Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    10-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het wiel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J. Eijkelboom

    Het Wiel

    's Winters willen wij de lente
    en in de lente liefst de zomer,
    en als het wemelt in de heggen
    zeggen wij: laat de winter komen.
    En daarna is er niets meer goed:
    het voorjaar komt er niet meer aan.
    Wij weten niet dat in ons woedt
    verlangen om maar dood te gaan.

    10-01-2010 om 17:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedeken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerbrand Bredero 1585-1618

    LIEDEKEN

    [Stemme:
    Nu spreid uw kapje nedere,
    Het is zo mooie wedere etc.]


    Mocht ik verwerven hetgeen ik wou,
    Of zo ’t naar wense gevil,
    Ik kreeg een schone wijze Vrouw,
    Maar hoewel dat ik niet en trouw,
    ’t Schort mij niet aan de wil.

    De angst die in ’t verkiezen leit,
    Bezwaart mijn hart zo zeer,
    Dat mijn arme genegenheid
    zeer zelden ziet gelegenheid,
    Zo ik die wel begeer.

    Zie ik een aanschijn lief en zoet,
    Slecht, needrig, ongeacht,
    Doch vroom en eerbaar van gemoed,
    Maar zonder enig haaf of goed,
    De liefd’ en heeft geen kracht.

    Zo ik dan naar een rijker zie,
    Van schat, van pracht en staat;
    ’t Is nodig dat ik dan van die
    Zo zeer als van de arme vlie,
    Wil ik niet zijn versmaad.

    Verkies ik dan een schone Maagd,
    Bevallig, hups, en snel,
    Die mij in alles wel behaagt:
    Zo is ook al om niet gevraagd,
    Geval ik haar niet wel.

    Zo ik (als veel) om ’t loze geld
    Een lelijk wijf ansla,
    Zo zie ik staag ’t geen dat mij kwelt:
    De liefde door afkeer versmelt,
    Geen trek heb ik daar na.

    Vaar wel die ouwe weeuwen vrijdt,
    Ik ben er voor vervaard,
    En die zijn zoetste jonge tijd
    Met zulke ouwe kwee verslijt,
    Die is geen ere waard.

    Vrij ik een jeugdig wakker dier,
    Die ben ik schier te oud,
    Want die waant in haar zinnen schier,
    Dat in mij al het minnen-vuur
    Is uitgedoofd en koud.

    De kwade die begeer ik niet,
    Het bij-zijn is onzoet
    Van die met een wellust aanziet
    Haar goede vrome mans verdriet,
    Voor die ben ik te goed:

    Maar hoor, deugdrijke Vrouw beleefd,
    Voorzichtig, goed en wijs,
    Mijn hart u alles overgeeft,
    Door die het u genomen heeft
    Voor zijn aards Paradijs.

    Die mij hier voor neuswijs beschimpt,
    Of lastert trots met lust,
    Die doet nog goed, al luidt het vreemd,
    Want t’wijl dat hij mijn eer beneemt,
    Zo heeft een ander rust.

     

    09-01-2010 om 16:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.boutade
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van P.A. de Génestet 1829-1861

    Boutade

     

    O land van mest en mist, van vuilen, kouden regen,

    Doorsijperd stukske grond, vol killen dauw en damp,

    Vol vuns, onpeilbaar slijk en onverwaardbare wegen,

    Vol jicht en parapluiers, vol kiespijn en vol kramp,

     

    O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,

    Van kikkers, baggerlui, schoenlappers en moddergoôn,

    Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen

    Ontvangt het najaarswee van uw verkouden zoon!

     

    Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen

    Tot modder; ‘k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vree.

    Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,

    Gij – niet op mijn verzoek – ontwoekerd aan de zee.

     

    08-01-2010 om 16:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sledevaart
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    SLEDEVAART

    Herinnering aan vrijdagmorgen,
    28 dec. 1923


    Dit is het laatst geluk geweest,
    Dat u en mij op aard' verbindt:
    Een sledevaart door sneeuw en wind,
    En dit geluk gedenk ik 't meest.

