Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers schreef het reeds in een column: op een moment dat de andere oppositiepartijen nog in een diepe winterslaap verkeerden, interpelleerde het Vlaams Belang midden juli in het parlement als eerste over het nep-ontslag van Yves Leterme. De afgelopen maanden hield onze partij, door talloze campagnes en straatacties, de communautaire druk op de ketel. Daarnaast zijn de vastgoedkuiperijen van prins Laurent, de BTW-verhoging op bouwgronden en de sjoemelende PS-staatssecretaris Laloux maar enkele voorbeelden van parlementaire dossiers waarin het Vlaams Belang de voorbije maanden de spurt aantrok.
Van onze vele campagnes, acties en initiatieven zag u in de vaderlandse media niet altijd een even correcte weerspiegeling. Eind februari hekelde De Standaard in een scherp artikel het gebrek aan initiatief van de traditionele parlementsleden. De krant berichtte - het moet gezegd - correct over het Vlaams Belang. ( ) Het controleren van de uitvoerende macht is wat te veel gevraagd, zo luidde het toen. Iedereen wil minister worden, iedereen wil deel uitmaken van het systeem. En dan tilt niemand aan het uitlekken van een nota waarin een advocaat, tevens getrouwd met een PS-minister, etaleert dat hij goed geïntroduceerd is in ministeriële kabinetten. Alweer neemt alleen Vlaams Belang zijn verantwoordelijkheid door de oprichting van een parlementaire onderzoekscommissie te eisen. De andere partijen kijken gegeneerd de andere kant uit.
Vaccinatie krijgt te maken met Waalse sabotage ? "Non!"
Zelfs Karel De Gucht wist het al: in dit land is alles communautair. Over geen enkel thema denken Vlamingen en Franstaligen nog hetzelfde. Niet alleen is er echter een scheiding der geesten, de communautaire tegenstellingen maken ook elk beleid onmogelijk. Een treffend voorbeeld is de vaccinatie tegen baarmoederhalskanker, waarvan men bezwaarlijk kan beweren dat de mensen daar niet wakker van liggen.
Inenting tegen het HPV-virus kan de kans op baarmoederhalskanker de op één na dodelijkste kanker bij vrouwen met 70 procent verminderen. Zon 32.000 Vlaamse meisjes van 12 jaar komen voor die vaccinatie in aanmerking. De helft daarvan werd reeds ingeënt doordat de ouders zelf het initiatief namen. Voor de overige 16.000 meisjes zou de Vlaamse overheid een groot deel van de kosten een vaccinatie is allesbehalve goedkoop op zich nemen. Blijkt dat de Vlaamse overheid binnen het Belgische systeem helemaal niet van start mág gaan met een vaccinatiecampagne, want de regering van de Franse Gemeenschap wil niet meedoen.
Als Vlaanderen een deel van de kosten en de organisatie van de inentingcampagne op zich wil nemen, moet zij een akkoord afsluiten met de federale overheid. Omdat men beneden de taalgrens niet bereid is de kosten van de vaccinatie te dragen, ontzegt minister van Volksgezondheid Onkelinx (PS) ook de Vlamingen het recht de 12-jarige meisjes te vaccineren.
Of hoe Belgi(que) uw gezondheid ernstige schade kan toebrengen.
In 1996, intussen alweer ruim 12 jaar geleden, dreigde Claude Eerdekens er in een woelig Kamerdebat al mee dat Wallonië eruit zou trekken. Als jullie (Vlamingen) zo doorgaan, wees dan niet verbaasd als Frankrijk straks aan Brussel grenst schreeuwde de PS-politicus woedend. Rik Daems, een VLDer die zich nooit eerder op een gezonde Vlaamse reflex liet betrappen, beantwoordde de aanval laconiek: Si vous voulez aller à la France, allez-y!. Vrij vertaald: als jullie bij Frankrijk willen, ga maar, wij houden u niet tegen. Het verbale duel zorgde toen nog voor algemene hilariteit, maar de kans dat er in het huidige politieke klimaat nog om gelachen wordt, is uiterst klein.
La douce France
Dat de klad er diep in zit, bleek al op 21 juli. Uit honderden kelen mocht dan nog de wanhopige kreet vive le roi weerklinken, met hier en daar een zeldzaam leve de koning, de nationale feestdag werd overschaduwd door een troosteloze begrafenisstemming. De Franstalige trouw aan vorst en vaderland vertoont overigens onmiskenbaar opportunistische trekjes. Als de Vlamingen de geldkraan toedraaien, hoeft België voor hen niet meer. Vandaag zwaaien ze dus nog met zwart-geel-rood, maar morgen kan het Belgische vaandel zonder veel scrupules al ingeruild zijn voor de Franse driekleur.
De helft van de Walen ziet zon aansluiting bij Frankrijk trouwens wel zitten. Het zijn veelzeggende cijfers. Waar de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte decennialang smalend werd weggelachen als de dwaze droom van Vlaamse romantici, geldt dat in nog grotere mate voor het zogenaamde rattachisme, de politieke stroming die pleit voor aanhechting bij het Franse moederland.
Paul-Henry Gendebien woordvoerder van het Rassamblemant Wallonie-France is niet verbaasd over de evolutie. Cultureel, culinair, mediatiek, sportief: de Walen zijn in alles veel meer op Frankrijk gericht dan op Vlaanderen. En België dan? Het dringt nu stilaan tot alle Walen en Brusselaars door dat we het met de Vlamingen over niets meer eens raken. Alles is communautair, zelfs de hongerstakingen. Wat bindt ons nog? (Het Laatste Nieuws, 30.07.08)
En dus kunnen we er maar beter een punt achter zetten. België wérkt niet. Nu al hebben we een schijnregering, en als volgend jaar de Vlamingen nog extremer (lees Vlaamser) stemmen, zal blijken dat er gewoon geen federale regering meer kan worden gevormd, zegt Gendebien. Wijze woorden, voor één keer uit het zuiden van het land.
Confederalisme?
Intussen duikt de piste van het confederalisme steeds vaker op om België uit het politieke slop te halen. In een onderhandeling van gemeenschap tot gemeenschap moeten Vlamingen en Walen dan uitmaken wat ze nog samen willen doen onder Belgische vleugels. Klinkt mooi, in theorie, maar of het in de praktijk en in de Belgische context ook nog werkt is een andere zaak. Wetstraatwatcher Jan Segers (Het Laatste Nieuws) zou er zijn hand niet voor in het vuur steken: Elke gelijkenis in wat Jo Vandeurzen (CD&V) en Philippe Moureaux (PS) als confederalisme definiëren, berust op louter toeval. Hun invulling ervan verschilt dag en nacht. En dus dreigt confederalisme niet meer te worden dan een schijnoplossing, nodeloos tijdverlies.
Waals parlementsvoorzitter José Happart trekt ook de kaart van het confederalisme. Wie dacht dat hij of zij het land kon redden door non te blijven zeggen, heeft zich zwaar vergist. ( ) De enige mogelijkheid om België te redden, is een confederalisme met Vlaanderen, Wallonië en Brussel.
Kijk eens aan, denk je dan, zelfs Waalse hardliners als Happart lijken plots bereid water bij de wijn te doen, maar laat u vooral geen zand in de ogen strooien. Het confederalisme wordt hier naar voor geschoven als het ultieme reddingsplan voor een afgeleefde en finaal vastgereden staat. Wat naïeve Vlamingen beschouwen als een stap vooruit, is voor Franstalig België niet meer dan een noodrem. En dat is ook de tragiek van álle vorige staatshervormingen. Het fameuze Belgische federalisme werd niét uitgedacht om de Vlamingen (en Walen) te geven wat ze nodig hadden en wat ze wensten, maar om België te redden. Hoeveel heil moet Vlaanderen verwachten van een confederalisme dat in wezen ook maar één doel heeft: het voortbestaan van België en de geldtransfers van Vlaanderen naar Wallonië?
Na België
De politieke manoeuvres van de Franstalige partijen en de peilingen bewijzen het. Vóór de cameras belijden de Franstaligen nog altijd hun verknochtheid aan het ene en ondeelbare België. Maar achter de schermen wordt volop het tijdperk-ná-België voorbereid. Een Duitse krant omschreef het onlangs treffend: België is geen land, maar een toestand. Een toestand van voorbijgaande aard. Het wordt tijd, hoog tijd, dat de Vlaamse traditionele partijen wakker worden uit hun zomerslaapje en eindelijk hetzelfde gaan doen als hun Waalse collegas: een scenario uitwerken voor de Vlaamse onafhankelijkheid.
Wat als België barst? Die vraag inspireert Dag Allemaal deze week tot een grote reportage over de toekomst van de Belgische monarchie. Met op de frontpagina ronkende titels als rampscenario voor onze koninklijke familie en hun droomleven zal in elkaar stuiken. Want, zo vraagt het weekblad zich af: Wie biedt hen een dak boven het hoofd? Wie zal hen onderhouden? Wie krijgt al hun hebben en houden? En, waar vinden ze nog werk? Tja, een mens zou van minder wakker liggen
Feit is dat België Barst géén holle kreet meer is, schrijft royaltywatcher Kathy Pauwels. De huidige politieke impasse zou wel eens de aanzet kunnen zijn tot het opdoeken van het koninkrijk België. In Laken maken ze zich dan ook ernstig zorgen over de toekomst, hùn toekomst.
