Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
15-07-2015
Te warm, trop chaud…
La Magdeleine 15 07 2015
Te warm, trop chaud…
Er was dus weinig te beleven hier in de roedel en bij het hoofdbestuur. De thermometer bleef vandaag op 38° C staan en dat is in de schaduw van de paal van de overkapping. Als het baasje hem aan de andere kant van de paal zou hangen was de thermometer in geen tijd tilt en het is pas een nieuwe en dure, een elektronische mini /maxi thermometer.
We keken dus naar de tour de France want het was een etappe in een omgeving die ons baasje nog goed kent van toen hij nog auto’s ophaalde door gans Europa voor VAB. Hij herinnert zich nog heel goed dat hij gans in de beginperiode (ze reden toen nog met dikke Range Rovers met aanhanger) een auto moest ophalen in het noorden van Spanje. De kortste weg terug vanuit Aïnsa was door de tunnel van Bielsa. Die tunnel leek langer dan de St Gothard mede omdat er geen enkele lamp in brandde en om de paar kilometers een gat in de wand uitzicht bood op de omgeving.
Baasje kwam toen over de baan naar Tarbes en op die baan stonden er borden naar links die de weg aanduidden naar Pic d’Aspin , Gavarnie en Lourdes en rechts naar de col de Tourmalet. En laat dat nu de toppers in het gebergte zijn die de renners vandaag te verwerken kregen.Het baasje herinnert zich ook nog die slapende douane in zijn hok beneden aan de pas. Het baasje heeft die nog moeten wakker maken om in orde te zijn met de toen nog in gebruik zijnde “carnet de passage de douane”. Die vent heeft toen toch echt wel met een pissig gezicht die drie luiken in het carnet afgestempeld.
Het baasje heeft toch nog wel één en ander terug herkend van het traject dat de renners vandaag van Pau uit moesten afwerken door het hooggebergte.
Op een bepaald moment kwamen er koeien naar de renners kijken wat bij het baasje ook nog herinneringen opwierp over het dopinggebruik en dat de renners hun spul destijds bij de dierenarts haalden. Ie koeien kenden die renners dan waarschijnlijk ook nog van bij de dierenarts.
Toch hebben wij, en ook het baasje, vele kilometers van de koers gemist. Bij het baasje zal het wel aan die éne speciale Palm gelegen hebben en wij…wij zijn altijd solidair met het baasje. En gesnurkt dat we hebben,.. weten we van het vrouwtje !
Of het nu nationale feestdag was of niet, ons baasje had wat belangrijkers opgemerkt en hoewel we gisteren een krant vergaten te kopen voor onze dagelijkse meteo berichten was het zo klaar als een klontje ! Het zou vandaag iets mindere temperaturen gaan geven vermits er een flinke bewolking aanwezig was van bij het ochtendgloren.
Dus kwam het schildersgerief weer boven dat de afgelopen week al wel enkel malen terug opgeborgen was geweest wegens té hoge temperaturen. Het was zo warm dat de verf haast aan de borstel of verfrol opdroogde !
Maar er is degelijk werk afgeleverd vandaag en het beoogde resultaat is behaald. Wij Drentjes hadden meermaals zin om het baasje te helpen maar dat werd niet zo op prijs gesteld. Lucy was blijkbaar kandidaat voor een nieuw kleurtje en was bij momenten niet van de bak met verf weg te halen. Het baasje heeft echt goed moeten opletten of de rasnormen zouden moeten worden aangepast in Wit / Beige met bruine vlekken. En Français: blanc /beige avec des taches marron !
Als het nog twee dagen zulke temperaturen zijn dan is het schilderwerk aan de gevel in orde, want de vensternissen moeten ook nog een wit kleurtje krijgen en de witte band onderaan kan ook een opfrissing gebruiken.
Maar tot nu toe waren het de hoge temperaturen die roet in het eten kwamen werpen. De hoogste temperatuur in de schaduw onder de overkapping achter een balk was 38°C. Te warm om degelijk schilderwerk af te leveren.
Morgen meer nieuws over schilderen maar ons baasje hoopt eigenlijk verslag uit te brengen over die regenbui waar hij al enkele weken op zit te wachten !
De grote maaimachines zijn grotendeels van de akkers verdwenen rondom ons gehucht Ferret. Een goede twee weken waren ze altijd wel ergens zicht- en hoorbaar om het goud van de streek, het graan, en binnen een maand de zonnebloemen binnen te halen.
Ons baasje zegt dat het een ware rijkdom is van een oogst zoals die van dit jaar te zien staan. Datzelfde zegde hij ook vijfentwintig jaar geleden al wanneer hij op depannage weg was en via de velden van de departementen Somme en Oise richting pechgevallen reed.
Kilometers aaneengesloten velden met gouden graan is nog steeds een geliefd zicht van hem, meer nog dan in de lente de knalgele velden bloeiend koolzaad, of eind juli en augustus de zonnebloemen. Waarschijnlijk heeft het te maken met zijn voorliefde voor een lekkere verse baguette, recht van de warme bakker. Zonnebloemen zijn minder interessant want daar maken ze “maar” margarine mee en dat komt bij ons niet op tafel. Neen want een lekkere baguette raagt om lekkere boter, recht van de koe. Alleen dan is het echt lekker, en dan mag er gerust wat zelfgemaakte confituur bij te pas komen !
