Om de Zion canyon te bezoeken moeten we
gebruik maken van een shuttlebus die tot het einde van de canyon rijdt en
verschillende haltes aandoet. De dienst is gratis en je kan aan elke halte
afstappen en terug opstappen. De busjes komen om de 5 à 10 minuten langs. De
canyon is in de loop van miljoenen jaren uitgesleten door de Virginrivier. De
wanden rijzen steil omhoog, het zijn de hoogste zandsteenbergen ter wereld
wordtons verteld. Ze zijn in alle geval
erg indrukwekkend en het zonlicht doet hun oker en rode kleuren prachtig
uitkomen. De rivier heeft een flink debiet en in de smallere stukken kolkt het
flink. We laten ons aan de laatste halte afzetten en gaan dan te voet verder
tot waar de kloof zo versmalt dat men nog slechts door het water verder kan.
Zelfs dat is nu afgesloten omdat het water te fel stroomt. Plotse onweren
verder op kunnen het water zo snel doen stijgen dat er een echte stortvloed
ontstaat die alles op zijn weg meesleurt. In de voorbije winter moet er ook zo
een stortvloed geweest zijn die heel wat vernieling had aangericht. We genieten
nu rustig van al dat moois, we weten weer niet waar eerst kijken want de ene
bergwand is al spectaculairder dan de andere. Het is er zo overweldigend mooi
dat we geregeld stil blijven staan om te genieten van dit overweldigend
landschap. Met het busje rijden we terug naar een andere halte om weer een
spoor langs de rivier te volgen om dan weer andere zichten te ontdekken. De
vallei is door al dat water erg groen en overal zien we kleurige bloemen tussen
de rotsen. Je kan het haast niet geloven maar deze vallei ligt midden in een
woestijngebied. Na de middagpauze keren we terug en blijven genieten van deze
uitbundige natuur. Tegen de avond keren we terug naar de camping om bij een
frisse pint, terwijl de kolibries voor onze neus vliegen, na te genieten van
deze prachtige en zonovergoten dag.
Vannacht werden we gewekt door een loeiend
brandalarm, na in allerijl ons te hebben aangekleed,kwamen we in de gang waar andere hotelgasten
verdwaasd stonden te kijken. Over luidsprekers werd ons gevraagd om op de
kamers te blijven en uiteindelijk was er niets aan de hand. Niet goed
uitgeslapen stonden we dan vroeg op want om 9uur zou een taxi ons komen ophalen
om naar het verhuurcentrum te rijden. Na de nodige formaliteiten te hebben
afgehandeld konden we vertrekken. Eerst bij een grootwarenhuis mondvoorraad
opslaan, tanken en we konden de baan op.
Het was wel even wennen aan die grote bak maar
met automatische versnellingsbak en cruisecontrol ging dat vlot.Langs de
Amerikaanse snelweg schiet dat lekker op, het is wel eentonig want veel valt er
onderweg niet veel te beleven, een uitgestrekt en dor landschap schuift aan ons
voorbij. Van Nevada rijden we eerst een stukje door Arizona om in Utah te
komen. We rijden door de Virgin bergketen waar het iets groener begint te
worden. De rivier Virgin is hier voor verantwoordelijk. Die rivier ontspringt
nabij de Navajo woestijn om uit te monden in het Meadmeer dat uiteindelijk in
de Colorado terecht komt.
Ons eerste doel is het natuurpark Zion, waar we tegen de avond aankomen we
hebben inmiddels onze klok een uur vooruit moeten zetten want we hebben nu
Mountain time. Op de camping Watchman hebben we een plaats gereserveerd en
kunnen we nog terecht want het is hier erg druk. De camping is gelegen aan het
begin van de Zion Canyon aan de rand van de Virginrivier.
