Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
28-04-2015
De wijnkenner…
La Magdeleine 28 04 2015
De wijnkenner…
Bij een wijnhandelaar komt de wijnproever te overlijden.
Hij moest uiteraard dringend vervangen worden.
Op zijn advertentie komt een onverzorgde dronkaard af.
De handelaar is niet geneigd hem aan te nemen.
Maar om geen problemen met VDAB te krijgen beslist hij om hem te testen.
Hij geeft hem een glas wijn en vraagt de mening van de kandidaat.
De man zegt na het proeven:
" Het is een muscat, 3 jaar oud, komt uit het zuiden en is gerijpt in een roestvrijstalen
container. Laag van kwaliteit maar te aanvaarden"
"Oke, nog een test" zegt de handelaar
De kandidaat wijnproever drinkt het glas leeg.
" Het is een cabernet, 8 jaar oud en komt uit het zuid-westen. Gerijpt in eiken vaten.
Om de beste kwaliteit te verkrijgen heeft hij nog 3 jaar nodig"
"Juist" zegt de baas.
Hij geeft nog een derde glas.
"Champagne, zeer goede kwaliteit. Iets exclusief" is de uitslag.
De wijnhandelaar roept zijn secretaresse en geeft haar de opdracht iets speciaals
te brengen.
Zij verlaat het kantoor en komt enige tijd later terug met een gevuld glas. (Urine)
De dronkaard proeft en zegt
" Ze is blond,26 jaar oud en drie maanden zwanger.
Als je mij de job niet geeft zeg ik ook wie de vader is"
Met regelmaat maken we met ons baasje een toerke door de tuin. Meestal heeft ons baaske zijn “Kodakske” mee om wat “portretjes” te trekken.
Het zijn niet altijd foto’s van ons Drentjes maar ook van de veranderingen die zich dagelijks in de tuin voordoen. Zoals de vlierbloemen waarbij het spijtig is dat we er de geur niet kunnen bijleveren. Ook de aronskelken die als goed giftig bekend staan maar waar wij geen enkele interesse voor hebben.
Interesse is er dan wel weer voor de vijgen en ook de kersen “in de maak”. Nu nog klein en groen aan de boom maar voor de kersen is het zo dat we in goed anderhalve maand, zowat half juni, of in leraars- en studententaal “tijdens den blok”, er al van kunnen snoepen. Ook hier hebben we al gehoord “zeker geen pitten mee opeten, want daar zit blauwzuur in, en daar kregen ze op ’t eind van den oorlog Nazi’s mee dood.” Allé , die mannen deden zichzelf daar mee dood, met een capsule blauwzuur of cyaankali ….
De mooiste bloesem in de tuin, die van de kersen hebben we dit jaar gemist. Maar nu zijn er nog een viertal appelbomen die appeltjes in de maak hebben als de bijtjes willen langskomen om te doen wat de bloemetjes en de bijtjes samen doen !
Niet in de tuin maar wel voor de tuin zijn de talrijke zaaisels die het baasje heeft klaar staan om vanaf half mei in de volle grond te zetten. Dit jaar staat de moestuin in het teken van de tomaten. Deze groente die eigenlijk fruit is gaat dit jaar in grote getale geplant worden. De baasjes hebben al veel verschillende gewassen geplant en gezaaid en tomaten, heel geliefd bij ons hoofdbestuur, valt zelden tegen.
Al jaren is er één variëteit favoriet, in Frankrijk is ze bekend als “tomate Russe” Het baasje heeft al verschillende malen zaden genomen van eigen geteelde vruchten en die meegedeeld aan vrienden en familie, en wie de vruchten heeft geproefd is er ook voor gewonnen.
Bij een volgend “toerke tuin” hebben w weer totaal andere planten in het vizier, dewelke ? Wait and see, hier op dit blog in de volgende dagen …
Neen , het was geen aangename ochtend vandaag en het enige plezante was dat we telkens we terug binnen kwamen werden afgedroogd…
Het regende niet hard maar toch werden we behoorlijk nat, te nat vond ons hoofdbestuur en daarom werden er wat prullenwerkjes uitgevoerd in de schuur en voormalige stal. Zo ging het er ook gisteren al aan toe. Toen was het de zitmaaier waar nog een nieuw mes onder moest gemonteerd worden.
Vandaag was het de aanhanger die onder handen genomen werd. Omdat het baasje het gemaaide gras en snoeisel zo snel mogelijk naar het containerpark wil brengen moest de hoge huif van de aanhanger verwijderd worden. Dat is ook zo een prullenwerkje voor een natte zondagochtend vindt ons baasje en zo geschiedde !
