Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
11-11-2012
Nachtrit.
zwart nat glanzend asfalt wielen draaien, water spat hoog de radio speelt zacht mijn ogen vermoeid van uren lang turen verlangen naar huis eindelijk rust na zoveel uren alleen op de weg door regen en wind dit is geen plaats waar men vreugde vindt weldra weer thuis in warmte geborgen probeer te vergeten al die zorgen voor morgen.
Het is herfst en dat was deze morgen en deze voormiddag meer dan duidelijk. De wereld was gehuld in een mistige wattendeken en zag er onvriendelijk en koud uit. Al die prachtige herfstkleuren glanzen dan niet langer stralend en warm maar grauw en belabberd zonder een vonkje licht. Ik krijg dan de neiging om de wereld buiten te sluiten en geen blik meer naar buiten te werpen. Maar in de namiddag was heel die grijze massa verdwenen en stond de zon stralend aan de hemel. Wat zag de wereld er opeens mooi uit. De beukenbomen achter het huis praalden met hun weelderig bladerdak in rood, bruin en geel, en elk van die bomen leek een grote ruiker bloemen. Wij wonen in een heel rustige buurt maar met dit weer komen wandelaars en fietsers voorbij, allemaal genietend van de zachte temperatuur en de zon, zolang het nog kan. Het klik klak geluid van paarden nadert en de ruiters gaan richting het bos hier vlakbij, waar ruiterpaden voorzien zijn en dier en mens nu geen last meer heeft van insecten zoals in hartje zomer. Op de tennisclub is het winterseizoen al begonnen van het begin van de maand, en dat betekent dat er binnen gespeeld wordt op de indoorbanen. Maar met dit weer trekt iedereen naar buiten om zo lang mogelijk te genieten van de outdoorbanen. Dit kan natuurlijk maar zolang het niet vriest 's nachts of teveel regent, zodat de velden "verzuipen". Dit is veel en veel fijner om te spelen dan in de hitte van de zomerdagen. Veel meer zuurstof en meer energie om achter een bal aan te rennen!;-)) Ook de kleinkinderen sluiten vandaag het tennisseizoen af ergens in Valkenburg, samen met alle anderen van de club. Ze zullen ervan genieten en de lessen gaan al enkele weken door in de hal. De avond valt en alle zonlicht verdwijnt. De temperatuur neemt af en binnen slaat de verwarming aan. Ik installeer me voor een avondje TV-kijken en lezen en natuurlijk nog wat tokkelen, want ik ben niet een klein beetje verslaafd!;-))
Mist in de straten mist op het strand mist over zee neemt elke sprankje licht met zich mee.
Ik zit hier en wacht op ik weet niet wat zie mensen vertrekken anderen komen weer aan ik vraag me verwonderd waar komt het vandaan al dat volk, al die mensen ze doen me dan wensen heel ver weg te zijn alleen met mezelf en gedachten aan jou en besef weer opnieuw hoe vreselijk veel ik van je hou.
Zo happy, zo happy!!! En wat ben ik toch een klein kind. Dat moet ik telkens opnieuw weer vaststellen. Ik heb een nieuwe PC en ben gelukkig als een baby! Nochtans hoef ik zo'n ding alleen maar te bestellen en te laten leveren hé, wat ik dan nu ook gedaan heb. Betalen komt daarna!;-)) Het was echter een aankoop met hindernissen. Mijn oude PC viel om de haverklap uit. Had hem weggebracht en laten zuiver maken. In de winkel hadden ze hem aan een stresstest onderworpen en heel lang onder zware druk laten lopen, en geen probleem meer! Ja hoor, tot hij hier terug was. Twee dagen geen probleem en dan begon het weer. Niet meer zo dikwijls als voordien, maar ik kon me steeds verwachten aan een uitval. Gewoonlijk net als je een rapport of brief aan het schrijven bent en alles is foetsie! Het beestje was dan ook 6 jaar oud en blijkbaar is dat in de computerwereld zo oud als Methusalem!;-)) Het werd dus tijd voor aanschaf van een nieuwe. Ik ga vol goede moed naar de winkel en heb daar een gesprek met een van de bedienden. Of beter gezegd met de enige bediende op dat ogenblik in de winkel. De winkel stond vol wachtende na mij en erg relax voer je dan geen gesprekken, want iedereen kijkt je van je stoel omdat het voor hen allemaal te lang duurt. Ze zijn namelijk grote verbouwingswerken aan het uitvoeren in de winkel en alles loopt een beetje, zoals het niet zou moeten. Toch had ik mijn keuze gemaakt en opdracht gegeven voor een bepaald type en uitrusting. De jonge man zegde me dat ik in de loop van de week erna een telefoontje mocht verwachten om me mee te delen, dat ik de oude PC moest binnenbrengen zodat de gegevens op de nieuwe konden overgenomen worden. Ik vond het allemaal prima en trok naar huis. Ik wachtte deze week op dat telefoontje, dat maar niet kwam. Vond het allemaal nogal raar en verontrustend