Deze 2 zandmannetjes kwamen geen zand in onze oogjes strooien, maar in ons tuintje om het op te hogen. Telkens een laag zand en dan een laag turf. Ze merkten ook aan totwaar ons terras moet komen, groot genoeg om er al eens een BBQke te kunnen houden. Dat doen we graag!
"Kriebel knabbel muisje, wie knabbelt daar aan mijn huisje?"
Het is ons INGRID...ik zag deze foto op haar blog staan en dacht eerst dat ze bij ons in de wijk was geweest, hetgeen ze al een tijdje zegt dat te doen...maar tijdens de verhuis, had ze gezegd. Ik dacht "aha, zit dat zo...zij komt nu al, dan moet ze niet helpen om onze spullen naar binnen te dragen, fotootje nemen en weg..." Maar nee, ik zag dat het een al oudere foto was, aan de achterkant en ene van in Duitsland. Echt héél SCHOON gedaan, zenne! Thanks Ingridje
Jaja, vandaag was ik zelf patiënte...de rollen waren omgekeerd. Ik werd vanmorgen nogal verschietachtig wakker, mij bijna overslapen en als een speer de badkamer en mijn kleren ingeschoten, zonder te eten de baan op. Op weg naar Vrasene is de hoofdbaan afgesloten door werken en moeten we een omleiding volgen langs nogal smalle banen. Donderdag reed ik achter een vuikniswagen die de onkruidbakken kwam leegmaken...zo'n slak, pffff! Vandaag reed ik achter een grote jeep mer remork die ook als een slak reed en telkens er een tegenligger kwam, opzij ging en stopte. Het was een man die achter het stuur zat, ene die blijkbaar de breedte van zijn wagen niet kende en niet gewoon was om met een remork erachter te rijden. We konden hem niet voorbij steken, ik zou hem anders eens vriendelijk gevraagd hebben of ik hem eens moest helpen...en er kwam maar geen einde aan die baan, noch aan de file-vorming waar ik tot mijn grote ergenis deel van uitmaakte. Ik ergerde mij mateloos en moest het achteraf bekopen. Toen ik mijn patiënte stond te wassen, begon alles te tollen. Ik dacht "dat gaat wel over, dat effe doorbijten", maar bij de volgende patiënte moest ik mij in de zetel neerleggen met mijn beentjes in de lucht. Toen ik recht kwam zitten, tolde het nog meer. Ik denk dat ik last had van een te hoge bloeddruk, door de stress en mij op te winden voor die zondagsrijder. Het ging toch over en bij één van mijn laatste patiënten, nam ik mijn bloeddruk en die stond normaal. Dat komt ervan als je je druk maakt, hé!
We gaan volgende week ook met mijn broer naar zijn werk om graniet te gaan kiezen. Hij's vloerder, maar in de job die hij nu doet, plaatst hij werkbladen in de graniet. Da's dus mooi meegenomen! We zijn echt content van zijn werk en het is niet omdat het mijnen bro is dat ik dat zeg, ere wie ere toekomt. Hetzelfde voor onze loodgieter...een echte stielman (BVBA Ronny Van Duyse van Nieuwkerken-Waas).
...is nog niet klaar, ze gaan ons bellen om af te spreken wanneer ze volgende week kunnen verder werken. Het onderstel ontbreekt en de sluit-pomp-systemen aan de deuren ook. Aan de schuiven is het in orde, die mag je dichtslaan, ze schuiven dan zelf verder dicht op hun gemakje. Ik heb er gisteren niet veel over verteld, maar ik beging een grote blunder. Die keukenplaatser belde mij en vroeg of het houten paneel boven de hangkasten, mocht verder getrokken worden, want dat we anders met een hoek zouden zitten. Ik had het verkeerd begrepen, dacht dat hij de kant van de rolluik-bakken bedoelde en zei ja. Ik kwam naar de keuken zien en zag dat hij de kant van de kolomkasten bedoelde, dat paneel was recht gemaakt, zodat er iets op de kolomkasten kon worden gezet. Ik had er spijt van, maar hij zei dat hij juist klaar was en ik dierf niet vragen om het te veranderen. Dus ik naar huis, maar onderweg dacht ik zo "verdoeme, als ik het nu niet laat aanpassen en ik moet er altijd op staan kijken, dan ga ik er spijt van krijgen." Dus ik rechtsomkeer weer naar ons huis. Ik trok mijn stoute schoenen aan en zei dat ik toch liever had dat hij het zou veranderen. Je moest zijn gezicht gezien hebben, jong! Ik hield voet bij stuk en zei hem dat ik hem dan een paar pintjes bier zou komen brengen, dat was op en er was enkel nog cola. Hij ging akoord, dus ik om nen bak jupiler en de deal was on! Hij content en ikke content, haha...en ondertussen had hij het al veranderd ook. En ik moet zeggen, het is VEEL SCHONER zo, zenne!
