Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
27-12-2010
De spanning stijgt!
De spanning stijgt
De spanning stijgt recht evenredig met het progesterongetal bij mij. De beide vorige malen kregen we enkele uren later van dr. Nelly of dr. Flor te horen dat het progesteron getal nog maar 0,25 was.
Deze morgen zijn we terug op controle geweest en weer wou dr. Nelly bloed trekken uit mijn rechtervoorpoot. Daar kwam toch wel niets meer uit zeker ! ! ! Totaal leeggezogen was mijn conclusie. Maar vermits ik twee voorpoten heb werd het volgendebuisje bloed geoogst uit mijn andere poot.
Deze namiddag was het baasje weg naar Peter van Zeppos en Hercule en heeft het vrouwtje de boodschap van dr. Nelly aangenomen. Het Progesterongetal is gestegen tot 1.46 ! ! ! Al flink gestegen zoals je merkt. Vanaf 2,5 gaat het pijlsnel omhoog naar een cijfer tussen de 5 en 10. Dan ben ik op mijn vruchtbaarst en trekken het baasje en ik naar Ferron.
Woensdag te 9u00 hebben we terug afspraak om bloedcontrole en dat zal dan de laatste maal wel zijn denken zowel ik als het baasje.
Ondertussen moet het baasje wel mailen naar Rudy en Simonne de baasjes van Ferron dat ze die wat moeten binnenhouden. Het laatste dat we van hen vernamen gisteren was dat ze een lange wandeling hadden gemaakt waarbij de sneeuw tot aan Ferrons buik kwam !
Nu kunnen die bazen doen wat ze willen, nu mag die Ferron Mister Globe zijn, met ne kouwe piemel die door de sneeuw gesleept heeft komt die niet aan mijn lijf. Hij is nu al verwittigd. Met een familienaam als van Drentenpassie is het niet meer dan normaal dat er passie bij te pas komt en dat lukt niet met een ijslollie !
Heel opmerkelijk, deze morgen was er geen verse sneeuw te ruimen. Dat is wel de eerste maal in twee weken en t baasje is er niet rouwig om.
Gisteren heeft het wel flink gedooid zodat de ijspegels van de dakgoot volledig verdwenen zijn. Ook in het bos drupte het gisteren van alle bomen en struiken. Het sneeuwtapijt blijft nochtans opmerkelijk dik.
Ikzelf doe niet liever dan me te rollen en mijn kop diep in de hopen sneeuw te duwen die her en der zijn opgeworpen door buren die ook hun oprit hebben vrij gemaakt. Ik kom daar dan onderuit alsof ik een sneeuwstorm in Siberië heb meegemaakt.
Spijtig dat het baasje daar dan zijn Kodakske niet bij heeft. Dat zou pas opmerkelijke fotos opleveren. t Baasje redeneert echter als m daar onderuit gaat is alles naar de knoppen. Daar zou hij wel eens groot gelijk in kunnen hebben want het enige wat we de laatste dagen achter ons horen is trek niet zo hard of stop met trekken.
Het hoofdbestuur klaagt hier over spierpijn van het molenwieken met hun armen als we weer eens een straat moeten oversteken. Daar, in het midden van de straat is het spekglad en het baasje heeft de leibanden al eens losgelaten omdat hij dreigde plat te gaan op een plek verijsde sneeuw.
Voor de namiddag hebben sommige weermannen regen voorspeld. Daar is het baasje ook al niet wild enthousiast over. Hij moet deze namiddag nog naar Oudenaarde om samen met Peter, het baasje van Zeppos en Hercule, om aan de site te gaan werken van de Drentenvereniging. Hopen maar dat de weermannen en vrouwen het bij het verkeerde eind hebben.
Honderd dertig kilometer slibberen over verijsde autostrades staat ook niet op het verlanglijstje van ons baasje, daar zijn we wel zeker van.
