Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
04-06-2007
Roemenië. (vervolg)
In de gangen tussen de verschillende hotels stonden er regelmatig kraampjes, waar allerlei soeveniers te koop werden aangeboden. Er was ontzettend veel houtsnijwerk bij en voor een appel en een ei kon men mooie handgesneden beeldjes kopen.Wat ik erg apart vond, was een kistje, waarin je allerlei zaken kon opbergen (zoals dokumenten, of juwelen, of eender wat, dat helemaal kunstig bewerkt was en dat een geheime vergrendeling had, zodat men het niet zomaar kon openen. Ik heb zo'n kleinood gekocht en heb het nog steeds in mijn bezit. Ons zoontje vond het geweldig, een kist met een geheime sluiting. Het bracht zijn fantasie helemaal op hol. Ook haakwerk en kunstbreiwerk, waaronder tafellakens, kocht je er voor een prikje. Aan een van de kraampjes stond een oud vrouwtje. Tenminste in mijn ogen was ze oud, maar misschien niet in jaren.Ze was klein en tenger en helemaal in het zwart gekleed. Wij hadden aan haar kraampje staan kijken en plots sprak ze me aan. Ik verstond natuurlijk geen jota maar met gebaren gaf ze me te verstaan dat ze graag mijn ringen wilde hebben en ik mocht kiezen wat ik maar wilde uit haar kraam. Natuurlijk had ik daar geen oren naar. Ze kon die juwelen echt niet betalen met haar koopwaar en vooral, ik wilde mijn ringen niet kwijt omdat ze dierbare geschenken waren. Dit fenomeen maakten we nog verschillende keren mee. Vrouwen, die met hun handwerken op de muurtjes langs de weg zaten, vlak langs het strand, wilden hun handwerk ruilen voor nylon kousen, nylon slipjes etc , etc. De badmeester van het hotel, Tony, maakte regelmatig een praatje met mijn man M. Hij sprak dan wel roemeens, maar daar deze taal veel gelijkenis vertoont met het italiaans, kon M. zich met hem onderhouden door gebruik te maken van italiaans en frans. M. was op een bepaald ogenblik gekleed in een zwarte broek, zwart tricot hemd en een riem met mooie gesp. Tony was totaal verliefd op de outfit en heeft hem de oren van het hoofd gezaagd om hem die te verkopen. Het waren favoriete kleren van M. (en voor mij!) en die verkoop je zomaar niet. Bovendien was Tony zo tenger en een stuk kleiner dan mijn man, dat die kleren hem absoluut niet zouden passen. Dit zijn werkelijk dingen, die me bijgebleven zijn. Ook de gewoonte om op het strand rond te lopen, helemaal ingesmeerd met zwarte modder, die heilzaam heette te zijn, was een meer dan komisch zicht! De zakjes modder kon je blijkbaar kopen. Schouders, nek, rug, of been werden ermee ingesmeerd en door de zon was dat zo opgedroogd. En dan maar met modder besmeurd rondlopen en hopen dat het ook heil brengt! M. ging elke namiddag zijn middagdutje doen, als hij op vakantie was. Zelf dacht ik er niet aan om tijdens de dag op mijn kamer in bed te kruipen. Ik ging tegenover het hotel op het strand liggen en rustte daar wat, speelde met onze zoon of volgde het doen en laten van de badgasten. Op een bepaald ogneblik lag ik op mijn buik met mijn hoofd op mijn armen en was blijkbaar een beetje aan het soezelen. Plots voelde ik hoe vingers over mijn ruggegraat liepen naar mijn hals toe. Dit was een van de gewoontes van mijn man als hij uit zijn dutje terugkeerde en mij op het strand aantrof. Ik keek niet op en liet hem rustig zijn gang gaan. Plots hoorde ik een vreemde mannenstem iets zeggen en daarna in gebroken engels: I love you. Dit was dus zeker niet mijn man! Met en ruk schoot ik rechtop en daar zat een wildvreemde Roemeen liefdesverklaringen af te leggen. Ik kon hem met geen mogelijkheid meer van me afschudden of diets maken dat ik hiervan niet gediend was! Door het feit dat ik mooi rustig bleef liggen toen zijn vingers over mijn rug wandelden, besloot hij dat ik "het" en "hem" prettig vond! De hulp van Tony, die in de gaten kreeg, wat zich daar afspeelde, was toen meer dan welkom. Hij kwam naar me toe, beet de man enkele zinnen toe, waarop die met hangende pootjes afdroop. Ik vertelde mijn man naderhand , wat er gebeurd was, in de hoop dat hij dan niet elke middag zijn dutje zou gaan doen. Zijn droge repliek was: Zie je wel dat jij je wel uit de slag trekt!