Maar we waren over graan en oogsten bezig… Toen we daarstraks onderweg naar Ruffec waren voor inkopen (morgen is alles dicht wegens nationale feestdag) kwamen we langs een coöperatieve waar aan de achterkant bergen graan lagen heen gekieperd. Zo maar in de vrije op de betonnen vloer van de coöperatieve. Dat gebeurt enkel wanneer de vrachtwagens niet kunnen volgen met wegbrengen wat de landbouwers met hun tractoren aanvoeren !
Eventjes verder zie je dan de restanten van het graan dat niet zoveel waarde heeft. De grote rollen stro die vroeger de grondbedekking van de stallen was, gebruiken ze nu om te verwerken in papier en karton. Op dit moment is het landschap op zijn mooist in de Charente en de departementen waar de landbouw de hoofd bezigheid is.
Nog even en ook de zonnebloemen staan alle in bloei en kleurt het landschap in een lappendeken van goud, groen en geel !
Ze heeft hem deze ochtend rond zes uur voor het laatst gezien want toen is hij bij Karin op de achterbank van de auto gesprongen en om acht uur deze ochtend was Bowie jr. weg !
Ze heeft al de ganse dag her en der in de tuin en koer rond gekeken maar niks te vinden, Bowie is foetsie . Het zal weer tot eind augustus duren voor die twee elkaar terug ontmoeten. Maar dan zullen er zoveel familieleden zijn dat er waarschijnlijk niet veel tijd gaat overblijven om zo te spelen als die twee deze week gedaan hebben.
De baasjes hebben er van het spel en het ravotten van die twee echt genoten. Het begon vanaf het moment dat ze hun ogen open hadden tot Karin haar Bowie haast oververmoeid in zijn bench stopte in de logeerkamer. Daar was de tijd om naar buiten te gaan dezelfde als die om Bowie in een diepe slaap te brengen. Niet éénmaal hebben we hem ’s nachts gehoord !
En dan was er deze ochtend BREAKING NEWS uit Balder oftewel Berlaar. De baasjes van Kiet, bij ons beter bekend als “de Kierwieters” meldden ons met fierheid hun nakende gezinsuitbreiding. Neen Jef en Fien krijgen er geen broertje of zusje bij (dat was althans de boodschap niet) Maar Kiet krijgt er een van zijn Deense nakomelingen bij !
In alle eerlijkheid moeten we zeggen dat we weinig verschoten van dit “breaking news” want ons baasje had de vraag “komt er een pupje richting Berlaar” al gesteld de dag nadat de pups geboren waren. Maar toen was er precies een koor opgericht in Berlaar dat zong “nog niet, misschien later maar nog te vroeg” .
Maar ja… gelogen was dat niet maar we zijn nu goed zeven weken ouder en nu zou half augustus Kenzo het maatje van Kiet worden ! Onze baasjes zijn er ook enthousiast over, het is immers ook een kleinzoon van Belle, weliswaar nu nog van Deense nationaliteit maar een rasechte kleinzoon !
Ook nog een nakomeling die we zeker kunnen verwelkomen op onze familie- en vriendendag in augustus, want Luc, Katia en de kinderen zijn trouwe bezoekers van de dagen die wij organiseren. Weeral een +punt om naar uit te kijken.
Het was eventjes druk gisteren in Ferret bij de Faesroedel . Al een week was Karin met haar Bowie bij ons te gast, en even na vier uur kwamen daar nog eens Eva en Steven en Jeanny en Chris met Drenten, Nox & Lana en Nova bij.
Alles samen maakte dat acht Drenten, Met voorsprong de grootste Drentenpopulatie van Frankrijk. En dan was Cartouche en Lennaert er nog niet bij. Die twee hadden huiswacht in hun vakantiehuis op enkele kilometer hier vandaan.
Jeanny en Chris kwamen hier als eerste aan, zij hadden de oversteek van Nederlands Limburg naar de Charente al de vorige nacht gemaakt. Steven en Eva waren vroeg in de ochtend (of laat in de nacht) vertrokken en hadden serieuze fileleed moeten ondergaan. Met één zaak hadden zij en ook wij vergeten rekening te houden en dat is met de “quatorze juillet”, Frankrijks nationale feestdag ! En het was dan nog maar 11 juli gisteren, maar de Fransen begonnen gisteren morgen aan een mooi verlengd weekend, want als de 14°juli op een dinsdag valt is de brug makkelijk gemaakt op maandag de 13° !
Als resultaat… als de inwoners van de grootste stad van ’t land zich in beweging zetten naar de kust of naar hun verblijf op de “campagne” dan krijg je een geweldige verplaatsing van massa’s hoeveelheden blinkend blik dat zich aan een tempo van 130 km/u over drie rijstroken naar “den buiten” wil bewegen.
