Tegen de leugen, de multicul, de islamisering, de politiek-correcte dogma's en de volksverraders van Vlaanderen
12-06-2008
Vlamingen (autochtonen) discrimineren mag
Tot op vandaag heb ik het inquisitiecentrum van de omhoog gevallen
broer van de gouverneur van Vlaams Brabant niet gehoord. De zichzelf
roemende onderzoeksjournalisten van de regimepers trouwens ook niet.
WEG
MET HET EIGEN VOLK EERST is niet alleen een slogan maar keiharde
realiteit geworden. De rode mosselvrienden achterna lopend zien de
"goede bestuurders" van de CD&B en N-BA er blijkbaar ook al geen
graten in, net als die hypocrieten van de open BLD. Van de sossen
weten we al jaren dat "het volk" er enkel is om hen postjes en profijt
te bezorgen en zeker niet omgekeerd.
Het betreft de financiering van het onderwijs.
Stel:
twee lagere scholen, de een in Borgerhout en de andere in Zoetenaaie.
Beiden met exact 200 leerlingen. Die in Borgerhout uitsluitend met
allochtone leerlingen, vooral van Marokkaanse, Turkse en andere
zuiderse afkomst. De school in Zoetenaaie enkel met suffe autochtone
kindertjes. Voor alle duidelijkheid: beide scholen behoren tot
hetzelfde net want dan wordt de vergelijking nog schever getrokken. Of
heb ik het mis, pyromaantje Frank?
Scholen worden, wat me logisch lijkt, gesubsidieerd volgens het aantal
leerlingen. Andere criteria, zoals voor dommeriken, naïevelingen,
achterlijken en debielen worden niet gehanteerd. Gelukkig bestaan er
speciale scholen voor kinderen met een psychische, mentale of
motorische handicap.
De oikofobe potverteerders van de Vlaamse regering hebben er echter
iets op gevonden om de eigen bevolking nog maar eens in het zak te
zetten.
Ik geef het woord aan Anke Van dermeersch.
Nieuwe financiering leerplichtonderwijs straft witte scholen':
Van de massa aan extra toelagen en subsidies die verenigingen van en die
werken met allochtonen mogen ontvangen, komt er vanaf volgend jaar nog
een nieuwe vorm van anti-Vlaamse discriminatie bij.
Vanaf volgend
jaar zullen de scholen immers niet langer enkel op basis van het aantal
leerlingen gefinancierd worden, maar zullen ze ook extra middelen
krijgen indien hun leerlingen aan bepaalde indicatoren voldoen.
Zo zal een leerling die thuis geen Nederlands spreekt aan de school zon 194 extra opbrengen.
Per leerling waarvan de moeder geen diploma secundair onderwijs bezit, zal de school ongeveer 114 extra krijgen.
Ook de buurt waarin de leerling woont, kan voor extra middelen voor de school zorgen, zon 95 .
En indien de leerling een schooltoelage krijgt, krijgt de school ook nog eens zon 340 erbij.
Concreet
houdt dit in dat een school van zon 200 leerlingen, waarvan er veel
voldoen aan bovenvermelde indicatoren, gemakkelijk 65 000 meer aan
werkingsmiddelen genereert dan een school van dezelfde grootte, gelegen
in een grotendeels autochtone buurt, waar de leerlingen thuis
Nederlands spreken, de moeder normaal tot goed opgeleid is en beide
ouders werken zodat de kinderen niet in aanmerking komen voor een
schooltoelage. En toch moet ook de laatste school voldoen aan alle
verplichtingen die haar opgelegd worden!
Vlaams kinderen, met
een geschoolde moeder, die werkt opdat haar kind niks te kort zou komen
en dus geen studiebeurs nodig heeft en bovendien in een nette buurt wil
wonen omwille van de veiligheid voor haar kroost, zijn de minimum waard.
Met
dit decreet wordt de lat tussen gemeenschaps- en vrij onderwijs
eindelijk gelijk gelegd, jubelen alle voorstanders. Het Vlaams Belang
is echter van mening dat de onderwijsminister hiermee rechtstreeks
ingrijpt in het eigen pedagogisch project van elke school door enkel
extra geld te voorzien voor bepaalde doelgroepen. Aan het feit dat ook
de zogeheten witte scholen ook lovenswaardige inspanningen leveren om
aan al hun leerlingen kwaliteitsvol onderwijs te verstrekken, wordt
volledig voorbijgegaan. Onder het mom van gelijke kansen wordt met
dit decreet de vrijheid van het vrij onderwijs dan ook volledig
ingeperkt!
Bij deze een simulatie van de effecten van de nieuwe werkingsmiddelen op de financiering van de scholen met 200 leerlingen.
Twee
scholen met 200 leerlingen in het lager onderwijs, waarvan school A
veel allochtonen telt en school B geen allochtonen heeft. De
basisfinanciering is voor elke school dezelfde nl. 640 x 200
leerlingen = 128 000 .
Maar met de bijkomende middelen voor:
- taal: 111 leerlingen x 194 = 21 534
- opleiding moeder: 111 leerlingen x 114 = 12 654
- buurt: 166 leerlingen x 95 = 15 770
- schooltoelage: 58 leerlingen x 340 = 19 720
Het totaalbedrag financiering voor school A met allochtonen is 198 318 .
Het totaalbedrag voor school B zonder allochtonen is 128 040 .
Als
de school met allochtonen dan ook nog een school uit het
gemeenschapsonderwijs is (wat in veel gevallen zo is), dan wordt dat
totaalbedrag nog verder scheefgetrokken tot 208 080 . Maar liefst een
verschil van bijna 80 000 voor wat normaal gezien hetzelfde onderwijs
zou moeten zijn.
Het Vlaams Belang roept het personeel van de
witte scholen en de ouders van de Vlaamse kinderen die aldus het
minimum waard worden op om massaal te protesteren tegen deze zoveelste
anti-Vlaamse discriminatie en de eigen volk laatst politiek van de
Vlaamse regering weg te stemmen bij de Vlaamse verkiezingen van volgend
jaar.
