Tegen de leugen, de multicul, de islamisering, de politiek-correcte dogma's en de volksverraders van Vlaanderen
10-07-2008
11 juli-boodschap
Overgenomen van het Vlaams Belang
Terwijl we in België de stuiptrekkingen van het onwerkbare Belgische
model meemaken, stevenen andere landen af op ingrijpende veranderingen.
Het Baskische parlement organiseert in oktober een referendum over de
onafhankelijkheid van Baskenland. De Spaanse autoriteiten hebben zich
altijd met hand en tand verzet tegen een dergelijk referendum, maar de
Basken lijken zich weinig aan te trekken van de dreigende taal uit
Madrid. En ze zijn vastbesloten om door te zetten. Intussen maken ook
de Schotten die net als de Basken al over een autonomie beschikken
die qua bevoegdheden en fiscale middelen verder reikt dan de Vlaamse
zich klaar voor een volksraadpleging over onafhankelijkheid.
Iers verzet
En dan is er nu we het toch over referenda hebben nog het Ierse
veto tegen het Verdrag van Lissabon, een opgepoetste versie van de
beruchte Europese Grondwet die eerder in Nederland en Frankrijk
sneuvelde in een volksraadpleging. Hoed af voor de Ieren. Ze hebben
generaties lang gevochten voor hun vrijheid en zijn niet van plan die
zomaar op te geven voor een utopisch of denkbeeldig Europees
burgerschap. Ze passen voor een blauw keurslijf met gouden sterren. Ze
hebben gelijk. Dit is niet het Europa van de burgers. Dit is niet het
Europa dat de mensen willen. Het Europa van Verhofstadt en co. is een
Europa naar Belgisch model. Geen wonder dat zoveel mensen er hun neus
voor ophalen. Het Europa van de Eurocraten, een bureaucratische en
centraal bestuurde moloch met nauwelijks democratische legitimiteit,
dreigt een creatie van dokter Frankenstein te worden en roept in heel
Europa steeds meer afwijzende reacties op.
België is geen democratie
Van het democratische deficit in Europa naar het democratische deficit
in België is maar een kleine stap. Vorige week betoogde de
(progressieve) Gravensteengroep nog dat de politieke crisis in België
in feite een crisis van de democratie is. De (Vlaamse) meerderheid
kan haar democratische visie op het toekomstige beleid niet realiseren.
Zij wordt voortdurend afgeblokt door de (Franstalige) minderheid, die
nochtans in de wetgeving ruime bescherming geniet. ( ) Dit België ter
discussie stellen, lijkt ons een daad van democratisch verzet. Nagels
met koppen. Wij zeggen het al jaren.
Zelfs bij de blauwe volbloedbelgen begint er stilaan een lampje te
branden. De Franstaligen hebben nog altijd niet begrepen dat ze niet
overal neen tegen kunnen blijven zeggen. Op termijn zal de wet van
het getal altijd doorwegen, waarschuwde Karel De Gucht. Hij voegt er
nog aan toe dat het (Belgische) systeem niet kan functioneren als de
minderheid vindt dat zij gewoon voor alles een vetorecht heeft. In een
democratie heeft ook de meerderheid rechten. Klopt, maar blijkbaar
niet in België. In Het Laatste Nieuws (7 juli) vatte journalist Luc Van
der Kelen het mooi samen: In de staat België zijn Franstaligen en
Vlamingen met handen en voeten aan elkaar gebonden. Alleen de splitsing
van het land kan daar een einde maken. Inderdaad, zo simpel is dat. Er
is geen Belgische oplossing meer mogelijk. De enige oplossing om uit de
totale impasse te geraken is de boedelscheiding. Dat zullen de meeste
Vlamingen intussen wel begrepen hebben
Vlaamse onafhankelijkheid
We beleven wonderlijke tijden. Eeuwenoude grenzen die onaantastbaar
leken, verdwenen de voorbije jaren als sneeuw voor de zon. Oude staten
brokkelen af of vallen uit elkaar. Grote en kleine volkeren hijsen
zelfbewust de vlag van de vrijheid. Overal worden nieuwe staten
geboren. En die doen het economisch en internationaal in de meeste
gevallen heel goed. Ook en zeker in tijden van globalisatie en Europese
integratie grijpen mensen terug naar hun eigen wortels. Ze willen een
huis waarin ze zich geborgen voelen, waar ze hun eigenheid en hun
identiteit kunnen uiten en koesteren. Waar ze in goed nabuurschap met
de anderen kunnen leven. Dát is het fameuze zelfbeschikkingsrecht der
volkeren. Dát is de verklaring voor het Ierse neen tegen Lissabon.
Dát is de verklaring voor het autonomiereferendum in Schotland en
Baskenland. Dát is de verklaring voor de groeiende
onafhankelijkheidsgedachte in Vlaanderen.
Kantelmoment op 15 juli
Slechts enkele dagen scheiden ons van 15 juli, de dag waarop Yves
Leterme zijn groot communautair akkoord zal aankondigen. Tenminste,
dat was toch datgene wat hij beloofde toen hij zonder staatshervorming
in een regering stapte en daarmee zijn belangrijkste verkiezingsbelofte
brak. Het ziet er dan ook naar uit dat op 15 juli vooral zal blijken
dat de Vlamingen nog steeds met lege handen staan. De Franstalige eisen
over de uitbreiding van Brussel en de faciliteiten in acht genomen, is
geen akkoord natuurlijk nog altijd beter dan een slecht akkoord. Want
laat het nog maar eens gezegd zijn: Vlaanderen heeft geen nood aan een
zoveelste mini-staatshervorming, en al helemaal niet aan Vlaamse
toegevingen die de Belgische federatie de facto versterken.