Prettig weekend aan alle bloggers en blogvrienden en -vriendinnen! Ons weekend is in ieder geval druk geboekt. Werken aan ons huis en vrienden op bezoek. Dikke knuffel!
Veel tijd om te bloggen heb ik nu efkes niet. Sorry dat ik nu mijn blogbezoeken verwaarloos, morgen kom ik zeker eens af. Ik wilde jullie de eerste foto van de keuken niet onthouden. En...wat vinden jullie er al van? Morgen een foto van de (hopelijk) afgewerkte keuken.
Ik kreeg de vraag hoe het verder afliep met de factuur van telenet? Wel...dat zal goed aflopen. We kregen wéér een factuur in onze 'voorlopige' brievenbus te Destelwijk, deze keer voor de kabelaansluiting, 70 zeg en wij hebben die kabel ZELF in de grond moeten steken. Ze hadden mij wijsgemaakt dat de kabelTV 50 zou zijn, dus greep ik weer naar de foon. Ik vroeg wat dat alles te betekenen had en of de andere factuur ook nog ging worden rechtgetrokken (na weer dezelfde uitleg te moeten geven), hoe dat daarmee zat. Die gast wist niet wat hem overkwam, een woeste stier viel hem aan met een tal van vragen en dreigementen dat ik ADSL ging aanvragen en mijn afspraak met telenet ging afzeggen, enz... Ik hoorde dat ik een gast aan de lijn had die er niet veel van kende, ook niet wat communicatie met de klant betrof, ik had de leiding over dit gesprek, hij moest het gaan vragen. Die eerste factuur komt in orde, na aftrek zullen we 50 moeten betalen en geen 92. Maar die 70 moet betaald worden én nog 60 bij ook voor de activering einde mei (duur hé!). Toen ik zei dat deze misverstanden konden worden opgelost indien men de klant beter zou informeren en dat dit geen goede service was, gaf die jongen mij gelijk...ocharme, ik had al compassie met hem, zo ne moeilijke klant, haha!
Ik kreeg ook nog een andere brief. De eletriek werd op naam van onze metser aan onze bouw geleverd, en we mochten zijn werkkast gebruiken zolang er niks in orde was. Toen Intergem geweest was, heeft hij die komen halen en hij had een kontrakt bij Citypower. Wij kregen een brief van hen dat den eletriek ging worden afgesloten op 17 april. Ik heb dan alle gegevens holderdebolder doorgefaxt om toch nog eletriek te kunnen krijgen. Maar Intergem had van hen al een brief gekregen dat zij niet langer onze leverancier waren. Die hadden een brief naar ons nieuw adres gestuurd, maar vermits wij toen nog geen brievenbus hadden, hebben wij die gemist. Nu moest ik hen bellen om een afspraak te maken om een budgetmeter (met oplaadkaart) te komen plaatsen...jawatte...ik dus ook naar daar gebeld en da's nu ook in orde.
Van Gerrit van WELDIMO te bornem (trap) heb ik niks meer vernomen na het doormailen van foto's van de trap (aan de WC-deur). Hij zou ze bekijken en hij stelde voor om een schuine deur bij ons te plaatsen, mits meerkost. Ik ging er niet mee akoord, omdat zij een fout hadden gemaakt met de opmeting en wij daar niet voor gingen opdraaien. Dat was vorige week donderdag...maar we gaan onze binnendeuren niet daar bestellen (ik vertrouw hen voor geen haar meer), we hebben het aan de schrijnwerkers gevraagd die gisteren al een deel rolluik-kappen hebben gemaakt en zij weten een betere oplossing. Gerrit gaat wel nog een mail ontvangen van deze zeer ontevreden klant. De trap zelf is gelukkig in orde, maar de service van die firma is een grote ZERO!
En vandaag zijn ze ook bezig met onze keuken...er was een technieker aan het 'geraamte' bezig, morgen de aankleding en apparatuur.
