Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
25-02-2007
Klunzig!!!!
Hoe klunzig kan een kluns te werk gaan, als er moet gewerkt worden met "Fingerspitzengefühl"??? Ik weet het niet meer maar dat ondergetekende een vreselijke kluns kan zijn, heb ik mezelf deze voormiddag maar weer eens bewezen! Ik heb reeds jaren een leesbrilletje en dat reist de ganse dag van mijn neus naar de tafel, of van mijn neus naar het bureelblad. De laatste maanden gebruik ik er twee, namelijk één om naar het PC-scherm te turen en een ander brilletje, met sterkere glazen om te lezen. Het gevolg daarvan is, dat ik voortdurend naar één van die twee brillen loop te zoeken. Daarbij stel ik vast, dat mijn vèrzicht ook niet meer optimaal is. Na veel vijven en zessen en gezeur van mijn kant, neem ik eindelijk het besluit om een oogarts te raadplegen en mijn ogen te laten testen. Zo gezegd, zo gedaan. Het duurt wéken vooraleer je daar terecht kunt, maar eindelijk is de dag aangebroken en ga ik voor een onderzoek. Wat ik gevreesd heb, blijkt juist: ik heb ook een bril nodig om ver te zien, dus resulteert dat in een bril met multifocale glazen. Als ik er aan denk , word ik al niet goed. Voordurend dat ding op mijn neus! Ik word al geïrriteerd door die leesbril, laat staan een bril voor de ganse dag, waarbij de aanpassing aan de glazen niet zo vanzelfsprekend verloopt, als ik dat zo hoor.Ik vraag dus aan de oogarts naar multifocale lenzen en ja hoor, die bestaan wel degelijk en zij wil mij die wel bezorgen om die uit te testen. Ze vertelt er gelijk bij, dat veel mensen die dingen niet verdragen of er niet mee geholpen zijn (o.a. zij zelf!) maar dat ik het best kan uitproberen en na één maand zullen wij de hele zaak evalueren. Zij leert mij in een korte sessie, hoe ik die lenzen moet aanbrengen en uitnemen, en dan maar oefenen hé, en vooral zien dat je ze niet kwijt speelt! Elke morgen en avond is het dezelfde ceremonie! Ik leg een grote stapel boeken op de keukentafel en daarop deponeer ik een kantelbare vergrootspiegel. En dan kan de leute beginnen. Ik zucht en proest, brom en zweet elke morgen opnieuw, vooraleer ik die dingen eindelijk op hun plaats heb. Maar als ze er inzitten, vind ik het heerlijk, want dan zie ik weer alles klaar en duidelijk zonder bril op mijn neus. 's Avonds moeten die dingen uitgenomen en mooi in een potje met de daarbij behorende vloeistof bewaard worden. Ook dat gaat niet één, twee, drie maar toch wel wat makkelijker dan ze erin plaatsen. Deze morgen sta ik weer volle goede moed voor de spiegel, en hoop dat het ditmaal vlotter gaat, want gisteren heb ik niet zo lang nodig gehad als de vorige dagen! De linkse lens gaat er relatief vlot in, vind ik. Nu de rechtse nog en dat blijkt weer maar eens een karwei zonder einde! Wat doe ik in godsnaam verkeerd dat dat ding voortdurend ergens in mijn wimpers terecht komt om daar als een waterdruppel te blijven hangen of voor mij op de tafel valt, waar ik ze dan maar weer moet opvissen en even in de daartoe behorende vloeistof dop, vooraleer ik de volgende poging waag. Af en toe moet ik stoppen, om de transpiratie van mijn voorhoofd te vegen en op den duur geef ik het op. Ik stop er mee, want blijkbaar lukt het niet, en binnen een uur zal ik nog maar eens een poging wagen. Mijn ogen raken geïrriteerd en de huid rondom is rood en verfrommeld van de ogen zover mogelijk open te trekken. Ik leg de rechtse lens in het daartoe behorende doosje en begin aan de poging om de linkse lens dan ook maar even uit te nemen. Het lukt gewoon niet!! Ik ben ondertussen behoorlijk zenuwachtig en blijf proberen om de linkerlens te verwijderen. Geen lens maar wel een bloedblaartje langs mijn iris. Waarschijnlijk geknepen en een "pitsblaar" veroorzaakt. Sta ik daar mooi te kijken en nog steeds geen lens. Dan wordt het blaartje platter en vult het wit van mijn oog zich met bloed. Hoe krijg ik het toch in godsnaam klaar allemaal. Mijn man kijkt nog eens of hij nergens een lens vindt. Niet in mijn oog en niet op de tafel of op de grond. Wie weet waar die terecht is gekomen. Zal morgenvroeg maar de oogarts bellen en vragen wat ik moet doen. Ik trek naar de badkamer om wat verzachtende crème op mijn oogleden te smeren, want de huid ziet eruit alsof er gewichtjes aan gehangen hebben en dan krijg ik opeens een ingeving. Ik loop snel naar beneden en open het lensdoosje terug. Dat ding is verdeeld in twee ronde houdertjes, waar in elk houdertje een lens dient te liggen. Ik steek mijn vingers in het vakje voor de rechterlens en haal ze naar boven Wrijf de lens tussen mijn duim en wijsvinger en verrukt roep ik naar mijn man: ik heb ze!!! Hij komt verbaasd toegelopen, en vraagt: waar lag ze dan? Ja, ja, mooi samen in een hokje van het doosje en vraag me niet hoe die daar samen gekomen zijn, ik kan het echt niet vertellen. Voorlopig heb ik ze niet nodig, want mijn bloeddoorlopen oog heeft een beetje rust nodig. Maar deze kluns is toch héél erg blij dat ze dat ding teruggevonden heeft, al blijft het een misterie voor mij, hoe die beiden in één vakje van dat doosje terecht gekomen zijn.