Het Vlaams Belang roept alle Vlaamse partijen in het bijzonder het
kartel van CD&V/N-VA op om, in plaats van straks te berusten in
het Waalse non en over te gaan tot de orde van de dag, de deadline
van 15 juli als breekijzer te gebruiken. De traditionele politici
moeten eindelijk buiten de Belgische structuren durven te denken en de
Belgische raison détat ondergeschikt maken aan de Vlaamse belangen. Er
is dringend nood aan een plan B: de voorbereiding van de Belgische
boedelscheiding.
Onafhankelijkheidsreferendum
Bij het begin van deze 11 juli-boodschap verwezen we reeds naar het
referendum over de onafhankelijkheid van Baskenland. Dat de Baskische
volksvertegenwoordigers de dreigementen van het centrale gezag in
Madrid naast zich neerleggen, is een toonbeeld van politieke moed en
zelfbewustzijn waaraan de Vlaamse parlementsleden maar eens een
voorbeeld moeten nemen. Aan de vooravond van de Vlaamse nationale
feestdag herhaalt het Vlaams Belang daarom zijn pleidooi voor een
referendum over Vlaamse onafhankelijkheid. Immers: niet een kleine
groep van politici die belang heeft bij het voortbestaan van België,
maar het Vlaamse volk zelf moet het laatste woord hebben over de
toekomst van dit land.
De Belgische staat is onbestuurbaar en de kansen op Vlaamse
onafhankelijkheid waren nog nooit zo groot. Het Vlaams Belang - de
Vlaamse vrijheidspartij bij uitstek - zal dan ook alle zeilen bijzetten
om de laatste tegenstanders te overtuigen.
Het Laatste Nieuws meldt dat het CENTRUM in de klacht van Bart de Wever - hijzelf noemt het een aangifte - in verband met een volgens hem racistisch artikel in Le Soir, geen reden vind om een vervolging in te stellen. Onder de titel: De Wever vangt bot met racismeklacht. De belgicistische HLN, die een afkeer heeft van Vlaams-nationalisten, zelfs van gematigde als BdW, mag dat van mij gerust goedkeuren, maar moet dat echt in de vorm van deze triomfantalistische kreet? Om te tonen hoe verheugd men is over de overwinning van de anti-Vlaamse Waalse krant?
De uitgelatenheid van HLN zal de geloofwaardigheid van de krant een deuk geven. Vele lezers zullen zich afvragen: Vind HLN het normaal dat na rechters nu ook het CENTRUM het anti-Vlaamse kamp kiest? Hoopt HLN België te redden door zich aan de Walen te prostitueren? (Die andere Standaard van het Belgisch patriottisme heeft de titel overgenomen).
P.S. De betrokken krant Le Soir is verstandiger. Hij gebruikt de sobere kop La plainte de De Wever non reçue par le Centre. Voor de Vlaamse Vlamingen is het pijnlijk vast te stellen dat hun tegenstanders binnen Vlaanderen, de Belgische Vlamingen, meehelpen om de reputatie van de Vlamingen als volkje zonder ruggengraat te versterken.
***
De Wever geeft het niet op. Het Centrum mag een nieuwe klacht verwachten, deze keer tegen Pierre Mertens, Belgisch schrijver en columnist van Le Soir. Die had De Wever beschreven als le leader résolument négationniste. De redactie van het blad lijdt aan collectieve en chronische anti-Vlaamse diarree; ze zal in de toekomst dus nog stof leveren voor klachten wegens laster, vuilschrijverij en racistische uitlatingen. Waarom grijpen niet meer Vlaamse prominenten die buitenkans aan?
***
Illegalen zijn mensen zoals alle andere. Als men hen één vinger geeft, nemen ze de hele hand. De hongerstakers in de Brusselse Begijhofkerk verkregen verleden week een verblijfsvergunning van 3 maanden. Hun vakgenoten van de Pastoor van Ars kerk in Vorst staken voor het bekomen van een verblijfsvergunning van 9 maanden en een werkvergunning (ik neem de term van de kranten over; misschien wordt bedoeld een werklozensteun of leefloon van één jaar).
Deze toegevingen getuigen van een gebrek aan respect voor die mensen. Men vertrekt van het standpunt dat ze zich laten omkopen. Het zou gepaster zijn hen te laten sterven zodat ze kunnen bewijzen uit welk hout ze gesneden zijn.
De racistische klungel aan het hoofd van het Waalse zooitje parlementairen vindt dat de Franstalige partijen de onderhandelingen moeten verlaten. Happart is op zijn tenen getrapt omdat De Gucht, met de verkiezingen in aantocht, zich met zijn volle arrogantie een Vlaams kameleonjasje had aangemeten.
Wel de (h)appartheidsfilosoof heeft honderd procent gelijk. De Vlaamse meerderheid moet dan maar haar wetten stemmen, meerderheid tegen minderheid in.
Alleen zitten we in Vlaanderen met nog veel te veel volksverraders opgescheept, nietwaar mossel Leterme? U zou zo ziek en mottig niet zijn mocht u enige vorm van rechtlijnigheid en eerlijkheid betonen. U voortdurend anders moeten voordoen dan u bent wreekt zich op den duur.