We zetten er opzettelijk WIL bij want altijd is er wel eentje tussen die letterlijk dwars wil gaan liggen en die 130 per uur reduceert naar goed 13 km/u…en dan heb je brol, dikke brol zegt het baasje…
Uiteindelijk zijn Steven en Eva met hun twee Drentjes hier goed aangekomen en waren ze maar wat blij dat ze de beentjes onder tafel konden steken en we een heel lekkere salade Niçoise naar binnen konden werken. Daar hadden ons vrouwtje en Karin hun creativiteit op kunnen uitwerken. En of het gesmaakt had zal je vragen ? Niks, maar dan ook niks bleef er in de grote schotels voor ons Drentjes over, en dat gebeurt hier heel uiterst zelden in de Faesroedel…
Vanavond nog een verhaaltje want dit had gisterenavond moeten geplaatst worden maar wegens drukte even moeten wachten…
Net als foto’s die er niet gemaakt zijn, de foto’s bij dit bericht zijn archieffoto’s van gelijkaardig evenement vorig jaar …
Meer dan 100 % energie heeft dat dier in zich moeten wij meermaals per dag vaststellen !
“Dat dier” is Bowie jr. 6 maanden oud en zoon van onze Hera en Bowie sr. Van zo gauw hij zijn trouw hondenogen open heeft en uitgelaten wordt, vliegt hij er in ! Dat de vier vaste leden van de Faesroedel dat maar zozo vinden zo vroeg op de ochtend merkt hij al dadelijk. Gewoonlijk zijn het Hera en Lucy die Bowie al letterlijk hebben afgestopt voor hij het poortje tussen tuin en koer bereikt heeft .
Dan ligt hij daar te spartelen in een heuse stofwolk, want dat hebben we er ook nog bij op dit moment… alles is kurkdroog. Madame de Burgemeester is al een verordening tegen de schuurdeur tegenover ons komen hangen dat er geen open vuur meer mag gemaakt worden wegens de droogte. (eigenlijk heeft het baasje dat papier opgehangen met nietjes want mevrouw de burgemeester haar punaises waren op) !
Het was warm vandaag de maximumthermometer is blijven hangen op 38° C in de schaduw onder de overkapping. En toch blijft Bowie actief de andere Drenten uitdagen om te spelen. Soms wordt hij wandelen gestuurd maar bij Heros en Lucy vindt hij gewoonlijk wel bereidheid om even mee te spelen aan een ritme dat aangepast is aan de temperatuur.
Vanavond is buurman Serge en zoon Sylvain weer met hun grootste materiaal op een bij ons gehucht aangrenzende akker verschenen. Ditmaal was het een veld met raapzaad (Colza) dat ze kortwiekten. Want colza maaien ze niet vlak boven de grond maar op een hoogte van 60 -70 cm hoogte. De stengels worden niet in balen geperst maar blijven staan om nadien te worden omgeploegd of ze worden vermalen en belanden achter de machine terug op het veld.
Dat vermalen en terug op het veld laten terechtkomen gaat gepaard met een onwaarschijnlijke stofwolk. Deze stofwolk verhindert op dat moment het zicht op het nabijgelegen dorp Villiers le Roux. Een auto die vanuit Villiers naar ons gehucht toe kwam was enkel zichtbaar omdat hij zijn lichten aan had.
Wat was dat lekker in onze eetkommen deze avond ! Dat was “Bocuse” eten wat we deze avond voorgeschoteld kregen .
Het was overschot van de baasjes tafel zonder enige toevoeging van brokken of ander hondeneten.
Wat de pot dan wel schafte ?
Kabeljauw, gepocheerd in de mosselsoep van gisterenavond.
De mosselsoep “verrijkt” met de overschot van de kleine “bouchon” mosseltjes en grijze garnaaltjes van Heiploeg (uit de super U), daar zaten nog champignons bij in de saus zodat ons baasje het “Normandische” saus noemde.
Worteltjes puree maakte het bord “af” puree welke ons vrouwtje gemaakt had voor een compagnie soldaten met grote honger dachten wij.
Vier eetkommen, voor ieder eentje waren in geen tijd klaar om proper terug in de kast te worden gezet. Lucy was zoals altijd eerst klaar met haar Bocuse maaltijd maar ook de rustigere eter Hera was snel klaar. Je zag aan Heros dat hij met smaak at en deed het dan al even rustig als moeder Belle.
Voor de baasjes een lust voor het oog, te zien hoe de roedel zich tegoed deed aan hetzelfde voedsel wat zij even daarvoor ook met veel smaak hadden gegeten.
Normaal krijgen we zo ’n luxe diner niet maar de baasjes oordelen dat ze de overschotten beter aan ons kunnen geven dan dat ze het morgen in de vuilnis bak moeten kieperen wegens slecht geworden door de hoge temperaturen die het leven hier nog altijd vertragen.
Als den dikke Bibendum van Michelin nog eens in de buurt komt dan mag hij met ons mee eten en krijgen we onder ons naamplaatje “de Faesroedel” misschien wel een onderbordje met vermelding “hondenrestaurant ****”
Het was vandaag wat je kan noemen “een gevarieerde dag”. Van speelvogel Bowie jr. die intussen samen met Heros ook super vriend is met Lucy hebben we daarstraks een filmpje gemaakt en op You Tube geplaatst: www.youtube.com/watch?v=B1wE6Jc8K6A
Bowie heeft intussen kennis gemaakt met de roedel regels en heeft zich razendsnel aangepast aan de rangschikking in de roedel en aan wat wel en wat niet gedoogd wordt door ons viertal. De baasjes zijn heb er roerend over eens Bowie beleeft hier DE tijd van zijn nog jonge leven. Dat zowel Bowie als zijn vrienden uit de roedel ’s avonds “pompaf” zijn spreekt dan ook voor zich.
