***xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zo kan ik mijn visite vandaag

niet onder de ogen komen.

Hem toch niet.

Ik had naar de kapper moeten gaan.

Zie mij hier staan.

Net nu.

Dit komt nooit goed.

Had ik mijn haar maar niet

zelf moeten wassen.

Hij zal het maar niks vinden.

Ik wil het einde voor hem zijn

en dit is zelfs geen goed begin.

Als je ten prooi aan dehydratatie

mijn koelkast opentrekt

voor een frisse pint

en je ziet op de diepgekoelde flesjes

mijn haardroger liggen,

dan kan ik daar maar één reden

voor bedenken.

Het kreng heeft het middenin

en wel in het heetst van de strijd

opgegeven

en is tijdelijk aan afkoeling toe.

Een beetje probleemoplossend

moet een mens hier wel zijn.

Want. Er kan al eens een dag of zelfs twee

geen water zijn.

Denk je dat eens in.

Geen bakje verse koffie als je in

je niemendal nog half slapend met

die lege kan in je handen staat.

En je die niemendal

dus ook niet onder de douche zal

wakker krijgen.

En wat je zo nodig moet achterlaten,

ook niet doorgespoeld zal krijgen.

En de zwabber die je vandaag eens vlug

door je kot zou halen,

in de hoek blijft staan.

En je dat frivole jurkje, dat je voor

je bijzondere gast eens vlug op de hand

zou wassen, niet aan kunt trekken.

En hij zal zien dat je afwas van

gisterenavond er nog staat.

En je de patatjes met prei voor

vanavond wel kan vergeten.

En je bloemen zullen verpieteren,

je meloenen verschrompelen en je

nieuwe tomaatjes uitdrogen.

Puur suïcidaal ben je

als je geen halve container

flessenwater in je kasten hebt staan.

Want. Er kan al eens een dag of zelfs twee

geen stroom zijn.

Denk je dat eens in.

Je hebt je verslapen,

net die éne dag van de overige

driehonderdvierenzestig

dat het absoluut niet mocht.

En je kan niet verwittigen,

want je vergat gisterenavond

je gsm op te laden.

En in het donker heb je je

teen-met-likdoorn tegen je

beddenpoot geknald.

En je mag het bakje verse koffie

waar je nu ècht aan toe bent,

wel vergeten.

En veel troost kan ook Radio2

je niet bieden.

En de plas die zich onder je

koelkast vormt mag je opdweilen.

En al wat tot later genot in

je diepvriezer ligt opgeslagen

in de vuilniszak kieperen.

En je dus in het zweet werken,

want ook de airco doet het niet.

En de Indonesische rijsttafel

waar je vanavond wou van genieten

op je buik schrijven.

En al helemaal niet naar je

thuisfront mailen dat het zo

lekker met je gaat.

En "Blokken" hoef je ook al niet

te volgen terwijl je dat pikante

jurkje strijkt.

Puur suïcidaal ben je,

als je geen bananendoos kaarsen in je huis

en geen barbecue in je tuin hebt staan.

Want. Er kan al eens een aardschok zijn.

Denk je dat eens in.

Je loopt nu wel een grote kans

én zonder water én zonder stroom te zitten.

Maar ik wou het over mijn visite hebben.

***