Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
05-05-2010
Gewoon gelukkig!
Dat is wat ik ben,ja, gewoon gelukkig! En het is toch heerlijk om dat te kunnen zeggen hé. De zon die hier door de ramen schijnt doet er nog een schepje bovenop. Je moet echter je neus niet buiten steken, want de wind is stevig en gemeen koud. Dus genieten wij van hieruit gewoon van het zicht, en de echte warmte zal wel komen zeker. Laten we dat tenminste maar hopen. Voorbije zondag zijn we met een kleine groep van ons koor afgezakt naar Gent, om daar deel te nemen aan het grote koorgebeuren van 1800 mensen van diverse koren uit Vlaanderen. De afspraak was, dat iedereen iets rood zou dragen, al was het maar een rode roos. Die rode toetsen waren dus later op de televisiebeelden duidelijk te zien en gaf het allemaal iets fleurigs ondanks de donkere wolken, die voortdurend dreigend boven onze hoofden hingen. Toen we 's morgens vertrokken miezerde het en er was dus geen kans om onze plu te vergeten! In de trein waren wagons gereserveerd voor alle koorleden en die wagons liepen hoe langer hoe meer vol na elke volgende halte. Het is een rit van meer dan twee uren en er werd behoorlijk wat afgetaterd en gelachen. Aan onderwerpen geen gebrek! De plagerijen waren niet van de lucht want er waren nogal wat partners van koorleden meegekomen en die moeten ook hun duit in het zakje doen natuurlijk! Iedereen was heel benieuwd wat het allemaal zou inhouden en welk verloop de dag zou krijgen. Voor mij kwam er nog een extra dimensie bij, want ik zou voor de eerste maal iemand ontmoeten, die ik via sennet had leren kennen. Maar wat heet kennen, als je mekaar nooit gezien hebt en niet weet of de aantrekkingskracht ook buiten het geschreven woord blijft bestaan. Bij onze aankomst in het station van Gent bleven de anderen samen en ik zou me naderhand terug bij hen voegen. Ik verliet dus alleen het station en begaf me richting taxistand, zoals was overeengekomen. Zag daar alleen maar auto's staan maar geen personen. Maar net voor de ingang van het station stond een groep mensen, ook een koor, te zingen. Er stonden toeschouwers rondom te luisteren. Ik bekeek alles van op een kleine afstand en zag iemand naar die groep toelopen. Dat moest mijn afspraak zijn, dat kon niet anders. Plots keken we elkaar recht aan, en het was er. Die herkenning. We hadden het allebei bij het rechte eind en ik werd naar de auto geleid en we vertrokken naar het thuisadres, waar ik op een heerlijke manier in de watten gelegd werd. Hoe moet je anders champagne met aardbeien en daarna een heerlijk gerechtje met fruit , groenten en kaas uit de oven, noemen! We hebben gepraat over ernstige en leuke dingen en ik heb kennis gemaakt met hun twee prachtige honden. En de tijd, die me toegemeten was, was veel te vlug voorbij en dan werd ik teruggebracht met de wagen tot aan het Sint-Pietersplein, waar dat reuzenkoor zich gereed maakte om onder de leiding van twee verschillende dirigenten, de zon van achter de wolken te zingen. En dat hebben we dan ook gedaan! De groep Ishtar stond op een podium met hun begeleiding en wisselde af met onze liedjes. De toeschouwers rondom het plein achter de dranghekken, zongen mee want de tekst werd op schermen geprojecteerd en was voor iedereen leesbaar. We hielden het droog tot het laatste liedje en toen braken de wolken open en regende het pijpestelen. De sambaband, die ondertussen ook opgekomen was, ging lustig door en liet zich door al dat water niet tegenhouden. De danseres voerde een extra nummertje op bij de dirigenten, die zich een stuk veiliger voelde, toen ze het podium weer verlaten had! En toen was het hele gebeuren voorbij. We hebben nog wat gedronken en zijn dan aan de lange weg te voet naar het station begonnen. Liefst had ik nog enkele uren in Gent gebleven maar daar we met twee auto's naar het station gereden waren, moest ik ook weer mee terug, want anders geraakte ik niet op mijn punt van vertrek, waar mijn eigen auto stond. We zijn met onze groep dan nog iets gaan eten, terwijl er nagekaart werd over de dag. We waren moe en voldaan. En ik draag dat gelukkige gevoel nu reeds mee sinds zondag, en zou willen, dat ik het voor altijd kon vasthouden.
Reacties op bericht (5)
09-05-2010
In de bloemetjes gezet?
Ik ben op ronde om alle blogmoedertjes even proficiat te wensen en daar hoor jij ook bij Michelly. Geniet van je zondag en een dikke kus!
09-05-2010 om 08:44 geschreven door Natoken
07-05-2010
***
Echt leuk dat je iemand hebt leren kennen via de www, ik heb ook een aantal mensen "in de lijve" leren kennen en ontmoet door mijn blog, maar wel allemaal hier op La Palma.
07-05-2010 om 16:44 geschreven door wim
06-05-2010
hallo Michelly
het zijn de kleine gewone dingen die het doen ! je straalt....... ! groetjes
06-05-2010 om 18:39 geschreven door johan1944
05-05-2010
Ik voel je geluk zo uit je logje vloeien, Michelly
Ja, soms moet het niet meer zijn dan een herkenningsblik en de klik is er.Ik hoop voor jou dat je dat contact nog kan herhalen en ervan genieten... Sennet heeft echt wel positieve kanten. Je leert er mensen kennen en waarderen die je anders misschien nooit zou ontmoeten. Ik ben blij voor jou, Michelly en dan nog een denderend optreden erbovenop!!... Ja, het geluk ligt soms in kleine dingen. Nog een rustige avond en voor straks slaapwel!Groetjes
05-05-2010 om 21:38 geschreven door Natoken
Klik
soms leert men mensen kennen waarmee het heel goed klikt
zomaar op een dag
spontaan met een lach
waarbij het niet nodig is dat men zijn woorden weegt en wikt
