|
Na het groot verlof waren wij, ondanks de méér dan strenge regels, blij dat we weer naar school konden en dus ook weer op internaat! We misten onze vriendinnen en schoolmaatjes en konden niet wachten om alles te vertellen, wat we beleefd hadden tijdens het verlof. Voor sommigen waren dat reizen naar Spanje, Frankrijk, Italië enz... . Voor mijzelf zat er dat gewoon niet in en was vakantie gewoon thuis een hand toesteken en zorgen dat alle werk zo snel mogelijk gedaan was, zodat er wat vrije tijd overbleef voor het lezen van een boek of tekenen.
Bij het begin van het schooljaar moesten de internen de avond van tevoren aanwezig zijn. Wij kwamen aangereisd met koffers gevuld met lakens, dekens, handdoeken, ondergoed enz... Alles werd naar de chambretten gebracht en netjes in de kast getast. Het bed werd klaargemaakt voor de nacht en heel de slaapzaal gonsde van de bedrijvigheid. Er werd wel niet gesproken, want dat was strikt verboden, maar al die geluiden van kasten, bedden, deuren enz. vertelden ons, dat wij niet alleen waren met onze voorbereidingen.
Zoals ik reeds vertelde, waren de de chambretten gescheiden door houten wanden, die niet tot aan de grond reikten maar een opening lieten van ongeveer 25cm.
Die eerste avond lagen we dan ook gewoonlijk op een zijde op het matje voor het bed met het gezicht naar de afscheiding en lagen zo op fluistertoon met ons buurmeisje te praten. Vakantiefoto's werden getoond en alle spannende nieuwsjes met rode wangen verteld.
Het was echter opletten geblazen want de controlerende mère kwam naderbij geslopen zonder dat ook maar iemand haar hoorde. Ik geloof echt dat die een "Para"-opleiding genoten had in het besluipen van mensen! Plots ging dan de deur open en stond ze gewoon achter je rug! Afschuwelijk was dat en je hart ging in één sprong naar je keel. De straf volgde dan ook prompt! Het gevolg was, dat er al leerlingen gestraft waren, nog voor het schooljaar begonnen was!
Mijn Italiaanse vriendin werd zo betrapt terwijl ze op haar zijde lag te kletsen met haar buurmeisje. Ze kreeg een ferme straf en de verwittiging, als er nog een dergelijk voorval gemeld werd, zij haar biezen kon pakken en enkele reis naar huis mocht boeken. Enige tijd later is ze inderdaad naar huis gestuurd. Het fijne hebben wij er nooit van geweten, maar er werd verteld, dat ze op de chambrette bij haar buurmeisje "betrapt" was. Ze zaten samen op het bed te praten en plots stond de "Para-mère" in de kamer. De vriendin werd niet weggestuurd, maar zij wel. Er was dan ook een duidelijk verschil in maatschappelijke stand tussen beiden.
Verder heb ik weet van één ander geval, waar een leerling "vriendelijk" verzocht werd niet meer terug te komen en ergens anders haar heil te zoeken. Het was een Nederlandse A.V.d.B. Ze was groot, spontaan, open van geest en niet op haar mondje gevallen! Veel te vrijgevochten om in een gemeenschap zoals deze te kunnen aarden. Als de mère iets zei, wat haar niet zinde, durfde ze echt wel binnensmonds te sputteren : "Stom wijf". Maar dan steeds hard genoeg dat de persoon in kwestie het wel degelijk hoorde, hetgeen ook haar bedoeling was. Dat had haar reeds heel wat strafstudie en opmerkingen bezorgd, maar daar veegde ze met zwier haar voeten aan.
Zij was de dochter van een gegoede Nederlandse zakenman, die veel onderweg was. Dat verklaarde haar aanwezigheid in het internaat. Zij was echter een bonte vogel, die daar schril afstak tegen de gedweeë Belgen, die wij waren. Op een dag moesten wij onze chambretten een goede poetsbeurt geven. Kasten uitruimen, met een natte doek inwendig en uitwendig afvegen en nadien als alles netjes terug op orde lag, werd dat alles gecontroleerd door de "Para-mère" A. had echter niet veel zin in poetsen, want dat was iets, wat ze echt van huis uit niet meegekregen had. In plaats van een natte doek te gebruiken voor haar kast, had ze haar haarborstel onder de kraan gehouden en was ze boven op de kast geklommen. Daar zat ze lustig nar de ander zijde te sprenkelen, terwijl ze zong : het regent , het zegent....! Het was echter niet haar buurmeisje die de nattigheid op haar hoofd kreeg maar de mère. Toen ze dat in de gaten kreeg, schrok ze behoorlijk en wilde zo snel mogelijk van die kast af. Opeens een gekraak en geraas van jewelste en A. zakte met natte borstel en al door de kast naar beneden.
Dat was meteen het einde van haar carrière als clown in het internaat.
Ze verdween zonder boeh of bah, en we hebben ook nooit meer iets van haar gezien of gehoord.
Ik vond het spijtig, want zij was de allereerste die ooit een tennisballetje met mij geslagen heeft op het slecht onderhouden tennisplein achter het park.
|
