Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    23-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.scherven

    Een hartenkreet geschreven door Joke Bot het is kort maar krachtig soms is dat machtig...

     

    scherven

    ouder worden
    houvast aan scherven
    groeien en rijpen
    inzicht verwerven

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    23-01-2010 om 18:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wonderlijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacobus van Looy  1855-1930

    Wonderlijk

    Wonderlijk is ‘t in ‘t holle van de nacht,
    Plotsling te denken aan zoveel beminden;
    Als in de duistre wereld van de winden,
    ‘t Zwalpe element ligt met gebonden kracht.
    Dan komt zich al wat ver is weer laten vinden:
    De handen, de gelaten der beminden,
    Als in een gloed van lage kaarsen, zacht.
    Smartlijke vreugd te sturen naar die schijnen.
    De lippen, en die ogen te zien deinen-
    Groot is de nacht en het getij vaak boze-
    O eeuwigheid, waar mijn gezichten leven;
    Als achter schuim een beeld stijgt voor een steven,
    Als in een nis schimt ‘n mater dolorose

    22-01-2010 om 13:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vogel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacob Isarël de Haan 1881-1924

    Een vogel

    Een vogel floot en deze stoorde
    Stilte met zijn ongehoorde
    Tintelende fluit.
    Die vogel floot voor zich alleen
    Uit hart en keel ten hemel heen
    Zijn hoog geluid.

    Een vogel kent geen roem of loon,
    IJdelheid niet. Dus fluit hij schoon
    Uit eigen lust.
    Als vogels zó fluit ik, een dichter,
    Maak het duister leven lichter,
    Rusteloos hart gerust.

    21-01-2010 om 16:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.psalm
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van van Marnix van Sint Aldegonde 1540-1598 was in oud Nederlands geschreven hieronder de nieuwe versie. En het is nog steeds actueel!

    1.
    Voor de koorleider. Voor Jedutun. Een psalm van David

    2.
    Ik had mij voorgehouden: Ik moet mij beheersen
    en mijn tong voor zonde behoeden,
    mijn mond met een muilband bedwingen
    te midden van mensen zonder God of gebod.

    3.
    En ik zei dan ook niets, geen woord,
    ik zweeg en vond geen verlichting,
    ik voelde steeds heviger pijn.

    4.
    Het brandde in mijn binnenste,
    bij mijn zuchten laaide een vuur op
    en mijn tong begon te spreken:

    5.
    ‘Geef mij weet van mijn einde, HEER,
    van de maat van mijn levensdagen,
    laat mij weten hoe vergankelijk ik ben.

    6.
    U maakte mijn dagen een handbreed lang,
    mijn levensduur is niets in uw ogen,
    niet meer dan lucht is het bestaan van een mens,

    7.
    niet meer dan een schaduw zijn levenspad,
    niet meer dan lucht wat hij rusteloos najaagt,
    hij vergaart en weet niet wie het toevalt.’

    8.
    Wat heb ik dan te verwachten, Heer?
    Mijn hoop is alleen op u gevestigd.

    9.
    Bevrijd mij van al mijn zonden,
    bespaar mij de hoon van dwazen.

    10.
    Ik zei niets, opende mijn mond niet,
    want u was het die mij dit alles aandeed.

    11.
    Houd op mij nog langer te kwellen,
    ik bezwijk onder de slagen van uw hand.

    12.
    U kastijdt de mens als straf voor zijn zonde,
    als een mot vreet u weg wat hij begeert,
    niet meer dan lucht is een mens.

    13.
    Hoor mijn gebed, HEER,
    luister naar mijn hulpgeroep,
    wees niet doof voor mijn verdriet,
    want een vreemdeling ben ik, bij u te gast
    zoals ook mijn voorouders waren.

    14.
    Wend uw straffende blik van mij af,
    dan beleef ik nog vreugde
    voordat ik heenga en niet meer ben.

    Uit de bundel: Het Boeck der Psalmen Davids (1580)

     

    20-01-2010 om 13:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ballade
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

    Ballade

    Het schip voer af. - Zij oogde ’t na…
    Het zonlicht ging met hem!
    Nog hoorde zij het laatste woord
    Dier jonge, diepe stem:

    ‘Tot weerziens, Moeder!’ - En zijn kus,
    Die op haar lippen brandt,
    Zijn blik, die lang de hare zocht,
    En ’t wuiven van zijn hand.