Het is onze laatste dag in Vegas en aan de
overkant van de boulevard staat het reusachtige hotel Ceasars Palace en dat
willen we ook wel aan de binnenkant bekijken. Zoals overal heerst hier ook weer
overdadige luxe en de interieurs zijn met Romeinse motieven uitgewerkt, de
speelzalen zijn zeer luxueus ingericht en zoals in alle speelzalen is er
nergens een klok te bespeuren die de tijd zou kunnen aangeven. De spelers mogen
daar niet aan denken. We nemen de bus naar Freemont Street want dit ligt
ongeveer 7 mijlen van ons hotel verwijderd. In Freemont Street is eigenlijk het
gokgebeuren in de jaren 1930 ontstaan. De hele straat is overkapt en in die
overkapping zijn miljoenen lichtjes verwerkt die een feeëriek lichtspel zullen
opleveren. Om 8 uur begint dit lichtspel dat betoverende beelden brengt in een
razend tempo op de tonen van opzwepende muziek. Het is een passende afsluiting
van ons verblijf in Las Vegas.
Om 20 voor 7 worden we aan het hotel opgehaald
door een shuttlebus die ons naar het busdepot voert. Een comfortabele bus,
gemaakt door Van Hool zal ons naar de Grand Canyon voeren, het is een rit van
275 mijlen of ongeveer 450km. Op de Amerikaanse snelwegen schiet het goed op en
op de meeste plaatsen kan de chauffeur de maximum snelheid van 75mijl per uur
aan houden. In het plaatsje Williams stoppen we voor de lunch bij het
treinstation van waar een ouderwetse trein naar de canyon rijdt. Tijdens de rit
merk je ook hoe uitgestrekt dit land is. De plaatsen liggen ver uit elkaar en
tussen in is er slechts een leeg landschap met wat struikgewas en cactus. Vaak
erg vlak met aan de horizon bergen. De Hoover dam kunnen we niet bekijken want
er mag geen verkeer meer over rijden wegens strenge veiligheidsmaatregelen.
Rond 12 uur bereiken we de Grand Canyon bij het bezoekerscentrum. Van op de
parking komen we via een korte wandeling bij het Mather Point vanwaar we onze
eerste blik krijgen op de Canyon. Het zicht is adembenemend en je hebt ogen te kort
om dit alles in je op te nemen. De zon schijnt volop maar het is wat heiig zodat
de kleuren wat verzwakt zijn. We lopen langs de rand van decanyon naar een wat verder gelegen
uitzichtpunt. Bij elke bocht die het pad maakt verandert het uitzicht weer en
bekijk je de canyon weer van een andere hoek. Je kan ver kijken en in de diepte
zie je af en toe de rivier de Colorado. Het uitzicht is machtig en je krijgt er
niet genoeg van. Bij het uitzichtpunt is ook een museum waar uitleg gegeven
wordt over de in de canyon gedane opgravingen. Daaruit blijkt dat daar reeds
lang voor onze jaartelling mensen woonden. We moeten op tijd terug naar de bus
want we rijden nog naar een ander punt Bright Angel point. Op die plaats
ontstond het eerste hotel waar bezoekers konden overnachten. De originele gebouwen
doen er nog steeds dienst. Ook vandaar krijgen we weer een magnifiek uitzicht
op de vallei, indrukwekkend. Verder op langs de rand bevindt zich een replica
van de adobe woningen, die gebruikt werden door de Indianen. In dit geval de
Hopi, op een podium voert een Hopi een traditionele dans uit met begeleiding
van trommel en gezang. Het wordt tijd voor de terugkeer en we moeten ons terug
bij de bus melden. Waar de snelweg voorbij de Hooverdam komt krijgen we nog de
gelegenheid om snel een foto te maken vanuit de bus. Met onderweg enkele
sanitaire stops komen we moe en voldaan terug in Vegas.