Het is al enkele keren gebeurd dat Karin haar Bowie een time-out moest geven.Dan gaat hij vrolijk en opgewekt mee naar de logeerkamer waar zijn bench staat opgesteld. Na een uurtje rust kan hij er weer voluit tegenaan gaan !
Vanavond bezochten de baasjes in het sfeervolle stadje Verteuil sur Charente de marché des producteurs. Een avondmarkt waar de regionale producenten van streekproducten hun waren komen presenteren en verkopen aan de gegadigden. Bowie en zijn moeder Hera mochten mee van de baasjes. Belle, Heros en Lucy hadden vandaag huiswacht. De volgende maal mogen zij mee…
Bij aankomst op de markt zag het baasje al vanop de brug over de Charente dat er belangstelling voor de honden was. We waren amper over de brug of er was al een jonge man die ons staande hield en achter het ras informeerde. Volgens zij eigen zeggen waren Hera en Bowie veruit de mooiste jachthonden die hij al gezien had. De baasjes waren dus weeral flink gevleid maar in een streek waar haast iedereen jaagt doet zulk een verklaring meer dan midden in een stad waar de bewoners amper weten hoe een jachtgeweer vast te houden !
We hebben het driemaal moeten uitleggen welk ras het is en zodoende komt er telkens wel weer een uitleg over de provincies (comme des departements en France) van Nederland aan te pas. Un Perdrix (een patrijs) moet je niet uitleggen aan die jagers maar de Nederlandse provincies…daar hebben ze geen kaas van gegeten !
Maar Hera en Bowie hebben zich weer van hun beste kant laten opmerken en dan vooral als er kleine kinderen rond hen staan en beleefd vragen of ze het hondje mogen strelen. Je voelt dan gewoon dat er tientallen ogen op je hond en de kinderen gericht zijn. Ook daar krijg je dan van de ouders lovende opmerkingen over.
Met een tussenhalte in Berlaar, waar de vader van het nestje Kiet woont, bereikten ons foto’s van de Deense Milou, die samen met Kiet een heel mooi nestje Drentjes heeft.
We hadden al eens foto’s van de pups hier op het blog maar nu, het moment dat de pups het nestje gaan verlaten . En ze zijn mooi, heel mooi die pupjes. Ook wij zijn fier de pupjes van Kiet, het zijn ook nog nakomelingen van onze Belle en Ferron van Drentenpassie.
Wij als fokkers van Kiet uit het K-nestje hopen er toch wel op dat we eens enkele van de pups gaan ontmoeten op een clubmatch in Nederland of op onze familiedag eind augustus. Want daar zijn we wel zeker van dat zowel Roswitha (fokster van Ferron), Rudy & Simonne (eigenaars van Ferron), en ook Luc, Katia en de kinderen (baasjes van Kiet), net als wij er naar uitkijken deze pups te ontmoeten.
Als het zover komt gaan jullie het vast en zeker hier uitgebreid lezen hier op het Bas en Belle blog.
Geniet van de foto’s die Luc ons deze ochtend toestuurde .
Belle & co
Made in Berlaar, born in Danmark ! De pups van Milou en Kiet…
Sinds gisterenmiddag heeft ons gehucht Ferret veruit de grootste Drentenpopulatie van Frankijk. Samen met Hera’s zoon Bowie jr. zijn er momenteel vijf Drenten die hier in onze tuin rondlopen.
En net zoals twee weken geleden met Kibbels gaat het weer uitstekend samen. Aanvankelijk wasn het vrouwtje er niet helemaal gerust in met een jonge reu, Bowie van goed een half jaar oud en de zevenjarige Heros. Maar daar was het baasje dan weer heel gerust in. En wat blijkt… Bowie jr. kan nog het allerbeste opschieten met… jawel, met Heros ! De ganse dag heeft Heros een toch wel opmerkelijke schaduw. Bowie volgt Heros letterlijk “op de poot”. En die goeie lobbes van een Heros laat zich dat prima welgevallen. Meer nog, als Bowie even met één van de teefjes speelt dan staat hij er al dadelijk bij om te zien of alles wel goed gaat. Want dat moet gezegd worden, als Bowie in recordtempo de regels van de roedel kent zal dit de verdienste zijn van zijn moeder Hera. Die roept Bowie meermaals per dag tot de orde om hem zijn plaats op de hiërarchische ladder aan te wijzen.
Alles gaat in de beste orde en oma Belle staat erbij en kijkt ernaar . Voor haar is het er eentje uit het laatste nest van haar dochter Hera en Hera doet het goed bij de verder gezette opleiding van Bowie. En Lucy al je zeggen…? Wel Lucy is er zich van bewust dat Bowie in de toekomst best een concurrent zou kunnen zijn en staat aan de zijde van haar moeder. Ook zij houdt de rangorde in de roedel duidelijk mee in ’t oog.
En de baasjes… die staan er op te kijken en grijpen niet in want voor Bowie is het een les in sociaal gedrag naar andere honden toe, zonder dat hij het zelf merkt !
