De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
09-03-2023
Vergiffenis voor Terroristen?
"Ik vergeef jullie"
Ex-basketter Sébastien Bellin overleefde de terreuraanslagen op de luchthaven van Zaventem in 2016. Hij raakte deels verlamd.
Nu blijkt dat ook zijn hersenen beschadigd zijn. Vandaag getuigde hij op het terreurproces terwijl hij recht in de ogen van de terroristen keek: "Ik vergeef jullie. Ik heb geen ruimte voor haat. Ik steek mijn hand uit. Ook voor jullie kan dat de eerste stap naar genezing zijn"... een ontroerende boodschap van liefde, verzoening, verdraagzaamheid en vergeving? Neen, het is aanzetten tot terreur!
In de assisenzaal moest Sébastien in bedwang gehouden worden, hij wou zijn andere wang ook nog aanbieden aan de terroristen. Hij wou hen haast omhelzen.
Het romantiseren van terreur zou strafbaar gesteld moeten worden.
Door de opwarming van de aarde wees mijn buitenthermometer vanochtend twee graden onder het vriespunt. En zo ver ik kon kijken zag alles wit. Sneeuwbuien hebben een wit tapijt uitgespreid over weiden en akkers, straten en velden. Ik zag ouderwetse sneeuwlandschappen.
De klimaatopwarming heeft een prijs: vriestemperaturen, spekgladde wegen, winterse neerslag en oververhitte strooiwagens.
In de multiculturele scholen die ik vroeger bezocht, verzamelde ik vragenlijsten ingevuld door allochtone ouders, zoveel ik kon bemachtigen. Honderden! Op die vragenlijsten stond het beroep van allochtone vaders te lezen. Ik maakte toen lijstjes met de namen van alle vaders, hun beroep en hun geboortdatum.
Het resultaat van mijn opsporingswerk was niet verrassend. Haast alle allochtone papa's waren ofwel werkloos, ofwel invalide, ofwel gepensioneerd (de jongst 'gepensioneerde' was 29 jaar!). Nauwelijks 1 op 10 gaf een beroep op. Mijn lijstjes vielen niet in goede aarde bij mijn linkse collega's. Er rustte een taboe op de link tussen etniciteit van vreemdelingen en hun beroep. Over het beroep van allochtone vaders mocht niet luidop gesproken worden: "Ja, en dan? Werkloosheid hoort toch bij hun cultuur? Laten we er verder over zwijgen."
De hoge werkloosheidscijfers bij allochtonen komen van documenten ingevuld door allochtone ouders zelf. In mijn cijfers waren Belgen meegerekend met Turkse en Marokkaanse roots. Werkloosheidscijfers zonder incalculering van de etnische afkomst van 'Belgen' zijn misleidend en vals.
Vlaanderen geeft maandelijks een fortuin uit aan werkloze allochtonen, aan asielzoekers, aan vreemdelingen die 'verbelgd' zijn of aan hen die profiteren van de dubbele nationaliteit.
De patrones van alle allochtonen, Paula D'Hondt, goochelde vroeger met cijfers om te bewijzen dat "er geen specifieke werkloosheid voor niet-Europese vreemdelingen bestaat". Haar indoctrinerende rapportje werd verspreid in alle scholen.
De 'dame' op de foto is Vanessa van Cartier, een pervert die zich omtoverde tot vrouw. De transgendervrouw mocht gisteravond in de late nieuwsuitzending van VRT komen vertellen over zijn leven als dragqueen. Xavier Taveirne bleef kalm bij het zien van zoveel glitter en glamour en van zoveel kunstgreepjes aan het lijf van de transvrouw. Jammer dat tijdens het hele gesprek transgenderisme en transvestitisme verheven werden tot kunst, met geen enkele verwijzing naar het perverse karakter van transseksualiteit.
De bouwsector is op zoek naar vrouwelijke bouwvakkers. Uit cijfers van de Bouwunie blijkt dat nog geen 10% van werknemers in de bouw een vrouw is.
Gedreven door uiterste wanhoop heet de bouwsector voortaan ook ook feministen, mannenhaatsters, transwijven en #metoo-gevallen hartelijk welkom. Ook vrouwen die zich seksistisch verongelijkt voelen mogen komen werken als dakwerker, als metser of als baksteensjouwer, net zoals hun gespierde mannelijke collega's. Ze zullen zich dan niet meer gediscrimineerd voelen. Toch winnen ze liever een oscar in een of ander reclamefilmpje, dat staat chiquer dan met bakstenen leuren.