Het is weekend en op straat is het erg druk,
het weer is zonnig en erg warm. De aircos draaien overal op volle toeren en in
de gebouwen kan je verkoeling zoeken. Op Las Vegas boulevard of the Strip loop
je tussen een massa mensen en op de brede rijbanen rijdt een onafgebroken
stroom autos voorbij, nergens anders zie je zoveel limousines rijden. In de
speelpaleizen zit overal veel volk aan de speeltafels en gokautomaten. Ik wil
20$ winnen en besluit niet te spelen, dus die heb ik alvast in de zak. Elk
hotel heeft zo zijn winkelgalerij de een al luxueuzer dan de andere. Al de grote merken zijn
vertegenwoordigt, en elke ontwerper heeft er zijn eigen winkel, wil je daar
gaan shoppen dan heb je wel een flink gevulde geldbuidel nodig. Het is allemaal
erg overweldigend om te zien, je weet niet waar eerst te kijken. Om de drukke
straten over te steken kan je gebruik maken van voetgangersbruggen die je kan
bestijgen via roltrappen of liften. Van op deze bruggen krijg je ook een mooi
uitzicht op de Strip. Tegen de avond gaan de neonlichten aan en wordt het
effect nog versterkt. De drukte op straat zwelt nog aan en overal lopen de
mensen met enorme glazen cocktails in de hand over straat. Voor het Bellagio hotel
bevindt zich een grote vijver waar s
avonds om het kwartier een prachtige show gegeven wordt met fonteinen die
oprijzen uit het water en als het ware een vuurwerk met water opvoeren,
schitterend. We gaan op tijd naar bed want morgen moeten we vroeg op voor de
trip naar de Grand Canyon.
We staan om 5 uur op na een slapeloze nacht,
die koffie gisteren was beslist geen decaf. We moeten onze huurauto nog
afleveren en willen op tijd het vliegtuig halen. Dat ging heel vlot en de
controle op het vliegveld ging ook vlug maar wel grondig, het was de eerste
keer dat we door een bodyscanner moesten. Dat maakt dat we lang hebben moeten
wachten eer ons vliegtuig vertrok. Na twee korte vluchten, eerst naar Los
Angeles en dan naar Las Vegas, kwamen we op onze bestemming. Het eerste dat we
zagen in de aankomsthal waren speelautomaten. Het luchthavengebouw is erg mooi
en modern en reusachtig uitgestrekt. Met een ondergrondse tramlijn worden we
naar het gebouw vervoerd waar we onze bagage dienen op te pikken. Er zijn wel
18 van die carrousels waar de koffers aankomen. Er is een shuttledienst die ons
bij het hotel afzet. Het Imperial Palace is een wat verouderd gokpaleis aan de
Strip gelegen. Het is enorm druk aan de balie we moeten wel een half uur onze
beurt afwachten. De speelhal vol gokautomaten en allerhande speeltafels zijn
druk bezet. Na ons in de hotelkamer geïnstalleerd te hebben trekken we naar de
Strip. Het weer is zonnig en warm prachtig weer om Las Vegas te verkennen. Het
is erg druk op straat en we lopen van het ene gokpaleis naar het andere. Je kan
er overal vrij inen uit lopen, de
interieurs zijn overal schitterend en luxueus. Bij het Venetian lijkthet wel of je op het San Marco plein bent in
Venetië. Binnen heerst een overdadige luxe, op een kanaal varen gondeliers met
hun passagiers rond. De winkels liggen aan straten die Venetiaans aandoen,
inclusief blauwe hemel die de indrukt wekt dat je buiten loopt. Het gebouw waar
dit alles ligt moet echt enorm zijn. Aan de overzijde zien we Ceasars Palace
met zijn hoge hoteltorens en gebouwen in Romeinse stijl, ook weer overdonderend
groot. Het begint te schemeren en de neonverlichting komt in werking en
verhoogt nog het effect van glitter en glamour. Bij een kopie van de Trevi
fontein gaan we rustig even zitten en kijken naar de voorbij lopende mensen.
Het was weer een drukke dag en we zoeken onze kamer op voor een goede
nachtrust.
Voor onze laatste dag in San Diego trekken we
naar The old Town. Op deze plaats ontstond in 1542 de eerste nederzetting die
San Diego de Alcala werd genoemd. Russische ontdekkingsreizigers lieten er hun
oog op vallen maar de Spaanse koning was hen voor om het land op te eisen. Nadien
kwam het wisselend onder Mexicaans en Amerikaans beheer. Ondertussen was het
uitgegroeid tot een belangrijke handelsplaats en een eindpunt van de postkoets
routes. Door gebrek aan voldoende water en rampzalige branden werd het centrum
verlegd naar zijn huidige plaats.
