Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
26-02-2006
Wespensteken.
Wij hadden thuis achter de grote hof met groenten, een stukje weide liggen, waarop verschillende fruitbomen stonden en waaronder het in de zomer heerlijk vertoeven was in de schaduw. Er groeiden, appelen, peren, pruimen, kersen, en dat was een natuurlijke heerlijkheid in de zomer, waar wij als kinderen ten volle van genoten. Ik ben tot op heden een echte fruit- en groenteneter, en dat zal wel te wijten zijn aan mijn gezond eetpatroon in mijn jeugd. Als de pruimen en kersen rijp waren, had mijn ma haar handen vol aan het bereiden van ketels confituur! Eerst moesten de vruchten minutieus gewassen worden en alle slechte exemplaren werden verwijderd. Daarna werden alle kersen en pruimen ontpit, wat een behoorlijk werkje was! Dan werden de vruchten met de nodige suiker in grote ketels op het vuur gezet. Terwijl de hete brij op het vuur stond te pruttelen, werden alle glazen potjes netjes afgewassen en gereed gezet om de gelei erin te lepelen. Ondertussen moest er ijverig in de borrelende confituur geroerd worden zodat hij niet aan de bodem aanbrandde. Af en toe werd dan met een lepel een beetje van de brij uitgeschept op een bordje om te zien of de gelei voldoende opstijfde, want dan was het brouwsel klaar en werd hij met een pollepel in de glazen potjes overgeheveld. Hierin bleef hij staan totdat hij afgekoeld en opgestijfd was en dan werd er een soort gesmolten was opgegoten, die op zijn beurt hard werd en de confituur afsloot van de buitenlucht zodat hij een hele tijd bewaard kon worden.Dan werden de glaasjes afgesloten met een doorschijnend velletje papier en mooi in een koude ruimte neergezet om te bewaren. Heel het huis was zwanger van de zoete geur van vruchten en suiker. De deur van de keuken en een venster stonden wijd open, om op die manier een beetje van de hitte te laten ontsnappen. Een afzuigkap hadden wij niet en ik weet zelfs niet of die in die goede oude tijd al in zwang waren voor huishoudelijk gebruik! Niet alleen wij werden door die zoete geur naar binnen gelokt, maar ook wespen kwamen gulzig af op het heerlijke goedje. Het kon natuurlijk niet uitblijven en op een bepaald ogenblik werd mijn ma door een van de diertjes in de onderzijde van haar arm gestoken. Niet zo prettig, maar er werd gewoon doorgewerkt, nadat de wespenbeet met een doekje, in azijn gedrenkt, gebet was. Tegen de avond, toen de kleintjes naar bed gebracht waren, merkte ik dat mijn ma last had van haar arm. Ze maakte hierover een opmerking tegen mijn pa, en die moest er mee lachen! Lieve deugd, zegde hij, ik ben wel honderd keren gestoken door wespen, en dat gaat vanzelf over. In de zomer reden zij namelijk met de fiets naar de grens en hadden dan een uniformhemd aan zonder jas, zodat ze er een beetje fris bijliepen. Het gebeurde regelmatig dat een wesp in de opening aan de manchetsluiting vloog, zich in het nauw gebracht voelde, en prompt stak. Mijn pa was daar dan ook totaal immuun voor. Mijn ma begon zich echter licht misselijk te voelen en haar hand zwol helemaal op. Ze kreeg vingers als worstjes en haar ringen kon ze niet meer uitdoen. Ook de plek, waar de wesp gestoken had, zag er rood en grillig uit en er liep een rode streep naar de elleboogholte. Ma vond het dan toch maar wijzer om even de dokter te raadplegen, en deze stelde inderdaad een lichte bloedvergiftiging vast en gaf haar een inspuiting met tegengif. Het was dus niet de onschuldige wespensteek, waarover mijn pa lachte. Het diertje had waarschijnlijk, volgens de dokter, ergens op zwaar besproeid fruit gezeten en samen met de prik ook die giftige stof in de arm van mijn ma gespoten. Ik snap eigenlijk nu nog niet, hoe het daarbij zelf in leven gebleven is. De dokter knipte de ringen van mijn ma door, want die zouden haar vingers zodanig gaan afknellen, dat er mogelijkheid bestond voor blijvende schade. Toen ma thuiskwam, maakte mijn pa zich helemaal niet meer vrolijk over de situatie. De éne wespensteek is de andere niet, en hij zelf had dus al heel veel geluk gehad.
Reacties op bericht (5)
28-10-2007
in een adem
Michelly, in een adem uitgelezen soms met een glimlach en soms met een krop in de keel.
Corry
28-10-2007 om 19:20 geschreven door corry
10-03-2006
Ola
Ik was nog eens op ronde, en natuurlijk moest ik even binnen wippen, maar nu ik dat beestje uitvergroot gezien heb ben ik toch ribbedebie.
10-03-2006 om 21:08 geschreven door poco_loco
28-02-2006
Aroma
Ik ben helemaal geen fruiteter, maar de geur kwam
weer naar boven toen ik je blogje las.
Mijn mamma maakte voortreffelijke jam.
Toen wij in Breda woonden ging ze zelfs rozebottels plukken
langs de kant van de weg om er jam van te maken,
die hadden namelijk een hoog vitamine C gehalte.
Ja, ze zorgde wel goed voor ons :)
Zelf ben ik eens bovenop een wesp gaan zitten (was al in nachtkledij).
Ik dacht dat ik op een punaise ging zitten, tenminste zo voelde dat.
Omdat het zeer bleef doen liet ik het aan mijn mamma zien
en die plukte die bungelende wesp van mijn bipsje :)
28-02-2006 om 00:51 geschreven door Chia
27-02-2006
.
Het zijn venijnige beestjes die wespen. Vrouwtje maakt ook regelmatig braambessen confituur, staat nog een heel groot bos naast ons huis. Mooie blog heb je.Bedankt voor je bezoekje. Ik kom nog terug. Jij ook?
27-02-2006 om 11:34 geschreven door Ludovikus
26-02-2006
..
haaaa.... die heerlijke geur van vers bereide aardbeien confituur, daar gaat niets boven hé, of misschien de geur van vers gebakken fritjes....maar die wespen, daar ben ik ook bang van. Ik ben al een paar keer gestoken maar ik reageer er niet op zoals uw moeder, bij mij is't gewoon zo'n dikke, rood kloppende vinger, precies zoals in de tekenfilmkes. Verleden zomer zijn we er gelukkig van gespaard gebleven hé?
Slaap lekker Michelly en een kusje van
