Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
05-10-2012
De puppenkrant 05-10-2012
De puppenkrant 05-10-2012
Het is
alsof we in een vertellen indien dat zou kunnen,Wij hier ten roedel Faes
beleven zowat gelijkaardige belevenissen zoals die pups die uitgezwermd zijn.
Toch blijkt dat die pups die naar Holland verhuisd zijn toch wel van de
grootste brokkenmakers te zijn. Toevallig zijn zij het wel die samenleven met
een reu. Hieronder lezen we de kuren van Lobke die Siebe als huisgenoot heeft
en anderzijds is het Lennaert die samen met zijn vader Cartouche Nederlands
Limburg, en dan speciaal Roosteren, onveilig maakt.
Hier is
het overwegend zo dat Lucys speelkameraden hoofdzakelijk oma Belle en nonkel
Heros zijn, en mama Hera doet dienst als gendarm die zorgt voor de opvoeding
van haar dochter. En soms is Hera wel erg streng voor Lucy, maar het loont
zeggen de baasjes.
Moest Hera
haar poot niet zo dikwijls in Lucys nek leggen of haar snuit in mamas bek
nemen, het zou een waar ongeleid projectiel zijn. En wat nog erg opmerkelijk
in gans de situatie is, Hera blijkt een natuurlijke maturiteit te hebben over
haar dochter. Het hoofdbestuur heeft de innige wens dat het allemaal zo mag
blijven bestaan. Het is allemaal zo netjes geergeld bij hen onderling.
Heros is
nonkel speelvogel, Belle speelt,poetst
en stelt de regels op voor haar kroost en kleinkind en Hera is de regulator en
de uitvoerder van de regels die Belle opstelt of voorhoud te volgen.
Meestal is
het zonder ingrijpen van het hoofdbestuur, fascinerend te zien hoe die vier
Drenten onderling uitmaken hoe zij alles geregeld krijgen in peis en vree.
Er zouden
hier ten huize best enkele wereldleiders een paar dagen moeten komen kijken hoe
het hier op zijn hondjes (rare uitdrukking, dat wel) geregeld is. De wereld
zou er wel bij varen
Belle
& co
Lobke
vertelt over stoer spelen en de gevolgen
Lieve mams,
Hier weer een berichtje van je dochter Lobke,
tenminste, ik dacht dat ik zo heette. Tegenwoordig heb ik meerdere namen. Om er
even een paar te noemen: Tante Pollewop, die van Faes, Brokkenpiloot,
Kruimeltje, Belg. t Is maar net hoe de pet van mijn baasjes staat wat voor
naam ik op een bepaald moment heb, en ondertussen weet ik niet meer waar ik
naar moet luisteren. Toen ik vanavond tijdens mijn wandeling weer even was
weggelopen was ik weer donderse meid, die had ik nog niet gehoord. Wat moet
ik daar nu mee, mam, naar welke naam moet ik nu luisteren?
De naam Brokkenpiloot heb ik vanmiddag wel
waar gemaakt, ik heb hier weer iemand een hartinfarct bezorgd. Ik was met Siebe
in de tuin aan het spelen, en we werden nogal wild. We sjeesden met zn tweeën
tegelijk door de schuifpui naar binnen, maar ja, die stond niet ver genoeg open
om ons er alletwee door te laten. Gevolg: een enorme knal veroorzaakt doordat
mijn persoontje er in volle vaart tegenaan knalde. Vrouwtje was op dat moment
in de gang en schrok zich dood door de harde knal. Toen ze weer in de kamer
kwam was ik al stilletjes in een hoekje gaan liggen, en zag ze gelijk dat er
iets mis was. Oren naar beneden, en ik wilde niet lopen, mn achterhand deed
pijn. Ik ben wel heel dicht tegen mn vrouwtje aangekropen om troost te zoeken.
Gelukkig ging het na een half uurtje weer wat beter. Ik heb ook gelijk Arnica
van mn vrouwtje gekregen. Nu ik dit dicteer gaat alles weer goed, ik heb
alleen een flinke bult aan mn zijkant. De klap is zó hard geweest dat er een
deuk in het kozijn van de schuifpui zit. Als je het niet gelooft moet je zelf
maar kijken als je hier komt.
Mam, heb jij nog gemerkt dat het Dierendag was
vandaag? Ik nog niet, ze zeggen dat het hier iedere dag Dierendag is, hoewel er
wel iets lekkers schijnt te zijn voor ons bij de borrel vanavond.
Zo, ik stop weer met mn berichtje, het is
hoog tijd om die Siebe weer eens even te pesten, die heeft weer lang genoeg
liggen slapen.... Ik ga eerst even heel lief tegen hem doen, zn bek likken en
zo, en dan...........
Heel veel liefs weer van je lieve dochter
Lobke.
En
Lando nodigt populaire Heros uit
Psssst, nonkel
Heros, heb je geen zin om van 't weekend bij ons te komen logeren? Mams trekt
erop uit dit weekend. Wij mannen hebben dus het huis helemaal voor ons alleen
dit weekend.
Jieha, dat wordt
leuk! Vanochtend zijn we niet gaan wandelen, het was zo nat. 't Baasje heeft
dan wel nog gezellig met mij gespeeld voor ze ging werken. Deze avond ben ik
wel op stap geweest.
Als de baasjes 's
avonds in de zetel TV kijken ga ik altijd heel graag bij hen liggen. Ik
plasseer mijn hoofd dan op hun benen en haal mijn verleidelijkste blik boven.
En weet je wat mams dan zegt? "Nen Drent? 't is just gelijk ne vent!"
Vandaag
laten we Kona aan het woord, Kona is een teefje uit het laatste nestje, dat van
negen pups van onze Belle. Dus we horen het vandaag van een andere kant
waaien.