Opvallende conclusie van het verhaal is dat er geen enkel scenario bestaat over wat er met de koninklijke familie moet gebeuren als België straks ophoudt te bestaan. In Franstalige kringen wordt wel eens gespeeld met de gedachte dat zij na het uitroepen van de Vlaamse onafhankelijkheid gewoon de naam Belgique, de driekleur, de Brabançonne èn het koningshuis overnemen. (Tussen haakjes: ze mogen het allemaal hebben, gratis en voor niks.) De vraag is echter hoe ernstig dat plan moet genomen worden. De Franstaligen verdedigen vandaag - de Belgische monarchie, omdat die tot nader order de beste waarborg is voor het behoud van hun bevoorrechte positie in dit land en de miljardentransfers vanuit Vlaanderen. Maar als België uit elkaar valt, zouden de Walen hun royalistische pet wel eens snel kunnen ruilen voor een republikeinse
Of de Saksen-Coburgers straks moeten gaan doppen of aankloppen bij het OCMW? Nee hoor, maak u vooral geen zorgen. Wellicht kunnen ze gewoon van de rente op hun spaarboekje leven. Ze hebben geld genoeg, zegt Jan Van den Berghe. En wat moeten ze doen om hun dagen te slijten? Ik zie prins Filip nog een partij van koningsgezinde belgicisten oprichten, lacht Kurt van Eeghem. Daar zullen we met zijn allen nog veel plezier aan beleven
PANIEK IN LAKEN
Panique générale Als de koning in zijn 21 juli-toespraak zijn overleden broer Boudewijn ten tonele moet voeren om de Belgen op te roepen tot meer eenheid, zit er iets goed fout.
Het Franstalige koninkrijk Wallonië? Ik heb de indruk dat de Walen veel minder problemen hebben met die gemakzuchtige koning dan de Vlamingen. Albert kan zich misschien vestigen op het kasteel van Ciergnon en van daaruit heersen over het Franstalige koninkrijk Wallonië.
Niet naar het OCMW De leden van de koninklijke familie zullen heus niet moeten aankloppen bij het OCMW. Ze hebben geld genoeg. Mettertijd moeten ze dan wel beginnen werken voor de kost. Laurent heeft al stappen gezet in de immobiliënwereld. Hij is daar helaas geld aan het verliezen. Dat is zijn grootste kwaliteit
(redactie: daar is niks mis mee, zouden we zo zeggen )
Naar Frankrijk? Waarom niet? Stel dat de Walen willen aansluiten bij Frankrijk. De koning heeft daar een huis, Frans is de voertaal aan het hof: de bindingen met Frankrijk zijn dus vrij sterk. Ik vermoed dat Albert en Paola hun draai daar wel zullen vinden.
Royaltywatcher Jan Van den Berghe in Dag Allemaal, 29.07.08
Monarchie rijmt niet op democratie Het is vrij idioot dat je staatshoofd kunt worden omdat je de juiste genen hebt. Diep in mijn hart ben ik wel een republikein.
De missie van Prins Filip Volgens mij zal het vorstenhuis eerder verdwijnen dan België. En dat zal de schuld van Filip zijn. ( ) Filip is zo dom om zich bewust te zijn van zijn grote maatschappelijke rol, zoals dat heet. In het onwaarschijnlijke (?) geval van een Belgische scheiding, zie ik hem nog een partij van koningsgezinde belgicisten oprichten. Daar zullen we met zijn allen nog veel plezier aan beleven. Albert en Paola houden van de zon. Die zullen wel naar Zuid-Frankrijk trekken.
Drama, maar geen ramp De koninklijke familie heeft een zeer leuke spaarpot. Ik denk niet dat er meteen financiële problemen zullen zijn. ( ) Ik denk wel dat het voor de Belgische koninklijke familie een drama wordt als hun job verdwijnt.
Acteur en koningimitator Kurt van Eeghem in Dag Allemaal, 29.07.08
Een villa in Toscane 50 miloen, dat is wat koning Albert heeft geboden voor een villa in Toscane. 50 miljoen euro, wel te verstaan. Of, als we goed kunnen rekenen, pakweg 2 miljard oude Belgische franken. Het bescheiden stulpje staat op een riant domein van 31 hectare met wijngaard en zwembad en herbergt vandaag ook nog een hotel en restaurant.
Het bod doet ernstige vragen rijzen over het fortuin van de Koninklijke familie. In een zeldzame bui van openheid liet het paleis onlangs in een officiële mededeling weten dat het privévermogen van de vorst 12,4 miljoen euro zou bedragen. Maar dat klinkt nu plots erg ongeloofwaardig. Dit is net alsof iemand met een gewoon bediendeloon plots een villa van 2,5 miljoen euro zou neerpoten, zegt koningskenner Jan Van den Berghe. Gegarandeerd dat hij meteen de fiscus en het parket over de vloer krijgt, terwijl het privévermogen van onze Koninklijke familie één van de grootste mysteries van het land blijft.
Britse journalisten van het zakenblad Euro Business becijferden het vermogen van de Saksen-Coburgers in 1999 op maar liefst 2,25 miljard euro. Amper twee weken geleden riep de koning in zijn traditionele 21 juli-toespraak nog op tot solidariteit met de bijna 15 % kansarmen in ons land. Met dat bod van 50 miljoen euro in het achterhoofd wordt zon toespraak bedenkelijk, aldus Van den Berghe. Pas op: van de koning mag je niet verwachten dat hij in een krot woont en met een Lada rijdt. Hij is verplicht een zekere macht en welstand tentoon te spreiden, maar als je net een bod van 50 miljoen euro hebt gedaan, kan je het in een toespraak beter niet over armoede hebben
Toscaans mysterie 05.08.2008 09.41u - Het paleis ontkent formeel dat het een bod van 50 miljoen euro heeft uitgebracht op een riant domein in Toscane. Heeft de steenrijke eigenaar het verhaal uit zijn duim gezogen om de prijs van de villa op te drijven? Neen, zegt Fanini aan Het Laatste Nieuws. Of ze er nu 20 of 50 of 100 miljoen op geboden wordt, ik verkoop de villa niet. De machtigen van deze wereld denken dat met veel geld alles te koop is. Niet mijn domein, meneer.
Een kwakkel? Een indianenverhaal? Het Laatste Nieuws drukt woordelijk het telefoongesprek af dat een journalist vrijdagavond nog had met de eigenaar. In juli 2007 is hier een helikopter geland van een Brits vastgoedkantoor dat zei dat het in opdracht werkte van de Belgische koninklijke familie. Dat kantoor heeft een bod uitgebracht van 50 miljoen euro. Eerder liep het gerucht dat prins Filip voor datzelfde domein 20 miljoen veil zou hebben gehad, werpt de krant op. Neen, zegt Fanini, niet de prins. Ik herhaal: de koninklijke familie.
Ook Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg belden met Fanini. Zij kregen niet de vader aan de lijn, maar zijn zoon Christian. En die bevestigt de koninklijke interesse: In de zomer van vorig jaar zijn er besprekingen geweest over een verkoop, via een tussenpersoon, met de Belgische koninklijke familie.
Na de ophef in ons land, ontwijkt de eigenaar lastige vragen. Ik heb toch nooit beweerd dat de koninklijke familie dat bod heeft uitgebracht, heet het nu. Ik heb gezegd dat het om una famiglia di nobili belghi ging: een Belgische adellijke familie, niet noodzakelijk de koninklijke familie. De koning, de prins of andere Belgische adel, dat kan ik niet zeggen. De journalisten blijven er echter bij dat de eigenaar eerder bij herhaling verklaarde dat het wel degelijk om een bod van de koning ging. Zodat het Toscaanse mysterie nog niet is opgelost
Een villa in Toscane (deel 2) Wat doet die pas aangeworven reclame-goeroe eigenlijk in het paleis? Van een mislukte PR-campagne gesproken. Eerst was er de houterige en nietszeggende VRT-reportage over kroonprins Filip. Daarna kwam het bericht dat de dotaties voor de koninklijke familie gevoelig werden opgekrikt. Kort daarop het verhaal dat Albert en co. voor hun vakantie-uitstapjes gretig gebruik maken van militaire vliegtuigen van het leger. Op kosten van de belastingbetaler, dat spreekt voor zich
Op 21 juli lanceerde Albert een merkwaardige oproep tot meer solidariteit met de vele mensen in ons land die in armoede leven. En zopas lekte uit dat hij op dat ogenblik net een bod van 50 miljoen euro had gedaan op een paleis in Toscane
Of, hoe zaag je in geen tijd de poten van onder je wankele troon. Of beseft Albert dat zijn rijk bijna uit is, dat België op sterven na dood is? En heeft hij al een luxueuze vluchtheuvel gezocht in Toscane? Daar kan hij dan, samen met Guy Verhofstadt, tomaatjes en olijven gaan kweken. En mijmeren over die goeie oude tijd, toen België nog bestond
Intussen schreeuwt de publieke opinie zijn verontwaardiging uit over de hypocrisie van Laken.
DE BENDE VAN LAKEN
EEN STULPJE VAN 50 MILJOEN EURO ! Is Albert een leugenaar? Villa Fanini is een wel zeer bescheiden naam voor wat een 17de-eeuws palazzo blijkt te zijn in de duurste streek van Italië. Alleen al de waarde van de muurschilderingen in de Villa wordt geschat op 13 miljoen euro. Hier klopt dus iets niet, want de koning maakte vorig jaar nota bene zelf bekend dat zijn privéfortuin 12,4 miljoen euro bedraagt, weliswaar vermeerderd met zijn huis in Châteauneuf de Grasse en zijn jacht
Heel hard boe roepen Misschien hadden we op 21 juli gewoon eens heel hard boe moeten roepen toen koning Albert in zijn toespraak zijn oprechte bezorgdheid uitsprak over die 15 procent armen in ons land.