Reacties op bericht (5)
28-02-2007
ach die lenzen...
Hola, wat herkenbaar die lensperikelen! Vroeger droeg ik zachte lenzen, zelfs dag- en nachtlenzen, dat was pas luxe! Maar op een Afrikaanse reis kreeg ik een oogontsteking (iets waar de plaatselijke bevolking ook veel last van had, werd veroorzaakt door de apebroodboom geloof ik) en toen was het uit met de pret. Door mijn zwangerschap produceerde ik ook veel meer eiwit, waardoor het op den duur ook niet meer comfortabel was.
Lenzen proberen uitdoen, die er niet meer inzaten; binnenstebuiten gedraaid; links met rechts verwisseld; vloeistof vergeten en me dan maar met speeksel behelpen want gewoon water was veel te hard; lens kwijt en ze uren later tegen een kast aangeplakt terugvinden; vruchteloos over de vloer kruipen op zoek naar die weggesprongen lens; vergeten uitdoen en 's ochtends met pijnlijke ogen opstaan... het is allemaal mijn deel geweest!
Maar er zijn vele voordelen ook, want uit de kou in een warme kamer binnenkomen bezorgt je op zijn minst géén mistige entrée!
28-02-2007 om 01:50 geschreven door Lieve
26-02-2007
..
ik heb het al twee keer geprobeerd. De eerste keer met harde lenzen, want voor mijn oogafwijking waren er toen geen zachte lenzen. Vreselijk...ik heb het tranend toch anderhalf jaar proberen vol te houden omdat de lenzen zo duur waren. Toen gaf ik het op.
Vele jaren later bestonden er wel zachte lenzen dus ik ging het nog eens proberen. Het was een beproeving. Deze waren nu zo zacht en floepten op mijn vinger zo op en neer dat ik niet meer wist welke nu de boven of onderkant was. Het insteken lukte soms, maar het eruit nemen lukte bijna nooit, dat was wel een stuk gemakkelijker met de harde.
Nu geef ik het gewoon op, ik draag mijn bi-focals, aan de PC gewoon mijn leesbril want anders zit ik de hele tijd met mijn nek achteruit om door de onderkant van mijn bril te zien.
Ik draag nu al zo lang een bril dat mijn neus het ding gewoon mist als het er niet opstaat. Dan nog heb ik de neiging om de niet aanwezige, afrijzende bril terug omhoog te duwen.
Veel sterkte Michelly, ik hoop dat je meer succes hebt dan ik.
Groetjes en een dikke knuffel
26-02-2007 om 13:15 geschreven door bojako
*
Ik draag al meer dan tien jaar een lens. Ja één, in mijn rechteroog, want uit de linker zie ik toch niets, zal er ook nooit nog iets mee kunnen waarnemen. Ik heb dag en nacht lenzen, dus ik hou ze in terwijl ik slaap. Om de paar dagen 4 uurtjes in vloeistof met een pilletje bij om het eiwit te verwijderen, waarbij ik dan een reserve lens inbreng. Volhouden is de boodschap, ik steek mijn lens in op tijd van een halve seconde, oefening baart kunst is hier ook de boodschap. Evenwel, mijn vriendin en knuffel kunnen geen lenzen verdragen en krijgen ontstekingen. Ik ben dus bij de gelukkigen, anders liep ik ook constant met twee brillen rond mijn nek, één om ver te zien, en één om te lezen. Hoop dat het je lukt, want ik vind het een luxe. Liefs van mus
26-02-2007 om 01:44 geschreven door huismusje/troubadoerke
25-02-2007
brillen
Brillen of lenzen?... een voor mij al langer geleden keuzevraag. Ik heb het op een bril gehouden, ook multifocaal. Die aanpassing valt wel best mee hoor ... gewoon even doorbijten en je kan er niet meer zonder . En deze kluns vergeet zelfs soms gewoon dat ze hem op heeft...
25-02-2007 om 22:22 geschreven door Floreanne
Sprakeloos knap...
Voor schoonheid waar geen woorden voor bestaan
Zal juist door bewondering een leegte ontstaan.
Doch geen lege leegte weliswaar.
Een volle leegte gelijk het water in een baar.
De bewondering voor dit schrijfsels maakt me daarom
zo goed als typlam en geluidarm, zeg maar gerust, stom.
Bedankt voor het mogen glijden op de draaiingen van jouw brein.
Ik hoop dat je vindt wat je zoekt ook al is het verlorene heel klein.