Ook voor ons waren er gisteren mooie cadeautjes voorzien onder de kerstboom. Van de nichtjes kregen wij elk een reuzengroot buffelbeen en ook nog speciale honden worstjes van het Zwan worstjes type.
Er is al behoorlijk gekauwd op het kauwbot. Hera doet niet anders dan haar bot overal te gaan begraven. Overal waar iets in stof, dekentjes, pull van het baasje, een kussen in de zetel, haar eigen bench bekleding, alles heeft al kennis gemaakt met har bot.
Alleen het gaan begraven in de bench van Heros bleek, ook bij haar zelf, niet zon groot succes. Daar heeft het niet lang gelegen, temeer omdat Heros eens poolshoogte kwam nemen om te kijken wat zijn zus allemaal aan het uitspoken was in zijn eigen bench !
Ik zelf heb het vandaag wat kalm aan gedaan. Morgenvroeg mag ik met het baasje terug naar Dr. Dracula om bloed te laten trekken om mijn meest vruchtbare periode, de ovulatieperiode , in moeilijke woorden te bepalen.
Voor de progesterontest heeft Dr.Nelly of Flor een buisje bloed nodig. Daar bijten ze niet voor in mijn nek zoals die geilaard uit de Karpaten, maar met een spuit trekken ze dat uit een ader in mijn voorpoot.
Als die meest vruchtbare periode er niet snel staat aan te komen ga ik de eerste bloedloze Drent zijn, mijn gedacht.
Een man zoekt al dagen naar z'n hoed. Uiteindelijk is die niet te vinden. Hij beslist dan maar om zondags naar de kerk te gaan en achteraan plaats te nemen. Tijdens de dienst zou hij dan er vanonder muizen en een van de hoeden nemen die achteraan worden geplaatst.
Die zondag gaat hij naar de kerk en zet zich achteraan. De dienst ging over de 10 geboden. De man bleef de gehele dienst zitten i.p.v. vroeger door te gaan en na de dienst gaat hij nog even bij mijnheer pastoor.
"Vader," zegt hij, "ik moet wat bekennen. Ik kwam hier vandaag om een hoed te stelen, maar na jouw preek heb ik beslist dit niet meer te doen, waarvoor dank."
De priester zei hem: "God zegenen u mijn zoon ! Was het tijdens m'n uiteenzetting over: "gij zult niet stelen", dat je het besef kreeg dat je verkeerd zat ?"
"Neen," zegt de man, "het was tijdens je preek over overspel. Toen je daarover begon, wist ik weer waar ik hem had gelaten."
Gisterenavond, na al het feestgedruis en de drukte van het bezoek van 21 familieleden rond de feestdis, toch nog maar eens even de computer geopend. En of het de moeite was! Dit kan ik jullie niet onthouden.
Van Anita uit Aarschot, je weet wel, we waren er voor twee weken gaan wandelen , kregen we prachtige fotos toegezonden. De fotografe is haar dochter Elisa.
Jongens, jongens, heeft die juffer een goed oog en talent om prachtfotos te maken. Het baasje heeft ze dan ook gelukgewenst met haar mooie werk!
Anita heeft er dan ook nog een bijbehorende tekst bij geschreven zodat we vandaag van een topbericht mogen spreken !
Met 29 cm sneeuw op de tuintafel gemeten was dit een behoorlijk unieke kerst en bovendien kregen we rond de middag over al dat wit ook nog een stralende zon op de koop toe. Als dat geen wandelweer is... alhoewel soms lastig ploeteren waar niet eerder gelopen werd, zeker als de sneeuwhoogte plaatselijk plots hoger blijkt dan die van je laarzen !
Opgehoopt door de wind, want het is heel fijne, losse sneeuw zoals dat namaakspul dat in zakjes verkocht wordt als kerstdecoratie en die in wolken opstuift als Wiebe met wapperende oren over het veld zijn neus achterna gaat. Hij is er verzot op, kan er niet genoeg van krijgen. Al rennend of plat op de buik door de sneeuw wroetend... Drenten zijn duidelijk meer afgestemd op winterweer dan op een zomerse 25 graden wanneer ze tot zonsondergang als een futloos hoopje vacht aan de kant liggen.
