Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
08-11-2006
Griekse oudheid!
Volleybal: het heeft eigenlijk heel mijn jonge leven beheerst, en als ik daarover nadenk ook nog een heel veel jaren van mijn leven als getrouwde jonge vrouw! In mijn jonge jaren waren er nauwelijks meisjesploegen, en als ze er waren, dan was dat in de grotere steden en zaten ze echt niet te wachten op meisjes van de boerenbuiten! Ik heb veel meegespeeld met mijn broers en moest de nodige meppen incasseren, evenals verstuikte vingers en bloeduitstortingen aan de binnenkant van de polsen door het opvangen van smashen en opslagen. Toch heb ik ook nog ergens anders gespeeld dan bij ons op de achterkoer! Op internaat hadden we ook een volleybalploegje en er werden matchen gespeeld tussen de verschillende schoolploegen. Als aan onze ploeg terugdenk begin ik automatisch te grinniken!:lol: Alleen al onze outfit was hilarisch:!: We waren namelijk gekleed in een griekse witte tuniek :shock: die tot iets boven de knie reikte. Er mocht namelijk niet teveel vrouwelijk vlees tentoon gesteld worden!Dat daar alleen andere vrouwen naar keken, werd niet eens in betracht genomen! In onze taille werd een mooie groene band aangesnoerd. Een van de voornaamste dingen bij het spel was, dat we het elegant en sierlijk speelden. Moet je je zoiets voorstellen! Er werd niet getraind op kracht, uithoudingsvermogen, snelheid en precisie, neen sierlijk omhoog springen met één been iets naar achter gestrekt, dat was de boodschap. Dat is toch om te gieren, of niet? :roll: De witte internaatskleur van onze benen werd , lach niet,met chicoreiwater bruin gemaakt! Je mocht niet te hard zweten en het mocht vooral niet regenen, want anders zagen wij eruit als bruin gestreepte zebra's!
Niet alleen in het volleybal waren we gericht op het oude Griekenland. We hebben namelijk in het voorlaatste jaar, de Poësis, samen met de laatste jaars een toneelstuk in het grieks opgevoerd. Het grootste gedeelt van de tekst werd in het grieks gebracht en de rest in het nederlands: Elektra van Sofokles. In het stuk speelt een koor van klaagvrouwen. Ik was één van hen. Wij lagen op onze knieën in een halve cirkel op de grond en moesten met bepaalde tussenpozen griekse klaagzangen aanheffen, de armen in de lucht werpen en dan weer met het armen en hoofd voorover op de grond gaan liggen. Deze beweging ging zonder verpozen door, terwijl wij onze klaagliederen aanhieven. Heel dit gebeuren leidde tot niet te stuiten lachpartijen, waarvan we eenvoudigweg niet meer bijkwamen. Als de eerste van de rij uitgelachen was gaf de laatste het gegibber terug door, omdat we tegen elkaar aan lagen en direct voelden als onze buur de lachkriebels niet meer onder controle had. Of de nonnen nu kwaad werden of niet, er was geen helpen aan! De opvoering van het stuk werd dan ook erg in vraag gesteld, want uit alles, wat er aan vooraf ging, bleek, dat wij ons niet onder controle konden houden, bij heel dat gejerimieer! De generale repetitie werd dan ook een grandioze flop! Maar geloof het of niet, de opvoering was een daverend succes en blijkbaar hadden wij al onze lachtranen al vergoten, want die dag waren er geen meer over. We waren gewoon beduusd over onszelf, en de staande ovatie, die ons te beurt viel bracht ons helemaal uit ons evenwicht. Het was een helse opdracht geweest, maar ondanks dat, hebben we op kostschool nooit zoveel gelachen als bij het instuderen van dit stuk.
Reacties op bericht (5)
14-11-2006
stevige stof
Eigenlijk bofte je met die stevige stof.
Wij (maar wel jaren later natuurlijk) liepen in van die slappe rucanorbroekjes, en zo'n te vaak gewassen shirtje er boven
Niks raars zal je zeggen, maar ik was broodmager en alles flodderde en fladderde om me heen
Wat me natuurlijk het hoongelach opleverde van mn klasgenoten.
Vanaf een zeker moment heb ik dat ook geweigert om aan enige oefening mee te doen, zo konden me verplichten om die spullen aan te trekken, maar niet om te bewegen.
14-11-2006 om 17:20 geschreven door caerwyn
13-11-2006
Blauw met rekkers
Hehehe herkenbare outfit! Bij ons ook net als bij Bojako... de herinnering komt terug!
13-11-2006 om 11:39 geschreven door Lieve
08-11-2006
Zo ontzettend herkenbaar dat ik
er opnieuw de 'slappe lach' van krijg. Dat giechelen... dat we deden... zo met de vriendinnen onder elkaar... vooral naar aanleiding van allerlei opvoeringen en toestanden....ik mis het ! Maar als ik hier lees dan is het in het hoopje leuke herinneringen nog steeds aanwezig.
Onze turnoutfit was ook eerder in de aard van die van Bojako. Donker blauwe broeken en vesten in super grote maten met veel ruimte en veel elastiek moesten worden opgepoft aan alle kanten zodat je zeker geen vormen zou zien... iedereen zag er gelijk uit ... breed en vormeloos. Je kon er gewoon alles in verbergen. ...
08-11-2006 om 23:44 geschreven door floreanne
Olala
Ik wilde een beschrijving geven van onze turnoutfit op het internaat, maar bojako was me voor. Exact dezelfde oufit als bojako hadden wij, gesteven en wel met plooitjesbroek en witte linnenband rond het middel. Naarmate je meer en meer oefeningen deed, je leek op een Michelinmannetje. Leuk om te lezen dat dit blijkbaar de standaardoutfit van die tijd was.
Jaarlijks werd er bij ons ook een toneel opgevoerd, met hilarische toestanden tot gevolg. De nonnen grepen hoog, en wij sabboteerden zoveel we konden. Onze wraak was zoet, allez, voor even dan toch,hahaha.
08-11-2006 om 16:48 geschreven door huismusje/troubadoerke
..
ons kostuum voor L.O kan je het best vergelijken met een donkerblauwe mannen overall met een boord en knoppen toe tot onder de kin. Onder de knieën afgesneden en bijeengehouden met een elastiek in de taille en op de knie. We trokken de pijpen naar boven maar moesten ze van de nonnen terug naar beneden trekken. Je kon amper bewegen in die stijve stof laat staan turnen. We voelden ons dan ook volkomen belachelijk. Ik denk dat ik nog liever jullie griekse tenu had gehad.
Je bent wel met je gezellige verhalen een wandelende advertentie voor internaten. Ik begin te geloven dat je het daar toch dikwijls heel naar je zin hebt gehad
groetjes,
groetjes,
