Geen Ijsetrippers in Ottenburg vandaag, mijn favoriete tocht is door corona geënterd, snif, snif. Dan maar alleen op pad. Heb bij Natuurpunt een tocht gevonden ‘de Hagelandse Vallei’, knooppunten in de omgeving van Wezemaal en Holsbeek. Kan niet fout lopen en ik ga op pad. Acht minuten trein van Leuven tot Wezemaal, behalve de begeleider niemand te zien. Tien minuutjes langs de Langestraat tot de Sint-Martinuskerk en meteen bordje ‘6’ oppikken. Passeer de mini replica van de Wesemeulen en mag meteen pittig klimmen de Wijngaardberg op. Onze natuurjongens maken er een sport van, op en neer en nog een keer. Pfff dit is stevige kost, ik zie de berg van alle kanten ! Op het plateau telkens de zure geur van appelbomen in bloei, ook een eerste keer het pittige geel van koolzaad of gele mosterd, de twee lossen elkaar af. Nog maar eens klimmen door een holle weg en dan ruim over het fruitige plateau. Kom nauwelijks iemand tegen, al eens een paar MTB-ers maar dat is het dan ook. De grauwe ochtend maakt stilaan plaats voor een zonnige namiddag, de wind blijft toch wel schraal. Langs een wijndruiven plantage duik ik definitief de Wijngaardberg af, kan genieten van vlakke paden in de vallei. Brem kleurt de heuvel Paasmaandag. Middels een brug over de A2 nu en vervolgen over een kasseitje. Langs het randje van de Beniksberg en dus nauwelijks een molshoop. Zakken door een holle weg tot wat huizen en even zoeken naar de Molenbaan, geholpen door een Ollandse streekbewoner. Kom uit bij een watermolen en mag dan stroomopwaarts genieten van een waterloop, zelf stappend over een maaipad. Lijkt dat ik hier nooit gewandeld heb en het is oh zo mooi en rustig. Bomen staan er frisgroen bij, bloempjes aan de kant van de paden zijn stralend wit. Ik wissel akkers en bossen, paardenbloemen staan in pluis te wachten op de wind. Alhoewel dit moerassig gebied is zijn de grondpaden beenhard, wordt wat deze zomer. Kom in Dutselhoek uit en ga na een akker pittig klimmen het Chartreuzebos in. Brede lanen door het beukenbos en dan mits een holle weg zakken tot randje Holsbeek. Aan de overkant van een steenweg prachtig koolzaad in de bloei en als de natuur overneemt een zee van witte bloempjes. Opnieuw nat bos en moerassig terrein maar perfect begaanbaar. Ik volg een beek door het stille landschap. Bij een paar hoeves even een open riool en dan nog meer waterlopen. Krijg zelfs een paar oude vlondertjes onder de sloffen en vervolg door de weilanden en bossen van Kloosterbos naar de A2. Even nog een heerlijke strook daslook in volle bloei, haast bedwelmend. Een laatste strook langs een beek en daar is de A2 weer. Gewoon terug tot Sint-Martinus dan en naar het station. Dit was een prachtige tocht waarbij de aangegeven kilometers voor interpretatie vatbaar zijn. Mais quand on aime on ne compte pas. Heb mij wel even verslikt in de treinuren en moet in plaats van 20 minuten een uur wachten om weer in Leuven te geraken. Op mijn eentje bankje in de zon op het perron, moet kunnen.
Mijn eerstvolgende werkdag is 22/04 wegens corona-werkloosheid, is een officiële term. De werkgever laat uitschijnen dat 40% werkloosheid de norm zal zijn tot einde mei. Wij hebben inderdaad op dag basis slechts 5 tot 10% van de bestellingen meer, werken dan ook voor tandartsen. Ik heb op vrijwillige basis een hele hap werk mee naar huis genomen, databases schoonmaken maar ga natuurlijk bij dit mooie weer ook wandelen. Dag om dag wandelen en in mijn kot dus.
Bij gebrek aan onze Paasmaandag tocht in Ottenburg neem ik bus 395 naar Overijse. Wandelen langs twater. Vanaf de startplaats van onze augustustocht stap ik langs het gemeentehuis naar de nieuwbouw rond de ommuurt Ijse. Geen scholen visjes te zien in het heldere water, social distance ? Stap vervolgens langs de vijvers van De Leegheid, eerst kassei dan half verhard. Voor het eerst dit voorjaar kwakende kikkers, een nest van een waterkieken ook, de natuur leeft ! Moet het fietspad op, leuk afgeboord met ‘pisbloemen’ een zee van geel en Paasgevoel. Kom in Huldenberg aan, zijn kasteel, watermolen en prachtige kerk. Ik loop niet lekker vandaag, noch mentaal, noch fysisch, je hebt zo van die dagen. Op slecht karakter dan maar want aan het parkoers zal het niet liggen, ik hou hier echt wel van. Op weg naar Loonbeek, nog steeds langs de Ijse een eend met kuiken, die was er vroeg bij ! Even geen kronkels in de route, gewoon rechtdoor langs de Ijse tot Loonbeek, met bloeiend koolzaad in de berm. Langs de hoeve en de watermolen en hupsakee richting Neerijse. Stappen maar langs het glasheldere water. Er zijn wel wat fietsers maar geen wandelaars. In Neerijse genieten van het kasseitje met Japanse kerselaars in volle bloei, het roze gemengd met inheemse witte bloesems, schitterend. In elke poel maken kikkers een hels kabaal, lijkt mij toch wel vroeg in het voorjaar. De witte hoeve, het kapelletje en het kasteel, ik stap naar de Doode Bemde. De vlonders zijn momenteel echt niet nodig want de grond ligt er kurkdroog bij, op sommige plaatsen zelfs al gebarsten. Wordt ons een zomer ! Zwerf nu mee stroomafwaarts met de Dijle … tot de monding van de Ijse. Verlaat de rivier en loop door jong bos langs een zijarm van stilstaand water tot Korbeek-Dijle en The Shelter.
Korte pauze op een bankje en ‘vort met de bok’. Open terrein, weiland met duizenden bloempjes in wit & geel, beetje fietsers op mijn route in zomerse outfit, het mannelijk oog mag ook wel eens genieten. Bij een tunnel onder de E40 weet ik Leuven nabij. De Dijle zie ik al een tijdje niet meer, loop door bosrijke dijken jawel langs moerassige waterloopjes. Plots de zang van mijn eerste koekoek dit jaar, luid en duidelijk, is echt wel een vroege vogel. Van Egenhoven wandel ik naar het kasteel van Arenberg waar ik burgerlijk ongehoorzaam een bankje in de zon doe. Schattig hoe een kindje dat net kan lopen al voor Lionel Messi leert, ze kirt van de pret onder het lachend oog van haar ouders. Even uitlopen nu langs de ommuurde steenweg tot ‘de dreef’ en dan de Leuvense ring op langs Philipps en Leuven Centraal tot ‘my home’. Een verkwikkend bad, we hebben onze dag weer nuttig ingevuld.
Mijn derde opeenvolgende wandelzondag langs twater. Ben de enige passagier aan boord van de trein tussen Leuven en Mechelen. Wandel ook vrijwel alleen voorbij de Thomas Moore campus tot Nekkerspoel. Pik er de hoog ommuurde Dijle op bij erg laag water. Tussen de gebouwen door komt soms eens de Romboutstoren piepen, badend in weldoend zonlicht. Passeer onder meer de Dossin kazerne en verlaat de bewoning als ik het kruispunt met de N1 oversteek. Kan nu echt het jaagpad op en ben vandaag heus niet alleen. 95% van diegenen die ik tegenkom zijn fietsers, hoofdzakelijk ‘terroristen’. De social distancing is dan ook kantje boordje. Dorre rietkragen, bloempjes in het gras, mijn eerste dartele citroentje van het jaar. Mij hoor je niet klagen. Brandnetels steken ook stilaan de kop op, sommige plantjes weten duidelijke van de voorbije vrieskou. Onder de E19 door en langs een kunstmatige heuvel, de uitzichten veranderen regelmatig. Bij de Grote Vijver Zuid moet ik het water verlaten vanwege het Sigmaplan. Tussen bedrijven door kamperen tientallen Oost-Europese vrachtwagen chauffeurs. Kan dan langs de fel blauwe vijver zelf lopen en zie in de verte al de blauwe bruggen van Rumst en het Zennegat. Ik keer nog niet terug naar het water, heb hier terreinkennis en kies voor eindelijk onverhard door een verwildert jong bos. Heerlijk flaneren langs toch ook weer kleine waterloopjes en opnieuw enkele citroentjes als gezelschap. Besluit één blauwe brug over te steken richting Rumst en dat had ik beter niet gedaan. Het lijkt hier wel een fiets autostrade, te gek eigenlijk. Bij de samenkomst der rivieren een tiental sierlijke zwanen op het water, mooi toch. Passeer een steenbakkerij, bemerkt veel rode korstmossen aan de kant van het pad. Passeer Terhagen en stap langs Hoek Boom binnen. Op de kaai een verassing van formaat, Linda & Charles komen uit tegengestelde richting aangewandeld. We houden onze social distancing maar wat is het aangenaam eindelijk nog eens de visu met wandelaars te kunnen praten. Uiteraard bespreken we onze ervaringen met de onzichtbare sluipmoordenaar. We zijn het er over eens, missen dat vele warme sociale contact dat zo eigen is aan de wandelwereld. We zijn zo druk aan het babbelen dat ik vergeet van hen een fotootje te nemen, waarvoor mijn excuses dus. Met een hartelijke groet vervolgen we elk onze eigen weg. De spoorwegbrug richting Puurs staat open, hm is niet normaal. In station Boom geen enkele aanduiding van een onderbreking, k heb deze lijn wel nodig straks. Aan de overkant van de A12 wacht Noeveren en zijn mooi in stand gehouden steenbakkerijen. Terug de Rupeldijk op dan en langs Kim’s place. Na Niel duik ik terug weg van het asfalt en zijn vele fietsers het prachtige Niels Broek ik. Heerlijk pad door moerassig terrein al ligt het er nu toch op zijn droogst bij. Anemoontjes sieren de boorden, een specht timmert er zich duchtig een maaltijd op los. Een laatste keer de dijk op tot afspanning Tolhuis. Normaal zit dit terras afgeladen vol maar nu doen zij het noodgedwongen met afhaal maaltijden. Stap nu richting ’t Laar, deels een kasteel en vergaderruimtes. Loop Schelle binnen bij de voetbalterreinen en stap de Fabiolalaan op tot de kerk met scheve toren. Besef dat ik in Hemiksem lang op een trein zal moeten wachten maar dat ik het net red tot station Schelle. Heb twee minuutjes over maar …. geen trein te bespeuren en ook geen aankondiging. Dan maar terug naar de Fabiolalaan en wachten op de bus. Merkwaardig dat je achteraan dient op te stappen en de stuurhut van de chauffeur met linten is afgesloten. Beetje beweging in de Abdijstraat en op naar ’t Zuid. Daar tram 10 nemen tot ’t Astridplaan. Toch wel wat volk op de tram en dus zijn de afstanden tussen de reizigers beperkt. Op het plein zelf is elke bankje bezet, telkens door één persoon. In het station is het stil en ik heb meteen een, vrijwel lege trein naar Leuven. Bereken dat ik weer 6 uur gewandeld heb. Twee dagen werken deze week en ik ben dan 10 dagen thuis wegens tijdelijke werkloosheid. Terecht want we hebben nog nauwelijks klanten (tandartsen) en zijn dan maar aan het klussen geslagen, databases opruimen, kan ik van thuis ook via Google. Heb al een eerste plannetje voor zaterdag … ja weer aan twater.