Toen het Europees Parlement in Straatsburg op 20 februari 2008 de
ratificatie van het EU-hervormingsverdrag aannam, werd met
overweldigende meerderheid (499 tegen 129 stemmen) ook een aanvraag
verworpen, waarin de EU zich verplichtte het resultaat van het Ierse
referendum te respecteren. Op democratische wijze besliste een
parlement om het resultaat van een democratisch beslissingsproces niet
te respecteren.
De
toenmalige Sovjetdissident Vladimir Boekovski vond de vergelijking
tussen de EU en de USSR best wel kunnen: Net als de Sovjet-Unie draagt
ook de EU de kiem van het verval in zich, liet hij noteren.
De
Ieren zijn de enige Europeanen die zich dus in een referendum op 12
juni zullen kunnen uitspreken over het EU-hervormingsverdrag. In België
durft men dit niet meer al is het maar om onze partij niet teveel
wind in de zeilen te geven inzake de kwestie van het Turkse
lidmaatschap, herinnert u het zich nog?
Opvallend in de
politieke strijd in Ierland: ook hier juichen alle systeempartijen
ongeacht of ze nu links of rechts staan de nieuwe EU-structuren toe.
Eén partij bedreigde haar parlementairen dat ze automatisch uit de
partij zouden worden gezet, mochten ze het in hun hoofd halen om het
verdrag af te keuren. Een recente opiniepeiling toonde trouwens aan dat
het percentage neen-stemmen de achterstand op het aantal ja-stemmen aan
het inlopen is, wat misschien wel een verklaring is voor de
zenuwachtigheid. Stel u voor dat het soevereine volk van Ierland het
EU-hervormingsverdrag zou afkeuren .
Alleen het onafhankelijke
en nationalistische Sinn Fein spreekt zich uit tegen het nieuwe
EU-verdrag. Het tast niet alleen de jarenlange neutraliteit van
Ierland aan, maar het betekent ook een inbreuk op de soevereiniteit van
onze eiland, aldus een woordvoerder. Wat Sinn Fein als
links-nationalistische partij kritiseert, wordt ook in gans Europa door
allerlei EU-kritische en identitaire groepen en partijen gehekeld. Ook
voor het Vlaams Belang kan dit verdrag niet: de immigratie wordt er als
het ware door geïnstitutionaliseerd, als volk hebben we daarentegen
geen enkel vetorecht in die zaken die voor ons fundamenteel zijn. En we
kunnen zo nog een tijdje doorgaan.
Soms lijkt het wel alsof
deze Europese superstaat die de EU is, de Europeanen voor de volgende
keuze wil stellen: het is of de EU of democratie. En dat in het
continent waar de democratie juist ontstond .
We kijken met meer dan gewone belangstelling uit naar de resultaten van het Ierse referendum.
Er ligt een staat te sterven,
Was nooit geheel gezond,
Hij liet een volk verderven,
Ging zelf daaraan ten grond.
Er ligt een staat te sterven,
Die oogen hebben zien 't -
Heeft menig menig werven
Een goeden dood verdiend.
Er ligt een staat te sterven,
Heel zachtjes, zonder pijn.
Twee volkeren zullen erven.
Ik zal op de uitvaart zijn.
René De Clercq
Dit gedicht is méér dan ooit brandend actueel. Misschien komende donderdag eventjes stilstaan bij de sterfdag van deze toch wel zeer bijzondere vlaming.
Ik neem even over van deze webstek waar u zowat alles te weten kunt komen over deze West-Vlaming waar wij bijzonder fier op zijn.
Ic Dien Deerlijk herdenkt naar jaarlijkse gewoonte in
samenwerking met het René De Clercqgenootschap het overlijden van deze
Deerlijkse dichter en strijdende Vlaming.
In een sobere herdenking met voordracht, lied en
bloemenhulde, wordt de dichter, één der drie Deerlijkse groten, geëerd.
Ieder jaar is er een gelegenheidstoespraak die dit jaar verzorgd wordt
door Joost Vandommele.
René De Clercq, geboren in Deerlijk op 14-11-1877, was leraar
in Nijvel, Oostende, Gent en tijdens WO I was hij leraar aan de
Belgische School in Amsterdam. Hij was tevens redacteur van de Vlaamse
Stem. In 1917 werd hij conservator van het Wiertzmuseum in
Brussel. Na de oorlog vluchtte hij naar Nederland, waar hij in
ballingschap leefde tot aan zijn dood op 12 juni 1932.
De Clercqs verdienste ligt in zijn omvangrijk oeuvre,
bestaande uit onder andere Vlaamse gedichten, waarvan vele op muziek
werden gezet. De meest gekende zijn Tineke van Heule, Moederken
alleen en De Gilde viert.
Typisch voor deze herdenking is dat alle aanwezigen een bos
veldbloemen meebrengen voor de bloemenhulde.
Wilt u deze Vlaamse bard beter leren kennen, kom dan op 12
juni op 19u stipt naar zijn graftombe, een beeldhouwwerk van J. Cantré,
aan de Sint-Columbakerk in Deerlijk.
De communisten van GROEN! starten een gerechtelijke procedure tegen de bouw van Lange Wapper.
Mieke Vogels: "Laten we een voorbeeld nemen aan een prachtig vooruitstrevend land als Roemenië. Niet voor niets hebben wij Roemenië met open armen ontvangen binnen de Europese unie. Daar is nagenoeg geen fijn stof te bekennen."
Klik op de foto. Klik op "click here to start download" in het nieuwe
scherm. Klik in het tabblad op openen en met een beetje geduld kunt u
genieten van enkele prachtige beelden.
Een jaar na 10 juni 2007 wilde het Vlaams Belang toch wel eens zijn gedacht zeggen over een jaar na 10 juni 2007. En dus werd vorige vrijdag de media uitgenodigd in de Kamer. Met eten en drinken. Dat zou de dames en heren journalisten een middageten uitsparen. Maar die hadden blijkbaar al gegeten. Opvallende afwezigen waren de Vlaamse televisie- en radiozenders. Welke journaalkijker interesseert zich trouwens voor wat de grootste Vlaamse oppositiepartij te zeggen heeft, nietwaar? Slechts enkele kranten doken op. We geven toe: Gerolf Annemans is Bettina Geysen niet, maar hij is alleszins geestiger Het jaar Wetstraat na 10 juni 2007 noemde hij de Boulevard of Broken Dreams. En om dat te staven haalde hij een dikke bundel boven waarin alle schone beloften van Leterme stonden opgesomd met hun resultaat: noppes! Nul komma nul. Driemaal niks!