Na de middag kwam dan af en toe de zon eens vanachter de wolken kijken en konden we weer in de tuin ravotten dat het een lieve lust was. Tot we iets hadden geroken onder het gemaaide gras ! Onder dat gras is het door het gisten lekker warm en ook muizen en ratten weten dat. We hebben van het baasje niet mogen graven en dabben tot we “iets” hadden gevonden, maar je mag er zeker van zijn dat hij morgen nog niet klaar is met ons. Want wees maar zeker dat we juist uit het bereik van de riek gaan blijven als hij het gras op de aanhanger laadt. En als er iets zit….Dan is het voor ons !
Ook hebben de baasjes de kuip met tuinkruiden in orde gemaakt. In een grote kuip, een koeiketel zegt het baasje, hebben ze het zand en het onkruid uit gekieperd en er vers zand ingedaan. De ketel is hier destijds door de vorige eigenaars achter gelaten en gaat dit jaar de rol van kruidentuin vervullen. Peterselie, bieslook en thym hebben plaats gevonden in de ketel die tegen de huisgevel een warm plaatsje krijgt. Het zijn ook de kruiden die het meest in onze keuken vers gebruikt worden. Ook basilicum hoort daarbij, maar daar is het nog een maand te vroeg voor om buiten te staan.
En net zoals ons hoofdbestuur ons steeds in het oog houden zo hebben wij vandaag ook bij alles wat de baasjes deden op de eerste rij toezicht staan houden !
Dag één van ons verblijf in La Magdeleine is telkens toch weer even aanpassen voor ons Drentjes. De baasjes hebben er duidelijk minder last van maar wij hebben na de rit van 800 kilometer toch best even aanpassing nodig.
Vooral de inspectie bij aankomst of de ochtend nadien, (hangt af van uur van aankomst), vinden wij een noodzakelijk iets. Er moesten zo eens vreemde, verdachte individu’s zich op ons territorium gewaagd hebben in de periode dat we niet hier waren. Zoals die wit-zwarte kat die we gisterenavond nog betrapten en die via de afsluiting rond het zwembad haar heil in de vlucht kon vinden. En die het geluk had dat het baasje ervoor gezorgd heeft dat wij niet bij het zwembad kunnen komen als hij of ’t vrouwtje niet in de buurt zijn.
Vanochtend bij het ontwaken viel er nog een miezerig buitje dat dan nog het gevolg kreeg van een “normale” bui. Dat viel wel niet in de planning van ons hoofdbestuur die er op gerekend hadden om er vanaf de eerste ochtend eens duchtig “in te vliegen”.
Maar rond 11u00 was het al best zonnig en konden de voorbereidingen op het echte werk aanvangen. Zo moest het baasje nog een nieuw maaimes plaatsen onder de zitmaaier. Dat mes had de laatste keer dat het gras werd afgereden, een ferme foute slag gekregen en was dus onbruikbaar geworden. Rond de middag was het gazon al zover opgedroogd dat er een eerste maal kon gemaaid worden. “Stukske er af” zegt het baasje dan, want dan kan het onderste van het gazon ook makkelijker drogen. En zo gebeurde het dat rond 15u00 er in de tuin terug een mooi “pelouske” te zien was. En moeilijk was het maaien niet echt, je kon goed zien waar de volgende baan moest begonnen worden !
Dat wij dat Drentjes dat erg kunnen appreciëren liet Belle duidelijk zien door zich op haar rug te liggen rollen. Dat doet ze wel meer maar dan gewoonlijk wanneer ze nat is en dan in los zand kan liggen rollen. Nu kon het baasje er wel mee lachen. Maar da’s ooit anders geweest !
We hebben iets langer gereden dan we gewend zijn, Antwerpen en de ring er rond is en blijft de eerste hindernis op de heenweg (en de laatste op de terugreis). Wanneer gaan die bewindvoerders nu eens realistisch denken en voornamelijk handelen.
Heren en dames politiekers vergeet die overkapping van de ring, vergeet die Oosterweel verbinding. Het is alleen die klote Kennedy tunnel die voor alle problemen zorgt. VOOR de tunnel aan elke kant stilstaand of heel langzaam verkeer, NA de tunnel verkeer aan 100 km/u en zo gaat dat alle dagen, xx maal per dag ! Trek die snelweg door in Ranst richting Rumst , en van Rumst naar Sint Niklaas en je bent voor jàààren file vrij !
Een andere grootstad waar we passeerden, Lille, totaal geen enkel probleem, zelfs niet op de snelweg door het centrum van de stad !
In Parijs gaf de TomTom aan dat het snel ging via de westelijke kant van de stad. Dus reden we na de luchthaven Charles de Gaulle rechtdoor naar de Porte de la Chapelle om dan via de buitenring, de périférique exterieur, tot aan de Porte Saint Cloud . Dan ging het via Boulogne-Billancourt richting A10 snelweg . Daar hadden we even traag verkeer maar geen minutenlange wachttijden, ging best makkelijk.
En zo zijn we na een vrij rustige rit op onze bestemming gekomen Ferret La Magdeleine zal de volgende weken onze “thuis” zijn.
