k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
K voel mij als een vogel, vliegend over land en strand, over berg en daal, over de golven van de zee op weg naar God, waar eens mijn woonst zal zijn Groetjes Ploef.
HET VERLOOP V/D SLAG BIJ IEPER(16)DE HALLEN VAN IEPEREN 1914
De Hallen van Ieper in 1914. ___________________________ De kiekenmarkt is al heel leelijk gesteld.Mijn eigen huis heeft schier niet geleden.Toen ik echter naar een zekere plaats wilde gaan,kon ik niet,want den achtermuur was ongeveer 10 cm,vooruiygeschoven op den bril?dat had hem een bomscherf gelapt? Een andere scherf was door den muur gevlogen,had een kleerkast doorboord en een gat van een hand wijd gemaaky on een mantel van een vrouw.Ja, de uitwerking der bommen is wonderbaar......Maar vreeselijk wonderbaar?Men mag veilig 't aantal onbewoonbare huizen van Ieperen op 3/5 schatten.De kathedraal.....och... daar zwijg ik nu van?Triestig,triestig?Ook de schooneSt.Pieterskerk heeft veel geleden.St Jacobs echter niets. Van een der grootste gebouwen der stad, de St Jozeph school,is geen ruit gebroken.Het station,waarop genoeg werd gemikt,is veilig aan den bommendans ontsprongen.Huizen,die vanvoren er heel mooi uitzien,blijken weer vanachteren verwoest.Nu 3/5 onbewoonbaar,'t zij vermeld,gereed om in te vallen,of vreeselijk gehavend,dat zegt genoeg hoe Ieperen beschoten is geworden.Aldus deelde mijn zegsman mede.Hij vermoede toen niet,evenmin als wijzelf,hoe een tweede slag over Ieperen losbreken zou,een worsteling nog geweldiger dan die van October-November1914. En daar verder in het bezette land ,een eind over de linie,wat dacht en wist men daar?"Altijd maar schieten,al heviger en naderbij",teekent Streuvels in zijn dagboek op."Nu is men de verwoesting aan 't voltrekken in den uitersten Westhoek van het land,waar men zich't best veilig gevoelde. Al de gesprekken zijn in betrek met den oorlog en men moet de praatjes maar nagaan die de ronde doenen gedurig voor andere vervangen worden.Ze loopen uitzonderlijk,evenals in den verdoken tijd,over verborgen schatten en dergelijke.Te Rumbeke was er een gierig baaske,die hadzijn geld bedolven,waar niemand het vinden zou.In zijn tuin had hij een put gemaakt en nadat alles er ingestopt was,had hij er een parei boven geplandNu Duitschers,moeten soep maken,zien de parei, en vinden er de koffer met 't geld onder steken.Een gebuur die had zijn waarden even zorgvuldig onder den grond gestoken, maar deze krijg een 200 lijken te begraven in zijn tuin en 't eerste dat de militaire grafmakers ontdekken,is een pot met geld?Geld zit er overal in de grond en 't is niet te verwonderen, dat de Uhanen er op geslepen zijn om met hun lansen de grond te doorsteken als ze naar verborgen schatten willen zoeken. wordt vervolgd.
