Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
28-02-2012
Dag moe, nonkel Heros, tante Hera, Jan en Simonne (deel 2)
Dag moe, nonkel Heros,
tante Hera, Jan en Simonne (deel 2)
De bestemming van onze
reis 'Westendorf' (Oostenrijk) - 980 km van Minderhout. Onderweg was het niet
druk en rond 10.30 uur zagen mijn baasjes de eerste punten, die ze herkenden.
Een tankstation waar ze vroeger al eens getankt hadden, de wegwijzer van de
Alpenrosebahn en natuurlijk de kerktoren van Westendorf. Omdat we nog wat vroeg
waren om naar het appartement te gaan, parkeerden ze de auto maar aan de
oefenpiste en was het eindelijk tijd om de benen en pootjes te strekken.
Jongens toch wat ik daar zag, deed mijn Drentehartje onmiddellijk sneller slaan
... 1 grote witte vlakte lag aan mijn poten, klaar om in te rennen en springen.
Ik maakte er ook onmiddellijk een vriendinnetje, dat ik de volgende dagen nog
regelmatig zou terugzien. Ook met de vrienden van de baasjes, die er waren kon
ik het supergoed vinden ... ach ja, ik ben dan ook schattig en lief he (en
neen, dat is geen eigen lof, dat zeggen ze altijd als ze me aaien dus ...).
Het appartement was klein maar gezellig. Groot genoeg voor ons 3-en en had een
mooie Luminatorbank. Het was wel wat grappig dat mijn baasjes mijn mand hadden
meegenomen. In die mand hebben alleen mijn knuffels gelegen want de bank lag
veel beter dan mijn mand.
Het weer was dan weer niet zo best. Dagen heeft het gesneeuwd waardoor mijn
baasjes niet al te vaak konden gaan skieen. Maar het stond al van in het begin
vast dat ze pas in de namiddag pas zouden gaan schifahren en dat ze in de
voormiddag met mij zouden gaan wandelen.
En joenges wat hebben we gewandeld, bergop bergaf door de snee, op ijzige
vlakten. Het kon niet gekker, hoger of glibberiger geweest zijn. Maar mooi en
overal dat witte tapijt waar ik zo graag in speel.
Die schoenen zijn wel een hebbedingetje onder ons pubers hoor. Geen vettige
poten of ijsbolletjes maar warme poten met die schoenen. Mijn baasjes deden ze
niet aan op de weg maar wel als ik ging rausen in de schnee.
Aan de skipiste ben ik wel geweest. Op latten hebben ze mij nog niet gezet ...
alhoewel ze wel zouden durven hoor. Door al dat gewandel was ik in de namiddag
stikkapot en konden de baasjes met een gerust hart hun latten aanbinden om naar
beneden te zoeven ... en vallen.
Achter ons appartement lag een wei waar ik dan 's avonds nog wat mocht
ravotten.
Ik ben zo braaf geweest dat de baasjes onmiddellijk hetzelfde appartement
vastgelegd hebben voor volgend jaar. Een paar kilometer van het centrum in
opperste rust. Meer moet dat niet zijn.
Ik kijk al uit naar volgend jaar.
O ja, de apres-skibar heb ik ook nog niet langs de binnenkant gezien. Baasjes
zeggen dat ik daarvoor nog te jong ben ... mss volgend jaar want dan ben ik nog
een jaartje ouder.
Zo belofte maakt schuld en wat in het vat zit verzuurd niet.
Viel Spass in La Magdeleine. En hopelijk zit daar bij jullie alles snor.
Moe, zorg je wel een beetje goed voor tante Hera want ik kijk al uit naar dat
nieuwe Drentenestje...
Dag moe, nonkel Heros, tante Hera, Jan en Simonne (deel 1)
Dag
moe, nonkel Heros, tante Hera, Jan en Simonne,
Ze zijn hier helemaal
gek geworden die 2 baasjes van mij. Ik kan er eigenlijk niet zo goed bij met
mijn jonge Drenteverstand maar vanmorgen toen ik opstond, stond er mij iets
heel leuk te wachten. Baasjes hadden namelijk slingers en zo aan mijn mand
gehangen. wist ik veel dat ze zoveel energie zouden steken in mijn
ver-jaar-dag.