Gisterenavond was er opschudding onder de tafel in de huiskamer. Waarom iedereen (behalve Bowie die al sliep) het tegen moeder Belle opnam was niet erg duidelijk. Tot de baasjes de Drentjes alle in hun bench hadden gezet en er met de looplamp onder tafel werd geschenen en er dit te voorschijn kwam:
Die was naar alle waarschijnlijkheid door Belle uit de tuin mee naar binnen gebracht en in de huiskamer verdedigde zij haar opgerolde speelkameraad tegen de andere roedelleden.
Het baasje heeft dan met behulp van zijn las handschoenen (die voor die taak altijd binnen handbereik liggen) stekeltje terug in de tuin gaan zetten.
Morgen meer echt gebeurde verhalen uit de uitgebreide roedel !
Tijdens de clubmatch van de Nederlandse vereniging in Barneveld hadden wij een fijn plaatsje gevonden, dicht bij de deur omdat het baasje toen hoge temperaturen verwachtte. Maar we zaten ook naast een sympathiek koppel uit Friesland dat gestileerde Drentsche Patrijshonden in metaal verkocht.
Ons baasje heeft er toen twee gekocht, eentje voor aan de deur in Vosselaar maar ook eentje voor aan de deur in La Magdeleine.
Het exemplaar voor Vosselaar bestemd hangt al enige tijd. Het bordje voor La Magdeleine hangt sinds gisteren aan de hoek van de schuur. Het heeft wat voeten in de aarde gehad voor het er hing want om het niet te beschadigen had het baasje het onderbordje zo goed weggestoken dat het een groot vraagteken was WAAR heeft hij het gestoken.
Die veilige plaat kon dus overal zijn waar het niet kon schuiven of gekneld geraken. Dus alle hondentassen, schoenentassen, valiezen werden nagekeken zonder succes. Tot het licht plots in de duisternis scheen bij het baasje en het bewuste bordje vond in de… hondenapotheek !
Tussen de oogzalf, de Metacam, kammen, anti-diareepillen, en anti-gif spullen lag het bewuste bordje. Geen vijf minuten later hing het bordje op de daarvoor bestemde plaats.
De Charente en de rest van Frankrijk weet nu ook waar ze die mooie honden, die op elk evenement als bric-a-bracs en markten, en zo verder, zoveel aanspraak hebben, hun vaste stek hebben.
Sinds deze middag hebben we ook bezoek. Bowie jr. en baasje Karin hebben ons ook gevonden (lag niet aan dat bordje hoor) en blijven een week vakantie houden in Ferret bij de Faesroedel. Morgen daarover uitgebreid verslag met passende foto’s zoals jullie van ons gewend zijn !
Er is wat heen en weer gereden tussen Vosselaar en La Magdeleine en omgekeerd de laatste maand.
Er was altijd wel een serieuze reden, verjaardag om niet te missen, een Babyborrel doen ze meestal maar één keer per baby , da’s dus ook een goede reden. We hadden ook een clubmatch in Barneveld en een algemene ledenvergadering in Woudenberg. Maar ook enkele niet te missen afspraken die nooit vervelend of van “moetes” waren
Gisterenavond zijn we in Vosselaar vertrokken om 20u15 voor een 800km nachtrit naar La Magdeleine. Iets voor twaalf uur passeerden we de luchthaven Charles De Gaulle in het noorden van Parijsen een goede 25 minuten later zagen we de luchthaven Orly, ten zuiden van Parijs in onze achteruitkijkspiegel liggen. Perfect hetimed gereden en de TOMTOM gaf aan dat we rond 4 uur in La Magdeleine zouden moeten arriveren. Dat gebeurde dan ook tot op de minuut want om 04u15 draaiden we de koer op in Ferret, onze thuishaven de volgende acht weken.
Wij Drentjes hebben haast gans de tijd geslapen en enkel voor de plaspauze op zo’n ongezellige snelwegparking met niets dan Oost- Europese, Spaanse en Portugese vrachtwagens heeft ons baasje aan een “veilige” snelheid voor de flitscamera’s ons naar la Magdeleine gebracht.
Vandaag is er al heel wat gebeurd in en rond het huis. Zo is de aanhanger al leeg en de spullen, hoofdzakelijk voor ons Drentjes, veilig en beschermd tegen muizen, veilig opgeslagen. Ook zijn de meegebrachte bloemen al in hun potten verplant en hebben we ondanks de warmte in de tuin gespeeld.
Baasje heeft ook een nieuwe minimum/ maximum thermometer gekocht. Toen hij hem ophing aan de achterzijde van een steunbalk van de overkapping was het 25° C daarjuist om 22u00 was als maximum temperatuut 35° C aangeduid. Dat is de ideale temperatuur om naar de tour de France op TV te kijken. En ondanks het immense supporters lawaai (volgens de renners toch) heeft ons baasje een hele bende uilen gevangen (ook met het nodige lawaai volgens ’t vrouwtje)
Morgen hebben we Drenten en baasjes bezoek. Morgen komt Karin met Bowie jr. ons bezoeken. Bowie jr is de zoon van Bowie sr. en onze Hera. Goed een half jaar oud en goed uit de kluiten gewassen. We zien wel wat het geeft.