’t Baasje zegt dikwijls ’t is toch makkelijk als je overal thuis bent …
Zondag heeft ons baasje van een nieuw “systeem” gehoord dat op ultrasoon geluid werkt.
Dat is koren op de molen van ons baasje die altijd op zoek is naar niet-chemische producten en zeker niet die welke in de bloedbaan en dus ook in lever en nieren gevolgen van de hond komen.
“Tickless” is de naam van het apparaatje en met even googelen kwam ’t baasje er achter dat Bol.com het apparaatje leverde voor 24,95 euro thuis aan de deur aflevert. Wie Bol.com niet kent heeft waarschijnlijk jaren op Mars verbleven. De service is correct maar toch dachten we dat het niet zou aankomen voor we naar Frankrijk zouden vertrekken. Maar gisterenavond laat meldde men van Bol.com dat de bestelde goederen onderweg waren. En zo gebeurde dat deze middag dat er een man van post NL met het pakketje aan de deur stond.
Nu krijgen Belle en Heros het apparaatje aan hun halsband die ze toch 24/24 en 7 op 7 dragen. Zij zij de twee in de roedel die het minst zwemmen, want daar is het apparaatje niet op voorzien.
Hera en Lucy krijgen als proef en om te vergelijken nog een anti-teken en vlooienband om. Ook bij hen starten we er zaterdag (overmorgen dus) met de tekenband. De anti-tekenband is makkelijk af te nemen wanneer de honden gaan zwemmen, want ook bij dit systeem is water één van de oorzaken van minder functioneren van de banden.
Morgen vertrekken we met de nodige vertraging naar La Magdeleine en we hebben de intentie dat we tot rond 15 mei, de ijsheiligen, terug naar België komen omdat er dan nog enkele heuglijke feiten te vieren zijn die we liever niet missen !
We zoeken dus twee maal goede baasjes vanavond. Bij het eerste verzoek gaat het om konijntjes. Anita, het baasje van Drent Wiebe in Aarschot heeft twee konijntjes “te koop” die onverwacht en ook nog eens letterlijk “uit de pijp” tevoorschijn zijn gekomen.
We laten Anita hier zelf aan het woord zoals zij deze ochtend haar probleem, of eigenlijk dat van Jasmine haar dochter, want van haar zijn de konijntjes.
Dag Jan & Simonne,
Misschien herinner je je dat wij ten tijde van het puppybezoek een totaal onverwacht nestje konijntjes hadden, of eigenlijk drie... waarvan al bijeen vijf jonkies zijn overgebleven.
De twee eerste nestjes waren er zowat gelijktijdig, in hetzelfde hok en daarvan hebben we er één tegen beter weten in, maar noodgedwongen moeten verplaatsen, omdat de moeders mekaar niet meer verdroegen. Gevolg : de jonkies die verplaatst werden, zijn kort nadien door hun eigen moeder dood gebeten.
Nest nr. 3 was zo mogelijk een nog grotere verrassing, omdat het vermoedelijke mannetje onmiddellijk na de geboorte apart werd gezet, maar blijkbaar was hij ons toch nog te snel af geweest. Op een avond was Jasmine in de tuin en ze kon haar eigen ogen niet geloven toen er opeens een paar witte babykonijntjes door het hok liepen om vervolgens als een bliksemschicht ondergronds te verdwijnen in het hol dat de konijnen daar sinds jaar en dag gegraven hebben. Surprise, surprise ! Terugtellen leerde dat de bevruchting onmiddellijk na de eerste geboorte moet gebeurd zijn. De kleintjes zijn ondergronds geboren, daar door de moeder gezoogd terwijl ze gelijktijdig ook haar kindertjes in het hok van melk moest voorzien. Vier weken na de geboorte komt dat grut voorzichtig uit het nest en voilà, daarmee hebben we momenteel drie volwassen en vijf jonge konijntjes. De ouders hebben we gekocht als zijnde dwergkonijntjes, maar echt mini zijn ze niet. Wel heel leuk om te zien, maar te veel om allemaal te houden.
Voor twee "wittekes" zouden we graag een goeie thuis vinden waar ze net zoals hier een vrije uitloop hebben (een ren waarin ook echt kan gerend worden), waar ze aandacht en de nodige verzorging krijgen. De prijs is bespreekbaar (in een tuincentrum betaal je tot 30 € voor een konijntje !). Het is me niet om geld te doen. Ik wil alleen dat die twee kunnen samen blijven en een gelukkig konijnenleven krijgen.
Waarom heel dit verhaal ? Omdat Jasmine (het zijn haar konijntjes) op het idee kwam om aan jou te vragen of er via de blog eventueel een oproep kan worden gedaan. De lezers zijn alleszins dierenvrienden... De konijntjes (onbekend geslacht) zijn naar schatting zowat 7 w. oud en quasi identiek (zie foto). Behalve bruine oortjes hebben ze ook een paar veegjes bruin en grijs op de rug.