    Zij bergt het alles in heur hart.
    Geen dag, geen nacht gaat om,
    Of voor haar ogen rijst zijn beeld:
    ‘Houd moed; ik kom weerom.’

    Nooit dof is ’t oog, nooit bleek haar wang,
    Als zij zijn brieven leest.
    Die liggen alle voor haar neer;
    Zij leest de laatste ’t meest.

    En perst haar lippen op zijn naam,
    En op zijn jubelkreet:
    ‘Ik kom terug! Mijn laatste brief!
    Houd huis en hart gereed.’

    Een kille, lichtloze nacht
    Was ’t leven zonder hem.
    Hij keert! De nacht heeft uit! Weldra
    Hoort zij zijn stap; zijn stem.

    En drukt zij hem in ’t arm, en voelt
    Zijn kus en strijkt zijn haar,
    Zijn donkere lokken van ’t gelaat,
    Veranderd, - niet voor haar!

    Zij zit en staroogt, uren lang…
    Daar staat het reuzengroot:
    ‘Ik kom weerom!’ – ’t Wordt nimmer waar
    Men zei:’ Uw zoon is dood;

    ‘Hij stierf op zee’… En nog veel meer.
    Zij heeft het niet verstaan.
    ‘Ik kom weerom,’ zo fluistert zij,
    En kijkt u lachend aan.

    En iedere morgen wacht zij hem.
    Dan gaat zij naar de ree*
    En doolt de schepen langs en tuurt
    Naar de eindeloze zee.

    En iedere middag wacht zij hem.
    En zet zijn stoel gereed,
    En toeft, een glimlach op ’t gelaat,
    In feestelijk zondagskleed.

    En iedere avond wacht zij hem.
    En strookt zijn peluw glad,
    En luistert – tot het laatst geluid
    Gestorven is in stad.

    En als zij ’t oog voor altijd sluit,
    Dan is ‘t, schoon bleek en stom,
    Als murmelden haar lippen nóg:
    ‘Houd moed; ik kom weerom.’

    ---------------------------------------
    ree: ligplaats voor schepen

    19-01-2010 om 11:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerrit Kouwenaar

    De tijd staat open

    De tijd staat open, het hijgt aan weerszijden
    of avond en donker elkander omarmen, het slaapt
    dat het kraakt in de stokoude boomgaard, zwanger
    van wanvruchten galappels wormen

    in het huis het gemor van adem, van data
    dat de nachtschade hangt aan zijn leven
    dat de zaaier ontkiemt in zijn veldbed
    dat de groene woorden als kersen bederven

    bij vlagen het heden, de vragen, gesteun
    van de lage eenmalige bomen om een lange totale
    genadige zomer, om najaar, om winter -

    -----------------------------
    uit: 'Vallende Stilte', 2008.

    17-01-2010 om 17:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.roodborstje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.J.A Goeverneur 1809-1898

    Het roodborstje

    Het roodborstje pikt aan het venster, tin! tin!
    En zegt: Ach, doe open en laat mij er in;
    Doe open, lief meisje, 'k weet anders geen raad,
    Zo sneeuwt en zo waait het hierbuiten op straat;
    Ik sterf van de koude, toe, laat mij erbinnen.
    'k Zal zoet zijn en allerlei grapjes beginnen.

    Het meisje deed open en gaf, op haar schoot,
    Aan 't roodborstje suiker en kruimeltjes brood;
    Wat was toen het vogeltje vrolijk! Het sprong
    En danste op haar schouder, het piepte en het zong,
    Het vloog van de tafel de kamer in 't ronde,
    En dankte 't lief meisje zo goed het maar konde.

    Maar toen het daarbuiten zo koud niet meer was,
    En 't zonnetje scheen, zat roodborstje voor 't glas.
    Het speelde niet langer, maar keek door de ruit,
    En piepte zo droevig, als wou het er uit.
    Het meisje deed open, wip! vloog het daarhenen
    En was een, twee, drie in de bomen verdwenen.

