Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
12-04-2012
Tweede 1/3
Tweede 1/3
Van de moppen van Louis
Gaan er twee vriendinnen, die bij de politie
werken, het postkantoor binnen om zegels te kopen. Ze staan in de rij wanneer
er plots twee gemaskerde gangsters binnenvallen met het geweer in de aanslag,
roepende: "Dit is een overval, iedereen op de grond!" De ene vrouw
gaat op haar buik liggen en kijkt opzij naar haar vriendin, die op haar rug
ligt. Ze fluistert haar stilletjes toe: 'Marjan, draai om, 't is een overval,
geen personeelsfeestje!'
------------------------
Een man is samen met zijn vrouw boodschappen
aan het doen. Op een gegeven moment is hij zijn vrouw kwijt dus gaat alleen met
het karretje door de winkel, op zoek naar zijn vrouw.
Plots botst hij met zijn karretje tegen het karretje van een andere man aan.
"Oh, mijn excuses meneer,' zegt de man. 'ik lette even niet op, ik ben
mijn vrouw kwijt en zoek haar."
"Nou, dat is toevallig.' zegt de ander. 'Ik ben ook mijn vriendin kwijt en
zoek haar ook."
"Dat is inderdaad toevallig." zegt de eerste man en vraagt hoe zijn
vriendin eruit ziet.
De man zegt: "Ze is lang, slank, blond haar, mooie grote borsten, lange
benen, zwarte laarzen, en een kort rokje... En hoe ziet uw vrouw
eruit?"...
"Wat kan mij dat schelen?" zegt de man. "We gaan de jouwe
zoeken!"
-------------------------
Piet Vrolings zit in de kroeg. Als er buiten een
begrafenisstoet langskomt, neemt hij zijn pet af. "Wat doe je dat
netjes," zegt de uitbaatster. "Ach ja,' zegt Vrolings,
"uiteindelijk zijn we toch 28 jaar met elkaar getrouwd geweest."
Wegens te groot is alles te klein,
zo zou je het kunnen stellen !
De puppies zijn nu, na iets meer dan
twee weken, driemaal in gewicht toegenomen en dat laat zich merken aan alles.
De werpkist, waar we voorheen nooit
een probleem mee hadden, de pups kropen er uit voor de werpkist te klein
geworden was, kent nu een probleem van overbevolking. Twaalf pups die alle
driemaal hun geboortegewicht hebben + hun moeder die ook graag ligt terwijl ze
de pups voedt Daar moet het hoofdbestuur bij ingrijpen !
De flesjes waar we de pups mee bij
voeren zijn in no time leeg gezogen, we denken er aan van een tweetal
babyflessen aan te schaffen. Kleine puppyzuigflesjes en een groter wordend
hondenbekje, ook daar moeten we wat op vinden.
Vandaag gaan we de puppys een eerste maal hun
ontwormingsmiddel toedienen. Ook nog zo een werkje waar je best omas oude schort
terug voor bovenhaalt. Dat spul heeft ook nog zon vieze rode kleur Vanish-rood
zegt het baasje en volgens het vrouwtje geeft het hardnekkige vlekken op
kleding.
Ook Hera komt aan de beurt voor een
ontwormingsbeurt, maar daar hebben we pillen voor die we makkelijk kunnen
toedienen, we verstoppen ze in een driehoekje smeerkaas !
Wat ook te groot aan het worden is zijn
de vlijmscherpe puppynageltjes aan de voorpootjes. Bij de voorpootjes dienen de
puntjes van de nageltjes geknipt te worden omdat ze de buik van Hera gaan
kwetsen bij het zogen. De nageltjes zijn echt vijf naaldjes aan elk pootje.
Niemand wil dat tegen zijn huid krijgen als die tegen de buik beginnen drukken
om de melkklieren te stimuleren.
Het hoofdbestuur gaat weer weten wat
doen vandaag Ze weten stilaan wat het is, een pupje in huis x 12 .
Een bench, een werpkist, een kussen,
een ganse salon, alles heeft ze ter beschikking om makkelijk en behoorlijk te
kunnen gaan liggen
Maar nog is het niet voldoende ! De
mand die het hoofdbestuur gisteren in gebruik heeft genomen om de pupjes
tijdelijk in onder te brengen wanneer ze tweemaal daags gewogen worden, is op
dit moment the place to be voor Hera.