De oude stad isnu een mooie verzameling huizen opgetrokken
in de stijl van toen, sommige gebouwen zijn nog origineel en gerestaureerd. Er
heerst een levendige sfeer het lijkt wel of we in Mexico zijn.
In alle gebouwen
kan men vrij in en uit lopen, het zijn nu voor het merendeel winkeltjes waar
allerhande te koop wordt aangeboden door verkopers gekleed in de kostuums van
vroeger. Ook over het vervoer uit die tijd zijn er verschillende zaken te zien,
postkoetsen en vrachttreinen getrokken door grote spannen muilezels of ossen.
Het is erg leerrijk om overal wat op te steken en we krijgen een goed beeld hoe
het er vroeger reilde en zeilde.Voldaan
en moe keren we terug naar het hotel om onze koffers te pakken. Morgen heel
vroeg vliegen we naar Las Vegas.
Het is grijs en er waait weer een frisse wind
wanneer we het hotel verlaten. Vandaag bezoeken we het Balboa Park. Het is het
grootste binnen stadsgrenzen gelegen cultuurpark van de VS. Het is de erfenis
van twee grote tentoonstellingen, de herdenking in 1915 en 1916 van de opening
van het Panama kanaal en in 1935 en 1936 de internationale expositie van
Californië. De prachtige gebouwen werden opgetrokken in Spaanse stijl in een
schitterend landschap. Er zijn verschillende musea, theaters en er worden
verschillende voorstellingen en concerten gegeven. De zon is inmiddels
doorgebroken en we kijken onze ogen uit. In het Timken museum bewonderen we een
mooie collectie schilderijen, waaronder een Rubens, een Jordaens en vele andere
oude meesters. Het geheel is erg mooi aangelegd met bloemperken en vijvers,
indrukwekkende gebouwen flankeren de straten. Voor de lunch hebben we
afgesproken met Alice en Phil, waarna we afscheid moeten nemen van hen. In de
botanische tuin schitteren vele bloemen en planten die ons onbekend zijn. Het
is een mooi uitgestald veelkleurig palet. We hebben ondertussen weer heel wat
afgestapt en beginnen het te voelen in de benen. Nog even wat boodschappen en
dan terug naar het hotel.
Het is koud en het regent wanneer we ons naar
de ontbijtruimte begeven. We willen het vliegdekschip Midway bezoeken, het
meeste speelt zich binnen af zodat de regen ons niet te veel kan deren. We
zagen in New York reeds de Intrepid maar dit schip is nog heel wat groter en
indrukwekkender. Het eerste dat de aandacht trekt is een ouder jachtvliegtuig
uit de tweede wereldoorlog, ik heb dit steeds een mooie machine gevonden. In
het voorkasteel liggen de enorme ankerkettingen mooi uitgestald. Het is
werkelijk een enorm schip dat zo een vijfduizend mensen aan boord kan hebben
wanneer het operationeel is. We dwalen trap op en trap af en lopen door de
slaapruimtes, die voor de officieren heel wat ruimer zijn dan voor de gewone
matrozen. Voor de verschillende rangen zijn er ook verschillende keukens. Van
op de controletoren hebben we een mooi uitzicht op het vliegdek. Op het
vliegdek waait het fel en de regen maakt het er niet echt vrolijk op, toch was
dit een zeer interessant en boeiend bezoek.
In de namiddag klaart het weer op wanneer we
naar Rancho Santa Fe rijden om mijn achterneef te bezoeken. We worden er
hartelijk ontvangen door Alice en Phil, die in een schitterende omgeving wonen.
Hun prachtige woning is omgeven door een enorme tuin met zwembad. In de tuin
groeien appelsienen, citroenen, amandelen en nog verschillende zuidvruchten,
een ware tuin van Eden. We sluiten de avond af in Del Mar waar we vergast worden
in de Fish Market op een heerlijk vismaal.
In de morgen maken we contact met mijn
achterneef Phil, die ons meteen uitnodigt om morgen te komen eten bij hem thuis.