We hebben
dan wel niet zo veel kontakt met Marc en Lut maar enkele malen per jaar zien we
elkaar en vanaf het moment dat Marc stopt met zijn fietsenzaak gaan we elkaar
beslist meer ontmoeten. Die gezamenlijke wandelingen waar we het al over hadden
gaan er zeker komen.
En dan
zegt ons baasje mijne dag is weeral goed zie, weer een pup van ons die we een
goede thuis bezorgd hebben en die ons haar wedervaren vertelt.
Dat zijn
van die dagen dat je weer blij bent een fijn nestje te hebben gefokt.
Belle
& co
Van
Belles laatste nestje, laat Kona ook nog eens van zich horen
Jan en Simonne,
Eindelijk komt het
ervan om nog eens iets van ons te laten horen . Wegens druk , druk , druk. ..
toch wat lang gewacht om eens een mailtje te sturen . Wij hopen -eens we op
pensioen zijn ( tegen half 2013)- toch wat meer tijd te hebben , maar we horen
dikwijls van gepensioneerden het tegendeel .
Met ons gaat alles
goed . En ook Kona doet dat schitterend , gelukkig niets te merken van die rare
huidziekte waarvan je melding maakte en tot nu hebben wij , behalve voor de
jaarlijkse spuitjes , nog geen dierenarts nodig gehad . Ze is in prima conditie
en is ook qua karakter heel lief ( soms te ), waakzaam maar nooit agressief.
Wat betreft de puppy
terugkomdag ; we zijn juist van plan rond die periode te verhuizen en zien nog
wel wat we doen
Zo , een kort
berichtje maar zo weten jullie dat Kona (en wij) het goed stellen.
Jantje gaat naar de speeltuin en komt Anemieke tegen.
Hij zegt: "Ik moet je iets laten zien,maar het is zo speciaal dat het niet
hier kan. Het moet bij mij thuis gebeuren."
Ze gaan naar zijn huis en Anemieke zegt:
"We zijn er, laat het nu maar zien."
Maar Jantje zegt: "Nee, nee, het is zo bijzonder dat het op mijn
slaapkamer moet."
Zuchtend gaat Anemieke mee naar boven en zegt:
"Nu wil ik toch wel eens zien wat het is."
Jantje wil nog niet toegeven:
"Nee, nog niet! Het kan alleen maar onder de dekens gebeuren."
Anemieke wordt er wel erg ongeduldig van, maar goed, ze gaat mee onder de
dekens. Dan laat Jantje zien wat hij zo graag met Anemieke wilde delen:
"Kijk eens, mijn horloge geeft licht!!
Lef hebben
ze, dat is het minste dat we kunnen zeggen van de pups die ons regelmatig
berichten over hun wedervaren uit en thuis. Eéntje die meedingt naar de titel
van grootste lefgozer is wel broer Lennaert. De verhalen welke hij hier ten
berde brengt kennen wij hier ook. Alleen worden hier de heldendaden gedeeld
door vier.
Het is dus
de hoogste tijd dat vader Cartouche eens ingrijpt bij de opvoeding van zijn
inwonende zoon Lennaert. Want daar dienen ouders toch voor ? Of leest Cartouche
de krant en laat hij zoals de tendensen die in de kranten staan de opvoeding
van zijn zoon aan de school over ?
Hier loopt
er ook zo eentje rond, superlief naar de baasjes toe, maar het aantal keren per
dag dat Lucy door moeder Hera een correctie krijgt is niet meer bij te houden.
Soms is het haast zielig om te zien dat Lucy weer eens naar haar poten krijgt
van Hera. Meestal heeft het te maken met dominant gedrag of wat Lucy toch
probeert te verkrijgen, -een hogere status binnen de roedel-.
De baasjes
zagen het graag gebeuren zoals het altijd was, Belle blijft onmiskenbaar de
roedelleidster, de Alfa teef, Hera is de moeder van Lucy en zoals het binnen de
generaties hoort, Lucy heeft zich aan de roedelregels te houden en het minste
dat ze daar tegen zondigt krijgt ze op hare donder !
We kregen
gisteren nog een fijn mailtje van een pup uit het vorig nestje, Marc is maar
best tevreden met zijn fijn hondje Kona. Alles gaat goed daar in Lochristi bij
Gent en Marc kijkt er ook al naar uit wanneer hij medio volgend jaar het
gepensioneerden legioen gaat vervoegen. Hij en zijn Kona,een goed team mogen we
zeggen, morgen Marc zijn relaas over Kona.
En ook in
oud Turnhout loopt een blije Lando rond
Belle
& co
Nu het
woord van de typiste in opdracht van Lennaert
Hallo Familie,
Hier meld zich weer Lennaert. Mijn typiste ging er eindelijk weer eens
voor zitten.
Gisteren met papa naar de dierenarts voor prikkies tegen kennelhoest en
rabiës aangezien we toch regelmatig in het buitenland verblijven (ja, België is
toch buitenland).
Ik woog 22 kg
en papa 30 kg.
Nou zeg ik altijd dikke tegen hem maar dat is dus niet terecht. Hij zit aan
de onderkant van het reuengewicht, maar ja hij wil ook slank uitzien voor de
meisjes, maar met dat vele haar van hem lijkt hij dan toch dikker. Nog 8 kg te gaan en ik heb hem
ingehaald. Waarschijnlijk wordt ik wel wat groter en dan ook zwaarder en ben ik
meteen de dikke.
Mijn vrouwtje wil iets kwijt over mijn karakter, dus ik laat haar even
aan het woord, maar ik vind het zwaar overdreven.