    Er was geen leven en geen tijd.
    Onder een hemel van ivoor
    Gleden wij stil de stilte door
    Der smetteloze oneindigheid.

    Peilde onze diepe veiligheid,
    Aan 't tuig 't gelui der zuivre klok?
    Opeens doorvoer 't mij met een schok:
    Dit is des Heeren heiligheid.

    Want roerloos, boven en beneê,
    Stond 't ijle licht, dat schrikt noch blindt,
    En 'k werd zo rustig, of 'k weer, kind,
    Op moeders schoot de slaap in gleê.

    Wij spraken weinig en verstrooid.
    Geluid drong tot geluk niet door.
    De wereld ging voor mij teloor,
    Maar uw gelaat vergeet ik nooit.

    't Was of Gods niet te naken gloed,
    Die helder oplaait in uw ziel,
    Door blinkend prisma tot mij viel
    Met al de warmte van uw bloed.

    Even voor dit juwelen licht
    Heeft duizels donker mij bedekt.
    Toen heeft uw lach mij opgewekt
    En zag 'k uw glanzend aards gezicht.

    Uw handen hielden strak de toom
    En temperden de gulle draf.
    De fijne sneeuw woei op en af.
    De droom vergleed in andre droom.-

    Dit is het laatst geluk geweest,
    Dat u en mij op aard verbindt:
    Een sledevaart in sneeuw en wind
    En dit geluk gedenk ik 't meest.

    Uit de bundel: Nalezing V (1924)

    07-01-2010 om 15:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wijzen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    DE WIJZEN

    Zij zagen blank een wonderster verrijzen.
    Die ster te volgen dreef hun zieledrang.
    Door woestenij geen dooltocht zwaar en bang:
    Trouw blonk de ster en bleef hen wijzen.

    Plots in den hoge hoorden ze engelzang –
    Een arme grot was 't einddoel van hun reizen.
    De kemels knielden. En de grote wijzen
    Aanschouwden 't kind, geprofeteerd zó lang.

    Een arme stal – Daar lag en lachte zoetjes,
    In schamel stro het stralend Godekind
    En hief zijn handje zegenend met groetjes.

    De wijzen bogen door zijn glans verblind
    En vlijden, wenend, blij door Hem bemind,
    Goud, mirre en wierook aan zijn blote voetjes.

    06-01-2010 om 17:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.koude tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van een voor mij niet bekende schrijfster ze heet Car is dit een leuke dichterlijke gedachte in de koude tijd...

    frêle

    Bloesem ik mis je
    in deze koude tijd
    Je roze schoonheid
    geur van vergetelheid

    Bloesem ik mis je
    zo zacht als fluweel
    Witter dan sneeuw
    aan je groene steel

    Bloesem ik mis je
    wonder der natuur
    Fontein vol bloemen
    mooi frêle en puur

    05-01-2010 om 16:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    04-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerrit Kouwenaar uit Vallende stilte 2008

    De tijd staat open

    De tijd staat open, het hijgt aan weerszijden
    of avond en donker elkander omarmen, het slaapt
    dat het kraakt in de stokoude boomgaard, zwanger
    van wanvruchten galappels wormen

    in het huis het gemor van adem, van data
    dat de nachtschade hangt aan zijn leven
    dat de zaaier ontkiemt in zijn veldbed
    dat de groene woorden als kersen bederven

    bij vlagen het heden, de vragen, gesteun
    van de lage eenmalige bomen om een lange totale
    genadige zomer, om najaar, om winter -

    04-01-2010 om 19:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vogeltjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.J.A. Goeverneur uit de bundel Fabelen en gedichtjes (1873)

    De vogeltjes voor de schuur

    De vogeltjes maken een droevig geschreeuw,
    Want buiten op 't veld ligt het alles vol sneeuw;
    Zij hebben zo'n honger, maar, wat zij ook pikken,
    Zij vinden geen korreltje op 't land meer te bikken.

    Maar hier in de schuur is nog, o zo veel graan.
    De boer met zijn zoons is aan 't dorsen gegaan,
    En wat er gedorst is, dat doen zij in zakken,
    Om brood voor de vrouw en de kindren te bakken.