Nu moesten ze wel allebei gaan werken. Ze moesten dus ook ook gigantisch vroeg
vertrekken zodat er dus om 5.30 uur al een 'welklinkende' happy birthday to joe
klonk hier in Lesswood...en dan stond er 'in de wei nog een koe'. Ik snap het
allemaal niet zo helemaal maar ik kreeg een doos vol koekjes en wat benen, die
ik zo graag lust dus dat ver-jaar-en mag wel elke dag gebeuren.
Momenteel lig ik na een lange wandeling rustig op mijn mat wat te tokkelen op
de laptop. Want baasjes zijn net een lange wandeling gaan maken met mij dus ...
Ik wou jullie ook nog wat vertellen van mijn belevenissen in Tirolerland want
daar was ik nog niet helemaal aan toe geraakt. Ja ook Drentepubers hebben een
hardstikke druk leven gevuld met slapen, slapen, slapen, trainen, wandelen en
de baasjes de duvel aandoen.
Ik ben op vakantie geweest naar een groot sneeuwland met hoge bergen.
En zoals ik al zei mijn baasjes zijn hardstikke gek ... van mij dat hebben
jullie al kunnen merken de laatste keer ik bij jullie was. Met mijn blitse jas
en formitastische schoenen, werd wandelen in Oostenrijk dan ook een koud (of is
het nu een warm) kunstje.
Alleen ligt dat sneeuwland een beetje ver bij ons vandaan en moet ik natuurlijk
ook eerst mee met een ding op 4 wielen waar ik eigenlijk nog steeds niet zo
graag in zit. Maar ook dat is hardstikke goed gegaan. Ik word echt een flinke
meid (dicit baasjes).
Komt
een man bij de dokter en vraagt hem, kunt u me effe na kijken.
De dokter zegt kleedt u zich maar uit.
Als
de man zijn onderbroek uittrekt,
kijkt de dokter en zegt wat is dat nou een platte lul? (Bever-staart)
Nou
zegt de man zal het eventjes uitleggen, als we met een paar vrienden naar de
kroeg
gaan worden we een beetje tipsy, dan leggen we ons geslachtsdeel op de bar
en dan fluit de barman, en wie hem het laatste wegtrekt, krijgt een klap met
de hamer en ik ben wel eens de laatste.
De
dokter kijkt nog eens en zegt maar daar kan ik niks meer aan doen.
De
man zegt maar daar kom ik niet voor
maar waarvoor dan zegt de dokter?
Ik
kom voor mijn oren want ik hoor het fluitje niet!
Negen pupjes of pubers moeten we
vandaag feliciteren met hun eerste verjaardag !
Vorig jaar, op zondagmorgen 27
februari 2011 te 5u45 kwam het eerste pupje van de negen kennis maken met de
grote wereld. Dit pupje is later de wereld ingestapt als Kibbels. Te 11u15 kwam
de negende en laatste ter wereld.
Gans die tijd was het hoogspanning
ten huize Faes want we wisten wel dat het er meer gingen zijn dan in het eerste
nestje maar negen pups was toch wel een hele hoop
En zo kunnen we vandaag Kiki, Kiet,
Kyra-Belle, Kyra-Luna, Kona , Kato, Kwispel, Kody, en Kibbels een heel mooie
eerste verjaardag wensen. Dat is ook weer eens wat anders dan de elf maal dat
we hen een vermaanddag hebben gewenst. Vandaag is het hun eerste echte
verjaarsdag en we hopen dat we dat nog jaren kunnen doen op 27 februari.
Aan de baasjes van het negental geven
we vandaag de opdracht van hun oogappel maar eens heel goed te verwennen, een
lange wandeling of mee mogen naar de petshop is zowat het minste zegt ons
baasje!
Voor de baasjes heb ik Belle, nog een
dikke natte lik, voor een gans jaar mijn pupjes het beste van het beste gegeven
te hebben. Het zijn alle mooie gezonde pubers geworden. We hopen ze nog
dikwijls te ontmoeten bij hen thuis of bij ons in Vosselaar of La Magdeleine.
Misschien komen ze wel alle negen
naar de jaarlijkse clubmatch van de Drentenvereniging op 25 augustus.
En voor de pupjes nog een heel fijne
verjaardag.
Belle & co
De eerste "lunch", allen samen thuis bij "ons moe"
Zeven weken later, wachtend op de lunch van het hoofdbestuur...
Het zag er deze morgen niet naar uit
dat het zon mooie dag ging worden. De dag kondigde zich grijs maar droog aan.