29.03.2020 Demer & Dijle tussen Aarschot en Mechelen
Ik ben al vroeg op pad vandaag want verwacht een lange tocht. Om 08:30 vertrek ik bij station Aarschot richting Begijnhof. Kan meteen de Demer volgen naar de ’S Hertogenmolens. Even weg van het water om via een brug over ‘den ijzeren weg’ te geraken. Ben snel terug op het rechter jaagpad met in den beginne nogal wat industriële gebouwen op beide oevers. Onder een eerste brug door en de omgeving wordt puur natuur, al zijn het in het begin vooral kale, nog onbewerkte akkers. Wandelaars kom ik nog niet tegen wel wielertoeristen telkens alleen of met zijn tweeën. Hoor in de verte een eerste kievit maar krijg hem niet te zien. Het is tarmac lopen langs onder meer de kastelen van Nieuwland en Ter Rivieren. Een volgende brug loodst mij over de Gelroodse steenweg en ik verander er van oever. Links is half verhard en dus minder geschikt voor fietsers. Ik meander met de rivier mee door een steeds groener wordend landschap met verwilderde bossen en rietkragen langs het water. Het is zonnig maar er staat bijwijlen wel een gure wind, erg warm is het niet. Ik kom in Werchter aan bij een mooie strook in boei staand koolzaad.
Kan gewoon rechtdoor lopen, aanvankelijk door een straat en langs een muur die denkelijk dienst doet als waterkering in barre tijden. Ben weer snel in de natuur en slinger verder door het landschap, nu langs de Dijle, al heb ik de samenvloeiing daarnet gemist. Een fruitgaard toont ontluikende bloempjes en de bijgaande zure geur is ook al aanwezig. In het open landschap is het voortdurend vechten tegen de windstoten. Door de vele meanders valt de ‘zotte fluit’ mij langs wisselende kanten aan. Heb het meeste hinder van het zijwaartse gebeuk. Kom uit bij het begin van de Antitankgracht en ben dus in Haacht. Passeer de Oude Hansbrug en duik opnieuw de velden in. In tegenstelling tot het vorige deel zie ik nu wel regelmatig huizen. Kieviten maken ook hier dolle scheervluchten. Opvallend dat ik verder allen maar zwarte vogels zie, aalscholvers en kraaien, al eens een koppeltje wilde eenden niet te na gesproken. Het is een heel eind tot in Rijmenam want de rivier stroomt in brede bochten door het vlakke landschap. Na vier uur stappen neem ik even een pauze op een bankje. Ben tien minuutjes later in Rijmenam en ken het parkoers nu dankzij vroegere GR-tochten. De eerste uren wandelen waren voor mij nieuw.
Hier staan nog enkele bunkers al 80 jaar te overleven. De GR-paal in Hever geeft aan dat Mechelen 8 km verder ligt. Was ook mijn inschatting. Ik stap langs de Barebeekvallei maar hou mij strikt aan de linkeroever van de Dijle. Het aantal fietsers vermindert er komen meer wandelaars en joggers bij, de honden hebben ook hun beweging nodig en zijn goed vertegenwoordigd. Krijg nog wat mooie rietkragen cadeau en kom vervolgens in de bewoonde wereld terecht vanaf Muizen. Even dwarrelen er sneeuwvlokjes uit de lucht, niet meer dan ne pissewis. In de stad duik ik onder enkele bruggen door parallel met de spoorbaan die van Leuven komt. Komt uit bij de Thomas Moore Hogeschool en dan is het station maar nauwelijks enkele honderden meter verder. Hoor de aankondiging van de trein naar Leuven. Snel een ticket kopen, dat dezer dagen niet gecontroleerd wordt en één minuut voor het vertrek in een zetel ploffen. Ben iets meer dan zes uur onderweg geweest, dus ergens iets tussen de 30 & 35 km, korter dan ik verwacht had. Ben moe maar tevreden van de training, volgende week gaan we weer verder op voorwaarde dat we gezond blijven.
Het is onwezenlijk hoe onze leefwereld van de ene op de andere dag omslaat. Sinds vorige dinsdag zit ik zowat alleen op de trein naar en van het werk. In de kantoren nog twee mensen, Rita in het magazijn en ik voor customer service. Alle anderen moeten van thuis werken. Klantenbezoek, cursussen, trainingen, alles is de eerstkomende weken afgeschaft. Een enorm kostenplaatje. Daarbij gaven onze klanten, tandartsen en tandlabo’s aan de deuren te sluiten tot minimum 5 april, geen inkomsten meer dus. Ook is iedereen het er over eens, deze lockdown zal nog zeker tot einde april duren. Barre tijden dus, ik kan gelukkig stoppen met werken wanneer ik wil en met pensioen gaan maar voor jonge mensen dagen doemscenario’s op.
Nu er geen officiële wandeltochten meer zijn hebben wij ook Beneluxwandelen even in ruststatus geplaatst. Hierdoor had ik plots een vrije zondag en besloot na 7 (!) weken toch nog eens te wandelen. Mijn keuze viel op een Demertocht en ik spoorde met een alweer vrijwel lege trein naar Diest. Er is trouwens geen ticket controle meer uit vrees voor het virus. Dacht ik meteen van het station langs het water te kunnen lopen dan had ik het mis. Moet een paar kilometer langs straten tot voorbij de ontboste heuvel van Meulstee. Maar dan begin ik er aan, heerlijk mee stroomafwaarts de meanders volgen van de Oost-Brabantse bruine rivier. Ik ben er niet alleen, fietsers, joggers en andere wandelaars kruisen mijn pad. Niet echt veel maar ze zijn er wel om te genieten van een zonnige dag, zei het met een schrale oostenwind. Het is een aardig eind wandelen tot de Maagdentoren en dus Zichem opduiken. Ik heb verrassend goede benen en stap gezwind door, er is toch nergens geen staminee open. Traditiegetrouw liggen de akkers er hier overstroomd bij, is elk jaar zo. Kan netjes langs het water blijven lopen tot Testelt. Even langs de spoorbaan en dan … geen doorgang meer en ik weet niet wat te doen, links of rechts houden. Gelukkig staat er een groot aanwijzingsbord van knooppunten. Ik zie het meteen, ga de rechteroever verlaten en 700 meter langs een steenweg lopen tot knooppunt 261. Ben meteen weer op de linkeroever deze keer en ga verder met mijn zwerftocht. Het waterpeil is laag wat recent duidelijk anders is geweest aan de moddersporen op de oevers te zien. De natuur ontluikt, wilgen zijn fel groen, ‘katjes’ onder mijn zolen geuren heerlijk, gele mosterd staat zowaar weer in bloei. Ik geniet hier toch wel van. Wulps wentelt de Demer zich door het open landschap en ik speel mee. Nauwelijks een huis te zien. Het is toch wel een langere strook dan ik dacht tot Langdorp, Lang-Dorp dus. Zijn kerkje in de steigers komt finaal in het vizier, maar eerst moet ik nog even weglopen langs een laatste meander.
