Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
19-07-2007
Temperament!
Als ik er zo over nadenk, dan hebben wij aardig wat beestjes van allerlei soorten gehad. Wij hebben behoorlijk wat ruimte achter het huis om die te laten en M. vond het fijn om ernaar te kijken, als ze in de weide rondscharrelden. Daar waren konijnen, krielkippen en -hanen, fazanten, eenden, ganzen, minigeitjes, kippen en zelfs op een bepaald ogenblik een geitenbokje, dat schattig was als kleine uk, maar stonk als de pest, toen die volwassen was. Daarbij had hij de vieze gwoonte om aan tippen mijn mijn lakens te knabbel, als die op de wasdraad hingen! Daarbij kwamen dan nog onze twee honden en het paardje van onze zoon, een gitzwarte Welsh. Gelukkig hadden we deze dieren niet allemaal gelijktijdig en op hetzelfde ogenblik maar gewoonlijk waren er behoorlijk wat te voederen en in de gaten te houden. De Welsh was een fokhengst geweest en bezat een niet alledaags temperament! S. onze zoon, vond het prachtig! Ik heb meermaals aan het vester gestaan, terwijl hij op zijn paard zat en alleen maar wachtte op het ogenblik dat hij met een grote boog zou afgeworpen worden. Het paardje steigerde en hinnikte dat het een lust was en stond meer op zijn achterste poten dan op alle vier. S. vond het geweldig en zegde dan naderhand: Mama had je me gezien, ik was net Zorro! S. had blijkbaar een aangeboren gevoel voor paardrijden en ook hoe hij met dieren moest omgaan. Hij ging regelmatig rijden in het bos, dat op enkele stappen van ons huis ligt en was dan vergezeld van mijn man en dikwijls van het buurmeisje met haar paard. Als M. het dier wilde gaan voederen, moest hij hem ooit met een lange stok van zich weghouden, en eigenlijk was dat een totaal verknipte situatie, om een kind met zo'n dekhengst te laten rijden. Hij liep achter het huis in een weide, die met draad was afgemaakt. Kelly, de hengst was blijkbaar tot over zijn oren verliefd op de merrie van ons buurmeisje! Of waren het alleen maar zijn hormonen, die hem parten speelden? In elk geval stond hij voortdurend tegen de draad te klauwen met zijn voorpoten en hielp op die manier de omheining naar de vaantjes. Toen we op een zondag samen met de buren en de kinderen te paard een wandeltocht door het bos maakten, werd het Kelly zodanig te kwaad dat hij gewoon achterop de merry van het buurmeisje sprong, terwijl de kinderen allebei op hun respectievelijke paarden zaten. V. het buurmeisje begon wild te krijsen en dat was niet eens zozeer van angst maar veeleer omdat ze meende dat haar Polly nu een veulentje ging krijgen! De voorlichting had hier duidelijk haar werk al gedaan. En ze was totaal niet verrukt van de gedachte. Op een bepaald ogenblik schoot Kelly er met een vaart vandoor en met hem onze zoon. Deze was ongeloolfijk koelbloedig en liet zich zijdelings van het paard zakken. Hij had zich niet een sgekwetst of pijn gedaan en het enige wat hem interesseerde was, Kelly vangen. Dus M. en S. achter het dier aan en ze konden hem op een bepaald ogenblik kalmeren en hem vastgrijpen. M. had hem bij de teugels, gans kort bij het bit en liet hem geen kant meer opdraaien. Hij danste en wrong dat het een lust was om te zien. Mijn man had op een bepaald ogenblik het gevoel, dat zijn arm driemaal zijn normale dikte aangenomen had, door het intomen van de weerbarstige hengst. We trokken natuurlijk huiswaarts, want er was geen land te bezeilen met de driftkop. Ja, nu was wel duidelijk dat er iets moest gebeuren met