Van Karel, de man die ons al vijf Mitsubishis verkocht heeft kregen we deze morgen een heel actuele en persoonlijk getinte mop door. Ergens zit het ook een beetje in zijn branche met naft en "garage's" en zo maar een hond heb ik bij Karel en Julienne nog niet zien rondlopen, laat staan mij terug naar huis duwen !
Belle
Een klein meisje vraagt aan haar moeder:
' Mama, mag ik met Belle, onze hond, een wandelingetje maken?'
De moeder antwoordt :' Nee, ze is loops'
'Wat wil dat zeggen?' vraagt het meisje.
'Vraag dat maar eens aan je vader ! Ik geloof dat hij in de garage is.'
Het meisje gaat naar de garage en zegt: 'Papa, mag ik met de hond gaan wandelen? Ik heb het moeder gevraagd, maar ze zegt dat Belle loops is en dat ik het jou moest vragen.'
De vader antwoordt: 'Breng Belle eens tot bij mij.'
De vader neemt een doek, dempt die goed in benzine en wrijft vervolgens de hond de rug in om zo de loopse geur te minimaliseren en zegt:
' OK! Je kunt nu met Belle één enkel toertje om de blok maken, maar doe haar een hondenriem aan .'
Het meisje vertrekt met haar hond, maar blijft toch wat lang weg.
Uiteindelijk komt ze weer thuis, maar zonder hondenriem en zonder hond.
Verrast vraagt de vader: 'Waar is Belle?'
Het meisje zegt:' Ze is halverwege zonder naft gevallen en een andere hond tracht haar nu tot hier te duwen'
K.H.
Ps: op het schilderij kan je rechtsonder zien dat ze beide juist zijn thuisgekomen
Drenten, teven, hormonen, je zou er voor minder dedju achter schrijven !Een loopse Belle, en een schijndrachtige Hera. Twee Drenten bij wie de hormonen een danige rol in hun leven spelen en waarddor bij de baaseen zenuwinzinking dreigt.
Bij Belle is het zo dat ze ongewild de vrijers uit de buurt mee tot thuis lokt. Als ze tijdens de wandeling een plasje maakt in de maagdelijke sneeuw in de kant, dan zie je even later dat er wel vijf/zes sporen naar dat gele plekje in de sneeuw toelopen. Dat was zo daarstraks toen het baasje met ons elk afzonderlijk een wandeling maakte omdatt vrouwtje nog bezig was.
We schreven het enkele dagen geleden al dat de sneeuw op veel plaatsen er maagdelijk wit bijlag. Dan is het eenvoudig te zien wie er allemaal gepasseerd is. Die reuen die dan vrij rondlopen vinden feilloos de weg naar onze voordeur.
Bij Hera is het dan weer van een andere orde. Die heeft last met de rangorde op dit moment. Plots wil ze niet meer samen eten naast mij, Heros. Hoe het baasje ook aandringt niets wil ze eten op dat moment. Als ik dan gedaan heb met eten verkoopt ze nog wat kuren. Als haar bak dan later half leeg gegeten is stopt ze met eten maar owee als ik er wat dicht in de buurt van kom. Dan is t kotte klein en gromt ze als een bronstige leeuw !
Enkel als we ons desertje na het eten krijgen dan doet ze of ze weet van geen hormonen.
Het baasje heeft zo al eens een paar keer met een of ander opperwezen geklapt in de hoop dat hij uit die richting hulp kan verwachten. Tot nu toe heeft dat opperwezen het te druk met in tal van stallen in de buurt in kribbes te gaan liggen met centrale verwarming met warme lucht, geleverd door een os en een ezel.
