Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
14-01-2013
Ter voorkoming van misverstanden
Ter voorkoming van misverstanden
Zou dit
voor elke nederlandstalige een verstaanbaar taaltje zijn ? Waarom zo diepzinnig
over taal vandaag ? Dat zullen we eens klaar en duidelijk uitleggen zie.
Al enkele
malen zijn hier misverstanden ontstaan tussen Vlamingen (wij) en de Nederlandse
lezers (zij van over de schreef).
Met Karin,
Jeanny, Marian en meer van de lezers(essen) uit het noorden, die hier
regelmatig een reactie plegen achter te laten, hebben we het er al over gehad.
Dat Vlaams is toch wel echt een andere taal dan dat wat ze boven Breda, Tilburg
en Eindhoven praten.
Karin
meldde vorige week dat ze ten arren moede zich het woordenboek verboden op het
werk te komen met als ondertitel Vlaamse taal en andere eigenaardigheden
ging aanschaffen van de auteur Ton van der Wouden.
Dat kon
het baasje niet zo maar laten gebeuren. Niet dat Karin zich dat boek niet mocht
aanschaffen, helemaal niet. Als je iets kan bij leren dan MOET je dat doen is
zo zijn instelling. En dus liet hij zich dat boek ook toesturen.
En nu raad
je het waarschijnlijk al. Het boek is vandaag met de post aangekomen, voor
11,50 euro boek en voor 7,20 euro postzegels ! En het is niet met de Fyra
hogesnelheidstrein gekomen want het boek was hier snel, by avion wat ook wel
lichtjes overdreven zal geweest zijn !
Uiteraard
was het baasje curieus (nieuwsgierig voor het noorden) naar wat de auteur
er van gemaakt heeft. En na de eerste bladzijden te hebben ingekeken blijkt het
wel een boekwerkje te zijn waar hier ten huize plezier aan gaat beleefd worden.
En we
moeten eerlijk zijn, SOMS hebben die noordelijken een beetje gelijk.
Verboden op het werk te komen kan een andere betekenis hebben dan hun
verboden op de werf te komen. Als het verboden is op het werk te komen dan is
het ook onmogelijk er te werken, punt andere lijn !
De
volgende dagen zullen er wel meer eigenaardigheden boven water komen als het
baasje verder vordert in zijn verboden op het werk te komen en nu hij dit
schrijft denkt hij er aan dat verboden op het werk te komen voor hem volkomen
perfect nederlands is. Als hij op het werk (de school) komt is het voor hem
verboden te werken, vermits gepensioneerd ! En zo hebben we nog stof genoeg om
onze dagen, en de volgende puppenkranten en andere berichten te vullen.
t Kan nog
plezant worden hier en de Babelse (bijbelse ?) spraakverwarringen zullen niet
uit de lucht zijn.
Vandaag
nog eens een berichtje van een hondje uit het K-nestje van februari 2011.
Sybille het vrouwtje van Kato meldt ons dat het nog steeds super gaat met ons
Kato.
Kato staat
hier in ons geheugen gegrift van het moment dat ze in de werpkist viel tijdens
de bevalling van Belle op 27 februari 2011. Midden tijdens de bevalling van de
negen pups kregen we telefoon van een dame die informeerde naar een pupje Het
moet zowat de kortste en minst beleefde telefoon geweest zijn in jaren, madam,
bel binnen twee uren nog eens terug, k sta hier midden in een bevalling van
ons Belle En toeval of niet, het zesde pupje dat toen geboren werd, is ook het
pupje dat naar Sybille is gegaan. Dat was toen letterlijk geboren op
bestelling.
Dat Kato
midden vorig jaar gesteriliseerd is, was in samenspraak met ons. Er zijn al
twee teefjes van Sybille aan melkklierkanker gestorven en de schrik voor een
derde geval zit er goed in bij Sybille. Die schrik is nu weg en Kato leeft tot
plezier van ieder daar, heel gelukkig met de andere twee honden van het gezin.
Van Ilse,
het vrouwtje van onze Louis kregen we een email dat die ook op het punt staan
zich in te schrijven in een jachtopleiding bij Jac Orion te Heurne. We zijn er
zeker van dat die cursus voor beide een succes gaat zijn. We hebben er hier
gisteren nog over geschreven dat Lucy, Libre en Lando, broer en zussen van
Louis, met zoveel overgave aan hun lessenreeks bezig zijn.
Hieronder
de boodschap van Sybille.
Belle
& co
Beste Jan en Simonne,
Een mailtje met een
late nieuwjaarswens. Het is er dit jaar niet van gekomen om kerstkaartjes te
schrijven, maar een mailtje is ook wel geschikt om jullie een mooi, gezond en
tevreden 2013 toe te wensen. En heel veel succes met de kennel natuurlijk! Als het
allemaal honden worden van het kaliber van onze Kato, dan kan dat niet stuk.
Het gaat prima met
Kato. De sterilisatie heeft haar gelukkig in geen enkel opzicht veranderd: ze
is nog steeds even mooi, haar vacht nog even glanzend, haar karakter gelukkig ongewijzigd.
En ik ben blij dat ik me geen zorgen meer hoef te maken om melkklierkanker, al
vind ik het wel jammer dat ze nooit een nestje zal kunnen hebben. Maar we
moeten realistisch zijn: ik zou er toch ook de tijd niet voor hebben in deze
fase van mijn leven. Opvallend aan Kato vind ik dat ze in vergelijking met de
andere honden ontzettend actief en speels blijft. Dat vind ik wel heel leuk. Ze
is ook erg zacht van karakter, heel lief en erg aanhankelijk, terwijl ze toch
ook veel karakter heeft. We zijn onlangs naar de zee geweest, waar ze vrij
mocht rondlopen: schitterend was dat! En ze kwam goed terug als ik haar riep.