Bloedheet weer, geen wolk te zien en een ongenadig brandende zon, Dat was wat we de laatste dagen te verwerken kregen. In Frankrijk hadden we ook al zulk een weer gehad, we zijn bijna verleerd hoe regen er uitziet.
Maar de plantjes en het gazonnetje waar het baasje toch wel een pak werk en eurootjes heeft ingestopt begon van kleur te veranderen… Het groen begon duchtig naar ros te verkleuren !
Terwijl er uit de ons omliggende provincies al sporadische signalen over regen ons bereiken blijft het hier in de Antwerpse Kempen warm en kurkdroog, echt drukkend weer .
En daarom hebben we de haast oneindige voorraad grondwater aangeproken om door middel van de hydrofoorpomp de regen kunstmatig te laten komen.
Raar maar waar, in Vosselaar komt de regen van beneden. In oorsprong zo’n tien meter diep pompen we het water op om dan via een tuinsproeier het kunstmatig te laten regenen…
Met broerlief “ozze Dré” hebben we afgesproken dat hij ons “pelouske” van tijd tot tijd een soigneer beurt komt geven. We gaan me een gerust gemoed kunnen vertrekken !
Uit Minderhout krijgen we van de baasjes van onze Kyra –Luna en van Golden Mirza een vakantie verslag uit Frankrijk. Wij geven de Camping liefhebbers onder jullie de raad van het adres goed te onthouden want de beide baasjes zijn loeiend enthousiast over hun vakantiestek van enkele dagen geleden.
Hier volgt hun wedervaren…:
hallo Faesroedel,
We zijn net terug uit Lapeyrouse en ja het is weer voorbij gevlogen. En dat wil volgens de baasjes alleen maar zeggen dat het goed was. Sjonge, die sleurhut is toch al een gerief gebleken en met de nieuwe mobiel van het baasje moet er ook al niet veel meer terug geschakeld worden... Ook Poolse chauffeurs hadden het nakijken en staken ons niet meer voorbij. Die 110 paarden doen hun werk goed.
Vorig jaar waren we al lyrisch over hondencamping les cerisiers en dit jaar was alleen maar een bevestiging. Ik was weer de mooie Epagneul Breton en whity was gewoon weer 'labrador'.
Baasjes hadden het dit jaar goed voor elkaar want Suus en Ronald en de cockers Willem (Wimpie voor de vrienden) en Youp stonden er al toen wij aankwamen. Lekker gemakkelijk want dan is het caravan zetten, tentje eraan en voetjes onder tafel bij de buren. Toen we aankwamen, stoof Wimpie al op me af. Wat een gekkerd maar baasjes stonden wel versteld dat we elkaar nog kenden. Nadat het baasje de caravan vakkundig achterwaarts (ja hoor baasje kan eindelijk met dat ding achterwaarts rijden) op onze plaats gereden had en de laatste duw, samen met onze buren de dominees gegeven was, stond de caravan toppie. Het waterpaske gaf aan dat het eigenlijk niet rechter kon.
Het feest kon beginnen. En het was weer een feest. In de loop van onze vakantie kwam nog een ander koppel toe van verleden jaar dus toen kenden we de helft van de camping.
Natuurlijk zijn we weer wat gaan geocachen (voor ons gewoon wandelen hoor - want van dat spel met die pottekes ken ik niets) maar we hebben dit jaar toch weer 5 andere plaatsen gezien. Baasjes vonden de wandeling in Charroux het mooiste. Wij vinden alles mooi zolang we achteraf maar met de pootjes in het water kunnen. We moeten nog wel wat jaren terug hoor als we alles willen zien in de buurt. Doordat het baasjes nog altijd aan het revalideren is van een enkelbreuk werden de wandelingen beperkt tot om en bij de 6 km. Niet erg hoor want wij doen toch altijd het dubbel aantal.
O ja, ik moest ook 1 keer mijn sprongkracht laten zien... uit stand hup over de afrastering
Dit jaar geen wk op de buis maar we hebben wel de campingbaas wat kunnen pesten met kaasbordjes. Frank is nu eenmaal geen kok dus kookt hij niet ... Ook geen bitterballen... Daarvoor moet je wachten op de lady of THE house en dus werd Frank wat gepest. Kan hij wel hebben hoor.
Ook ome Cor was van de partij. Een grote Italiaanse hond - het merk ontschiet mij - maar we konden het best vinden met elkaar. Zijn baasje is dan weer gek van streekbieren en voor volgend jaar werd al afgesproken dat we een streekbieravond gaan houden met Belgisch (dus overlading voor de baasjes) en Westfries streekbier.
Afgelopen zaterdag was de tijd aangebroken om afscheid te nemen van Lapeyrouse. Langs de ene kant heel jammer langs de andere kant misschien maar goed ook. Deze week wordt het er 38 graden en toen wij er waren werd het water in het meer al wat groenig.
We vertrokken zelfs op tijd (goed van de baasjes) en zelfs ik heb bijna de hele terugreis geslapen... Luna beetje moe, Mirza beetje moe... maar zeker voldaan. Baasjes nog wakker want die moesten ons nog veilig thuis brengen.