Daarom geen plan B maar een plan VL.
De kern van het probleem is de impasse rond de onderhandelingen over de staatshervorming. De lezers van deze blog weten natuurlijk al langer dan vandaag dat de tegenstellingen over Brussel-Halle-Vilvoorde zo fundamenteel zijn dat een eerbaar compromis niet meer mogelijk is, en blijkbaar begint zelfs Yves Leterme dat nu ook te beseffen dat wil zeggen, wanneer hij eens een helder moment heeft. Opvallend is wel dat voorlopig nog niemand erin slaagt, durft of wenst te denken aan een oplossing die zich buiten het Belgische referentiekader beweegt, met uitzondering van het Vlaams Belang natuurlijk. Voor alle duidelijkheid: zelfs Jean-Marie Dedecker denkt nog altijd dat het met België zou kunnen, en een Karel de Gucht herhaalde vandaag nog eens in De Standaard dat er geen enkel uitvoerbaar scenario zou bestaan voor de splitsing van België. Het zegt meer over de beperkte intellectuele capaciteiten van de man dan over het bestaan van zulke scenario's.
GUY VANHENGEL, lijfknecht van elke Waal die hem wil hebben
Sponssteen donderdag 3 juli 2008.
La Libre Belgique en Le Soir zijn de spreekbuizen van de twee belangrijkste groepen Waalse en verwaalste Brusselaars. LLB vertegenwoordigt de min of meer behoudsgezinde burgerij, LS het hele gamma van vrijzinnig links (socialisten, liberalen, extreemlinks). In hun omgang met de Vlamingen is hun gedrag verschillend. LLB spreekt hen zalvend, wat kwezelachtig toe. LS behandelt hen vanuit de hoogte. Maar uiteindelijk delen ze tegenover hen dezelfde standpunten: ze erkennen enkel de onderworpen Vlamingen; alle Vlaamse Vlamingen, dus niet enkel de aanhangers van het Vlaams Belang, hebben ze voor eigen gebruik reeds in quarantaine geplaatst, met de hoop en in afwachting dat België die maatregel officieel maakt.
Om de Vlaamse Vlamingen te overtuigen van het achterlijke karakter en de uitzichtloosheid van de Vlaamse Beweging, publiceren ze regelmatig uitspraken van en interviews met collaborerende Vlaamse prominenten, voor hen de enigen in Vlaanderen die een gesprek op hun niveau kunnen voeren. Ze beseffen niet dat ze met deze door de Vlaamse Vlamingen gewantrouwde en geminachte overlopers het tegenovergestelde bereiken van het beoogde resultaat. Alle argumenten die deze door de Walen opgepepte Vlaamse krielhaantjes aanbrengen, worden door de hen weggehoond.
Woensdag 2 juli probeerde LLB het toch nog, deze keer met Guy Vanhengel, Open VLD, minister van financiën van Brussel. Het interview was, veronderstel ik, vooral bestemd voor de Vlamingen want iemand als Vanhengel redeneert zoals de Waalse Brusselaars, zodat hij de vaste lezers van de LLB onmogelijk iets nieuws kon vertellen. Gezien de belgicistische reputatie van de minister bij het Vlaamse publiek, was het evenwel een misrekening de Waalse standpunten door hem te laten verdedigen. Waarom dan die keuze? De LLB moest iemand hebben die getrouw de Brusselse en Belgische opvattingen zou nabauwen. Bovendien kon het blad de verwaterde Vlaming voorstellen als een modéré en dus hopen op een paar kleine successen bij kleurloze Vlamingen. Dat kunnen we ten andere concluderen uit de inleiding. Vanhengel wil een halt toeroepen aan het harde nationalisme, hij klaagt de vooruitgang aan van het eigen volk eerst in Vlaanderen en pleit voor meer openheid en verdraagzaamheid (bedoeld wordt van de kant van de Vlamingen; de Walen/verwaalsten dragen die kwaliteiten in hun genen). Het eigenlijke interview is van hetzelfde gehalte. Ik beperk mij tot de meest afgezaagde gemeenplaatsen , en voeg er telkens mijn eigen opmerkingen aan toe. Die brengen niets nieuws. Ze zullen wel bij alle evenwichtige Vlamingen opkomen. Clichés lenen zich ten andere niet tot diepzinnige overwinningen.
+ Over de maatregelen i.v.m. de verkoop van woningen in Vlaams-Brabant.
Ces règlements sont en contradiction avec les législations belges et internationales concernant l'usage de la langue qui doit être libre.
Dat zouden de Walen/verwaalsten graag hebben natuurlijk. Het is niet omdat een aantal Europese klerken lange verslagen schrijven die tot dat besluit leiden, dat het ook correct is. Wat gebeurt er als de Vlaamse regering en de betrokken gemeentebesturen rustig verder zondigen? De Europese Unie krijgt uit vele hoeken over vele onderwerpen de wind van voren. Ze zal zich wel een tijdje gedeisd houden.
+ Le discours du "eigen volk eerst est en train de gagner du terrain et je le regrette. Cela devient du nationalisme pur et dur qui ne doit pas exister dans notre pays.