HET VERLOOP V/D SLAG BIJ IEPER(4)EEN ENGELSCHE BEGRAAFPLAATS
Dien te breken wasdus het doel der Duitsche legers. Het mislukte gelijk we beschreven op den laatsten Octoberdag...Op Allerheiligen volgden weer aanvallen. Eerst te Klein Zillebeke tegen Bulfin 's 2è en 4è brigade en dan bij Meesen tegen Allenbv. De eerste werd vrij gemakkelijk met de hulp van Byngs kavalerie afgeslagen. Deze storm scheen slechts den anderen te moeten steunen,want bij het ongelukkige Meesen ging het geweldiger toe.De Britten boden hardnekkig verzet;echter moesten ze voor de overmacht Hollebeke en Meesen opgeven.deze plaatsen waren van belang,daar ze de tegenpartij gewichtige hoogten voor zijn geschut bezorgden.Meesen stond onder hevig vuur.Huizen storten in.De Engelschen trachten het te hernemmen.Dien dag ging het verscheidene malen van hand tot hand,maar ten slotte bleef de vijand er meester.Callewaert zegt in zijn overzicht van de gevechten:Meesen werd platgebrand onder een vreeselijk kanonvuur,en spijts onze verwoede tegenaanvallen,konden wij het niet herinnemen.Allenby riep de vier bataljons(tweede korps) ter hulp,die op rust lagen tusschen Meesen en Helle.en kwamen op, dolven loopgrachten en hielden stand tor 's nachts tegen een gestadig vijandelijk aanvallen:'t waren de London Scottich;voor het eerst in 't vuur,en ze toonden de koelbloedogheid van oude soldaten. Binst den nacht, braken de Duitschers door de linkerflank van de 1è kavalerie divisie,namen Wytschaete in-- op den steenweg van Ieperen naar Armentieres---en beschoten van overlang de London Scittisch, maar in den voormiddag van Maandag den 2è geraakten de steuntroepen met het Fransche 16è korps nader Wytschaete en versterken hun front.Meesen bleef in Duitsche handen;------'t een groote insprong in onze linie, die nu liep van De Heer tot tenWesten van Meesen,door Wytschaete,Sint Eloi en klein Zillebeke naar Geluwvelt .op de Gheer werd er dien dag hevig gevochten aan Pulteney's linkerhand,waar Dent,de trommelaar van de Oost Lancashires,het Victoria Kruis won,met het bevel te nemen over de troepen,na de dood van de officieren,en stand te houden tot dat er hulp kwam.Bloedig inderdaad waren de gevechten.Telkens en telkens sloegen als de golven der branding de vijandelijke linies aan. Soms sprongen ze juichend reeds in hun overmoed,deBritsche stellingen binnen, maar ieder maal werden ze er weer uitgeworpen. wordt vervolgd
HET VERLOOP V/D SLAG BIJ IEPER(14) FOTO T HUIS DER TEMPELIERS IN IEPER
Een zekere S.had zijn twee kinderen te bed gelegd.Een bom sloeg in huis,vernielde 't dak en de bovenverdieping. De beide kleinen waren dood....In de apoteek van 't hospitaal doode een bom een meid en een knecht.Ik heb de overste van 't gesticht gesproken."Och",zie ze mij,"onze arme meid L...Ik heb haar dikwijls aangeraden de stad te verlaten,daar het toch zoo gevaarlijk werd." "Och,er gaat hier niets gebeuren",antwoorde ze dan."Laat me maar blijven ." Ze bleef en kwam zoo ongelukkig aan haar einde,Een ander burger vond zijn eigen kelder te zwak en verschool in dien van een paar huizen verder.Hij werd daar gedood;zijn eigen huis bleef ongedeerd.Ja,er is daar wat geleden?'t waren gruwelijke dagen en nachten?Velen moeten berouw gehad hebben over hun blijven,maar durfden dan hun kelder niet meer verlaten.De dood loeide op straat, door de gansche stad.In stonden van kalmte der beschieting liep men naar boven,herademde wat,trachte voedsel te krijgen.Er waren veel levensmiddelen in talrijke woningen,daar men met't oog op een oorlogswinter veel ingeslagen had.En nu 't leven?Er is op enkele dagen