Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    03-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.portret

    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    BIJ SPINOZA’S PORTRET

    Meester van ’t stil, wijs woord, lichtend fanal
    Dat al wat is doordringt; de heldere blik,
    Die dwars door waan en wankelbaar beschik
    Het Ene als grond, vorm, zin zag van ’t Getal.

    Van ’t diepste zwijgt wie stamelt: God is Al, -
    Gij, grote Ziel, aanschouwde in ’t Ogenblik
    ’t Volmaakte Godsgeheim van ’t ik-loos Ik,
    Dat door uw wijsheid spreekt en spreken zal.
    Uw geest schiet stralen verder dan men weet:
    Gij zelf de zuivere vorm van al dat licht,
    Sterk en onschendbaar, boven sterfelijk lot.

    Die vol van liefde vóór u staat, vergeet
    Uw tijdelijkheid, en ziet in uw gezicht
    Het hoog gezicht van ’t Eeuwige, onze God.

    -------------------------------
    fanal - vuurtoren, lichtbaak

    Verspreide en nagelaten gedichten (1958)

    schrijver

    03-07-2011 om 11:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonnebloem
    Een gedicht van Cornelis Hongh 1846-1896

    De Zonnebloem.

    Je bent een kleine bengel,
    En waarom 'k je zo noem?
    Eerst rukte je aan de stengel,
    Toen plukte je aan de bloem.

    Goudgeel zijn wel haar bladen,
    Maar donker is haar hart.
    Wie 't aanraakt, wordt verraden,
    Kijk maar, je handje is zwart.

    Kwam je aan je mondje er mede?
    Dat is ook zwart als roet,
    Laat maar de bloem met vrede,
    Die nog wat groeien moet.

    Dan krijgt ze zwarte zaadjes,
    Die strooit de wind in 't rond.
    En met je kameraadjes
    Raap jij die van de grond.

    En als je die gaat drogen
    En in een doosje sluit,
    Zaai ze allen - 't zal wel mogen -
    Als 't voorjaar komt, dan uit.

    Dan krijg je zonnebloemen,
    Nog groter wel dan ik.
    Elk zal je tuintje roemen,
    En jij hebt grote schik.

    Kijkjes in het rond (1881)

    schrijver

    02-07-2011 om 11:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    01-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hand

    Nog een hartenkreet vandaag...in zulke heb ik een behagen als je
    weet dat je door de Troost bent gered en wordt gedragen! Dat is voor een
    ander mens dan die onzichtbare hand!
    Dat is de ontfermende Vader hand! Waarmee je gaat naar het Beloofde land!

    Schrijver Hans Uding

    EEN TROOSTENDE HAND

    Een troostende hand zegt vele malen meer
    dan ontelbare goedbedoelde woorden
    het gevoel heeft het gehoor overtroffen
    in het leven kan je toch nog boffen

    weggehaald voor de poorten van de hel
    dat beseft hij nu zeker wel
    dit was het verhoren van zijn gebed, maar
    die warme troostende hand heeft hem gered



    01-07-2011 om 10:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrede
    Een hartenkreet van Anke zij is voor mij een onbekende maar haar
    gedicht is er één van een bekende!

    Vrede

    Als Jezus in mij geboren wordt
    heeft heel mijn wereld vrede.
    Dan kom ik God in mensen tegen
    en dat betekent: geen tekort.

    Als Jezus in mij geboren wordt
    kan ik de waarheid uit gaan dragen.
    En antwoord geven op wat vragen
    geboren heelheid groeit dan voort.

    Als Jezus in mij geboren wordt
    zal ik bedoelingen begrijpen
    en kan ik groeien en gaan rijpen
    dan is er weinig, wat me stoort.

    Als Jezus in mij geboren wordt
    heeft heel mijn wereld vrede.
    Dan kom ik God in mensen tegen
    en doe ik niemand iets tekort.

    schrijver

    01-07-2011 om 10:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vlinder
    Een gedicht van Prudems van Duyse 1804-1859

    De vlinder en de mier.

    Bij het lachend morgenkrieken
    Zeide een vlinder, hups en fier
    Aangesneld op bonte wieken,
    Aan een arbeidzame mier:
    ‘Zie mijn vlerken!
    Blijf maar werken;
    Nergens zijt ge wellekom.
    Waar ik vliege,
    En mij wiege,
    Volgen de ogen mij alom.’