Lennaert heeft 2 kanten. Aan de ene kant is hij heel rustig,
aanhankelijk en heel makkelijk in gebruik. Tijdens de pubercursus hoef je hem
niets te leren want hij weet het al, is het bolleboosje van de klas, vol inzet,
kan uren rustig kijken naar het voetbal, trekt niet, weet precies wat je
wil ..maar . aan de andere kant is hij soms zenuwachtig en dwingerig, en zoekt
constant naar de zwakke plekken in onze verdediging. Met verdediging bedoel ik
ons eten en spullen dat moet allemaal veilig opgeborgen zijn.. Alles moet op
slot zijn want hij maakt achter elkaar 6 deuren open. De warmte verdwijnt uit
het huis en de katten lopen weg. Hij heeft dan geen rust voordat hij zijn doel
bereikt heeft. Hij heeft heel snel in de smiezen waar iets te stelen valt en
daarin gaat hij wel heel ver. Zo stonden er gekookte eitje in de pan met water
op het vuur en die haalde hij dus heel sniekie uit de pan. Hij liet een
waterspoor achter en dat voerde dus naar de dader. Een rauwe gepeperde en
gezouten biefstuk lag klaar voor in de pan. Baasje draait zich 5 seconden weg
om een vork te pakken, weg biefstuk! Een pan soep, helemaal nog niet klaar
stond op het vuur op te warmen, weg soep!. Er verdwijnt van alles, ook spullen
die helemaal niet eetbaar zijn of een geurtje hebben. Over mijn pogingen om de
tuin deze zomer te verfraaien met mooie geurende bloemen zeg ik maar helemaal
niets. De druiven zijn al geplukt door meneer Lennaert. Overal verschijnen
modderpoten op deuren, ramen, alles wordt constant getest of er misschien een
opening is ..
Gelukkig poept hij wel weer alles uit, en je vraagt je af waar hij het
vandaan heeft gehaald!
Nou dat was mijn vrouwtje, niet alles geloven hoor!. Ik ben gewoon een
slimme hond, en de gelegenheid maakt de dief toch?
Zondag krijgen we hoog bezoek van een schone dame uit Belgie, het is een
zus van mams Hera en dus een tante van mij. Ze heeft een oogje op papa.
Spannnend!
Vele groetjes aan iedereen,
Jullie meesterdief Fan Fan La Tulipe (Lennaert)
In Oud Turnhout is er eentje blij
met zn stamboom
Dag woefies,
Het is nu ECHT
officieel, nu is het echt "onze" Lando mét stamboom! Daar zijn we
toch wel wel heel fier op hoor.
Lando heeft vandaag
rustiger getraind dan gisteren. hij vindt zijn baasjes dus duidelijk niet zo
knap als zijn zus Lucy, want toen hij haar gisteren op de inhaalles zag was het
één blok testosteron. Niet te houden. De aandacht was dan ook hééééééél ver
zoek. Dat hij dan ook nog eens niet met zijn zus mocht spelen na de training
owv zijn gedrag vond hij maar heel flauw.
Vandaag hebben we
getraind op de parking van mijn werk. Lando bleef flink zitten toen ik eerst
snel en dan wat langer achter een reclamezuil verdween. Lando haalde het
speeltje dat Nico opgooide snel op maar bracht het niet naar mij, hij zag nl
zichzelf toen in de spiegelramen van mijn werk en begreep er niets van dat daar
nog zo'n Drent met hetzelfde speeltje in z'n bek stond. Kei grappig.
Hij vind zichzelf
echter ook niet zo knap als zijn zus Lucy, denk ik want hij ging niet naar zijn
spiegelbeeld maar bleef gewoon op afstand wat staan kijken, hihi.
We zijn
vandaag niet gaan wandelen (snuf snuf) het baasje zijn stenen speelden hem
parten vandaag. Het ging hem niet zo goed afvandaag.
Maar
morgen zit er beterschap in de lucht en hebben we betere verwachtingen. Nu maar
hopen we maar dat het weer niet gaat regenen.
Vandaag
kregen we ook het Drentenblaadje in de brievenbus in het verslag van Manuela
werden de showkuren van Hera nog maar eens vermeld toen zij eigenlijk heel
serieus moest aantreden voor de keurmeester.
Maar
jullie kennen zo stilaan ons Hera met haar gekke kuren. Maar je kan er echt
niet boos op zijn op baasjes kleine moedertje.
Zo lezen
we daarstraks in een mailtje van Lennaert, maar dat is eigenlijk nieuws voor
morgen, dat ook Heras zus Hadise gaat kennis maken met mooie Cartouche ! ! !
Dat gaat
daar nog vonken geven in Roosteren en wij hebben er dan haast een
familiedekreu, als we Cartouche zo mogen noemen.
Als dat
ook zon mooi nestje gaat worden, en waarom zou dat niet, dan gaan binnenkort
de kandidaat pup eigenaars in de rij komen te staan in Budingen.
Nu maar
hopen dat tegen die tijd de kennelnaam gekend is en we de pups een
familienaam kunnen geven
We hopen
in elk geval dat Hadise net zo goed overeenkomt met Cartouche. We weten het
vanaf het moment dat ze loops komt. De verwachte loopsheid komt er aan
omstreeks november, maar dat is ook altijd eventjes afwachten.
Lennaert
gaat zijn tante nog eens zien, en dit door de bepaalde kwaliteiten van zijn pa
!
Er komt een Pool bij de oogarts.
Die wijst hem op een letterkaart aan de muur:
'C Z W X N Q S T A C Z'
"Kunt U dit lezen ?" vraagt de oogarts.
"Lezen ?" vraagt de Pool...
... "ik ken die vent zelfs!" !
Ons baasje
heeft gelijk gekregen,het is gaan regenen vannacht, niet zwaar maar toch een
flinke bui. Hij kon het gisteren al merken dat er water in de lucht hing. Niet
één van ons vier is gisteren in de vooravond op een behoorlijks wijze mee gaan
wandelen.
Trekken
sleuren van links naar rechts. Een sigaar neerleggen in iemands voortuin
allemaal zaken die ze normaal niet doen. Zelfs Hera en Heros, broer en zus, die
gewoonlijk de rustigste wandelaars zijn, hadden het zot in hun kop. Geen rechte
voor viel er mee te ploegen. Bij aankomst stond het baasje gans in t zweet van
in de leibanden te hangen.