Bij interesse wendde men zich tot telefoonnr: 016/56 38 50
Goede baasjes gezocht 2
Hier handelt het om twee Drenten in Nederland, het verhaal bereikte ons via Facebook en staat ook te lezen op de site van de Vereniging de Drentsche Patrijshond. We gaan niet gans het verhaal hier plaatsen maar wel de link waar je het bericht kan lezen.
Het verhaal
Twee herplaatsers zijn op ons verzoek tijdelijk ondergebracht bij Marjan de Raad die er weer fijne huishonden van heeft gemaakt. Onderstaand kunt u lezen wat Marjan over beide honden heeft geschreven:
Het vertrek naar Frankrijk is uitgesteld… hoe lang ? Het hangt af van het vrouwtje. Die heeft last van een ontsteking en kou op haar linkerschouder, nek en oor…
Dit allemaal is heel pijnlijk en dus gaan we haar een pijnlijke, minstens acht uren durende rit naar de Charente besparen. Dat is niet plezant, niet voor haar, niet voor ’t baasje en ook niet voor ons Drentjes, maar het is niet anders . Het vervelende is dat we niet weten hoe lang het gaat duren tot ze genezen is …
Ondertussen genieten we wel van de prachtige bloemen pracht in onze voortuin. Een hele boom, een dubbele zelfs vol met roze bloempjes. We hadden het er gisteren al over op deze plaats maar nu staat de boom in volle pracht.
Achter in de tuin beginnen de eerste grassprietjes ook te komen kijken. Door het ziek zijn van het vrouwtje gaan we toch ook nog wat meer Vosselaarse lente meemaken. Later doen we dat dan nog wel eens over in de Charente.
Veel meer nieuws is hier dus niet te vertellen, afwachten is nu niet dadelijk een onderwerp om uitgebreide berichten aan te wijden ! Maar ’t zal wel beteren zegt het baasje en we geloven hem nog maar eens op zijn woord.
Hier is het wachttijd, wij wachten op van alles en nog wat. De Japanse kerselaar in de voortuin staat klaar om in volle pracht zijn tienduizenden bloemetjes te tonen maar hij laat ons wachten. De foto is van vorig jaar en toen genomen op 04-04-2014. Twee weken vroeger dan dit jaar.
Ook het gazon met de anti-China honingraat kiezeltegels wil maar niet vorderen zoals het baasje het wel zou willen. Hij had gedacht dat er toch al een groene schijn over het perceeltje zou liggen. Maar niks hoor, nougabollen ! Hier en daar een sprietje gras, maar ’t kan ook nog eéén van die sprietjes zijn die het Drenten graaf geweld had overleefd.
Maar toch, er zijn al afspraken gemaakt met broerlief die het zaakje nat gaat houden als de automatische sproei installatie, zeg maar regen het laat afweten wanneer wij in Frankrijk zijn.
En dat is dan de derde reden waar we op wachten… Wanneer gaan we naar de kersenbloesem, naar de perenbloesem die nu ook al zijn opwachting gaat maken.
’t Baasje zegt “nog twee nachten slapen” en dan kunnen we weg. Want morgen heeft het baasje nog een trip te doen, hoog in Nederland samen met een neefje naar een paardentransportmiddel gaan kijken. Neen… heb maar geen schrik, er komt hier geen paard. ’t Is maar als raadgever dat het baasje meegaat… en woensdag zijn we weg…
Neen niet bij ons deze keer maar het baasje heeft het wel op de voet gevolgd allemaal. Bij Jolanda Huising stond er een geboorte aan te komen van Blossom. Nu niks speciaal zal je zeggen, in Nederland staat er elke week wel een nestje Drenten aan te komen. Maar hier was het een beetje speciaal omdat we vorige week zaterdag nog samen met Jolanda een eind zijn opgetrokken tijdens de wandeling in Ede van de Nederlandse Drentenvereniging.
Ook is het een beetje meer dan anders in belangstelling gekomen omdat Jarno van Manuela Plaisier de vader van het nestje is.
Twee dagen heeft het baasje op goed nieuws van Jolanda zitten wachten want we wisten dat ze op vrijdag op haar 63° dag van de dracht zou zijn. Nu zijn al de vier nestjes hier ten huize vroeger dan 63 dagen dracht geboren en ons baasje maakte zich al danig ongerust. ’t Zal toch wel goed gaan zeker, is er nu nog atijd niks ?
Deze middag kwam dan het bericht dat Blossom en Jarno trotse ouders zijn geworden van 7 mooie en gezonde puppy’s. Het is een nest zoals Jolanda zich vorige week nog wenste met drie teefjes en vier reutjes. Mooi als je wens ook uitkomt !