50 miljoen euro, alstublieft 50 miljoen euro, beeld u even in wat de staatssecretaris voor Armoedbestrijding daarmee zoal zou kunnen doen. Hoeveel maanden huur van hoeveel waarde landgenoten betaal je daarmee? Hoeveel gezinnen kan je daarmee verwarmen in tijden van dure olie? Hoeveel winkelkarren in hoeveel supermarkten kap je daarmee vol? Ben je een platte populist of een vooringenomen republikein als je je bij dit soort berichten vragen stelt?
Toppunt van hypocrisie Kunnen we afspreken dat Albert zich in zijn volgende toespraak onthoudt van bezorgd commentaar op het lot van zijn minderbedeelde landgenoten? Dat scheelt een slok, qua hypocrisie. Dank vooraf.
Jan Segers in Het Laatste Nieuws, 04.08.08
Koopkracht op peil Blijkbaar hebben de Coburgers geen last van de dalende koopkracht. Twee miljard oude Belgische frankskes bieden voor een optrekje in Toscane, dat zegt alles over die wereldvreemde schrapers.
Onder de indruk Ik was erg onder de indruk van de verwijzing in de 21 juli-toespraak van de koning naar de anderhalf miljoen Belgen die thans onder de armoedegrens leven.
Boze royalist wordt republikein Nadat Filip en Mathilde 20 miljoen euro hadden geboden voor een onmetelijk landgoed in Toscane, verhoogde koning Albert II hun bod naar 50 miljoen euro ofte tweeduizend miljoen oude franken. Welnu, dit gegooi met geld stuit mij tegen de borst, in een land waar meer dan anderhalf miljoen mensen onder de armoedegrens leven.
Ik ben altijd royalist geweest, maar begin steeds meer begrip op te brengen voor de velen die openlijk een republiek zouden verkiezen.
Ontsnappingsroute? Als je als koning een villa wil kopen voor zomaar eventjes 50 miljoen euro, dan is er iets niet juist in dit landje. Of wil Albert een nieuw stekje hebben vooraleer het helemaal mis gaat in België.
Koopkracht Onze koopkracht staat op een laag pitje, maar ons koningshuis leeft ruim en maakt het zich wel erg gemakkelijk met ons geld.
Schaamteloos Sire, bent u niet beschaamd? Met het geld dat uw onderdanen ieder jaar voor u betalen. Terwijl uw volk nauwelijks nog rondkomt op het einde van de maand. Laat het dan zo zijn, maar ga er dan alstublieft meteen permanent wonen, dan zijn we van heel dat circus verlost.
Dringend dotaties verhogen Zouden wij de koninklijke dotatie niet moeten verhogen? Ons arm koningshuis kan mààr 50 miljoen (euro) geven voor een optrekje in het buitenland.
Late aprilgrap? Op 21 juli hoorde ik Albert II speechen over armoede en koopkrachtverlies. Op 2 augustus lees ik over een bod van 50 miljoen euro voor een villa. Gaat het wel om dezelfde Albert? Of is het een aprilgrap?
Reacties van lezers van diverse kranten, 05.08.2008 www.vlaamsbelang.be
Deze week werd duidelijk wat iedereen reeds lang met de ellebogen aanvoelde: Vlaanderen is mijlenver verwijderd van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en van de beloofde grote staatshervorming. Vlak voor de deadline van 15 juli verstreek, ondernam Yves Leterme nog een wanhopige poging om de Franstaligen alsnog over de streep te trekken.
Laat in dat verband toch nog maar eens gezegd zijn dat Leterme zich de voorbije maanden meer dan eens bereid heeft getoond om zeer verregaande toegevingen aan de Franstaligen te doen. Dat hem geen andere optie restte dan zijn ontslag aan te bieden, was vooral te wijten aan zijn gedeeltelijk geradicaliseerde achterban, de vrees voor de Vlaamse verkiezingen in 2009 en de Franstalige hooghartigheid.
Van confederalisme geen sprake
Zoals gezegd, probeerde Yves Leterme de deadline over de zomermaanden te tillen door een nieuwe onderhandelingsformule voor te stellen: het overleg tussen de gemeenschappen. Dat zou N-VA en de Vlaamsgezinde vleugel van CD&V in staat stellen om te doen alsof er een heuse confederale staat in de steigers stond, maar niets was natuurlijk minder waar: in de praktijk zouden de minister-presidenten Peeters en Demotte enkel mogen aanschuiven aan de federale onderhandelingstafel.
Het overleg tussen de gemeenschappen was slechts een schaamlapje dat geen enkele garantie op een staatshervorming bood, zeker nadat duidelijk werd dat MR-voorzitter Didier Reynders die elke vraag naar meer Vlaamse bevoegdheden vakkundig afblokt met zijn hallucinante eis voor de uitbreiding van Brussel opnieuw de eerste viool zou spelen.
Het Franstalige front zou bovendien worden aangevuld met Brusselaars en Duitstaligen, waardoor de Vlamingen opnieuw in de minderheid zouden raken. Dat er van écht confederalisme helemaal geen sprake was, werd gelukkig ook tijdig ingezien door een deel van de CD&V-achterban. Waarop Leterme enkel nog de eer aan zichzelf kon houden.
Belgische recuperatie
Sinds Leterme ten paleize het ontslag van zijn regering aanbood, zien we echter een merkwaardige evolutie: Saksen-Coburg reanimeert op slinkse wijze het plan van het overleg tussen de regios. Dat Albert II de minister-presidenten van de regios ontbood op het paleis, doet sommigen concluderen dat het Hof zich op het confederale pad begeeft. Dat klopt hoegenaamd niet. Het Belgische establishment wil helemaal geen confederatie, wel integendeel.
Het is duidelijk dat de Belgische koning zich (opnieuw) naadloos inschrijft in de francofone strategie het uitstel-scenario van Leterme - om de staatshervorming naar de prullenmand te verwijzen. Door het huidige partijenoverleg met een confederaal sausje te overgieten, geeft men de indruk dat men het ernstig meent met de staatshervorming. Quod non. In de praktijk zullen de Franstaligen elke stap naar meer Vlaanderen blijven blokkeren. Zolang België bestaat, kan en zal Vlaanderen nooit krijgen waar het recht op heeft.
Tweede vaststelling. Wie goed oplette, kon dinsdagavond in Terzake vaststellen dat CD&V opnieuw een communautaire bocht inzet. De Franstaligen moeten nu een initiatief nemen, zo klonk na het ontslag van Yves Leterme nog stoer. Gisteren liet CD&V-Kamerfractieleider Servais Verherstraeten een heel ander geluid horen: het Vlaams Kartel is bereid het beleid voort te zetten dat Leterme I tot nu tot heeft gevoerd, maar dan wel op voorwaarde dat er communautaire vooruitgang wordt geboekt.
N-VA-Kamerlid Jan Jambon sprak Verherstraeten helaas niet tegen. Recente verklaringen van Marianne Thyssen en Mark Eyskens geven aan dat Yves Leterme inderdaad opnieuw in beeld komt. De komende dagen zal duidelijk worden of het CD&V/N-VA menens is met de verregaande staatshervorming, dan wel of het ontslag van Leterme maar om te lachen was
Plan Boedelscheiding
Het Vlaams Belang heeft de voorbije weken meermaals opgeroepen om 15 juli als breekijzer te gebruiken. Ook gisteren herhaalde onze partij haar pleidooi voor een Vlaams spoedberaad over plan B: de ordentelijke voorbereiding van de Belgische boedelscheiding. De kansen op Vlaamse onafhankelijkheid waren immers nog nooit zo groot.
In De Standaard (16 juli) slaat Peter De Roover, politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), nagels met koppen. Ook wie de Vlaamse onafhankelijkheid niet als beste oplossing ziet, moet nu erkennen dat dit alternatief niet langer afgedaan kan worden als onrealistisch gedaas van dogmatici, zo klinkt het.
Volgens De Roover is het vandaag een zaak van Vlaams-democratisch staatsmanschap dat alle Vlaamse partijen de angst voor de eigen schaduw afwerpen en duidelijk maken aan de Franstaligen dat Plan na-B (na België) een realistische optie is geworden.
In Het Belang van Limburg laat Eric Donckier evenmin onduidelijkheid bestaan: De Vlaamse partijen moet ook durven nadenken over welke hefbomen ze kunnen inzetten om een nieuwe staatshervorming af te dwingen. Zoals een op zichzelf voorbereid onafhankelijk Vlaanderen als alternatief.
Belgische bidsprinkhaan
De koudwatervrees van de Vlaamse traditionele partijen inclusief het kartel CD&V/N-VA om buiten de Belgische structuren te durven denken, blijft verbazen. In plaats van dat ze uit hun correcte vaststelling dat het Belgische overlegmodel zijn limieten heeft bereikt de enige mogelijke conclusie Vlaamse onafhankelijkheid! zouden trekken, blijven zij als konijnen naar de Belgische lichtbak staren.
Het Belgische establishment en de francofonie gedragen zich als een bidsprinkhaan: ze zijn zeer goed gecamoufleerd en zetten hun prooi op het verkeerde been. Maar na de paringsdans wordt het mannetje verorberd door de vrouwelijke partner.
Wij hopen van harte dat de vrijheidslievende krachten in Vlaanderen zich niet opnieuw voor de unitaire kar laten spannen, en de Belgische bidsprinkhaan onverwijld wandelen sturen.
