Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
16-06-2006
Ons lerarenkorps!
Als je uit een groot gezin komt, en je dan plots terugvindt in een internaat, doet dat wel iets met je. Overdag was er geen tijd om na te denken of te piekeren, maar het was al vroeg bedtijd, 21u00 en dan is het niet zo evident dat je direct in slaap valt. Ik kon urenlang liggen te peinzen, terwijl alle beelden en nieuwe indrukken door mijn hoofd speelden. En nieuwe indrukken waren er genoeg, elke dag weer opnieuw, sommigen aangenaam en anderen waren dat absoluut niet. Ik begon daar aan het vierde jaar van de humaniora, in die tijd de 3de Grieks-Latijnse genoemd. Men telde namelijk terug van 6de naar 1ste of Rhetorica. Het diploma van het lager middelbaar had ik namelijk al gehaald in het H. Kruis-college in Maaseik. Wij kregen Latijn en Duits van Mère I. door iedereen alleen maar Toto genoemd. Ze was zéér streng en gaf geen punten voor hetgeen goed was, doch trok alleen punten af voor hetgeen fout was. Ze schijnt later inspectrice geworden te zijn voor Latijn in de provincie Antwerpen! Zij had natuurlijk alle vertalingen in een boek voor leraren staan en verwachtte van ons dat wij, als wij een vertaling maakten, dat die LETTERLIJK overeenkwam met de vertaling in haar boekje. Het is nogal duidelijk dat aan die normen zeer moeilijk te voldoen was. Als wij een thema hadden, vertalen van Nederlands naar Latijn, kregen wij gewoonlijk vijf of meerdere volzinnen te vertalen. Dat was een behoorlijke karwei, en het huiswerk diende afgegeven na de eerste twee uren studie. Dit was om te voorkomen dat er onderling overleg werd gepleegd hoe of wat er geschreven diende te worden. Als men in drie zinnen 10 fouten had, dus zeg maar, volledig foutief vertaald had, kreeg men voor de resterende 2 zinnen, ook als die correct waren, geen punten. Persoonlijk vond ik dat zeer onrechtvaardig en absoluut niet juist, maar daar werd mij echt niet naar gevraagd. Ik heb het trouwens een ter sprake gebracht, dat dit toch een veel te strenge beoordeling was en ik kreeg als antwoord: Daar zullen jullie allemaal goed bij varen, als jullie naar de universiteit gaan! Grieks kregen wij van de directrice van het noviciaat. Zij was een mooie en lieve vrouw, afkomstig uit Limburg. Ook onze directrice was een heel lieve, zachte vrouw, die streng was, maar op een aanvaardbare manier, en voor iedereen gelijk. Soms had ze haar handen vol aan de leerlingen maar ook aan de Mères, die ook nogal eens met elkaar overhoop lagen. Wat mij vanaf de eerste dag fascineerde, was onze Mère P. voor aardrijkskunde en geschiedenis. Ze was vrij jong, een jaar of dertig.... denk ik, en ze kon ongemeen boeiend en gedreven haar stof naar ons overbrengen. Ik vond haar een toffe maar dan mocht ze niet in de buurt zijn van Toto, want dan herkende je haar niet. Het was duidelijk dat Toto een niet mis te verstane invloed op haar uitoefende. Jong als ik was, kon ik dat niet begrijpen, dat één en dezelfde persoon zo veranderde onder invloed van iemand anders. Ik heb gehoord, dat Mère P. later uitgetreden is maar wel nog als lekenhelpster heeft gewerkt. Voor Frans kregen wij een zeer statige, oudere -in mijn ogen heel oude- Mère L., die in een van de torens woonde en over wie gezegd werd, dat ze van adel was. Ik weet niet of dat waar was, maar de allure ervoor had ze wel! Ze liep niet maar ze schreed, en ze sprak alleen maar Frans en steeds op een soort fluistertoon, met een sissende "S". En dan was er nog onze Mère voor Engels! Het was een engelse, Mère A.-C., die echter steeds bij haar engelse naam genoemd werd: Sheila. Ook zij was tamelijk jong en slank en nogal geexhalteerd. Ze hield bij het praten steeds haar hoofd een beetje schuin en ze gaf ook balletles in een grote zaal met allemaal spiegels aan de wanden. Godsdienst kregen wij van de priester-directeur van de school. In zijn lessen heb ik regelmatig aan de deur gestaan, en dat alleen maar, omdat ik het waagde vragen te stellen of op een onderwerp dieper in te gaan. De arme man had niet eens in de gaten, dat dit uit echte interesse kwam en niet om hem in verlegenheid te brengen! Wij werden verondersteld stil en zwijgzaam deel te nemen aan de lessen, wat heet deel te nemen, aanwezig te zijn! Toch haalde ik bij de examens steeds het maximum van de punten voor godsdienst, en dat had hem moeten vertellen, dat het mij wel degelijk interesseerde. Wij hebben dan ook nog een mijnheer U. voor aardrijkskunde gehad, die steeds met een pijp in zijn mond les stond