Kelly. Er werd een dierenarts onder de arm genomen en die zou komen en hem kastreren, zodat hij zich een beetje normaal zou gaan gedragen in het bijzijn van vrouwelijk schoon! Op een zaterdag was het dan zover. Enkele buurmannen hielpen om de poten van het paard, dat eerst met een spuitje verdoofd was, samen te binden. Daarna werd Kelly voor eens en altijd van zijn juwelen beroofd. Zijn poten werden terug losgemaakt, en de mannen kwamen naar binnen om een borrel te drinken. We stonden aan de grote schuifpui, die een uitzicht had op de weide. We keken toe, hoe hij langzaam uit zijn verdoving ontwaakte en probeerde op zijn poten te gaan staan. Nadat hij de nodige keren terug omgekieperd was, lukte het eindelijk en wat deed mijnheer????Wankelend maar zonder verpozen liep hij naar de omheining, ging op zijn achterpoten staan en met zijn voorpoten tegen de draad klauwen. Het gevolg liet niet op zich wachten want hij viel met een zwaai tegen de vlakte. Zijn driften waren natuurlijk niet mee verdwenen en dat heeft nog enkele dagen geduurd vooraleer die afnamen!! Of zou het tussen zijn oren gezeten hebben? Twee weken na de gebeurtenis ging de bel van de voordeur. Er stond een man van middelbare leeftijd aan de deur. Hij was vergezeld van een jongere gast, die later zijn zoon bleek te zijn. Of wij soms een zwarte Welsh hadden, die als dekhengst dienst gedaan had. Ja, die hadden wij. Of ze die aub konden kopen en zij waren bereid om er een proper bedrag voor neer te tellen. We konden eventueel in ruil ook een van hun paarden krijgen! We hebben de man aan zijn verstand moeten brengen dat Kelly aan die plichten niet meer kon voldoen. Spijtig voor iedereen maar het meeste voor Kelly natuurlijk.
Reacties op bericht (5)
21-07-2007
..
Ja Michelly, ik heb ook paaden gehad, 4 in totaal, nooit een hengst. Heb wel in mijn jeugd een hengst bereden die door de prikkeldraad brak om een merrie te bespringen die in haar periode was. Het arme dier was de borst opengereten, de lappen hingen eraf, en moest daarna genaaid worden. Hij wel de merrie niet. Rijden in het bos, de vrije natuur, was heelijk, nu ligt overal asfalt. Ook was het houden van 4 paarden op manege heel duur. Ik heb lang in Hoogboom gestaan, is al lang geleden.
Je lijkt me wel heel gelukkig te zijn met mooie herinneringen. Groetjes van
21-07-2007 om 15:51 geschreven door Ludovikus
..
wat heb je dat prachtig verteld Michelly, ik zag het zo voor me gebeuren. Je hebt toch die grote schrijfster in je zitten hoor, begin maar alvast aan je droomboek. spijtig voor Kelly dat het nèt iets te vroeg zijn familiejuwelen kwijt was, anders had hij nog wat centjes kunnen binnenhalen om de veearts te betalen voor zijn operatie!
Dikke knuffel,
21-07-2007 om 11:26 geschreven door bojako
Bedankt voor Bezoekje...
Heb meer gehoord dat die I.P vermelding niet klopt...waar het aan ligt weet ik niet...'k ga ze wegdoen...Die negatieve mailtjes deden me deze week er bijna mee stoppen. Maar als een blogster me mailt...' Ik heb kanker , lees geen krant...maar kom blijgezind van je blog...laat je niet klissen" ja dan blijf ik natuurlijk...Groetjes en blij je blog ontdekt te hebben ...Fred
21-07-2007 om 00:14 geschreven door fred
20-07-2007
je eigen wondere wereld...
is een mooie wereld. Prachtig..
>
De groetjes..verboden op de foto te klikken
20-07-2007 om 21:50 geschreven door fred
wat een mooi verhaal michelly
ja ook dieren hebben hun gevoelens hé en als je dan zo verliefd bent op je buurmeisje hihihi... echt leuk!