Ben iets meer dan vier uur onderweg en neem een eerste pauze op een bankje. Merkwaardig hoe de mensen ver uit elkaars buurt gaan zitten. De schrik voor corona zit er duidelijk in. Ik heb nog drie kilometer voor de boeg tot Aarschot, gewoon rechttoe rechtaan maar steeds langs het water tot de monumentale kerk en het begijnhof. Heb geluk, moet maar een kwartiertje wachten op de trein die mij terug naar Leuven brengt. Ben heel tevreden over mijn wandeldag al vertrok ik vanochtend met lood in de schoenen. Als de weergoden het toelaten plan ik volgende zondag een andere rivier, heb nog wel wat ideetjes.
Het is een tijdje geleden maar vandaag ga ik er weer voor, een ADEPS tocht. Kort uurtje sporen van Leuven naar Etterbeek en een kleine twee kilometer verder ben ik in de Paroisse Saint-Julien Auderghem, net voorbij de VUB/ULB campus. De startzaal oogt kleurrijk want gaat uit van een Senegalese samenwerking en klederdracht. Mij opnieuw lid maken van Adeps en op pad. Het is nattig als ik de Boulevard des Invalides afloop. Veel wandelaars zijn er dan ook niet als we door burgerstraatjes richting metrostation Beaulieu wandelen. Trap af naar Les Pecheries, omgekeerd van de vorige keer. Vreemde winter dit jaar, frêle kerselaars en zelfs treurwilgen staan al in bloei. Korte doorsteek door het Reigersbospark en dan pittig klimmen richting Archiducs. Ik ken dit hier met de ogen dicht. Strookje Floréal en dan zowaar voorbij het ouderlijk huis Karrenberg 66. Mijn moeder woont er blijkbaar nog altijd, hebben al 40 jaar geen contact meer met elkaar, diefstal vergeef ik nooit. Loop naar de vallei van de Woluwe op de Vorstlaan en mag vervolgens klimmen midden landhuizen tot de buurt van het Bosvoordse kerkhof. Heb 4 km op de teller staan en mag het woud in. Vind het jammer dat de parkoersbouwer ons ellenlang over het asfalt van de Tamboerdreef stuurt terwijl er leukere mogelijkheden zijn. Het dorre bruin van beuk staat schril in contrast met het felle groen van winterse mossen. Bij het Bunsingenpad begint voor mij het feest, Zoniën op zijn mooist. Vind het wel vreemd dat de 15 km plots verdwenen is, 10 km had ik zien weggaan, de 15 km niet. Probeer uit het plan wijs te geraken maar snap het niet meteen. Toch lijk ik juist te lopen langs Caudaal en de Blankedelleweg. Loopt het parkoers vooral over de bredere bospaden er komt toch al eens een ‘vettig’ strookje aan te pas. Bij de Fazantenweg heb ik er 9,5 km opzitten. De vijver verderop loopt over, natte voeten dus. Loop klassieke stukken die we ook met de IJsetrippers doen maar wordt dit nooit beu. Ster van de Tamboerdreef en gewoon rechtdoor door de Mezendreef. Vervolgen langs de blokhut en de kapel van Welriekende. Lange rechte bospaden wandelen met de Berenweg en de Graaf van Vlaanderendreef. Opvallend hoe stil het is in het woud, er zijn echt geen wandelaars. De Molenweg en zijn stroken met bramen sturen mij naar Den Bezemhoek, le Vieux Boitsfort. Heb 15 km op de teller staan. Enkele huizen kijken en opnieuw het bos in. Zachtjes klimmen met zicht op veel pas gekapt hout. Na een rechthoekje terug naar Den Bessemhoek. Beetje alternatief geworden deze wijk en dus kleurrijk. De parkoersmeester verrast mij met een trapperig bospad tot het kerkhof van Bosvoorde. Kasseitje dan dat ik al ken van in mijn jeugdjaren, zakken naar centrum Bosvoorde. Passeer het duivenlokaal van weleer en klim dan pittig naar rondpunt De Drie Linden, netjes in ere hersteld. Het sentiment houdt niet op. Loop langs zwembad Calypso waar ik als student zo’n 10 jaar vervangingen heb gedaan samen met mijn intussen overleden maatje Rudy. Nog langs het prachtige kerkje van Sint-Clemens in Watermaal, een laatste pittige klim de Tercoignelaan. Dit was een heerlijke tocht, voor mij natuurlijk erg emotioneel geladen.
Derde horrorweek op rij in Zaventem, ben stik kapot gewerkt. De directie ziet eindelijk in dat het zo niet verder kan. La malade imaginaire mag het volgende maandag komen uitleggen, het zal mij benieuwen. Aan de start van een wandeltocht geraken op zondagochtend blijft ook moeilijk. Geen treinen tussen Leuven en Waver, wel vervangbussen. Ik kies voor vaste Lijn 337 die echter op zondag maar om de twee uur rijdt. Zal mijn gewandelde afstand dus moeten aanpassen aan het transport. Voel mij trouwens heel slecht deze ochtend en ga het kalm aan doen. Busreisje van 20 minuten tot de Zoete Waters met vertrek om 10:15 – lijk toch steeds meer een oud menneke te worden ! Het is rustig in zaal Roosenberg, inschrijven en wegwezen voor twee lussen van ongeveer 8 en 14 km. Kom vele bekenden tegen die de eerste ronde er uiteraard al opzitten hebben, Jacqueline & Luc, Viking en zijn vriendin, Rik uit Bornem die ook loopt te kankeren over het openbaar vervoer. Ik duik het Heverleebos in, meer bepaald de Nieuwendreef, gewoon immer gerade aus en dat zal wel meer gebeuren vandaag. Statige beuk vormt de hoofdmoot, hier en daar wat ranke spar met groene kruin. Maar bruin voert de boventoon met de vele blaadjes van jonge beuk. Her en der wordt er geplagd, ook hier probeert men blijkbaar opnieuw heidezones te creëren. Ik wandel vrij snel alleen en verlaat na zo’n 4 km het bos. Een kasseitje zet mij af bij de rustpost in een schooltje, ik loop door. Passeer het prachtige kerkje van Sint-Anna en dokker een kasseitje naar beneden tot een tegelpad, fietspad eigenlijk. Kom bij de spoorbaan naar Waver uit en weet dat er dan stevig te klimmen valt. Doe dat samen met Karin Labens en haar mannen. Even een ommetje langs klooster & school Don Bosco. Nog de oefenvelden van OHL en de eerste opdracht zit er op.
Langs de Zoete Waters nu en het Spaans Dak gevolgd door een zachte klim in het bos. Terug naar de steenweg zakken over een kasseitje en even meelopen richting Sint-Joris-Weert. De Dijlevallei en de Doode Bemde komen nu uitgebreid aan bod. Heerlijk flaneren stroomopwaarts de rivier. Opvallend veel molshopen en ook wel woelsporen van zwijntjes. Al ken ik het hier van buiten telkens weer is dit genieten. Dwars door Weert dan en een toch wel technisch klimmetje opnieuw Heverleebos in. Afwisseling van onverhard, kaseitjes en half verhard tot rustpost De Kluis, een houten chalet. Kom er een bekend viertal tegen, Agnes & Tilly met hun mannen François & Jean-Pierre. Een blik op de klok, de extra lus is nauwelijks haalbaar met het oog op de bus van 15:34. Niet doen dus en terug naar start. Trek nu het Meerdaalwoud in. Opnieuw heel lange rechte paden verhard en onverhard. Het is zonnig en windstil, ons Laura laat rossige koningsvarens schitteren. Ik heb het moeilijk om in het tempo te blijven, verdorie toch wat ben ik de laatste maanden er op achteruit gegaan ! Strompel door een prachtige beukendreef tot de kapel OLV van Steenbergen. Zie mensen bij een bron flessen en bidons vullen met water … vandaar dus het Zoete Water. Uitbollen doe ik na ‘den Tast’ over vlondertjes langs de vijvers. Heb nog tijd voor een Duvelke en dan naar de bus, we zijn met een tiental wandelaars. Dit was een leuke tocht al kan het ook anders dan de vele lange rechte paden. Zo weet ik altijd wel iets.
De tweede horror werkweek van 2020 was nog erger dan de eerste, zoals gevreesd. En de NMBS doet er deze zondag nog een dosis bovenop. Lommel, Kessel en Ways (Adeps) zijn haast onbereikbaar wegens werken aan het spoor. Hever dan maar, ’s ochtends met bus 285 tot twee kilometer van de start in Schiplaken. Vermits deze in het weekend maar om de twee uur rijdt plan ik voor de terugkeer een combinatie 681/284. Op weg naar de zaal merk ik het al, bus 681 rijdt niet wegens … de organisatie van een wandeltocht in Schiplaken ! Van je vrienden moet je het hebben ! De voorgestelde 20 km blijkt uitgebreid te zijn tot 27 km. Gezien de bus uren plan ik toch maar 22 km. Laat de lokale lus dus aan mij voorbijgaan en kies meteen voor 27 2x. Steenweg langs een bosstrook staat vol met geparkeerde auto’s, weer veel wandelvolk op pad vandaag. Ga wat villaatjes kijken en schrik als ik over een glad fietspad glij, het heeft blijkbaar licht gevroren vannacht. Stap een eerste keer domein Hofstade in bij Strand. Na een groenig water loop ik inderdaad een ommetje langs het zandstrand tot een houten speeltuin. Loop verder langs het water en verlaat het domein bij een Hoogtouwen piste. Een grasvlakte loodst mij langs een steenweg en even verder kan ik genieten van heerlijke paden door een verwilderd bos. Onder een spoorbaan door en enkele straten verder de eerste pauze centrum Hofstade. De tocht is netjes verdeeld in stroken van zo’n 5,5 km.