Hopen maar dat die twee geen last van hormonen hebben of die kleine in de kribbe roept misschien onze baas wel ter hulp.
Gisteren hadden we het er al over, weersvoorspelling aan de hand van gedrag. Ons baasje is er niet dikwijls naast als het daar over gaat.
Vroeger waren het zijn leerlingen op school. Als de klas luidruchtig was (ook dat gebeurde wel eens) of het was trekken en duwen of achter elkaar hangen op de speelplaats, je zag het met je ogen dicht. Morgen regent het !In de winter zegde hij dan als t onder de 3° Celsius gaat dan sneeuwt het.
Altijd knal er op, zo simpel is/was het. Ook deze namiddag vertelde het baasje dat tegen een van de buren. Die bekeek het baasje alsof hij de nieuwste, zelfverklaarde dorpsfilosoof was. Toen waren het niet zijn leerlingen of ex leerlingen maar zijn eigenste Drentsche Patrijshonden waar geen rechte voor mee te ploegen was. Erger nog, ze liepen gewoon nog niet rechtuit.
Kriskras ging het voor de baas zijn voeten, links , rechts, van hot naar her, leibanden in de war, halt houden vlak voor t baasje zijn voeten, alle trukken van de foor hebben we uitgehaald. En wat is het resultaat ?
Het sneeuwt alweer van kort na zeven uur gisterenavond. Er zit door de wind ook nog jacht op de sneeuw en het is verdraaid koud. Wanneer zegde het baas dat alweer dat er nog bakken sneeuw ging vallen ? We hadden geen horloge aan, maar het moet iets van rond drie uur geweest zijn. En toch komt zijn voorspelling weer uit.
Gokken hoeft nu niet meer, het gaat een witte kerst worden ! En als dat niet zo is dan hebben we grotere problemen dan vals zingen bij Stille Nacht, Heilige Nacht of Susa Nina
Dat is wat ons baasje deze namiddag tijdens de wandeling nog voorspeld heeft.
Pakken, hopen , vlagen sneeuw staan ons nog te wachten zegt hij. Dat zuigt m niet uit zijn teen maar wel uit observeren van drie Drenten op wandeling in de sneeuw.
Observeren is misschien niet het gepaste woord, want heen en weer geslingerd worden van links naar rechts en terug door twee Drenten is zeker en vast beter met de werkelijkheid te vergelijken.
Ook t vrouwtje die dan alleen maar met mij, Belle wandelde kreeg het zwaar te verduren, niks was er aan te zeggen of aan te vangen deze namiddag.
Het begon al bij het begin van het pad dat naar de velden leidt. Een blaadje van een boom dat over de sneeuw dwarrelde kreeg Heras aandacht. Dat ging met een ruk aan de leiband gepaard en vooraleer het baasje zijn evenwicht gevonden had kreeg Heros ook datzelfde blaadje in de gaten. Ja als ze zo beginnen dan helpt alleen nog bidden zegt het baasje. Daar is geen enkele mensenschoen voor gemaakt om die kracht op te vangen en weerstand tegen schuiven te bieden. Vlak voor de pindraad kreeg het baasje ons terug in het gelid.
De discussie, meer een monoloog, zullen we jullie maar besparen, en vermits dat de wind goed stond, heeft men de donderbuiwellicht in het dorp kunnen horen !
Iets verder had een onverlaat de inhoud van zijn brooddoos voor de vogels in de sneeuw gesmeten. Volgens de uitleg van t baasje zijn wij een nieuw ontdekt soort vogels zoals wij op die combinatie van meeuwen en brood op af vlogen.
Kortom, om een lang verhaal kort te maken Lol was er niet aan voor de baasjes, en met wat we deze namiddag allemaal naar onze kop kregen geslingerd, wel, daar kunnen we wel enkel dagen, misschien weken mee verder !