Als bouwbedrijven vrouwelijke quota invoeren voor jobs in de bouw, gaan ze positief discrimineren en vrouwen voorrang geven bij sollicitaties. Het doet er niet toe of ze goed werk leveren, als het maar vrouwen zijn.
Een vrouw in de bouw... 's Ochtends zonder make-up naar de werf, geen gelakte nageltjes en een verwilderd kapsel want er moet een werkhelm opgezet worden. En de werkhandschoenen liggen klaar naast hun sacochke als ze welgemoed naar hun baas vertrekken...
Vroeger heb ik mijntienerjaren verprutst en verklungeld in een nonnenschool waar de kapel en de meditatieruimte centraal stonden. Alle ouders van mijn klasgenoten zijn er straffeloos onderuit gekomen, zij die de opvoeding van hun kinderen in handen gaven van wereldvreemde geestelijken, nonnen en godsdienstleraars die geen flauw benul hadden van het wezen van pubermeisjes, hoe jonge meisjes het leven ervaren, hoe zij hun toekomstdromen beleven.
De nonnen organiseerden op geregelde tijdstippen ouderavonden. Stel u voor, nonnen die mensen van de wereld willen spreken! Ouderavonden zijn gelegenheden bij uitstek om ouders te helpen en te ondersteunen bij de opvoeding van hun schoolgaande kinderen. Zo zou het moeten zijn. Maar na zonsondergang, tijdens de nachtelijke onderonsjes, verliep het helemaal anders. Nonnen misbruikten de spreekuren om gebreken en tekortkomingen van hun leerlingen te bespreken met de ouders, dat was alles. Geen adviezen of hulpmiddeltjes om de schoolse kwaaltjes te verhelpen. Enkel kritische negatieve opmerkingen.
Zo kwam mijn vader op een avond laat terug van zijn onderhoud met de nonnen. Oei, oei! Zijn blik stond op onweer en andere onheilspellende dingen. Hij somde al mijn fouten en missers op zoals de nonnen hem die ingefluisterd hadden. Ik zou geen rekening houden met mijn klasgenoten, van groepsactiviteiten bracht ik niets terecht en in de klas zou ik de hele tijd zitten dagdromen. En voor 'opvoeding' was ik zelfs gebuisd. Doink!!!... Dat was de zwakke plek van mijn vader die ervan overtuigd was dat hij mij de beste opvoeding van de hele wereld gaf. Niettemin ging hij door met zagen over al mijn slechte kwaliteiten.
Met een enorm gevoel van zelfvoldoening ging ik die avond naar bed. De nonnen en mijn opvoeding stuurde ik den boom in.
Diversiteit, gelijke kansen, sociale mix, afspiegelingen van de multiculturele samenleving... allemaal toverwoorden om het onderwijspeil naar beneden te helpen donderen.
Nu is de discussie over de sociale mix in scholen weer eens opelaaid. Het krampachtige streven naar een kunstmatige verdeling van goede en zwakke leerlingen, van migranten en Vlaamse leerlingen, leidt alleen maar tot gelijkmaking van iedereen, iedereen gelijk naar de ondergang, iedereen gelijk naar het onderste treetje van de ladder, op zoek naar een lage lat die ergens laag-bij-de-gronds te vinden is. Nivellering geslaagd. Onderwijskwaliteit geschaad.
Het verbaast me dat in een tijd van onderwijschaos en leerachterstanden nog sprake mág zijn van sociale en etnische mix, van interraciale mengsels waarbij achterblijvers altijd achter zullen blijven en pientere leerlingen zonder uitdagingen nooit vooruitgang zullen boeken.
Schrijver Jan Terlouw heeft geen goed woord over voor de aanpassingen die de Engelse uitgever Puffin in de bekende boeken van Roald Dahl heeft gedaan. Dat zegt de 91-jarige nestor van de Nederlandse jeugdliteratuur tegen het AD.
Het Mannetje op de afbeelding is een verkeersterrorist. Hij kwam zwaar ten val toen hij met zijn elektrische fiets tegen hoge snelheid een rotonde bestormde. De andere weggebruikers schrokken hevig en hadden hem liefst een druil om zijn oren willen geven.
Het was zijn eerste fiets. Nooit eerder in zijn leven had het Mannetje gefietst maar wou per se meedoen met de fietsrage van tegenwoordig. Zonder enige fietservaring noch fietsvaardigheid waande de stuntelaar zich ongenaakbaar op de weg.