Vlaamse politici moeten conclusies trekken en kiezen voor Vlaanderen
Vele Vlaamse politieke commentaren, vele politici van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen sloven zich deze dagen uit in verklaringen, dat er een uitweg moet gezocht worden uit de impasse, de blokkage, het moeras... wel er is er geen meer !
Want we zitten in een patstelling ! In schaken betekent dit : ofwel een enkele speler nog géén enkele zet nog kan doen of twee spelers telkens weer in herhaling van zetten vallen en dat verder spelen geen zin heeft of er toch geen winnaar uit de bus kan komen of als overwinnaar de tafel zal verlaten !
De spelers (onderhandelaars) kunnen geen kant meer op, links noch rechts, vooruit noch achteruit ! Stop de klok ! Handjes schudden... het spel is over en uit !
Als er wel iets duidelijk geworden is, dan toch dat het Belgische federale model helemaal niet meer werkt! Dit land is totaal onbestuurbaar geworden, en de Walen leggen gewoon hun arrogante wil op. Chantage is hun enige manier van onderhandelen en als een in de hoek gedreven kat een uitweg te zoeken met een valse list.
Leterme zei het zeer concreet door te stellen dat hij alles heeft geprobeerd en alles heeft gedaan, maar het belgische federaal systeem is kapot geregeerd, versleten tot op de draad. Het is om hopeloos van te worden en gaf zijn ontslag.
Verwijten links en rechts, over en weer, welles nietes spelletjes, mekaar de schuld geven en de zwarte piet doorschuiven lost niets op. Probeer als vrienden uit mekaar te gaan en bereidt de boedelscheiding voor, scheiden van tafel en bed nu het nog kan, voor een vechtscheiding losbarst. Daarmee is niemand gediend, zeker de bevolking niet.
Er is helemaal geen goede wil meer, noch van de Vlamingen die geen prijs willen betalen en de Franstaligen, die maar financiële garanties en compensaties eisen, met als kers op de taart de uitbreiding van Brussel in ruil voor BHV !
Zo bijvoorbeeld Di Rupo vandaag nog in De Standaard: Wij blijven bereid tot een redelijk compromis maar we accepteren niets wat Walen en Brusselaars verarmt. Duidelijke taal toch?
Of iets verder in hetzelfde interview: Er is geen enkele partij aan geen van beide kanten die ooit iets zal toegeven voor de verkiezingen van juni 2009.
Splitsing B-H-V? Vergeet het maar
De stekker uittrekken, de laatste doet het licht uit... Amen.
Na een jaar crisis en eindeloos onderhandelen trok Yves Leterme gisteravond zelf de stekker uit de federale regering, nadat hij herhaalde pogingen ondernam om de deadline van 15 juli uit te stellen. Vlaanderen heeft meer dan een jaar tijd verloren.
Toen gisteren duidelijk werd dat de deadline van 15 juli zou verstrijken zonder splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en zonder de beloofde grote staatshervorming, had het Vlaams Belang de poging om de staatshervorming (opnieuw) uit te stellen al te doorzichtig genoemd.
Bovendien bleek dat Yves Leterme tot zeer verregaande toegevingen bereid was om de Franstaligen alsnog over de streep te trekken. De nieuwe onderhandelingsformule waarmee de premier op het laatste nippertje was komen aandraven het overleg tussen de gemeenschappen was slechts een schaamlapje dat geen enkele garantie op een staatshervorming bood. Dat hier van confederalisme helemaal geen sprake was, werd gelukkig ook tijdig ingezien door een deel van de CD&V-achterban.
Het Vlaams Belang is van mening dat álle Vlaamse partijen zo snel mogelijk spoedberaad moeten houden over de ordentelijke voorbereiding van het einde van België.
De Vlaamse politici moeten helemaal niet wachten op een initiatief van de Franstaligen of nieuwe oekazes van het Paleis ondergaan: zij moeten zélf de moed hebben om finaal de stekker uit de Belgische constructie te trekken.
Laat ons scheiden op een deftige en ordentelijke manier. Het Belgisch systeem werkt niet meer en het functioneert ook niet meer. Iedereen ziet het maar niemand heeft genoeg politieke moed, laat staan 5 minuten politieke moed.
Letermes ontslag is enkel een schijnbeweging, een wanhoopspoging om de franstalige politici onder druk te zetten. Ze moeten er nog maar eens mee lachen met zoveel amateurisme.
Vlaams Parlement moet overgaan tot autonomieverklaring
"Vlaamse regering en Vlaams Parlement moeten eenzijdige autonomieverklaring op basis van de Vlaamse resoluties afkondigen, zoniet moet Vlaanderen opteren voor de onvoorwaardelijke boedelscheiding"
Uitgebreid Bureau komt morgen om 11 uur 30 bijeen om te beslissen over een eventuele extra vergadering van het Vlaams Parlement
15.07.2008 16.55u - Vorige week woensdag weigerde de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement op vraag van de Vlaams Belang-fractie een extra zitting te voorzien op woensdag 16 juli ter evaluatie van het eventuele communautaire akkoord dat vandaag op 15 juli diende bereikt te worden. Het voorstel werd meerderheid tegen oppositie weggestemd.
Gezien de nieuwe politieke situatie heeft Vlaams Belang-fractievoorzitter Filip Dewinter zijn vraag voor een extra zitting van het Vlaams Parlement met een officieel schrijven aan parlementsvoorzitter Vanderpoorten hernieuwd.
Vlaams Belang wil eerstdaags een debat over de actuele politieke situatie en de houding van de Vlaamse regering terzake. Voor het Vlaams Belang kan het niet dat het Vlaams Parlement na de gebeurtenissen van vandaag en gisteren werkloos toeziet en aan de kant blijft staan . Het was Premier Yves Leterme zelf die gisteren naar aanleiding van zijn ontslag stelde dat het federaal overlegmodel zijn limieten heeft bereikt.
Het Vlaams Belang meent dan ook dat het Vlaams Parlement het lot van Vlaanderen in eigen handen moet nemen. Het Vlaams Parlement is het enige legitieme parlement van Vlaanderen en moet zich zelf desnoods een aantal bevoegdheden toe-eigenen (gezondheidszorg, het volledige mobiliteitbeleid, het volledige energiebeleid, volledige fiscale autonomie, het volledige werkgelegenheidsbeleid, het sociale zekerheidsbeleid, enz ) en dit ter uitvoering van de Vlaamse resoluties van maart 1999 en het communautaire luik van het Vlaams regeerakkoord van 2004. De Vlaamse regering en het Vlaams Parlement moeten dus een eenzijdige autonomieverklaring op basis van de Vlaamse resoluties afkondigen, zoniet moet Vlaanderen opteren voor de onvoorwaardelijke boedelscheiding. Hierover dient met Wallonië niet onderhandeld te worden. De voorstellen van de Vlaamse resoluties van maart 1999 zijn wat dat betreft te nemen of te laten.
Morgen zal het Uitgebreid Bureau van het Vlaams Parlement om 11 uur 30 samenkomen om te beslissen of er al dan niet een extra vergadering van het Vlaams Parlement zal worden bijeengeroepen.
De CD&V moet woord houden. Ze heeft de sleutel in handen. De toekomst van Vlaanderen staat op het spel.
We brengen de woorden van Luc Van den Brande in herinnering: Dit land mag niet terugkeren naar een systeem van federale voogdij over de deelgebieden. Die deelgebieden moeten met versterkte bevoegdheden en verantwoordelijkheden uit de staatshervorming komen.
Voor de CD&V moeten volgende elementaire zaken blijven: een zeer sterke financiële en fiscale verantwoordelijkheid voor de regio's, arbeidsmarktbeleid en economische hefbomen (mobiliteit, energie, wetenschapsbeleid), een verschillend gezondheidsbeleid, een eigen gezinsbeleid. Gewesten moeten beslissingsrecht hebben inzake justitie, NMBS...
Maar vooreerst de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde... mits vijf minuten poltieke moed !
We zijn benieuwd of zij deze keer woord houden of afzakken naar het niveau van de tsjeven.
Midden vorige maand deden hardnekkige geruchten de ronde dat de beruchte corridor, die Wallonië en Brussel fysiek met elkaar moet verbinden, wel degelijk op de onderhandelingstafel lag. Geruchten die de CD&V-leiding destijds niet tegensprak, en gisteren werden bevestigd door Le Soir. Volgens de Franstalige krant zou Leterme vorige week immers geprobeerd hebben de Franstaligen tegemoet te komen aan hun irreële eisen.
In het voorstel van Leterme zouden enkele verbindingswegen tussen Wallonië en Brussel, die over Vlaams grondgebied lopen en dus onder de bevoegdheid van de Vlaamse Gewest vallen, voortaan gemeenschappelijk beheerd worden door het Waalse en het Vlaamse Gewest. Het ideetje van Leterme ging voor de Franstaligen uiteraard niet ver genoeg. Wat zij willen, is de uitbreiding van Brussel met de zes faciliteitengemeenten, of minstens de annexatie van Sint-Genesius-Rode, waardoor automatisch een corridor tussen Brussel en Wallonië wordt gecreëerd.