Toch wel raar, langs alle kanten lees je dat het op dit moment zo fijn wandelen is in de sneeuw met de honden. Je leest over de dolle capriolen van onze viervoeters en toch
Als je dan zelf met je trio naar het bos trekt dan ben je daar moederziel alleen met je honden Geen kat op straat of in het bos !
Dan hebben we al eens gewacht tot de zon door de sneeuwwolken kwam kijken, maar ook dan niks. Op een week tijd kom je slechts twee gelijkgestemden tegen.
Dat de fifiekes met hun winterjasjes nu niet buitenkomen verwondert ons ook al, dan hebben ze een pardesuuke of eenanorakske aan, soms nog in combinatie met roze bottekes, en dan nog komen ze niet buiten.
Als we dan het baasje aankijken met van die vragende ogen van waar zitten die allemaal ? dan zegt ons baasje t is gelak met de mengse ménneke, ze maken ze ni meer gelak vruger en daar kunnen we het dan mee doen.
Ondertussen hebben wij toch al verschillende wandelingen gedaan door onbetreden sneeuw.t Baasje zegt dat zoiets het liefste was wat hij kon bedenken toen hij nog op wintersport ging. Sporen trekken waar nog niemand geweest was voor hem, skieën zoals op dons. Dat is (was) voor onze baas de max en ook voor ons is het dolle pret.
In een gracht waar de sneeuw bijeen gewaaid is kan je zo heerlijk je kop in de sneeuw steken en dan onder de sneeuw doorschuiven. Heerlijk is dat voor een Drent.
Dat die andere thuisblijvende baasjes dit maar eens lezen, dan weten ze gelijk wat ze hun honden onthouden. Zelfs die chiwadingeskes hebben sneeuw graag. (zeggen ze toch)
Vrijers, dappere, spoorzoekers, we krijgen ze aan de deur de laatste vier dagen. Enkele hebben we al gezien, van de andere zie je de sporen in de sneeuw.
De dapperste is daarjuist aan de deur geweest. Die stond gewoon aan de voordeur te krabben ! Moe je weten dat het zowat de kleinste Jack Russell is die er in België rondloopt.
We kennen hem als durver en dapper, amper een vuist hoog is hij van niets of niemand bang. Hij woont aan het eind van de parallelstraat met onze straat en gans aan het eind daarvan, zon 200 meter van bij ons weg.
Daarstraks zijn we langs daar de wandeling gestart en Belle heeft daar in het midden van de straat een plas gemaakt. Voor Jackske met zijn fijne neus dus een kleintje om die loopse teef en haar adres terug te vinden . Het is niet de eerste maal dat hij met ons een eind mee loopt als we gaan wandelen. Meestal loopt hij dan na 100 meter terug naar huis.
We staan er toch wel van te kijken dat hij hier nog aan de deur aankomt en dan nog zin heeft om een wip te komen maken !
We zegden het al, het is een heel klein Jackske en met zijn korte pootjes moet hij op zijn minst met zijn buik door de sneeuw schuiven ! Dus die piemel zal dan ook wel diepgevroren zijn ! Niet verwonderlijk dat ik niet sta te springen om hitsig Jackske zijn wipje te laten maken
Morgen zullen we Jan, het baasje van Jackske, wel inlichten wat voor een would be pornoster hij in huis heeft, of is het zo meer een bospoeper ?, eentje die ook aan huis komt om aan zijn gerief te komen !
De vraag waar veel mensen mee bezig zijn blijkbaar. Voor ons Drenten is het allemaal gelijk.
We hebben het uiteraard of het nu wel al dan niet een witte Kerst gaat worden ? Het ziet er nu toch al dagen naar uit dat het WIT gaat worden
Maar als we deze morgen onze snoet de eerste maal buiten staken bleek het al flink wat warmer dan de vorige dagen. t Baasje vertelt ons dat het al tijdens de nacht boven nul geworden is. (wat dat ook moge zeggen boven nul?)