    16-01-2010 om 18:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verzen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    Verzen

    De verzen zijn bokalen,
    Waarin een dichter zijn gedachten giet.
    Een vers is goed of niet,
    Naarmate ’t vol is tot de rand,
    die niet kan halen,
    Of over-vliet.

     

    15-01-2010 om 16:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.molen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    Molen op Tessel

    De grauwe reus die, gans een bezig leven,
    tot elke wind zijn hoogmoed heeft gewend,
    staat, ogenschijnlijk nog bij kracht gebleven
    en stevig op zijn stenen fondament.

    Maar ‘t oude lijf, verschrompeld onder de oude
    beplanking, is verschrankt en uitgeteerd
    en staat, ternauwernood bijeengehouden,
    nu in de wind verwinterd en verweerd.

    ‘t Armzalig hout bekleedt de holle romp,
    waar lang ‘t gebrom verstomd is van de wielen.
    Van boven steekt, een vormeloze stomp,
    de naaf uit, waar vier wieken aan ontvielen.
    Van ‘t juk bleef nog ‘t hoog dwarshout ongebroken.

    Zo rijst de molen, ‘t wrak verband ontwricht,
    zijn twee lege armen uitgestoken,
    als een gekruisigde op in ‘t koude licht.

    14-01-2010 om 17:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.medicijn
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Altijd waar...een gedicht van Prudens van Duyse 1804-1859

    De beste medicijn

    ‘Mijn hoofdje, moeder, doet mij zeer’
    Riep ik voorleden nacht.
    Weldra zat moeder naast mij neer,
    Die troost en laafnis bracht.

    Zij hield mijn gloeiend handje vast,
    En bood mij koele drank,
    En bad voor mij, bij leed en last;
    Mijn hart werd minder krank.

    Ik sliep, ontwaakte zonder pijn,
    Met d'eerste morgengroet,
    En dacht: ‘Geen beter medicijn,
    Dan moederliefde en moed.’

    Uit de bundel: Gedichtjes voor kinderen (1849)

    Illustratie: 'Het zieke kind' schilderij door John Bond Francisco 1893 (VS)

    13-01-2010 om 16:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Er is geen tijd

    Er is geen tijd. Wat gistren was
    is wat vandaag me een liefde wijst.
    Herdenken: ongedronken glas
    dat morgen laaft en spijst.

    Wat is me droeve scheppings-daad
    en baren in 't gelaat der dood?:
    een kindje dat aan 't schaatren slaat
    daar 't wemelt in mijn schoot.

    Welke is de krankheid die me pijnt
    bij dreigend komen en vergaan?
    Wij zijn, daar ze onbeweeglijk schijnt,
    een sterre aan hare baan.

    Wij reizen, en uit ieder punt
    verrijst een einde, ontrijst begin;
    waar alles wat het leven gunt
    verlies is, en gewin.

    En komt eens de ongenode Gast
    ons scheemren in 't vervaald gelaat,
    o Dood, met avond rijk belast:
    dàn wordt het dageraad.

    Uit de bundel: God aan zee

    12-01-2010 om 17:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zelfvernedering
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1925

    Die nacht van zelfvernedering

    Die nacht van zelfvernedering
    van deemoed aan de dodensponde
    in een gestage preveling;
    "vergeef mijn zonden."

    Van pogen, dat mijn leven, al
    mijn zijn ik u uitgeven konde
    en woorden mij niet kwamen dan
    "vergeef mijn zonden."

    Een simpel woord van leniging
    het enigst, wat ik heb gevonden,
    waarin mijn ziel uitwenen ging
    "vergeef mijn zonden."

    11-01-2010 om 19:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het wiel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J. Eijkelboom

    Het Wiel

    's Winters willen wij de lente
    en in de lente liefst de zomer,
    en als het wemelt in de heggen
    zeggen wij: laat de winter komen.
    En daarna is er niets meer goed:
    het voorjaar komt er niet meer aan.
    Wij weten niet dat in ons woedt
    verlangen om maar dood te gaan.