een groote onvloed van terugkeerende burgers geweest, zoodat er in December 1914 een 8000 in de stad verbleven.Ja,hoe de menschen wonen?Wie zijn huis bewoonbaar terugvindt,kuischt het en betrekt het.Veel lieden zijn druk aan 't schoonmaken..Wel ja, zeggen ze, 't is gedaan...De Duitschers krijgen Ieperen niet meer...Anderen,die in hun eigen perseel niet kunnen, vestigen zich in dat van familieleden.Of verwanten of vrienden wonen voorloopig te zamen. Er wordt natuurlijk duchtig gewerkt met planken en schuttingen..Talrijke ploegen arbeiders ruimen 't puin op;die dient nog om de wegen te herstellen.Er is veel te doen voor ambachtslieden.Daardoor is er heel veel beweging in Ieperen.men herneemt de zaken.Een mijner kennissen heeft de gespaarde helft van een huis in een voorname straat gehuurd en drijft er nu handel in levensmiddelen.Hij doet gouden zaken met militairen en burgers.Ja,zoudt ge 't gelooven; op de markt staan kraampjes met oranje-appelen,chocolade en allerlei lekkers?Ik dacht: dat alles al wel in prijs gestegen zijn,en vroeg aan een vrouwtje,wat een tablet chocolade lostte.wordt vervolgd
HET VERLOOP V/D SLAG BIJ IEPER (12) OVERSTOMING IN IEPER
De wonderschoone halle en de katedraal,die weergalooze monumenten vormden hun doelwit en natuurlijk gebruikte de vijand brandbommen.Het vuur ontstond in de halle,,de vlammen kronkelden lagngs de muren,waarvan iedere steen een gewrocht was.Het belfort,dat zoo lang den tijd en stormen en ook oorlogen doorstond,brokkelde nu af. En zoo slaagden de Duitschers er in hun vernielwoede in,de halle tot een zwarte romp te vervormen.Veel burgers,die ondanks de gevaren in de stad waren gebleven,kwamen om.Kelders stortten in en werden het graf van mannen en vrouwen en kinderen,wier doodstrijd vreeselijk was.Eeen priester viel aldus,toen hij een door het bombardement gewonden stervende,ging bedienen.Ook in andere wijken ontstond brand en hoog sloegen de vlammen op;een roode gloed hing vele nachten boven Ieperen en tot ver in den omtrek staarden de lieden naar dat grootsch, maar zoo intreurig schouwspel.En toch keerden veel vluchtelingen terug."Al maar door bleven de Ieperlingen hun stervende stad bezoeken" schrijft Cesar Gezelle over die dagen."Velen leden op den vreemde gebrek,die te Ieperen hun huis staan hadden, met al hun bezit er in,met hun geld in den grond bedolven;velen waren wel verhuisd in den vreemde,velen slecht.Zij ,die zooveel voor de eerste vluchtelingen hadden gedaan en gegeven,ontmoetten soms zelfzucht en hardheid;het weinige geld,dat ze hadden meegevlucht,raakte gauw op en toen den strijd om de stad begon maanden te duren,geraakte de herbergzaamheid ook op.Velen leden dus dubbel om 't verlies van den eigen heerd en om het hard en onvriendelijk worden van hen,die ze eerst uit Gods naam uit liefdadigheid of tegen groot geld hadden opgenomen.ze waren twee maal banneling en als onrustige zieken zwierven ze immer om hun stad, bespiedden een gunstig oogenblik om de schildwachten te bedriegen en onder de bommen binnen te sluiten.Sommigen keerden uit Ieperen niet meer terug;'t zij,dat zij 't leven er bij lieten,'t zij dat ze hun thuis liever met iets minder dan in den vreemde met iets meer te verblijven en 't doodsgevaar te trotseeren hadden.Ellende, om ellende, als 't moet ellende zijn, dan liever ellende 't huis,zo redeneerden ze en lieten zich onbewust naar hun arme stad sleepen door de liefde en de gehechtheid voor hun eigen heerd.En men zag ze trekken langs de wegels en door de velden weer naar huis sleepend wat ze in haast hadden meegesnapt op hun vlucht;ze hadden