Ze past er amper in, moet zich in een
onmogelijke bocht draaien. Waar ze met haar poten blijft hebben we nog niet
kunnen achterhalen maar ze legt zich in een wasmand !
Is ze nu al te dikwijls op haar pups
gaan liggen in de werpkist ? Is het haar te warm bij haar pups onder de rode
warmtelamp ? Wij weten het niet maar comfortabel kan het niet zijn en geen van
ons zou het in zijn/haar hoofd halen van haar te verplichten van daar te gaan
slapen. Maar Hera doet het !
De pups hebben hun buikjes weer vol
en liggen in de armen van Morpheüs, de slaap der zaligen te slapen. Die kunnen
nog eventjes verder zonder de hulp van moe Hera en dus is zij even vrij van
dienst.
Sinds twee dagen geven we de pups
geen bijvoeding meer s nachts. Zij krijgen nu rond middernacht nog eten en dan
terug s morgens rond 7u30.Hera heeft
dan genoeg voorraad in de milkbar om haar kroost s nacht van voedsel en drank
te voorzien.
Terwijl zij dan slaapt in de werpkist
zuigen de pups alles uit haar wat ze aan melk heeft. Het baasje heeft al
verschillende malen de pups belastingontvangers genoemd. Of ze het ook zijn
weten we niet, maar de werkwijze toont heel sterke overeenkomsten !
Een oud manneke in Roosendaal ging naar de kapper
om zijn haar te laten knippen en zich te laten scheren. Hij zei tegen de kapper: Ik kan mn bakkebaorde nie
goed dr af halen want ik eb teveul riempels.
Geen probleem zei de kapper en hij haalde een klein
houten balletje van de plank. Doe dat maar in je mond zei de kapper. Het manneke deed dat en de huid van zijn wangen
kwam mooi glad te staan. Toen de kapper klaar was zei het ouwe manneke: da waar de gladste scheerbeurt die ik in jaore em
gad mar n bietje gevaorluk vin ik het wel, ik aar da balleke wel in kunne slikke.
Dat is ook geen probleem zei de kapper. Dan had je
het na een paar dagen gewoon terug kunnen brengen, dat doen ze allemaal.
Het is Hera de laatste dagen soms wat
te veel van het goede. Sinds ze moeder Belle en broer Heros bij de werpkist heeft
toegelaten mankeert ze de volledige controle over wat er met haar pups gebeurt
zoals het de afgelopen twee weken was.
Belle moeten we soms weghalen van de
werpkist want ook haar moederinstinct wil de ganse dag pupjes poetsen, en laat
dat nu juist het werk zijn dat Hera met verve deed.
Plots zet ze zich terug tussen haar
familieleden en haar pups, als wil ze zeggen genoeg geweest nu, ophoepelen,
alleen de grom van de afgelopen twee weken is er niet meer bij. Hera is
toleranter geworden !
Waar de baasjes enkele dagen geleden
nog blij waren dat Hera Belle en Heros dichterbij lieten komen moeten ze nu
bekennen dat Hera zelf, het beter wist dan zij !
Laat die Drentjes het zelf onder
elkaar maar uitmaken wat het beste is voor hen. De baasjes zullen wel toezien
en inspringen waar nodig is. Het is in elk geval fascinerend hoe alles perfect
onder elkaar geregeld wordt.
Nu er bezoek bij de pups is
toegelaten merken we ook dat Hera er aan moet wennen en we de volgende week nog
moeten opletten van het niet te druk te maken rond de werpkist. Hera is er nog
niet aan toe van in het middelpunt van de wereld te staan en daar gaan we rekening
mee moeten houden.
Alles draait op dit moment rond het
welzijn van Hera en haar puppies en dat gaan we nog even zo houden !
Ongelooflijk, twee weken oud en
gerechten laten teruggaan naar de keuken ! Ons baasje was haast veertig jaar
voor hij de eerste maal een gercht terugstuurde in een restaurant omdat het
niet warm genoeg was.