Nadien
viel de training, hoewel het een korte was door de invallende duisternis goed
mee. Lucy deed netjes wat van haar gevraagd werd.
Vandaag is
het weer spelen geblazen, maar wel op zon brute wijze dat het gras van het
gazon tegen de grote venster vliegt. Ook de kousen met een knoop in, vroeger
baasjes sokken maar nu trekspul voor de honden geworden krijgen het zwaar te
verduren.
Wanneer
Belle en Heros trekwedstrijd houden staat Lucy die twee luidkeels aan te
moedigen (of wiel ze zelf die sok ?). Stilletjes is het hier zelden in huis,
maar dat hadden jullie waarschijnlijk al wel begrepen.
De fotos
zijn van Lobke en Siebe in Zeeland.
Belle
& co
Verslag
uit Zeeland van Siebe en Lobke
Lieve
mams,
Vandaag
was het dan de eerste dag van een heleboel dagen dat het baasje lekker thuis
is. We zijn gelijk de hele dag weggeweest, op bezoek bij oma in Zeeland.
Onderweg
er naartoe hebben we moeten stoppen om de auto schoon te maken. Ik was weer zo
verschrikkelijk misselijk dat ik een heleboel moest overgeven, en dat stonk ook
nog behoorlijk.
Maar
eenmaal bij oma voor de deur was ik weer blij, want we gingen eerst wandelen
langs de zee voordat we bij oma naar binnen gingen. We zijn niet op het strand
geweest, maar wel over de boulevard en de glooiing gelopen. Er zijn daar heel
veel interessante luchtjes, en heel veel meeuwen. We mochten alleen niet te
dicht bij het water komen omdat het daar gelijk diep is, en er een hele sterke
stroming staat. Ook zijn de keien die daar liggen erg glad, dat heb ik al
gemerkt toen ik toch probeerde even snel naar beneden naar het water te gaan,
ik maakte een slippertje. Oma stond het vanuit haar woonkamer allemaal te bekijken.
Ik heb me maar even van mn beste kant laten zien door voor een keertje goed
naar mn baasjes te luisteren. Nu denkt oma dat ik een heel braaf drentje ben,
nou ja, we laten haar maar even in de waan....
Mam,
heel veel kusjes, ook voor oma, oom Heros en Lucy. En natuurlijk ook voor jouw
baasjes.
Vanavond
hadden we samen met Lando een inhaaltraining voor Lucy. We hadden afgesproken
te 19u00 aan het Kynologisch centrum de Wieltjes te Turnhout. We trainden
netjes het aan de voet volgen en het zitten op bevel na enkele stappen. Daarna
opnieuw na enkele stappen terug in zit brengen.
Dat ging
met Lucy prima, tot ze de twee plaatselijke katten in t snuitje kreeg.
Weg
aandacht voor het baasje, die twee katten moet ik hebben was het enige wat
nog door haar jachtknobbel gierde.
Lando, die
en eindje verder aan het oefenen was, had hoegenaamd geen last van de
poezengeur want hij stond met de wind in de rug, geen verwaaiïng dus voor
Lando.
Na nog
even het apporteren geoefend te hebben werden we verrast door de duisternis. De
lol was er voor pup en baas en ook voor Hansje de trainster al snel af. We
besloten te stoppen en volgende zondag terug af te spreken om 10u30. Als we dan
toch nog door de duisternis gaan verrast worden hebben we overuren gemaakt, en
nog geen klein beetje ook niet !
De juffrouw vraagt aan Marietje:' Wat heb jij gedaan tijdens de
speeltijd ?'
'Ik heb in de zandbak gespeeld, juf.'
'Heel goed, Marietje, ga maar naar het bord en schrijf het woordje 'zand'
op.
Als je het goed spelt, krijg je een koekje.'
Marietje spelt het juist en krijgt haar koekje.
'En, Jantje, wat heb jij gedaan in het speelkwartier ?'
'Ik heb met Marietje in de zandbak gespeeld, juf.'
'Heel goed, Jantje, ga maar naar het bord en schrijf het woordje 'bak'
op.
Als je het goed spelt, krijg je een koekje.'
Zo gezegd, zo gedaan en Jantje krijgt ook een koekje.
'En, Mustafa Abdul, wat heb jij gedaan in het speelkwartier ?'
'Ik wilde met Marietje en Jantje in de zandbak spelen, maar ze gooiden stenen
naar me.'
'Wel', zegt de juffrouw,'dat lijkt me klinkklare ontoelaatbare
rassendiscriminatie, ga maar naar het bord en schrijf: 'klinkklare ontoelaatbare rassendiscriminatie' op en als je het goed
spelt krijg je een koekje.' L.M.
Weinig
nieuws van het puppenfront, de drie grote van de roedel hebben weinig te
vertellen en ik heb mijn belevenissen gisterenavond al verteld.
Ik Lucy
krijg de laatste dagen wel meer naar mijn voeten van t baasje. De reden ? Als
ik samen bezig ben met spelen of met wandelen dan loop ik telkens tussen Heros
en de boom tussendoor als Heros zijn poot opheft om te plassen. Dat geef als
resultaat dat ik dan gewoonlijk een gele natte streep over mijn rug heb van kop
tot staart. Het hoofdbestuur heeft dan de eerstvolgende uren weinig zin om mij
te strelen Hoe zou dat toch komen ?
En ook
Lando is terug van het familiefeestje in Peer en heeft zijn verhaaltje al
binnengestuurd, je kan het hieronder lezen.
Belle
& co
Landos
Limburgs weekend in Peer, het verslag
Dag lieve Faes -familie,
I'm back in town!!!!! En ik heb het reuzeleuk gehad in
Center Parcs. Mijne snuffel heeft daar heel goed zijn werk kunnen doen:
konijnen, eekhoorntjes, eendjes, waterkiekes, geitjes, paardjes, schaapjes, kiekes,
... Ge kunt begrijpen dat mijn baasjes hun armen nu wel 10 cm langer zijn dan voor we
vertrokken hé. Ik had toch zooooooo graag in't water achter die eendjes gegaan.