willen blijde zijn en hun zelf bedriegen met de waan,dat het ballingsleven uit was;de kinders loechen en huppelden onderweg, maar de ouders bleven somber.Neen dat was de blijde,de algemeene terugtocht niet naar huis.Ze konden niet blijde zijn en ze waren zoo alleen.Tegen de stadbleven ze wachten,tot de nacht viel. Dan dropten ze binnen en kropen stil in hun huis als 't nog stond,of in een ander,dat ze open vonden en lagerden lijk bohemers in de kazematten der oude versterking.En velen hadden geen maanden gewacht, want een Ieperling, die in Decemder zijn stad bezocht had,verhaalde ons hoe er toen al nieuw leven opbloeide.De winterrust lag over het front en de deschieting der Duitschers verslapte .En de teruggekeerden waren overtuigd dat het leed geleden was(wordt vervolgd)
HET VERLOOP V/D SLAG BIJ IEPER (11) FOTO_ HET BOMBARDEMENT V/h ASIEL IN IEPER
De militaire overheid weldra dat heen en weer trekken tusschen Vlamertinghe Of Poperinghe en Ieperen. Dat ondervonden bijvoorbeeld de nonnen van de Irschen Damen uit de Sint-Jakobstraat, zooals een verhaalt:"Wij kwamen van Poperinghe en naderden de stad.Toen wij den spoorweg wilden overgaan,hield een Fransche militaire politieagent ons tegen."Waar gaat je heen?" vroeg hij,"Naar Ieperen",antwoordden wij zonder de minste aarzeling. "Niemand mag de stad binnen."Hij zei dit op beleefden,maar stelligen toon.Te vergeefs zeiden we, dat we daar ons klooster hadden,dat den avond viel en wij toch nu met meer naar Poperinghe konden terug wandelen.Andere personen trachtten ons voorbij te sluipen,maar werden inselijks teruggestuurd.De politieman verontschuldigde zich tegen over ons en zei,dat de maatregel genomen was om roof in verlaten huizen te verhinderen."want",vervolgde hij,'s morgens vertrekken de menschen met ledige handen naar Ieperen en 's avonds keeren ze zwaar gladen uit de stad terug.Maar is het hun eigendom,dat ze vervoeren?"'tWas voor ons een magere troost,maar we moesten wel op onze stappen terugkeeren.Een gure wind blies ons in t gelaat en 't vroor hard..Wel schenen de sterren, doch geen maan viel te bespeuren en de weg lag in 't donker.Gelukkig ontfermde zich een officier over ons en nam in zijn auto mee naar Poperinghe".Deze maatregelen ook genomen tegen spionnage?Ook hier woedde de vrees en terecht,maar gewoonlijk bleven de waare schuldigen loopen "soms moesten weerloozen het ontgelden.men zag boeren die na hun vlucht getracht hadden hun hoeve te bereiken,om te zien wat er van hun vee geworden was,geketend naar Poperinghe voeren. Dat stuipen naar het frond was voldoende om gen verdacht te maken en tot een aanhouding te leiden.Toch greep men nu en dan ook een echten der'sneder: zo ving men er twee te Meesen.''t waren in burger verkleedij gehulde Duitsche soldaten,bij wie men aanteekeningen vond. Er werd een krijgsraad samengesteld,die de schuldigen onderhoorde en dan over hun lot besliste:het was de dood.Ze werden tegen den muur eener hoeve gefusilleerd.Een stierf moedig en riep nog,voor het salvo klonk :"Leve de keizer"De andere beefde en smeekte tot het laatste oogenblik om genade, maar de oorlogswetten zijn onbarmhartig streng.En terecht,Duitsche doldaten hadden in onze linie niets te maken en zulke bespieders kunnen een ramp verwekken en den dood van veel soldaten veroorzaken. De Duitschers namen wraak over hun mislukking bij Ieperen.Den 22" November openden een geweldig vuur op de stad.'t Was hun nu niet zoo zeer te doen om soldaten te treffen,heelemaal niet om op de toegangswegen het verkeer te belemmeren,neen, ze wilden Ieperen in zijn ziel verwonden.