Wat is daar zo erg aan? In vele landen van Europa is het nationalisme weer in opkomst. Is dat verboden in Vlaanderen (ne doit pas exister dans notre pays)? Ten andere: de Walen/verwaalsten proberen het Belgische staatsnationalisme met al zijn uitwassen en zijn hatelijkste vormen van fanatisme te behouden. Is dat niet een groter gevaar?
+ De Wever et Maingain ne sont pas représentatifs de leur Communauté, même s'ils font beaucoup de bruit. Quand je vois De Wever, mon sang ne fait qu'un tour.
Dit is een flater van Vanhengel. Maingain heeft blijkbaar op hem niet hetzelfde effect.Dat is genoteerd.
+ BHV: je crée la circonscription fédérale unique et je scinde Bruxelles-Hal-Vilvorde. Et tout est résolu.
Inderdaad een eenvoudige en doelmatige oplossing, ontsproten aan een simplistische geest. Ik kan er een even eenvoudige en even efficiënte oplossing tegenover stellen: BHV wordt gesplitst en de Walen, verwaalsten en Waalsgezinden in Vlaanderen krijgen een afscheidspremie om het Vlaamse grondgebied te verlaten.
+ Ligt het in zijn natuur of het komt het door de aanwezigheid van een redacteur van LLB, maar Vanhengel krijgt een aanval van Brusselse grootheidswaan:
Bruxelles est devenue la ville la plus cosmopolite d'Europe.
Alsof het kosmopolitisme van een stad een kwaliteit op zich zou zijn. Wat als haar kosmopolitische bevolking grotendeels bestaat uit werkschuwen, steuntrekkers, kleine en grote criminelen, profiteurs allerhande? Als Brussel opschept met het grote aantal nationaliteiten op zijn grondgebied, moet het de consequenties trekken uit dat mengelmoes, en zijn openbare instellingen meertalig maken, met het Frans op de plaats die het volgens de huidige omstandigheden toekomt, dus niet noodzakelijk op de eerste plaats die het tot nog toe als onaantastbaar heeft beschouwd.
La Flandre, la Wallonie, la Belgique, cela ne représente rien dès qu'on quitte le territoire belge. A l'étranger, on ne connaît que Bruxelles.
Als men de onwetendheid als maatstaf neemt, komt men natuurlijk tot dergelijke conclusies. Voor velen is New York heel Amerika.
Dan wordt hij hysterisch. In het buitenland is Brussel de toegevoegde waarde van het België. Zaventem heet nu Brussels Airport, de luchthaven van Charleroi Brussels South, die van Deurne Brussels North. De haven van Antwerpen is volgens mij Brussels Seaport!
Vanhengel is waarschijnlijk beneveld door de visies van de rol die hij in dat toekomstige Groot-Brussel zal kunnen spelen, want hij vraagt zich niet af wat de Brusselaars en de goede Belgen wel zullen denken van een man die hun stad en hun vaderland met graagte wingewesten ziet worden van intercontinentale economische en financiële machten, en van internationale politieke monsters als de Europese Unie. (*) En de medewerker van de LLB die dit allemaal moet aanhoren, zal hij zich niet met pijn in het hart de vraag stellen: hebben wij van de LLB en andere patriotten al die jaren België tegen interne vijanden verdedigd, om uiteindelijk op een tweede front verslagen te worden?
Tegenover de Vlamingen begaat Vanhengel hier trouwens zijn tweede grote flater. Door zijn extravagante toekomstdromen over Brussel ontmaskert hij wat altijd de echte bedoelingen van de Waalse, verwaalste en Waalsgezinde Brusselse gezaghebbers zijn geweest: heel het land bij de hoofdstad aanhechten en het geleidelijk aan verwaalsen. De peptalk van Vanhengel laat een goed verstaander aanvoelen dat ze die plannen voortaan in versneld tempo willen uitvoeren.
Vanhengel is niet alleen een verziend en breeddenkend politicus. Hij is ook een fijne humorist: Contrairement à ce qu'on dit en Flandre, Bruxelles est une Région bien gérée. Ja, dat zal wel. En Le marriage de mademoiselle Beulemans is een meesterwerk van de wereldliteratuur.
P.S. bij (*).
De tekst van het gesprek, staat op de LLB online. Vandaag, rond 11 u, heb ik vastgesteld dat er geen forum voor lezerscommentaren bijstaat. Uit schrik voor zure reacties van de belgicisten?
Mottige Rudy heeft nog eens 700.000 euro uit Vlaanderen weggezogen om datzelfde Vlaanderen naar de buitenwereld toe een hak te zetten. (Waar haalt hij anders het geld vandaan denkt ge?)
Met een air van wat zijn wij walen toch wel tolerant, breeddenkend en open wil hij de taalfaciliteiten in walenland verruimen. De talen waarin dit mag gebeuren zijn het Nederlands, Engels en Duits. Het Turks en Arabisch is hij vergeten. Of geldt dit in walenland al voor die talen?
De achterliggende bedoeling van dit initiatief is duidelijk om de internationale gemeenschap een rad voor de ogen te draaien.
Dat ze in walenland reeds druk bezig zijn alles in gereedheid te brengen tegen het moment dat ze op eigen benen moeten staan is een publiek geheim. Deze maatregel is daar een van. Niet dat dat zoveel aarde aan de dijk zal brengen, het is hem vooral om de perceptie te doen. Deelnemende gemeenten zullen maximum 25.000 subsidies kunnen binnenrijven. U kan al raden wat er mee zal gebeuren: n vriendje hier en een plakkertje daar en hopla, we hebben een foldertje voor de toerist vertaald in de trant als deze.