En dan ook nog heuglijk nieuws voor onze Belle. Die gaat nog eens oma Belle worden. Zoon Kiet heeft een knap grietje gevonden met de naam Milou. Milou is Scandinaafse uit Denemarken en de pupjes worden verwacht rond 3 mei.
Hier het bericht uit Denemarken aan Kiet & friends
Dear Kiet & friends. Here is a picture of the little mommy. As you can see,
she is growing. She had a check at the vet thursday. Everything was fine.
She has gained about 2-3 kg which is normal. There is still about 14 days
left of the pregnancy but she seems quite big all ready. So who knows
🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶 how many??😄😄
Hope everything is fine at yours?😊
Lots of greetings from Milou, Dorte & co🐶
Morgen foto’s en verhaaltjes van de pups van Hera & Bowie
Het is zo ver…op 29 maart hadden we er al een bericht over hier op dit blog en vandaag is het gebeurd…. De l’ Hermione heeft het ruime sop gekozen.
Ook deze ochtend zagen we op Facebook twee foto’s van de vakantie van vorig jaar op de tijdlijn van onze vriendin Hilde Beke. Die hadden vorig jaar tijdens hun vakantie in de Charente Maritime de werf en de boot bezocht in Rochefort.
Jaren hebben stielmannen geholpen door leerjongens en werklozen in opleiding aan de replica van het fregat l’ Hermione in het droogdok in Rochefort gewerkt. Dat het meer dan tien jaar na de streefdatum pas klaar was speelt heden geen rol meer. Vandaag was het feest in Rochefort.
In de krant Charente Libre http://www.charentelibre.fr/ berichtte vandaag uitvoerig over het vertrek van het fregat en maakte melding van meer dan 100.000 toeschouwers die het fregat uitwuifde voor de oversteek van de Atlantische Oceaan.
Ook op TV in het nieuws was aandacht gegeven aan dit voor Frankrijk en de Charente toch wel belangrijk feit. Als zelfs de president afzakt naar Rochefort om het schip uitgeleide te doen is het toch teken dat er meer aan de hand is dan “vertrek van een bootje naar Amerika” http://www.hermione.com/blog-de-l-hermione/
Wij van onze kant gaan het wedervaren van schip en bemanning uitgebreid volgen in wat onze huiskrant is wanneer we in de Charente verblijven. Anderhalve maand zal het duren voor de l’ Hermione Amerika bereikt, maar moderne apparatuur aan boord maakt het mogelijk het avontuur van de bemanning die overigens uit vrijwilligers bestaat op de voet te volgen.
Destijds plaatsten we al eens een mop op dit blog. Na een paar opmerkingen dat het niet paste van moppen te plaatsen over godsdienstzaken, mensen met andere huidskleur, Hollanders, Marokkanen, werkschuw langharig tuig en nog van dat fraai’s zijn we er toen mee gestopt. Er bleef trouwens toen niet veel meer over om mee te lachen.
Maar vandaag doen we nog eens een poging. Let wel… het woord neger moet je lezen als “persoon met een donkere huidskleur met roots in donker Afrika”, want “neger” is een scheldwoord geworden en dat mag ook al niet meer.
We kunnen ook melden dat men het woord “zigeuner” uit “den dikke vandaal” wil halen. We zijn benieuwd wat we dan weer gaan moeten zeggen ? Zoals in Herentals “kotjakkers” ? Of zoals in Europa “Roma’s” ? Als ze er maar niet iets van maken als” rondtrekkende mensen met een woonwagen achter hun auto” want dan gaan we tijdens de vakanties alle Hollanders met een caravan zo moeten noemen !
En nu de mop !
Een bouwvakker krijgt een nieuwe werkkracht op zijn werf.
De nieuwe blijkt bovendien een neger te zijn.
Hij legt hem de instructies uit die gebruikelijk zijn bij het werken boven op de stelling:
"Wanneer ik een vinger toon breng je cement naar boven,
wanneer ik twee vingers toon breng je bakstenen naar boven,
en wanneer ik drie vingers toon, breng je me ne goeie koude Leffe."
Na een tijdje werken toont de bouwvakker aan de neger drie vingers.
De neger kijkt naar boven en toont eerst zijn handpalm en vervolgens zijn bovenhand.
De bouwvakker toont nogmaals drie vingers, en terug draait de neger zijn bovenhand en zijn handpalm naar hem.
De bouwvakker begrijpt er niets van en gaat razend naar beneden
"Awel idioot, ik had toch duidelijk gezegd dat als ik drie vingers toon,
je me een koude Leffe moet brengen !"
"Jaja, zegt de neger, maar ik vraag je gewoon: nen donkere of nen lichte?".
Neen het is niet wat je kan vermoeden, het is niet zoals destijds met de anti-raketten betogingen eind vorige eeuw. “Beter een raket in mijn tuin dan een Rus in mijn keuken”
En nu staan ze hier op het aanrecht, 14 “Russen” van een heel lekkere tomatensoort die we in Frankrijk kennen als “tomate Russe”.