    De vogeltjes zien dat en fladdren in 't rond;
    Want valt er een koorntje uit de zak op de grond,
    Dan pikken ze 't op en verdelen het eerlijk,
    En denken: wat smaakt toch dat koorn overheerlijk!

    02-01-2010 om 19:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wens
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899 hij sprak hier een wens uit en zo'n wens is er voor altijd en iedereen

    Ik wens u

    Ik wens U een jaar
    Als een alfabet
    Met alle letters van A tot Z
    Van arbeid, blijheid en
    Creativiteit
    Tot zegen, zon en zaligheid.

    01-01-2010 om 11:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ichthylogie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerrit Achterberg, een mooie overdenking voor het oude en het nieuwe.

    Ichthyologie

    Er is in zee een coelacant gevonden,
    de missing link tussen twee vissen in.
    De vinder weende van verwondering.
    Onder zijn ogen lag voor ’t eerst verbonden

    de eeuwen onderbroken schakeling.
    En allen die om deze vis heenstonden
    voelden zich op dat ogenblik verslonden
    door de miljoenen jaren achter hen.

    Rangorde tussen mens en hagedis
    en van de hagedis diep in de stof,
    verder dan onze instrumenten reiken.

    Bij dit besef mogen wij doen alsof
    de reeks naar boven toe hetzelfde is
    en kunnen zo bij God op tafel kijken.

    31-12-2009 om 12:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de kus

    Een gedicht van M.A de Wijs -Mouton 1873-1935

    De kus

    De kus waart door het huis
    Het is er niet pluis
    Papa die kust Mama
    Mama die kust haar vriendje
    Het vriendje dat kust Dientje
    Als zij hem opendoet
    Hij repeteren moet

    En Dientje kust weer de koetsier
    En die kust weer de kamenier
    En die kust weer de huisknecht
    Die 't niet de tweede meid zegt
    Die laat hem niet met ruste
    Omdat hij haar eerst kuste
    Dan kust ook voor 'n pleziertje
    De freule 't palfreniertje
    De jonker met te veel gevoel
    Kust onversaagd de hele boel
    O ja, die 'k nog vergeten had
    Is Grootmama. Die kust de kat

    De kus waart door het land
    Ten alle kant
    Een kussen gaat alom
    Een dart'len en een strelen
    In tint'lend liefde-spelen
    Kust zonneschijn het land
    De golven 't blonde strand

    Het windje kust de bomenkruin
    Het helm buigt strelend over 't duin
    En door de bloemenweien
    Gaan kussend tal van bijen
    En 't zacht insektenzoemen
    Gaat kussend langs de bloemen
    Een mensenkus, o jeetje
    Is 'n schamel, mal ideetje
    In Genesis zo duur betaald
    Nu schroom'lijk naar benee gehaald
    Als Adam kon, dan gaf hij vlug
    Voor 't Paradijs zijn kus terug

     

     

    30-12-2009 om 23:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nieuw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nieuw

     

    Oud en nieuw

    Nieuw en oud

    Elk jaar weer

    Soms met koud weer

    Soms met regenweer

    Misschien wel met sneeuw

    Je krijgt het allemaal wel in een eeuw

    Er zijn al weer tien jaar voorbij gegaan

    En wat is het niet snel gegaan

    Het millennium kondigde zich aan

    Hoewel we er al lang achter staan

    Is het nog net als de dag van gister

    Er was veel wat de mens miste

    Alleen weet men het zelf niet

    Soms ging men onder van verdriet

    Vanwege rampen en tegenspoeden

    Daarvoor kunnen wij ons zelf niet behoeden

    En heeft men die Ene gemist!

    Dan was het leven door vreugde en verdriet

    Toch één en al mist

    Want wat men niet wist

    Dat je vreugde en verdriet kan delen

    Het is soms of het mensen niet meer kan schelen

    Wat er met die ander gebeurt

    En er hier en daar een leven wordt verscheurd

    Ja, we hadden alles als mensen verbeurd

    Geen geluk en geen voorspoed meer

    Want we zagen niet op naar de Heer!