In hun niet aflatende denigrerende houding tegenover Vlaanderen is dit voor de Franstaligen alleen maar bedoeld om hun Vlaanderen is racistisch, xenofoob en bekrompen- gedachte tegenover buitenstaanders te kunnen bevestigen.
Intern is het natuurlijk ook leuk meegenomen om in volle communautaire onderhandelingen de volksverraders van Vlaanderen een duwtje in de rug te geven.
Het heeft net geen twee maanden geduurd: de angstwekkende stilte op de onvolprezen webstek van de vrienden van De Frut Van Koekestad.
Eventjes citeren.
IJdele
vervolgingen tegen de FvK aflevering elfendertig. U hebt uw lijfblad een
tijdje moeten missen. Wat technische problemen, een beetje reorganisatie
van ons personeelsbestand, de crisis op de vastgoedmarkt en vooral ook
weer een officiële klacht. Of we een aantal stukjes van godbetert
januari 2007 wilden verwijderen, aldus het vriendelijk verzoek van een
of andere door de beminnelijke stadsoverheid vetonderbetaalde avocado.
Heeft u het fragment bekeken? Iets opgevallen? Het was onze vriend van Uitkijktoren ook niet ontgaan.
Vandaag heb ik een veelvoudig wonder mogen aanschouwen, haleluja, Jezus is terug. Een
150-tal asielzoekers, die 'zogezegd' reeds 56 dagen niets gegeten
hadden, lagen op sterven na dood te smeken voor papieren. Sommigen
waren te zwak om te praten. Toen men dan plechtig kwam vertellen dat ze
nog 9 maanden mochten blijven en ze waarschijnlijk geregulariseerd
zouden worden sprongen ze allen recht en begonnen een vreugdedans. Ze
zullen verdeeld worden over de verschillende OCMW's en zijn verzekerd
van kost en inwoon. Intussen glijden onze mensen met de kleinste
inkomsten verder af naar de armoede. Verleden week nog ging een
vrouwtje van in de tachtig aankloppen bij het OCMW omdat ze bij een
huishuur van 600 euro nog maar 300 euro overhield voor al de overige
rekeningen. Ze ving bot terwijl twee huizen verder asielzoekers gratis
over een woonst kunnen beschikken waar ze dan nog eens voor een paar
duizend euro extra kosten hebben gedaan. Voor wanneer gelijke kansen
en gelijke rechten, ook voor Vlamingen.
Het wordt een gezellige avond en de Vlaamsche Leeuw zal er gesmaakt kunnen worden. Enkele prominente volksvertegenwoordigers van het Vlaams Belang komen meezingen.
Hier enkele sfeerbeelden van de eerste zangavond en andere acties.
Geen Metro deze morgen, dus moest ik een vod kopen: dan maar De Standaard. Kom ik toch wel tot de vaststelling dat de journalisten van die laatste gazet hetzelfde niveau halen als die van Metro, zeker. Neem nu het artikel Its the economy, stupid (versie Reynders). Wat lees ik daar in de ondertitel ? Dit: MR-voorzitter Reynders wil op 15 juli ook en vooral een sociaal-economisch akkoord. Hij fluit Olivier Maingain (FDF) terug. Ik herhaal: Hij fluit Olivier Maingain (FDF) terug. Vervolgens neem ik het artikel ter hand en lees in de derde alinea: Maar Maingain terugfluiten deed de MR-voorzitter niet. Ik herhaal: Niet. Willen ze bij De Standaard op twee paarden wedden of doet de luchtverversing aldaar het niet?
De dikke visser wist in De Keien nog maar eens te vertellen dat hij niet langs de zijkant staat te roepen maar eerlijk gezegd heb ik hem nog niet horen zeggen wat hij nu al wél heeft kunnen realiseren.
Of toch? De N-VA is er wel in geslaagd om Vlaanderen te verloochenen door toe te laten dat er een koehandel, in het nadeel van de Vlaamse Rand, wordt bedreven met de waalse imperialisten.
Op 15 juli valt het doek. Net zoals de Volksunie zaliger zal deze partij omwille van hogere, lees bilzieke, belangen zwichten met als drogreden dat een sterk kartel nodig is om Vlaams weerwerk te bieden. Dan maakt de N-VA een eisprong, niet meer of minder.
Er is ook goed nieuws voor t Weverke. Binnenkort staat hij in de top tien. t Is te zeggen: muzikaal talent Klauwaart heeft een spottekst gemaakt op de tonen van Vier Weverkens. Hier kan u het beluisteren, beetje naar beneden rollen ergens in een opvallend geel veld.
Voor de liefhebbers het liedje kan hier worden binnengehaald, voor uw MP3-speler aan de schappelijke prijs van 2.
Het is nu of nooit: haal uw spaarcenten af bij Fortis
Al vrees ik dat deze oproep weinig zal uithalen want welke Vlaams-nationalist heeft zijn geld bij deze belgicistische bank staan die plat op zijn buik gaat voor vreemde invasietroepen en bovendien symbool van la bilziek à papa. Waarom zou de schandaard anders koppen: kaakslag voor België?