Hadden ze de lange lijn aangedaan dan was't 's avonds eend in grand marnier
saus geweest! Voor de middag wandelde ik zo veel dat ik na de middag constant
sliep. Een van de baasjes bleef dan altijd nog wat bij mij en ging dan de
andere vervoegen in het tropisch zwemparadijs zodat ik niet te lang in de bench
hoefde. Normaal zit ik daar overdag nl nooit in, enkel 's nachts. Maar ik heb
dat super flink gedaan. Moeke had voor mij lekkere koekjes meegenomen en de
neefjes streelden mij graag en wilden mij ook wel eens (mee) vast houden als we
gingen wandelen. Je leest het wel hé, ik heb er met volle teugen van genoten.
Ik denk dat ik heel blij zal zijn als de baasjes morgen gaan werken en de
kindjes naar school gaan zodat ik heel de dag lekker kan bijrusten.
Het
voordeel van de jongste te zijn is niet te versmaden ! Ook vandaag is het nog
eens bewezen geweest.
Ik, Lucy,
mocht deze namiddag mee naar een feestje van een vriendin van het hoofdbestuur
die haar toga aan de haak had gehangen bij de rechtbank in Antwerpen. Ik hoorde
ons baasje vragen of dat hetzelfde was als de kap over de haag werpen maar
dat blijkt alleen voor paters en nonnen te gelden die er vanonder muizen in het
klooster.
Ik mocht
mee tot op het terras waar veel vrienden die ons baasje ook kende, aan het
aperitieven waren. Brubbels , wijn en fruitsapjes en ook lekkere hapjes werden
aan hoog tempo aangevoerd. Ik kreeg zelfs van ons baasje een stukje mini
loempia toen niemand het zag
Al die
mensen vonden mij een schoon hondje een lief hondje (toen efkes 100 %) een
goed luisterend hondje (?) Ik liet mij dat allemaal heel goed welgevallen en
wentelde mij in mijn fierheid. Zon veertig mensen die mij allemaal lief
vonden, je zou voor minder ijdel worden. En ons baasje moest telkens maar
zeggen zeg het niet zo luid want ze verstaat alles en ze krijgt er pretentie
van !
Telkens
wanneer de baasjes van het terras naar binnen werden geroepen mocht ik terug
een dutje gaan doen in de auto. Daar had het baasje speciaal een mandje met een
zacht dekentje voor mij klaar gezet. Dat was helemaal geen straf voor mij. Ons
hoofdbestuur neemt in principe geen honden mee binnen in een restaurant waar
nog andere mensen eten. Hier mocht het trouwens zo al niet want de vriend van onze
baas vertelde hem dat de baas niet vriendelijk was naar honden. t Kan
gebeuren, er zijn zo van die mensen maar vandaag was er zo maar ééntje, en die
heb ik niet ontmoet.
Belle ,
Hera en Heros hadden dus vandaag huiswacht, voor hen zal het vast niet zo plezant
gewest zijn als voor mij. Het voordeel van de jongste te zijn is dat naar het
schijnt !
Het is nu
dus zover, het baasje van Siebe en Lobke is officieel met pensioen.
Daar gaan
twee Drentjes in Numansdorp niet om treuren. Zij hebben nu ook de status van
wat onze vier nooit anders hebben gekend, baasjes op pensioen.
Belle is
namelijk hier gekomen toen het baasje ook gevierd werd voor zijn pensionering
en het baasje het afscheidscadeau van de collegas op school gebruikte om een
deel van Belle aan te schaffen. Het was maar een klein deeltje dat hij had
gekregen. Maar we namen Belle in huis, en Bas en wij, waren er heel blij mee.
Ons eerste rasdrentje was de familie komen vervoegen. Dit omdat het baasje een
reden zou hebben om elke dag in zon of regen, toch elke dag te gaan stappen. En
dat is volledig in orde gekomen. Meer zelfs, het baasje gaat heden ten dage
tweemaal op stap. Telkens met twee van ons, want vier Drenten kan hij niet
houden. Als ze in hun kop zouden krijgen van plots alle vier in de zelfde
richting te gaan trekken, omdat ze bvb een haas in het veld zouden zien lopen,
dan hoort er het dubbele aan gewicht aan de looplijn te hangen om het kwartet
te kunnen houden !
Er wacht
Jan een harde dobber, want ook Siebe en Lobke hebben de reputatie van nog al
eens in de lijn te willen hangen en bij ons weten kan Numansdorpse Jan niet
het gewicht in de schaal werpen dat Vosselaarse Jan wel kan.
We horen
er nog wel van, het eerste bericht daarover lees je hieronder al
Twee happy
Drentjes
Lieve
mams,
Zo, daar
ben ik weer. Het is hier een hele drukke week geweest. Had alles te maken met
een gebeurtenis waarover jouw hoofdbestuur al geschreven heeft. Gelukkig is
alles hier weer normaal, dwz dat mn baasjes weer tijd voor ons hebben.
Gisteren was het wel een hele leuke dag. De baasjes moesten weg, en omdat dat
nogal lang zou duren kwam Marieke oppassen. Nou, dat heeft ze geweten, die
hebben we eventjes goed bezig gehouden hihihihi.......... Toen mn baasjes weer
thuis kwamen, kwamen ook opeens de jongens, en gingen we met zn allen ergens
eten. Nou ja, zij gingen eten, en wij kregen niets, behalve dan een bak water.
Maar we hebben ons alweer keurig gedragen in dat restaurant. Ja, en toen we dan
eindelijk weer naar buiten gingen moesten we natuurlijk heel erg nodig plassen,
en hebben we er maar even de vaart in gezet. Baasje had ons alletwee vast, en
die hebben we maar meegetrokken. Marieke vroeg heel droog of tie soms ging
waterskiën, hahahahahaha........ Baasje vond het niet zo grappig.