    Maar wat een zegen dan weer

    Als Hij nog weer een keer

    Alles wil vergeven

    En de mensen opnieuw mogen beginnen met hun leven

    En men zich weer in 2010 mag bewegen

    Het is maar, waar zit een mens in 2010 om verlegen!

    Een grote zegen voor de nieuwe wegen

    Of gewoon doorgaan met het oude leven

    Voor alsnog een gelukkig 2010 toegewenst

     

     

     

    29-12-2009 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.december
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van C.S Adama van Scheltema 1877-1924

    December

    Al de bladers zijn verdronken
    In het water, in de regen,
    En het donker bos staat open
    En de droppelende stronken
    Staan verlaten aan de wegen, -
    Kille winter laat één sprokkel
    Aan een hart, dat niet mag hopen!

    Al de zon is uitgeblonken,
    En het jaar is heengezegen,
    En mijn handen zijn nog open,
    En mijn hart is leeggeschonken,
    En het heeft niets weergekregen, -
    Schemer laat één lichte sprankel
    Aan een hart, dat niet mag hopen!

    En de nacht is neergezonken,
    En de dag is opgestegen,
    En mijn ogen zijn nog open,
    En zijn duizend witte vonken
    Hebben zo doodstil gezwegen, -
    Klare nacht laat éne starre
    Aan een hart, dat niet mag hopen

    28-12-2009 om 17:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eenvoud
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Alice Nahon 1896-1933

    EENVOUD

    Ik voel m’n ziel verwant met kleine simpele dingen,
    Die op ons wegen staan als bloemen van het veld…,
    Verdoken in het gras, door weinigen geteld…,
    Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen.

    ‘k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt
    Vanuit uw moeë mond, die luttel woorden vindt:
    “ Goênavond…, lieveke, goênacht…, m’n zielekind.”
    Dat maakt me zaliger dan de weelde van de wereld.

    Zó groeit in m’n gedacht een vrede, niet te noemen;
    M’n ziel, in schoonheidshuis, niet één mysterie vindt;
    Want àl wat schoonheid is, met simpelheid begint…
    En ‘k noem Liefde, ’t zaad van alle schoonheidsbloemen

    27-12-2009 om 16:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sneeuwman

     

    De sneeuwman

    Zie zo, mijn kleine sneeuwman,
    Nu ben je kant en klaar;
    Maar 'k heb nog wat vergeten,
    Een kuifje op je haar,
    En dan dit korte pijpje....
    Kom, open nu je mond,
    Kijk, piet, hij staat er heuzig
    Of hij er jaren stond.

    En had ik nu een spiegel,
    Dan liet ik je er in zien,
    En stond je vast beteuterd
    Als laatst die kleine mien,
    Toen zij haar witte boezel
    Present kreeg van oom wout,
    Waaronder nu die koudkleum
    Al weer haar handen houdt.

    Nu, 'k moet het eerlijk zeggen,
    Je kostte ook wat een vlijt,
    Eer wij je zo ver hadden,
    En vrij wat zorg en tijd;
    Een viertal blauwe neuzen,
    En konen, rood als vuur,
    Een hele achtermiddag,
    En menig morgenuur!

    Als 't nu maar niet gaat dooien,
    Zo als het is voorspeld
    Door maarten van de tuinman,
    Die werkt op 't Vinkeveld!
    Dat zou recht jammer wezen...
    Wat zeg je, bolle piet?
    Dan was ons werk verloren,
    En al de moeite om niet.

    Een buurman die het hoorde,
    Zei: ‘klaas, versta ik goed,
    Vindt gij het zo verdrietig
    Als gij vergeefs wat doet,
    Dan loont ge ook al de moeite,
    Die aan u wordt gedaan
    Door ouders en door meesters,
    Van deze dag af aan.’

    Uit de bundel: Het nachtegaaltje (1851)

     

    Een gedicht van Jacob van Lennep 1802-1868

     

    26-12-2009 om 16:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kerstliedje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een liedje van schrijver J.H. Leopold 1865-1925

    Kerstliedje

    In de donkere dagen van Kersttijd
    is een kind van licht gekomen,
    de maan stond helder over de dijk
    en ijzel hing aan de bomen.