Mag ik u, zonder een persoonlijke voorkeur naar voor te schuiven, indien u vandaag of morgen uw geld bij Fortis eindelijk afhaalt deze Spaargids aanraden voor uw appeltje voor de dorst?
Leterme en Fluppe de Taaie gaan de Olympische Spelen bijwonen. Leterme doet dat zogezegd "in persoonlijke naam". Tot daar aan toe zouden we kunnen zeggen maar de onverdraagzame sik laat wel zijn reis en verblijf betalen door het clubje van de lotto. Gij leugenachtige tsjeef, betaal dan zelf uw snoepreisje, hypocriet.
De Taaie, nog altijd bezeten van een "missie", gaat bij de Chinezen informeren hoe hij tegenstanders van zijn royaal leventje het best kan liquideren. Die communisten weten van aanpakken. De beelden die nu volgen zijn verschrikkelijk maar ik vind het belangrijk dat mensen weten hoe het er in China aan toe gaat. Indien teergevoelig, niet verder naar beneden rollen. (Met dank aan Jeanine)
Brussel: tweetalig? Neen, drietalig: Frans, Engels en Arabisch
Vorige zaterdag eens naar Brussel geweest op aandringen van vrouwlief die toch zo graag eens de gezellige marktjes wou aandoen en eens weten wat de Marollen nu eigenlijk zijn. Eigenlijk was ik ook wel wat nieuwsgierig naar dit laatste fenomeen alhoewel ik er weinig van gemerkt heb: Brussel, dat is een en al Marol-brol
De blote fietsende onnozelaars gelukkig niet gezien of mijn vrouw was niet meer te houden.
We zijn er met de trein naar toe geweest en werden verwelkomt in Brussel Centraal door een of andere elektriciteitsboer in de taal van Marianne. Ha, eventjes de andere kant van de panelen bekijken daar zal ik wel in het Nederlands terecht kunnen. Helaas, zie fotos.
Met dank aan politici zoals lijnende blèters is Brussel verworden tot een hautaine decadente stad die de multicul verheerlijkt zolang het maar niet Vlaams of Nederlandstalig is.
NOOIT MEER brusselen, heb ik gezegd aan mijn liefhebbende. Aan de lift tussen de Marollen en het Justitiepaleis had ik al spel met vrouwlief. Ze had goesting in een wafel maar het kraam (een soort ijswagen -crèmekarre) had enkel eentalig de aanbiedingen in de taal van Molière. Voor mijn kop wou ik er geen eurocent aan geven. Vrouwlief snapt echter spijtig genoeg geen jota Frans en ik had haar gezegd als ze dan toch zoveel goesting had ze de wafel maar in het Nederlands moest bestellen. Ik wou het niet doen. Zij durfde niet om desgevallend niet begrepen te worden. In Parijs had ik de wafel voor haar besteld, NIET in Brussel. Het was een tijdje beeld zonder klank alhoewel ze mij naderhand begreep.
Reclamejongens kunnen het altijd goed uitleggen en doen steeds alsof ze hun eigen leugens zelf geloven. Daarom dat mijn vrouw zich heeft laten vangen, denk ik. Ik neem even over van Brussel, mijn Europees dorp (sic)
Zo dichtbij, en toch zo verschillend! Deze twee wijken zijn een ware goudmijn voor kunstliefhebbers en verzamelaars van antiek en curiosa. De inwoners en handelaars van de Marollen en de Zavel zijn echte levenskunstenaars, en dat zul je geweten hebben!
De antiekwinkels en moderne-kunstgalerijen van de Zavel vormen een waar museum op zich. Iedereen (of toch bijna iedereen) ontdekt er vroeg of laat de zeldzame parel waarnaar hij op zoek was. Het Justitiepaleis of de grote inktpot, zoals Victor Hugo het gebouw snedig omschreef, ligt vlakbij. Een opmerkelijke lift voert je in dertig seconden naar het Poelaert-plein met panoramisch uitzicht; de ingang bevindt zich middenin de drukke Hoogstraat. In de populaire Hoogstraat en Blaesstraat vind je tal van brocantewinkels en binnenhuisinrichtingszaken, de ene al opmerkelijker dan de andere.
Krijg je honger of dorst van al dat snuffelen en rondneuzen, dan wacht je een ruim aanbod van gezellige cafés en restaurants. Je kunt er de fijnste gerechten bestellen, maar ook gewoon een dampende kop soep of een boterham met plattekaas. Wie weet staat er aan de toog wel iemand te zwanzen: de Brusseleers van de Marollen zijn immers meesters in het opdissen van absurde verhalen. Al deze lokale tradities bereiken een hoogtepunt op de vermaarde vlooienmarkt die elke ochtend gehouden wordt aan het Vossenplein. Dit moet je gezien hebben!
Lokale tradities????? Wat een leugen. Ik heb er zowat geen lokalen gezien. Turken, Marokkanen en andere zuiderse of Afrikaanse medemensen des te meer. Op het vossenplein hoorde ik zelfs nagenoeg geen Frans. Turks, Marokkaans of Arabisch - ik ken er de ballen van - was er het geroezemoes bij uitstek.
Was ik alleen geweest dan had ik géén cent uitgegeven in Brussel en liever honger en dorst geleden. Mijn vrouw kon ik dit echter niet aandoen. Op zoek dus om ergens iets te gaan eten. Was ik in Parijs dan had ik veel eerder iets gevonden. Ik was niet van plan om in de omgeving van het beenhouwerstraatje iets te zoeken maar door pure desillusie kwamen we er toch terecht.
