Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
26-03-2007
Kevers........
Als ik er zo over nadenk, ben ik niet erg gefascineerd of gesteld op kevers in allerlei soorten en maten,want je weet maar nooit waartoe die beestjes in staat zijn of waar ze het eerstvolgende moment gaan landen. Toch hebben mijn man en ik er twee gehad, maar dan van het metalen soort! Een betere naam hadden ze voor die grappige auto's niet kunnen vinden en hun vorm was dan ook onmiskenbaar.
Het was een paar maanden voor ons huwelijk. Mijn vriend, die ik op de Bank had leren kennen, had zijn job daar vaarwel gezegd en speelde nu met het geld van een grote multionational. Indien hij niet vertrokken was, was hij overgeplaatst geworden door de Bank zelf, want in één agentschap mocht er geen relatie zijn tussen de bedienden, en dit om veiligheidsredenen. Ik weet niet of dat heden ten dage nog steeds zo is, maar begrijpelijk was dat wel. Ikzelf werkte nog steeds op de Bank. Op zekere dag ging de telefoon en kreeg ik mijn vriend aan de lijn: Of het me wat leek om een kever te kopen! Ik was behoorlijk overdonderd moet ik zeggen, want half de jaren 60 reden er nog niet zoveel auto's en wij hadden het er ook nooit over gehad, om er een aan te schaffen. Eén van zijn collega's had zo'n ding en wilde het kwijt omdat hij samen met zijn verloofde, de dochter van een Amerikaan op het bedrijf, naar Amerika wilde vertrekken. De auto moest dus van de hand gedaan en liefst zo snel mogelijk. Mijn vriend had een gek bod gedaan om zijn collega een beetje te jennen en toen puntje bij paaltje kwam, ging hij erop in en was de koop beklonken! Een grijs-blauwe schoonheid met een zilveren glans erover. Dat was nogal wat anders dan een Lambretta. Geen kou meer lijden in de winter en niet meer nat worden bij regenweer. Voor mijn gevoel een wereld van verschil. Toen we enkele maanden later trouwden waren wij dus ook in het bezit van een autootje. Tijdens de huwelijksplechtigheid stond het geparkeerd in de oprit van mijn oudershuis. 's Avonds ('s nachts!) zouden wij ermee naar ons eigen stekje rijden. Het was 22 Mei en prachtig warm weer. Op maandag 25 Mei zouden wij op huwelijksreis vertrekken naar Italië, met de trein heen en veertien dagen later met het vliegtuig terug. Wij hadden afgesproken, dat een vriend van mijn schoonouders, een beroepsmilitair onze karretje eens heel goed zou nakijken en picobello in orde brengen tijdens onze afwezigheid. Na onze terugkomst zouden wij het beestje bij hem ophalen. Het huwelijksfeest was in mijn oudershuis en een traiteur, die alles zelf meebracht, maakte het feestmaal klaar zodat wij aan tafel konden schuiven, nadat de receptie op een andere locatie afgelopen was. Op een zeker ogenblik in de namiddag kwam een van mijn broers de sleutel vragen van de auto: want die stond toch in de weg en hinderde de traiteur en zijn mensen bij het in en uitladen in hun eigen busje. Wij gaven zonder verpinken de sleutel, en mijn broer zou de auto wel even langs de weg parkeren. Na een lange dag en nog een stuk van de nacht erbij, konden wij eindelijk naar ons huis vertrekken in een dorp ca 15km. verder. Er werden nog wat bloempotten en geschenken op de achterbank van de auto geladen en weg waren wij. Toen we in ons