HET VERLOOP V/D SLAG BIJ IEPER(9)FOTO DE SINT FRANSISCUSSCHOOL IN IEPER
En nu de slag voorbij was en men in kalmte de gebeurtenissen overwegen kon, verbaasde men zich van Engelsche zijde nog meer over de wonderbare zege. Op sommige oogenblikken toch in het heetste van de worsteling hadden de drie divisies en wat ruiterij legerkorpsen weerstaan,officieren moesten bij de verwarring de bressen met allerhande soldaten aanvallen. 't Gebeurde dat een officier 't bevel voerde over een bataljon.En uit Callewaert's overzicht stippen wij nog aan:"Op zeker oogenblik zelfs had een brigade-general dertien batalions onder zijn bevel.We kunnen eenigzins het wanhopige van den slag voorstellen,als wij in een dagorde lezen van Sir Henry Rawlinson aan de 7' divisie." Na al 't gebrek en de onrust van dag en nacht vervolgd te zijn door een onzeggelijk sterkere macht, had de divisie nog de zwaarste beproevingen van al te doorstaan.Het was aan een hoopje van 30.000 man overgelaten het logge Duitsche leger in bedwang te houden,binst dat de andere Engelsche korpsen opkwamen van de Ainse.Hier klampten ze hunne handen vast lijk schipbreukelingen, met om zeggens iedereen in de loopgrachten, om eene linie te houden die noodzakelijk voor het beste deel veel te lang was-eene dunne,uitgeputte linie-waartegen de beste van de Duitsche eerste linie troepen met ware woede opgezweept werden.'t Was een ongelijk gewicht van nagenoeg acht tegen een;en eens dat de vijand de juiste schotsverte van eene loopgracht gevonden had, regende 't weldra daarin, van 't een einde tot het andere,houwitsers en granaten,met vreeselijke gevolgen.Toch de manschappen bleven nagelvast en Ieperen bleef verdedigd op zulke wijze dat een Duitsche officier naderhand daaraan eere gaf lijk aan een heerlijk wapenfeit.'t Had aan de Duitschers den indruk gegeven,zoo zegde hij, dat er op dit punt vier Engelsche legerkorpsen tegenstand boden.Toen nadien de divisie uit de vuurlinie teruggetrokken was ter rust,werd er bevonden dat van de 400 officieren die Engeland verlaten hadden,er slechte 44 overbleven, en van de 12.000man alleenlijk 2.336."Het leiderschap van de korpsaanvoerders was boven alle lof, en op Sir Douglas Haig viel de zwaarste last te dragen.Toch was Ieperen,een soldatenslag, gewonnen door de koppige strijdhoedanigheden van den minderen man eerder dan door 't is gelijk welke krijgskunde.Daar was nog tijd nog plaats voor spitsvondigheid.Zelden in de oorlogsgeschiedenis,inderdaad,vinden we een groot leger gestremd en in bedwang gehouden door een vijfde van zijne macht.Als een storm was den oorlog over Vlaanderen gekomen"Doorbreken."had 't bevel der Duitschers geklonken.En nooit was er zulk geen schone kans geweest als nu?Maar als weleer bij Luik en Namen; bij Verdun en Nancy,bij de Marne,was het trotsch plan deerlijk mislukt. wordt vervolgd
HET VERLOOP V/D SLAG BIJ IEPER(7)ZICHT OP IEPER 1914
Hugh Dawnay viel aan t hooft van zijner mannen,doch niet vooraleer hij orde gehouden had onder de vijand.Zijn dood was vruchtbaar,want den aanval waarin hij viel,redde den toestand der Engelschen.7 November, Weer hartnekkige gevechten.'s Avonds was Lauwford's 22"e brigade gesmolten tot op den aanvoerder,vijf oficieren en 700 man.Toen volgde er weer kalmte tot 10 November. Maar de rust was er een voor een onweer.Op Woensdag den 11è",vertaalt Callewaert de beschrijving van John Buchan,kwam de oppermachtige poging.Lijk Napoleon zijn lijfwacht gebruikt had voor den eind aanval te Waterloo;ook deed Keizer Wilhelm met het elfde doel te Ieperen.De '1 en 4'brigade van Pruisische lijfwacht