Hij is later nooit daar niet meer
gaan eten en die keuze hebben onze pups nog niet. Maar als we ze bijvoeren en de temperatuur
is niet hetzelfde als Heras lichaams temperatuur dan weigeren ze de speen in
hun kleine bekjes.
Twee weken oud en al zoveel pretentie
(capsones voor NL) Meestal is het na het tweede pupje dat aan het flesje gaat
dat de reclamaties komen. De dames en heren puppies weigeren dan steevast hun
bek te openen. Even 10 seconden terug in de microgolf op 450 en we kunnen herbeginnen.
Dan is de vraag van ons hoofdbestuur,
zouden die pups van 20 jaar geleden, toen een microgolfoven nog toekomst was,
ook zulke kuren verkocht hebben. Wij kunnen ons niet voorstellen dat pups toen
zo kieskeurig waren !
Nog een mogelijkheid, maar heel
onwaarschijnlijk omdat hun oogjes nog maar pas open zijn ze hebben naar
Huuzentruut, Meeus , oLivers en Nigelas
gekeken en weten nu perfect hoe de cuisson moet zijn.
En laat nu het baasje net van dat woord
bobbelen krijgen omdat hij Algerisch* is voor dat woord !
Twee weken zijn voorbij sinds de pups
geboren zijn. Ondertussen zijn geen sensationele veranderingen gebeurd, tenzij
je het opgroeien zelf als spectaculair beschouwd.
Een wonder blijft het in elk geval
zon moederhond met twaalf pups en de inzet van Hera voor haar pupjes. We
kenden het al van haar moeder Belle, maar toch staan we verbaasd dat ook Hera
een recordnestje zo makkelijk(?) groot brengt.
De evolutie van de pups gaat zoals
voorzien, gisteren hebben ze het bestaan van hun pootjes ontdekt, is er
schittering tussen de oogleden gekomen en beginnen de oortjes af te hangen. Die
laatste plakken als het ware tegen de hoofdjes de eerste twee weken. De
pupjes zijn in die periode ook nog doof.
Vandaag gaat het baasje de eerste
voorzieningen treffen om tegen het einde van de week de werpkist uit huis te
kunnen doen en de puppyren te installeren. We hebben soms de neiging te zeggen
dat de werpkist te klein aan het worden is, maar dat is niet zo ! De pups zijn te
groot aan het worden en de kist geraakt goed gevuld. Het is voor Hera dan ook
elke dag moeilijker om weer eens comfortabel te gaanliggen om de pups te voeden zonder een
ijselijk gekrijs te veroorzaken wanneer ze weer eens boven op een pupje gaat
liggen.
Die kunnen zich nu wel sneller uit
de voeten maken omdat ze efficiënter met e pootjes kunnen omgaan en dus is er
van schade nooit iets te merken. Net als bij kleine kinderen is alles nog heel
soepel en de kracht van de pups, nu al , is verbazingwekkend.
Vanaf vandaag gaat ook de knip van de
deur voor de bezoekers van de pups. Gisteren avond hebben we uitzondering
gemaakt voor Karin en Jan uit Numansdorp in de schaduw van Rotterdam. Die waren
met de Belgische Drentenvereniging de paaswandeling in Drieslinter gaan maken
en hadden ons gevraagd op de terugweg even langs te mogen komen om naar hun
toekomstig pupje te komen kijken. Daar kan je moeilijk neen tegen zeggen en
veel verschil zal het ook niet gemaakt hebben, maandagavond of dinsdagmorgen
Vanaf vandaag ontvangen we dus,
aanvankelijk met mondjesmaat (hondenmondjes) de bezoekers. Om Hera en haar pups
wat te ontzien vragen we dus om even een belletje te geven om te vermijden dat
we plots met te veel bezoekers gelijk hier zijn. Het welzijn van vooral Hera,
dat op dit moment nog heel belangrijk is, mogen we niet uit het oog verliezen.
Welkom en dank voor het begrip,
Belle & co
Hera's eerst geborene 26.03.2012 23u45
Foto gisteren genomen, waar nu plaats is voor drie...
Met het opgroeien beginnen de pups te
beseffen dat ze ook pootjes hebben. En dat die dingen ook kunnen gebruikt
worden om vooruit te komen in de werpkist en in het leven !