Zowat overal wordt de kaart eentalig in het Frans gepresenteerd, het Nederlands is er ofwel niet, zo niet als excuus, aanwezig. Terwijl ik rondloop met een Vlaams Leeuwtje én het Vlaams Belang-logo slaagt er zelfs een binnenroeper in om buiten zijn Frans, gebrekkig Engels en Turks uit zijn mouw te schudden. Hij had zelfs het verstand niet om te snappen als ik hem zei dat ik graag in zijn restaurant zou eten als ik er tenminste als Vlaming welkom zou zijn, uiteraard in de taal van Vondel.
De vermoeidheid, honger en dorst hebben ons, o ironie, uiteindelijk laten eten in een Turks restaurants waar de binnenroeper wel zijn uiterste best deed om Nederlands te praten, wat ik waardeerde. De kaart was Nederlandstalig, de bediening verstond wel geen jota Nederlands.
Vlaanderen heeft reeds jaren Brussel laten vallen of beter gezegd: verkwanseld aan de imperialistische francofonen en uitheemse bezetters. Ik voel me als Vlaming NIET welkom in deze stad. Ik word als Vlaming meer gewaardeerd in de Ardennen dan in de hoofdstad van Vlaanderen.
Vlaanderen wordt AUB zo snel mogelijk zelfstandig maar laat voor mijn part Brussel vallen als een baksteen. De pot op met deze arrogante kwasten. Den blèter zal het graag horen. Dat ze hun broodjes zelf bakken i.p.v. te teren op Vlaams geld en diezelfde mecenas in het gezicht te spuwen. De portemonnee zal bepalen voor wie ze zullen kiezen. Als ze dan voor Vlaanderen kiezen stel dan eisen zoals de Franstaligen in Quebec doen.
Uitsmijter.
Het is mij opgevallen, ondanks de francofone liefde voor dit corrupte onland, dat er meer Turkse vlaggen uithingen dan bilzieke. Naar het schijnt zou dit iets te maken hebben met koning voetbal waarbij ik mij afvraag wat Turkije komt te doen in het Europees Kampioenschap. (Europese hypocrieten. Trouwens: wat doet Israël in het Eurosongfestival?)
Bert Bibber, de Flup en de Lorre bespreken de communautaire problemen in Coruptonia. Zegt de Lorre: "Als we er nu eens drie koninkrijken van maken. Brussel, Wallonië en Vlaanderen. Papa wordt koning van Brussel, de Flup van Wallonië en ik van Vlaanderen. "Goed en wel", zegt Bertje, "maar wat dan met de nationale feestdag en het volkslied?" "Geen probleem", zegt de Lorre, "nationale feestdag 6 januari (Driekoningen) en volkslied: Driekoningen, driekoningen, geef mij een nieuwe hoed.`
Waarom heeft het zolang geduurd voordat Yves Leterme de onderhandelingen over BHV en de algemene staatshervorming van start liet gaan? Zolang dat velen vergeten zijn dat er in het verleden een vage eerste ronde heeft plaatsgehad. Kan hij het niet, zoals een aantal commentatoren en politieke tegenstanders beweerden toen hij de normale duur van de inloopperiode die een beginneling wordt gegund, begon te overschrijden? Dat is moeilijk aan te nemen, want hij is alleen een nieuweling op federaal niveau. Als Vlaams minister-president moet hij toch enige ondervinding in goed bestuur hebben opgedaan. Natuurlijk heeft hij nooit in een Belgische regering onderhandeld met het Waalse kamp, en heeft hij bijgevolg nooit in de praktijk geleerd hoe een Vlaming zijn toegevingen aan de Walen door de Vlaamse kiezer kan doen aanvaarden, of ze bij hem als overwinning kan doen overkomen. Maar zijn partij heeft alle ervaring die hij tekort komt. Het ontbreekt hem dus niet aan leermeesters en raadgevers.
Volgens mij was zijn getreuzel eerder weldoordachte tactiek dan onkunde. Hij wist van in het begin dat een regeling van de communautaire problemen tijd en inspanningen zou kosten. Hij besefte ook enkel te kunnen slagen met een oplossing op de Belgische manier, dat wil zeggen in het voordeel van de Walen. Dat had hij er wel voor over, want alleen zo kon hij Belgisch premier blijven. Daarbij moest hij twee gevaarlijke hindernissen ontwijken: zijn kartelpartner N-VA en in het algemeen de Vlaamsgezinde kiezers, waarvan er zelfs in zijn eigen partij nog enkelen overblijven. Volgens mij heeft hij van in het begin vorderingen gemaakt, bijvoorbeeld door geheime akkoorden die alleen door een beperkt aantal ingewijden bekend zijn (waartoe maar een handvol partijgenoten en geen enkele N-VAer behoren). Tegelijkertijd liet hij het voorkomen alsof er geen schot in de besprekingen kwam, door de halsstarrigheid van het Walendom c.s. Hij hoopte dat de Vlaamsgezinden daaruit zouden besluiten dat er voor hen niet veel te rapen viel, en dat het weinige dat ze zouden verkrijgen aan hem zou te danken zijn. Tijdens die manoeuvres deed zich voor hem een onverwachte meevaller voor. De plotse en onstuitbare stijging van de levensduurte gaf de regeerders en hun handlangers in de media de gelegenheid een groot gedeelte van de aandacht van het publiek op te eisen voor de ernstige problemen. Met die zet en door de voorbereiding van de behandeling van de staatshervorming eindeloos te laten aanslepen, hoopten zij de Vlamingen onder narcose te brengen en gevoelloos te maken voor de pijnlijke ingreep die zij voorbereidden.