Zoals jullie kunnen lezen hebben we het super gehad en keren we volgend jaar zeker terug. Het is er een dogs holiday paradise... en 1 keer op een jaar 'rulen' wij de roedel.
Neen, helemaal niet, ons baasje heeft weer geen nieuwen otto gekocht. Hoewel er vandaag een spiksplinternieuwe Mitsubishi Outlander voor de deur stond.
Neen het baasje had deze ochtend “onze witte” naar de garage gebracht voor groot 60.000 km nazicht. En toen hij de afspraak maakte zo’n twee weken geleden had hij te kennen gegeven dat hij ook wel eens elektrisch wilde rijden. Dus kreeg het baasje vanochtend de nieuwe Outlander PHEV spiksplinternieuw recht uit de toonzaal mee.
Het is anders rijden dan ons diesel werkpaard maar in geen tijd ben je er letterlijk en figuurlijk “mee weg”. Letterlijk wil zeggen dat het twee straten duurt en dan rij je er mee alsof je nooit iets anders gereden hebt.
Het besluit van het baasje… als ze hem nu binnen vier jaar kunnen maken dat hij 1200 tot 1500 kilometer kan rijden zonder dat je de auto onderweg in het stopcontact moet steken, dan rijden we binnen vier jaar ook op “ellentrik”. Maar dat zijn nog dure toekomst dromen, en in België is er nog steeds geen echt gunstig klimaat gecreëerd voor milieuvriendelijk hybride of full elektrische auto ’s à la Mitsubishi Outlander en Tesla !
Vandaag heeft ons baasje ook het Drenten uithangbord met het onderbord “de Faesroedel” naast de voordeur geschroefd. Het hangt er gewoon mooi te wezen en doordat het op enkele centimeter naast de wandlamp is geplaatst is het ook nog eens verlicht ’s avonds.
Ze zullen het in het dorp geweten hebben waar de Faesroedel huist en ook de bezoekers die hier voor de eerste keer aan de deur komen, kunnen zich niet meer vergissen !
Morgen een mooi reisverslag vanuit Lesswood van Luna en Mirza over hun Franse belevenissen van vorige weken …
Ja we zijn fier als we zoals de vorige week foto’s in onze mailbox vonden van baby’s en kleuters en Drenten. Hoe de honden omgaan met de kinderen maakt ons steeds weer blij.
De foto’s van Anna en Kyra komen van Gonda en Kyra is een dochter van onze Belle. Wij volgen Anna en Kyra met meer dan gewone belangstelling omdat Gonda zelf bezig is met africhtingslessen in een hondenschool.
Maar ook de foto’s van Matthew en Mazzel doen ons plezier. Mazzel is een zoon van Hadise en dus een kleinzoon van onze Belle en we kunnen dus zeggen dat Belle haar zachte aard heeft doorgegeven aan kinderen en kleinkinderen.
Ook bij andere nakomelingen is het steeds van een leien dakje gelopen en tot nu toe hebben we van geen enkele een negatieve reactie gekregen. We mogen dus wel stellen dat een Drent en kinderen uitermate goed samen kunnen.
We promoten echter niet van de hond alleen te laten met de baby’s en kleuters. Het blijven honden en die moeten in ’t oog gehouden worden. Maar de foto’s die we jullie hier tonen geven ons zoveel vertrouwen dat we er met recht en reden fier op kunnen zijn op wat Belle heeft voort gebracht.
En we denken dat de baasjes dat met ons eens zijn.
Midden deze week kregen we nog eens een reeks foto’s uit Temse in de mailbox.
Marc en Magda, nog steeds zo fier als en pauw met hun Boris lieten ons weten dat het super gaat met hun pup nu goed en wel 6 maanden oud.
We hebben uiteraard ook nog foto’s van wat ooit een pup van Belle was maar inmiddels ook al meer dan vier jaar oud. Kibbels , want over haar gaat het, was voor de tweede maal met ons op vakantie in Frankrijk. Drie jaar geleden was ze ook al eens met ons mee en omdat het telkens zo goed “klikt” met haar en de overige roedelleden mocht ze ook nu weer mee.
Het begint wel krap te worden tijdens heen- en terugreis in de auto met vijf volwassen Drenten. Maar door wat te schuiven in de combinaties wie het liefst met wie samen zit geraakte ieder in de beste omstandigheden in La Magdeleine. Maar het is zoals met mensen, niet iedereen zit even graag naast sommige anderen. En zo wilde Kibbels niet gaan liggen tussen Belle en Lucy. Toen we Kibbels bij Heros in de kofferbak zetten bij Heros lag ze in geen tijd broederlijk naast haar halfbroer te slapen !
Inmiddels is Kibbels terug opgehaald door Annemie haar baasje en ligt ze in haar mand in Pulle te dromen van de Franse avonturen die ze samen met de andere roedelleden heeft beleefd. Waarschijnlijk gaat ze nog wel eens een keertje mee als baasje Annemie op reis gaat met de “vlieger”…
We zijn terug in Vosselaar, voor even zegt het baasje want volgende week vrijdag zijn we alweer richting zuiden.