Roekeloos en met een torenhoge eigendunk, zonder besef van verkeersregels, en in de vaste overtuiging dat hij altijd en overal voorrang heeft, met die mentaliteit raasde het Mannetje over straten en stoepen, over pleinen en parken, over zebrapaden, en zo ging hij lustig trappelend door... tot hij de pedalen verloor.
De identificatie van het fietsende Mannetje is geheim. Zie hem onherkenbaar voortrazen zonder nummerplaat of rugnummer. Altijd en overal mag hij in cognito automobilisten plagen en het verkeer in de war sturen. Bovendien is hij niet verzekerd en hoeft hij geen wegenbelasting te betalen.
Medeschuldig aan het wangedrag van het Mannetje is de overheid die geen eisen stelt aan de Heilige Fietser. Fietsrijscholen moeten opgericht worden, waar potentiële fietsers de nodige vaardigheden aanleren, en waar de wegcode haarfijn uitgelegd wordt. En na een theoretisch en praktisch examen wordt er een fietsrijbewijs afgeleverd. Een fietsrijbewijs!
“Het verlies aan mensenlevens loopt al in de honderdduizenden. De pijn, het weduwschap, het toenemend aantal weeskinderen en de enorme golven van lijden kunnen alleen maar gekalmeerd worden door een wapenstilstand.”
HET ENIGE DAT LEVENS KAN REDDEN, IS EEN WAPENSTILSTAND.
Vanochtend heb ik extra veel blanke melk in m'n ochtendljke zwarte koffie gegoten, maar dat hielp niet. Bij elke slok zag ik al zappend een negersmoel verschijnen op het scherm. Alle tv-zenders willen ne zwarte in hun reclame of in een serie of in een film. Als 't maar zwart is. Alsof hier alleen maar negers wonen. Vijftig jaar geleden hingen ze nog in de bomen, of zag je ze met strooien rokjes rondstruinen rond hun hutjes aan de evenaar waar hun donkere huid beschermd werd tegen de felle zonnestralen.
En nu zijn de zwarte negers hier een plekje aan het veroveren in onze blanke gemeenschap en meent iedereen als schapen in een vormeloze kudde om hen vriendelijk te verwelkomen en hen eerbiedig te bejegenen. Een aanval op het blanke ras!
Kijk nu eens naar de Efteling hoe ze daar zijn gaan knielen en buigen voor de donkerhuidigen. Ze zijn gaan knoeien en prutsen in de attractie Droomvlucht van het Nederlandse pretpark Efteling, Naast witte elfen zijn er voortaan ook andere huidskleuren te vinden. Elfjes met verschillende huidskleuren? Dat zijn toch geen elfjes meer?!
De Efteling wil een afspiegeling zijn van de samenleving, een afspiegeling van de omvolking zeg maar. En dat kinderen zich kunnen herkennen. Neen, dat kinderen geïndoctrineerd worden en gaan denken dat de aanwezigheid van het zwarte ras even natuurlijk is als het blanke ras, in een blanke gemeenschap. Het zwarte ras, een ander ras, een andere soort...
In deze Facebookvideo zijn de werkzaamheden en de nieuwe elfen te zien:
Hoe het er nu aan toe gaat in scholen met beroepsonderwijs weet ik niet, maar vroeger was een klas vol Turkse leerlingen de nachtmerrie van elke leerkracht. Er was geen respect voor taal, gezag, structuur.
Even terugblikken in de tijd. Atheneum Heusden-Zolder schooljaar 1990-1991, met directeur Blauwbaard als opperhoofd en migrantenliefhebber.
Voor de opgeschoten pubers in de beroepsklassen was het elke dag één groot feest. Allochtone jongeren manifesteerden zich in groep door er zomaar wat op los te tateren en te joelen, zonder enig respect voor de lesgever, een lesgever die alleen maar zat te hunkeren naar het verlossende belsignaal. De onderlinge solidariteit maakte van hen een machtige groep waartegen geen enkele leerkracht opgewassen was. Met een onverbrekelijke eensgezindheid toverden ze de klas om in een collectieve chaos waar geen plaats was voor discipline en zelfbeheersing. En dan zwijgen we nog over taakgerichtheid, ijverzucht, prestatiedrang, en zo van die dingen die noodzakelijk zijn om de leerstof te kunnen beheersen.