Kort voor de middag brak de zon door de wolken en die hebben binnen de kortste
tijd hun biezen gepakt, we hebben ze na de middag niet meer gezien.
Voor het hoofdbestuur was dat het
moment om het tuingerei terug boven te halen en de rest van de struikjes nog te
planten die nog restte toen ons bezoek gisteren arriveerde.
Er staan nu 3 braamstruiken, 3 rode
aalbessen en 3 bosbessen struikjes hun best te doen om groot te worden en heel
lekkere besjes voort te brengen.
Ook een groot aantal rozen hier in de
tuin hadden nog een laatste snoeibeurt nodig. Voor de winter heeft het vrouwtje
zich al gekweten van de meeste struikrozen, maar de hoge klimrozen is baasjes
werk . Dat is werk op de ladder en daar past het vrouwtje voor.
Enkele uren later, en enkele
kwetsuren rijker van de scherpe doornen, ligt er achter het baasje een volle
kruiwagen stekelig hout dat zich alleen nog laat behandelen met een riek.
Als alle rozenstruiken zijn gesnoeid
gaat het eind van de week richting déchetterie. Zeg maar containerpark, met die
stekelige boel. Heel vroeger, toen de bazen nog helemaal geen groene vingers
hadden kwamen die takken nog wel eens op de composthoop terecht. Tot het
hoofdbestuur merkte dat het jaren duurt vooraleer die takken zijn
gecomposteerd. Sinds toen gaan ze de brandstapel op, of naar het containerpark.
Dit jaar gaat het waarschijnlijk de laatste richting uit.
Het baasje was zo straf bezig geweest
dat hij zelfs de aankomst van de wielerkoers Kuurne-Brussel-Kuurne heeft
gemist. Gelukkig hebben we hem er nog aan kunnen herinneren dat we nog een
wandeling te goed hadden !
Lina, een kleuter van vier, mag bij haar
grootouders gaan logeren. Samen
duiken ze in het grote bed Lina mag dus tussen oma en opa slapen. Als ze in bed liggen voelt Lina aan de buik van
opa. - Is dat hier van karton ? vraagt zij. - Neen antwoord opa, dat is mijn pyjama, en
daaronder zit mijn buik. Even later legt Lina haar handje op de buik van
oma, - Oma is dat hier van karton ? vraagt zij. - Maar nee lieverd, dat is mijn slaapkleed, en
daaronder zit mijn buik. Waarom vraag je dat ? - Omdat mama zei dat ik tussen twee oude dozen zou
moeten slapen.
L.M.
Louis meldt:
Alle overeenkomsten blijken
louter toevallig te zijn
Is de kogel door de kerk, of beter,
staan de bulldozers in het veld ! Meer dan tien jaar is het zeker geleden. Het
was in het prille begin dat we hier in La Magdeleine ons boerderijtje hadden gekocht
dat de kranten begonnen te schrijven over de aanleg van de LGV in de Charente.
En daar staat LGV voor Ligne à Grande Vitesse met andere woorden de spoorbaan
om de TGV over te laten rijden.
Nu rijd hier al sinds (jonge)
mensenheugenis een TGV van Parijs naar Bordeaux maar die gebruikt vanaf Tours
tot Bordeaux de oude lijn, waar vroeger de sneltrein over reed en die de TGV
nu nog altijd moet delen met vrachttreinen.
Men ging dus beginnen met een aparte
lijn voor de TGV waar die ook de snelheden zou kunnen halen waarvoor hij
gemaakt is, namelijk sneller rijden dan 350 km/u.
Dat de aanleg een en ander zou teweeg
brengen voor de streek spreekt vanzelf. Het verschil voor onszelf is dat de
lijn hier op een twee kilometer afstand zal langskomen. Een prachtig gelegen gîte,
van een bevriende Engelsman, lag in het traject en is sinds begin van vorig
jaar onteigend en ligt er sindsdien te verkommeren wegens verlaten door de
bewoners. Een woning in Charmé, die wij bezochten met de dame van het Immo
kantoor langs wie wij onze woning kochten valt ook in het LGV traject. Wij
hebben dus geluk gehad.
De Charente Libre meldde gisteren dat
de archeologische opzoekingen ten einde zijn en dat de machines hun gang kunnen
gaan. Een begin zal gemaakt worden met de verkorting langs Angoulême. Nu stopt
de TGV in het station in het centrum van onze departement hoofdstad, maar in de
toekomst gaat hij er in highspeed nevenaf. Stoppen zal de trein nog wel in
Angoulême maar t zal waarschijnlijk op een andere plaats zijn.
