***xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Steeds opnieuw en tot haar ontzetting

moet zij het vaststellen :

vakantie stemt haar milder

tegenover haar mannelijke medemens.

Het moet het overmatig proeven en snuiven

van de zon en het zilt zijn,

het principieel aanvaarden van de best wel

draaglijke lichtheid van dit bestaan,

het bewaren van het juiste evenwicht

tussen verlangen en onverschilligheid,

de behaaglijke rust die zij goedkoper

ook wel kan vinden,

of gewoon en zonder meer, haar hormonen.

Eén van de aangename, en verder weinige,

aspecten aan een man, waar zij een bijzonder

genoegen in kan scheppen,

- weliswaar helaas op latere leeftijd -

is zijn gevoel voor humor.

Zijn gevoel voor haar humor, dan.

En schateren kon hij, die man.

Staand, lopend, dansend, zittend, liggend, hij blééf lachen.

Zijn gehele verdere leven lachte hem toe, en zij ook.

Hoogst onprettig daarbij was, dat hij aldus doende

steevast op haar armen kletste.

Nou, nogmaals, het was vakantie.

En dan is zij milder gestemd, weet u.

Diezelfde activiteit op haar billen,

had zij nog irritanter gevonden.

Twee dagen en nachten verging het lachen hen niet.

Maar het leven is dus geen lachertje.

Toen hij haar terugzag, weende hij.

Toen hij Mozart voor haar klavierde, liepen tranen over zijn wangen.

Toen zij verbaasd iets te lang in zijn ogen keek, traande hij opnieuw.

Toen zij uiteindelijk wegreed, huilde hij.

Hij schreef, hij belde, hij snotterde telkens.

Drie lange dagen.

Zonder haar, was hij geen cent waard.

Zonder haar, was ook zijn leven geen cent meer waard.

Het deprimeerde haar danig.

Zij vroeg zich af waar een mens zoveel vocht vandaan haalde.

Het vooruitzicht op een gelukkige oude dag met een dreigende katarakt,

artritis en basocellulaire epithelioom,

tot daar nog aan toe,

maar dit alles in het weinig opbeurende

gezelschap van een bijna onophoudelijk

emotioneel losgeslagen manspersoon,    

het leek haar plots vom Gute zuviel.

Zij maakte hem dit duidelijk, onder bedekte termen.

Tendres paroles.

"Ga je dit op je blog zetten, popje?" vroeg hij haar, eens drooggelegd.

"Neen, liefje, dit is ons verhaal".

Hier zal hij dus niet kunnen om lachen.

***