Er zijn al enkele puppies die door de
spleetjes van hun oogleden al iets kunnen zien (denken wij) en toevallig zijn
zij het die ook hun pootjes al onder hun lijfjes kunnen krijgen. Alleen de
coördinatie laat nog veel te wensen over. En het gebrek aan coördinatie tussen
de vier pootjes brengt hen soms in nogal komische situaties.
Maar het zal niet lang duren
vooraleer ze merken dat met een beetje samenwerking tussen de vier potenheel mooie prestaties kunnen geleverd worden.
Het hoofdbestuur ziet het al gebeuren, wanneer ze zoals met de vorige nestjes
gebeurde, ze ontsnapten en in alle verschillende richtingen wegstoven.
Tot onder de kasten en achter de
houtkachel heeft het baasje ze toen moeten onder en achteruit moeten hengelen.
Dat gebeurt dan onder luid gekrijs want eens ze de pootjes kunnen gebruiken maken
ze daar te pas en te onpas gebruik van, en het zouden geen Drentjes zijn als ze
dat niet luidkeels kenbaar maakten aan de grote wereld !
Morgen verwachten we dan ook dat we
voor het eerst onze pupjes in de ogen kunnen kijken. Toch weer een moment waar
we al veertien dagen naar uitkijken.
Belle & co
Daar zijn we vandaag achter gekomen, wij hebben pootjes ! ! !
Maar hoe ze te gebruiken is nog niet altijd duidelijk...
Een jonge man koopt de beste auto op de markt, een splinternieuwe Ferrari GT.
Het is de duurste auto in de wereld en kost 500.000 dollar.
Hij doet er een testrit mee en stopt bij een rood licht.
Een oude man op een brommerke stopt naast hem op het fietspad.
De oude man kijkt naar de nieuwe, glanzende Ferrari en vraagt, "Welk soort
van auto is da, zoon "?
De man antwoordt, "Een Ferrari GTO. Kost een half miljoen dollar"!
"Da's veel geld," zegt de oude man. "Waarom kost die zo
veel"?
"Omdat deze auto een top heeft van 320 km per uur !" verklaart de
trotse eigenaar.
De oude man vraagt, "kan da kwaad als ik eens binnen kijk"?
"Geen probleem", antwoordt de eigenaar.
Dus steekt de oude man zijn hoofd door het zijraampje en kijkt eens rondom.
"Da's een wreed schonen auto, zoon, maar ik blijf bij mijn oud
brommerke"!
De kerel wil de oude man eens tonen wat zijn auto doen kan.
Als het licht op groen springt geeft hij plankgas en binnen 10 seconden leest
de snelheidsmeter 160 km/u.
Plotseling merkt hij een punt in zijn achteruitkijk spiegel op.
Het schijnt dichter te komen!
Hij vertraagt wat, om te zien wat het zou kunnen zijn en plotseling flitst er
hem iets rechts voorbij!
"Wat op aarde kan sneller gaan dan mijn Ferrari"? vraagt de man
zichzelf af.
Hij trekt de Ferrari op tot 250 km/u.
Schuin rechts voor hem ziet hij dat het de oude man op zijn brommerke is !
Verbaasd dat het brommerke zijn Ferrari zou kunnen voorbijsteken, geeft hij nog
meer gas en gaat het brommerke aan 275 km/u voorbij.
WHOOOOOOOSHHHHH!
Hij voelt zicht de koning te rijk in zijn nieuwe Ferrari...
Tot hij in zijn spiegel kijkt en ziet dat de oude man hem OPNIEUW inhaalt!
Verbaasd door de snelheid van deze oude kerel, duwt hij de gaspedaal volledig
in en brengt de Ferrari tot 320 km/u !
Nog geen tien seconden later, ziet hij het brommerke opnieuw inlopen op de
Ferrari!
De Ferrari zit op z'n einde en er is niets dat hij kan doen !!!
Plotseling knalt het brommerke tegen de achterkant van zijn Ferrari !
De man stopt en springt uit, en ongelooflijk maar waar: de oude man leeft nog
steeds!