En wat heeft dat allemaal als
voordeel voor de reiziger ? Het traject Parijs Bordeaux zal met meer dan een
half uur worden ingekort !
Het was mooi weer vandaag en het
speelde door het bloed van ons trio. Zelfs drachtige Hera deed me met de zotte
kuren van haar broer. Die was duidelijk met wat anders bezig dan met pupjes
maken !
Belle deed niet anders dan zich
rollen in de tuin, net alsof ze de winter uit haar vacht wilde schuren. Later deed
ze dat ook nog tijdens de wandeling in de wegberm, maar dat hebben we achteraf
wel geroken. Waar ze had in gerold was een raadsel, maar de geur van rotte vis
kwam dicht in de buurt.
Vermits we deze namiddag bezoek
hadden heeft het baasje dat opgelost zoals men op het Drentenforum met zulke
vetlappen doet Giorgio Armani kwam daar helpen om de hond een andere stank te
geven. Hier was het Yves St Laurent me de Fahrenheit eau de toilette van t
baasje die hier een andere geur liet waaien.
Vandaag hebben we struikjes geplant
die in de maanden juli en augustus fruit moet geven voor ons baasjes favoriete
saus voor op ijs. Coulis van rood fruit heet dat in restaurant termen en zo
kennen we het ook van de menukaarten. We hadden al kersen, krieken, aardbeien en
aalbessen in de tuin. Bramen konden we plukken langs de wegbermen maar er
mankeerden nog bosbessen aan het assortiment. Het baasje had dus nog doornloze
braam, bosbessen en rode besjes gekocht in Turnhout om hier in La M. te
planten. Nu is het aanbod aan struiken in evenwicht voor de coulis. We gaan een
lekkere zomer tegemoet
Vier weken is het al geleden dat we
met Hera bij Cartouche waren. Vier weken is ze drachtig en verwachten we
puppies tegen het einde van maart.
Dat hebben we vorige week
zaterdagnamiddag zelf met eigen ogen kunnen merken op de echo bij dr. Nelly.
Je ziet het aan haar gedrag en ook
aan het gedrag van haar broer en moeder, er is wat gaande in de roedel. Hera
zelf is rustiger geworden en dat merk je vooral aan Heros en zijn gedrag. Die
moet al meer en meer aandringen op spelen, en zeker het wild achter elkaar hangen
merken we de laatste dagen minder op.
Met Belle is het weer gans anders dan
in het begin van de dracht. Die heeft er zich blijkbaar mee verzoend dat niet
zij als alpha teef drachtig is maar wel haar dochter. Zij aanvaard op dit
moment meer van Hera dan in het begin van de dracht. Het zit allemaal heel mooi
in elkaar dat gewijzigde hondengedrag. En wij de bazen zitten op de eerste rij
om het allemaal mee te maken.
Al slaapt ze dan veel tijdens de
dag,wanneer er andere schoenen aangetrokken worden door de bazen, of een
bepaalde jas wordt aangetrokken, dan staat ze mee vooraan om zich mee naar buiten
te murwen wanneer de deur nog maar op een spleet is geopend.
N het veld blijft ze wel dichter bij
de bazen en ook Heros blijft dicht bij zijn zus, net alsof hij haar moet
beschermen wanneer nodig.
Gisteren tijdens de namiddag
wandeling merkten ze iets ongekends op in de velden Honderden vogels, kievits
zegt het baasje, waren neergestreken op een omgeploegd veld hier vlakbij het
gehucht. Die vogels zijn op terugweg naar het noorden en waren zich aan het
bevoorraden, waarschijnlijk zochten ze ook een plek om de nacht door te
brengen. Daar hebben Hera en Heros zich eens goed vermaakt met het opjagen van
de vogels. Belle die al een eind voorop gelopen was kwam te laat om het beste
van het spektakel nog mee te maken. Mogelijk blijven de vogels enkele dagen
recupereren en kunnen we straks nog spelen.
Al zeggen we het van onszelf, er is
vandaag werk gedaan waar we deze zomer de vructen al van gaan plukken.
Letterlijk dan toch !