Zoals ik de laatste tijd meer doe even de vele IJsetrippers begroeten en ‘vort met de bok’. Broodje gehakt daar ben ik altijd wel voor te vinden, je ben Brusseleir of je bent het niet. Opnieuw enkele straten en dan de Diepeweg in. Vettige strook alweer onderaf een spoorbaan. Loop samen met clubmaatje Nestor langs de rand van de E19 richting Vriezenbroek. Heerlijk wandelen is het hier door een mix van weilanden en bosjes, langs meerdere kantelpoortjes ook en waterloopjes. Een fietspad onderaf ‘den ijzeren weg’ loodst mij een tweede keer naar centrum Hofstade en zijn toch wel speciale kerk. Lus nummer twee loodst mij langs deze kerk en nogal wat straten tot weilanden en waterwegen bij de Vinkebrug. Kom bij de Leuvense vaart uit die ik een tijdje volg richting Mechelen. Daarna volgt een afwisseling van straten en velden tot randje de woontorens van Mechelen. Derde en laatste keer rustpost Hofstade. Ik blijf maar doorlopen.
Stap nu naar het station van Hofstade en duik bij ingang De Vijvers opnieuw het domein in. Heerlijk genieten opnieuw van water en groen, wit ook met heel wat glimmende berk en opnieuw onderaf een spoorbaan. Mag in het bos kiezen voor avontuur of makkelijk. Voor het eerst in mijn wandelcarrière kies ik voor het tweede, voel mij niet zo stabiel de laatste tijd. Kom terug uit bij het groene water van daarstraks en ga dan wat straten lopen in het gezelschap van Patje Kloek. Bij de vaart verlaat hij het parkoers en zet koers naar Mechelen. Ik blijf netjes meelopen met de pijltjes over tarmacjes langs weilanden en villa’s. Ben net te laat voor de bus van 15:00 en geniet dan maar van een Duvelke net als vele Padstappers op busuitstap. Bus is netjes op tijd en ik ben al voor 18:00 terug thuis. Voel mij moe maar ook tevreden want dit was toch wel een leuke tocht.
Voor wie haar gekend hebben en dat zijn er velen, vandaag verjaart Jeanneke van Herentals, van mij krijgt Wandelmama dan steevast een bloemetje. Ik heb het anders knap lastig deze morgen, heb een horror week achter de rug. Mijn vaste collega gooit de handdoek, alvast voor twee weken en ik mag dus alleen een nieuwe productlijn opstarten en een nieuwe collega opleiden. Gelukkig komt Magali van bij een concurrent en weet ze van aanpakken. Alleen kent ze SAP niet en komt dus terecht met honderden vragen. Ik ben dan ook stik kapot het weekend ingegaan en recupereer niet echt goed. Maar dwing mij tot de zondagse wandeling nauwelijks een uurtje reizen met bus 651. Bomvolle startzaal en enorm veel bekenden, er wordt wat afgekust bij de Nieuwjaarswensen ! Op pad voor 25 kilometer. Begin met wat achterafjes, een strookje Haachtse steenweg en dan de weidse akkers in. Grijze vogels dalen neer tot Zaventem. Een strookje bos met klaterend beekje, de langere afstanden krijgen een extra lus aangeboden. Her en der hopen witloofafval, is het typische gewas voor de streek hier, de chicoreiwortel. Het lusje bestaat voor een groot deel uit betonpaden, tussen huizen en in de velden. We pikken opnieuw de kortere afstanden op en mogen onverhard langs paardenweiden naar de rustpost in Hummelgem. Volle zaal er is geen doorkomen aan ik loop door.
Tunnel onder een landingsbaan door, langs centrum 127bis en dan de desolate akkers in tot de spoorbaan Leuven – Brussel. Tarmacje lopen, linea recta tot station Nossegem, waar ik elke werkdag langskom. Na een lange rechte lijn opnieuw onverhard bij bosje Noskoem. Mooie holle weg dan tot ’t Vliegbos. Heel leuk lusje in het groen en mistig uitzicht over de luchthavengebouwen. Krijg wat miezerig hemelwater over mij als ik terug koers zet naar 127bis. Lange rechte strook asfalt langs een landingsbaan die helaas vandaag niet in gebruik is, beetje saai dus. Nog een paar straten tot de rustpost waar het nog erger is dan daarstraks. Slaag er toch in aan een broodje gehakt te geraken en doorlopen maar.
Langs de prachtige dorpskerk naar de Schoolmeestersweg en de akkers in. Onderweg een babbel met een wandelaar van Wandelend Paal, Adeps is ons onderwerp. Hij gaat er vandoor is veel sneller dan ik. De landingsbaan van daarstraks wordt geopend en zorgt voor een heuse Kerstverlichting in wit & rood, echt mooi. Ik keer terug naar Humelgem voor de laatste keer. Doe niet eens de moeite de zaal te betreden, moet maar 3,6 km meer afleggen. Loop door de tuin van kasteel d’Exaerde waar clubmaat Mieke mij voorbij stormt. Een paar honderden meter verder vind ik een mobieltje, hé vreemd dat zij dat niet gezien heeft ! Beetje verder staat zij vertwijfeld naar iets te zoeken. Wat is het probleem, vraag ik. Ben mijn gsm kwijt zegt ze. Welke kleur vraag ik – zwart dus en ik wuif er lichtjes triomfantelijk mee. Haar wangen kleuren rood en weg is zij. Ik vervolg mijn weg langs de controletoren van de luchthaven. Loop door een parkje met vijver en langs een kasteel dat we van alle kanten mogen bewonderen. De Pastoorsweg zet ons onverhard af bij de bushalte van Nieuwstraat. Nog enkele honderden meter tot de finish maar dit hoeft voor mij niet meer. Plande ik volgende week Lommel, Rik van Bornem weet mij te vertellen dat zulks niet gaat wegens werken aan het spoor. Andere oplossing zoeken dus, denkelijk Hever. Maar eerst door die week spartelen … nog 16 ½ maand.
Treinreis van net geen twee uur vandaag en dan nog wel zonder overstappen ! Heb goede herinneringen aan De Pinte enkele jaren geleden en doe dit met mijn laatste Happy NMBS Ticket nog eens over. Een kleurrijk groepje wandelaars rept zich vanaf perron 3 naar de startschool zo’n 850 meter verder. Het is er behoorlijk druk en toch verlopen de administratieve plichtplegingen vlotjes. Broodje gehakt monsteren en op stap voor een kleine 30 km. De benen voelen niet echt goed aan maar waar een wil is, is een wandelweg. Aanvankelijk huisjes kijken met zoals altijd veel witte gevels. Kom weer bij het station uit, loop onder de perrons door en volg ‘den ijzeren weg’ een tijdje, troosteloos net als het grijze zwerk. Plots domein Parkbos, joepie hiervoor heb ik de reis gemaakt ! Half verharde paden door ook al half open ruimte met veel gaspeldoorn en berk, genieten dus. Vervolgens een korte passage langs winkelketens met een toren van Gent recht vooruit. Ben blijkbaar in Sint-Denijs-Westrem al noemt de rustpost dan Sint-Paulus. Gentse humor zeker ! Heb 6,5 km op de teller staan en het is mij te druk in de zaal, stoom dus gelijk door. Een paar straten (Klein-Gent) en wat achterafjes, via een prachtige dreef opnieuw Parkbos in. Le moment suprême is in aantocht. Heerlijk vlonders lopen door de moerassen van de Rosdambeek, er lijkt geen eind aan te komen en dat hoeft voor mij ook niet. Helaas … er volgen uiteraard weer wegels en straten tot de spoorbaan. In Polderbos wordt de tweede rust bereikt.
Ook hier erg druk en gewoon een boterham kopen en doorlopen. Stratenwerk opnieuw en dan toch wat weiland nog steeds beton lopend. Enkelspoor voor diesels volgen en aftakken richting Deurle. De Langedreef brengt soelaas. Draai aanvankelijk rond een bos om er vervolgens in te duiken, de Hospicebossen. Ondergroei van ros verwelkende varens en veel mooi groene spar. Lekker wandelen toch weer. Het retourtje van deze lus loopt door heerlijke dreven tot de bebouwing bereikt wordt. Wat straten, aanvankelijk met een beek aan de rand en ik ben weer in Polderbos. Even de klok raadplegen. Mmm, mits een parkoersaanpassing kan ik de trein van 16:00 halen, daar ga ik voor. Stap door woonwijken van recente signatuur en langs wat sportvelden richting autobaan. Onderaf het razende gedoe blijk ik in Hageland te wandelen ! Draai weg van koning auto en zet linea recta koers naar een laatste strook natuur. De verkorting loodst mij naar kasteel Scheldevelde en mijn eerste tocht van 2020 zit er op. Was zeker geen tegenvaller, een goede middenmaat zeg maar. Dinsdag begroet ik een nieuwe, eindelijk bijkomende collega in Zaventem, ben hoopvol gestemd.