We rijden naar het havenfront van San Diego en parkeren nabij het museumschip
Midway. Vandaar wandelen we naar het scheepsmuseum waar een mooie verzameling schepen
voor anker liggen. Een Amerikaanse en een Russische onderzeeër, twee prachtige
oude zeilschepen en nog vele andere. Het zeilschip Star of India, gebouwd in
1863 is op het eiland Man ziet er schitterend uit. Het wordt dan ook
keurigonderhouden door een ploeg
toegewijde vrijwilligers en gaat eens per jaar onder zeil voor een tocht op
zee. Het zeilschip Surprise is een
getrouwe kopie van een schip van de Royal Navy uit de 18de eeuw en
werd gebruikt in verschillende films oa. Pirates of the Carribean. Alles bij
elkaar een mooie collectie die we uitvoerig bekijken van binnen en buiten.
Nadien wandelen we door San Diego, mooie brede straten met mooie gebouwen, de
zon schijnt maar er waait een ijskoude wind. Het valt ons op dater hier ook vele dakloze mensen aan het
bedelen zijn tussen al die luxe.
De twee voorbije dagen hebben we rustig
genoten van het samenzijn met de familie want Zondagmorgen moeten we afscheid nemen
van Peter, Joke, Fenna en Linde. Het afscheid is moeilijk maar nieuwe
belevenissen wachten ons. Onder een gietende regen voert Joke ons naar het
vliegveld van Westchester. We stijgen op tijd in het vliegtuig maar wanneer de
kapitein wilt vertrekken krijgt hij de melding dat zijn starttijd verzet is. Na
een uur en tien minuten stijgen we dan toch op, hopelijk halen we tijdig onze
aansluiting in Chicago naar San Diego. In Chicago regent het ook en we halen
tijdig onze vlucht. We vliegen boven een dicht wolkendek, halverwege trekt het
dek open en zien we diep onder ons het landschap voorbij schuiven. Onder een
stralende zon landen we in San Diego, er staat flink wat wind en dat maakt het
vrij fris. We halen onze huurauto op en rijden naar het hotel. Het was weer een
lange dag en door het tijdverschil, nu 9 uur verschil met thuis, erg
vermoeiend. Na een welkome maaltijd gaan we dan ook vroeg naar bed.
Bij Battery Park nemen we de ferry naar
Liberty Island.
Eerst moeten we weer door een strenge veiligheidscontrole waarbij
mijn pennenmesje niet door de beugel kan. Ik ben verplicht om het buiten ergens
te verbergen in de hoop het later terug te vinden. Wanneer we bij het eiland
aankomen zien we pas hoe groot het Vrijheidsbeeld is, indrukwekkend. We wandelen
rond het eilandje en bekijken het beeld van alle kanten. Om de ferry naar Ellis
eiland te nemen moeten we een half uur aanschuiven, het is er erg druk. Op
Ellis eiland kwamen vroeger alle immigranten toe, die een toevlucht en een baan
zochten in de Verenigde Staten. Een uitgebreide tentoonstelling laat ons toe
een beeld te vormen hoe voor die mensen hun eerste kennismaking met de VS verliep.
In de grote hal moet het er toen echt chaotisch zijn toegegaan.
Met de ferry keren we terug naar Manhattan en
krijgen nog een mooi zicht op de uiterste punt van het eiland. Ik ga op zoek
naar mijn mesje en vindhet terug, net
voor mij heeft nog iemand anders ook nog wat opgegraven, dus ik was niet alleen
met dit probleem.
Met nog een blik op de heropbouwwerken van
Ground Zero sluiten we deze dag af.
Er staat een frisse wind wanneer we het Grand Central
station verlaten om langs 42nd Street naar het gebouw van de Verenigde Naties
te wandelen. Het hoge kantoorgebouw wordt grondig gerenoveerd en we begeven ons
naar het bezoekerscentrum. Na een grondige veiligheidscontrole mogen we binnen
en na een half uur wachten sluiten we ons aan bij een geleid bezoek aan het VN
gebouw. Onze gids geeft ons een goedinzicht in de werking van de VN en leidt ons rond in het gebouw. In het
conferentie halfrond is een vergadering aan de gang en we moeten ons beperken
tot een snelle rondgang achter de perstribunes. Stil staan en fotograferen is verboden.
