Ja hoor, we hebben het weer gedaan!!! Wat dan wel??? De zaal plat gekregen met ons optreden en dat twee dagen na elkaar. Op vrijdag zijn we naar Heerlen in Nederland geweest, en dat was een optreden op uitnodiging van een vrouwenkoor met dezelfde naam als het onze, op één letter na. Onze naam is SingAsong en de hunne SingEsong. We traden op in een mooie strakke kapel met een geweldige akoestiek. Wat was dat heerlijk zingen en wat hebben we genoten. En dat was natuurlijk duidelijk te merken aan het resultaat. We zongen ontroerende liederen, ernstige, grappige en heel stoute begeleid door sexy bewegingen en het publiek wist het allemaal te smaken.
Tot slot hebben we twee liedjes gezongen samen met onze gastvrouwen nl. You raise me up en Whats a woman .
Dit laatste werd gedirigeerd door onze dirigente en het andere door de dirigent van het andere koor. Die kregen dan een koor van meer dan vijftig mensen voor de kiezen en ze kregen er zowaar een kick van. De wisselwerking is dan gelijk te merken hé. En god wat een geluid in die kapel, héérlijk gewoon. Ik zit nog helemaal na te genieten.
De dag erna, op zaterdag 12 mei was er weer een optreden in Genk in de Limburghal met hetzelfde repertoire en dat op uitnodiging van een gekend mannenkoor de Heivinken. Dat koor bestaat al 32 jaar en dat wil al wat zeggen hé. Normaliter worden daar geen vrouwenkoren uitgenodigd, alleen mannenkoren. Zo was er nu ook een Duits koor aanwezig, dat opgericht werd in 1901. Wat zijn wij dan jonkies in vergelijking met die koren. Maar ons is dus de eer te beurt gevallen op daar te mogen optreden. Er gingen in ons koor heel wat stemmen op, die van mening waren, dat wij totaal uit de toon zouden vallen en zouden afgaan omwille van ons repertoire. Die mannenkoren zingen mooie, maar zeer ernstige muziek. Hebben allemaal de partituur in handen en staan star en stil op het podium.
De muziek, die door hen gezongen wordt is allemaal een beetje van hetzelfde genre en iets pittigs is er zelden bij.
Maar mooi is het wel. En dan komen wij! Dertig vrouwen zonder partituur in handen en volledig los en blij in wat ze brengen. En daar gingen we weer, grappig, ontroerend, ernstig en stout en wie had daar iets gezegd over afgaan???? De respons in de zaal was geweldig. Vanaf het eerste lied hadden we hen mee en de reacties waren niet uit de lucht. Als we ons programma afgewerkt hadden werd er luid om een bisnummer geroepen, maar dat zat er niet in, want het volgende koor stond te wachten. Er werd gejoeld en gefloten, geklapt en geroepen en wat dat met een mens doet, is niet te beschrijven. Het is als een warme golf, die over je spoelt en je een gelukzalig gevoel bezorgt.
Wij namen dan terug plaats achter in de zaal en nadat het hele programma was afgewerkt en de bloemen overhandigd waren aan de respectievelijke dirigenten en begeleiders, mengden de koren zich onder de bezoekers in de zaal. Een half uurtje was er alleen maar gebabbel te horen en mensen die een drankje bestelden en dan begon plots de accordeonist van een van de koren te spelen en het gevolg was vanzelfsprekend:ieder koorlid, mannen en wij vrouwen begonnen opnieuw te zingen en hebben dat zo ongeveer anderhalf uur volgehouden zonder ophouden. Het ene liedje werd aan het andere geregen, en de muzikant stond intussen op een stoel zodat iedereen hem beter kon zien en nog meer werd meegesleept door de melodie en het ritme. Het was zo'n avond, die je wil vasthouden en uitrekken, zodat hij nooit eindigt.;-)) Het was bijna half een s nachts als we eindelijk besloten er een punt achter te zetten en onze stemmen en kelen eindelijk de rust te gunnen, die ze verdiend hadden na al die inspanningen.
Wat waren dit heerlijke momenten en wat ben ik onnoemelijk blij dat ik dit talent gekregen heb en in de mogelijkheid ben om er iets mee te doen. Ik maak er anderen gelukkig mee en ben zelf waarschijnlijk nog veel gelukkiger dan zij allemaal.
13-05-2012 om 16:14 geschreven door Michelly
|
.