    't Miertje zweeg; maar, toegesprongen,
    Greep, met rapgesloten hand,
    Naar de vlinder reeds een jongen,
    Roepend: ‘Ha, ik ving u, kwant.
    O, hoe vonkelen
    En hoe kronkelen
    Al die kleuren onder een!
    Welk een buitje!
    Aardig guitje,
    Gij ontvlucht me niet, o neen!’

    't Miertje, onder 't kruid verdoken,
    Sprak, wanneer 't de vlinder zag
    Met een spelde 't lijf doorstoken:
    ‘Kan een kind zo wreed zijn, ach!
    Wie zijn schoonheid
    Zo ten toon spreidt,
    Vaart ellendig menig keer.
    Ik leef rustig,
    Ik werk lustig;
    Wat verlange een miertje meer?’

    Gedichtjes voor kinderen (1849)

    schrijver

    30-06-2011 om 11:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dwaze maagd
    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    De dwaze maagd

    'k Weet niet waarom, maar heel alleen
    ben 'k blootsvoets door de nacht gegaan
    en vroeg met een stem, die de mijne niet scheen:
    "Wie neemt mij aan!"
    'k Ga hier voorzichtig, volgeschonken,
    boordevol als een lamp
    en mijn hoofd doet pijn of 't lichaam is dronken
    en vreemd om mijn hart knelt een kramp.
    Wie?....

    Gij behoeft niet te spreken
    'k verlang niet te kennen Uw nood !
    wie wil mij ontsteken,
    wie geeft mij het leven met d'inslag van dood? —
    Hier zijn mijn voeten, mijn borsten, mijn handen,
    hier zijn mijn leden, mijn lippen, mijn mond,
    wie laat mijn folt'rend smachten verbranden?
    wie heft heel mijn wezen van aard-zware grond?

    Ik weet te goed uit al mijn dromen
    dat geluk in diepste doorstraling bestaat
    en weet dat het eenmaal tot mij moet komen
    in de godlijke vorm van een menselijk gelaat !
    En daarom ...

    Ja daarom misschien ging ik nu door de nacht
    en nam alleen mijzelve mede
    tot wie mij wacht
    en geeft de eindelijke langvoorvoelde vrede ...


    Ach 'k ben toch niets meer dan mijn gesmeekte bede

    Parijsche Verzen (1923)


    schrijver


    29-06-2011 om 14:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wanneer
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee

    Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee,
    Het blad, de boom, de ster, de maan, het licht,
    En als de nacht zo diep en ruim en echt
    En als de atmosfeer oneindig;
    Wanneer wij hebben weggestuurd, wat ons
    Weerhoudt te zijn zo open als de ruimte,
    Wanneer wij, woorden-vollen, zullen zijn
    Zoals het woordeloze naakt en echt,
    Dan zullen wij de adem van de nacht,
    Het spreken van de sterren om de maan,
    De tekens die de bomen schrijven, weten,
    En worden in het woordeloze ruim
    Uitzeggers van een wonderzacht bevel.

    Van God en van de natuur

    28-06-2011 om 16:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.afrikaantjes
    Een gedicht van Karel van den Oever 1879-1927

    Afrikaantjes

    Mijn handen rieken van uw reuk
    waar ik uw steel en blaren kreuk,
    o gulden Afrikaantjes,
    en 'k hou van u zo veel en teêr
    als straks uw parkskens gloeien weer
    saffraan-goud in de laantjes ;
    ik riek u dan zo bitter-fris,
    onaards en vol geheimenis.

    Verzen uit de oorlogstijd (1919)

    schrijver

    27-06-2011 om 11:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.glimworm
    Een gedicht van J.P.Heije 1809-1876

    Glimworm.

    Gij mooie glimworm, die in 't woud
    Des nachts zo helder blinkt door 't hout,
    Alsof het sappig groen der bladen
    Met diamanten is beladen,
    Och! zeg me eens (zo ik 't weten mag)
    Waarom glim je ook niet over dag?
    Als Ik zo prachtig licht kon geven,
    Dan deed ik 't vast mijn hele leven,
    En niet alleen, dat waar' gewis,
    Als 't donker is.

    - Wel, kind! ik zeg 't je met plezier;
    En, ben ik maar een simpel dier,
    Toch kunt ge er mooglijk nut uit halen...
    Wanneer de warme zonnestralen
    Een stroom van licht, een stroom van goud
    Doen vloeien over veld en woud,
    Zou 'k vrezen heel verwaand te lijken
    Als ik mijn zwakke glans liet kijken;
    En deed ik 't al... 'k wed, dat bij dag
    Toch niemand 't zag.