Hij loopt naar de gehavende oude man en zegt, "Amay amay
Is er iets dat ik kan doen voor u"?
De oude man fluistert...
"MAAK... MIJN... BRETTELEN ... LOS
... VAN .... UW.... ZIJSPIEGEL"!
Als het aan Heros ligt komt er
niemand buiten het hoofdbestuur aan de pups van zijn zus Hera. Dat maakt hij je
wel duidelijk door op deze wijze positie in te nemen voor de werpkist.
De werpkist die stilaan te klein gaat
zijn voor al dat puppengeweld. De grootste uit het nest gaat naar de kilogram
gewicht, en dat merk je aan de inhoud van de kist.
Gisterenavond merkte het baasje
schitterende spleetjes aan de oogjes. Dat gaat dus ook geen dagen meer duren
vooraleer de oogjes opengaan. Dat de oortjes nog maar wat dicht blijven
concludeert het baasje. Zon mooi concert geeft het kraaienkoor nu ook weer
niet tegen etenstijd !
Voor de rest gaat het de pups en
moeder beter dan het hoofdbestuur. Het vrouwtje die zich deze morgen goed
voelde is deze namiddag bij tante Carine gaan paasfeesten terwijl het baasje
een heerlijk paasdiner had met een kom soep en rijstbeschuit (die aangeraden
was door madam mager enkele maanden geleden).
Gezien de omstandigheden valt alles
nog best mee, we roeien met de riemen die we hebben en wat momenteel het meest
in gebruik is hier ten huize is water en zeep om de handen te wssen en zeker
geen besmetting over te brengen op de pupjes.
Je kan niet zeker genoeg zijn in
veiligheid en gezondheid voor dat kleine grut.
Dit bericht stond klaar toen het baasje gisteren ziek in
bed belandde. Het was in de namiddag geschreven, kort nadat het gebeurd was .
Het is niet achterhaald, dus plaatsen we het nu maar.
We vonden het al raar maar
begrijpelijk, dat Hera niemand buiten het hoofdbestuur bij haar pupjes duldde.
Moeder Belle kon een grom krijgen, haar onafscheidelijke broer Heros kreeg een
grom en een opgetrokken lip.
Dat was de eerste week telkens zo.
Zelfs als moeder en broer gewoon in zicht van Hera kwamen was het al zo ver.
Het was zo vervelend dat het baasje de puppyren al maar van boven haalde en er
een laken over hing zodat Hera privacy had en ook geen zicht meer op de
benches van Belle en Heros.
Sinds enkele dagen mocht Heros al wat
dichter komen maar Belle moest afstand bewaren ofhet zat er tegen. Je zag gewoon dat Belle
daar niet erg gelukkig mee was, maar ze aanvaardde het ganse spelletje. Bij
mensen zou je zeggen ze had er respect voor.
Tot daarstraks bij het wegen van de
pupjes en het verversen van het linnen in de werpkist.
Plots trok Belle haar stoute schoenen
(?) aan en zette zich tegenover Hera in de werpkist !
Hera keek eens verwonderd en deed
niets, buiten gewoon verwonderd zijn. Zelfs toen de baasjes de pups terug in de
werpkist zetten kwam er nog steeds geen commentaar vanuit de Hera hoek.
We wisten wel dat het verzet van Hera
niet kon blijven duren, maar dat het op deze wijze zou gebeuren kon niemand
voorzien. Belle mocht zelfs de pups netjes likken, iets dat elke maal gebeurt
wanneer mensen handen de pups hebben vastgenomen. Moeder en dochter stonden
ditmaal aan dezelfde kant.
En het hoofdbestuur stond er bij en
zag dat het goed ging ! ! ! Hun dag kon niet meet stuk !
Alles wat met buik te maken heeft
werkt niet naar behoren. Diarree, overgeven, misselijk zijn. Het hoort er
allemaal bij.
Onze baas heeft zich voorgenomen van
vandaag een off-day te nemen.Het enige wat hem vandaag kan bekoren (?) is een
rijstbeschuitje en slappe thee. Dit in de hoop dat het morgen terug leefbaar
is.
De hondjes en pups zijn rustig, dat
scheelt dus een slok op een borrel.
