Ik ben Chantal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Goldenyearsandtears.
Ik ben een vrouw en woon in Kreta (Griekenland) en mijn beroep is allang vergeten.
Ik ben geboren op 21/03/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooral vermijden wat ik niét graag doe.
Aan zijn uitwerpselen herkent men het dier.
Dit zijn de dampende hoopjes van een bohémienne comblée, neergezet op minder fortuinlijke sujetten.
Tragikomische bijdragen over al dan niet toevallige "Ontmoetingen", de tijdspanne tussen Verwachting en Ontgoocheling. Een kritische kijk van een ongenietbare rebelse vrouw.
04-07-2008
HET ZITJE
***
Voor het zitje 1D moet je meteen
feestelijk bedanken
als je een binnenlandse OA vlucht boekt.
58 paar ogen en neuzen volgen gedwee
in hun vrij oncomfortabele positie
de eilandenrichting die de piloot
met zijn hopelijk bewezen expertise
met hen uitgaat.
2 paar ogen vooraan moeten noodgedwongen
de andere richting uitkijken.
Voor de ogen die aan het raampje kleven,
een iets minder confronterende situatie
dan voor die van zitje 1D.
Verborgen achter een overdosis zonnebril
stellen die zichzelf wel een poos gerust
met het proberen inschatten
van de plofafstand tot de eeuwigheid
mocht de eindtarmac alsnog niet gehaald
worden.
Zitje 1D bevindt zich aan de nooduitgang.
En neemt een deel van het gangpad in.
Wel veilig dus. Veel beenruimte ook.
Dat is het net.
Het overkomt je als je vorige vlucht
zoveel onverklaarbare vertraging had
dat je je vroegboekkortingse
maar evengoed oliedure sofitelmatras
nauwelijks hebt kunnen strelen.
Laat nu staan dat je op de koop toe de
euvele moed
uit je geperst zou hebben
om in een van je hermetisch afgesloten
koffers
op zoek te gaan naar die decente broek
waarvoor je dat flatteuze vertrekrokje
beter had geruild.
Achteraf beschouwd.
Het zijn niet enkel die benen.
Je staat, zit, hangt ten voeten uit in die
1D etalage.
Met je beide poten aan de drempel van het
slachthuis.
Een dikbilrund. Een callipyge.
The today's seat 1D focus.
Met elk trilhaar voel je
wat 58 OA medegevangenen denken,
welke vragen zij zich stellen,
welke voorstellingen zij zich maken.
Met elke oogopslag zie je het ook
duidelijk.
Je bent weliswaar niet vies
van een theaterscènetje meer of minder,
bij voorkeur persoons- en plaatsgebonden.
Je kan een beetje publiek
dan ook wel smaken.
Maar op seat 1D word je je door de
doordringende blikbende van 58
striemend pijnlijk bewust
van je locktite kleefknieën
van je zo lang als een nacht zonder liefde
benen
van je playtex divine onder je strakke
topje
van je nu pigmentlost witte dak
van je precaire partnerfree genadestatus.
En je duikt geabsorbeerd in de franstalige
krant
die je zonet samen met je onvermijdelijke
saffies
mastercardsgewijs hebt aangekocht
- want je wil je credibiliteit niet aan
zeg maar
HLN vergooien -
en je weet perfect welke hausse Crédit
Agricole
op de CAC40 heeft gekend
en in hoeveel zalen Bouli's film wordt
verdeeld
want je hebt het zevenmaal gelezen.
En je weigert beleefd de vacuümverpakte
onsmakelijke croissant,
wegens het vermoeden van kruimels rond je
mondhoeken
en op je gewelfde borst.
En je bedankt innemend in het Engels voor
het kopje koffie,
wegens het gegarandeerd omstoten
en het gebrek aan deponeermogelijkheden
ervan.
En als je al wil stoppen, dan zeker niet
sanitair.
En je pent je overweldigende indrukken
niet neer
op het exclusieve sofitelbriefpapier
dat je hebt meegegrist
- voor wat hoort wat -
wegens jezelf opgedrongen
beperkte rek-, buig-, draai- en
duwbewegingen.
Le stress en vrac.
Een dik uurtje.
Zo voorbij.
Tweemaal raden welk zitje OA mij had
voorbehouden
tijdens de terugvlucht?
Die verhullende broek had ik
klaargelegd... en aangetrokken.
***
04-07-2008 om 18:23
geschreven door goldenyearsandtears
"Deze activiteit is nefast voor elk facet van uw gezondheid"
zou elke chatruimte
in tekengrootte 36 moeten voorafgaan.
In het rood, en met uitroeptekens, indien gelinkt
aan de messenger van datingsites.
Deze opslorpende, vernietigende bezigheid hoort immers thuis
in het weinig verheffende rijtje verslavingen, als daar zijn,
in alfabetische volgorde, alcoholverslaving, drugsverslaving,
eet- of eetnetnietverslaving, gokverslaving, gsm-verslaving,
internetverslaving, pillenverslaving, sexverslaving en
tabakverslaving en zou dus de tweede plaats innemen.