De tegemoetkoming van Leterme mag door de Franstaligen dan wel van de hand zijn gewezen als te minimalistisch, feit blijft dat het CD&V-boegbeeld met zijn voorstel nu ook bereid is gebleken om af te stappen van het principe dat aan de bestaande grenzen niet kan geraakt worden. Dit ondanks het feit dat (ook) CD&V jarenlang heeft gesteld dat de taalgrens het statuut had van een staatsgrens, waarover niet te marchanderen viel
Aan de Waterloosesteenweg in Sint-Genesius-Rode voerde het Vlaams Belang ondertussen actie om CD&V aan dit principe te herinneren en de druk op de ketel te houden.
Er is geen morzel Vlaamse grond te koop, noch in enige vorm van ruil en noch minder gratis !
11 juli boodschap 10.07.2008 - Terwijl we in België de stuiptrekkingen van het onwerkbare Belgische model meemaken, stevenen andere landen af op ingrijpende veranderingen. Het Baskische parlement organiseert in oktober een referendum over de onafhankelijkheid van Baskenland. De Spaanse autoriteiten hebben zich altijd met hand en tand verzet tegen een dergelijk referendum, maar de Basken lijken zich weinig aan te trekken van de dreigende taal uit Madrid. En ze zijn vastbesloten om door te zetten. Intussen maken ook de Schotten die net als de Basken al over een autonomie beschikken die qua bevoegdheden en fiscale middelen verder reikt dan de Vlaamse zich klaar voor een volksraadpleging over onafhankelijkheid.
Iers verzet
En dan is er nu we het toch over referenda hebben nog het Ierse veto tegen het Verdrag van Lissabon, een opgepoetste versie van de beruchte Europese Grondwet die eerder in Nederland en Frankrijk sneuvelde in een volksraadpleging. Hoed af voor de Ieren. Ze hebben generaties lang gevochten voor hun vrijheid en zijn niet van plan die zomaar op te geven voor een utopisch of denkbeeldig Europees burgerschap. Ze passen voor een blauw keurslijf met gouden sterren. Ze hebben gelijk. Dit is niet het Europa van de burgers. Dit is niet het Europa dat de mensen willen. Het Europa van Verhofstadt en co. is een Europa naar Belgisch model. Geen wonder dat zoveel mensen er hun neus voor ophalen. Het Europa van de Eurocraten, een bureaucratische en centraal bestuurde moloch met nauwelijks democratische legitimiteit, dreigt een creatie van dokter Frankenstein te worden en roept in heel Europa steeds meer afwijzende reacties op.
België is geen democratie
Van het democratische deficit in Europa naar het democratische deficit in België is maar een kleine stap. Vorige week betoogde de (progressieve) Gravensteengroep nog dat de politieke crisis in België in feite een crisis van de democratie is. De (Vlaamse) meerderheid kan haar democratische visie op het toekomstige beleid niet realiseren. Zij wordt voortdurend afgeblokt door de (Franstalige) minderheid, die nochtans in de wetgeving ruime bescherming geniet. ( ) Dit België ter discussie stellen, lijkt ons een daad van democratisch verzet. Nagels met koppen. Wij zeggen het al jaren.
Zelfs bij de blauwe volbloedbelgen begint er stilaan een lampje te branden. De Franstaligen hebben nog altijd niet begrepen dat ze niet overal neen tegen kunnen blijven zeggen. Op termijn zal de wet van het getal altijd doorwegen, waarschuwde Karel De Gucht. Hij voegt er nog aan toe dat het (Belgische) systeem niet kan functioneren als de minderheid vindt dat zij gewoon voor alles een vetorecht heeft. In een democratie heeft ook de meerderheid rechten. Klopt, maar blijkbaar niet in België.
In Het Laatste Nieuws (7 juli) vatte journalist Luc Van der Kelen het mooi samen: In de staat België zijn Franstaligen en Vlamingen met handen en voeten aan elkaar gebonden. Alleen de splitsing van het land kan daar een einde maken. Inderdaad, zo simpel is dat. Er is geen Belgische oplossing meer mogelijk. De enige oplossing om uit de totale impasse te geraken is de boedelscheiding. Dat zullen de meeste Vlamingen intussen wel begrepen hebben
Vlaamse onafhankelijkheid
We beleven wonderlijke tijden. Eeuwenoude grenzen die onaantastbaar leken, verdwenen de voorbije jaren als sneeuw voor de zon. Oude staten brokkelen af of vallen uit elkaar. Grote en kleine volkeren hijsen zelfbewust de vlag van de vrijheid. Overal worden nieuwe staten geboren. En die doen het economisch en internationaal in de meeste gevallen heel goed. Ook en zeker in tijden van globalisatie en Europese integratie grijpen mensen terug naar hun eigen wortels.
Ze willen een huis waarin ze zich geborgen voelen, waar ze hun eigenheid en hun identiteit kunnen uiten en koesteren. Waar ze in goed nabuurschap met de anderen kunnen leven. Dát is het fameuze zelfbeschikkingsrecht der volkeren. Dát is de verklaring voor het Ierse neen tegen Lissabon. Dát is de verklaring voor het autonomiereferendum in Schotland en Baskenland. Dát is de verklaring voor de groeiende onafhankelijkheidsgedachte in Vlaanderen.
Kantelmoment op 15 juli
Slechts enkele dagen scheiden ons van 15 juli, de dag waarop Yves Leterme zijn groot communautair akkoord zal aankondigen. Tenminste, dat was toch datgene wat hij beloofde toen hij zonder staatshervorming in een regering stapte en daarmee zijn belangrijkste verkiezingsbelofte brak. Het ziet er dan ook naar uit dat op 15 juli vooral zal blijken dat de Vlamingen nog steeds met lege handen staan.
De Franstalige eisen over de uitbreiding van Brussel en de faciliteiten in acht genomen, is geen akkoord natuurlijk nog altijd beter dan een slecht akkoord. Want laat het nog maar eens gezegd zijn: Vlaanderen heeft geen nood aan een zoveelste mini-staatshervorming, en al helemaal niet aan Vlaamse toegevingen die de Belgische federatie de facto versterken.
Het Vlaams Belang roept alle Vlaamse partijen in het bijzonder het kartel van CD&V/N-VA op om, in plaats van straks te berusten in het Waalse non en over te gaan tot de orde van de dag, de deadline van 15 juli als breekijzer te gebruiken. De traditionele politici moeten eindelijk buiten de Belgische structuren durven te denken en de Belgische raison détat ondergeschikt maken aan de Vlaamse belangen. Er is dringend nood aan een plan B: de voorbereiding van de Belgische boedelscheiding.
Onafhankelijkheidsreferendum
Bij het begin van deze 11 juli-boodschap verwezen we reeds naar het referendum over de onafhankelijkheid van Baskenland. Dat de Baskische volksvertegenwoordigers de dreigementen van het centrale gezag in Madrid naast zich neerleggen, is een toonbeeld van politieke moed en zelfbewustzijn waaraan de Vlaamse parlementsleden maar eens een voorbeeld moeten nemen.
Aan de vooravond van de Vlaamse nationale feestdag herhaalt het Vlaams Belang daarom zijn pleidooi voor een referendum over Vlaamse onafhankelijkheid. Immers: niet een kleine groep van politici die belang heeft bij het voortbestaan van België, maar het Vlaamse volk zelf moet het laatste woord hebben over de toekomst van dit land.
De Belgische staat is onbestuurbaar en de kansen op Vlaamse onafhankelijkheid waren nog nooit zo groot. Het Vlaams Belang - de Vlaamse vrijheidspartij bij uitstek - zal dan ook alle zeilen bijzetten om de laatste tegenstanders te overtuigen.
BRUSSEL - N-VA-voorzitter Bart De Wever vreest dat er voor 15 juli geen akkoord zal zijn over de staatshervorming. Hij vindt dat het daarom tijd is om na te denken over een plan B.
De Wever deed de uitspraken op een 11 juli-viering van zijn partij in Dendermonde. De onderhandelingen van de voorbije weken en maanden hebben de N-VA-voorzitter doen twijfelen aan de goede wil bij de Franstalige politici. 'Als ze het land echt niet willen hervormen, dan moeten de Vlamingen zich bezinnen over een plan B, en invullen wat ze nog samen willen doen', klonk het.
Een uitgewerkt plan is er nog niet, maar De Wever denkt in de richting van het confederalisme. 'Het gaat gewoon niet meer. Waarom moeten Vlamingen en Walen elkaar dan nog blijven kwellen?'. Dat er iets moet veranderen, staat voor De Wever vast. 'Het slechtste wat we kunnen doen, is het status-quo aanvaarden', vindt hij. Al voegde hij er wel aan toe dat het niet aan een kleine partij is om de onderhandelingen te sturen.
"We moeten ons gaan bezinnen over een plan B". Dat heeft N-VA-voorzitter Bart De Wever gisterenavond gezegd in een toelichting over de moeilijke staatshervorming op de 11 juliviering van de N-VA afdeling Dender. De Wever gaf eerst een uiteenzetting over waarom het volgens hem maar niet lukt met de staatshervorming. Daarbij had hij het onder meer over de voltooide ontdubbeling van België, de botsing tussen culturen en mentaliteit en de positie van Brussel. Vervolgens stond hij stil bij hoe het nu verder moet.
"We zijn op een 'kantelmoment' aanbeland", aldus De Wever. "Ik begin ervoor te vrezen. Werkt de constructie nog? We moeten ons bezinnen over een plan B. We mogen dit momentum niet voorbij laten gaan, het slechtste wat we kunnen doen is de status-quo aanvaarden."