Vanavond misschien meer nieuws van
het ziekte front. De baas gaat terug horizontaal !
Een rijke industrieel spreekt op een receptie een
bevriend minister aan:
"Beste vriend, ik moet je eens wat vragen!"
"Vraag maar!", antwoordt de minister
"Mijn jongste zoon, wordt 27 dit jaar. Hij verslijt nog steeds zijn broek
op de unief.
Hij doet niet anders dan hele dagen doorbrengen op café, bij vrienden,
drinken en grappen uithalen.
Hij doet verder niks! Hij is nog te lui om werk te zoeken! Heb jij geen jobke
voor hem?"
Waarop de minister: "Geen probleem, ik benoem hem tot mijn adjunct met een
salaris van 10.100 euro per maand!"
de industrieel: "Nee, da's een veel te hoog loon!
hij moet er toch wat inspanning voor doen!"
Minister: "Oh, dan maak ik hem cabinet-chef, 6.000 euro per maand!"
Industrieel: "maar nee, da's nog altijd veel teveel. hij moet de waarde
van het geld leren kennen!"
Minister: dan maak ik hem diensthoofd op één of ander ministerie aan 4500
euro per maand!"
Industrieel: "Maar nee, ik wil dat mijn zoon onderaan de ladder begint,
hard moet werken en begint aan maximum 1200 euro per maand!"
Minister: "spijtig, dan kan ik niks voor U doen!"
Industrieel: "Hoe? En waarom niet?
Minister: "voor zulke plaatsen moet je slagen in een examen!"
Uitgeslapen . En het is zo, deze
morgen is het baasje voor de derde maal vandaag terug gaan slapen.
Deze morgen rond vier uur was er
kabaal in de werpkist, het kraaienkoor liet luidkeels weten dat er snel iets lekkers
op tafel diende te komen. Dat was de eerste maal dat het baasje opstond en
terug ging slapen.
Rond zeven uur was er dan de groep
die rond vier uur hun bord niet hadden leeggegeten die weer van hun tak stonden
te maken. Dat was de tweede maal enrond acht uur stond iedereen op en stond het
baasje met zand in zijn ogen het boeltje te aanschouwen.
t Baasje is dan maar naar boven
getrokken en heeft de luiken voor zijn ogen gesloten voor nog een paar deugddoende
uurtjes slaap. Jonge mensen met kleine kinderen zullen nu zeggen zoals de
geveleugelde woorden van de Franse Président de l Etat Fançois Mitterand, et alors omdat zij dat dagelijks
meemaken. Maar bij hen maakt het wel een verschil dat ze enkele decennia jonger
zijn dan de hondenbaas hier
Maar zolang we het kunnen houden bij
enkele uurtjes recup doen we het met volle plezier. Zelfs het gewicht van 26
kilo, als Hera s nachts boven op de baas komt liggen, omdat ze er ook eens tussenuit
wil, nemen we er vrolijk bij.
Als ze dan tenminste geen windkracht
10 teveel produceert want dan is het erover voor de baas.
Onze zwaarste puppie gaat naar de
eerste kilogram toe terwijl Lily, ons lilliputtertje de 350 gram gepasseerd is.
Het is dan de kleinste maar procentueel is ze het meest bijgekomen van al. Van
155 gram geboortegewicht naar vandaag 350gram is meer dan 200% winst !
Het pupje waar we van hoopten dat het
de eerste vierentwintig uren zou halen omdat het zo klein was doet het nog
steeds het best van allemaal. Als je dan de commentaren op de beide blogs
leest en wat er aan mail binnenkomt is het nog het meest favoriete hondje van
gans het nest ook.
Het is ook het meest dankbare hondje
als er dient bijgevoederd te worden. Haar bekje gaat telkens al van ver
wagenwijd open. Ook als er gedronken wordtbij Hera is er steeds één kwispelend staartje dat er boven uitsteekt,
Lilys staartje !
Je weet niet wat je overkomt als je
eerst eentje van de dikken hebt eten gegeven en je krijgt dan het kleintje in
je handen. Het is echt een vertederend hondje dat ver gaat komen in haar
Drentenleventje. Een zachtaardig vechtertje die haar mannetje kan staan .