Wij merken wel dat het overal drupt, en wel juist tegenovergesteld met anders. Gewoonlijk gaan we onder een boom of struik staan om te schuilen bij regen. Als we nu onder een struik of boom staan dan drupt het daar en even verder, vanonder de struik weg, is het droog Raar landje soms/meestal die Belgik, we gaan onze baas soms toch nog moeten gaan geloven..
Zullen we gaan weddenschappen afsluiten over die al dan niet witte Kerst ? t Baasje vraagt of het in onze kop gekropen is, de waanzin en ook nog wat wil je dan verwedden ? een soepbeen, een kauwbotje ? t Is blijkbaar niet simpel, je moet dan ook nog een deurwaarder dat laten constateren, de gokcommissie van vadertje staat moet er van op de hoogte zijn (om ook een kauwbeen te kunnen meepikken)
We horen het al van onze baas, op die manier zullen we niet aan een extra Nieuwjaar zakgeld geraken
En wat gokken jullie nu, zonder prijzen en inzetten ?
Als je de ijspegels an de dakgoot ziet hangen dan zou je denken dat het gedooid heeft, maar niets is minder waar. Ze zijn ontstaan door enkele uren zonneschijn. Op plaatsen waar de zon niet aan kon is het link blijven vriezen.
In Frankrijk hadden wij enige weken last met de satelliet verbinding van de TV. Toen hing daar zon 3 cm sneeuw tegen de schotel geplakt.De ijspegels die voor d schotel hangen hebben blijkbaar geen invloed op de ontvangst.
Wat wel invloed heeft op ons zelf is dat heerlijke kacheltje. Dat begint al wanneer het baasje een mand hout gaan halen. Dat doet m achter in de tuin in het houtkot. Daar lopen we graag mee naar toe omdat er al eens een kat heeft gewoond. Toen was er geen sprake van muizen. Nu de kat een Drentenvrij houtkot heeft opgezocht hebben de muizen weer een groot deel ingepalmd.
Het is een plaats waar alleen wij en het baasje komen. Het vrouwtje is niet zo happy met muizen, dit in tegenstelling met ons drieën. Als wij in het houtkot komen zijn de muizen allang verjaagd voor het baasje binnenkomt.
Van t moment dat het baasje dan de kachel aansteekt zijn wij niet meer weg te slaan van de vierkante meter het dichtst bij de kachel. Ook wanneer de kachel moet bijgevuld worden is het een probleem voor t baasje. Opstaan om het hem gemakkelijker te maken is aan ons niet besteed. Wij liggen en we blijven liggen, alleen al maar uit schrik dat één van de andere het beste plaatsje inpikt
Marian, een trouwe lezeres van ons blog en tevens t vrouwtje van Max heeft een foto ingestuurd waar ze ook nog eens een prijs mee kan winnen.
Wijzelf hebben al gestemd. En nu durven we jullie vragen van hetzelfde te doen. Solidariteit onder bloglezers gaan we dat noemen. Ook jijzelf maakt kans op de iPad die voorzien is voor de stemmers !
Doen dus en klikken op de rode link in de mail van Marian hieronder .
Marian Willemsen wil je de bijzondere buitenfoto van M Willemsen laten zien en vraagt je om op deze foto te stemmen. De 3 makers van de buitenfoto's met het grootst aantal stemmen winnen een iPad. En ook onder de stemmers wordt een iPad verloot.
Marian schrijft: Hoi Jan, Wat fijn dat je wilt stemmen en wat irritant dat de link op het blog niet werkt. Dus stuur ik hem maar zo even door. Dank je wel, Marian.
21 December, de langste nacht van het jaar of de datum waar tussen zonsondergang en zonsopkomst de langste tijd tussen ligt. Want in de praktijk was het gisterenavond langer licht dan enkele dagen geleden.
Het zal wel een oorzaak hebben bij de wolkenloze hemel en de volle maan waarschijnlijk.