Allochtone leerlingen lijden aan 'prestatiefobie'. Aan allochtonen kunnen ook fobieën toegedicht worden. Er is hun onmiskenbare angst en tegenzin om te presteren, om tot resultaten te komen, om geconcentreerd aan een taak te werken, om in alle rust een tekst in zich op te nemen.
Met de toewijding van een pervers altruïst hoopten wereldvreemde migrantenwerksters te kunnen sleutelen aan de gebrekkige studiementaliteit van allochtonen. De geitenwollensokkenmadammen voelden zich geroepen om het ijzersterke samenhorigheidsgevoel bij allochtonen te doorbreken. Om te beginnen kán er niet geprutst worden aan de sterke samenhang van de allochtone groep, die is onverwoestbaar, en verder zijn er de hardnekkige eigenheden, hun identiteit, waaraan niet geraakt kán worden, dat laten ze niet toe.
Een Turk blijft een Turk, blijft Turks denken, blijft Turks handelen. Geen enkel project, geen enkel integratiecentrum, niet één migrantenwerkster kan daarin verandering brengen!
Ex-migrantenwerksters vechten nu nog tegen chronische depressies na hun mislukte missie.
Bommen van $ 100.000,- per stuk, die gedropt worden door een vliegtuig van $ 100.000.000,- per stuk, waarmee een uur vliegen $ 40.000,- kost, om mensen te doden die minder dan $ 10,- per dag verdienen.
Literaire Meesterwerken van Roald Dahl herschreven
Het politiek correcte vergif is nu ook de literaire wereld binnengeslopen.
De Britse uitgeverij van de populaire kinderschrijver Roald Dahl herschreef meerdere passages in de kinderboeken. Omdat jonge lezers zich niet beledigd mogen voelen door woorden als 'dik' en 'lelijk' werden die 'kwetsende' woorden vervangen door synoniemen die kinderen toch niet begrijpen. Ook het genderneutrale taalgebruik werd toegepast in de verhalen. Zo werden er talrijke wijzigingen aangebracht in de boeken en ook toevoegingen die Roald Dahl zelf nooit geschreven heeft.
De grote kuis door de uitgeverij maakt van de klassiekers van Roald Dahl tweedehandsboeken. Er is aan geprutst en geknoeid, er is geen authenticiteit meer. Een vette vieze rat heeft zijn rotte tanden gezet in literaire pareltjes, om er politiek correcte boeken van te maken, om van Roald Dahl een politiek correcte auteur te maken... Misschien overpeinsden ze ook nog om van hem een transman te maken?
Het herschrijven van de verhalen met een zacht woordgebruik, maakt watjes en doetjes van jonge lezers die geen weerwerk meer kunnen incasseren, die zich later kwetsbaar opstellen en zonder weerbaarheid door het leven zullen gaan... omdat ze in hun fantasie nooit beledigd werden. En het ontkennen van geslachtsverschillen is ook niet bepaald leerrijk voor de lezertjes.
Rushdie is one of several literary figures to express disapproval about the changes made to the children’s books. Reacting on Twitter, the Satanic Verses author wrote on Saturday (18 February): “Roald Dahl was no angel but this is absurd censorship. Puffin Books and the Dahl estate should be ashamed.”
Vrij en vrolijk hebben asielzoekers een hele tijd voet aan wal kunnen zetten op ons Vlaamse grondgebied. Falderie, faldera. Die liederlijke blijde inkomst van nieuwkomers is voorbij. In theorie althans. Wie nu als nieuwkomer erkend wil worden in Vlaanderen moet een verplicht inburgeringstraject volgen. Dat bestaat al langer, maar nu wordt het veel strenger.
De lat gaat fors omhoog: om te slagen moeten nieuwkomers 82% van de vragen juist beantwoorden in plaats van 55%. Minister van Inburgering Bart Somers wil dat "nieuwkomers goed begrijpen in welke samenleving ze terecht komen en welke waarden hier gelden".
De inburgeringstoets gaat over fundamentele normen en waarden, over wonen, werken, gezondheid en onderwijs. Nieuwkomers worden voorbereid met een 60-urige opleiding. Zowel toets als opleiding zijn verplicht. Onwilligen riskeren een boete tot 5.000 euro.
Ooit begonnen asielzoekers als ontdekkingsreizigers aan een lange reis. Met gretige pretogen belandden ze in het lustoord Vlaanderen, een spiksplinternieuwe omgeving zonder iets herkenbaars. De vertrouwde aardbodem van ginder achter is onder hen weggeschoven.