Ons baasje had eergisteren twee Mirabelle
de Nancy boompjes gekocht bij de boomkweker Maréchal te Turnhout en die heeft
hij vandaag geplant. Dat planten was een fluitje van een cent, temeer omdat er
eerst twee andere bomen moesten verdwijnen en er dan al een gedeeltelijk
plantgat aanwezig was.
Eerst heeft hij de wonderboom
uitgedaan. Die was aanvankelijk gekocht voor een amandelboom maar er kwamen
pruimpjes aan die niet te vreten waren volgens ons baasje. Die waren niet
alleen zuur maar ook nog eens bitter als gal. En ze kwamen enkel aan takken die
opschoten vanuit de onderstam waar de amandelboom op geënt was.
Dat wonder is dus opgeruimd en daar
staat nu een mooi mirabelle boompje, goed in de wortel en met een mooi
takkengestel.
De tweede Mirabelle de Nancy boom
kwam op de plaats waar tot deze namiddag een Moerbei boom stond. Die heeft in
de tien jaar dat hij daar staat geen enkele vrucht opgebracht en het baasje
verdenkt de verkoper er van dat hij hem een mannelijk exemplaar heeft
aangesmeerd zonder er bij te vertellen dat je er twee moet kopen omdat moerbei
niet zelfbestuivend is. Exit moerbei dus en daar staat nu zon 20 cm van de
originele plaats een Mirabelle boompje. Hij is wat verder achteruit geplaatst
omdat er enkel met moeite achterdoor kon gereden worden met onze Husq. t Baasjes
nieuwe speeltje dat normaal zitmaaier noemt !
Deze zomer gaan we dus hopelijk van
drie bomen Mirabelle pruimpjes kunnen eten, en dat daar overheerlijke confituur
van gemaakt wordt door t vrouwtje
kunnen al meer Drentenliefhebbers getuigen die hier in La Magdeleine gepasseerd
zijn .
Belle & co
Het oude "wonderboompje" dat plaats heeft geruimd
Een toekomstige leverancier van Mirabelle pruimpjes
Als je denkt dat de mammoet uitgestorven is,dan heb je het mis, want
mammoet eten koken,... mam
moet
koffie zetten,... mam
moet
de was doen,... mam
moet
boodschappen doen,... mam
moet
de bedden verschonen... mam
moet
de rommel opruimen,... mam
moet
ramen lappen... mam
moet
strijken... mam
moet
helpen met het huiswerk,... mam
moet
zorgen dat het huis schoon is,... mam
moet
helpen in de tuin,... mam
moet
zorgen dat alle rekeningen op tijd betaald worden,... mam
moet
als het nodig is dokter zijn, ... en als mam een man heeft met twee
linkerhanden of een ontzettendluie, moet ze ook nog electricien, timmerman, fietsenmaker,
schoenmaker etc, etc, etc, zijn,
Als je die ECHTE stilte die hier
hangt in La Magdeleine weer niet meer gewend bent, als je dan ook nog eens de
luiken voor de vensters dicht, laat zodat het stikpikkendonker is. En wanneer
de baasjes ook nog eens wat in te halen hebben aan slaap.
Dan komt het er van dat je zwaar
overslaapt .
Ondertussen merken we dat het
eigenlijk niets uit maakt, niemand hoeft naar zn werk, de winkel van de bakker
en de krantenboer zijn nog open tot 19u00 vanavond en als je kast opentrekt
merk je dat je de eerste weken ook niet gaat omkomen van honger of dorst ! So
what overslapen ? Niks van aantrekken en er van genieten zegt het baasje.
Die heeft inmiddels de kachel ook al
terug aangestoken zodat ons warme plekje ook al terug geregeld is. Volgende
maal adviseren we toch het baasje van een veel bredere kachel te kopen. Zo
eentje waar je zonder dringen met drie op een rij kan voor gaan liggen. Maar
het is goed mogelijk dat zon wensen nog nooit ergens gefabriceerd zijn
geworden, een kachel van drie meter breed, daar heeft ons baasje nog niet van
gehoord
In de tuin blijkt ook alles nog
hetzelfde te zijn als toen we een zes weken geleden hier voor het laatst waren.
Dat was rond de nieuwjaarsperiode en toen was alles vies en nat in de tuin na
enkele weken dagelijks regen. Toen waren we met vier Drentjes hier, Kibbels was
toen mee met ons.
Ondertussen zijn Belle en Heros in de tuin
bezig aan een grondiger inspectie en ligt Hera voor de kachel, die denkt
waarschijnlijk aan haar toekomstige pupjes in haar, ook die komen in hun prille
bestaan nu al niets te kort.