Enkele jaren geleden kreeg ons baasje enkele plantjes van een Franse vriend “om eens te proberen”.
Die tomaten vielen zo goed mee, lekker sappig, zoet, vol van smaak en weinig zaadjes, kortom de ideale tomaat. Eén nadeel is er aan, ze worden heel groot die vruchten. Tomaten van 750 gram per stuk zijn geen uitzondering. ’t Baasje zwanst er steeds mee wanneer hij zegt “als we van die tomaten eten dan moeten we vrienden inviteren want met z’n tweetjes krijgen we ze niet op !
Enkele weken geleden heeft ons baasje weer wat zaadje in de grond gestopt, een beetje gesoigneerd, water op tijd gegeven en op een warm plaatsje gezet waar ze makkelijk konden kiemen. En vandaag heeft hij de jonge plantjes uitgeplant in turfpotjes.
In die potjes kunnen ze ongestoord verder groeien en stevige wortels ontwikkelen. Half mei planten we ze dan uit in onze Franse moestuin.
Enkele weken na deze plantjes heeft ons baasje nog 50 zaadjes van eigen oogst gezaaid in een bloembak en die zijn ook haast alle gekiemd. Het baasje is van plan zich dit jaar volledig toe te leggen op tomaten en die dan steriliseren in Weckpotten voor de winter en waarschijnlijk ook een deel van het daaropvolgend jaar.
Volgend jaar richten we ons dan op een andere groente, want elke groente heeft zijn specifieke verzorging op bepaalde tijden nodig. En aan die tijden ligt het meestal omdat we ook bij het begin van de zomer niet altijd in de Charente verblijven… Andere planning dus en we houden jullie van de resultaten op de hoogte
En ook vandaag en gisteren kregen we zonnekloppers in onze mailbox. We kunnen ze ook geen ongelijk geven want zelf genieten we ook met volle teugen van de zon.
Zeker nu het baasje de laatste hand legt aan het “graafvrije” gazonnetje. Vandaag heeft het hoofdbestuur de laatste stukjes hout en ander afval dat uit de composthoop is meegekomen van het toekomstige gazon geraapt.
Het baasje heeft dan het gras gezaaid waarna hij alles heeft toegedekt met een dun laagje potgrond uit grote zakken.
Dan heeft het baasje het ganse zootje “eens goed nat gezet” zoals hij dat zelf noemt. En nu is het afwachten of het graszaad er net zoveel zin in heeft als wijzelf, die toch grootse zaken verwachten van onze baas zijn inspanningen !
En dan nu de zonnegenieters. Lobke en Siebe lagen netjes tegen elkaar in hun Numansdorpse tuin te genieten.
Nova, ook al een Nederlandse zat wel aan de gans andere kant van Nederland, maar ook in het Limburgse Roosteren scheen de zon volop.
Voor Hulst waar Bowie jr. woont moeten we ook Nederland noteren, maar het is wel de meest Belze streek van Nederland daar in Zeeuws Vlaanderen
En Kyra-Luna lag ergens midden tussen de drie voorgaande ook al te zonnen. Maar die deed dat vlak tegen de Nederlandse grens in het Belze Minderhout (in Lesswood zeggen haar baasjes)
En nu maar hopen dat de zon nog wat standvastig is en we nog enkele dagen kunnen genieten van het mooie weer voor we voor enkele weken naar de zonnige Charente trekken. Daar blijkt het ook al zulk mooi zacht weer te zijn. Maar wees gerust, we houden jullie op de hoogte …
Erg hé, heel erg vinden wij dat ! Ons baasje heeft voor ons de weg naar China afgesloten !
Met de weg naar China bedoelt ons hoofdbestuur de kuilen die we kaarsrecht naar beneden graven in wat voor ons baasje een “schoon pelouske” zou moeten zijn . Dat is het ook ooit geweest dat schoon pelouske. Netjes aangelegd met opgerolde graszoden uit Postel was dat toen ons Belle haar K-nestje kreeg.
Nadien is het steeds van kwaad naar erger gegaan met dat grasveldje. Voor ons viervoeters geen enkel probleem, maar de keren dat het vrouwtje gefoeterd heeft wanneer ze de was weer eens ging ophangen aan de droogmolen en in één van die kuilen trapte zijn ontelbaar geworden.
Duuusss… heeft het baasje op een bepaalde ochtend, op de parking van onze plaatselijke apotheek, de oplossing zien liggen ! GRINDTEGELS bleek een nieuw magisch woord te zijn in baasjes vocabulair.
Nu heeft hij er zo’n dertig m² van gekocht en na de grond te hebben omgewoeld en geëgaliseerd heeft hij de tegels gelegd. Dat is geen werk waar je universiteit hoeft gedaan te hebben maar ’t kruipt in je rug zegt het baasje.