Vandaag
hebben we gelukkig weer lekker kunnen wandelen, dat was er een beetje bij ingeschoten
afgelopen week. En morgen ga ik weer naar de puppyjachttraining, daar verheug
ik me wel weer op. Het is alweer drie weken geleden dat ik daar voor het laatst
was, dus het vrouwtje is benieuwd of ik alles nog weet. Ik zal eens kijken of
ik mn bananen meeneem, of dat ik haar een plezier doe, en ze maar thuis laat.
Mam,
weer heel veel lieve knuffels van je dochter Lobke, en doe de groeten aan de
rest van mn familie en het hoofdbestuur.
Het was
dik een half jaar geleden dat ik nog eens met het baasje naar de jachttraining
in Arendonk mee mocht. Het was nog een mooie namiddag want het baasje heeft
gans de training gedaan in T-shirt en jacht gillet. Dat laatste alleen maar omdat
hij dan ook snoep voor mij, ,een dummy of twee, zijn autosleutels, het kodakske
en nog een heleboel andere zaken daarin kwijt kon.
Het
vervelende aan dat vestje is dat er zoveel zakken en zakjes aan zitten dat het
baasje nooit snel genoeg de snoepjes vindt, en dat is vriê lastig voor mij.
Maar ik heb goed mijn best gedaan zegt het baasje. Het los volgen ging nog
altijd goed, ook het apporteren blijk ik niet verleerd te zijn, maar dat hebben
we in Frankrijk genoeg gedaan met een frisbee gedurende de vakantie.
We hebben
van Oscar de trainer wel allemaal huiswerk mee gekregen. Oscar heeft dat
stillekes tegen het baasje gezegd zodat het voor mij deze week een verrassing
gaat worden. Maar ik weet al wel dat het lig en blijf daar wel gaat bij horen.
Ik wil wel hoor maar ik ben zo graag bij het baasje en waarom moet ik dan
steeds zon twintig meter van hem blijven liggen ?
Deze
morgen kwam hier nog een mijnheer langs die we al meer gezien hadden. Het was
Fons van het keukenweetjes blog. Die was op zoek voor zijn culinaire genoegens
of specialiteiten naar gekookte uier. Die bleek in en om zijn woonplaats
Antwerpen dat niet meer te kunnen vinden. En vermits het baasje vrijdag al uier
in de koeltoog zag liggen bij onze slager Galantine hier in Vosselaar, was een mailtje
naar Fons dadelijk een reden om een omweg in te lassen voor Fons zijn lekkernij
.
Eigenlijk
is er geen materiaal vandaag om een puppenkrant bijeen te scharrelen. De
vaste correspondenten hebben dit weekend andere katers te geselen en hebben dus
afgehaakt (met verwittiging vooraf) en voor de rest zijn er geen toevallige
meldingen van onheil en rampspoed veroorzaakt door Drenten uit onze
kennissenkring !
Ten huize
van Lobke en Siebe is het hoofdbestuur waarschijnlijk nog aan het nagenieten
(al dan niet met hoofdpijn) van het feestje, aangeboden aan Jan ter gelegenheid
van zijn op pensioen gaan.
We zeggen
dat met voorbehoud want voorlopig is het media stil ginds onder de rook van
Rotterdam.
Dat het
een serieus feestje moet zijn geweest zal wel zo zijn, want wijzelf kennen
niemand waarbij ze in de aanloop naar de officiële viering, ook nog eens
sleepboten hebben opgetrommeld om fonteinen te komen spuiten om hem te vieren !
Ook in Oud
Turnhout is er media stilte. Die zijn met gans de familie en dierlijke
aanhangsels in het Center ParcsErperheide in Peer de bloemetjes aan het buiten zetten. Dus ook geen
tijd om te schrijven. Dat verstaan we maar al te best, het is moeilijk
schrijven op vochtig papier met een klamme stylo in een tropisch zwembad onder
een bananenboom !
En direct
schrijven op een laptop is gewoonlijk ook al nefast voor die laatste.
Van Ilse
en ozze Louis hadden we gisteren nog schrijfsels binnen gekregen en bij Eva
en haar Lana zal het wel druk zijn met verbeterwerk van schooltaken nu het
schooljaar op cruise snelheid is gekomen.
Dus
springt de hoofdredactrice, zijnde Lucy & Belle & co maar in de bres om
haar schrijver aan het werk te zetten. Maar ook hier blijkt het
nieuwskomkommertijd te zijn met vier Drenten die liggen te maffen verspreid
over benches, zetels en kussens. Zij doen op dit moment aan oogleden
gymnastiek, dwz. Als ze een papiertje horen kraken of ritselen gaan hun ogen
even open om te constateren of er niets voor hun bek te rapen valt. Indien
dit niet het geval is (meestal zelfs) vallen hun ogen even snel terug dicht als
ze geopend werden.
Straks
gaan we met Hera na een half jaar pauze wegens haar mooie nestje puppys terug
aan de slag met de jachttraining. Baas en hond kijken er al naar uit !
Druk
vandaag voor iedereen hier ten huize. Voor het vrouwtje was het voornamelijk
werken met de wasmachine. De meegbrachte vuile was uit Frankrijk dient asap
proper in de kast terecht te komen.
Nu kon die was wel in Frankrijk gedaan zijn
maar omdatwe ze daar toch haast nooit nodig hebben ontbreekt ons daar een
droogkast. En met dat natte weer van de laatste dagen ginds was er toch geen
drogen mee gemoeid onder de hangar.
Wijzelf
hebben een drukke speeldag gehad, het ging er soms zwaar aan toe in de tuin en
zelfs vanavond nog rond de tafel binnen in huis. Dat was er voor het
hoofdbestuur een ietsepietsie er over en dus hebben we een half uur
bedenktijd gekregen over onze zonden. time out zegt het baasje dan, dat
blijkt een term te zijn uit het basketten dan krijgen de spelers ook naar hun poten ofze krijgen spelinstructies van de trainer.