In zijn gezelschap kwamen minder grapjassende, maar niettemin dossiervretende Kamerleden als Bart Laeremans (justitie en veiligheid), Koen Bultinck (sociale zaken en volksgezondheid), Hagen Goyvaerts (begroting), Francis van de Eynde (buitenlands beleid), Rita de Bont (energie) en Joris van Hauthem (communautaire zaken) aantonen dat het tot nu toe allemaal een maat voor niets is geweest. Er is nauwelijks een verschil met het geklungel en de besluiteloosheid van paars. Hagen Goyvaerts wilde blijkbaar niet onderdoen voor Annemans qua spitsvondigheid: hij omschreef het beleid van het afgelopen jaar als de Bermudadriehoek van Leterme waarin alle beloften spoorloos verdwijnen.
Goed, maar wat stellen de Bozen daar tegenover? Bewezen werd alleszins dat zij niet stilzitten en dat zij het parlement wel degelijk als hun werkplek beschouwen. Ten bewijze o.a. hun talrijke pogingen om de borrelnootjes te laten uitgroeien tot volwassen hoofdschotels. Na een jaar zit de federale regering volkomen klem. De enige uitweg uit de impasse zijn vervroegde verkiezingen. Zelfverzekerd zei Annemans dat het Vlaams Belang daar absoluut geen schrik voor heeft. Integendeel, laat ze maar komen. De kans om duidelijk Vlaams én rechts te stemmen is nog nooit zo groot geweest als nu. Bruno Valkeniers knikte niet nee
Iets van gehoord? Iets van gezien op onze al of niet commerciële royaal (letterlijk en figuurlijk) overgesubsidieerde betweters? Iets van gelezen in onze zichzelf bevlekkende kwaliteitspers?
Het kan natuurlijk zijn dat deze walgelijke terechtstelling mij volkomen ontgaan is net zoals de rechtszaak hierover. Misschien lijd ik aan amnesie of zoiets.
Maar ik had nog niet verteld dat het om "pakistanen" ging die op beestachtige wijze een blanke jongen van 15 hebben gemarteld.
Snapt u het plaatje? De feiten zijn zo verschrikkelijk dat ik het me zeker terug zou herinneren indien deze lynchpartij ook maar enige aandacht in de media zou hebben gehad. En toch zegt het me niets.
Niet moeilijk, "googelt" u zelf maar eens met de naam van het slachtoffer: Kriss Donald. Niet één resultaat voor de Nederlandstalige bilzieke pers.
Ik neem even over van Angeltjes waar ik geschokt het nieuws vernam.
Kriss Donald, een tengere 15-jarige scholier is op 14 maart 2004 opgepakt in de straten van Pollockshields, Glasgow. Zijn ontvoerders waren Britse moslims van Pakistaanse oorsprong die weerwraak wilden nemen op een blanke man - om het even welke blanke- naar aanleiding van een vechtpartij die ze hadden meegemaakt tijdens het voorafgaande weekeinde. Ze reden uren rond met Kriss terwijl ze hem op de grond hielden in hun auto en hem pijnigden. Ze brachten hem uiteindelijk naar een braakliggend stuk grond waar hij werd afgemaakt. Voor hij het leven liet, werd hij verbrand met sigaretten, gecastreerd, zijn ogen werden uitgehaald en hij kreeg veertien messteken. Met benzine overgoten, werd hij levend in brand gestoken. Hij kon nog enkele meters over de grond kruipen, vooraleer hij genadevol de geest gaf.
Let eens goed op wat er op de webstek van de de GVJ vandaag staat te lezen: Het is algemeen aangenomen dat door
de opwarming van de aarde en met het daarmee gepaard gaande smelten van
de poolkappen het waterpeil wereldwijd zal stijgen. Verschillende
Vlaamse wetenschappers zijn echter tot de conclusie gekomen dat het
waterpeil van de Schelde net zal dalen.
De onderzoekers stelden al een debietafname van het Seine-bekken
vast van zo'n 30 tot 50 procent en verwachten nu op vrij korte termijn
een gelijkaardige daling in de Schelde.
Maatregelen zijn dringend nodig stellen de onderzoekers want een
tekort aan water heeft negatieve gevolgen als verlaagde waterkwaliteit
en tekorten aan water voor landbouw en industrie.
Als oplossing denken de wetenschappers aan overstromingsgebieden en
opvangbekkens. Met het nemen van zo'n ingrijpende maatregelen kan men
best niet te lang wachten, besluiten de onderzoekers.
Ik vermoed mocht de debietafname van het Seine-bekken met 50% gedaald zijn dit ook al lang niet meer bevaarbaar zou zijn. Ten tweede vertellen ze er niet bij, mocht de afname dan al 30% zijn, dat deze gebeurt door de overvloedige besproeïng van de akkers. Maar alarm blazen dat door de opwarming van de aarde het Schelde-bekken "droog" zal komen te staan en als oplossing overstromingsgebieden en opvangbekkens creëren gaat mijn petje te boven. Iemand met meer verstand? Trouwens, de wereld is in sneltempo aan het ... afkoelen.
"MIJN BRANDSTOF IS DE KRACHT VAN MIJN OVERTUIGING"
Een van de zeldzame keren dat de nullen niet gebrand waren om te liegen, te verzwijgen of het Vlaams Belang in een verkeerd daglicht te stellen. Al deed de gelaarsde kattin haar best om giftig uit de hoek te komen. Ze genoot zichtbaar telkens ze dacht vals glimlachend De Winter een mes in de rug te kunnen duwen. Ze vindt zichzelf dan ook één groot rood licht. Voor een opponent als Filip De Winter is ze echter meer dan een maatje te klein.
Al bij al een sereen vraaggesprek waarbij, wonderwel, de nullen Filip meestal lieten uitspreken.
