|
Het kan niet ontkend
dat moeder Kee en haar Kambuus vandaag nog verder leven in het hart van menig
Kalmthoutenaar. Op de borst van onze Kalmthoutenaars klopt de as van moeder Kee.
De Kambuus en de gewaardeerde gastvrouw zijn onuitwisbaar in het Kalmthoutse
geheugen opgenomen.
Nochtans moeder Kee en
haar Kambuus op de drempel van deze 21-ste eeuw in concreto echt doen herleven
is niet evident. De anekdotes zijn
legio, maar de contoeren vervagen en "Fantasia"
doet met het vervlieden van de tijd onvermijdelijk haar intrede.
Wegwijzers naar het
reilen en zeilen van moeder Kee in de schaduw van de
Kambuus zijn in de eerste plaats, voor alles en zonder twijfel, de verhalen en
getuigenissen van haar zielsverwante kleinzoon, wijlen Ward Jacobs. De Word, zoals
menig één onder ons in Kalmthout hem nog hebben gekend.
Welke jongeman op de drempel van de volwassenheid, op en rond de Heuvel, is niet naast hem gaan zitten op de bank in de omgeving van het grove dennenbos achter de gewezen taverne de Landrug aan de heideparking van de Putse steenweg om te luisteren naar zijn droomverhalen ? Uren en uren kon hij er zitten vertellen over zijn grootmoe langs moeders zijde, over haar ongelooflijke wijsheidsmoppen, over haar schalkse benadering van de mentaliteit van een gegoede burgerij, die tijdens de belle-époque met hoge herenhoeden en lange vrouwenrokken op de heide gingen "verdwalen", over haar unieke kennis van de voedingswaarde en geneeskundige kracht van vroenteplanten en bos- en heidevogels. Gepensioneerde Kalmthoutenaars van de Heuvel kunnen het vandaag met een uitgesproken binnenpretje nog niet verhelen : " een gesprek met Jan, de broer van de Ward, duurde juist geteld 2 minuten, maar met de Ward, jongens,jongens, minstens 2 uur en dan nog ! " .
We moeten er dus
zeker rekening mee houden dat de Word een echte Kalmthoutse spring-in-t veld is
geweest Met beide voeten zit hij diep
verankerd in de volkse Kempense levenswijze, vol
schalkse humor, maar ook met een pezige weerbaarheid , opgebouwd vanuit een
dagdagelijks struggle for life gevoel".
Maar " meer is in hem".
Hij kan zijn poëtische natuur niet loochenen. Ondermeer zijn De Markgraaf is
één van die poëtische pareltjes binnen onze Kalmthoutse kunstzinnige
woordexpressie. En wie poëzie zegt, zegt ook een zee van ruimte voor interpretatie binnen de poëtische
synthese. In de jaren 90 trouwens zijn de verhalen en gedichten van Ward
Jacobs, ter gelegenheid van de vijfde Kalmthoutse stratenkwis, door de heer Hugo Picavet, toenmalig directeur van de school in de Schooldreef, gebundeld
uitgegeven, opgesmukt met enig mooie tekeningen van de heer Fons Noppe,
geïnspireerd door het, nog niet zo lang geleden, nog overwegend agrarische Kalmthout uit het land van Kempen en Polder.
Tot zijn laatste adem
heeft moeder Kees begaafde kleinzoon Kalmthoutenaar en heidebezoeker geïnnitieerd
in wat hem is bijgebleven van het doen en laten van zijn geliefde grootmoeder Kee. En
het liefst bleef hij dat dan inderdaad, met veel ingetogen maar guitige bewogenheid, doen op zijn uitverkoren bank in de schaduw van
het grove dennenbos.Maar ook zijn majestueus kortverhaal De Cambus over
moeder Kee, eveneens gepubliceerd in hogervermelde bundel van ere-directeur Picavet, bekoort vandaag nog menig Kalmthoutenaar.
Poëzie +
Het Buntbos ( Ward "Word" Jacobs ) (n.b.: onder "den bunt" verstaat de bejaarde
Kalmthoutenaar het pijpestrooitje)
Daar schuin tegen die
duin
In de zomer groen, in
de winter bruin
Hij heeft geen stam,
maar toch een kruin
Velen noemen hem een
heidepuin.
Hoelang staat hij daar
Tien, honderd of een
miljoen jaar
Zij aan zij, niet
gelijnd of per paar
Van boven stekel en
van onder krulhaar
Wie bracht hem ooit
naar de hei
Of spoelde hij aan met
een duizend jaar geleden tij
Breekt uw hoofd niet
en zijt blij met mij
Ik hoor er toch tussen
de heide bij.
Hoe blij ben ik dat je
mij even voorstelt
k houd mij stil,
vertoon geen geweld
Nat of droogte en
koude heeft mij nooit gekweld
Ik blijf op dhei, wil
geen vruchtbaar veld.
Deel mijn lot met hei
en zand
Hoor de koekoeksroep
aan de boskant.
Al heeft de mens me al
eens lelijk verbrand
Het maakt niet uit, ik
reik hem de verzoeningshand.
Actua +
----------
Op vrijdag 21 september e.k.opent Kalmthouts burgemeester Lukas Jacobs officieel het vernieuwde Bijenteeltmuseum van Kalmthout. De new-look van het bijenteeltmuseum komt tegemoet aan de hedendaagse inzichten inzake de inrichting van een modern museum : een deskundige opbouw van de tentoonstelling over het leven van de bijen binnen een doordachte macro-structuur, een inschakeling van hedendaagse o.m. ook gecomputeriseerde hulpmiddelen die o.m.aanzetten tot persoonlijke creativiteit van de bezoeker, een intens gebruik van de in het verleden opgebouwde rijke verzameling aan voorwerpen en uitbeeldingen die op de bijenteelt betrekking hebben en last but not least de door het museum met veel liefde en inzet onderhouden kasten met levende bijen. Het vernieuwde museum : om niet te missen!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Volgende week zaterdag weer een Kalmthouts broodje :
II/15. De keet van moeder Kee/Wegwijzers naar de Kambuus.(2) Awdoe.
08-09-2012 om 00:00
geschreven door Jan Caluwaerts
|