Bij ons was het een combinatie van vele.
Ons baasje
is druk aan het rondrijden voor de Drentenvereniging en ook de telefoon lijkt
wel aan zijn oor geplakt. En op de laptop is hij zelfs de mop van Louis
vergeten plaatsen die al van eergisteren klaar stond om gepubliceerd te worden.
Morgen
namiddag is het jachttraining bij JAC-Orion Arendonk voor het baasje en Hera.
Hier pikken we terug de draad op die we hebben moeten loslaten toen in het
voorjaar de pupjes er stonden aan te komen.
Ons baasje
verwacht er wel wat van, Hera heeft met de pupjes te krijgen een gans andere
mentaliteit gekregen. Ze werkt wel even hard als voorheen maar je ziet er aan
dat ze het nu liever doet voor t baasje
!
Morgen
avond laten we jullie weten hoe het was.
Met Lucy
is de zondagmorgen training geschrapt. Wij bleven alleen over om te komen
trainen. Libre en Lando konden niet komen en ook het baasje van Dobra was
verhinderd. Dan trainen we maar eens extra een half uurtje meer hier onder ons
in het bos Verandering van spijs doet eten zegt men immers
Vandaag is
er van het Vosselaar-front nog maar weinig te vertellen. Alles stil hier en de
enige die telkens weer naar buiten wil is die kleine zenuwenlijer Lucy. Die
kan zich best een, uiteraard poverbetaalde, portier in dienst nemen.
Maar waar
we vandaag wel even de aandacht op willen bevestigen is op een persoon die de
vaste blog lezers kennen als het baasje van Lobke. Jan begint maandag aan de
eerste dag van de rest van zijn leven ! Jan verlaat vandaag het havenbedrijf
Rotterdam en start maandag als blue op een bedrijf van de Nederlandse
staat het pensioenbedrijf !
Onze Lobke
en Siebe gaan er alvast niet rouwig om zijn dat baasje Jan vanaf maandag alle
tijd van de wereld heeft om met hen bezig te zijn. Hier was het in elk geval zo
voor Bas toen zijn baasje op pensioen ging en hij er onmiddellijk een fijn
teefje van 12 weken bij kreeg.
Wij wensen Jan nog vele gepensioneerde jaren
samen met Karin en de Drentjes.
En één
zaak weten we, bij havenbedrijf Rotterdam gaat het nooit nog hetzelfde zijn nu
Jan er weg is. Misschien doen Antwerpen en Zeebrugge er wel een goede zaak mee
? (sprak de chauvinistische Belg).
Wie Jan
ook wil feliciteren kan dat via een reactie op het blog hier onderaan. We weten
dat Jan toch dagelijks minstens éénmaal langs komt om te lezen .
Ook uit
Oostrozebeke kwam nog een nieuwtje, Ilse vond het wat te saai omdat Louis zon
brave pup is en nooit kattenkwaad uitstak dat het vermelden waard was. Oordeel
zelf maar of dat zo is, ons baasje heeft Ilse in elk geval overgehaald om het
toch te mogen publiceren.
Belle
& co
Hier het verhaal zoals het
genoteerd is door Louis vrouwtje Ilse.
Dag Jan,
Hier in Oostrozebeke
alles heel rustig. Louis is een schatje van een hond en elke keer als ik zeg
dat het zon lieve hond is, kruis ik stiekem mijn vingers in de hoop dat het zo
zal blijven. Pas op, hij heeft ook zijn kleine kantjes hoor maar wie niet!?!?
In het begin zat hij
overdag in zijn bench en ging ik s middags naar huis. Nu gaat hij s morgens
mee uit huis als wij vertrekken en blijft hij heel de dag waar wij aan het
verbouwen zijn. Daar is het volledig ommuurd. We hebben daar zijn huisje(met
dank aan de tombola van de vereniging J)opgezet. Hij kan dus rondlopen en heeft
een grote zandbak(lees een hoop zand voor de werken). De zandbak heeft iedere
dag een andere vorm dus zal hij zich daar wel in amuseren hé. Gezien het toch
de bedoeling is dat hij daar blijft eens wij verhuisd zijn, leek het mij niet
slecht dat hij het daar al gewoon is.
s Avonds gaan we
hem dan halen van zodra we thuis zijn waarna een weerzien volgt alsof hij ons
twee weken niet heeft gezien.
Alleen het buiten
plassen als de deur niet toe is, is nog een struikelblok. Als hij naar buiten
gaat, gaat de deur dicht en hij mag maar binnen als hij blaft. Jammer genoeg
kan dat nogal lang duren. Ik heb wel de indruk dat hij het meer en meer komt
vragen(in hondenmanieren dan) als hij naar buiten wil.
Probleem: als je de
deur open doet, staat hij te wachten tot je meegaat. Als het dringend is, loopt
hij dan toch naar buiten.
Nu, je zal het
kunnen zien als jullie de papieren komen afgeven.
By the way, ben ik
al te laat om nog een foto door te sturen of kan ik die vanavond nog
doormailen(sorry, is genetisch bepaald dat ik alles op het laatste nippertje
doe)
NB: is niet voor op
de blog, is zo danig saai dat al je lezers er van in slaap zullen vallen. Louis
is zo danig braaf dat wij geen heldenverhalen te vertellen hebben(en dat vinden
wij echt niet erg)
Groetjes
Ilse
Nvdr. De fotos zijn
van Louis en familie op de clubmatch 2012
Nvdr 2. de
zeevaartfotos zijn van de viering die Jan vorige week al te beurt viel op
het bedrijf. Vandaag is het bubbelsdagofte afscheidsreceptie in proper
kostuum en uitgedoste echtgenote !