Opnieuw drie dagen gewerkt deze week, een beetje tegen beter weten in maar de collega’s hebben ook recht op hun feestdagen. Mijn geplande wandeltocht bij Raymond ‘la cravatte’ moet ik overslaan, te moe. Heb mij voorgenomen de eerstkomende periode enkel op zondag te wandelen en het kost mij vandaag enorm veel moeite om de bedstee te verlaten en mij naar bus 310 te slepen. Eens op pad vlot het beter, de routine komt boven. Letterlijk tientallen wandelaars schuiven rond de klok van tienen aan bij de inschrijftafel. Deze tocht is altijd al een succes geweest en met mooie en rustige winterweer ‘ontploft’ het zaakje dus. Inscannen en wegwezen dus. De vooropgestelde 26 km zullen er 30 worden, netjes gespreid over vier bijna egale lussen in afstand. Eerst een lokale omloop die vergezeld wordt door de 8 km. Voorbij de parking wijst een pijl naar links en toch lopen de meesten rechtdoor. Een dametje van WSP heeft het ook correct gelezen en weifelt tot ze mij ziet aankomen. Zij zal een hele poos mijn gezelschap zijn en heeft zowel een vlotte babbel als terreinkennis. Het heeft duidelijk stevig gevroren vannacht, grasvlaktes liggen er wit bij. We stappen na een bosje terug naar Holsbeek-City, beetje ongerust nog en draaien bij de dorpskerk mooi netjes van de start weg. Leuke paadjes en dan vanaf een kasteeldreef pittig klimmen de Honkelberg op. Beetje op en neer dansen en dan een akkers plateau op. Ik passeer grappend clubmaatje Mia en haar hofhouding. Genieten van het Chartreuzenbos en dan over kasseitjes bedekt met blad in staat van ontbinding terug dalen naar de start.
Stoom gelijk door de Wingeweg op, laat de drukte van de startzaal aan mij voorbijgaan. Het WSP dametje sluit weer aan, zij doet er 4 km bij en zal mij dus snel verlaten. Elk paadje in de velden ligt er ‘vettig’ bij, we krijgen ook redelijk veel beton onder de sloffen geschoven. Een eerste mooie holle weg voert ons opwaarts naar verhakkeld maïs. De ‘zakking’ naar de rustpost in Kortrijk-Dutsel is ook zo’n leuke. Moet echt dringend iets eten. De helpers werken zich uit de naad om het hongerige gild van spijs te voorzien, alle respect dus. Geraak aan mijn broodje gehakt en babbel even bij met Ghislaine en Wim. Stoom door voor de extra lus, eten doe ik al stappend vandaag. Dwars door het dorp en dan de Rodeberg op, heuveltje zeg maar. Regelmatig een strookje kassei en dan het landelijke plateau op. Wandel vrijwel alleen hoog boven Sint-Pieters-Rode. Af en toe wat huizen en dus beton, meestal licht modderige paden langs wintergroen. Uiteraard terug een holle weg om in de vallei te geraken en dan nogal wat beton lopen tot de rustpost. Ik weet niet of het Wim is opgevallen maar de pijlophangers van Holsbeek zijn verdomd inventief, elk reetje of spleetje in boom, hek of andere wordt gebruikt om toch maar geen koord & lint te moeten gebruiken. Knap gedaan.
Ben dus weer in Kortrijk-Dutsel, broodje kopen en aan het laatste kwart beginnen. Meteen een lieflijk kasseitje, lichtjes oplopend opnieuw naar het landelijke toe. Er volgt een pittige holle weg, heel modderige afdaling waar een jonge deerne de grootste problemen mee heeft. Ik kom er vlotjes ongeschonden doorheen en begin dan aan de lange klim van Meidries. Stevig kasseitje gevolgd door een korte pauze en dan verder opwaarts over half verhard. Mijn gebrek aan wandelkilometers van de laatste maanden beginnen zich te laten voelen. Vanaf de top van de helling rustig uitbollen door het vlakke Chartreuzenbos, lekker wandelen hoor ! Terug naar Holsbeek afdalen langs de landhuizen van de Kastanjeweg, ik zal er een uurtje moeten wachten op de bus naar Leuven. Al heb ik het dan zo moeilijk de laatste tijd, ik besef dat ik moet doorzetten en mijn zondagse wandeling eigenlijk niet mag overslaan. Deze tocht vandaag loonde echt wel de moeite van de verplaatsing, mooi werk WSV Holsbeek.
Het is alweer drie weken geleden dat ik de wandelpantoffels nog eens aangetrokken heb. In het moderne Nederlands heeft men daar een woord voor : burn-out. Maar vandaag ga ik na twee weken thuis zitten weer op pad. Het oh zo toepasselijke Happy Ticket van de NMBS brengt mij op anderhalf uur precies volgens het boekje in Bruhhe Die Scone. Stappen er zeker met honderd wandelaars van de trein, zowel Vlamingen als Walen. Het is een ietsje verder lopen naar de startzaal dan gewoonlijk en we staan met z’n allen in de file voor scan & inschrijving. Voorzitter Luc lijkt er zenuwachtig van te worden, deze zaal is wat krap voor de wandelmeute. Ik wordt ontvangen door de Kloek Family, piekfijn uitgedost voor het wandelfeest. Op pad dan voor 20 km, langs een voetbalterrein waar jonge groene Cercle spelertjes zich klaarstomen voor het latere grote werk. Fietspad dan om bij het station uit te komen want traditie moet er zijn. Dwars door de treinwinkelgalerij en dan meteen de Reien opzoeken. Er zijn wat versieringen, net vissersnetten, gehangen op ons pad, moet mooi zijn in het donker en met de lampen aan. Begijnenvest lees ik op een naambord. We bereiken het Minnewater met zijn prachtige kolonie zwanen. Meteen daarna het Begijnhof in en als we het verlaten de klassieke paardenkoetsen. Meteen een prachtige opener dus. Dokkeren over de kasseitjes van de drukke winkelstraten en de vele toeristen waaronder opvallend veel Aziaten. Dwars door Oud Sint-Jan en dan op naar het Belfort waar ik de rustpost oversla. Een glimp van de Grote Markt en richting Jan Van Eyck. Korte groet aan Daniel, ook alleen op pad vandaag. Weg van de toeristische drukte en wat kalmere straten lopen. Telkens weer opvallend hoeveel kerken dit Brugge rijk is en uiteraard de vele, druk met toeristenboten bevaren waterloopjes. Klassieke rustpost in de school Sint-Leo Hemelsdaele. Ik stoom door.
Straatje in, straatje uit, veelal kasseitjes in alle mogelijke vormen. Huisjes kijken is in Brugge best wel leuk door de veelheid aan architecturale stijlen. Stukje ringvaart, wat te weinig naar mijn gevoelen en dan langs de prachtige windmolens. Babbeltje met een paar Antwerpse kennissen (Ivo & Marleen) en genieten van het prachtige uitzicht op Hemelrijk lopend langs hoge oude muren. De volgende Brugse wijk met kerk uiteraard dient zich aan. Sint-Gillis blijkt artistiek en volks te zijn. Enkele straten verder ben ik weer bij Sint-Leo. De Sint-Jansstappers uit Essen zijn duidelijk op busreis, het Aantwaarps is even boven het Westvlaams. Ben nu ruim over de helft van de tocht. Heb ik al even geen water meer gezien, de Reien komen dus opnieuw uitgebreid aan bod en daar hou ik wel van. Passeren ook een haventje met woonboten en steven dan naar het voormalige Coleta klooster dat na vijf eeuwen opgeheven werd in 1990 volgens het welkom bord. Is nu een stijlvolle woonzone in het wit geworden, denkelijk niet door mijn kleine beurs te spekken. Kom weer in de buurt van het Minnewater en zijn kunstmatige ijspiste en wandel langs de voormalige vismijn nu ingepalmd door kunstenaars van allerlei slag. Ben weer bij het Belfort en maak een ommetje over de toch nu wel drukke Kerstmarkt, de innerlijke mens moet versterkt worden. Na de ghurros stap ik een drukke en toch ook wel sjieke winkelstraat in. Verlies daarbij de pijltjes uit het oog maar kan net voor ’t Zand met een gelukje het parkoers terug oppikken. Een laatste parkje met nog wat kunstwerken en daar is het station. Met de trein van 15:00 terug naar Leuven. Rustige wagon tot Bruxelles-Midi. Plots overvol met vooral de gekleurde medemens, om 17:00 terug thuis. Tevreden dat ik nog eens gewandeld heb al vond ik de tocht wat minder dan de vorige jaren. Tja, ik wordt oud zeker …
Gisteren had ik een snipperdagje Peter en heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om Jeanneke van Herentals nog eens te bezoeken, het was al veel te lang geleden. Een gezellige babbel gehad met heel veel flashback uiteraard, ze ziet er echt goed uit en we verstaan elkaar nog altijd zoals tijdens onze eerste wandeling samen in Lommel anno 2000. Vandaag dus op pad, uurtje reizen tot Schaffen. Stralend blauwe hemel, lekker vrieskou en een massa volk in Scafnis. Kan een paar wandelaars blij maken met mijn boodschap over Jeanne en ga op pad. Pik meteen clubmaatje (pon-pon) Ghislaine op en we wandelen het eerste uurtje samen. Aanvankelijk langs wat akkers en vervolgens aan de overkant van de weg tussen Diest & Paal door de bossen van de Zwarte Beek. Volgen met een groepje de pijlen van MTB-ers maar komen gelukkig terug op het Vossen parkoers. Nog wat straten lopen en we bereiken de pauze in Groenhof. Merkwaardig toch, ik ken hier haast niemand van de helpers meer en was toch clublid tot 2003.
