Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
07-02-2008
Paardenfluisteraar???
Toen onze zoon S. een jaar of 15 was, raakte hij bevriend met een meisje van zijn school, dat ook nog bij ons de buurt bleek te wonen. Het was een nederlands gezin, dat een groot huis met paddock gekocht had. Ze hadden 9 paarden en nog een gastpaard, dat door hen verzorgd en gehuisvest werd. S. was reeds van in zijn kindertijd gek op paarden. Zijn eigen paard werd verkocht, toen hij, op eigen wens, enkele jaren op internaat was. Het was voor ons onbegonnen werk het dier elke dag af te rijden en te verzorgen. Zijn vriendinnetje, nodigde hem thuis uit om daar eens naar de paarden te komen kijken. Danielle, de oudste dochter had een fulltime-job aan het verzorgen van de dieren en het onderhoud van de stallingen. S. was verloren, toen hij had kennis gemaakt met de dieren. Ze waren prachtig en toen de eigenaars zagen, hoezeer hij de beesten bewonderde, vroegen ze hem of hij soms zin had om in zijn vrije tijd mee te helpen om ze te verzorgen. Hij was de koning te rijk, dat hem dit voorstel gedaan werd en zegde dan ook gretig ja! De paarden moesten geroskamd worden, hun hoeven zuiver gemaakt en gezwart, na de winter werd hun wintervacht afgeschoren en voor een deelname aan concours, werden de manen en de staarten prachtig gevlochten. In het onderkomen voor de paarden was een babyfoon geïnstalleerd, die verbonden was met de huiskamer, zodat men ten allen tijde kon horen of alles in orde was met de dieren. Ze vertegenwoordigden een heel kapitaal en er kon altijd iets misgaan met de gezondheid van een van hen. Elk vrij uur bracht S. door bij zijn geliefde dieren en hij praatte zonder ophouden tegen hen. De paarden waren ongelooflijk op hem gesteld en de eigenaars waren vertederd door zijn toewijding en liefde. Voor zijn verjaardag kochten ze hem een of ander attribuut om te rijden. Een toque, een zweepje, een warm vestje. Het paard, waarop hij mocht rijden in ruil voor zijn werk heette Travel en hij maakte daarvan gretig gebruik, als het werk afgelopen was. Wij hebben ooit meegemaakt dat de eigenaars de babyfoon in de huiskamer opendraaiden om ons te laten horen, hoe hij babbelde tegen de dieren. Als ze hem zagen, hinnikten ze luid, als om hem welkom te heten. In de winter stonden de dieren meestal op stal en werden alleen maar binnen verzorgd of af en toe afgereden, als het weer er zich toe leende. Maar dan kwam de lente. Ze werden in de weiden gejaagd en de dieren, dronken van vreugde, dartelden, sprongen en renden om ter gekst door het gras. Danielle was bezig een van de paarden te verzorgen en S. deed hetzelfde met een ander. Het zonnetje scheen lekker en ze kletsen gemoedelijk met elkaar. Het meisje was klaar met de verzorging van haar paard en wilde een ander uit de weide halen: Black Devil. Hij had zijn naam niet gestolen. Een prachtig, vurig jong zwart paard, dat door de weide liep te buitelen en blijkbaar zijn geluk niet opkon! Danielle riep en fleemde, floot en dreigde, het kon allemaal niet baten. Hij had er geen oren naar en bleef maar spelen en draven tot het zand onder zijn hoeven wegspoot. Hij gooide zijn hoofd omhoog en de manen zwiepten langs zijn prachtige nek. Danielle, ten einde raad, riep S. en vroeg of hij het dier niet kon vangen. Hij liet het paard, dat hij aan het verzorgen was staan, met de woorden: Rustig, ik ben zo terug. Het dier bleef zonder meer op zijn plaats staan. Dan liep hij naar de houten omheining en floot. Black Devil hief het hoofd, spitste de oren en luisterde. Dan riep hij zachtjes op het dier en zonder aarzelen kwam het rustig op hem toelopen en duwde zijn snuit tegen zijn schouder. Hij streelde de kop van het paard en fluisterde wat in zijn oren. En als een mak lammetje liet het zich naar Danielle leiden om verzorgd te worden. Het meisje, dat elke dag van 's morgens tot 's avonds met de dieren bezig was, stond met open mond naar het stel te kijken. Ze was totaal perplex. Hoe doe je dat in hemelsnaam, vroeg ze verbouwereerd. S. antwoordde: ik vraag het hem gewoon en hij luistert. Ja, dat had ze wel gezien, maar waarom luisterde dat dier met de lentekolder in zijn lijf, wel naar S. en niet naar haar? Zou hij een beetje een paardenfluisteraar geweest zijn?
... voelen feilloos aan wie hen vertrouwt en dan geven zij ook onvoorwaardelijk hun vertrouwen.
03-03-2008 om 12:24 geschreven door affodil
13-02-2008
..
Nu zijn het mooie dagen voor een wandeling te paard door het bos. Zelfs in de mist zoals vandaag, dan zie je de damp van het paardenlichaam opstijgen. Dicht bij de natuur
13-02-2008 om 17:07 geschreven door Ludovikus
08-02-2008
..
Wel een heel bijzondere gave die je zoon heeft. Ik heb ook vier paarden gehad, twee wandel en twee voor jumping. Is weeral veertig jaar geleden. Ik heb wel ergens nog wat verhalen op mijn blog staan van toen. Zal eens zoeken.Wat ik van paarden ondervond was dat ze eerder luisterden ,naar de hand die hen voederde. Groetjes ( en het was weer zo heel mooi geschreven).
08-02-2008 om 18:02 geschreven door Ludovikus
..
wat een prachtig verhaal Michelly! Ik moet bekennen dat ik nog steeds de film de Paardenfluisteraar niet heb gezien, ik zal het eens dringend moeten doen. Maar het is inderdaad zo dat je heel dikwijls door kalm en rustig te blijven veel meer gedaan krijgt dan door te roepen. Mijn schoondochter past die methode toe bij haar kinderen. Wanneer die stout zijn blijft ze altijd heel rustig, ze gaat stilletjes naast 'de schuldige' zitten en na een tijdje zachtjes praten is het conflict negen keer op tien opgelost. Benieuwd of je zoon deze rustige tactiek ook toepast op zijn kinderen?
Fijne dag nog! Geniet ervan want de zon schijnt, de lente is op komst.
08-02-2008 om 09:59 geschreven door bojako
Een krachtige fluistering.
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vertrouwen uitstralen, het is echt niet aan iedereen gegeven.
Een zacht vriendelijk woord
wordt diep in t hart gehoord.
t Geeft aan mens en dier vaak opnieuw warmte in het leven.
Lieve groeten, Uilenspiegel.
08-02-2008 om 01:11 geschreven door Uilenspiegel.
*
Een paardenfluisteraar, dat moest haast wel als ik het verhaal lees. Jouw zoon had onwaarschijnlijk heel veel liefde voor die paarden, en dat heeft die Black Devil ook gevoeld. Zoonlief is ook gek op paarden, heeft er ook een gehad. Toen het onverwachts stierf was hij er zo kapot van dat hij nooit meer een paard wenstte te bezitten. Maar hij gaat nog steeds paardrijden, en hij geniet evenveel van het verzorgen dan van de rit. En ik heb weer genoten van je verhaal. Lieve groetjes,
08-02-2008 om 01:06 geschreven door huismusje/troubadoerke