Aanklacht plaatst hierbij de integrale uitzending van De Keien van de Wetstraat op het net om te voorkomen dat, zoals het was destijds toen Frank Vanhecke er te gast was, net deze uitzending niet te herbekijken viel. Dit kan echter niet anders dan in vier delen.
(volgende hier weggeplukt) Slotvraagje(s): zou Filip Dewinter de vragen ook op voorhand gekregen hebben? En welke Filip zou het meeste indruk gemaakt hebben? De houterige Filip van Saksen-Coburg of de spontane en gedreven Filip Dewinter? Het zou een leuke peiling zijn, maar u kan het zelf wel raden
Naar aanleiding van een paar klachten die de VRT ontving aangaande het feit dat er te weinig Marokkanen en Turken in hun programma's aan bod komen, heeft de VRT beslist het programma "opsporing verzocht" TWEE keer per week uit te zenden.
Het is met de Forza Flandria zoals met de progressieve frontvorming: hoe meer erover gepraat wordt, hoe verder weg het lijkt. Het heeft er ook alle schijn van dat bewust gestuurde lekken en het gooien met modder elk initiatief in die richting bij voorbaat moeten kelderen. Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, zoals Elsschot schreef. En, in het geval van de Forza Flandria, helaas een handvol egos En dat is jammer. Doodjammer.
Belgische impasse
Het siert Filip Dewinter dat hij er voor pleit om de eigen egos, het eigen grote gelijk en het partijbelang opzij te schuiven om te komen tot een bundeling van rechtse en Vlaamsgezinde krachten. Die bundeling zou zoals commentatoren opmerken een echt machtsblok creëren waar de andere partijen nauwelijks omheen kunnen. Want, Vlaams Belang, LDD en N-VA komen samen in de buurt van veertig procent van de Vlaamse stemmen. Het zou de Forza Flandria meteen incontournable maken in de Belgische politiek. En het vermolmde België het finale duwtje in de rug kunnen geven om voorgoed te verdwijnen in de annalen van de geschiedenis.
Dat de media en het Belgische establishment er alles aan doen om dat scenario te kelderen, ligt voor de hand. Maar de feiten zijn wat ze zijn. De politieke impasse is totaal. Alleen een bundeling van die Vlaamsgezinde krachten in welke vorm dan ook - kan de impasse doorbreken en een nieuwe toekomst inluiden voor Vlaanderen. Wie dat niet doet of bewust weigert, houdt niet alleen de impasse en de status quo in stand, maar ook een onwerkbare Belgische staat. Het gaat al lang niet meer om het doorbreken van het dwaze cordon sanitaire dat de Franstalige partijen in communautaire onderhandelingen bij voorbaat in een zetel zet, het gaat om onze Vlaamse welvaart en toekomst.
Paniekvoetbal?
Ons pleidooi voor een bundeling van Vlaamse en rechtse krachten is niet nieuw. Op 10 juni 2004, net na de historische verkiezingsoverwinning van het toenmalige Vlaams Blok, stak mijn voorganger Frank Vanhecke in een grootmoedig gebaar zijn hand uit naar de Vlaamsnationalisten van N-VA. Dat de N-VA het aanbod afwees en koos voor een (Belgisch) verstandshuwelijk met CD&V hebben we nooit goed begrepen en altijd betreurd. In sommige krantencommentaren werd het voorstel nadien afgeschilderd als een vijandig overnamebod. Vandaag heet een gelijkaardig voorstel plots een zwaktebod of zowaar paniekvoetbal. Tja, het zal wel nooit goed zijn zeker?
Politici of journalisten die zich wagen aan boude voorspellingen als het VB is over zijn hoogtepunt heen, het is een partij in moeilijkheden of zwaar verlies staat in de sterren geschreven zouden hun wensen wel eens voor werkelijkheid kunnen nemen. Met alle respect en in alle ernst, in vergelijking met de meeste andere partijen is Vlaams Belang nog altijd een grote partij. Wij zijn en blijven de motor van de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte. Tot spijt van wie t benijdt
Bezinning
Onze oproep voor een krachtenbundeling is niet ingegeven door kortzichtig eigenbelang maar door de rotsvaste overtuiging dat we de handen in elkaar moeten slaan om Vlaanderen vooruit te helpen. Een partij is - voor ons geen vehikel voor eigen glorie of politieke carrière, geen doel op zich, maar slechts een middel om ons doel te bereiken. En dat doel is Vlaamse onafhankelijkheid. Niets meer, niets minder. En hoe die Vlaamse staat er dan moet uitzien, dat zijn zorgen voor later. Dat wij op een aantal punten van mening verschillen met LDD en N-VA? Dat zal wel, natuurlijk. Maar nu het Belgische regime in een zware crisis verkeert, zou het onverstandig of bijna misdadig zijn om zich blind te staren op meningsverschillen in plaats van te focussen op wat ons bindt.
Onze oproep voor een Forza Flandria is geen wanhoopsoffensief, maar een welgemeende oproep tot bezinning. Een oproep om uit de loopgraven te komen, de persoonlijke vetes op te bergen en mekaar niet langer te bestoken met friendly fire. De enige die daar beter van wordt en zich bij verkneukelt is het Belgische establishment. En, zeg nu zelf Bart en Jean-Marie, dat kan toch niet de bedoeling zijn?
Wij gooien onze partij, het werk van duizenden militanten en de hoop van honderdduizenden Vlaamse kiezers niet overboord. Maar wij hebben wel de moed om verder te denken, de hand uit te steken en de platgetreden paden van de Vlaamse politiek te verlaten. Omdat het Belgische regime in een ongeziene bestaanscrisis verkeert en omdat er zich voor Vlaanderen een unieke kans aanbiedt om het Belgische juk af te schudden.