te geven, zodat het soms wel moeilijk werd om hem te verstaan! Hij was echter een lieve opa, die eigenlijk niet veel discipline had in de klas. Verder was er nog juffrouw D., een ongetrouwde dame, die ons Nederlands gaf en erg met haar job begaan was. Ik kon niet veel verkeerd doen bij haar, en dat lag aan het feit, dat ik nogal goed was in in haar vak en ontzettend veel las. Zelfs als ik tijdens haar lessen zat te lezen in een of ander boek, en zij dat in de gaten had, zegde ze gewoon: Kinderen opletten aub! Eigenlijk was het gewoon voor mij bedoeld en dat wist ik dan ook erg goed. Op een zekere dag werd mij een boek afgenomen, dat ik aan het lezen was tijdens de les en dat ik had mogen uitlenen in de bibliotheek van het dorp. Het boek heette "Joachim van Babylon" van Marnix Gijsen en stond op de index van verboden boeken. Daar schijnt het heden tendage nog steeds op te staan!!! Waar het boek gebleven is, weet ik niet, maar ik heb het nooit meer teruggezien en er ook nooit meer iets over gehoord. Ik heb echter weken gevreesd, dat ik aan de deur zou vliegen! En dan was er nog onze leraar voor dictie of welsprekenheid! Mijnheer V.D.Br. met zijn diepe sonore stem, die zegde, dat alleen de Limburgers fatsoenlijk Nederlands spraken en het verschil kenden tussen de uitspraak van een i en een ie. Een van mijn medestudenten uit Ekeren zegde: ja maar da kan toch nie miesen! Hij antwoordde daarop: Dàt bedoel ik dus! Alleen onze huig-r hoorde hij niet erg graag. Hij zegde daarvan: ik weet wel dat ze aanvaard is in correct Nederlands, maar ik vind ze onhygiënisch! Dus sprak ik in zijn lessen met de rollende "r" Bij mooi weer moesten wij met hem in het park gaan oefenen. Terwijl we de groep toespraken moesten we langzaam achteruitstappen en toch verstaanbaar blijven zonder te gaan schreeuwen. "Articuleren" was de boodschap en dat heeft hij ons uitstekend bijgebracht. Hij was dan ook een beetje een beroemdheid, want hij had in "De heren van Zichem" meegespeeld en alle nonnen dweepten met hem! Wiskunde en fysica kregen wij dan ook weer van een Mère later van een pas afgestudeerde licentiate die slechts enkele jaren ouder was dan wij waren. Op de verschillende jaren kregen wij natuurlijk ook nog andere leraressen voor deze vakken, en elk van hen staat mij tot op de dag van vandaag zo klaar voor de geest, alsof ik daar gisteren vertrokken ben!
Reacties op bericht (3)
05-08-2006
Zuster Sheila
Ik heb die zuster Sheila en haar "vriendin" zuster lieve gekend.
Wij zijn, mijn vrouw en ikzelf, met de dansgroep "Shaida" naar Moskou en Leningrad geweest. Later ook naar de Verenigde staten. Om op de balletratjes te passen !!!
Mij zuster en later nog één dacht is ook in Waver naar school geweest.
Zij hadden niet te veel klachten, maar ja dat zal wel veel later geweest zijn.
Zij, mijn zusters zijn veel jonger.
Vooral herinner ik mij nog die impressionante inkomsthal.
Wanneer was jij in Waver ? Misschien zijn we nog samen op reis geweest, wie weet?
Met Shaida was het in 1975 en 76...!
Groetjes Fons Nicolay
05-08-2006 om 16:11 geschreven door Nicolay
19-06-2006
..
liefste Michelly, ge ziet wat er gebeurt als je even niet oplet...ik had niet gezien dat je iets nieuws op je blog had gezet, ik probeer daar nochtans altijd op te letten! Maar u kennende zal je me wel willen vergeven met alle drukte die hier de laatste tijd geweest is.
Ik hoop dat je een prachtig verlof hebt gehad en er echt van genoten hebt.
Ik volg met enorme belangstelling je verhalen over het internaat net zoals ik het leven volg van Huismusje in het 'verbeteringsgesticht (sorry musje maar zo werd het hier genoemd) in Antwerpen.
Mijn beide neven, even oud als mijn zonen zijn van hun zeven jaar op internaat geweest in Engeland en zagen hun ouders maar met verlofperiodes. Voor mij lijkt alles onwerkelijk, maar je beschrijft het zo goed dat ik me er helemaal kan inleven.
Ik kijk net zoals bij huismusje altijd uit naar een vervolg op je verhaal, maar zoals je ziet mis ik het toch soms... Beter laat dan nooit hé lieve schat?
warme knuffels en blij dat je terug bent!
19-06-2006 om 17:51 geschreven door bojako
Waaw
Ik ben blij dat er een vervolg kwam op de Torentjes... Je schrijft heel goed, Michelly, net of ik er zelf bij was!
En die manier van punten geven, waarbij je beoordeeld wordt op je fouten, en niet op je goede antwoorden, wordt nog steeds toegepast, hoor! Mijn dochter had 17 van de 31 items juist voor een onderdeel in Biologie, maar kreeg toch maar 1 op 15, want er waren er 14 mis...