Ga er alleen vandoor, over een bolle akker, deels boomplantage, deels geoogst maïs. Zakken naar Schaffen en de startlocatie door een fraaie holle weg. Heb 9 kilometer op de teller staan en stoom door. Beton lopen langs de Waterbosstraat tot de steenweg naar Tessenderlo. Dan genieten van mooie dreven rondom het vliegplein. Passeren een hoeve met watergracht in restauratie en dan de Rodestraat op. Zit toch nogal wat beton in deze tocht. De Meulsteedse Roye Bosschen zorgen voor soelaas, heerlijk onverhard de heuvel op met de zon pal op de kletskop. We draaien in een ruime boog rond het vliegveld en de parachutisten. Paar linke afdalingetjes bij Fort Leopold want modderglad en voorbij het station van Diest het Demerpark in. Afsluiten van deze etappe langs de nieuwbouw van Ezeldijk (zeg maar Shoe Post) en een doorsteek van het mooie Begijnhof. Hoog tijd om Mariette een knuffel te geven.
Heb een lus van 9 kilometer voor de boeg die Paul Baestaens als mooi omschrijft. Meteen spelen met het Warandepark, op en neer. Dan de doorsteek naar de Halve Maan. Zelf pijler zijnde erger ik mij toch wel een beetje aan het ‘achter de bochten’ pijlen vandaag. Weer wat straten lopen en dan een heerlijke natuurklim, beetje holle weg, bekroond met een schitterend uitzicht over de Oranjestad en omstreken. Grappig zicht als zich in de staalblauwe hemel twee grote witte wolken ontwikkelen, industrieel gevormd denk ik. We duiken naar de Carrefour en gaan nogal wat straten lopen in deelgemeente Sint-Jan. Een heerlijk wilgenlaantje zorgt voor de afwisseling. Kom bij de rotonde van de para’s uit. Klimmen langs de Citadel en foutlopen, moest er van komen met die dunne afpijling. Dan toch heerlijk zwerven langs de oude gebouwen die nu omgevormd zijn tot natuurgebied. Ik zak af naar De Kaai en mag genieten van de vele mooie gebouwen die Diest rijk is. Passeer brouwerij Cerckel (Diesters bier) en het AZ waar ik ooit van een enkelbreuk herstelde. Vlondertjes lopen langs open Demer-armen tot het begijnhof. Ik heb het gehad voor vandaag. Laat de laatste 4,7 kilometer tot Schaffen voor wat ze zijn en stap naar het station. Frietje steken bij Warreke en hupsakee naar Leuven. Het af- en aanlopen naar de stations zal best wel die laatste strook gecompenseerd hebben.
Ik wandel wel dit weekend maar dan in functie van onze tocht te Hoeilaart. Zaterdag kwart voor tien zijn Wim en ik paraat voor 13 kilometer pijltjes hangen, dat denken we toch. Andere maatjes zijn al druk in de weer om de zaal klaar te zetten. Is in een school, turnzaal, dus je moet van niets beginnen. Wij op pad, de eerste honderden meters voorbeeldig van pijlen voorzien door Mieke & Roland op één punt na, wat ik zondagochtend zal ontdekken. Stevige klim om de dorpskom uit te geraken en snel een mix van natuur en bebouwing. Ik voel, we zijn goed bezig. Prachtige hobbelige dreef door een akker en dan Zoniën in. Deel parkoers dat we niet verkend hebben. Gewoon rechtdoor lopen zei Wilfried. Als ik bij een tunnel onder de ring uitkom weet ik dat we fout zijn. Zie een knikje op de parkoerstekening maar waar ? Stukje ontpijlen en we kiezen een pad. Leuk dat wel, maar lijkt ons meer iets voor ruiters. Komen inderdaad op een fout punt uit. Ik troon Wim mee de helling af tot waar we hadden moeten zijn en we klimmen terug omdat we deze strook van pijlen moeten voorzien. Lopen een eindje door over de kasseiweg naar Jezus-Eik maar voelen ons beiden slecht. We keren nog eens terug de heuvel af en gaan iets knotsgek doen … averechts pijlen hangen ! Ik heb het nog nooit gedaan maar met Wim durf ik dat, die is zo sterk in omgevingsopmerking dat ik er zeker van ben dat wij dat goed gaan doen. De Stormenweg op dus, wij naar links, morgen de wandelaars naar rechts. We komen uit waar we wilden zijn, stom detail, naamloos graspad dat we over het hoofd hebben gezien. Paardenweg terug afbreken nu en dan gezwind verder naar Jezus-Eik. Prinsendreef, in goudgeel blad, en Haagbeukdreef dat kennen we van buiten. Pauze in Den Bosuil en lacherig tevreden over hetgeen we gedaan hebben. De terugweg naar Hoeilaart is ‘gefundenes fressen’ kennen we uit het hoofd. In plaats van de geplande 13,3 km liepen we er 17,4 Wim heeft weer een verhaaltje om aan zijn Marina te vertellen.
Eerste bus vanuit Leuven zondagochtend met Jacqueline & Luc. Afstappen bij den Delhaize en meteen merken dat heel wat wandelaars een eerste 90° naar links missen. Vraag aan Danny om meteen in te grijpen en ga op zoek naar Wilfried. Assisteer in de voormiddag Lydie & Nadine als tweede inschrijftafel. Is weer even wennen want nog maar de tweede keer dat ik dit ‘op mijn ukkie’ doe, scannen, tickets en stickers geven, geld ontvangen, het vraagt concentratie. Zullen dus foutjes inzitten. Het valt mij op hoeveel wandelaars niet aangesloten zijn bij de Bond, 30 % zegt Wilfried en je merkt dat het voor hen routine is. Mmm, ben daar niet blij mee, zet onze werking op de helling wegens steeds minder helpers. Kort na de noen transiteer ik naar de toog van de koude dranken. Het is er berendruk. We zijn met drie om de klanten te bedienen en Mark zorgt voor de aanvulling van de frigo’s en het spoelen van de glazen. Wat we ook doen, we kunnen de toestroom van dorstige kelen niet aan. Er ontstaan files van wel 20 klanten, ik haat dat. We werken ons te pletter Francis, iemand wiens naam ik niet ken en ikzelf. Mark is in zijn eigen stijl een prachtige hardwerkende ruggensteun en zijn vrouwtje Chantal zorg voor het afruimen van vuile glazen met occasionele hulp van een paar maatjes. Midden de namiddag komen Roger, Viviane en Danny helpen, oef. Het volgende probleem dient zich aan, te weinig propere glazen. Elk om beurt stormen we door de propvolle zaal om leeggoed op te halen. Het gaat keihard tot zowat 16:30 en dan bekoelt de situatie. Tijd om op te ruimen. Chantal, Mark en ik beginnen glazen in te pakken en daarna frigo’s leeg te maken en flessen te sorteren. De mannen zijn te driest maar Chantal is bij de pinken en corrigeert zowat alles. Nog even alles natellen en ik stel vast dat we niet genoeg in detail gewerkt hebben, weer een les bij.
Na het vullen van de paletten van de brouwer stap ik naar de bushalte voor de rit van 19:00. Deze blijkt niet te bestaan en ik moet wachten tot 20:00. Och, het is rustig weer en ik kan een uurtje op een bankje recupereren. Ben om 21:00 thuis, hapje eten en bedtijd, morgen is het weer dag. Weer op stap met Wim dus door dat overheerlijke Zoniënwoud om het van pijltjes te ontdoen. Zalig zonnetje op de kletskop en binnen de vier uur is de klus geklaard. En vlotte wandeling, leuke babbel en geen enkel probleem. We zijn zeer tevreden over ons geleverde werk. Busreisje van een uurtje met beetje vertraging bij Gasthuisberg. Ben een fiere Ijsetrippers. We kregen niet minder dan 1970 gasten over de vloer, waarvoor onze dank, de natuur gaf ons parkoers een uitzonderlijke glans en we hebben genoten vaan een te gekke bepijling en het echte teamwork van de helpers op zondag. Vast en zeker één van mijn beste tochten ooit als helper bij de Ijsetrippers.
