Ontmoet Kitty Kahane en Nata Lee Hahn

Deze winter worden we verwelkomd in de huizen van twee Berlijnse kunstenaars: Nata Lee Hahn heeft een voormalige autoreparatiewerkplaats omgebouwd tot een kindvriendelijk loft voor haar jonge gezin, terwijl Kitty Kahane woont in een prachtig oud appartement, ingericht met gekoesterde objecten en haar eigen kunstwerken. Beide interieurs – en de Vitra-producten die ze bevatten – weerspiegelen de individuele persoonlijkheid van hun bewoners.

Kitty Kahane - Collage van oud en nieuw 

Ik ben in dit appartement getrokken in 1995 en werd er meteen verliefd op. Aanvankelijk was de indeling anders, met een reeks kleine kamers, maar we konden het interieurwerk zelf doen. Ik hou van grote ruimtes en heb ze nodig voor mijn werk. We hebben geprobeerd om het nieuwe met het oude te combineren. Ik verdiende goed en kocht altijd mooie, hoogwaardige meubels, vaak antiek. Ik hou van objecten die verhalen vertellen, zoals het kleine koffietafeltje van mijn ouders, dat ik al heel lang heb. Hun huis was ingericht met deze Hellerau-stukken uit de jaren 50 en 60.

Ik ben opgegroeid in Oost-Duitsland. Na mijn middelbare school ging ik naar Meissen om de kunst van het draaien en emailleren van porselein te leren, voordat ik grafisch ontwerp ging studeren. Ik studeerde af en kreeg in 1989 een kind, het jaar dat de Berlijnse Muur viel. Dat was het begin van mijn carrière. Ik was in Berlijn – op het juiste moment op de juiste plaats. Twintig jaar lang werkte ik als productontwerper en creëerde stoffen, waarna ik boeken begon te illustreren. Bij mijn tapijten vond ik het altijd belangrijk dat ze op een eerlijke en authentieke manier werden gemaakt, dat ze een verhaal te vertellen hadden.

Tussen 2009 en 2016 reisde ik naar 16 landen, waaronder Pakistan, India, Indonesië en Kazachstan, om er maar een paar te noemen. Ik heb altijd mijn werk meegenomen en ik heb altijd iets mee teruggebracht van mijn reizen. Soms gewoon een paar schoenen, een klein beeldje of een matroesjka. Mijn gouden theepot uit China is misschien waardeloos, maar hij herinnert me aan de mensen die ik daar heb ontmoet en de tijden die we samen hebben doorgebracht.

Op dit moment werk ik graag thuis. Ik zou niet kunnen werken in een gedeeld kantoor, ik heb mijn eigen omgeving nodig. Ik gebruik graag mijn bank als een plek om te ontspannen en ideeën te ontwikkelen. Ik denk dat het helpt om comfortabel en rustig te zitten om te werken. Tegelijkertijd mag de ruimte niet te perfect zijn, te goed georganiseerd.

Kunstenaar zijn is een eenzaam beroep. Ik ben een waarnemer. Mijn favoriete onderwerpen zijn mensen en hun relaties. Het leven kent zijn hoogte- en dieptepunten. Deze mix van kracht, energie, maar ook pijn, lijden en natuurlijk humor – zo zie ik het leven.

Een passie voor detail: ‘Moment’ Kitty Kahane schildert een set porseleinen borden met vaste hand en geoefende streken en creëert kleine kunstwerken die elke tafel zullen verfraaien. Ze besteedt dezelfde zorg en aandacht aan het dekken van haar eigen eettafel. Voor haar gasten, maar ook voor zichzelf. Zowel in haar beroep als in dit dagelijkse ritueel wordt ze geleid door een constante: haar passie voor detail.

Nata Lee Hahn - Familiehuis in een loft

Deze plek werd 100 jaar geleden gebouwd als fabriek. Later werd het gebruikt als een autoreparatiewerkplaats. Toen ik er voor het eerst langs liep, waren er niet eens ramen. Het was donker, vervallen en somber. Maar zodra ik de grote open ruimte zag, sloeg mijn verbeelding op hol. Aanvankelijk was het de bedoeling om het alleen als mijn kunststudio te gebruiken, maar ik realiseerde me dat het ook een ideaal familiehuis zou zijn. Het was voor mij erg belangrijk om originele materialen te gebruiken en enkele van de bestaande elementen te behouden. Er hangen nog steeds oude haken van de werkplaats aan het plafond. Er is altijd een verhaal te vertellen. En het was duidelijk dat we een grote lange eettafel wilden hebben om familie en vrienden te ontvangen.

Mijn benadering van een interieurproject is heel vergelijkbaar met de manier waarop ik kunst benader. Het is een groot driedimensionaal schilderij waarin ik kan stappen. Het kost niet veel om een plek gezellig te maken: goede warme verlichting, een paar sfeervolle stukken die persoonlijke betekenis hebben en gewoon goede mensen met goede vibes in je huis. Toen ik opgroeide in Hongkong, nam mijn vader me vaak mee naar antiekwinkels. De winkeliers hadden voor elk item een verhaal, en ik zat daar gewoon naar die verhalen te luisteren. Toen ontwikkelde ik mijn liefde voor schattenjacht. Tegenwoordig bevat mijn huis een eclectische mix van hedendaagse, klassieke en vintage stukken, waaronder Kokesh-poppen uit Japan, plus een aantal zachte meubelen, kussens en tapijten die we tijdens onze reizen hebben verzameld. Als mijn kinderen later, als ze ouder zijn en hun eigen huizen hebben, terugkijken, hoop ik dat ze geïnspireerd zijn door het hier wonen. Dat het hen de ruimte heeft gegeven om creatief te zijn en hun verbeelding te gebruiken, en dat ze het zien als een plek waar ze zich veilig en opgewekt voelden.

Herinneringen van morgen - Moment : Volgens Nata Lee Hahn zou thuis een plek moeten zijn waar we onze creativiteit kunnen uiten. Koekjes bakken houdt zowel de geest als de handen bezig. Ingrediënten worden deeg, het deeg wordt gevormd tot figuren. Zoete geuren vullen de keuken terwijl de kleintjes met grote ogen naar de oven kijken naar wat ze hebben gemaakt: de herinneringen van morgen.