    Och! denk om mij, mijn lieve kind!
    Als gij bij andren u bevindt,
    Die, als een zon, met warme stralen
    Van liefheid, deugd of kennis pralen;
    Hou dan bescheiden 't mondje toe
    En wacht, gelijk ik zelf het doe,
    Tot gij, wanneer die andren zwijgen,
    In ootmoed ook een beurt kunt krijgen...
    Slechts als ge er nut of vreugd door sticht,
    Geef dan uw licht. -

    schrijver

    26-06-2011 om 11:33 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    25-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedje

    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947
    schrijver

    Liedje...

    Ik zou niet graag
    Alleen, vandaag,
    Door hoven gaan van love'ren schone,
    Als ik niet kon
    De lucht, de zon
    En waar zij óp schijnt, aan u tonen.

    Hoe licht de schijn
    Der zonne rein
    Langs 's werelds eeuw'ge kleurenweelde!
    Maar wat zou mij
    Dit hooggetij
    Der schoonheid zijn, zo gij 't niet deelde?

    Want uw gelaat
    In schoonheid gaat
    Der wereld schoon zó zeer te boven,
    Waar dat niet is
    Blijft droefenis
    Op 't blauw der lucht, op 't groen der hoven.




     

    25-06-2011 om 11:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Uren

    Dit is Uw aard, o uren van 't verleden,
    Steeds als gij wordt gewenkt, bereid te staan,
    Om uit Uw rijk van schemering te treden
    In zonglans of het glinstren van de maan.

    Een glimlach is genoeg, een diep verzuchten,
    En ijlings snelt gij, uit de slaap gewekt,
    Elk met een korfje aan, vol geurge vruchten,
    Door vochtig mos of een bruin blad bedekt.

    En deze lavende oogst, die gij komt schenken,
    Smaakt rijp en sappig, daar de tijd verzoet:
    Een oude liefde ontroert zo bij 't herdenken,
    Een vreugd lijkt goddlijk en het leed wordt goed.

    Hoe zal het zijn, als die U placht te roepen
    De sluimer van zijn langste nacht begon,
    En hij niet meer Uw dansvervlochten groepen
    Zien zal bij maanlicht of de gloed der zon?

    Zijt gij dan ook gestorven, koor der uren,
    En ligt gij bleek en roerloos, hand aan hand,
    In huivrig duister, naast gedoofde vuren,
    Ergens ver weg aan een verlaten strand?

    Of hebt gij, dappre schaar, getrouwe ronden,
    Die elke klacht naar U, hoe zacht ook, hoort,
    Uw vroegre heer in 't ander land gevonden,
    En wordt hij daar nog door Uw komst bekoord?

    Het aardsche paradijs (1927)

    24-06-2011 om 10:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Uren

    Dit is Uw aard, o uren van 't verleden,
    Steeds als gij wordt gewenkt, bereid te staan,
    Om uit Uw rijk van schemering te treden
    In zonglans of het glinstren van de maan.

    Een glimlach is genoeg, een diep verzuchten,
    En ijlings snelt gij, uit de slaap gewekt,
    Elk met een korfje aan, vol geurge vruchten,
    Door vochtig mos of een bruin blad bedekt.

    En deze lavende oogst, die gij komt schenken,
    Smaakt rijp en sappig, daar de tijd verzoet:
    Een oude liefde ontroert zo bij 't herdenken,
    Een vreugd lijkt goddlijk en het leed wordt goed.

    Hoe zal het zijn, als die U placht te roepen
    De sluimer van zijn langste nacht begon,
    En hij niet meer Uw dansvervlochten groepen
    Zien zal bij maanlicht of de gloed der zon?

    Zijt gij dan ook gestorven, koor der uren,
    En ligt gij bleek en roerloos, hand aan hand,
    In huivrig duister, naast gedoofde vuren,
    Ergens ver weg aan een verlaten strand?

    Of hebt gij, dappre schaar, getrouwe ronden,
    Die elke klacht naar U, hoe zacht ook, hoort,
    Uw vroegre heer in 't ander land gevonden,
    En wordt hij daar nog door Uw komst bekoord?

    Het aardsche paradijs (1927)

    24-06-2011 om 10:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nodige
    Een gedicht van Constantijn Huygens 1596-1687

    NOODIGHE SWACKHEIT

    Gedenkens taaie kunst en wens ik niet te weten:
    Ik hadd' er liever een te leren van Vergeten.
    Zou mij te voren staan al wat ik heb bezweet
    In lijden of in vrees; het waar een pak van leed
    Dat and're schouderen als mijne mosten dragen:
    Zou ik ook al de vreugd van all' mijn blanke dagen
    In ene spiegel zien: een sterker oog als 't mijn
    Most dat verzamelde gebliksem machtig zijn.
    Wat is 't ons dienstig dat vergeten en onthouwen
    Haar krachten wederzijds onthouwen en verdouwen;
    Wat is des Heeren doen voordachtig en doorwijs,
    Die ons 't herdenken wel vergunt; maar stuksgewijs!