Was de planning zaterdag in Dilbeek te wandelen voor de eersteling van de Trekplosters, het vele werk voor BNLW besliste er anders over. Krijg de laatste tijd heel wat Chronolive files binnen van vooral Luikse clubs, leuk maar er kruipt tijd in de verwerking. Twijfel erg lang over mijn tocht van vandaag. Vier kilometer van mijn deur in Kessel-Lo of Adeps in Ottignies. Kies voor het onbekende een treinreisje van drie kwartier ver. Vanaf het station trappekes op en tegendraads het parkoers tot de startschool. Het is er berendruk, veel jonge mensen met kinderen, de schoolgemeenschap is dan ook organisator. Zoals dikwijls bij Adeps een prachtige catering, ik laat mij een heerlijk broodje ‘americain et crudités’ smaken. Zie ook dat de lokale biertjes om 10:00 al vlotjes de keelgaten ingaan. Op pad voor 20 kilometer. Verslik mij al meteen in een dubbele linkse bocht, verward door de meute. Stap in een grote groep van gehucht Petit-Ry naar Bison. Stratenloop dit begin en steeds weer op en neer, pittig parkoers. Ben blij mijn winterjas aangetrokken te hebben, het is fris en heeft vannacht blijkbaar gevroren. Pittige klim langs een spoorwegmuur en een eerste bosstrook. Terug naar af dan in Pinchart en lekker vlak lopen langs de gelijknamige beek. Puur natuur dus en vervolgens akkers en een eerste strookje kassei. We gaan weer klimmen tot een plateau met schitterend vergezicht. Bij een bietenveld gaan de langere afstanden hun eigen gang, ben plots alleen. Stap door de velden naar grondgebied Ceroux. Wordt een afwisseling van kasseitjes en graspaden. Af en toe steekt een jogger mij voorbij, voor de rest geniet ik op mijn eentje van het prachtige weer en landschap. In het dorp gaat de 20 km er alleen vandoor. Ik blijf op het plateau lopen, over kasseitjes en onverhard tot in Bousval. Heb er 11 km opzitten. Het parkoers wordt opnieuw golvend en kan genieten van enkele prachtige landhuizen. Neem een korte pauze op een bankje in de zon. Ben conditioneel niet zo sterk, wandel te weinig de laatste maanden. Loop door een vallei in gehucht Limauges (Court-Saint-Etienne). Pittig klimmetje en nog meer huisjes kijken. Op en neer blijft de reis gaan door een prachtige holle weg die Chemin de Wavre blijkt te noemen. Ben weer in Limauges maar dan een verdieping hoger dan daarstraks. Laat de bebouwing achter mij en stap door een plateau met gele mosterd, gerooide bieten en maïs, prachtig zonnig vergezicht ook. Voor het eerst vandaag ook modder en dan een schitterende holle weg met veel kleur dankzij het gevallen herfstblad. Dit is echt wel genieten maar … het is even geleden dat ik nog een pijl gezien heb ! Kom in Mousty-Eglise uit en inderdaad … geen markeringen meer. Heb geen zin om terug de helling op te lopen en stap even door. Ben slechts op een paar kilometer van het station van Ottignies, heb terreinkennis. Loop dan maar de steenweg af tot de trein. Bekijk er mijn parkoersplannetje. Heb inderdaad een ‘stop and go’ markering fout gelezen en eigenlijk parallel met de voorgeschreven route gelopen. Och ja, ben toch beloond geweest met het mooiste strookje van de tocht. Ronny (Stekene) zit op dezelfde trein als ik, hij blijkt GR aan het lopen te zijn. Vandaag tussen Vertrijk en Sint-Joris-Weert. Deed ik enkele jaren geleden in omgekeerde richting en is inderdaad echt wel mooi. Volgend weekend ben ik ‘van dienst’ in Hoeilaart, hoop er U te kunnen begroeten.
Ik heb de ganse week getwijfeld. Zou ik wel op maandag gaan wandelen want heb dan toch zo veel werk voor BNLW. Hak de knoop door en ga op pad. Op het perron in Leuven kom ik Sylveer tegen, alleen want Rudy is een beetje ziekjes. Krijg meteen onthutsend nieuws mee. Jules (Turnhout) is er niet meer. Ik zat een week geleden nog met hem aan tafel in Zoersel, heb het plots koud en ben stilletjes ! In station Hasselt gaat het belletje waarbij de machinist de begeleider oproept. Wij weten wat dat betekend, technische storing. Neemt een kwartiertje tijd in beslag en dat zal ik tijdens de terugreis ‘betalen’. Vanaf station Bokrijk meteen het parkoers op, de laatste kilometer van de tocht zo wat. Prachtige bosdreef tot het wat oubollige, erg grote college. Rene en Marina zijn mijn ontvangstcomité. Ze kijken wat sip, Rene heeft een bijkomend medisch probleem maar hij wordt goed opgevolgd door Marina en het medische korps van Hasselt.
Op pad voor ruim 19 kilometer. Beginnen met enkele lange straten richting Halveweg (Zonhoven dacht ik). De herfst toont zich nu in zijn mooiste kleuren maar ook windelijke frisheid. Eén van de straten blijkt een open riool te hebben, is toch niet meer van deze tijd ! Eindelijk onverhard dwars door een moeras tot … de spoorbaan. Erop en erover en heerlijk mee slingeren met een diepliggende beek. Strookje tarmac en dan terug onverhard langs dezelfde beek. Kom bij KIDS uit randje Hasselt. Keer de stad de rug toe en wip weer over ‘den ijzeren weg’. Domein Kiewit komt nu uitgebreid aan bod, verharde fietspaden en onverharde boswegels lossen elkaar af. De pauze is in een keet met twee zaaltjes. Het is er veel te druk. Bammetje kopen en doorlopen dus maar, ben zowat 1/3 ver.
Loop langs een plas met eiland het halfopen terrein van het domein op. Rondom het kasteel een heuse Vlaamse dierentuin met o.m. grappige dwerggeitjes, schapen, zwijnen en ezels. Duik opnieuw de bossen in met heel wat woelsporen van everzwijntjes. Meerdere keren lopen over heerlijke vlonders en passeer Houffalize (ja toch wel !) waar de restanten liggen van een Amerikaans vliegtuig uit WOII. Bos & beek blijft het thema van de tocht. Even wat hemels gedruppel en langs het voetbalstadion van Hades. Nog een fietspad en er resten mij vier kilometer of daaromtrent. Loop dus gewoon door, zoals bij Adeps, lang de uitgebreide speeltuin van Kiewit. Opnieuw de bossen in met het groen van spar en het geel van loof. Passeer een paar waterpartijen (denkelijk De Maten) en loop hoog boven een beek tot de spoorbaan. Linea recta in het groen naar het station nu. Zes minuten te laat voor de trein. Kan gelukkig voor de toenemende regen schuilen in het leuke rode pandje van Bokrijk (zie foto). Krijg het toch koud en ben blij een uurtje later op een warme trein plaats te kunnen nemen. Dutje doen tot Tienen en dan aandachtig om in Leuven uit te stappen. Best wel leuke tocht, alleen jammer dat de namiddag verregend werd.
Plots is het ‘fris aan de vis’, de zomer is voorbij, ’s morgens en ’s avonds in het donker tasten, brrr. Maar het belooft vandaag een zonnige dag te worden en dus ga ik op pad. Kom in station Mechelen Rik tegen, we kruisen elkaar. Ben op weg voor een dertiger in Ruisbroek-Sauvegarde die er maar 25 zal blijken te zijn. Ben met alles tevreden dezer dagen. Eerst een lokale lus van 8 km vanuit de toch wel drukke startzaal. Straten lopen tot het pompstation van de Vliet en dan moederziel alleen over landdijken naar … Eikevliet ! Wat loop ik deze strook graag ! De Eikse Amer, een strookje kassei, veldweg dan richting Wintam. Ooit iets meegemaakt met een familiaire kip. Er is maar één persoon meer dan ik die dit kan navertellen. Onvermijdelijk nu naar het Zeekanaal, vissers doen er het hun ding. Uitzicht op Hellegat en Boom, lijkt saai maar ligt mij wel als tussendoortje. Paar herfstige straten en de eerste etappe zit er op.
Zoals ik dat de laatste tijd wel meer doe loop ik gewoon door. Richting station nu en linea recta langs een verhakseld maisveld onderaf de Vliet die ik daarstraks bewandelde. Helaas veel beton lopen door de velden, de geur van volwassen groene selder in de neusgaten als de 25 er weer eens alleen vandoor gaat. Steegjes lopen voorbij het treinstation en samen met Nicole & Herman tot de pauze in het Familieheem. Halven dans, zij nemen pauze ik stoom door. Werk mij door ‘wegenwerken’ tot het Hof ter Zielbeek, strookje park tot de volgende betonweg in het groen. Krinkel, winkel lekker met de beek mee en loop dan linea recta de spoorbaan van Mechelen naar Sint-Niklaas. Oef, eindelijk wat zachter terrein onder de sloffen kuierend langs groenig water. Neem in het Familieheem mijn enige pauze. Clubmaatje Mieke stoomt voorbij, is zoals altijd druk in de weer. Heb hoge verwachtingen bij de laatste etappe en wordt ook beloond. Meteen naar de Mariagrot en de Bidweg van Ruisbroek en dan het natte bos van Zillebeek in. Het is maar 4 km maar wel puur genieten van ‘vettige’ graspaden langs menige beekjes. Een leuke vlonder die we delen met Chiro jeugd mag niet ontbreken. Ik stap tevreden terug naar de trein. Was de tocht die ik voor ogen had.
Gisteren stond Adeps Hennuyères op het programma maar ik geraakte de bedstee niet uit, oververmoeid. Uitslapen dan maar tot 09 :00 en vaststellen dat het regent, rustdag meteen. Vandaag wel op pad. Bus 417 oep het Astridplein is goed bezet met wandelaars, kranige tachtiger Rik uit Bornem en ook Tante Nonneke (Wilrijk) en het vuil van Hemiksem. Tanteke komt haar gal spuwen, ik moet lachen, hoe dom kan iemand zijn ! Maar geen probleem ik ga wandelen al valt dat in het begin een beetje tegen. Beland in een mini najaarsstorm met regen en wind. Villawijken, het groen van Kievietheide en Meerheide, leuk is het niet onder het hemelse nat. Bij De Hulsten gaat de 30 km er alleen vandoor en het wordt zowaar droog. Geen regenjack meer voor de rest van de dag. Nogal wat beton lopen helaas. Knuffel geven aan een pracht van een Brabantse grijze hengst en dan dreefjes lopen door het halfopen landschap. Domein ’t Ende, mij totaal onbekend is een fraai bosgebied. Terug naar de Sint-Antoniussteenweg en het Gagelhof, verhard en onverhard wisselen elkaar constant af. Even verwarring als we de kortere afstanden oppikken en dienen mee te lopen. Een ‘heen en terug’ bepijling was hier op zijn plaats geweest. Ik ben bij de les en loods mijn mede loper de juiste richting uit. Heerlijk dreven lopen nu met een ondergroei van rododendrons tot de pauze in Monnikenheide. De 11 km waren er twaalf zegt mijn maatje, hebben er gratis een kilometer bij gekregen.
