Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
02-11-2006
Zo ontzettend verdrietig!
Ik wandel op sennet van de ene rubriek naar de andere . Lees hier iets en sta stil bij het weer iets anders. PLots zie ik dat ik een privé-berichtje heb. Persoonlijke post is altijd fijn, en dus open ik snel dat bericht, dat van een vriendin komt, die ik via sennet heb leren kennen, en daarna reeds de nodige keren heb ontmoet. Het gevoel dat me dan overvalt is niet te beschrijven. Mijn hersenen noteren, wat daar geschreven staat en dan zakt dat vreselijke weten door mijn keel en maag tot in het diepste topje van mijn tenen. Er staat een prachtfoto van haar man bij het bericht met daarboven de melding: Hij is deze morgen gestorven. Ik voel zo'n ontzettend verdriet! Niet voor mezelf maar voor haar en haar kinderen. Zij is zo'n ongelooflijke moedige schat, die al zoveel jaren het verdriet en beperkingen meedraagt van de ziekte van haar man. Een man die nooit klaagde en steeds optimistisch was en in die houding zonder meer gesteund werd door haar. Soms was het erop en dan weer eronder, maar nooit gaven ze de moed op. En nu valt alles weg. Ze heeft schatten van kinderen en dus staat ze er niet alleen voor. Maar zelfs die schatten van kinderen kunnen zo'n verdriet niet voor je dragen of verwerken. Dat moet je helemaal alleen doen mijn lieverd. Ze kunnen zorgen dat ze in de buurt zijn, als ruggesteun om je de warmte te geven, die uit je lijf is gevloeid bij de dood van je man. Ik voel zo'n machteloos verdriet voor jou en wil iets doen om alles minder zwaar voor je te maken, maar dat kan helemaal niet en mijn tranen, die ween ik hier maar in stilte en in het besef, dat je nog een heel zware tijd te wachten staat. Ik stuur je mijn gedachten en gevoelens en hoop, neen weet wel zeker, dat jij ze voelt. En misschien, héél misschien helpt het jou een beetje.
Reacties op bericht (2)
09-11-2006
Heel moedig van jou!
Michelly, wat moedig van jou, dat je uw gevoelens hier op je blog schrijft....Ze is een echte schat, in ons hoekje een graag geziene dame, staat altijd klaar voor een bemoedigend woordje.......... Jij hebt haar zo mooi beschreven........ Zij is een echte vriendin en verdient al onze steun, we laten haar niet alleen......... Raaike
09-11-2006 om 23:08 geschreven door Raaike
05-11-2006
En misschien.....
heel misschien.....hopelijk.....kunnen wij dat grote verdriet een beetje mee helpen verzachten met jou. Door onze innige deelneming te betuigen, en haar veel moed en sterkte te wensen in deze droeve uren.
05-11-2006 om 03:10 geschreven door huismusje/troubadoerke