En toen… toen heeft ‘m nog zo een lumineus idee gekregen. De composthoop die “iets” te grote afmetingen begon aan te nemen heeft nu dienst gedaan om al die gaatjes in het honingraat motief op te vullen.
Daar is hij toch wel gans de namiddag mee bezig geweest en voor ons was het een raar zicht. Het gebeurt nog maar onze baas zien werken met schop, riek en kruiwagen… je ziet het niet dikwijls hier in Vosselaar gebeuren. In La Magdeleine gebeurt het meer , maar hier is het “hors categorie”
En zo zijn de gaatjes netjes gevuld met compost. Het deed ons Drentjes denken aan een wafel waarvan de gaatjes werden opgevuld met choco of met slagroom bij de grote Brusselse wafels.
Morgen vroeg gaat hij dan gras zaaien en het pas gezaaide gras afdekken met gezeefde compost. En dan zegt ‘m gaat hij op het terras zitten wachten tot de zaadjes kiemen en de tuin terug een mooie groene schijn van jong gras krijgt.
En misschien, heel misschien want hij is er geen fan van komt er wel een liedje van Sam Gooris aan te pas, zoals dit bijvoorbeeld … https://www.youtube.com/watch?v=PcOGxmy8GLA
Het was de voorlopig laatste zwembeurt in het Horse Care Center te Meerle. En weer was het genieten van seconde één tot de rit huiswaarts.
We zwemmen met Lucy om haar spieren op de heupen te verstevigen, het zwemmen is ideaal tegenover bvb lopen naast de fiets. Hier moet Lucy kracht zetten en dus haar spieren gebruiken zonder dat ze zich kan forceren.
Per zwembeurt doet ze 300 meter, opgedeeld in 3 x 100 meter met telkens een korte rustpauze tussen van een paar minuten.
Ze is verzot op haar zwembeurt en het is al meermaals gebeurd dat ze vertrok zonder dat het baasje naast haar liep.
Zo ook deze namiddag toen het baasje een foto wilde nemen van hoe ze te water ging. Ze was al zeker 5 à 6 meter weg toen ze merkte dat het baasje niet mee was. Terstond draait ze dan om als wil ze zeggen “komaan man, of kan je me niet volgen” !
Ze zwemt dan in speedtempo de eerste 50 meter en draait dan uit zichzelf een 4 tal meter voor “het droge” terug voor de volgende 50 meter ! Wanneer ze in het begin nog enkele meters de “spetsersslag” zwemt gaat het iets later in olympische stijl verder. Door het glasheldere water kan de begeleider heel goed de mooie de stijl van de zwemslagen volgen.
Het baasje is er van overtuigd dat Lucy daar vrij spel krijgen, wat uiteraard niet mag omdat er heel dure paarden gestald staan die de opwinding door een Drent tussen hun poten niet kunnen appreciëren, dan was ze de ganse dag rond het zwembad te vinden.
Voorlopig gaan we daar niet meer zwemmen omdat we volgende week terug naar Frankrijk vertrekken en dan daar gaan verder zwemmen in ons gewoon mensenzwembad. En dan gaat het baasje waarschijnlijk ook mee te water.
Samen met de eerste mooie zonnige dagen kregen we ook foto’s in onze mailbox van onze “pups” te velde . Nu ja pups is een groot woord want zonneklopper Harko is een broer van Hera en Heros en die zijn al zo’n zes jaar het puppystadium voorbij. Maar het blijven ten eeuwige dage onze Belle of Hera’s pups.
Met de eerste foto’s hadden we gelijk twee zonnekloppers in beeld. Van Gonda kregen we heel mooie foto’s van dochtertje Anna die voor de eerste maal buiten op het gazon mocht gaan zonnekloppen en gelijk het gezelschap van onze Kyra-belle kreeg. De foto’s zijn een ware reclame voor de Drent als kindervriend. Je zal het met ons eens zijn dat de foto’s op zijn minst “vertederend” kunnen genoemd worden.
Van Nox, zoon van Hera en van Lana, dochter van Hera uit haar vorig nest en samenwonend in Aalter kregen we het bewijs dat ook in Aalter zonnige dagen konden worden opgetekend. Vrouwtje Eva van het duo stuurde ons deze foto
En uit Melle kregen we foto’s doorgestuurd door Doreen het vrouwtje van onze Nono-Jack. In een vorig leven in Vosselaar gekend als “het rode lintje”. Ook Doreen is in de wolken met hun pup die hier in het nest het favoriete pupje was van ons baasje. Ons baasje heeft een voorliefde voor stoere struise reutjes, en zo was en is Jack er nog steeds eentje . Hier de foto’s in klein formaat.
Ook van de andere pups verwachten we de volgende dagen nog foto’s die we jullie uiteraard ook niet gaan onthouden.