"We moeten de sprong maken naar het confederalisme", lichtte De Wever toe. "We krijgen het niet meer gedaan, het gaat gewoon niet. Waarom moeten Vlamingen en Franstaligen elkaar dan nog blijven kwellen? Het is als kleine partij niet aan ons om de onderhandelingen te sturen, maar we moeten op een andere manier beginnen onderhandelen. Ik wacht 15 juli af, maar ik vrees ervoor", besluit De Wever. (belga/odbs)
De Wever: "Zonder akkoord in reces gaan is geen optie"
"In de regeerverklaring moet absoluut een communautair akkoord zitten. Het is geen optie om zonder communautair akkoord in reces te gaan en in september gewoon voort te praten", dat zegt Bart De Wever. Hij verwijst naar de uitspraken van CD&V-jongerenvoorzitter Bert De Brabandere maandag voor aanvang van het CD&V-partijbureau. Voor De Brabandere is het uitgesloten dat men nu in reces zou gaan en dan in de draad op te pikken. "Ik ben het helemaal met de CD&V-jongerenvoorzitter eens", aldus De Wever.
Het bereikte communautaire akkoord moet voor De Wever ook meer zijn dan "een vage tekst". Het moet "een eindpunt" zijn, geen tekst met vage afspraken en verwijzingen naar latere deadlines, klinkt het.
De Wever wil plan B Vlaams Belang verheugd en bereid tot praten
09.07.2008 09.53u - Nu duidelijk is dat er op 15 juli geen grote staatshervorming of zelfs geen begin van akkoord zal zijn, vindt N-VA-voorzitter Bart De Wever het tijd om na te denken over een plan B. Dat stelde hij op een 11 juli-viering van zijn partij.
Het Vlaams Belang is verheugd dat N-VA na meer dan een jaar Belgische chaos beter laat dan nooit eindelijk inziet dat er met de Franstaligen binnen België geen akkoorden meer kúnnen worden gemaakt. Voor het eerst geeft een voorzitter van een van de onderhandelende partijen aan dat Vlaanderen buiten de Belgische structuren moeten durven denken.
Wij roepen ook de overige Vlaamse partijen op om niet te berusten in het Waalse non en de Vlaamse belangen te laten primeren op de Belgische raison détat. Het is juist dat de Vlamingen het status quo nooit kunnen aanvaarden. Tegenover het Franstalige front de réfus moeten de Vlamingen over de partijgrenzen heen eindelijk eensgezindheid tonen en hun conclusies trekken uit een jaar van Belgische onbestuurbaarheid.
Het Vlaams Belang stelt vast dat het confederale alternatief van De Wever onduidelijk is en niet goed uit de verf komt, maar is alleszins bereid om mee te werken aan een plan B als alternatief voor verdere Belgische onderhandelingen. Wat ons betreft, staat de B daarbij uiteraard ondubbelzinnig voor boedelscheiding.
Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang Gerolf AnnemansVolksvertegenwoordiger
Vlaams Belang verheugd over plan B van De Wever
Het Vlaams Belang is verheugd dat N-VA na meer dan een jaar Belgische chaos eindelijk inziet dat er met de Franstaligen binnen België geen akkoorden meer kúnnen worden gemaakt. Voor het eerst geeft een voorzitter van een van de onderhandelende partijen aan dat Vlaanderen buiten de Belgische structuren moeten durven denken, stelt voorzitter Bruno Valkeniers.
"Wij roepen ook de overige Vlaamse partijen op om niet te berusten in het Waalse 'non' en de Vlaamse belangen te laten primeren op de Belgische raison d'état", luidt het in een mededeling. Het Vlaams Belang stelt vast dat het confederale alternatief van De Wever onduidelijk is en niet goed uit de verf komt, maar is alleszins bereid om mee te werken aan een "plan B" als alternatief voor verdere Belgische onderhandelingen.
"Wat ons betreft, staat de 'B' daarbij uiteraard ondubbelzinnig voor boedelscheiding", aldus nog Valkeniers in een reactie op de uitspraken van zijn N-VA-collega dat het tijd is om na te denken over een plan B.
B van boedelscheiding
09.07.2008 12.17u - Tijdens een 11 juli-viering toonde N-VA-voorzitter Bart De Wever zich gisteren weinig hoopvol over de afloop van de communautaire onderhandelingen iets wat natuurlijk in de sterren stond geschreven. Door te stellen dat het hoog tijd is om na te denken over een plan B, ging De Wever ook een stap verder. Concreet dacht hij aan confederalisme als alternatief voor de huidige Belgische chaos. Ook voor de N-VA is nu blijkbaar duidelijk dat de stap voor stap-strategie binnen België helemaal niet werkt.
In een reactie toonden Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers en Kamerfractieleider Gerolf Annemans zich verheugd over de recente verklaringen van de N-VA: Voor het eerst geeft een voorzitter van een van de onderhandelende partijen aan dat Vlaanderen buiten de Belgische structuren moet durven denken.
Voor alle duidelijkheid: dat plan B kan voor ons geen confederalisme of variant daarop zijn. Voor het Vlaams Belang staat de B ondubbelzinnig voor boedelscheiding.
N-VA-voorzitter Bart De Wever vreest dat er tegen 15 juli geen akkoord zal zijn over de bewuste staatshervorming. Hij vindt dat het daarom tijd is om na te denken over een plan B, wie weet door de ingeving van voorzitter Bruno Valkeniers van Vlaams Belang .
De Wever deed de uitspraken op een vroege 11 juli-viering van zijn partij in Dendermonde. De N-VA-voorzitter twijfelt aan de resultaten van de onderhandelingen van de voorbije weken en maanden. De Franstalige politici hebben het al lang verkorven : 'Als ze het land echt niet willen hervormen, dan moeten de Vlamingen zich bezinnen over een plan B, en invullen wat ze nog samen willen doen', klonk het. Hij stijgerde als het Ros Beiaard.
Een uitgewerkt of concreet plan is er nog niet, maar De Wever denkt in de richting van het confederalisme. 'Het gaat gewoon niet meer. Het heef geen zin meer of het ooit wel zin had ? Dat er iets moet veranderen, staat voor De Wever vast. "Het slechtste wat we kunnen doen, is het status-quo aanvaarden", vindt hij. "Waarom moeten Vlamingen en Walen elkaar dan nog blijven kwellen?".
"We moeten ons gaan bezinnen over een plan B".
De Wever gaf eerst een uiteenzetting over waarom het volgens hem maar niet lukt met de staatshervorming. Daarbij had hij het onder meer over de voltooide ontdubbeling van België, de botsing tussen culturen en mentaliteit en de positie van Brussel. Vervolgens stond hij stil bij hoe het nu verder moet...
"We zijn op een 'kantelmoment' aanbeland", aldus De Wever.
"Ik begin ervoor te vrezen. Werkt de constructie nog? We moeten ons bezinnen over een plan B. We mogen dit momentum niet voorbij laten gaan, het slechtste wat we kunnen doen is de status-quo aanvaarden."
Ik wacht 15 juli af, maar ik vrees ervoor", besluit De Wever.
En daar is hij niet alleen in ! Leterme vreest voor zijn troon in de Wetstraat onder druk en chantage van de franstalige partijen... comme d'habitude ! De VLD en SPa en ook GROEN! lopen als schoothondjes achter hun grote broertjes van over de taalgrens.
Intussen lopen Vlaams Belang en LDD lustig rond en staan klaar voor de komende val van de regering om de scherven te ruimen. De kans om te lijmen zit er niet in.
Dat de kwestie B-H-V de Wetstraat in een patstelling houdt bewijst het belang van BHV. BHV blokkeert, BHV domineert, BHV heerst, BHV is de hevigste strijd in het parlement sind het Egmontpact. Het is in heel belangrijke mate te danken aan de grote betoging in Halle aan de vooravond van de verkiezingen van 2004. Want het was door die manifestatie waar ruim 13.000 Vlamingen de partijvoorzitters hebben gedwongen tot dure eden, zelfs schriftelijk en formeel zwaar te engageren voor de splitsing.
Het conflict tussen de Vlaamse regering met Keulen als scheidsrechter en drie Fransdolle burgemeesters van Wezembeek, Kraainem en Linkebeek was een machtstrijd op de spits gedreven Vlamingehater Mangain die franstakigen in de gemeenteraden opriep om frans te spreken tegen de wetten in, tegen beter weten in.
Intussen namen gemeenten in de Vlaamse Rand ook tegenmaatregelen om het Vlaamse karakter te beschermen en speculeerden op de taalkennis van het Nederlands om een sociale woning te kunnen aankopen in Vilvoorde. Londerzeel verkoopt enkel gronden aan Nederlanstaligen. Goed zo.
Gent en Geraardsbergen gaan nog een stap verder in de kennis van het Nederlands. Je kan er geld mee verdienen of verliezen. Taalcursus volgen of je leefloon verliezen ! Het nodige respect verdient het OCMW wel en een kleine inspanning voor een handvol geld is toch niet teveel gevraagd ? Het is niet discriminerend maar moet de mensen helpen bij de integratie en het zoeken naar werk, kinderen helpen die naar school gaan of gewoon een babbeltje met de buur op straat.
Bart Laeremans schreef in zijn toespraak :
"De enige strategie die we bijgevolg kunnen volgen is met alle mogelijke middelen verhinderen dat er een akkoord tot stand komt.
Intussen moeten wij aan de Vlamingen duidelijk maken dat het dossier B-H-V als geen ander het bewijs wordt geleverd dat dit land onbestuurbaar en dus terminaal is.