Ja, hier gaat het zijn (sinds den bouw) gewone gangetje. Ik heb het één en 't ander beneden gezet, Wim heeft dat meegenomen naar den bouw om het op onze zolder te zetten. Het zijn dingen die we nu nog kunnen missen, want anders komt alles op een hoop en da's niet de bedoeling. Wim heeft om 20 u een afspraak met De Clerck van Vrasene, waar onze vensters van komen. De schrijnwerker komt morgenvroeg de houten rolluik-bakken plaatsen en hij heeft de oprollers voor de rolluiken nodig. Ik kreeg gisteren foon, ze komen de keuken morgen al brengen tussen 16 en 17u. En daar kijk ik ENORM naar uit! Na het werk morgen direct naar den bouw, denk ik, met (weer) het digitje in de aanslag, haha! Donderdag en vrijdag zetten ze de keuken in mekaar. Ik ga er vandaag wel vroeg in, na thuis en CSI, denk ik.
Wanneer jij in de spiegel tuurt en jezelf zo bewonderend begluurd zo bezig zijn met je eigen ik zo vol zijn van jezelf, geeft je een kick
Je denkt dat jij de beste bent een knappe, elegante en intelligente vent jij wil alles voor jezelf, elk ding voor een ander vindt jij verspilling
Je liegt, bedriegt, wil ieders aandacht je denkt dat iedere vrouw op jou wacht dat zij je aanbidden, je voelt je vereerd je voelt je geliefd en gegeerd
Jij geeft aan vrouwen een roze bril je houdt ze welwillend en stil tot ze zien wie jij echt bent lelijk vanbinnen en rotverwend
Jij hebt geen empathisch vermogen terwijl je liegt kijk je recht in de ogen vrouwen mogen jou geen verdriet doen maar jij mag alles en 'pakt de poen'
Zie jij dan niet verder dan je spiegelbeeld? Dat er ver uit jouw buurt weer alles heelt Waarom trapt iedereen toch in jouw val? In het ongelukkige leven en het tranendal
Al het goede rondom jou gaat teloor ik heb er maar één woord voor NARCIST jij bent een grote egoïst!
Vandaag had ik een rustig dagje. Ik ben mijn make gaan halen en we zijn naar het koopcentrum gegaan, het Waaslands shoppingcentrum, zoals ze het nu noemen. We aten daar een 'afslankslaatje' en lekker dat dat was, amai! Ik ga dat zeker nog eten. Daarna hebben we het tegenovergestelde gedaan, een crémeken gegeten en dat was ook jammie, haha! Ik moet ook naar Arista, mijn TBC-inenting laten zien. Ik was al eerder naar het medisch onderzoek gemoeten, maar ik was het vergeten te laten aflezen en daarom was ik 'wettelijk niet in orde', dus opnieuw een prikje moeten krijgen. 'Eigen schuld, dikke bult', zei ik tegen de arbeidsgeneesheer. 'Ik zal je eens een bultje zetten, zie', zie hij. Ik was het door al die bouwperikelen vergeten, zoals mijn hoofdverpleegster soms zegt 'sandra zit met haren bouw in haren kop' en ze heeft nog gelijk ook, haha! Ik kreeg ook bezoek van een goede vriendin, Anneke. Ik had een digitaal fototoestel op de kop kunnen tikken voor een appel en een ei. Zij en haar man hebben het gekocht.
Pffff...en ik ben er niet treurig om. Het was weer druk, s'morgens zo niet, maar de laten wel. Niet zozeer dat ik veel patiënten had, maar die afstanden, hé! Zaterdag gewerkt van 7u15 tot 11u, s'avonds van 15u tot 22u30. Zondag s' morgens een half uurtje minder en s'avonds gelukkig al om 21u 45 thuis, in totaal 420 km. Zaterdag mistraptte ik mij op een trap. Ik heb de gewoonte om op een trap te lopen, ik kon nog net mijn andere voet zetten, of ik was pardoes op mijn knie terecht gekomen. s' Avonds had ik moeite om mijn ogen open te houden. De zondag heb ik enkele uurtjes geslapen tussen mijn toeren door en dat hielp enorm, ik was dan veel fitter. Er liep dan wel ineens een hond de baan op. Ik zag het al van ver gebeuren, ik kon op tijd stoppen. Ik heb de tegenliggers verwittigd.
