Ik raad iedereen aan tweemaal na te denken vooraleer met morfine te beginnen.

Eigenlijk zouden de artsen je moeten wijzen op het feit dat je lichaam zo makkelijk verslaafd wordt aan morfine. Als patiënt sta je daar onvoldoende bij stil. De artsen zouden morfine niet “voor altijd” mogen voorschrijven en ze zouden de patiënt van dichterbij moeten opvolgen en de dosis verlagen zodra dat kan.

Bovendien zouden ze zeer nadrukkelijk moeten wijzen op de moeilijkheden die het afkicken van zo’n verslaving met zich meebrengt! Moeilijkheden voor het lichaam, moeilijkheden voor de geest. Had ik het zelf geweten, dan had ik zeker al veel vroeger geprobeerd om met die morfinepleisters te stoppen, of minstens de dosis te minderen. Maar het kleven van zo’n pleister wordt haast een gewoonte zoals dagelijks je tanden poetsen en dan ben je natuurlijk verslaafd voor je het zelf beseft. Ik was verbijsterd om vast te stellen wat zo’n verslaving inhoudt. Het lijkt wel of de morfine al die tijd de leiding heeft overgenomen. Van zodra ik ermee gestopt was verloor ik controle over lichaam en geest. Mijn hoofd tolde, ik was verschrikkelijk mistroostig en terzelfdertijd opgejaagd, weende de halve dag, had nare dromen, kon haast niet meer slapen. Mijn lichaam trilde en rilde. Het leek of het elk moment kon instorten. Ik was zo zwak en zo slap dat ik op handen en voeten de trap op kroop. Kortom, ik voelde me rotslecht, op alle gebied.

Het enige positieve was (en we moeten toch steeds “the bright sight of life” bekijken he? J), dat mijn stoelgang probleemloos verliep sinds ik stopte met morfine. Zálig gewoon! Dat was maanden geleden.

Ondanks dat positieve puntje, hoe belangrijk ook, neem ik me voor mijn morfineverslaving zo haast mogelijk ongedaan te maken. Als ik daarvoor opnieuw moet gaan kleven, dan is dat zo. Wel begin ik met een halve pleister omdat ik er van uitga dat mijn lichaam na die tien dagen zonder morfine toch met een lagere dosis zou moeten verder kunnen. De pleister van deze vrijdag blijft er alvast vier dagen op in plaats van drie, en de volgende pleister zal vijf dagen blijven kleven. Als alles goed blijft gaan, met andere woorden als de pijn weg blijft en ik niet ga flippen, kunnen we de dosis binnenkort verminderen door nog een stukje van de pleister weg te knippen. Zo zullen we langzaam afbouwen tot ik uiteindelijk verder kan zonder morfinepleisters!  We gaan ons best doen.

Op hoop van zegen!

© Karlijn  Koninckx