Chatverslaving leidt immers onafwendbaar tot minstens één,
zoniet tot alle hierboven vermelde assuétudes.
Laat me vooral duidelijk zijn, ik heb het dus niet over het sporadische gedrag van
omaatje langs moederszijde, dat via haar 10-jarige kleinzoon in Zuid-Afrika
probeert uit te vissen of zijn ouders nog wel samen slapen.
Deze wetenschap zal opoe langs vaderszijde worst wezen,
zij weet wel beter.
Noch over de dementerende pogingen van vrouwen met mooie
rondingen, gelijkgefiguurden het geheim te
ontfutselen, hoe zij erin geslaagd zijn of alsnog hopen te slagen
in hun afslankend opzet uitermate storende hobbels en bobbels
nog voor de Turkije-vakantie weg te werken.
Waarvoor àlle respect, ik kan daar inkomen.
Neen hoor, ik heb het over de keiharde uiterst gevaarlijke business,
over het Kerkhof van Gevoelige Zielen.
Laat Elke Hoop Varen Gij Die Deze Daterschatruimte Binnentreedt.
De Chatboxtragiek, Het MSN-Gevaar, Het Skype-Syndroom.
Chatten als haast onvermijdelijke stap 2
na het meestal bewust kort gehouden
eerste contact (stap 1) dat internetdaters
van beider kunne, of ook wel van gelijke kunne,
via datingsites met elkaar plegen te leggen.
Ten behoeve van niet-ingewijden, het begint met een pop-up.
Of met een miniem berichtje.
"Hallo, mooi (oftewel : leuk) profieltje heb jij"
"Klassedame, je ziet er zo jong uit voor je leeftijd,
zo sensueel"
Prachtige fotos, je oogt fantastisch! Sexy jurkje trouwens
"Ik val op oudere vrouwen, mijn
mooiste ervaring heb ik gehad met
een leeftijdsgenote van je"
"Zullen we eens kennismaken"? (oftewel : "Kan ik je verleiden tot een kennismaking" indien de afzender slechts voor het tweede werkwoord interesse heeft)
"Ik kan nauwelijks wachten"
"Je kan me bereiken op msn...."
Zulkdanig moois mag je verwachten van kerels in de leeftijdscategorie 35-48,
overwegend gehuwd, en tijdens de werkuren.
Sommige die-hards verkiezen een meer directe aanpak :
"Zin in een stevige sexpartij"?
"Voel je iets voor BDSM"?
"FF BFF"? (toegegeven, ik heb het moeten opzoeken, ik vreesde even dat zijn klavier het liet afweten)
"Vind jij ook dat penetratie altijd moet"?
"Word je graag gelikt"?
"Zullen we op msn overgaan? Dat bekt beter"
(oftewel : "Dat praat gemakkelijker", indien de afzender
iets minder taalgevoelig is).
Leeftijdscategorie 22-32 probeert het iets ludieker :
Aan de kathedraal hadden zij afgesproken, een voor de hand liggende locatie.
De man had immers net, en wel op gevorderde leeftijd, een cursus toeristische gids achter de kiezen.
Met onderscheiding.
En met evenveel voldoening, eindelijk, voor het eerst, na een introverte carrière in de plaatselijke bibliotheek.
Een semi actieve loopbaan die al even geruisloos in zijn oppensioenstelling was gevloeid.
Hij was terecht fier op zijn prestatie.
Geen twee op elkaar liggende slijkstenen uit de vroege of late Middeleeuwen, of hij kon er een heus verhaal om bouwen.
"Ik zal je niet meer bellen", had hij gewaarschuwd. "Ik heb een vast toestel, en bellen naar een mobieltje is héél duur". Hij was West-Vlaming. En vrijgezel.
"Om 14 uur zal ik er zijn. Ik breng een paraplu mee", had hij er accentloos aan toegevoegd.
Er stond een novembergure wind en het regende. Zij had haar nepbontjas aangetrokken, een tikkeltje vroeg op het jaar, toegegeven, maar ze vond het zo BCBG staan.
Hij mocht vooral niet denken dat zij er zo eentje was dat enkel op zijn geld uit was. Mannen worden op datingsites zo vaak opgelicht.
Zij bad kwiek doorstappend dat haar pas geföhnt kapsel in model zou blijven.
Ze waaide zowat naar hem toe. Wat bleekjes zag hij eruit, in zijn witrode ruitjeshemd met open kraag en kort vaalbruin JBC-blousonnetje.
Ze greep spontaan de beide ritsen van zijn jasje tegen elkaar. "Heb je het niet koud"? vroeg ze moederlijk. Hij was aangenaam verrast.
Het kon slechter, dacht ze, toen hij haar volgde op weg naar de afgesproken degustatieplaats. Bezorgd keek ze geregeld om. Gefascineerd en hevig geëmotioneerd beschreef hij haar de gevels waarover hij zoveel had gelezen. Ze verstond hem niet.
Hij heeft een zacht en teder gezicht, stelde ze zichzelf gerust. Lengte en figuur zitten ook wel snor. Iemand waarmee je je op straat kon vertonen.
Toen ze bij de Markt arriveerden, had het opgehouden met regenen.