Hier zie je enkele foto's van Wim zijn fietsavontuur enkele jaren geleden. Hij en zijn ploegmaten vertrokken in België om Frankrijk per fiets te doorkruisen, een tocht van 9 dagen aan een gemiddelde van 200 km per dag. Wim was erg zenuwachtig, dat was te merken aan de snelheid van zijn hartslag, gemeten door een toestelletje, bij de 200. Ze gingen de Mont Ventoux beklimmen, gevolgd door een kamionet geladen met hun spullen. Iemand van de bende had sossiesen meegenomen, maar die waren nog niet droog genoeg. Ze hingen die dan maar aan de zijkant van de kamionet te drogen. Daar hebben ze veel beziens mee gehad, haha! Sommige mannen reden met de auto naar ginds en beklommen de berg, Wim en zijn makkers niet. En het is hem ook gelukt, hij heeft de berg kunnen beklimmen, een hoogte van 1912 meter. De afdaling vondt hij wel nogal akelig en enorm stijl. Wel een ervaring om nooit te vergeten. Wat hij ook nog niet vergeten is, is zijn GSM-rekening...hij belde mij en zijn ouders dagelijks vanuit Frankrijk op, haha...een dure aangelegenheid!
Een patiënt vertelde mij vandaag een plezant verhaal. Hij's sportdirecteur die in al een heleboel koersen heeft meegereden, in een volg-auto weliswaar. Hij reed mee in de 11-daagse Olympiatoer, van hotel naar hotel. Hij was samen met een vriend in het grootste hotel van Nederland, een 10-tal kilometers van Groningen. Een hotel waar 3500 gasten kunnen overnachten met vele feestzalen. In één van die zalen was een trouwfeest aan de gang. Hij en zijn vriend vermengden zich onder de feestvierders en aten ook mee. En dit alles in koerskledij, haha...je moet dat maar durven, hé! En niemand die hen ook maar de deur wezen.
Dat liet mij aan Wim zijn avonturen denken, ja...hij heeft ook nog gekoerst. Zijn fiets staat nu al een paar jaartjes stil, omdat hij het een beetje beu was geworden voor een tijdje na de beklimming van 'Le Mont Ventoux' en omdat zijn ploegmaten nu zo ver van hem vandaan wonen, sinds zijn verhuis van pepingen (tegen Halle) naar Sint-Niklaas. Alleen gaan rijden, dat doet hij niet graag. Nu wil hij er terug mee starten, na de verhuis en ik kan hem er alleen maar in aanmoedigen. Hij liet zijn voetbal al staan, ook weer omwille van die grote afstand. Hij rijd in de week al dagelijks zo ver en dan in het weekend ook nog eens, dat zag hij niet zitten.
Ik heb mij gisteren kwaad gemaakt, ik was om te ONTPLOFFEN! Ik had een factuur gekregen van telenet en het deel dat te betalen was voor 'internet' en 'telefonie' was veel hoger dan normaal. Ik had nog geen tijd gehad om het eens beter te bekijken of te bellen, maar gisteren deed ik dat. Op 11 april waren die van telenet naar den bouw gekomen om de kabel aan te sluiten op het net. Op 14 april kwamen zij terug, ik dacht om alles al te komen aanbrengen, zodat ik de verhuisdatum maar hoefde door te bellen, waarna zij het internet zouden activeren en stopzetten op ons huidig adres. Zij hadden het verkeerd begrepen en ik had er niet eens om gevraagd. Zij hadden zelf voorgesteld om die vrijdag terug te komen. Een fout van hen, ze hadden niet duidelijk genoeg geweest en maar aangenomen dat het voor de verhuis was. Nu zag ik dat ik activeringskosten moest betalen, een nieuwe aansluiting en ook voor telefonie, en dat op ons huidig adres. Zij hadden hier al alles stopgezet, nog voordat de technieker in ons nieuw huis ook maar iets had geactiveerd...is mijn fout ook niet. Toch zeker een 5-tal dagen zonder internet gezeten en 1 dag zonder telefoon. Ze hebben het terug geactiveerd op ons huidig adres en daar moet IK voor betalen...anee hé, ik betaal daar GEEN CENT voor! Op aanraden van mijn vriendin Romx, heb ik gebeld en serieus van mijn oren gemaakt. Vriendelijk dat ze waren...ik mocht een nieuwe afspraak maken, deze keer wel degelijk voor de verhuis. Als dit niet in orde komt en ik geen andere factuur krijg opgestuurd, dan mag telenet van mij DEN HOOGSTEN BOOM IN, voila! Dan zeg ik die afspraak af en moeten ze bij ons nooit meer zijn en ik heb hen daarvoor verwittigd, ook zeggende dat er bij ons in de toekomst 3 PC's zullen komen te staan. IK BEN EENS CRIEUS!