    De gedichten VI, ed. J. A. Worp, J. B. Wolters, Groningen.(1896)

    schrijver

    23-06-2011 om 11:33 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nodige
    Een gedicht van Constantijn Huygens 1596-1687

    NOODIGHE SWACKHEIT

    Gedenkens taaie kunst en wens ik niet te weten:
    Ik hadd' er liever een te leren van Vergeten.
    Zou mij te voren staan al wat ik heb bezweet
    In lijden of in vrees; het waar een pak van leed
    Dat and're schouderen als mijne mosten dragen:
    Zou ik ook al de vreugd van all' mijn blanke dagen
    In ene spiegel zien: een sterker oog als 't mijn
    Most dat verzamelde gebliksem machtig zijn.
    Wat is 't ons dienstig dat vergeten en onthouwen
    Haar krachten wederzijds onthouwen en verdouwen;
    Wat is des Heeren doen voordachtig en doorwijs,
    Die ons 't herdenken wel vergunt; maar stuksgewijs!

    De gedichten VI, ed. J. A. Worp, J. B. Wolters, Groningen.(1896)

    schrijver

    23-06-2011 om 11:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Jan Veth 1864-1925

    Wij weten niet vanwaar wij komen

    Wij weten niet vanwaar wij komen,
    Wij weten niet waarheen wij gaan, -
    En enkel in vermeetle dromen
    Wanen wij 't leven te verstaan.

    Wij zijn getogen uit een duister,
    Dat duizend raadselen omving,
    Van vroeger uitgedoofde luister
    Herleefde ons geen herinnering.

    Op golven worden wij gedragen,
    Wij naadren geen beveiligd strand,
    En nimmer wenkt op onze vragen
    Een teken van 't begeerde land.

    De dagen voelen we ons ontglippen,
    De ruimte om ons is maatloos wijd, -
    En mensen zijn maar nevelstippen,
    Vervluchtigend in de eindloosheid.

    Hun schimmen komen en verglijden,
    In 't niet verjaagd, door wat, door wien?
    Wat zijn ons lijden en verblijden
    In 't licht der eeuwigheid gezien!

    IJdel zijn treuren en verheugen,
    Des harten durende ebbe en vloed, -
    Want leed en liefde zijn maar vleugen
    Van de eeuwge vlam, die teert en voedt.

    Wij zien de kringloop der seizoenen,
    En hoe uit ieder morgenrood
    Een blanke dag deint, en het groenen
    Van 't lover uitgeelt in de dood.

    De dagen wenden zich tot nachten,
    De dorre takken groenen weer, -
    Wij armen zien, in blij verwachten,
    De nieuwe kentring telkenkeer.

    Maar nooit erlangen wij de weelde,
    Te wandlen in bestendig licht, -
    En 't zand, waar 't argloos kind mee speelde
    Stuift over 't graf, waar 't eens in ligt.

    Wat baat ons peinzen, wat ons peilen;
    Het lood zinkt neer en vindt geen grond.
    Geen mens, die zeeën kan bezeilen,
    Waar niemand vaam of koers in vond.

    Er wàs geen vroegst begin der dingen,
    Er staat geen eindpaal in 't heelal, -
    Wij zien alleenlijk wisselingen
    Van al wat was en wezen zal.

    Hoe zouden wij de zin bevatten
    Van wat ons ieder uur ontvliedt!
    De stervling kan wel grenzen schatten,
    Maar 't grensloos onbegrensde niet.

    Wij hebben 's levens wijn gedronken
    En dansen op des levens lied, -
    Maar straks, in mijmering verzonken,
    Begrijpen wij ons zelven niet.

    Wij weten niet vanwaar wij komen,
    Wij weten niet waarheen wij gaan,
    En louter in verdwaasde dromen
    Wanen wij 't leven te verstaan.


    ---------------------------------------

    erlangen: verkrijgen, verwerven

     

    22-06-2011 om 10:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sterrenkind
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Jacob Slauerhoff 1898-1936
    Sterrenkind

    Een sterrennacht op de wereld geworpen,
    In sneeuw begraven door de wind,
    Houthakkers brachten naar hun verre dorpen
    Als een gevonden schat het sterrenkind.