en belde woensdag 12/09 naar de winkel. De jonge man aan de telefoon vond mijn bestelling niet terug. Hij zou me terugbellen, en als ik dan vroeg om dat zo snel mogelijk te doen, vertelde hij me, dat er een probleem was, want er was brand in de zaak en de brandweer van Maaseik en Bree waren volop aan het blussen, zodoende.... Allemaal gevolg van de verbouwingswerken met heel veel schade tot gevolg. Die dag was de winkel gesloten en 's anderendaags belde ik eerst maar om te vragen of ik kon komen om het raadsel van mijn bestelling op te lossen. Dat kon en dan bleek dat de bestelling helemaal niet was ingegeven of doorgegeven. De vader van de eigenaar hoorde mijn verhaal en kwam naar me toe. Hij zegde: als jij me vandaag je oude PC nog brengt, begin ik er vandaag nog aan om de gegevens over te zetten. Ik ben toch heel laat hier, zegde hij, want ik ben dakloos! Ze hadden door de brand ergens anders een onderkomen moeten zoeken. Ik ben direct naar huis gereden, heb dat oude beestje opgepakt en naar de winkel gebracht en vrijdagnamiddag kreeg ik een telefoontje, dat mijn PC klaar was en de technieker hem vandaag, zaterdag wilde komen installeren. Of dat O.K. was voor mij? En of dat O.K. was!! Ik kon wel zingen van plezier, maar zo zit ik nu eenmaal in mekaar.,-))) Ik moet wel nog heel veel leren over dit nieuwe ding, want Windows 7 is wat anders dan XP prof. maar ingewijd is hij nu wel met dit blogstukje!;-)))
Treinen rijden af en aan ik sta verloren op het perron ik wacht op jou zie je niet staan lawaai, geschreeuw alom mijn ogen dwalen rond en zoeken jouw gezicht mensen rennen, lopen rond gebukt onder het gewicht van koffers, tassen en nog meer en ik, ik zoek je weer. En plots zie ik je dan ver weg zoekend net als ik je voelt mijn blik je kijkt me aan en elk geluid verstomt.
Waar is hij gebleven, die drive om te schrijven en te vertellen en dingen op het papier te zetten? Ik zou het niet weten, maar het lijkt alsof ik alleen maar opneem en niets afgeef. TV kijken, heel veel lezen, krijg er niet genoeg van en haal de boeken met de zes of zeven uit de BIB, en dan resulteert dat niet eens in gevoelens en gedachten weergeven in mijn blog.
Begrijp er zelf niets van en toch is dit op het ogenblik het geval.
Mijn dagen zijn meer dan gevuld met vanalles en nog wat en mijn hoofd zit vol indrukken, die vragen om verwoord te worden en toch doe ik het niet. Hoe complex kan een mens in elkaar zitten? Dit mens in elk geval.
Ons koor heeft zijn nieuw werkjaar weer ingezet en wij zijn volop aan het repeteren voor een optreden in Bokrijk op zondag 16 september. Het zal een optreden zijn in de vrije lucht op een plein vlakbij de speeltuin en in het niet te betalen gedeelte van het domein. Het gebeurt in het kader van Art-Bokrijk en de start werd gegeven op 03 augustus. Vervolgens zijn op zaterdagen en nadien ook op de zondagen koren van overal opgetreden en iedereen kan daar zijn gading vinden, want het gaat van ernstige en klassiekere stukken tot popmuziek. Het laatste optreden vindt plaats op 30 september.
Na ons optreden starten wij met het nieuwe repertoire voor het kerstconcert.
Op sportgebied speel ik mijn matchke tennis elke week en was op bepaalde dagen bijzitter van de wedstrijdleiding voor het open tornooi, dat intussen afgesloten is. Maar nu komende clubkampioenschappen eraan en ook daar is er weer een wedstrijdleiding nodig en dit gedurende de hele maand september.
We wisselen ons af, de leden van de sportcommissie en dan lukt het allemaal wel en hoeven we niet elke avond present te zijn.
Echter door het vele papierwerk en het vele lezen, werd ik met mijn neus op het feit gedrukt dat mijn ogen blijkbaar erg achteruit gegaan waren, dus werd een bezoek aan de oogarts wel erg dringend. Had voortdurend het gevoel dat ik mijn brilglazen moest poetsen, want zag en zie alles door een waas, dat de ene dag dichter is dan de andere, maar waardoor ik nogal nerveus werd. Toen ik echter in mei van dit jaar belde voor een afspraak, kon dit pas begin september en niet vroeger. Dat onderzoek is intussen achter de rug en ik kreeg een uitslag die ik helemaal niet verwacht had. Mijn ogen waren inderdaad erg achteruit gegaan maar het eigenlijke probleem was het feit dat ik aan beide ogen cataract heb en wel in die mate dat ik aan allebei een operatie moet ondergaan. Die kan dan ook maar doorgaan voor het eerste oog op 26 november en het tweede oog op 17 december, de dag na ons kerstconcert. Er worden dan nieuwe multifocale lenzen ingeplant en hopelijk kan ik dan weer kijken als een jong meisje!;-))