    Onder de doeken in de krib
    daar lag dat lief Jezuskindekijn
    en spelearmde en van zijn hoofd
    ging af een zuivere lichtschijn.

    Maria die was bleek en zwak
    op de knieën neergezegen
    en zag blij naar het kindeke;
    en Jozef lachte verlegen.

    En buiten in de bittere kou
    en de stille Kerstnacht laat
    de heilige driekoningen kwamen van ver
    door de diepe sneeuw gewaad.

    De heilige driekoningen hoesten en doen
    en rood zijn bei hun oren,
    een druppel hangt er aan hun neus
    en hun baard is wit bevroren.

    De heilige driekoningen in de stal
    verwonderd zijn binnen getogen;
    het licht, dat van het kind afging,
    schijnt in hun grote ogen.

    De heilige driekoningen staren het aan
    en weten zich niet te bezinnen
    en het kind ligt al te kijken maar
    en tuurt in een denkbeginnen.
     

     

     

     

     

     

     

     

    25-12-2009 om 16:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kerstnacht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Ida Gerhardt

    Kerstnacht 1

    Kerstnacht - het woord is als een lafenis,
    een koele sneeuw, glanzend onder het zachte
    stralen der sterren - op de landen is
    het weerloos stil, een ongerept verwachten.

    Kerstnacht - het eenzaam zwerven der gedachten
    rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken
    verlangen naar het helder zingen in de nacht en
    het opgaan van de ster, een lichtend teken.

    Kerstnacht - het sneeuwt op uw geschonden aarde,
    dun en verstuivend dekt een huivering
    van ijle val, een lichte zuivering
    het vragen, dat wij stil bewaarden.


    24-12-2009 om 14:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wens

    Fotogedicht



    23-12-2009 om 21:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.koud landschap
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Augusta Peaux 1859-1944

    Koud landschap

    Een late najaarsdag, sneeuw in de lucht,
    belofte van veel sneeuw. Een lage wei
    waar 't water blank om korte wilgen stond
    tot aan de zwarte koppen. Vlokken vlogen
    neer, neer, al sneller langs de naakte twijgen
    en tegen 't witte water, wit en weg.
    Zo, wit en weg, zo, schuinsaf door de takken
    weinige, ruige vlokken op de vlucht,
    als vagebonden in een winters bos
    't spoor bijster.

    23-12-2009 om 16:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Henriëtte Roland Holst-van derSchalk  1869-1952

    En zo het dan een waan is

    I

    En zo het dan een waan is te geloven
    Dat liefde ons eens allen verlossen zal
    En haar zegen oneindig gaat te boven
    De krachten van verderf in het heelal; -

    Te geloven, dat de duistere demonen
    Die huizen in het menselijk gemoed
    En alles wat ademt, en leeft, bewonen,
    Haar, overmand zullen valle' eerst te voet, -

    Zo wil ik liever leven in die waan
    Waar zoveel dappre daden aan ontsprongen,
    Die heeft zoveel verslaagnen opgericht,
    Wiens lof zoveel bezielde dichters zongen,
    Dan eenzaam, verbeten en verbitterd staan
    In wreder waarheid onbarmhartig licht.

    II

    Maar 't is niet waan en dat weten wij allen
    Voor wie genade op hun levenspad
    Het milde licht ener waarheid deed vallen
    Waarvan hun hart nimmer de glans vergat; -
    Die nooit haar warmte in hun hart ontbeerden
    Voor wie iedere beet die hun mond at,
    In zoete kracht en zaligheid verkeerde
    Omdat de liefde haar gezegend had.

    Al is de mens van nu nog zo verdorven
    Van verbeelding, zo verhard van gemoed,
    Ook voor hem is Christus aan 't kruis gestorven,
    Zijn ziel ontsprong aan Gods eeuwige klaarheid.
    Daarom kunnen wij roemen in de waarheid:
    De waarheid is niet beter; zij is zoet.

     

    22-12-2009 om 19:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!