waren opgebracht uit het Arras-gewest en ze worden losgelaten tegen het punt van onzen uitsprong.en hadden geleden te Charleroi en te Guise,schromelijk geleden in de moerassen van Saint-Gond,bijna even schrommelijk te Reims,maar nu vochten ze onder de oogen van hunnen Keizer,en ze rukten voorwaarts als op den eersten dag van den oorlog.Maar wat ongelooflijk scheen ,en wat onze mannen hunne oogen deed uitwrijven van verwondering voor 't geene ze zagen .of wat ze slechts meenden te zien in de duisternis van de kleine uurtjes van den nacht, het was dat die beroemde troepen de optocht deden in hun welbekenden...parademarsch I.Ze kwamen den steenweg van Meenen op tegen Geluwe-velt en lang vooraleer ze naderden had den bliksemslag van het Engelsch vuur een zwaaren tol op hen genomen.Maar zoo was de regeltucht,dat hunne massa vast ineengedrongen bleef. wordt vervolgd
HET VERLOOP V/D SLAG BIJ IEPER(2)( Het puin van Sint Pieterskerk)
De laatste Octoberdag neigde ten einde.Allerheiligen brak aan,maar Ieperen bleef buiten de klauw van den vijand.Intusschen was Ieperen zelf al beschoten geworden.De eerste granaat kwam in den nacht van 29 op 30 October."Omtrent elf uur" vertelt Cesar Gezelle,"droomde ik,dat ik een hond hoorde huilen, maar kwam af al zwellend en werd een getier,zoo nijdig, en zo nabij, als wilde het tegen mijn kamervenster open kletteren.Het klakte open met een slag,die hansch het huis deed daveren,en verscheidene vensterruiten op de straat in stukken rinkelen.Met dien slag was ik wakker , ik bleef eenige oogenblikken liggen,terwijl 't bloed hamerde tegen mijn slapen van 't verschot.Ik wachte en nu lagen er voorzeker vele alzoo te wachten in de stad.Eenige minuten gingen voorbij ,stil als in een graf.De Duisternis was dik en geen mensch, die een vin roerde in huis of op de straat.Een doffe slag in de verte en daarop weer dat hondengehuil.Eer ik tijd had tot verder gepeins,schokte geheel ons gewest met zulk een vervaarlijke ontploffing alsof de donder te midden ons huis was gevallen.Buiten ritste het op de straatsteenen en rinkelde het,als viel er een regen van metalen scherfjes. Ik sprong te beene en had moeite om mijn zinnen te geloven;ik had willen twijfelen aan het geen daar weenlijk gebeurde, de waarheid weg duwen en bevinden dat het geen waarheid was Doch 't was slechts al te waar.De huisgenooten zijn rap uit hun bed gesprongen en loopen radeloos heen en weer.Buiten gaan deuren open en slaan weer toe: een peerdengespan rijdt ten vluchte door de duisternis Verders donkere nacht.Hoe het elders ging,weet ik niet maar toen de volgende bom afkwam,zat ons gebuurte ,vijf of zes huisgezinnen bijeen, verscholen onder het gewelf van een groote kelder.Het gewoon kanongebulder;dat sedert dagen om de stad hing ,als het grommelen van een onweder dat niet aftrekken wil,had als bij afspraak opgehouden, de nacht was akelig stil, als om die keel te laten braken,die elke vijf of zes minuten een zwaar granaat op ons afzond. wordt vervolgd
de moorderijen in dinant (foto GENERAL MICHEL(eDEEL 17eSLOT)