Wie denkt dat het Vlaams Belang afgeschreven is, maakt een zware inschattingsfout en een strategische fout. Wij zijn een kerngezonde en levenskrachtige partij die best wel op eigen benen naar de kiezer durft stappen. Wij hebben geen gigantisch probleem, België heeft een gigantisch probleem. Als er iets is wat de afwijzende reactie uit de hoek van LDD haarscherp aantoont, is het wel dat er in Vlaanderen maar één partij is die onomwonden kiest voor Vlaamse onafhankelijkheid. Geen halfzachte praatjes over meer bevoegdheden of met België als het kan, zonder België als het moet, maar Vlaamse onafhankelijkheid. Ook N-VA danst op een slappe koord. Ze hebben zich sterk gemaakt en tot in den treure beloofd dat ze de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde zouden realiseren en een ingrijpende staatshervorming in de wacht zouden slepen. Daarvoor zijn ze een schijn- of verstandshuwelijk aangegaan met CD&V en blijven kiezen voor een onzekere en vooralsnog voor Vlaanderen resultaatsloze paringsdans met de francofonie.
Laat het duidelijk zijn. Wij hebben onze hand uitgestoken. Wij hebben gedaan wat we moesten doen. De Forza Flandria is door de andere partijen voorlopig begraven maar moet een na te streven doel blijven. Er staat de Vlaamse onafhankelijkheid niet veel meer in de weg. Droom kan eindelijk daad worden. Maar dat vereist staatsmannen. Met bange, koppige of rancuneuze politici schiet Vlaanderen niet veel op.
Bruno Valkeniers voorzitter@vlaamsbelang.org
Als toemaatje: Marie-Rose Morel
Vrijwillige Brandweer (deze column schreef ik op 25 november voor www.forzaflandria.net)
Een donderdagnamiddag in de federale kamer. Op de agenda de inoverwegingneming van een voorstel van het Vlaams Belang om België te splitsen. Normaal gezien een routineklus. Een inoverwegingneming wordt immers altijd gestemd, als bewijs dat in een democratie over élk voorstel nagedacht mag worden.
Deze bewuste donderdag lijkt het echter geen routineklus te worden. De Franstalige partijen hebben de Vlaamse politici immers een "bewijs van hun aanhankelijkheid aan België" gevraagd. Het verwerpen van de inoverwegingneming vinden ze een gepaste geste ...
Op het ogenblik van de stemming zijn enkele Vlaamse protagonisten strategisch afwezig. De rest van de Vlaamse parlementsleden - buiten uiteraard de indieners - stemt tegen of onthoudt zich. De Forza Wallonia heeft het gevraagde "bewijs van aanhankelijkheid aan België" van de Vlamingen op zak ... De Forza Flandria was niet op de afspraak. Een ontluisterende vaststelling.
Waarom durven Vlaamse politici niet wat voor Waalse politici een automatisme blijkt ? Waarom is een Forza Wallonia steeds paraat als het er politiek écht op aan komt, en blijkt de Forza Flandria op diezelfde momenten steeds een dode letter ?
De terminologie is misschien recent, de krachten die samen de Forza Flandria moeten vormen, tasten mekaars grenzen al decennia lang af. De échte liberalen, de christendemocraten en de Vlaams nationalisten. Eigenaardig genoeg kwamen de Coburgs in de jaren '30 al tot deze conclusie. In '31 schreef Albert I aan zijn zus dat er drie krachten de Belgische troon bedreigden. De klassieke liberalen, de christendemocraten en de Vlaamse activisten. Als België's bondgenoot noemde hij de socialisten, met hun nationaal en Belgisch karakter. Als 80 jaar geleden België al deze analyse maakte, is het toch beschamend dat de potentiële Vlaamse bondgenoten deze formule tot op heden onbenut lieten. Beschamend en bedroevend, voor Vlaanderen.
Een succesvolle Forza Flandria zal niet afhangen van een duur logo, goed gelegen hoofdkwartier of indrukwekkend organigram. Voor mij mag de Forza Flandria een soort van "vrijwillige brandweer" zijn. Ieder in het dagelijkse leven op zijn eigen domein. Maar wanneer er aan de belangen van de Vlamingen geraakt wordt, spoeden allen zich naar de vuurhaard en vormen een stilzwijgende en hardwerkende waterketting. Tot de brand onder controle is.
Wallonië kan dit. Op cruciale momenten vormen ze - zonder commentaar - een ketting met links én rechts, want enkel zo raakt het water bij het vuur. De Vlaamse waterdragers daarentegen, discussiëren oneindig over wie waar in de ketting mag staan en vooral, over wie er niet mee in de ketting mag staan. En tegen dat ze doorhebben dat hun ketting te kort zal zijn om de bron en de brand te verbinden ... rest er enkel asse.
Ik hoop van harte dat Vlaamse politici zullen inzien - voor er enkel asse rest - dat we van België toch één goed ding kunnen leren: "eendracht maakt macht".
Natuurlijk is
Kabila een onbekwame potentaat en leider van een corrupt regime. Natuurlijk is
de situatie van de gemiddelde Congolees allerbelabberdst. En, nog het ergste,
jawel, er wordt op grote schaal in Oost-Congo geplunderd, verkracht, gemarteld,
zowel door opstandelingen als door regeringssoldaten.
Tot zover zou ik zeggen: fijne vent, die Karel De Gucht, dat hij dat ook zo
onder de volle internationale schijnwerpers durft te verkondigen. Maar men mag
anderzijds het typisch neoliberale gevoel voor tactische timing en
perceptiesturing niet onderschatten. Want onze BuZa-minister kwam, heel
toevallig, net in dezelfde periode onder vuur te leggen n.a.v. de zaak Pierre
Chevalier, sjoemelaar-eerste-klas, speciaal VN-gezant voor België , en ook nog
bestuurder bij Georges Forrest International, actief in de hoogst obscurante
Congolese mijnbouwsector.
In het boekje Modellen van C, geschreven door strategisch directeur VLD
Noël Slangen, staat nauwkeurig aangegeven hoe je aan miststrategie doet:
als teveel ongewenste publieke belangstelling Uw deel dreigt te worden, maak dan
snel veel lawaai rond iets totaal anders, dat alle media-aandacht naar zich
toezuigt. Beledig bijvoorbeeld eens een corrupte dictator, lok een diplomatiek
incident uit, en neem het applaus in ontvangst. Heeft De Gucht deze
truc-van-de-foor gebruikt om dat vervelend Chevalier-verhaal wat naar de
achtergrond te duwen?
Leterme komt onverwachts te overlijden en zijn geest komt eerder per ongeluk terecht aan de hemelpoort bij Petrus.