    10-01-2010 om 17:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedeken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerbrand Bredero 1585-1618

    LIEDEKEN

    [Stemme:
    Nu spreid uw kapje nedere,
    Het is zo mooie wedere etc.]


    Mocht ik verwerven hetgeen ik wou,
    Of zo ’t naar wense gevil,
    Ik kreeg een schone wijze Vrouw,
    Maar hoewel dat ik niet en trouw,
    ’t Schort mij niet aan de wil.

    De angst die in ’t verkiezen leit,
    Bezwaart mijn hart zo zeer,
    Dat mijn arme genegenheid
    zeer zelden ziet gelegenheid,
    Zo ik die wel begeer.

    Zie ik een aanschijn lief en zoet,
    Slecht, needrig, ongeacht,
    Doch vroom en eerbaar van gemoed,
    Maar zonder enig haaf of goed,
    De liefd’ en heeft geen kracht.

    Zo ik dan naar een rijker zie,
    Van schat, van pracht en staat;
    ’t Is nodig dat ik dan van die
    Zo zeer als van de arme vlie,
    Wil ik niet zijn versmaad.

    Verkies ik dan een schone Maagd,
    Bevallig, hups, en snel,
    Die mij in alles wel behaagt:
    Zo is ook al om niet gevraagd,
    Geval ik haar niet wel.

    Zo ik (als veel) om ’t loze geld
    Een lelijk wijf ansla,
    Zo zie ik staag ’t geen dat mij kwelt:
    De liefde door afkeer versmelt,
    Geen trek heb ik daar na.

    Vaar wel die ouwe weeuwen vrijdt,
    Ik ben er voor vervaard,
    En die zijn zoetste jonge tijd
    Met zulke ouwe kwee verslijt,
    Die is geen ere waard.

    Vrij ik een jeugdig wakker dier,
    Die ben ik schier te oud,
    Want die waant in haar zinnen schier,
    Dat in mij al het minnen-vuur
    Is uitgedoofd en koud.

    De kwade die begeer ik niet,
    Het bij-zijn is onzoet
    Van die met een wellust aanziet
    Haar goede vrome mans verdriet,
    Voor die ben ik te goed:

    Maar hoor, deugdrijke Vrouw beleefd,
    Voorzichtig, goed en wijs,
    Mijn hart u alles overgeeft,
    Door die het u genomen heeft
    Voor zijn aards Paradijs.

    Die mij hier voor neuswijs beschimpt,
    Of lastert trots met lust,
    Die doet nog goed, al luidt het vreemd,
    Want t’wijl dat hij mijn eer beneemt,
    Zo heeft een ander rust.

     

    09-01-2010 om 16:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.boutade
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van P.A. de Génestet 1829-1861

    Boutade

     

    O land van mest en mist, van vuilen, kouden regen,

    Doorsijperd stukske grond, vol killen dauw en damp,

    Vol vuns, onpeilbaar slijk en onverwaardbare wegen,

    Vol jicht en parapluiers, vol kiespijn en vol kramp,

     

    O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,

    Van kikkers, baggerlui, schoenlappers en moddergoôn,

    Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen

    Ontvangt het najaarswee van uw verkouden zoon!

     

    Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen

    Tot modder; ‘k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vree.

    Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,

    Gij – niet op mijn verzoek – ontwoekerd aan de zee.

     

    08-01-2010 om 16:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sledevaart
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    SLEDEVAART

    Herinnering aan vrijdagmorgen,
    28 dec. 1923


    Dit is het laatst geluk geweest,
    Dat u en mij op aard' verbindt:
    Een sledevaart door sneeuw en wind,
    En dit geluk gedenk ik 't meest.

    Er was geen leven en geen tijd.
    Onder een hemel van ivoor
    Gleden wij stil de stilte door
    Der smetteloze oneindigheid.

    Peilde onze diepe veiligheid,
    Aan 't tuig 't gelui der zuivre klok?
    Opeens doorvoer 't mij met een schok:
    Dit is des Heeren heiligheid.