    Zij dachten hun vrouwen gelukkig te maken
    Omdat zijn mantel van zilver was,
    Maar zij moesten hem voeden en bij hem waken
    Als was hij een kind van hun eigen ras.

    De mantel konden zij niet verkopen,
    Geen zilversmid geloofde er aan;
    De pope wou de vondeling niet dopen,
    Dat heidenkind gevallen van de maan.

    Geen timmerman wilde hem laten werken,
    Die tere prins, wat had men er aan?
    De kosters joegen hem uit hun kerken,
    Het heidenkind dat peinzend stil bleef staan.

    En op een nacht is hij weer verdwenen;
    Het dorp telde vele kindren minder,
    Terwijl opeens veel meer sterren schenen.
    Het was zeven jaar geleden. En weer winter.

    Serenade (1930)

     

    21-06-2011 om 11:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moederweelde
    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Moederweelde

    O toen ik mijn kindeke droeg in mijn schoot,
    Hoe groeide mijn hart zo reuzegroot
    Als kon het de wereld bevatten
    En de stralende goudene zonnebal
    En de sterren, die flonkeren zonder tal
    En de zilveren maan in de hemelhal
    En de aarde met al haar schatten!

    En mijn ogen, die schouwden wel kalm en wijs,
    Want ik voelde in mijn boezem een paradijs
    En mijn lippen, die lachten zo vredig,
    Want ik zag wat alleen maar een moeder ziet
    En mijn vreugd was te heilig, ik zei haar niet
    En het was nog te vroeg voor een zegelied,
    Want mijn armen, die vielen nog ledig.

    Doch nu er mijn kindeke woelt op mijn schoot,
    Nu grijpt het mijn hart zo reuzegroot
    In zijn rozige dartele handen.
    En het is mij een wonder, waarover ik zon,
    Hoe mijn hart, dat de wereld bevatten kon,
    Met de bloemen, de sterren, de maan en de zon,
    Ligt zo klein in die tengere wanden.

    De Gids (1909)

    schrijver

    20-06-2011 om 11:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.duinpan
    Een gedicht gelezen en maar geplaatst

    In een duinpan

    Wat moet ik op dit eiland met het woord
    'woestijn'? Op een zandplaat ligt het
    voor de hand maar hier in deze duinpan
    waarin ik Jesaja lees? Ah, het welig
    bloeien van de narcis! Jaloezie steekt
    de kop op want ik ben dor land. Hier klinkt

    de belofte dat het gloeiende zand
    een waterplas wordt en ik veranderen
    zal in een bron van inspiratie

    -------------------------------------
    uit: 'Ode aan de ooievaar', 2003

    schrijver

    Schrijver: Anton van Ent

    20-06-2011 om 11:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zij
    Een gedicht van Jacques Perk 1859-1881

    ZIJ KOMT

    Gij, berken, buig uw ranke lovertrossen!
    Strooi, rozen, op het zand èn sneeuw èn blad!
    Gij, zwaatlende olmen, nijg u naar het pad,
    En kus de dauw van sidderende mossen!

    En, snelgewiekte liederen der bossen,
    Stem aan èn zang èn lof! En, klimveil, dat
    De slanke, diepbeminde beuk omvat,
    Druk hechter aan de twijgen u, de rossen!

    Voorzegger, die uzelve roept, o, kom,
    En roep uw „koekoek” duizend blijde keren,
    En fladder aan, vergulde vlinderdrom!

    Zij zweeft hierheen, die zon en zomer eren:
    De lof van hare schoonheid klinke alom,
    Waar zon en zomer te beminnen leren!

    schrijver

    19-06-2011 om 11:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijdloze
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    't Tijdloze en 't Tijdelijke

    De dennen wiegen de eeuwig groene kronen
    In 't zachte blauw, dat aarde en al omspant,
    En in de diepte voor ons ligt het land,
    Waar duizend nijvren hof bij hof bewonen:

    Hier drijft een landman met de kracht'ge hand
    De vore' in de aard, die tijd en arbeid lonen,
    Oogst reeds een ander 't ooft welks rode konen
    De almachtige zomerzon heeft rijp gebrand.

    En de ovens langs, waar rode stenen drogen
    In 't zelfde zonlicht, kronkt de blauwe stroom,
    Die boten met een zacht geraas bevaren;

    Zo zag ik, wie maar even leven mogen,
    Met wat reeds daar was meer dan duizend jaren,
    't Tijdloze en 't tijdlijke als droom van een droom.

    schrijver

    18-06-2011 om 15:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!