-B-H-V heeft bewezen dat er in dit land geen enkel federale loyauteit meer bestaat, dat de Franstaligen alles aangrijpen om ons op internationaal niveau zwart te maken;
-B-H-V heeft bewezen dat de Franstaligen vertrekken vanuit een een post-België-strategie, met de naam Wallo-Brux, waarbij het huidige Belgische karkas alleen nog maar dient om zo veel mogelijk Vlaamse centen af te romen en zoveel mogelijk Vlaams grondgebied in te lijven;
- Belgische compromissen zullen alleen maar dienen om de Franstaligen tijd te doen winnen, zodat de Vlamingen, met de forse steun van de Europese bureaucratie steeds verder in het defensief kunnen gedrongen worden en demografisch steeds verder in de verdrukking zullen geraken.
Vandaag kunnen we de grote clash, de grote kamp voor onafhankelijkheid nog aan, de Vlaamse publieke opinie is er zelfs helemaal klaar voor. Over enkele jaren is het te laat. Over tien jaar zijn we in grote delen van het Vlaamse kerngebied gewoon weggespoeld.
Vlaamse militanten, de Vlaams-Brabanders gaan u de komende weken en maanden heel hard nodig hebben. Want meer dan ooit zal het de Vlaamse beweger zijn en de alertheid, de vastberadenheid, de strijdbaarheid van de Vlaamse militant, die het politieke gebeuren in dit land zullen bepalen.
De Vlaamse Rand, hoopt op u, de Vlaamse Rand rekent op u. En ik zeg het hier zeer graag in de plaats van de vele zwijgers en van de vele profiteurs, zeer erkentelijk én bij voorbaat: de Vlaamse Rand dankt u."
Vlamingen staan sterker dan ooit. Vlaamse politici mogen nu niet meer toegeven en plooien voor de franstalige chantage. Gedaan met het geven van geschenken ! Gedaan met bodemloze compromissen ! Gedaan met die koehandel en wafelijzerpolitiek !
Molenbeek in juni 2008 een niet zo fraai nieuwsbeeld
Molenbeeks slachtoffer agressie komt dader opnieuw tegen
De 44-jarige Didier Milis uit Sint-Jans-Molenbeek begrijpt niet hoe het kan dat de jongeman die hem vorige dinsdag in het ziekenhuis sloeg nu alweer vrij rondloopt. 'Ik ben bang', zegt Milis.
Didier Milis -syndicus van een flatgebouw langs de Louis Mettewielaan in Sint-Jans-Molenbeek- maakte dinsdag een avondwandeling toen hij zijn gepensioneerde buurman tegenkwam. 'Jojo liet zijn schoothondje uit. We maakten een praatje. Toen een jongeman voorbijkwam blafte het hondje.' Volgens Milis schreeuwde de voorbijganger dat Jojo zijn hond moest vasthouden. Milis probeerde als ex-directeur te sussen. 'Ik probeer altijd conflicten te vermijden. Maar plots kreeg ik twee mokerslagen in mijn gezicht.'
Half versuft vroeg Milis aan zijn buurman de politie te bellen. De jonge dader ging daarop helemaal door het lint. Milis incasseerde klappen en schoppen over het hele lichaam. Toen zijn gsm uit zijn jas viel, gooide de agressor de telefoon stuk op het wegdek. 'Die dolleman beet me toe dat ik me moest verdedigen. Maar ik kon niets doen.' De lijst verwondingen is lang: neus en oogkas gebroken, scheur in linkeroor en gevoelloze linkerwang. 'Ik ben ook mijn smaak verloren.'
Milis herkende de aanvaller als de 23-jarige zoon van een van zijn huurders in het gebouw waar hij syndicus is. Hij speelde de naam en het adres door aan de politie. Intussen kwam hij zijn aanvaller wel al opnieuw tegen op straat. Milis spreekt er schande van.
'Ik dacht dat ze iemand voor zo'n laf geval van agressie in de cel staken. Heeft hij eigenlijk één dag vastgezeten?' Het parket van Brussel was dit weekend niet bereikbaar voor commentaar. (bjm)
Dacht ??? Denken ?!! Er zijn nog veel goedgelovige zielen in dit land !!
Metroreiziger krijgt schroevendraaier in borst !
SINT-JANS-MOLENBEEK 30-06-2008 - Tijdens een metrorit tussen Jacques Brel en het Weststation in Sint-Jans-Molenbeek is gisteravond een zwarte reiziger neergestoken met een schroevendraaier. Het werktuig stak in zijn borst, net naast zijn hart. De steekpartij gebeurde rond 20uur op een metrostel met nog meerdere andere passagiers. Na het incident vluchtten ongeveer tien jongeren van Afrikaanse origine van de metro. Een verpleegster die op hetzelfde metrostel zat diende het slachtoffer de eerste zorgen toe. In het station namen de hulpdiensten het van haar over. Het slachtoffer werd overgebracht naar het Erasmusziekenhuis in Anderlecht. Gisterenavond verkeerde hij in levensgevaar. De politie was nog op zoek naar de gevluchte jongeren, onder wie ook enkele meisjes. (bjm)
Bende voert raid uit op metrostation
SINT-JANS-MOLENBEEK 13-06-2008- Een tiental gemaskerde jongeren heeft vorige nacht een raid uitgevoerd op het metrostation Ossegem, waar verscheidene uitstalramen, een bankautomaat en beveiligingscamera's eraan moesten geloven. De bende daagde rond 0.30uur op in het metrostation. Elk van haar leden was gewapend met een voorhamer, baseballknuppel of stok. Iedereen is voor zijn op voorhand gekozen 'doelwit' gaan staan en na een signaal er als gek beginnen op in te slaan. Een tiental grote uitstalramen is aan diggelen geslagen, verscheidene andere werden beschadigd en veel materiaal werd vernield. De bende kon vluchten vooraleer de politie de tijd had om ter plekke te komen. De aangerichte schade was erg groot. (yb)
Sacjacking
SINT-JANS-MOLENBEEK 12-06-2008- Twee mannen pleegden een sacjacking op de Leopold II-Laan afgelopen dinsdag omstreeks 21.55uur. Het slachtoffer zag de daders vluchtten in de richting van Jennartstraat. Een van hen werd door de politie onderschept nadat hij formeel werd herkend door omstaanders. De gestolen handtas werd teruggevonden onder een geparkeerd voertuig. De 24-jarige Brahim is ter beschikking gesteld van het parket. (bdp)
Gsm gestolen
Afgelopen dinsdag hebben drie jongeren in de buurt van metrostation Osseghem brutaal een gsm buitgemaakt. Het slachtoffer was op stap met zijn vriendin die de zus bleek van een van hen. Het meisje werd door haar broer onmiddellijk naar huis gestuurd en het drietal begon het slachtoffer te slaan en te schoppen. Uiteindelijk gingen ze aan de haal met zijn gsm. Nadien verkochten ze het toestel in een kapsalon in de Meninstraat voor 100euro. (bdp)
Brommer gestolen
SINT-JANS-MOLENBEEK 26-06-2008- Dinsdagmiddag zien agenten twee jongeren op een gestolen brommer door het rode licht rijden op het kruispunt van de Koolmijnenkaai en de Wittestraat. Ze zetten de achtervolging in en deden het tweetal stoppen. Het tweetal werd ter beschikking gesteld. (bdp)
Wie in Vilvoorde een goedkope woning wil, moet kunnen bewijzen dat hij of zij Nederlands kent. Die maatregel gaat nog verder dan de omstreden Vlaamse wooncode.
Vilvoorde stelt vijftien goedkope woningen ter beschikking. Maar koppelt daar wel een voorwaarde aan : Nederlands kennen ! Zoals gebruikelijk in de Vlaamse Rand worden aan de verkoop van die woningen een aantal eisen gekoppeld.
Maar nergens zijn die eisen zo verregaand als in Vilvoorde ! Voor de eerste keer wordt van de koper en zijn of haar eventuele partner verlangd dat ze slagen voor een test in de kennis van het Nederlands. Wie een attest heeft van Nederlandstalig onderwijs komt ook in aanmerking.
Die voorwaarden gaan verder dan die in de Vlaamse wooncode, waar gevraagd wordt of de bereidheid om Nederlands te leren aanwezig is. Slagen op een test is daar geen voorwaarde. Daar is een "oui" of een "yes" al voldoende. Uit de praktijk blijkt duidelijk dat die verklaring niets waard is en slechts bij een belofte blijft.
Burgemeester van Vilvoorde, Marc Van Asch verdedigt de maatregel met veel verve en krijgt storm op kop van de franstalige meute van het FDF.
'In de Vlaamse wooncode gaat het over huurders, bij ons gaat het om kopers die zich hier langdurig willen vestigen in een woning die de overheid op de markt aanbiedt. Het gaat over inburgering, maar iedereen blijft welkom in Vilvoorde.' Franstalige politici staan op hun achterste poten te steigeren en dreigen met EVRM en naar het Europees Hof te trekken. Afwachten maar.
Intussen gaat Geraardsbergen gelijkaardige eisen stellen vor het toekennen van leeflonen, net als in Gent asielzoekers een zelde lot te wachten staat. Geen Nederlands gaat eindelijk aangepakt worden in Vlaanderen. We kunnen dit als Vlaming alleen maar toejuichen.
De Wever klaagt Le Soir van bij CGKR 'Le Soir roept op tot haat en geweld'.
BRUSSEL - Bart De Wever (N-VA) vindt dat de Brusselse krant Le Soir zich schuldig maakt aan racisme tegenover hem, zijn partij en de Vlamingen in het algemeen.