Petrus verschiet zich een bult want hij kan zich niet herinneren ooit een bilzieke politicus van dat niveau te hebben mogen begroeten.
Ik vrees dat er iets niet klopt, zegt Petrus, maar we gaan dat eens rustig bekijken wat er best te doen valt.
Na rijp beraad zegt Petrus: We zullen het volgende doen: eerst ga je een dag kijken in de hel, daarna een dag in de hemel. Na die twee dagen mag je zelf VRIJ KIEZEN waar je voor de rest van de eeuwigheid wil blijven.
Zogezegd zo gedaan en Leterme daalt neer ter helle. Eenmaal de enorme poorten geopend staat hij midden een schitterend golfterrein. In het clubgebouw ontmoet hij er een hele hoop politieke vrienden. De ene al chiquer uitgedost dan de andere, allen zeer gelukkig en tevreden. Al gauw worden allerlei herinneringen opgehaald over de tijden dat ze zich aan de belastingbetaler verrijkten, logen en bedrogen.
Na een partijtje golf volgt het diner met het beste van het beste, kaviaar, oesters, kreeft, rijkelijk overgoten met champagne en de duurste wijnen. De nacht wordt doorgebracht met oogverblindende vrouwen die al hun wensen vervullen. Satan, ook aanwezig bij het clubje, blijkt zeer aardig en joviaal te zijn.
Leterme amuseert zich zo goed dat hij, voor hij er erg in heeft, de hel moet verlaten om een dagje hemel mee te maken.
Leterme wordt op een wolk geplaatst en zweeft 24 uren van wolk naar wolk, van harp naar harp, zelf harp spelend en zingend. Zwevende gelukzaligheid valt hem ten deel.
Na 24 uur komt Petrus hem halen en stelt hem voor de keuze. Zo, je hebt nu 24 uur in de hel en 24 uur in de hemel doorgebracht. Nu mag je kiezen in welke van de twee werelden je tot in de eeuwigheid wilt verblijven.
Leterme twijfelt geen moment en kiest resoluut voor de hel en zo geschiedt.
Maar als de poorten opengaan staat hij plots in een troosteloze stinkende woestijn met overal uitwerpselen en afval. Zijn oude vrienden lopen er bij als clochards in smerige vodden. Ze zijn bezig het vuilnis en de kak te verzamelen.
Totaal overstuur stapt Leterme op Satan af en stottert: Ik snap er niks van. Gisteren stond ik hier te golfen, we aten kreeft en dansten, we hadden de mooiste vrouwen tot onze beschikking en en en nu is er alleen nog maar een troosteloze woestijn vol smeerlapperij mijn vrienden zien er niet uit .
Satan onderbreekt hem en grijnst als was hij De Gucht.
VANDAAG HEB JIJ VOOR ONS GEKOZEN. GISTEREN WAREN WIJ NOG OP CAMPAGNE Vrij naar een ontvangen PPP van vriend Rik.
maar ook een onbenul eerste klas en hoerige mosselman. Gebogen neergeknield en de blote kont omhoog. Hij mist zelfs de typische valsheid van een tsjeef al doet hij hard zijn best om Verafstoot te overtreffen in liegen en bedriegen maar hij slaagt er niet in om de perceptie om te buigen in waarheid. Al is dit laatste een ander onderwerp en een universitaire studie waardig.
Weer eens een cassante omschrijving van een politieke tegenstrever? Juist, maar al ben ik politiek (nog) niet actief toch sta ik er als burger middenin, en niet - zoals de beste stuurlui - aan wal.
Laat mij mijn harde oordeel over Leterme eventjes summier verduidelijken.
Volksverrader
Zowel als minister-voorzitter (president zou ik liever vervangen zien omdat dit gewoon het Franse/Engelse woord voor voorzitter is) als in zijn verkiezingscampagne heeft de Sik duidelijk Vlaamse verzuchtingen als hoogste prioriteit gesteld. (opvolger Kris Peeters speelt dit spelletje wonderwel ook) Ondanks 800.000 voorkeurstemmen uit Vlaanderen heeft de man alles, maar dan ook alles, verloochend om het etterende kankergezwel bilziek, met name de Saksensvullers-Cobourg en het profitariaat uit walgië, ter wille te zijn. Als klap op de vuurpijl verklaarde de geit van 5 minuten politieke moed op 26-05-08 op RTL het volgende: de forcing voeren in het parlement geen oplossing is, dat de rechten van de Franstaligen in de Rand moeten gewaarborgd worden en dat elke taalgroep moet begrijpen dat er een onderhandelde oplossing moet komen (geciteerd in De Tijd, 27/5).(hier overgenomen)
Onbenul
Leuteren over goed bestuur of goed bestuur en goed bestuur is zowat het enige dat de man kan. Sinds de maandenlange regeringsonderhandelingen moest de mossel, om bilziek te redden, eventjes vervangen worden door zijn grote voorbeeld in liegen en bedriegen. De Sakskensvullers-cobourg en vooral de liberalen hebben de geit nochtans duidelijk genoeg gemaakt dat ze beter ziekteverlof nam. De 16 was hem echter te machtig zodat de Sik omwille van de smeer de ballen van Birre en het waals profitariaat likt. Dat Leterme en erger nog de N-VA, zich gedraagt als waterdrager voor de dictatuur van het francofone imperialisme valt eerder vast te stellen als geslepen intellectueel opportunisme. Alleen, er gaat bijna geen dag voorbij dat de regeringspartijen elkaar in het haar vliegen, blunders verkondigen of akkoorden opblazen. Onbenul uit machtswellust. Niet meer of minder.
Hoerige mosselman
Dat deze geitenboer zich laat hoereren is uit het bovenstaande meer als duidelijk. Deze man durft op geen enkel moment een duidelijke stelling in te nemen op ethisch noch maatschappelijk vlak om iedereen, in het bijzonder de horde islam-allochtonen en de francofone imperialisten, ter wille te zijn.
Een beter voorbeeld van zijn hoerigheid kon hij niet etaleren als met zijn telefoontje naar kabila, een gedroomde PS-profiteur, uitbuiter, potentaat, machtswellusteling én democraat. (waar kennen we dat nog van?)