De verplaatsing was met het kleine ommetje langs Arnhem centrum rond om Marian en onze Kiki op te pikken goed 150 kilometer enkele reis. Omdat we ook nog eens terug naar huis moeten was het alles samen 300 kilometer om mee te gaan wandelen in een prachtig heidegebied in de buurt van Ede, hoog in Gelderland. Zowat halfweg tussen Arnhem en Amersfoort.
Wij, zijn het baasje, Belle en Hera en aangevuld met Marian en Kiki. De laatste kilometers zorgde Marian voor het gidsen naar de verzamelplaats waar de Nederlandse Drentenvereniging ons naartoe “lokte”.
Nu was dat “lokken” wel met onze volle goesting want toen we aankwamen was het op de nochtans ruime parking een moeilijke zaak om onze Mitsubishi dan, ook nog niet conform met de geldende parkeerregels, kwijt te raken. Het zag er “zwart” van de wit met bruine gevlekte honden. Wij hoorden van de organisatoren dat er goed 50 Drenten aanwezig waren. En we kunnen zeggen, 50 Drenten samen, dat valt op, zelfs op zo’n groot gebied als de Edese Heide.
Ons baasje had al dadelijk enkele bekenden gezien en het weerzien was meer dan hartelijk te noemen. Ook wij Drentjes hadden gelijk al enkele vriendjes om mee te ravotten. Ons baasje was wat achter toen hij enkele meters voor hem wat opschudding opmerkte. Het moest weer eens lukken. De oorzaak was Belle die weer eens een voorbeeld van slijkdabben ten beste gaf in de eerste modderpoel die we tegen kwamen. Voor ons was de toon dus al van in het begin gezet “Modderig Nederland… Hier komt Belse modderdabber Belle”
Nu moeten we zeggen, er waren ook plassen met zuiver water en ook daar konden we Belle de toon zien zetten. Alleen ging ze na haar bad in proper water in het losse zand liggen rollen !
We merkten bij sommige mensen op hun gezicht dat ze dachten “krijg zoiets terug in huis”. Maar wij weten na al die jaren Drentenervaring wel beter. Een krachtige stofzuiger als die van ons vrouwtje weet wel weg met dat Hollandse zand dat uit Belle haar vacht is gevallen.
Nu ligt de ster van ’t veld “strike” in haar bench. Ze heeft aan het zand dat ze overal achter heeft gelaten te zien al op verschillende plaatsen gelegen heeft. Daarbij is zo stijf als een plank en het uitlaten voor een plas en wat drinken in de tuin heeft ons baasje doen besluiten van de fles Metacam boven te halen om haar een pijnstillend middel toe te dienen. Hij was gisteren ook niet in zijn beste doen na het voorbereiden van de ondergrond voor het leggen van de grindtegels in onze tuin.
En Hera zal je zeggen… die heeft gisteren van dierenarts Sarah vitamientjes gekregen omdat haar vacht na haar bevalling met Kerstmis, niet is wat ons baasje graag ziet. En bij haar hebben de vitamienen meer gezorgd voor een tornado effect dan om te zorgen voor een gezonde vacht !
Neen , ze zijn het nog niet gewend dat mooie weer en dat hebben we daarstraks gemerkt toen we gingen zwemmen in het Horse Care Center in Meer.
Het is een rechtstreeks gevolg van het mooie weer en het is tevens een jaarlijks weerkerend verschijnsel op de Belgische straten en wegen.
Ons baasje heeft het wel enkele malen gezegd tegen mij, Hera, en Lucy, “het is mooie en het zal wel wennen maar nu hebben ze er nog werk mee…
Waar hebben we het nu over ? De intro van het blogbericht is wel heel lang vandaag.
Het gaat over de jonge meisjes die de winterse jeans en andere broeken hebben gewisseld voor rokken en korte rokjes. De nog witte benen nemen we er nog bij maar we hebben ons vooral vrolijk gemaakt om die meisjes met hun korte rokjes die dan ook nog eens gaan fietsen ! ! !
Neen, echt niet, ze zijn de wind rond hun benen nog niet gewend want we hebben er tientallen tegengekomen die niks dan moeite deden om aan de zoom van dat korte rokje te trekken. Echt, het viel echt op dat ze vandaag NIET aan het telefoneren waren op de fiets. Dat konden ze ook niet want dan moesten ze zonder handen aan het stuur rijden .
Het baasje vond het uitermate vermakelijk wanneer hij er aan dacht wat er al aan campagnes zijn uitgevonden om niet meer te telefoneren aan het stuur. En nu, met enkele zonnestralen is het probleem gelijk opgelost op de fiets althans.
En dan voegt ‘m er aan toe, “en ’t was nog de mooiste actie van alle “
Neen ze zijn het nog niet gewend, en oefening moet niet zo nodig, toch voor ons baasje niet…
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
