Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
19-06-2009
Memorystick (3)
Ja inderdaad, niet alle herinneringen zijn kommer en kwel! Daarvoor zijn ze allemaal te zonnig en dat associeer ik dan weer met geluk en blijdschap. Als er nichtjes of neefjes bleven overnachten, dan waren er natuurlijk slaapplaatsen tekort, en daar moets iets op gevonden worden. In die tijd bestonden er nog geen opblaasbare matrassen, die snel zorgeen voor bijkomende bedjes. En we werden in bed gelegd, om en om! Aan hoofd- en voeteinde lagen kussens en één kind lag met het hood aan het hoofdeinde, , dat ernaast met het hoofd aan het voeteinde. En raar maar waar, zo ging het dubbel aantal kinderen in een bed, 4 in plaats van 2. Blijkbaar had niemand last van zweetvoeten, want er werd helemaal niet geprotesteerde tegen die regeling, maar wel heel veel gelachen en gegibberd.
Wij moesten als kleine kinderen erg vroeg naar bed, omdat we er elke morgen vroeg uit moesten. Het was een lange weg naar school en van brengen met auto of fiets, was in die tijd helemaal geen sprake. Klokslag 19u00 trokken we naar boven, winter of zomer, maakte niet uit. In de zomer was het dan echter nog hellichte dag en van slapen kwam dan niet veel in huis. Zolang we rustig waren en niet teveel kabaal maakten, was er niets aan de hand, maar oh wee als dat anders was! En dat gebeurde natuurlijk vrij regelmatig. We speelden o.a. mis in bed. Eén van de kinderen was pastoor en het bovenlaken werd rond zijn hals geknoopt en diende als kazuifel. De pantoffels waren het water- en wijnkannetje, en de bel voor de consecratie was het koordje aan het lichtknopje. Dus zodra de consecratie eraan kwam, werd het licht voortdurend uit en aan getrokken. Niettemin waren we stomverwonderd, als pa of ma aan de trap riep, dat we als de bliksem in ons bed moesten gaan liggen en moesten slapen, of dat er anders behoorlijk wat zwaaide. Ze hoorden beneden natuurlijk het licht voortdurend uit en aan gaan.
En zo kan ik blijven doorgaan en terwijl ik dit alles vertel, komen er telkens nieuwe herinneringen bovendrijven. Maar dan ben ik vannacht nog bezig en dat kan ik me niet permiteren, want morgen is er weer de grote dag van ons "Singing Dinner". Het jaarlijks feest van ons koor, waarbij mensen kunnen komen eten en wij de zaal versieren en aankleden, alles op- en afdienen, afwassen, opruimen en ook nog optreden en zingen. Dit jaar zijn het allemaal liedjes uit musicals. Ik geef daarom hier en nu de stick door aan Uilenspiegel, en ik ben ongelooflijk benieuwd naar wat hij allemaal te vertellen gaat hebben!
Reacties op bericht (3)
21-06-2009
..
Ja dat was zoals sardientjes in een doosje. Maar dat jullie een mis naspeelden met pastoorke en alles. Mensen toch! Wat waren jullie vroom. Ik denk dat wij straatbengels doktertje en verpleegstertje speelden. Als je zo begint te graven in die prille jeugd jaren dan komt er geen einde aan.
Zoals Bojako zegt, we genieten van elke herinnering en jouw verhaal brengt weer nieuwe gedachte naar boven. Zou elke generatie van onze leeftijd dat ook hebben... dat teruggaan naar vroeger... ? Maar ik denk dat de veranderingen die wij meegemaakt hebben wel heel spectaculair zijn Als ik nu naar de kinderen kijk dan vind ik het ergens spijtig dat ze bepaalde dingen ons onze kindertijd missen.... Ik ben blij dat je ons gevolgd hebt met je herinneringen en ... nu nodig jij een voor mij vrijwel onbekende uit. Ik hoop dat ik hem zo kan leren kennen maar je moet eens de link naar zijn blog doorgeven Michelly want ik denk niet dat hij een aanklikbare link nalaat.. tenzij Uilenspiegel de naam van zijn blog is??.Lieve groetjes
20-06-2009 om 15:14 geschreven door Natoken
..
Het is inderdaad zo dat eens je begint met terug te denken aan vroeger, al die dingen terug bovenkomen en ik ben zo blij dat ik ermee begonnen ben. Ik vind het heerlijk al jullie vroege herinneringen te lezen, hoe pijnlijk ze soms ook waren, letterlijk of figuurlijk. Ik zal net snel iemand tegenkomen uit mijn prille jeugd, we zijn net iets te ver gaan wonen vrees ik Toch is het goed dat zo'n bullies nog altijd met hun vroegere daden geconfronteerd worden, het houdt ze misschien tegen om ooit nog zo'n zaken te doen, want hun ware aard is jong ontstaan.
Ook wij gingen, zeker tot m'n dertiende, elke avond om 19 uur slapen, zomer en winter, maar wij mochten niet spelen of lezen, 't was echt slapen hoor of vader kwam naar boven.
Bij bezoek heb ik ook nog geweten dat we met zijn vieren of vijven in één bed moesten en dan legde moeder ons in de breedte van het bed ipv in de lengte. Slim vrouwke hé.
Dikke knuffel en nu ben ik heel benieuwd of Uilenspiegel iets over zichzelf zal blootgeven?! Ik hoop het echt, want ik vind hem een heerlijk persoontje. (voor zover ik hem ken natuurlijk )
from Ludovikus
)