In plaats van die neger te negeren en hem op zijn plaats te zetten doet de geitenboer er alles aan om gestolen geld, dat is tenslotte ons belastingsgeld, te mogen blijven storten in de bodemloze Congoleze put.
Leterme: goed bestuur? Laat Congo en het waalse profitariaat vallen en er wordt meer dan 15 miljard euro per jaar bespaard aan nutteloze geldverspilling. Dit bedrag is een belachelijk lage schatting maar we moeten ergens mee beginnen.
Bijvoorbeeld hiermee: ONTWIKKELINGSHULP: HET LAATSTE TABOE
Ik slaagde er niet in om een rechtstreeks bruggetje te bouwen naar het artikel van Francis Van den Eynde zodat ik het hier integraal plaats.
ONTWIKKELINGSHULP: HET LAATSTE TABOE
De snelste en efficiëntste methode om in de politiek gemarginaliseerd te worden en op een morele brandstapel terecht te komen, is in het openbaar vragen durven stellen over het nut van de ontwikkelingssamenwerking. Wie dit doet, wordt onmiddellijk als een paria behandeld.
Zelfs het grote aantal schandalen dat voor een aantal jaren het ABOS (het toenmalige bestuur van Ontwikkelingssamenwerking) geteisterd heeft, veranderde hier niets aan. Omtrent ontwikkelingssamenwerking mag geen kritiek geuit worden. Eén voorbeeld: sinds 30 jaar zijn de opeenvolgende regeringen er niet in geslaagd het geld dat ze in de begroting voor Ontwikkelingssamenwerking voorzien hadden, volledig uit te geven. Dit belet echter niet dat in de programmas van alle politieke partijen - behalve het Vlaams Belang uiteraard al bijna even lang in zoveel woorden geschreven staat dat er moet gestreefd worden naar het optrekken van het budget Ontwikkelingssamenwerking tot 0,7% van het bruto nationaal inkomen. Dat dit er niet bij vergetelheid instaat, wordt aangetoond door het feit dat n.a.v. elke begrotingsbespreking al deze politieke partijen telkens de tribune van het parlement beklimmen om te betreuren dat dit magisch cijfer nog niet bereikt werd.
Men hoeft nochtans geen principiële en absolute tegenstander van intermenselijke solidariteit en van hulp aan hongerlijdende groepen mensen te zijn om zich vragen te stellen over de wijze waarop het westen deze solidariteit en hulp organiseert. Het Vlaams Belang heeft mij in de Kamer aangeduid om voor de fractie zitting te nemen in een OS-organisatie, die er op initiatief van het parlement gekomen is en de pompeuze naam draagt: Belgisch Overlevingsfonds. Ik ben in de loop der jaren in die functie af en toe projecten op het terrein gaan inspecteren en kwam tot de bevinding dat er inderdaad een aantal zijn waarvan het nut honderd procent in twijfel moet getrokken worden maar dat anderen echt functioneren en meer dan behoorlijk presteren. Dit heeft mij er nochtans niet van weerhouden regelmatig in het parlement fundamentele vragen i.v.m. de politiek rond Ontwikkelingssamenwerking te stellen.
Hoe is het bv. te verklaren dat daar waar Azië en Afrika zich qua ontwikkeling in het begin van de zestiger jaren van vorige eeuw ongeveer op hetzelfde peil bevonden, de meeste Aziatische landen ondertussen een enorme vooruitgang geboekt hebben, terwijl er in sub-Sahara-Afrika geen enkel land is dat niet steeds dieper wegzinkt (Ik herhaal: geen enkel land. Tot voor kort dacht in dat Kenia een uitzondering vormde, maar de recentste ontwikkelingen aldaar hebben aangetoond dat ik ongelijk had)?
Dat mijn opmerkingen terzake niet met dank aanvaard werden, hoeft geen enkel betoog. In het Vlaams Belang zijn we dit gewoon, maar het doet des te meer plezier vast te stellen dat ook anderen tot dezelfde conclusies komen en ze nog durven uiten ook. Zo vernam ik dat Simeon Djankov, die ontwikkelingseconoom is bij de Wereldbank, het onlangs nodig vond in het openbaar te stellen dat grote hulpstromen nefast zijn voor de democratie in arme landen. Dit in het raam van een onderzoek dat hij gevoerd heeft en waaromtrent hij ook het volgende verklaart: We wisten al dat de miljarden hulp, die rijke landen de afgelopen decennia hebben verstrekt, niet of nauwelijks hebben bijgedragen tot de verhoging van de economische groei in de gebieden waarvoor ze bestemd worden. Maar wat ik in mijn onderzoek aantoon, is dat grote hulpstromen naar arme landen ook nog eens tot gevolg hebben dat die landen minder democratisch worden. Sterker nog, als ze twintig jaar forse hulp ontvangen, blijft er van de democratie niets meer over. Zimbabwe is daar een goed voorbeeld van.
Djankov komt ook tot de conclusie dat de machthebbers en hun ambtenaren meteen proberen een behoorlijk deel van het geld voor zichzelf binnen te halen. Soms door bedragen weg te sluizen naar bankrekeningen van zichzelf en de hunnen, maar ook door het te besteden aan zaken die bij groepen kiezers goed liggen. Zo kunnen ze immers langer aan de macht blijven.
Ook stelt hij dat de hulpstroom bovendien voor die landen zo groot uitvalt, dat hun regeringen geen enkele reden meer vinden om zich t.o.v. hun bevolking fatsoenlijk op te stellen, de economie aan te zwengelen of belasting te doen betalen. Djankov veroordeelt dan ook dat de acht grote industrielanden (G8) in 2005 besloten hebben de hulp aan Afrika te verdubbelen. Meer geld geven vindt hij een verspilling. Wat volgens hem wel efficiënt zou zijn, is een zeer strenge controle op het terrein m.b.t. de aanbesteding van wat geschonken wordt.
Ik ben bang dat het westen niet staat te springen om iets in die richting te doen. De ontwikkelingslanden zou zich immers kunnen geschoffeerd voelen stel je voor!
Terwijl ik mijn dagelijkse bijdrage aan het schrijven ben krijg ik bericht dat Luc van Balberghe weer een pareltje heeft geschreven.