Als we dan de langste nacht hebben dan vloeit daar logisch ook de kortste dag uit voort. Een groot deel van de dag gaat nu al een week lang op aan sneeuwruimen. En zo komen we gelijk op de witste dag van het jaar.
Al zes dagen na elkaar staan we s morgens op met een nieuw fris wit kleurtje op de omgeving. Elke dag een nieuw fris laagje (een couchke zegt het baasje) over straat en tuin. Ook de huizen en vooral de daken zijn getooid in een uniform wit. Allen gelijk voor de winter, het golfplaten zinken dak van de hangar heeft hetzelfde uitzicht als het chique rieten dak van sommige villas.
Voor ons blijft het van de morgen tot de avond plezant. Vooral tijdens de wandelingen, dan kunnen we ons eens rollen in geuren die allemaal ondergestopt zijn door de sneeuw maar die door Drentenneuzen van op meters ver duidelijk waarneembaar zijn. En t baasje die mort nu eens niet dat we ons rollen in de sneeuw. Integendeel zelfs, hij blijkt het nog amusant te vinden ook !.
Belle is loops ! We wisten het al enkele dagen maardoor Belles poetswoede hadden we nog ergens een drupje gevonden. Maar Belle likt zich zo dikwijls dat het nu in het begin niet opviel dat ze loops was. Dan maar even wat nader aan een inspectie onderworpen en inderdaad, het was zover.
Vrijdag meldde Dr. Nelly dan dat de uitslag van het Von Willebrand bloedonderzoek in orde was en voor ons moe was alles comme il faut
Daarstraks zijn we nog eens lags de dierenkliniek gereden voor haar progesteron test, daar hebben we morgenvoormiddag al uitslag over.
Dan teefje nummer 2Hera die al een ganse week aan het zeuren is om alles die hebben we dan ook gelijk mee genomen. Het vermoeden was schijndracht bij Hera. Ook hier was onze eigen diagnose de juiste. Althans de diagnose van t baasje want het vrouwtje was maar bang dat de sterilisatie van Heros destijds niet gebeurt was zoals het moest en dat Hera drachtig was van haar broer ! ! !
Angst voor niks bleek uit de uitleg van Dr. Nelly. Het gebeurt meermaals dat teefjes twee maanden nadat ze loops geweest is last krijgt van schijndracht. Laat Hera nu loops geweest zijn eind oktober, dan klopt het plaatje perfect met die twee maanden.
Als er dus pups moeten gezoogd worden waar de moeder het niet aankan, Hera heeft melk over !
En ik dan, Heros Is er dan met mij niks mis ? Volgens het baasje alleen dat ik wat minder schrikkerig moet zijn van autobussen en vrachtwagens. Daarom moest ik daarstraks mee naar Turnhout centrum om cadeautjes voor de Kerst te gaan kopen. Het was daar heel druk en omdat het vrouwtje maar geen keuze kon maken, en omdat zoiets zwaar op mijn en t baasje zijn miezels werkte zijn wij maar naar de kunstijsbaan op de Grote Markt geweest.
Daar stonden twee pronte juffers en die vroegen of het baasje een abonnement van een fitnesscentrum wilde winnen. Die hadden natuurlijk onze baas zijn (bolle)lijn gezien. Als zij van ons een foto mochten maken met een kerstmuts op dan kon het baasje winnen. Het baasje ook niet van gisteren, heeft dan gezegd dat zij een foto mochten maken als wij drie (!) mutsen kregen, voor elke Drent ééntje.
En zo hebben wij een foto en drie mutsen, één van de volgende dagen houden we modeshow met kerstmutsen
Wraf ! Wat is het winterlandschap toch mooi hé. Elk sneeuwvlokje die vannacht en vandaag is gevallen is blijven plakken op ieder takje , hegje, ...... "Ons bos" , op 100 meter van mijn voordeur, werd hierdoor omgetoverd tot een feeërieke omgeving. Om van dat alles ten volle te genieten, maakten wij een extra lange wandeling vandaag. Met halverwege een pitstop om de baasjes te laten opwarmen met een kopje dampende koffie , en zoetigheden waar mijn tanden van aan elkaar zouden plakken.