Toch kunnen we een blik werpen in de zaal die we zo vaak in het nieuws reeds
zagen. Het was een erg interessante rondleiding.
Na een korte lunch nemen we de bus naar Central Park, de
vrouwelijke buschauffeur is erg behulpzaam om ons te verwittigen waar we een
overstap moeten maken. Het weer is ondertussen opgeklaard en het is aangenaam
warm geworden. Het Central Park is een enorm park in het midden van Manhattan.
Het is er heel mooi wandelen, langs de grasvelden, heuvels, rotspartijen en
verschillende vijvers. Er wordt druk gewandeld en gefietst op de grasvelden
zitten de mensen te zonnen of te picknicken er gezellig. We hebben all vlug
weer enkele kilometers in de benen en bij het Metropolitan museum laten we ons
met de bus terug naar Central voeren.
Na de kinderen mee naar school gebracht te hebben nemen
we weer de trein naar NY. We lopen 42nd Street af tot aan de rivier, waarbij we
nog even Times Square aandoen. Ons doel is een bezoek aan het vliegdekschip
Intrepid dat als museum ingericht is en een mooie collectie vliegtuigen en
helikopters bezit.
Vandaar stappen we naar het Rockefeller gebouw, met een
snelle lift komen we vlug aan het uitzicht platform, weliswaar niet zo hoog als
het Empire State maar we hebben wel een mooi zicht erop. Het weer is zeer
zonnig en we kunnen over gans NY heen kijken, in de verte zien we het Vrijheidsbeeld
en Brooklyn bridge.
In het Bryant Park komen we op adem bij een frisse pint
alvorens de trein terug naar Scarsdale te nemen.
Op de terugweg rijden we in Pennsylvania doorheen destreek waar de Amish wonen. Zij zweren nog
bij de oude traditionele levenswijze en willen niet weten van moderne dingen.
Ze verplaatsen zich met paard getrokken koetsen en bewerken het land met
muilezels en paarden, wat wel leuke plaatjes oplevert. Laat in de namiddag
komen we aan de overzijde van New York aan, vanwaar we een schitterend zicht
hebben op Manhatttan.
We gaan vroeg in de voormiddag op pad, langs het monument
ter ere van George Washington komen we bij het Lincoln Memorial, waar de Mall
begint die doorloopt tot aan Capitol Hill.
Jammer genoeg is de
vijver voor het Memorial drooggelegd voor onderhoudswerken en dat bederft
ietwat het zicht. Langs die Mall is het fijn wandelen en er heerst een
gezellige drukte. Langs het parcours zijn er verschillende monumenten, zoals
het Korean War Monument. In het midden prikt de naald van het Washington
Monument hoog de lucht in. Vandaar trekt het Capitol de aandacht met zijn witte
koepel, die met gietijzer is gebouwd. We hebben ondertussen vele kilometers
afgelegd en duiken moe de metro in naar het hotel.
Na het ontbijt vertrekken we met de ganse familie met de
auto richting Washington. Het is weekend en het is niet te druk op de snelwegen
en vlot bereiken we Baltimore waar we op een terrasje aan de haven wat eten en
drinken. In de haven treffen we het laatste schip dat Pearl Harbour overleefd
heeft. In de late namiddag komen we in Washington aan, na ons in het hotel
ingecheckt te hebben wandelen we nog tot aan het Witte Huis. De stad geeft een
erg goede indruk, brede en goed onderhouden straten met indrukwekkende
gebouwen.
Vandaag verkennen we de wijken buiten het centrum. Soho
(SOuth of HOuston street) en TriBeCa (TRIangel BEneath CAnal street) zijn de
eerste wijken die we aandoen.In Soho
bevindt zich de grootste verzameling van gietijzerarchitectuur ter wereld.