De rit van gisterenavond is buiten verwachting vlekkeloos verlopen. Waar we aanvankelijk er nog aan dachten de alternatieve weg via Le Mans, Rouen en Amiens te volgen, hebben we dat toch maar niet gedaan. De staking van de Parijse taxichauffeurs die de rondwegen van Parijs bezetten en het verkeer in de soep lieten draaien zouden volgens het baasje tegen de tijd dat wij in Parijs zouden zijn al lang opgekuist zijn. Die chauffeurs zouden tegen dan al lang voor de TV zitten kijken naar de chaos die ze hadden veroorzaakt. Dat maakt dat wij tegen maximum toegelaten snelheid via de A10 en A86 vlot naar de A1 richting Lille konden “vlammen”. We waren in La M. om 18u15 vertrokken en om 01u50 waren we thuis. Dat is snel omgerekend iets meer dan 7,5 uur voor 785 kilometer. De boordcomputer van de Masjebashi gaf een gemiddelde snelheid aan van 104 km/u.
Van ons baasje mogen de Parijse taxichauffeurs elke dag dat wij Parijs passeren in staking gaan ! ! !
En dan de reden waarom we dan toch even over gekomen zijn…
Het voornaamste punt: Annemie kan haar Kibbels moeilijk missen, maar van ons moet Kibbels niet naar huis. Het was weer best plezant met vijf Drentjes op reis te gaan. Maar het is wel krap zo met z’n vijven op de achterbank en de kofferbak.
Ook belangrijk zijn enkele feestjes, een babyborrel, een BBQ met de oude collega’s van Horito in Turnhout, nog een vergadering over hondjes, nog een paar familiebezoekjes, even lekker gaan zeevruchten snoepen in uitstekend gezelschap, een tandarts die me niet kan missen, (of was het omgekeerd ?)… verf ophalen, en een bezoek aan de apotheek en de week zal weer zo om zijn !
Het zal weer sneller vrijdag zijn dan we denken. Het grootste deel van wat er volgende keer mee naar La Magdeleine moet is deze voormiddag al opgehaald. Met dank aan Peter, een oud leerling van ’t baasje die bij HUBO werkt en die de muurverf had aangemaakt die we de volgende weken gaan gebruiken tegen de gevel van het huis. De pillenboel voor de bloeddruk en de cholesterol voor de oudjes zijn al opgehaald bij de apotheek. Aan de aankopen voor ons Drenten wordt nog gewerkt, daar moeten verschillende leveranciers voor bezocht worden. Stel je voor dat het baasje vergeet de nagerechten als kippepootjes, varkens- en runderoren, runderpens en bulkkoekjes zou vergeten en dat we dat twee maanden zouden moet missen. In de Charente is dat niet zo eenvoudig te verkrijgen als hier in de Maxizoo, en als je het al kan vinden moet je het betalen met goud zegt het baasje ! Die Fransoozen maken er niet zoveel poehaa van als de Belze baasjes doen voor hun honden.
En de buren die we vandaag al hebben gesproken zijn alle blij met het goede weer waarvan we een volle aanhanger van meebrachten !
We gaan In een half uur op weg, de warmte (+30°C) en de betogende taxichauffeurs in de grote steden als Parijs en Lille doen ons besluiten van ’s avonds en ’s nachts te rijden.
Vandaag dus geen bericht meer op het blog, we verwachten thuis te zijn rond 02u00 vannacht en het realaas van de reis komt dus pas morgenochtend.
Zo dik tien jaren terug probeerden we jaar na jaar die mooie stokrozen te zaaien voor de tuin en de koer. Ondanks de beste zorgen lukte het niet van ze te kweken. Tot we enkele plantjes kregen en deze op de koer uitplantten.
Nu zoveel jaar later hebben die enkele plantjes zich vermenigvuldigt zodat de koer haast vol staat. We steken elk jaar jonge plantjes uit om ze aan familie en vrienden cadeau te doen, net als wij ze kregen.
Hoe het juist in zijn werk gaat met de verschillende kleuren van de stokrozen is ons nog steeds een raadsel. We hebben hier zo ’n tiental verschillende kleuren op de koer en omgeving terwijl we toch maar met drie kleuren begonnen zijn. Zou dat ook zoiets zijn als zoeken met DNA zoals we met de hondjes alles in ’t oog moeten houden om mooie en gezonde nestjes te verkrijgen ?
Morgen gaat het baasje het rustig houden want morgen in de late namiddag, zo rond 18u00 dacht het baasje vertrekken we terug naar Vosselaar. Dit omdat het toch zeker tot in Parijs warm zal zijn en het ondanks de airco warm is in de auto.
Ook is het baasje de files in België spuugzat. Als ‘m nog maar het woord Antwerpen , ring of tunnel hoort krijgt hij haast al allergische oprispingen. En via Valenciennes en zo naar Brussel is ook al geen prettige ervaring Hoe je ook rond Brussel wil via de west zijde of de oostkant, als je er in d namiddag moet zijn sta je geruime tijd in de file.
En wat het ergste is…. niemand doet er iets aan om enige verbetering in de situatie te brengen. Het enige wat er gebeurt is het lullen over onzinnige geldverspillingen zoals Oosterweel verbindingen en ring overkappingen !
Dus rijden we morgen in de avond en voor een deel ’s nachts. Fris en “rustig” op de snelweg. Overmorgen ga je het hier lezen hoe de terugrit was….
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