huis aankwamen, rolden onze ogen bijna uit ons hoofd. Alles wat los was in huis stond op de vloer in de living uitgestald. Alle glazen, kopjes, borden, bestek , alles, letterlijk alles stond daar. De emmers waren gevuld met water en waren vergezeld van bezems, schrobbers, dweilen, zemen etc, etc..... Later hoorden wij dat ze de bezems eerst op de deuren gehangen hadden maar dat een van de broertjes of neefjes er zelf een op zijn hoofd had gekregen, en vond dat het toch écht pijn deed!! Daardoor hadden ze van dat plan afgezien. Opruimen??? Geen spraken van, zeker niet op dit uur van de nacht! Dus dan maar rechtsreeks naar boven en de slaapkamer inspecteren. Alle lakens waren uit de kast gehaald en aan elkaar gebonden en zo door het venster naar buiten gehangen. De strijkplank met attributen stond naast het bed en boven op de langharige sprei lag een zak van 50 kg. meststof. Later bleek, dat ze die in de buurt bij een boer weggehaald hadden en daar gelegd hadden om de vruchtbaarheid te bevorderen! Ik bukte mij voorover en leunde op de sprei. Daar kraakte iets onder mijn handen en wat bleek? Ze hadden de pot vermicelli uitgestrooid op de sprei. Dat viel niets eens op want de sprei was licht-geel. Het bleef echter niet bij die vermicelli, want ook het potje peper had eraan moeten geloven en daar kreeg ik prompt het bewijs van, toen ik vreselijk begon te niesten! Later bleek, dat de onverlaten, die dat alles bekokstoofd hadden, toch wel met een ei gezeten hadden. M. mijn man, had een erge neusbloeding gehad in de namiddag en nu waren ze bang, dat de bloeding wel eens opnieuw kon beginnen door die kwistig gestrooide peper. Gelukkig was dat niet het geval. Wij hebben die zak van het bed gesleurd, de lakens, dekens en sprei midden in de nacht door het venster uitgeklopt en zijn midden tussen al de rommel gaan slapen.... 's Anderendaags was het verkiezing en moesten wij elk in ons eigen dorp nog, gaan stemmen. Opruimen was voor later. Toen we veertien dagen later van onze huwelijksreis terugkwamen en de auto gingen ophalen, bleek dat de vriend de afspraak niet had kunnen nakomen en er niets gebeurd was met de wagen. Geen probleem, het karretje bolde goed, dus niet getreurd. Wij gingen even langs bij mijn ouders en wilden dan gelijktijdig nog wat geschenken en materiaal, dat daar was blijven liggen, meenemen. Zo gezegd zo gedaan. Dat hadden we gedacht ja! Wij openden de kofferruimte en een ongelooflijke stank sloeg ons tegen! Die geweldige broertjes en neefjes hadden niet alleen ons huis op stelten gezet maar ook de hele beenderafval van het vlees, dat door de traiteur was klaargemaakt, in de kofferruimte gekieperd en dat had daar bij die lekkere warme temperaturen mooi twee weken liggen te..... Er is heel wat zeep en water aan te pas moeten komen om die kofferruimte zuiver te krijgen en de stank te elimineren! Uiteindelijk nog maar erg gelukkig dat de vriend de wagen niet heeft opgehaald voor nazicht, want die zou dat cadeautje naar alle waarschijnlijkheid niet echt hebben kunnen waarderen!!!
Reacties op bericht (6)
30-03-2007
waar
waar is de tijd?...
Mooie beschrijvingen, goeie herinneringen, jullie konden toch wel tegen een stootje hé! Leven recht toe recht aan ...
Je bruidsjonkertje van weleer!...