Geplaagd door desoriëntatie en heimwee gaan ze hopeloos ronddolen op zoek naar iets van zichzelf en van hun thuisland. Ze gaan hun thuisland verheerlijken en romantiseren. Depressiviteit en agressiviteit maken zich van hen meester bij de minste tegenvallers. Ze kampen met ontwortelingsdepressie.
Als ontheemden zonder sokkel spartelen ze tussen zichzelf en hun nieuwe omgeving waarin ze geen roots hebben, geen eigenheden, niets. Ze zijn ontworteld en kunnen daarom niet integreren. Zij kunnen zichzelf, hun afkomst, taal en cultuur niet zomaar aan de kant schuiven.
En dan komt er een inburgeringsexamen dat de pretentie heeft om van nieuwkomers eigen volk te maken... Nieuwe wortels in een nieuw land? Illusies!
Aardbevingen en Oorlogen: Welkom alle Vluchtelingen!
Aardbevingsslachtoffers, oorlogsslachtoffers, vluchtelingen, asielzoekers, illegale ontdekkingsreizigers... allen komen ze hierheen, naar het kleinste stipje van de hele aardbol.
Na de verwoestende aardbeving in Turkije en Syrië hebben plotseling veel landgenoten familie wonen in de getroffen gebieden. 'Belgen' willen die familieleden bij hen thuis opvangen en daarom staat Nicole De Moor van Asiel en Migratie een versneld visum toe voor Turkse en Syrische aardbevingsslachtoffers.
Ook mensen met een visum kort verblijf kunnen verlenging aanvragen. Maar waar moeten die korte verblijvers slapen? Hoe worden ze opgevangen als ze hier geen familie hebben?... "Een historisch grote instroom" zegt De Moor, haar afradingscampagnes wegmoffelend in de onderste la van haar brillenkastje.
Kan ons land dit allemaal aan? Hebben we zoveel barmhartigheid dat we ons land laten vollopen tot het overloopt? Een laatste druppel kan er wel nog altijd bij... tot het welzijn van de inheemse bevolking bedreigd wordt, tot er ook voor hen geen plaats meer is. Iedereen zal in de hoogte gestapeld moeten worden, zoals bij wolkenkrabbers.
Onvoorwaardelijke naastenliefde voor vreemd volk heb ik altijd verdacht gevonden. Wat schuilt erachter? Eigenbelang alleszins. En zelfprofilering: "kijk eens hoeveel ik geef om mijn vreemde medemensen": de fatale aanzet tot eigen ondergang.
En dan zijn er ook nog de oorlogsslachtoffers. Tienduizenden Oekraïners krijgen een voorkeursbehandeling omdat ze de oorlog in hun land ontvluchten. Zij krijgen een royaal onderkomen in nooddorpen zoals die door een fiere VRT getoond werden. Van de leefloners die er hun intrek nemen wordt verwacht dat ze vlug werk zullen vinden. Maar met een leefloon en een gezellig huizeke zal er weinig motivatie zijn om naar een fatsoenlijke job te zoeken en wordt er een neiging om te parasiteren gecreëerd.
Oorlogen en aardbevingen zijn dankbare aanleidingen voor politici om de migratie-sluizen nog verder open te zetten, om nieuwe migratiestromen op gang te brengen en in leven te houden.
In den beginne was er niets. Daarom schiep God hemel en aarde, licht en duisternis, het uitspansel, aarde en zeeën, zon en maan en sterren, vogels en vissen, landdieren... En tenslotte maakte God de mens naar Zijn evenbeeld. God bekeek alles wat hij gemaakt had en zag dat het goed was. Hij voltooide Zijn meesterwerk in zes dagen. Op de zevende dag, een zondag, rustte God.
Allah pakte het anders aan. Die sloeg de eerste zes werkdagen over en begon al onmiddellijk te rusten. Dat was zo vermoeiend dat hij voor de rest van de week ook nog eens moest uitrusten. En zo komt het dat de volgelingen van Allah, de moslims, ook zeven dagen per week nodig hebben om te rusten. Tussendoor noteerde Mohammed zijn openbaringen op in de koran.
WIJ hebben een bijbels scheppingsverhaal, maar hoe zit dat met het islamitisch scheppingsverhaal, als Allah al die tijd moest rusten zonder iets te presteren?... Korankenners zullen dat wel weten.