Hij wil dat het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) ingrijpt. In zijn brief aan Jozef De Witte van het CGKR citeert Bart De Wever vier artikels uit Le Soir die volgens hem 'ver over de schreef' gaan en ingegeven zijn door xenofobie. In een opiniebijdrage worden de Vlamingen vergeleken met de Albanezen van Kosovo en de Serviërs van vijftien jaar geleden, etnisch-linguïstische zuiveraars.
'Ikzelf en mijn partij worden daarin gediaboliseerd, voor vergif uitgescholden en vergeleken met Adolf Hitler en de nazis.'
Een andere column stelt 'un plan tout bête' voor om de regering Leterme te redden:
'Roep de N-VA samen in de haven van Oostende. Van de voorzitter tot en met de militanten, sympathisanten en kiezers. Laat ze aan boord gaan van een vrachtschip. Vaar ermee naar het midden van de oceaan. Breng het tot zinken.' (Vlaams Belang waren ze even vergeten )
In de franstalige pers kan iedereen zijn ei kwijt liefst rotte dan nog ! en durven, én kunnen én mogen zonder schroom haatproza verkondigen op de rug van de hardwerkende Vlamingen.
Franstaligen verwijten zonder meer elke Vlaming voor flamingant van het ogenblik dat deze naar zijn rechten vraagt en respect voor zijn taal en cultuur.
Racisme bestaat dus alleen als het over allochtonen gaat, wanneer het over Vlamingen, Vlaams-nationalisten of flaminganten gaat is het de vrije meningsuiting ?!
Alle inwoners in België zijn dus toch niet gelijk ? Maar ja, dat wisten we al !
Allochtone leerlingen halen niet niveau Vlaamse leerlingen
Allochtone leerlingen hinken achterop
De prestatiekloof tussen Vlaamse autochtone en allochtone leerlingen in België is de grootste ter wereld.
Allochtone leerlingen halen hun welbevinden eerder uit gezellig samenzijn op school dan uit prestaties. Dat is een van de conclusies van een onderzoek dat het Expertisecentrum Gelijke Onderwijskansen van de Universiteit Hasselt uitvoerde bij 7.000 autochtone en allochtone leerlingen.
Allochtone leerlingen in het secundair onderwijs presteren veel minder goed dan autochtone leerlingen, lopen vaker vertraging op, komen vaker in beroepsrichtingen terecht en hebben meer kans om op hun 18de van school te gaan zonder diploma. Ze voelen zich ook veel minder goed in een competitieve schoolomgeving.
Het onderzoek toont ook aan dat de thuistaal, de onderwijsvorm en de schoolprestaties weinig invloed hebben op het algemeen welzijn van allochtone leerlingen. Volgens de onderzoekers lijken zij zich min of meer neer te leggen bij hun mindere schoolprestaties en vinden ze het 'normaal' dat ze in technische of beroepsrichtingen terechtkomen.
De onderzoekers vragen zich af of het wel een zegen is dat allochtone leerlingen zich zo goed voelen op school, al voegen ze er meteen aan toe dat het misschien niet verantwoord is slecht presterende jongeren op hun beperkte toekomstmogelijkheden te wijzen en zo hun algemeen welbevinden naar beneden te halen.
Allochtone leerlingen presteren veel minder goed
De prestatiekloof tussen autochtone en allochtonen leerlingen in België is een van de grootste in de wereld. Maar ook het verschil tussen allochtone leerlingen onderling is groot.
Allochtone leerlingen halen hun genoegen eerder uit gezellig samenzijn op school dan uit prestaties.
Vertraging
Allochtone leerlingen in het secundair onderwijs presteren veel minder goed dan autochtone leerlingen, lopen vaker vertraging op, komen vaker in beroepsrichtingen terecht en hebben meer kans om op hun 18de de school zonder diploma te verlaten. Ze voelen zich ook veel minder goed in een competitieve schoolomgeving. Opvallend is dat de verschillen tussen de allochtone leerlingen onderling erg groot zijn. Turkse en Maghrebijnse leerlingen hebben bijvoorbeeld een hoge score op sociale aspecten zoals contact met vrienden op school.
Dat zijn enkele conclusies van een onderzoek dat het Expertisecentrum Gelijke Onderwijskansen van de Universiteit Hasselt bij 7.000 autochtone en allochtone leerlingen uitvoerde.
Taal heeft geen invloed Geen vechtlust
Het onderzoek toont voorts aan dat de thuistaal, noch de onderwijsvorm, noch de schoolprestaties bij allochtone leerlingen een grote invloed hebben op het algemeen welzijn. Volgens de onderzoekers lijken zij zich eerder neer te leggen bij hun mindere schoolprestaties en vinden ze het "normaal" dat ze in technische of beroepsrichtingen terechtkomen.
Kansen onbenut
Deze bevinding roepen bij de onderzoekers de vraag op of het wel een zegen is dat allochtone leerlingen zich zo goed voelen op school. Ze vragen zich ook af of dit gevoel het besef niet in de weg staat dat mindere schoolprestaties de kansen in het verdere leven hypothekeren en of het verantwoord is dit besef aan te wakkeren als dit een negatieve invloed op het algemeen welbevinden heeft.
75 % allochtone studenten gebuisd aan unief Hasselt
Eén op twee eerstejaars aan universiteit Hasselt slaagt, bij de allochtone studenten ligt dit slaagcijfer maar op één op vier. Ook stopt 15 procent van de allochtonen halverwege het eerste jaar, bij de andere studenten geeft maar 6,7 procent er de brui aan.
Als ze toch mogen overgaan, gaat het slaagcijfer fors de hoogte in: 63,5 procent mag naar de hogere jaren, maar bij de studenten met Belgische naam ligt dat cijfer dan al op 81,2 procent. De redenen zijn legio: foute studiekeuze, vooropleiding die niet geschikt is of moeilijke blokomgeving.
Het zijn cijfers die meer dan duidelijk genoeg zijn. Kansen krijgen is één, je moet ze ook nog grijpen en ze benutten.
Het is zoals in voetbal : als je de kansen mist uit onkunde kan je niet blijven kankeren op de scheidsrechter !
De krekel en de mier naar de fabel van Jean de la Fontaine
De mier werkt de hele zomer hard, zij bouwt haar huis en ze slaat voorraden op voor de winter. De krekel vindt de mier maar dom en lacht haar uit. Ze kan niet eens deftig frans spreken.
Maar intussen komt de winter er aan en de mier zit er warmpjes in met voldoende voorraad aan alles en nog wat : voldoende hout en mazout, kasten vol eten voor een koude winter en goede fysieke conditie.
De krekel bibbert van de kou en heeft al honger in november ! Ze houdt een persconferentie waarop ze de vraag stelt waar de mieren het recht vandaan halen om er warmpjes bij te zitten, en met zoveel voorraad terwijl anderen met minder geluk, honger en kou hebben.
De RTBf organiseert een uitzending begin december ceci nest pas du fiction en toont hoe de krekels bibberen van de kou, terwijl videobeelden tonen hoe de mieren in hun warme comfortabele woningen aan rijk gevulde tafels zitten.
De Belgicistisch walen en brusselaars zijn geschokt dat men die arme krekels laat lijden terwijl anderen in weelde leven.
RTBF en RTL, geven interviews met de vraag hoe het komt dat de mieren rijk geworden zijn op de kap van de krekels en interpelleren in het parlement om een belastingverhoging voor de mier opdat zij haar rechtvaardige deel aan belastingen zou betalen.
De regering vaardigt een wet uit op de economische gelijkheid en een antidiscriminatiewet, retroactief tot voor de zomer. Ze lapten dat al een paar keer aan een andere grote groep politieke bezige bijen.
De belastingen voor de mier worden drastisch verhoogd en zij ontvangt tevens een boete omdat zij nagelaten heeft de krekel in dienst te nemen teneinde haar op die manier te helpen. Het buitenverblijf van de mier wordt in beslag genomen door de autoriteiten omdat de mier niet genoeg geld heeft om haar boete en haar belastingen te betalen binnen de 5 minuten.
Het voormalige huis van de mier, ondertussen sociale woning geworden voor de krekel, raakt in verval omdat deze laatste niets gedaan heeft om ze te onderhouden. De mier moet nu ook nog eens krotbelasting bovenop betalen en wordt helemaal radeloos.
Deze is bezig de laatste voorraden van de mier op te souperen, hoewel de lente nog veraf is.De Televisie maakt zelfs een reportage over de arrivistische krekel.
De krekel sterft uiteindelijk aan een franse ziekte : "la grande bouffe".
De dierenorganisaties bekritiseren de overheid omdat deze de ziekteverzekering duurder maakt, de sociale zekerheid wil gezond maken.
De koopkracht is zo fel gedaald dat de mier aan lager wal geraakt en al haar eigendommen moeten verkocht worden.
Het huis van de mier wordt gekraakt door een bende geïmmigreerde spinnen die profiteren van het wanbeleid. De spinnen organiseren een trafiek van drugs en terroriseren de gemeenschap.
De overheid loopt hoog op met de multiculturele diversiteit van België. Hier en daar zijn er natuurlijk een paar corrupte politici en politiemensen die rijk worden op kap van de kleintjes. De overheid sluit telkens de ogen, verlaagd zich in oeverloos gedoogbeleid, heeft geen 5 minuten politieke moed en laat de maatschappij verder verloederen.
Maar de meeste mieren zijn het beu en zeggen NEEN. Genoeg is genoeg en trop is teveel !
Ze roepen de mierenrepubliek uit tot verontwaardiging van de verwaande vadsige krekels !