    Want roerloos, boven en beneê,
    Stond 't ijle licht, dat schrikt noch blindt,
    En 'k werd zo rustig, of 'k weer, kind,
    Op moeders schoot de slaap in gleê.

    Wij spraken weinig en verstrooid.
    Geluid drong tot geluk niet door.
    De wereld ging voor mij teloor,
    Maar uw gelaat vergeet ik nooit.

    't Was of Gods niet te naken gloed,
    Die helder oplaait in uw ziel,
    Door blinkend prisma tot mij viel
    Met al de warmte van uw bloed.

    Even voor dit juwelen licht
    Heeft duizels donker mij bedekt.
    Toen heeft uw lach mij opgewekt
    En zag 'k uw glanzend aards gezicht.

    Uw handen hielden strak de toom
    En temperden de gulle draf.
    De fijne sneeuw woei op en af.
    De droom vergleed in andre droom.-

    Dit is het laatst geluk geweest,
    Dat u en mij op aard verbindt:
    Een sledevaart in sneeuw en wind
    En dit geluk gedenk ik 't meest.

    Uit de bundel: Nalezing V (1924)

    07-01-2010 om 15:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wijzen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    DE WIJZEN

    Zij zagen blank een wonderster verrijzen.
    Die ster te volgen dreef hun zieledrang.
    Door woestenij geen dooltocht zwaar en bang:
    Trouw blonk de ster en bleef hen wijzen.

    Plots in den hoge hoorden ze engelzang –
    Een arme grot was 't einddoel van hun reizen.
    De kemels knielden. En de grote wijzen
    Aanschouwden 't kind, geprofeteerd zó lang.

    Een arme stal – Daar lag en lachte zoetjes,
    In schamel stro het stralend Godekind
    En hief zijn handje zegenend met groetjes.

    De wijzen bogen door zijn glans verblind
    En vlijden, wenend, blij door Hem bemind,
    Goud, mirre en wierook aan zijn blote voetjes.

    06-01-2010 om 17:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.koude tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van een voor mij niet bekende schrijfster ze heet Car is dit een leuke dichterlijke gedachte in de koude tijd...

    frêle

    Bloesem ik mis je
    in deze koude tijd
    Je roze schoonheid
    geur van vergetelheid

    Bloesem ik mis je
    zo zacht als fluweel
    Witter dan sneeuw
    aan je groene steel

    Bloesem ik mis je
    wonder der natuur
    Fontein vol bloemen
    mooi frêle en puur

    05-01-2010 om 16:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    04-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerrit Kouwenaar uit Vallende stilte 2008

    De tijd staat open

    De tijd staat open, het hijgt aan weerszijden
    of avond en donker elkander omarmen, het slaapt
    dat het kraakt in de stokoude boomgaard, zwanger
    van wanvruchten galappels wormen

    in het huis het gemor van adem, van data
    dat de nachtschade hangt aan zijn leven
    dat de zaaier ontkiemt in zijn veldbed
    dat de groene woorden als kersen bederven

    bij vlagen het heden, de vragen, gesteun
    van de lage eenmalige bomen om een lange totale
    genadige zomer, om najaar, om winter -

    04-01-2010 om 19:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vogeltjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.J.A. Goeverneur uit de bundel Fabelen en gedichtjes (1873)

    De vogeltjes voor de schuur

    De vogeltjes maken een droevig geschreeuw,
    Want buiten op 't veld ligt het alles vol sneeuw;
    Zij hebben zo'n honger, maar, wat zij ook pikken,
    Zij vinden geen korreltje op 't land meer te bikken.

    Maar hier in de schuur is nog, o zo veel graan.
    De boer met zijn zoons is aan 't dorsen gegaan,
    En wat er gedorst is, dat doen zij in zakken,
    Om brood voor de vrouw en de kindren te bakken.

    De vogeltjes zien dat en fladdren in 't rond;
    Want valt er een koorntje uit de zak op de grond,
    Dan pikken ze 't op en verdelen het eerlijk,
    En denken: wat smaakt toch dat koorn overheerlijk!

    02-01-2010 om 19:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!