Ik citeer: Is het te verwonderen dat gepensioneerden die met 1.000 euro per maand moeten rondkomen en omwille van 25 euro verhoging van hun vakantiegeld plots 120 euro meer belasting moeten betalen, zich afvragen waarom ons land 200 miljoen euro in dat letterlijk zwarte gat blijft storten? Ten slotte wilden de negers in 1960 toch zelf onafhankelijk zijn, hun eigen zaakjes beredderen en achtten ze zich zo wijs en ervaren om dat met alle gemak aan te kunnen? Daar hadden ze, liefst zelfs, geen Belgen meer voor nodig. Welaan, wat doen we er dan nog?
De inhalige francofone imperialisten van dit schandland zijn zodanig verblind, verwend, gedrogeerd en bepamperd door de laffe volksverraders die de Vlaamse kiezer hen ter beschikking stelt dat zij elke realiteitszin uit het oog verloren hebben.
In hun mateloze en onwezenlijke arrogantie zijn zij er ondertussen in geslaagd, met de volle medewerking van de graaiende Vlaamse (sic, kots, bweurk) vakbonden, het woord diefstal te vervangen door solidariteit.
Jaarlijks rijven ze zon 12 MILJARD euro binnen van Vlaanderen met als enige tegenprestatie een opgestoken vinger of een fluim in het gezicht van hun mecenas. Voor hen is dit de normaalste zaak van de wereld.
Het zit hen blijkbaar in de genen want Copiepresse, een organisatie die o.a. de belangen verdedigt van LEcho, Le Soir, La Libre Belgique en La Derniere Heure, eist nu miljoenen euro - er is sprake van 39 tot 49 miljoen al naargelang de bron - van Google omdat Google . tsja, waarom eigenlijk? Simpelweg omdat Google reclame voor hun electronisch pulppapier maakte. Begrijpe wie begrijpen kan al ligt dat wel in hun normale gedragslijn.
Minister van futloosheid Mignonnette heeft deze francofone denkwijze in zijn arrogante pretentie tot zijn eigen stompzinnige debiliteit deze week nog maar eens geëtaleerd. Deze PS-onbenul wou ook eens in het nieuws komen en verkondigde met opgeblazen kikkersmoel dat Suez zo maar efkens 250 mio cadeau zou doen aan de armlastige potverdeerders van het clubje kazakkendraaiers in Brussel.
Is het te verwonderen dat de graaiers van Suez hun vinger omhoog steken en zeggen: voor niets gaat de zon op.?
Rien ne va plus. Dit is toch de indruk die je krijgt als je (sommige)
collegas van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen bezig ziet en
in gesprekken vraagt naar de overlevingskansen van regering. Dit is ook
de indruk die je krijgt als je trouw commissievergaderingen bijwoont om
er te discussiëren over de wetsvoorstellen van de verschillende
partijen ook van het Vlaams Belang trouwens. Voorlopig zijn er geen
wetsontwerpen (van de regering m.a.w.). De commissievergaderingen
verlopen nogal dikwijls in grote verwarring: er is geen eensgezinde
houding tegenover voorstellen van de eigen meerderheid, veel gekibbel
onder de meerderheidspartijen, veel ruzie en geen mens die inziet hoe
men in dergelijke sfeer ergens moet landen.
Ook in de Vlaamse
pers klinkt unisono dezelfde conclusie: Niemand die zo gek is om het
hardop te zeggen, maar in stilte bereidt iedereen zich voor op
vervroegde verkiezingen, wellicht in oktober. De regering-Leterme
verkeert in staat van oorlog. Niemand die inziet hoe er tegen 15 juli
nog een akkoord in zit over wat dan ook, aldus een commentaar in Het
Laatste Nieuws en in De Tijd ((28.05.2008).
Vooral de jongste
weken neemt de crisissfeer enorm toe. Eerst wou Open VLD tegen 15 juli
een uitgewerkt economisch plan, de Franstalige PS reageerde met een
ultimatum inzake een sociaal beleid, ook al tegen 15 juli. En ook al
tegen 15 juli moeten er communautaire plannen voorliggen. Of een
verklaring over de stappen naar een tweede communautaire bundel, wat
dat ook moge zijn. Allemaal stekkers die worden uitgetrokken op 15
juli. Er was de verklaring van Reynders dat het het minste van zijn
zorgen was of de regering zou vallen. Er is het verzet tegen de
regularisatieplannen van Open VLD-minister Turtelboom. Er is de
Congo-crisis. Vergeten we nog ergens iets?
Dit is een typisch
van het fin de régime. Nu al wordt in de pers meegedeeld dat er
mogelijk verkiezingen in oktober komen. Samengevoegde verkiezingen,
want ook de regionale, Vlaamse, Waalse en Brusselse verkiezingen, zou
men op dezelfde dag willen houden. Dat is één mogelijke piste, een
andere zou hierin bestaan dat men federale verkiezingen houdt in
oktober, waarbij (ongeveer) dezelfde federale partijen een regering
vormen, met hetzelfde spierballengerol aan Vlaamse kant, zodat men met
een gerust hart aan Vlaamse meerderheidskant de Vlaamse verkiezingen
tegemoet kan tegemoet zien.
Het is aan ons om de derde optie
steeds meer als enig mogelijk alternatief voor te stellen: dat van een
Vlaamse regering die de federale bevoegdheden naar zich toe haalt, en
die een de facto zelfstandigheid uitroept. Rien ne va plus: wie het
anders ziet, moet toch behoorlijk blind zijn.
Deze blog is van en voor Vlaamsnationalisten.
Links crapuul, belgicisten, lapzwansen en andere onnozelaars krijgen hier een stamp onder hun derrière en worden simpelweg de deur gewezen.
Hebt u inspiratie, enigszins talent of gewoon goesting? Stuur uw tekst door ik plaats hem dan met uw naam of schuilnaam op de blog. Graag uw naam, adresgegevens en telefoon vermelden. Deze gegevens, tenzij u het anders wenst, blijven strikt vertrouwelijk en worden aan niemand doorgegeven. Laat u maar eens goed gaan.
.