Hopelijk gaan dit weekend de oogjes
en oortjes open. Tien dagen zijn ze nu oud, rond de veertien dagen gaan de
oogjes open. Maar het is toch verbazend dat zulke kleine blinde en dove
schepseltjes de tepel kan vinden, in een werpkist van 1,2 x 1,2 meter, die voor
hem/ haar van levensbelang is.
En wij zitten op de eerste rij en
maken het wonder van de natuur onder onze neus mee. Het is waarlijk een
voorrecht om zo fokker te kunnen zijn en te genieten van die twaalf kleine
dreumesjes
Windkracht tien, t kan ook twaalf
zijn en t heeft niks te maken met reddingen op zee met grote helikopters. Het
is minstens windkracht tien en het gebeurt hier nu al enkele nachten op de zetel waar het baasje ligt te slapen.
Voor de straffe wind, eigenlijk meer
de straffe geur, is Hera verantwoordelijk zij legt zich al enkeel nachten,
meermaals per nacht bij het baasje. Die heeft daar niets op tegen wat hij staat
in pure bewondering voor hoe zijn kleine meid haar pups verzorgt.
Tot de windkracht terug opsteekt
Meestal noemen wij dat scheten laten maar we wilden het fatsoenlijk uitleggen. De geur
is echt niet te harden en t baasje is al meermaals met zn kop in de slaapzak
gedoken om aan de stank te ontkomen.
Kenners zeggen dat het komt omdat
Hera de werpkist zo netjes houdt en alle strontjes opeet en de plasjes van de
pups oplikt. Het baasje betwijfelt het, want het is volgens hem niet mogelijk
dat die onschuldige hummeltjes voor zo n stank verantwoordelijk zouden zijn.
Indien dit moest voorgekomen zijn bij
het eerste nestje dat hier geboren was, het baasje had al lang in paniek aan de
telefoon naar Nelly gehangen, om te melden dat er niets meer deugde aan het
hondje en dat ze van binnen al in staat van ontbinding was
Windkracht tien, toch mooier op TV
dan in werkelijkheid s nachts midden in je slaap wanneer je oncomfortabel op
de zetel ligt te slapen
Ieder die dit blog al enkele jaren
volgt weet dat ons baasje er een punt van eer van maakt de pupjes zindelijk
naar hun nieuwe eigenaars te laten gaan. Bij de vorige twee nestjes is dat
aardig geslaagd. Spijtig dat twee teefjes in het laatste nestje enkele weken
nadat ze het geboortenest hadden verlaten een blaasontsteking hadden opgelopen.
Met een terugval in het zindelijk zijn tot gevolg.
Bij de twee vorige nestjes heeft hij
dat bereikt door erg goed op te letten en de pups telkens hun grote en kleine
boodschapjes op kranten te laten plegen. It jaar gaat hij het anders aanpakken.
Van Luc en Katia de baasjs van onze
Kiethttp://www.bloggen.be/kieter_wieter/
kreeg het baasje enkele maanden geleden een hondentoilet cadeau. Zo entje waar
je een soort pamper of inlegkruisje moet in leggen en waar het pupje dan op
moet gaan zitten voor zijn/haar plasje & kakje te doen.
Nu was het baasje daarstraks in de
Maxizoo en daar stonden de puppypottys in aanbieding voor 9,99. Nu zal je
zeggen, maar je had er toch al eentje en dat klopt als een zwerende vinger maar
ééntje voor twaalf puppys is zoals naar het damestoilet te gaan op het moment
dat de autobus van de vrouwengilde daar juist voor jou is aangekomen. Niet echt
praktisch om een pupje zindelijkheid aan te leren. Je kan immers niet tegen een
pupje zeggen, even wachten, e zijn nog drie plassenden voor jou. Dan ben je
hopeloos te laat met hje opvoedende taak, zoveel is wel zeker !
Dus twee toiletjes voor de pups,
eentje voor de grote en eentje voor de kleine boodschap? Eentje voor de heren
en eentje voor de juffies ? Eensnel
toilet en eentje voor de langzamen ? We zien wel hoe ze het gaan oplossen. Als
ze het maar netjes en proper houden. Dat is het einddoel !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