Acht uren hebben wij nodig gehad om
de achthonderd kilometer tussen Vosselaar en La Magdeleine te overbruggen.
We reden de oprit van het huis af
enkele minuten na half twaalf vanmiddag en iets voor half acht draaide de poort
in La Magdeleine open.
Ons baasje heeft deze maal eens een
keertje meer op de toerenteller van de auto gelet en ook naar de benzine meter
in plaats van naar de snelheidsmeter. Toerental op 2200 rpm in zesde
versnelling geeft 120 km/h en dan moet je echt in je ogen wrijven want je
gelooft je eigen ogen dan niet meer. Die benzinemeter wil echt niet zakken. Bij
benzinestations waar je anders MOET tanken om niet zonder diesel te vallen kon
er nu amper een halve tank bijgevuld worden. En dan hing de aanhanger ook nog
achter de auto te bengelen !
Bij het vertrek in België was er
zoals immer veel verkeer, ook heel veel vrachtwagens. Eens in Frankrijk Lilie
voorbij en op de péage waren we soms precies alleen op de snelweg. Parijs was
een makkie vandaag, 25 minuten om Parijs te ronden is voortreffelijk. En ook
eens op de A10 richting Bordeaux ging het als een fluitje van een cent.
Eénmaal hebben we onze pootjes mogen
strekken en onze blaas even ledigen. Ons baasje heeft Hera nog moeten
wegtrekken aan die paal waar ze stond te snuffelen toen Heros ook nog eens op
het gedacht kwam van tegen die paal zijn poot te heffen ! Een drachtig Drentje
met een nat gepiste kop door haar broer het baasje wi er niet van weten
ondreweg ergens in Frankrijk
En zo hebben we dan ondertussen met zn
allen ons buikje vol en liggen we voor de kachel uit te rusten van het
uitrusten in de auto. Zwaar leven hebben wij bij deze bazen, geloof ons vrij !
Alles wat mee moet is ingepakt, een
deel zit al op de aanhanger, zoals de twee mirabellen bomen en de struiken rood
fruit. Het is de inhoud van de koelkast en het honden eten uit de diepvries
dat als laatste moet ingepakt worden.
Wat het weer ginds betreft lijkt het
niet veel verschil te maken met lage landen toestanden. We zitten ginds, zoals
nogal dikwijls op de grens tussen grijs en zonnig weer. France météo geeft
zonnig en licht bewolkt weer onder de Gironde, daarboven in de Poitou Charente
zou het zwaar bewolkt zijn en kans op regen en dat alvast tot en met zondag
We laten het jullie vanavond weten
wat onze reporters ter plaatse aantreffen. Zoals altijd strikt realistisch en
zonder overdrijven zoals reporters van een kwaliteitsblog betaamt
De rode sporttas die elke maal
meegaat naar Frankrijk staat al klaar. Dit is de tas met de hondenspulletjes,
noodzakelijke en minder nodige. Met de hondenapotheek, de rollijnen, ook de
harnassen en zelfs de teletac ! Dat zijn zowat ons baasje denkt nodig te kunnen
hebben als we meerdere dagen uit België weggaan.
Ons baasje heeft ook de rode stapelbak
proper gemaakt. Die was zondag nog in dienst bij de wandeling en diende toen om
de citroenjenever, koffie en cake in te vervoeren.
Ondertussen heeft ons baasje die bak
volgestapeld met hondenlekkernijen. Wij hebben in die bak zien verdwijnen: voor
twee dagen pedigreebrokken, mergpijpjes van Pedigree, kauwbeentjes, kleine
hondenkoekjes, vleesstrips uit de Lidl (heel lekker), zelf gedroogde kipfilet
in strookjes, gedroogd reeënvlees, gedroogde kippen/kalkoenlevertjes
En dat allemaal voor een goede
veertien dagen. Snoep zullen we genoeg hebben, maar voor 75 % is het allemaal
gezonde snoep, door het baasje zelf
geprepareerd.
Morgen gaat hij ook nog uit de
diepvries een heleboel lekkere zaken meenemen. Gebakken kip, in stukjes
gesneden en gekregen van onze kippenboer, diepvries paardenkarbonaden en ook
diepvries reeënvlees. We gaan geen honger lijden de volgende twee weken daar in
de Charente.
