***xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Haar sproetjeshuid zit als folie

rond haar knoken getrokken.

Duidelijk een stapel teveel

aan raki, saffies en foute mannen.

In een welgevormder verleden

verliet zij haar kneuterige tulpenbollenkerel

voor een nieuw leven

met een al even nieuwe Zeus.

En meerde in zijn kielzog aan

op mijn stukje eiland.

Het sprookje duurde

tot haar tanden even los stonden

als zijn handen bleken te zijn.

Deze ervaring rijker,

besloot zij zich

in de veel kortere armen te gooien

van een liefsnoeterige en fors besnorde zeeman,

net als zij na een woelig bestaan

op zoek naar rustiger wateren.

Consequent wijf, heerlijk toch?

Op z'n Ischa Meijer's,

"geen gelul, broek af! had je maar niet moeten liften!"

Verpleegster is ze.

Beter nog, een verpleegster

die Nederlands spreekt.

En al helemaal onbetaalbaar,

het enige medisch betrouwbaar creatuur

in het ziekenhuis.

Met zachte woorden

peuterde zij Koenjoek (*) langzaam

uit de coma

waarin hij was weggezonken.

Zij aan zij wroetten, stampvoetten wij

wekenlang om hem opnieuw te leren praten,

lopen, functioneren, leven.

Zoals het op ons eiland hoort,

hebben wij hiertoe overgedoseerd

getierd, gedreigd,

achterover gedrukt, gecorrumpeerd.

En hersenbeschadigend

gelachen, gedronken,

gedanst, gefeest.

     Zoals dit overal wel hoort.    

Ach wat, gewoon.

Zo'n sprietgriet

vergeet je toch niet?

***

(*)

1. Javaans slim, stout aapje.

2. Een vriend van ondergetekende.