Mijn winterpelsen fraksken maakt dat ik geen last heb van de sneeuw en vrieskou. Heb zelfs nog eens grondig de waterstand van mijn favoriete gracht gecontroleerd, héérlijk verfrissend. Mijn baasjes zeggen dat ik mag gaan meedoen met de ijsberen die elk jaar op nieuwjaarsdag een duik in het koele zeewater nemen.
Verder onderweg dachten we eventjes verzeild te zijn geraakt in het verhaal dat verteld wordt op 25 december.
In de verte doemde uit de sneeuwvlokken een ezel, twee paarden, twee honden , een vrouw en een man op. Wie zat daar op de rug van die ezel ? Nee het was niet Maria maar een border collie. Ik werd al vlug de dikke maat van "ezeltje". Ezeltje mocht net als de honden los lopen. Ikzelf vind ezels super en ezels vinden mij ook altijd super.
Met de beauceron en de border collie was het ook aangenaam kennismaken.
Gelukkig waren de paarden honden gewoon, ik kon zomaar tussen hun poten lopen. Samen gingen we nog een héél eind op stap . De mensen zaten niet op de paarden maar liepen er naast . Ze werden aan een leiband uitgelaten.
Wandelaars die ons groepje zagen voorbijgaan, werden vertederd. Bijna thuisgekomen kwam ik nog mijn maltezermaateke Bob tegen. Die moet nu een fluo jasje aantrekken want anders zie je hem niet lopen in de sneeuw. Daar heb ik als mantelhond helemaal géén last van !!!!! Nog een warme lik voor jullie snoeten en tot binnenkort eens. Van mijn baasjes moet ik nog hun groeten doorgeven,
Wroef, Harko
Zeg nu zelf, dat verhaaltje is toch ook te mooi om voor onszelf te houden, vinden jullie nu zelf niet ? En dan moet je de fotos nog zien.
Deze mail lag daarjuist in de mailbox toen de baasjes thuiskwamen van de 40° huwelijksverjaardag van Tante Rita en Nonkel Luc.
Het is een mail van Anita, het vrouwtje van Wiebe, ons Drentenmaatje uit Aarschot waar we twee weken geleden ook al zijn gaan wandelen.
Onze baasjes vonden het een heel mooie boodschap en laten jullie dus mee genieten.
Morgenvroeg plaatsen we nog een toegezonden mail van Ronny en Carine, de baasjes van onze Harko. Die hebben een opmerkelijke ontmoeting gehad tijdens de wandeling. Maar dat is voor morgenvroeg, nu de mail van Anita en familie
Belle & co
Leise rieselt der Schnee... hoe dik is de sneeuwlaag bij jullie ?
Hier nipt 9 cm en opnieuw dwarrelen de vlokken in het schijnsel van de lichtjes. Zo stil buiten en zo mooi.
Een autoloze straat. Je gaat te voet of je blijft thuis. Het heeft iets nostalgisch die rust. Een zondagmiddag lang terug het kinderlijk blije voelen van vroeger als het gesneeuwd had, zalig ! We zijn met z'n allen in de buurt gaan sleeën en sneeuwballen gooien in een wei met voldoende helling om te gillen, maar te weinig om met je kop in de prikkeldraad te eindigen.
Het is een prachtig stukje Breughellandschap, maar doordat het zo hevig sneeuwde, moest het fototoestel jammer genoeg in de tas blijven.
Met de foto in bijlage hebben we ons ongeveer plat gelachen. Wiebe in de jas van Jasmine gestoken... die beduusde kop, och arme, maar de mouwlengte was precies goed ! Groetjes, Anita
Wiebe en zijn vrouwtje, enkele weken geleden met zijn verjaardag.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