Wel een
heel laat bericht vandaag, we zijn al wel enkele uren thuis maar de telefoon
heeft hier niet stil gestaan. Ook 42 mails, belangrijke en wegwerp dingetjes
moeten toch allemaal bekeken worden, anders kan je ook niet weten of ze belangrijk
waren of bestemd voor het vertikale klassement .
De rit
naar huistoe , deze keer richting Vosselaar ging goed tot op de périferique
rond Parijs. Daar hadden we een uur en wat meer nodig om langs te komen.
De
oorzaak, een Parisien(ne) vond het blijkbaar kunnen dat hij / zij haar Clio dwars
voor, en voor een groot deel onder, een 30-tonner van de Nederlandse transport
firma Ewals kon parkeren. De Parijse spuitgasten en de SAMU zijn er aan te
pas gekomen om het zaakje te klaren .
Daarna
konden we de Masjebashi terug de vrije loop laten gaan tot we voorbij
Assevillier, aan de splitsing van de A1 snelweg naar Lile anderzijds Brussel
naar de linkerkant van de snelweg gedirigeerd werden. Een dikke zwarte
rookpluim deed al het ergste vermoeden. Op de pechstrook stond een 30-tonner
van de firma Nijs uit Lommel totaal uit te branden. De brandweer zagen we aan
de overkant van de snelweg onderweg om te komen blussen. Maar die zullen zelf
ook wel gzien hebben dat er nog weinig te redden vielvan de truck met aanhangwagen.
Maar deze
keer konden we vrij door de tunnel in Antwerpen. Kennedy was in zijn goei beurt
en zonder stoppen konden we de laatste 40 kilometer rustig
doorsnorren.
Op de
eerste foto, het binnenkomen van Parijs, deels met volle zon, deels met bakken
regen. De tweede foto klasseren we bij zonder woorden
Vandaag wensen
we onze 12 pups van Hera en Cartouche (geboren 27 maart) een vrolijk eerste
half jaar. Zes maanden al, wat gaat de tijd toch snel !
Vandaag
zijn we terug onderweg naar België, en dat voor minstens vijf à zes weken. Pas
na de strandwandeling van 04-11-2012 komen we terug naar een flink pak kouder
La Magdeleine.
Hier
vandaag toch weer verschillende berichten uit binnen en buitenland.
Belle
& co
Hier
Lobkes verhaal
Lieve
mams,
Hoewel
er hier op het ogenblik niet veel te beleven is, toch maar weer even een
berichtje van mij.
Nu ik
dit schrijf is het weer oudemaandsavond, morgen zijn mijn zusjes en broertjes
alweer een half jaar jong. Wat is de tijd snel gegaan mam, sinds we bij jou weg
zijn gegaan. Vrouwtje heeft nog even een filmpje opgezocht uit de tijd dat jij
nog voor ons zorgde. Ik lig daar lekker te snurken met mn kop op de
doodligstang
We zijn
wel groot geworden, hè, en we hebben al een heleboel geleerd. Hoewel ik de
laatste tijd wel vergeten ben wat ik allemaal geleerd heb, tenminste, ik doe
net alsof ik het allemaal niet meer weet. Ik vind het nu wel tijd om eens
lekker mn eigen ding te doen en te laten weten dat ik ook een eigen willetje
heb. Alleen zijn ze het er hier niet altijd mee eens, zoals gisteren toen ik
achter een Golden aanging die wel 100 meter voor ons liep. Het vrouwtje gaat dan
wel eens verstoppertje spelen, en dan moet ik haar weer opzoeken. Dat deed ik
tot voor kort ook wel, maar ik ben dat spelletje zat. Als ze er zon zin in
heeft doet ze het maar lekker alleen. Gisteren klonk er toch wel wat paniek in
haar stem. Het schijnt dat ik de kant van een weg opging waar veel autos
rijden. Ik ben toen toch maar naar haar teruggegaan. Jammergenoeg moest ik toen
gelijk aan de lijn, en moest ik weer volgen en de zitfluit oefenen.
Al mijn
nestgenootjes wens ik een hele fijne dag, en we zullen maar hopen dat er een
extra lekkere kluif voor ons is gekocht!
Knuffels
van Lobke.
En dan Lando, die zelf
ook op stap gaat dit weekend
Dag lieve familie,
zijn jullie helemaal
gepakt en gezakt om terug naar ons Belgen-landje te komen? Ik ga morgenavond
ook mijn valiesje maken want ik ga van vrijdag tot zondag op weekend naar
Center Parcs.
In het subtropisch
zwembad mag ik niet, maar 't schijnt dat daar ook veel vijvers buiten zijn en
veel bos dus dat kan niet anders dan leuk worden. 'k zal proberen me daar te
gedragen hoor mams. 'k zal niets doen dat ons Lucy ook niet doet. (hmmmmmm) Ik
stuur je maandag zeker een reisverslagje.
Het
hoofdbestuur krabt zich soms in de haren en de oorzaak laat zich allicht
raden. Het lijdend (leidend) voorwerp is onze jongste, onze Lucy !
Het is een
engeltje, tot de duivel zich weer van haar meester maakt. Ze kan oneindig lief
zijn en de baasjes verleiden en zacht zijn.
Maar even
later heeft ze met veel lawaai weer een van de andere roedelleden bij de strot.
Dat geeft
dan van die situaties dat Hera en Belle dat niet nemen en haar met zn tweetjes
terecht wijzen.
Eventjes
later komt ze tegen de baasjes rechtop staan om te flodderen en te flemen.
Het is ook
wel opmerkelijk dat dit gedrag sterker optreed op regendagen of dagen met lage
luchtdruk, slecht weer dagen zeg maar.
Soms is er
kop nog staart aan te krijgen aan haar gedrag want zo eentje hebben we nog
nooit gehad. En toch willen we haar voor geen geld meer kwijt. Want dadelijk is
het engeltje in haar terug wakker !
En morgen
is ze een half jaar oud. Al zes maanden, en dat is voorbij gevlogen.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…