Reacties op bericht (6)
15-06-2007
..
wegens de drukte thuis had ik heel weinig tijd om op mijn gemak mijn favoriete blogjes te lezen. Ik had me voorgenomen om dit rustig tijdens mijn vakantie te doen, maar de beloofde internet aansluiting werkt slechts af en toe, het staat nog in de babyschoentjes.
Vandaag lijkt het wel te werken en heb ik even de tijd gehad om rustig je vakantieverhaal te lezen. Ik moest wel lachen want mijn man heeft dertig jaar lang voor zijn werk veel naar Polen gereisd. Elke keer hij terugkwam had hij ook een verhaal. Heel interessant waren de grote hotels waar hij verbleef. Hij kreeg steevast een enorme menu kaart voorgeschoteld, maar alles wat hij bestelde was altijd net op. Uiteindelijk vroeg hij wat er in huis was en meestal was dit één gerecht, zoals wij hier een dagschotel hebben. Zelfs aan de bar gebeurde het soms dat hij een pintje bestelde en dat men geen bier meer had.
Nu is het daar natuurlijk ook allemaal anders en je hoeft aan de grens ook geen uren meer aan te schuiven en inderdaad gefouilleerd te worden. Onze oudste zoon is vorige maand met zijn vrouwtje nog snel Moskow gaan bezoeken omdat hij hoopte nog iets op te vangen van de sfeer van het communisme. Hij zei dat er nog veel te zien was, maar het wordt systematisch allemaal afgebroken en verwijderd. Hij was vooral geïnteresseerd in de architectuur van toen omdat hij daar ooit zijn thesis over geschreven had.
Zoals je weet ga ik niet zo graag op reis, eens ik er ben is het wel over en geniet ik ervan, maar het mooiste aan reizen is bij mij toch steeds weer het thuiskomen.
Dikke knuffel,
15-06-2007 om 10:16 geschreven door bojako
10-06-2007
*
Telkens ik een reisverhaal lees, dan bekruipt mij de lust om ook te reizen. Zoals Laathi, die is nu naar Egypte, maakt een cruise langs de Nijl, moet prachtig zijn. Laat dat nu mijn favoriet reisdoel zijn, evenals Praag. Maar de energie ontbreekt mij, en het financiele speelt ook een rol, moet ik eerlijkshalve toegeven. Misschien dat morgen een nieuwe regering uitkomst brengt en mijn inkomsten verdubbelen. Dan ga ik toch ook een reisje maken hoor. Tot zolang geniet ik maar van jullie reisverslagen. Lieve groetjes, mus
10-06-2007 om 02:06 geschreven door huismusje/troubadoerke
07-06-2007
..
Ja, die Roemenen hebben een latijnse inslag. Proberen gaat mee zeggen ze toch en soms pakt het nog ook. Maar zo plots overvallen worden als je op je buik ligt is wel effe schrikken. Natuurlijk wilden die mensen alles ruilen, ze hadden zelf zo weinig. Nu hebben ze nog minder. Groetjes.
07-06-2007 om 16:32 geschreven door Ludovikus
05-06-2007
Roemenïe
Leuk verhaal om te lezen Michelly!Ik heb weer genoten !
Zo'n 20 jaar terug waren wij eens in Tunesïe, ik jong ,blond slank en bruin werd de ganse vakantie lastiggevallen, ze wilden mij kopen!!Ze boden mijn echtgenoot wel 10 kamelen voor mij, echt waar , het was geen lachertje, daar wou ik nooit meer terug!
05-06-2007 om 22:02 geschreven door veve
...
By the way: proficiat met 42 jaar huwelijk! Da's niet min hé!
05-06-2007 om 01:18 geschreven door Lieve
...
Het was alweer een tijd geleden... Maar ik heb mijn schade ingehaald en erg genoten van je verhalen...