Er was weinig volk op de terrasjes, door een uitzonderlijk natte zomer hadden de middenstanders het massaal opgegeven hun afgeschreven terrasmeubeltjes nog ruim voor de winter binnen te halen.
Aan het meest troosteloze, lege terrasje, haalde hij haar in. "Hier gaan we een koffie drinken", stelde hij voor.
Ze vond het maar niks en ging op het natte ongemakkelijke stoeltje zitten.
Toen de koffies uiteindelijk door de onvriendelijke serveerster op het tafeltje werden geschoven, hadden zij reeds wederzijds gegevens over hun burgerlijke stand uitgewisseld.
Hij was nooit getrouwd geweest, hij had zijn Grote Liefde de rug toegekeerd toen hij besloot alsnog hogere studies aan te vatten. Daar had hij spijt van. Een korte relatie achteraf had nauwelijks vier maanden geduurd.
Zij beperkte haar huwelijken veiligheidshalve tot één. Want daar had zij geen spijt van.
"Hoe zit het met je libido"? De vraag kaatste af op het kopje dat zij net naar haar mond bracht. Het bracht haar danig van haar stuk.
Zij maakte achteloos de bovenste knopen van haar faux fur mantel los en schoof haar stoeltje wat dichter bij het zijne, in een poging hem met haar groene blik gerust te stellen.
Hij was gerustgesteld en bestelde zich overmoedig een Leffe. "En voor haar nog een koffie", voegde hij ongevraagd aan zijn bestelling toe.
Het gevaar was geweken, het gesprek kabbelde lekker voort. Of hij haar al had verteld dat hij een cursus toeristische gids met onderscheiding had afgemaakt?
Niet te onderschatten, het had hem moeite en tijd gekost. Maar daartegenover stond, dat hij thuis de verwarming uit kon zetten als hij naar de les was.
En het bracht nog een centje op, dat gidsen, dat mocht nu, weet je, je mag bijverdienen nu als je op pensioen bent.
"Ik heb geen elitewagen, hoor", vervolgde hij, na een sluikse blik op de pels. "Een Nissan, sterk wagentje. Na de dood van mijn mamaatje gekocht. In 1993 was dat".
"Maar je hebt een elitefiets", probeerde ze. Ze herinnerde zich de hybride stadsfiets die hij zich onlangs had veroorloofd. Een Norta of zoiets.
Hij schaterde het uit. "Wat ben jij adrem, zeg". "Ja hoor. Een noodzaak in een verkeerszwangere stad. Doe ik ook mijn boodschappen mee. Dat jij dat nog weet, zeg. Maar het was een dure aankoop, weet je"?
Zij wist dat. Alles wat hij vertelde, wist ze. En ze vroeg zich af, hoe laat het nu zou zijn.
Om halfvier veerde hij recht. Zijn glas was leeg, haar koffie koud.
"Ik ga de rekening vragen, we delen dit toch he"? Verbluft, totaal ongelovig moet zij gekeken hebben. "Ja toch"?
Zij griste haar portemonnee, formaat 2 Bratella Bakken en Braden 500 gr botervlootjes, uit haar handtas en legde die goed zichtbaar op het tafeltje.
Hij schrok van haar haast en probeerde het gevaarte met zijn elleboog terug in haar handtas te schuiven.
"Wacht, wàcht even tot het meisje is langsgekomen". Zij wou hier niets van horen.
8,20 euro stond op het ticket dat hij aandachtig bestudeerde.
Zij legde een 5 eurobiljet op het tafeltje en stond onmiddellijk op. Wààg het vooral niet me wat koperstukjes terug te geven, dacht ze. Hij maakte daar geen aanstalten toe.
Toen zij de stoeltjes netjes onder de tafel wilden schuiven, raakte haar hand ongewild de zijne aan.
Hij verstijfde en keek haar ontzet aan. Zijn zacht en teder gezicht liep bloedrood aan. Hij deinsde verschrikt een pas achteruit, en schudde verwoed met zijn hand, alsof er net een kom hete soep was overgegaan. Hij stamelde. "Dit is nog te vroeg" piepte hij.
Zou ze nu onbedaarlijk lachen? Zij lachte niet, leek onbewogen, maar keek hem vol medelijden aan.
Hoe zit het met jouw libido, welde in haar op. Zij begreep het ineens. Zij begreep zeer veel, zij het dan meestal iets te laat.
"Ik ben met de trein gekomen", haastte hij zich te zeggen. "Ze durven enorm veel geld vragen voor de parkeergarages hier".
Zij knoopte haar nepjas volledig dicht, zweefde langsheen de tafeltjes en keek niet meer om.
Een week later liep een berichtje op haar pc. Hij had de kennismaking zo prettig gevonden. Een mooie verschijning, dat moest hij haar nageven. Maar had iemand leren kennen uit zijn streek, dit wou hij een kans geven.
En sorry, hij wou eerder bellen, maar bellen naar een mobieltje is zo duur. En al helemaal vanaf een vast toestel.
Zij was opgelucht.
22-04-2008 om 00:00
geschreven door goldenyearsandtears
Ik ben Chantal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Goldenyearsandtears.