Kom zowaar Clement & Daniel tegen, twee of drie jaar geleden ? Vertrek toch weer alleen, ligt mij de laatste tijd. Villaatjes kijken in het groen en het Zoerselhof passeren, pronk kasteel. Meerdere dreven en meerdere splitsingen, concentreer mij in het Zoerselbos. Genieten in het aanvankelijk natte groen wordt later droger. Veel spar met een ondergroei van rosse koningsvarens. Opvallend, de zon is dapper van de partij, ik stap een heerlijke boslus tot Schriekbos en zijn villa’s. Nog even en ben weer bij de rustpost. Heb goede benen vandaag en loop dus nog maar eens door na een kleine 20 kilometer. Drie splitsingen en een heel eind ver hetzelfde parkoers van een paar uurtjes geleden. Ik ben er niet helemaal gerust in maar doe wel exact wat moet tot een langgevelhoeve gedateerd 1828. Loop nog maar eens op mijn eentje, bijna de ganse dag vandaag, door het natte groen. Mis bijna een pijl naar links maar ‘Jantje zag een pijltje hangen, blozend zo rood’. Stap door het Gemeentebos en langs een kiezelige veldweg tot het centrum van Zoersel. Neem mijn eerste en enige pauze na 25 km. Nog een klein uurtje lopen met begin door het winderige dorp. Bij Drengel weg van de steenweg en het landelijke beton op. Uitweg noemt het hier en dat is letterlijk te nemen ‘uit de bewoning’. Ga wat zwerven langs pas gemaaid hooiland en prachtige hoeve Den Tisselaer. Even om een tractor heen die zich heeft vast gereden in de blubber en dan naar de bus. De terugreis verloopt niet volgens het boekje. De trein wordt opgehouden in Antwerpen-Berchem wegens aanrijding van een persoon te Duffel. Reis dus niet over Mechelen maar over Lier. Maakt voor mij niets uit maar wel voor heel wat reizigers naar Brussels-Airport. Een jonge man naast mij maakt zich zorgen. Hij woont in het centrum van Steenokkerzeel en mag pas tot een bepaald uur binnen. Hij spreekt keurig Nederlands en begint druk te telefoneren. In Leuven steekt hij zijn duim omhoog, probleem opgelost. Het leven zoals het is in de maatschappij van vandaag.
Het zal niet waar zijn hé! Personen langs het spoor in Bruxelles-Chapelle. We verliezen gelukkig maar 7 minuten. Jacqueline & Luc zitten ook op de trein naar Wetteren. Onze gastheren bieden een alternatieve route aan van station tot startlocatie. Lusje door de start voor de 30 km, Luc gromt, is zijn ding niet. Is helaas in deze economisch moeilijke tijden niet te vermijden. Ik ga alleen op pad langs een stratenparkoers. Passeer een klant met speciale betekenis voor mijn werkmaatjes, wordt nog grappen de volgende week. Mag beton ruilen voor onverhard en weilanden. Een zee van oranje bloempjes zorg voor kleur, ben blijkbaar in Laarne. In de onverharde wegels geniet ik van de prachtige herfstkleuren, Ginstwegel & Helschootdreef zorgen voor afwisseling tussen de villa’s. Zowaar een kasseitje, paardenweiden, een bos in kaalslag en steeds weer enkele straten tussendoor. De laatste strook bebouwing zelfs met een open riool. Heb er acht kilometer opzitten tot de startzaal.
Vort met de bok langs bedrijvencentrum Recticel. Duik akkers in met her en der wat jonge bomen aanplant en richting Ten Ede. Dwars een drukke steenweg waar motards hun herfsttocht rijden. Strookje half kassei en dan de saaie strook open veld van Bastenakkers. Ik loop te mopperen. Neem mijn eerste en enige rust met een Uitzet (waar Wetteren goed in is) op een geïmproviseerd terrasje in Ten Ede. Babbel met de voorzitter, Polleken en Raymond ‘sans cravatte’. Op pad voor een lokale lus, opnieuw richting Laarne. Opnieuw beton lopen naar Familiepark Harry Malter, een mix van speeltuin en dierenpark. Drukke banen zonder voetpaden, grrr word er niet vrolijker van. Blijk op grondgebied Destelbergen te lopen en toch wel door de akkers. Word verrast door een opstijgend klad houtduiven uit een maisveld, zeker wel honderd. Na heel wat tarmac plots een eenmanspaadje groen en dan de Scheldedijk op bij de Mellebrug, stap een eindje langs het water. Weg van de stroom langs een pad dat een muur volgt en dan een bosje en zowaar … modder ! De Runenborgwegel loodst mij terug naar Ten Ede en ik pik bij cafeetje Klein Ledeberg meteen de laatste etappe op. De lucht klaart uit, het zonnetje laat zich nog eens voelen, heerlijk.
Weer een heel eind tarmac tot een heerlijk kiezelpad door halfopen terrein met de herfstkleuren nadrukkelijk aanwezig. Lopen met z’n allen even fout bij een te vroege pijl naar links, was al eens meer delicaat vandaag de afpijling. Het juiste pad dan naar de Schelde en toch wel leuk wandelen op zijn dijk. Duik een laatste keer de velden in en volg na een linea recta voorbij jonge boompjes en een muur tot de finish. Stoom meteen door naar het station, treintje komt zo. Ben teleurgesteld, de tocht die ik hier enkele jaren geleden liep was stukken leuker. Neemt niet weg dat ik na een maandje weer eens een dubbele 30 gelopen heb, het koste moeite maar ik ben tevreden.
Vorig weekend alleen op vrijdag gewandeld, verkenning van onze laatste tocht van het jaar vanuit Hoeilaart. ‘manke’ Wilfried heeft weer een leuk parkoers uit de mouw geschut. Intussen bewogen week achter de rug. Appartement dat ik in Leuven huur is verkocht … met één van de voorwaarden dat ik er blijf wonen ! Klus geklaard binnen de dag. Dan via Peter vernomen dat mijn God als parkoersbouwer er niet meer is. Adje van Olat ik zal je nooit vergeten, je parels van parkoersen, soms wat gedurfd, en je zachte en minzame omgang. Maar nu weer bij de les, ondanks de vermoeidheid op pad naar Borsbeek. Pech in Antwerpen-Berchem, volgens De Lijn rijdt bus 20 niet … hij komt netjes op het geplande uur aan, opluchting bij de wandelaars ! Het is even zoeken naar de startplaats maar samen met een koppel Florastappers en het advies van een autochtone dame redden we het tot de Fortvissers, randje luchthaven.
Groet aan Jan, Police de Bruxelles, en op pad voor 27 km. Rondje visvijver en dan puur natuur. Trappekes op en af en genieten van Fort 3. Oude en nieuwe gebouwen maar vooral veel groen tot een hoeve. Ben er net op het moment dat een Nederlandse wandelaar een afgebroken pijl terug in de juiste richting hangt. Ik sla de eerste pauze over. Leg aan een beginner uit hoe hij 1x en 2x moet lezen en stoom door. Nogal wat straten lopen nu en achterafjes langs Achterrot en een watertoren. Raak even aan het groen van fort 2 en loop dan weg voorbij een stemmige kerk naar de overkant van de R11. Ben hier bekend dankzij de Stroboeren. Een mix van park en volkstuintjes in herfstkleuren. De pauze ligt bij korfbalclub Catba. Ik kom er Paul Baestaens, Charles & Linda tegen voor een korte pauze. Zij hebben allen een ruime voorsprong op mij.
Op weg naar het Rivierenhof dan, langs de hoeve, het wilgenlaantje en over Het Schijn. De sportterreinen van Ruggeveld vervolgens waar ik het plezier heb de Jef te ontmoeten, ooit bevlogen wandelaar maar nu met rugklachten van de radar verdwenen. Toch geweldig dat we nog eens een babbel kunnen doen. De tocht doet mij zeer bekende paden aan. Laantje Zwarte Arend en dan de beukendreven achter ‘den Bosuil’. Waar ik een weiland wil induiken houdt een dametje mij tegen, geen pijlen meer. De Bosgeuzen zijn de enige vereniging in Vlaanderen die een tekstblad meegeven aan de wandelaars en zo corrigeren we feilloos. Gek, wij kennen elkaar niet en het dametje wandelt nog maar één jaar en toch werken we samen de rest van de tocht af. Hebben lekker een gelijk tempo en dat scheelt hem ‘een slok op de borrel’. Leuk wandelen in het groen nu bij Ertbrugge en voorbij het shopping center van Wijnegem genieten van wulps groen en vlonders langs Het Schijn. Uitbollen tot de rust bij Catba.
We lopen samen verder, ik vertel voortdurend over mijn 20 jaar wandelervaring. Lopen vooral halfopen terrein terug richting de forten van Borsbeek. Maken toch nog een fout waar we Fort 2 dienen binnen te duiken. Ik merk dat mijn maatje niet echt geconcentreerd is en verhoog mijn waakzaamheid. De afpijling is echt niet optimaal. Lekker zonnig wandelen rond de fortplas en daarna het landelijk groen in. Er zitten toch wel accenten in deze tocht die ik niet ken. De laatste rustpost op zowat een kilometer van de finish hoeft voor ons niet meer. Langs achterafjes en rustige paadjes in het groen stappen wij tot de eindmeet. Nemen afscheid van elkaar, het was toch wel een leuke tocht en ontmoeting. Op weg naar de bus kom ik sportieve Marleentje nog tegen en rijdend de drie elegante dametjes van de Koekenstad. Al heb ik dan zware benen deze avond het was een leuke wandeldag.