Ons baasje is daarstraks nog inkopen
gaan doen bij de boomkweker. Er zijn in onze Franse tuin enkele bomen die niet
renderen en die ons baasje gaat rooien. Daar heeft hij nu als vervanger twee
Mirabelle de Nancy halfstam bomen voor gekocht. Maar ook nog 3 x struikjes doornloze braam, 3 x bosbes en 3
x rode aalbesjes. Dit in combinatie met aardbeien, en kersen maakt ons vrouwtje
een heel lekkere rodevruchtensaus om te eten bij vanilleijs of bij pudding.
Wacht maar eens tot in de maanden
juni/juli, wat er dan met de baas zijn dieet staat te gebeuren is een
hemelsgroot raadsel !
Een man in Eindhoven belt daags voor zijn 70e
verjaardag zijn zoon in Parijs en zegt , Ik vind het vreselijk om je dag te verpesten maar
ik moet je vertellen dat je moeder en
ik gaan scheiden, vijfenveertig jaar ellende is
genoeg."
Waar heb je het over schreeuwt de zoon.
We kunnen elkaar niet meer luchten of zien zegt
de vader, wij worden ziek van elkaar,
het maakt me al beroerd om erover te praten, dus
vertel jij het je zuster in Londen maar.
De zoon belt als de bliksem zijn zus die zowat
explodeert aan de telefoon.
Er wordt om de sodemieter niet gescheiden
schreeuwt ze, ik regel dit wel.
Ze belt Eindhoven en gilt tegen haar vader ER
WORDT NIET GESCHEIDEN.
Je doet helemaal niks voor dat ik er ben. Ik bel
mijn broer terug en wij zijn er morgen en
voor die tijd doe je helemaal niks, versta je.
De vader hangt de telefoon op. Grijnst tegen zijn
vrouw en zegt "Zo, da's geregeld.
En ditmaal door hetzelfde kwaaltje
waarvan ze zeggen dat het een epidemie aan het worden is. t Vrouwtje had er
tijdens het weekend al last van, geen warm kunnen krijgen, pijn in de spieren,
zich helemaal niet lekker voelen
En gisterenavond heeft het baasje dan
ook maar naar de Dafalgan gegrepen Het is niet anders zegt m en dus is het
vertrek naar Frankrijk nog maar eens uitgesteld.
En dat terwijl het hoofdbestuur begin
van de winter toch hun voorzorgen hadden genomen en zich door de huisdokter een
antigriep spuit hadden laten vaccineren. Nu zijn ze het natte regenweer goed
doorgekomen. Ook tijdens de veertiendaagse koudegolf is alles nog normaal
gebleven, en nu, nu hebben ze er van !
Er zal dus vandaag niet veel nieuws
te garen vallen, of het moesten de temperaturen van de koortsthermometer zijn.
Zaterdag laatsleden, de dag voor de
wandeling lieten, we zoals jullie hebben kunnen lezen, bij Hera een echo nemen
om zeker te zijn dat ze drachtig is.
Voor die gelegenheid had ons baasje
onze vrienden uit Numansdorp uitgenodigd om daar bij aanwezig te zijn. Karin en
Jan hadden al eens laten weten dat ze eens contact wilden opnemen met dr. Nelly
en voor ons baasje leek dat dus het goede ogenblik voor een ideale samenloop
van omstandigheden.
Jan en Karin zijn ook de eerste
aangemeld voor een pupje van ons Hera en dus was het ook voor hen een
zenuwentoestand van jewelste. Het was voor ons en voor hen dan ook een hele
opluchting toen de eerste vlek op het scherm verscheen. Die vlek stond dan
wel gelijk aan een pupje.
De eerste proficiat mochten we dan
ook in ontvangst nemen van Nelly, Aline en Jan en Karin. Die laatste twee
hadden dan voor Hera een heel mooie zelf vervaardigde konijnendummy
meegebracht. Voor Hera is dat dus niet vreemd na de lessen tijdens de
jachttraining. Fier als een gieter paradeerde paradeerde ze dus rond met haar
jachtbuit waar ze dus deze maal geen lap voor had moeten doen ! Niets onthouden
waar de dummy lag, niets moeten apporteren, en toch zon mooie dummy mogen
aandragen naar het baasje toe.Die moest zelfs niet aandringen om het apport in
zijn hand gelegd te krijgen.
Inderdaad, dat is het nut van een
jachttraining, en het baasje was al even fier als zijn kleine meid
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
"