30-03-2007 om 20:35 geschreven door marce de lausanne
29-03-2007
onbezonnen
...en misdadig vind ik het! Als het ons overkomen was zou ik er behoorlijk van overstuur geweest zijn, jij schijnt het al met al redelijk goed opgenomen te hebben, Michelly; zo van : OK, we schuiven het allemaal wat opzij, ruimen dat later wel op en maken er het beste van. Wij kenden dat soort verhalen, maar zo gortig hoorde ik het nog nooit! In elk geval : vanaf het moment dat wij onze sleutels kregen, hebben we ze nooit een seconde onbewaakt gelaten, uit schrik voor zo'n toestanden. Liefs
29-03-2007 om 10:19 geschreven door paz
28-03-2007
*
Hei bah jakkes, misselijke grap vind ik dit. Dit is niet om te lachen maar om te huilen.Mijn eerste liefde bezat ook een VW kever, ééntje met nog van die richtingaanwijzers die als een gloeiend antenneke uit de zijkant tevoorschijn kwamen, en knalgeel van kleur. Wij noemde het 'Onze vlooi' omdat er vanachter een klever ophing met 'VL' als opschrift. Knuffels van
28-03-2007 om 23:55 geschreven door huismusje/troubadoerke
't Was om te lachen.
Michelly, zoals altijd is het weer een knap geschreven verhaal.
Ja, men kan zich afvragen waarom doen ze dat toch allemaal?
Waarin zit de fun verborgen, al kan ik bezwaarlijk over een grap spreken.
Ik begrijp echt waar niet waarom mensen in zon onzin zoveel tijd steken.
Het zal wel een vorm van folklore zijn zeker?
Deze traditie verdient toch geen gouden beker.
Ook in onze streek gebeuren dergelijke wansmakelijke dingen.
Zaken waarvan de jonggehuwden uit hun vel zouden springen.
Toen onze jongste zoon trouwde was het ook van dat, dolle pret.
Hun vrienden hadden rond hun huis vuile tractorbanden gezet.
De gevels die een paar weken voordien met een fris kleurtje waren bespoten.
Ze waren helemaal beschadigd en de deur ging niet open ze was vol lijm gegoten.
De herstelkosten liepen zéér hoog op, het was echt een aanzienlijk bedrag.
Toen de vrienden de factuur te zien kregen was het gedaan met t gelach.
Het is zelfs tot een proces gekomen, met alle gevolgen vandien.
De plezante grappenmakers hebben ze nadien nooit meer gezien.
28-03-2007 om 13:29 geschreven door Raspoetje
27-03-2007
..
Eerlijk gezegd, vind ik het wel een beetje teveel van het goede. Zoals die beender afval in de koffer, die stank blijft er maanden in. Een van de grappen bij ons huwelijk draaide minder leuk uit. Een hele rits oude skiebotten aan een stevig touw en dat aan de uitlaat van onze auto. Er was een andere wagen achter komen parkeren en die stond met de wielen op de koord. Toen we door reden die nacht naar onze nieuwe woonst, werd de uitlaat half van de wagen gerukt. Volgende dag Zondag en s'middags moesten we vertrekken met dat karretje. Hebben een dag moeten uitstellen met minder plezierige gevolgen. Knuffel van
27-03-2007 om 17:03 geschreven door Ludovikus
..
dit schijnt een Belgische gewoonte te zijn want ik merkte op dat heel veel pasgetrouwde stelletjes voor geen geld hun huissleutels uit handen gaven. Nichtje was de laatste die ze wel te pakken hadden, ongeveer op dezelfde manier zoals bij u maar die kon er echt niet om lachen. Ze hadden zelfs plastic folie over het toilet gelegd en toen ze ging zitten om te plassen was haar bruidsjurk nat. Dat en een scheurtje in een nieuw schilderij deden bij haar alle stoppen doorslaan en ze heeft de hele nacht geweend. Leuker vond ik de grap bij een jong stel in de buurt. Daar had men nà ze binnen waren aan de voorgevel een grote plaat gehangen waar op stond dat men hier zijn recyclage goederen kwijtkon zoals kroonkurken enz. De volgende ochtend stond de voortuin vol met rommel maar het was tenminste binnen proper gebleven.
Ik kon uit je verhaal niet opmaken of jij er toen om kon lachen of niet Michelly. Ik veronderstel dat je net zoals ik zo uitgeput was van die trouwdag dat je eender waar zou neergevallen zijn om te slaapen en foert zeggen.
groetjes en een dikke knuffel,