Twee werkgroepen gaan nu onderhandelen over respectievelijk BHV en de andere punten van de staatshervorming. Als mijn redenering niet helemaal verkeerd is, mag men veronderstellen dat over de oplossingen die nu ter sprake gaan komen reeds enige tijd geleden een ontwerpakkoord werd bereikt. Dat moet de Vlamingen niet hoopvol stemmen.
Ook twee aspecten van de nu vastgelegde procedure doen vermoeden dat men inderdaad een Belgische oplossing op het oog heeft:
- De samenstelling van de werkgroepen.
Ze worden voorgezeten door de eerste minister (die zijn hart heeft verpand aan het Belgische premierschap), en de voorzitters van respectievelijk de Kamer en de Senaat (beiden, gezien de aard van hun functie en hun persoonlijke overtuiging, onverdunde belgicisten).
Naast de meerderheidspartijen zijn ook ECOLO en GROEN vertegenwoordigd, twee pro-Waalse of minstens pro-Belgische partijen.
Het FDF en de N-VA zullen niet aanwezig zijn. Dat is negatief voor de Vlamingen. De Waalse afvaardiging kan het FDF gemakkelijker missen dan de Vlamingen de N-VA; de Vlamingenhaat zal toch al voldoende uitgespeeld worden, o.a. door de MR. (Volgens de laatste berichten werd Bart de Wever opgenomen in de BHV-werkgroep; de MR zou daarop ook Olivier Maingain aangesteld hebben. Wat zal hun rol zijn: actieve deelnemers of toehoorders? We wachten voorzichtigheidshalve op bevestiging van het verhaal).
- Een verklaring van Leterme: De vergaderingen zullen aan een vrij hoog ritme verlopen. Ineens kan het dus in galop! Omdat de drukproeven al klaarliggen?
Het zwakke punt in mijn verwachtingen is de reactie die van de N-VA zal komen. Zal ze het kartel opblazen als de resultaten beneden haar verwachtingen uitvallen? Dat hoeft niet noodzakelijk een ramp te zijn voor de CD&V. Een groot gedeelte van haar kiezers zijn trouwe Belgen. Bovendien zullen al haar aanhangers, met inbegrip van de weinigen die zich soms Vlamingen noemen, hun zorgen over de daling van de koopkracht laten primeren boven hun toch al flauwe belangstelling voor Vlaanderen. En wie weet, desgevallend zal de CD&V van de Walen een compensatie van Waalse afmetingen krijgen voor het verlies van haar kartelpartner. De Waalse partijen zullen in de toekomst die soepele tegenstander nog vaak nodig hebben.
Wie denkt dat de hier geschetste voorgeschiedenis van de onderhandelingen over de staatshervorming alleen in een verknipte geest kon ontstaan, heeft misschien geen ongelijk. Wie denkt dat de gevolgen voor Vlaanderen van een Belgische oplossing niet zó erg zullen zijn, heeft zijn zin voor de realiteit verloren.
De tsjeven, die m.i. denken dat ze door de walen zijn verkozen, laten zich weer eens kennen als volksverraders en ordinaire gatlikkers.
Ze willen niet alleen meer geld naar de federale regering versassen en dus de Vlaamse deelstaat verarmen maar bovendien er voor zorgen dat er jaarlijks meer en meer doorgeschoven wordt aan die arrogante nietsnutten en profiteurs bezuiden de taalgrens.
Dit kunstwerk, dat spijtig genoeg nog niet te "bewonderen" valt in het SMAK, heeft als titel: ANGST voor een buldog.
De kunstenaar heeft dit werk gerealiseerd de dag dat hij weggevlucht was voor een nogal zeer agressieve buldog. Als "kunstkenner", die zowat het niveau haalt van den Blèter, herken ik hier onmiddellijk de radeloze vertwijfeling van de angst in. De angst overheerst alles zodat elk realiteitsbesef zoek is. De buldog wordt zo waanzinnig wazig afgebeeld dat hij evengoed voor een stier kan doorgaan. Al merkt de "kenner" onmiddellijk dat de hoorns wat te kort zijn en dus wel degelijk de flaporen van een buldog zijn. Ook de dreigende naar beneden gesperde muil is duidelijk van een buldog en niet van een stier.
Dit alles verraadt de ware kunstenaar. Hoe wazig alles op het eerste zicht lijkt toch is alles na enige tijd zo klaar als een klontje.
En als u dat niet gelooft vertel ik u wel iets anders.
Deze blog is van en voor Vlaamsnationalisten.
Links crapuul, belgicisten, lapzwansen en andere onnozelaars krijgen hier een stamp onder hun derrière en worden simpelweg de deur gewezen.
Hebt u inspiratie, enigszins talent of gewoon goesting? Stuur uw tekst door ik plaats hem dan met uw naam of schuilnaam op de blog. Graag uw naam, adresgegevens en telefoon vermelden. Deze gegevens, tenzij u het anders wenst, blijven strikt vertrouwelijk en worden aan niemand doorgegeven. Laat u maar eens goed gaan.