Tussen 1869 en 1895 werden de gevels in massa in gieterijen vervaardigd, het
was goedkoop en gemakkelijk te onderhouden. De oorspronkelijke plannen van de
stad om deze wijk met de grond gelijk te maken werden onder protest afgevoerd,
zodat deze verzameling bewaard werd. Het gaf de wijk een meerwaarde en all snel
kwamen er allerhande boetieks en kunstgalerijen. Het is een aardige buurt geworden
waar het leuk wandelen is. De hoogte van de gebouwen is niet zo
duizelingwekkend alsin het centrum. In
Little Italy kom je in een andere wereld, het lijkt wel echt Italiaans,
gezellige terrasjes met allerlei Italiaanse specialiteiten waar we even pauzeren
met een glaasje wijn en een kop koffie. Greenwich Village heeft weer een andere aanblik, met nog lagere
bebouwing en knusse straatjes. We hebben voor de avond afgesproken met Peter om
met een diner hun huwelijksverjaardag te vieren. We moeten dus nog wachten en op
een terras komen we op adem met een frisse pint.
Maandag en dinsdag hebben we het rustig genomen om de
gevolgen van de jetlag wat op te vangen. s Morgens brengen we de kleindochters
naar school en dan toont Joke ons de omgeving van Scarsdale. Het is een heuvelachtig landschap met mooi
verzorgde woningen en overal is er groen en tonen de sierbomen hun prachtige
bloesems. We maken ook een wandeling langs het strand van Rye, het weer is
zonnig maar er staat een frisse wind. Er zijn niet veel zandstranden in de
omgeving en in het zomerseizoen kost het wel $10 per persoon om op het strand
te komen.
Het weer werkt vandaag niet echt mee, het regent en het
is zeer fris. Met de trein rijden we naar New York. We komen aan in Grand
Central met zijn indrukwekkende hal. Gewapend met regenscherm trekken we de
stad in. Het is er erg druk en levendig. Joke loodst ons naar de bibliotheek
van New York een prachtig en statig gebouw. Binnen is het rijkelijk afgewerkt
en in de enorme leeszaal zijn bijna alle tafels bezet. Joke toont ons haar
favoriete plekjes in NY, zoals Bryant Park, dat er erg leuk uitziet maar onder
de regen oogt het wat triest. Rockefeller Plaza, Times Square we lopen er
overal langs, ondanks de regen wemelt het er van het volk. In een Belgisch
restaurant nuttigen we een middagmaal. en in denamiddag gaan we via de chique winkelstraat 5th Avenue naar het
reusachtige warenhuis Macys. Moe rondgelopen keren we terug naar het Grand
Central station voor de terugreis naar Scarsdale.
Eindelijk is het zover. Zondagmorgen zeer vroeg op want om 7 uur moeten we op het vliegveld zijn. Iets na zeven zijn we inderdaad in Zaventem. Zonder al te veel moeite melden we ons in aan de balie van American Airlines en om 10 uur stijgen we op. Het weer is zeer helder en onder ons zien we vervolgens Gent en Brugge van uit de lucht, vooraleer we de kust bereiken. Engeland en Ierland zien we ook vooraleer we de Atlantische Oceaan bereiken. Het weer begint te betrekken en we zien nog slechts een gesloten wit wolkendek onder ons. Alleen het geraas van de motoren en het lichte schommelen van het vliegtuig gaf ons een gevoel van beweging. Toen we het vasteland naderden trok de bewolking open en konden we 12 kilometers onder ons Labrador zien waar nog veel sneeuw lag en we geen spoor van bewoning zagen. Nadien kwam New Foundland waar stilaan de sneeuw verdween en we ook wegen zagen verschijnen. Nabij New York zagen we langgerekte stranden van Long Beach, ondertussen hadden we reeds heel wat hoogte verloren en was er meer detail zichtbaar. New York kwam in zicht en van ver konden we de skyline van Manhattan zien en van heel ver het Vrijheidsbeeld.
Na een uur onze beurt afgewacht te hebben kwamen we zonder problemen doorheen de grenscontrole. In de inkomhal werden we opgewacht door de hele familie. Het was een zeer hartelijk weerzienmet iedereen. Na een rit van een klein uur arriveerden we in Scarsdale, waar Peter en Joke een zeer mooie woning betrekken. We kijken uit naar het vervolg van ons bezoek aan New York.