We hadden de trap bekeken en alles leek in orde, we moesten betalen na plaatsing, hetgeen Wim ook deed. Maar dan zagen wij iets dat er niet hoorde. Een stuk trap dat voorbij de deuropening van de WC komt. Mijn broer zegt dat het door een goede schrijnwerker wel op te lossen is, want we hebben betaald en die firma kunnen wij dus niet meer laten terugkeren. Is er geen schrijnwerker onder jullie die ons raad kan geven? Deze maand komt een vriend van Wim (schrijnwerker) de kasten rond de rolluiken plaatsen, maar we weten nog niet wanneer dat zal zijn. Hij gaat ook de binnenkant van de trap bekleden, maar eerst moet er een stuk muur worden opgemetst. Jongens toch, bouwstress krijg ik ervan!
Ik belde vorige week naar gerrit om te informeren wanneer onze trap zou arriveren. Ik schatte ergens in de eerste of tweede week van mei, vermits men op 11 mei is komen opmeten en je 6 tot 7 weken moest wachten. Omdat gerrit mij al eerder aan het lijntje had gehouden met het opmeten van het trappengat, had ik niet veel vertrouwen meer in die gast, dus belde ik. Hij zei "Je gaat eerst een brief naar huis krijgen. Wanneer je die ontvangt, bel je maar eens terug, dan kunnen we een datum afspreken voor het plaatsen van de trap, maar dat zal in de derde week van mei zijn." "Zo laat, Gerrit? Volgens mijn berekening moet dat toch de...blablabla..." "Nee, het wordt geteld vanaf de datum dat de papieren binnen zijn, dus vanaf de 26ste" Alléé, ik dacht dat hij wel gelijk zou hebben, het is tenslotte toch zijn werk. We hadden nog geen brievenbus en vermits Roger (make's vriend) een zelfgemaakte in den unox te koop aanbiedt, hebben we die maar voorlopig (na het te vragen) vooraan gezet, om die brief die volgende week zou komen, te kunnen ontvangen. Ik ben dus vanmorgen aan mijn toertje bezig en zat in belsele, tot ik plots een foontje krijg. "Mevrouw, wij zijn van de firma...en wij komen uw trap leveren, Destelwijk, waar is dat juist? Onze GPS kan het niet vinden." IK VIEL UIT DE LUCHT...niet omdat onze wijk niet door dat apparaat te vinden is, kan ook niet, 't is een nieuwe wijk...maar WIJ WISTEN VAN NIKS! Onze trap??? Komen leveren??? Nu??? Help!!! De deuren waren vast en die mannen zaten al in Temse, die bewuste firma is in Bornem. Ik belde mijn hoofdverpleegster "Ik zit met een klein probleempje!" Ik leg het haar uit...deur vast...ik moet naar daar...die mannen binnen laten. Enfin, voor haar niet erg, maar ik zou wel later zijn bij mijn patiënten. Ik mocht anders een collega bellen die dan zou komen inspringen. Ik naar den Destelwijk, ik zie diene kamion met onzen trap daar achterin...ik deed teken naar die mannen om mij te volgen en dat deden ze uiteindelijk ook. Ze waren mij zo geconcentreerd aan 't volgen, tussen twee kamionetten in (ene met remork achter), dat zij bijna hun zijspiegel afreden. Ik liet hen binnen, deed mijn toer alleen verder in versneld tempo, ik smste Wim om na zijn werk naar ons huis te gaan en ging na mijn werk gaan kijken. We geraakten aan de praat met de buren naast ons, zij wonen er ook al een aantal maanden. We gaven hen een rondleiding en kregen zelf ook één in hun huis. Wim moest de voegen van de garagevloer stofzuigen en ik ging samen met de boys nog eens gaan zien.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Jaja, vandaag was ik zelf patiënte...de rollen waren omgekeerd.
.gif)
Ik kreeg de vraag hoe het verder afliep met de factuur van telenet?
Ja, hier gaat het zijn (sinds den bouw) gewone gangetje.
Ik heb mij gisteren kwaad gemaakt, ik was om te ONTPLOFFEN!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