De stoet richt zich naar de groote Markt,nu een historich plein.Aan den eenen hoek zien wij het huis van den burgemeester met het balkon,waar Srenger door kogels van eigen soldaten werd gedood. aan de andere zijde grijnst het geraamte van het stadhuis, waarvoor waarvoor al die gevangen burgers jun lot verbeidden, terwijl overal huizen vlamden,en soldaten plunderden en dronken.Op het voorgedeelte der Markt is tegen de treurige ruinen een altaar,met rood flueel afgezet.Er voor rijst een katafalk,waartegen een kroon met namen"Albert-Elisabeth".De deken van Aarschot celebreert:de mis,bijgestaan door kaedinaal Mercier.Liederen halmen over de Markt en 't stadje..Een geestelijke Theyskens, herinnert dan in een gloeiende rede aan het martelaarschap van Aarschot. Daar beneden in den toren,aan den Demer luidt de klok.En weer ruischt de treurmuziek en klagen de hoorens.De zeer lange stoet begeeft zich naar het kerhof,waar 125 soldaten en 170 vermoorde burgers liggen,in net onderhouden graven.De wind ruischt door de boomen.De zonne brandt. Duizende menschen komen ter bedevaart met bloemen en kransen.velen weenen als zij zich weer bukken boven de rustplaats van de geliefden.De vlaggen buigen.Hier herdenken kardunaal Mercier, minister Anseele Cateruyns de dooden.burgers van Aarschot die zelf gebonden gelegen hebben op het veld waar zooveel stadsgenoten gefusilleerd werden,leiden ons naar een rij kruisjes???.Hier rusten de Duitschers , te Aarschot gestorven, doch weinig gevallen in de slag, welke vermogenlijks ook verbrand zijn ,zoals het te Thienen en omgeving gebeurde.Een der grafteekenen voert de naam" Srenger".Hij had zich veret tegen het afbranden der stad,wat Kargo en Jacoby wilden.Daarom werd Strenger in een salvo dat eensklaps over de Markt losbrak,neergeschoten.Men heeft hem onverzorgd op de bovenkamer bij den burgemeester laten sterven..Maar nu had Karge een voorwendsel voor den afschuwelijken moord,zoo deelt men ons mede.Schrikaanjaging en moordlust, dat is reden en de oorzaak der moorderijen te Aarschot.En waardig heeft men heden de dooden herdacht.zoo is Aarschot een naam in ons martelaarsboek. volgende keer (het verloop van t den slag bij Ieper)
En stil...Daar nadert een wagen,verbeeldend een grafzerk.Er voor zitten twee weezen;'t is de gedachtenis aan de vermoorde burgers.er achter komen de familieleden der slachtoffers. Een lange,lange rij?Een aangrijpende stilte heerscht,alleen door 't voeten geschuifel gestoord...'t Is of men over zerken schrijdt.En al door gaan ze voorbij,zooveel vrouwen met kinderkens ,weduwen en vaderloozen,soldaten ook,met vele frondstrepen,verdedigers van het land wier vader ,broeder of zustermen doode uit vraak over den weerstand.Daar gaan ze: moeders,vrouwen der smarte,velen met een zwarten Leuvenschen hoofddoek over het hoofd.Vele honderden zijn er...En dieper noch voelen wij het drama van Aarschot en omgeving,nu we die honderden en honderden rouwenden zien... 't Is of ze thans hun martelaren grafwaarts geleiden.'t Is de groote lijkplechtigheid de burgers van Aarschot.Het tweede deel van de stoet is een hulde aan de gevallen soldaten. Op een wagen staat een afgebroken zuil.Daarnaast ligt een gewond krijger,verzorgd door een Roode Kruis-zuster.een Maagd verbeeldt het land.Achter dien wagen volgen familieleden der gesneuvelden,en weer voelen wij welk een rouw,ondanks het luidruchtig gefeest dat zich overal uit in ons land strekt.Hoeveel jonge mannen vielen in de eerste oorlogsmaand ook langs de teer-schoone weiden van 't Demerdal op de hellingen van dat bevallig Brabant?Dan komen de schoolkinderen , meisjes en knapen die ernstig kijken ,omdat zoovele immers weten wat oorlog is...en men doet er wel aan hun te herinneren aan 't drama.Geen geslacht dan het nu opgroeiende zal zich sterker tegen het militarisme keeren en voor ontwapening strijden.En wij zien de oud-soldaten van Aarschot en de nog in 't legervertoevenden die deel namen aan den oorlog.'t Is een lange rij.De maatschapijen treden aan met omfloerste vaandels,en meer dan een uur duurt dit stil-plechtig voorbij trekken. wordt vervolgd (laatste en slot)