Ik hoop er bij te kunnen zijn, bij de bijeenkomst die jullie organiseren. Het
zou ook fijn zijn om de broertjes en zusjes van Kato terug te zien.
Het gaat
goed met de drie Drentjes bij ons in de jachttrainingsgroep. Alle drie komen ze
uit het nestje van onze Hera en zijn geboren op 27 maart 2012.
Toen ze
negen weken oud waren zwommen Libre, Lando, Lowie en Lucy het ven over. Zonder
overtrekken aan de lange lijn door de trainer of baas. Zo het wel met
overtrekken was geweest was het na die les al gedaan geweest voor onze baas.
Net als hun moeder Hera zwommen ze zonder hulpmiddelen naar hun baas toe, 15 meter door diep
water.
De week nadien
kropen ze door een diepe, droge sloot onder en over de bramen naar hun baasjes
toe.
Enkele
weken later volgden ze hun baasjes onaangelijnd, los door het maïsveld, enkel
volgend op het stemgeluid van hun baasjes.
En zo is
het gestadig opgebouwd naar het apporteren toe. Vorige week, wij waren toen nog
in Frankrijk, hebben Lando en Libre bij het apporteren van echt wild mogen
proeven. Spijtig dat we er toen niet waren maar toen hing Lucy nog achter de
zwermen levende en nog vliegende vogels.
Vandaag
mochten ze een dummy apporteren en wonder boven wonder, iets waar we met Hera
màànden op geoefend hebben deed Lucy ineens goed.
De trainer
wierp een dummy die Lucy moest markeren en apporteren, en ze bleef toch wel
zitten tot t baasje vrij gaf zeker ! Dat was bij moeder lief wel iets
anders. Die hing al in de lijn van t moment dat Oscar, de trainer, de dummy
nog maar liet zien.
Hera was
wel kieskeuriger dan Lucy. Hera weigerde namelijk een dummy te apporteren die
niet de hare/onze was. Zij rook aan de dummy en als het niet de onze was dan
draaide en zocht ze bij Oscar tot ze HAAR eigen dummy opgemerkt had !
Raar maar
waar, haar eigen dummy(s) apporteerde ze zonder dralen, de andere dummys
bleven liggen.
Gelukkig
is Lucy voorlopig niet zo kieskeurig als moeder Hera !
Maar over
één ding zijn alle baasjes het eens, er zit wat in dit nestje en bij de
baasjes is het één en al tevredenheid !
Klagers
geen nood, stoeffers geen brood is een gezegde waar het baasje daarstraks bij
het lezen van het Lobke bericht aan moest denken. Lobnke klaagtdat ze weer mee naar het strand moest.
Ja, die
heeft een luxe probleem vinden wij hier in t binnenland eensgezind ! Terwijl
er honden zijndie nooit de kans krijgen
van zo eens haast onbeperkt over het strand te kunnen ravotten.
En de rest
van het betoog van veel te ver van de baas weg te lopen klinkt ons ook al heel
bekend in de oren. Ook Lucy is in dat bedje ziek !
Over Lucy
gesproken, die deed het deze voormiddag op de jachttraining best goed. Het
speuren op het grote veld ging met grote ruime slagen en het baasje had de
indruk dat ze de fluitsignalen en bewegingen van t baasje correct opvolgde.
Ook het
apporteren ging naar de zin van baas en trainer echt goed. We maken vooruitgang
ondanks het vele afwezig zijn door het verblijf in Frankrijk.
Nu laten
we Lobke aan het woord die het best zelf haar puberkuren kan uitleggen.
Belle
& co
k Was het
baasje aan t plagen zegt Lobke
Lieve mams,
Het begint misschien een beetje saai te worden, maar k ben
alwéér naar het strand geweest vandaag. Deze keer bij Hellevoetsluis. Daar had
onze trainster een winterwandeling georganiseerd om op het nieuwe jaar te
toasten. Het strand interesseert me inmiddels niet zo veel meer, wel de vogels
die daar zijn k Heb het wéér gedaan .achter de vogels aangegaan, nu alleen
nóg wat verder dan afgelopen donderdag. Volgens mijn baasje was ik wel 500 meter weg, en heeft
de hele groep op mij moeten wachten. Er zijn op het ogenblik een paar mensen
niet zo blij met mij .Ze moeten niet zeuren. Er wordt altijd gezegd dat wij
honden afstand moeten durven nemen. Dan dóe ik dat, is het weer niet
goed,pffffff. Ik ben nu wel heel erg moe, ga weer verder met slapen,
zzzzzzzzzzzzz
Pubers je
zou ze soms met intens plezier de nek omwringen. Let wel we hebben het hier
over Drentenpubers, pups die nog geen hond zijn maar wel denken dat ze zich
alles kunnen permitteren en de wijsheid in pacht hebben. Het bericht van de
baasjes van Lobke en Siebe loopt over van de puberstreken van Lobke, maar ook
hier ten huize is er de laatste dagen eentje verschillende malen met haar
nekvel vastgegrepen.
De
regelmatige lezer zal waarschijnlijk aan de woordkeuze merken dat het niet erg
vriendschappelijk gebeurde en wel na herhaalde verwittigingen. Zelfs onze
uiterst kalme Heros heeft dat kleinste grut dat hier rondloopt en zou moeten
luisteren naar de naam Lucy, al verschillende malen bij haar nek vast gehad
zodat ze piepte ! En dat is hoogst ongezien bij Heros, dan heeft het ook bij
hem hoog gezeten, de tirannie van miss Taliban !
Nu zal het
allemaal wel koelen zonder blazen, en alles zal wel terug in de plooi vallen.
De vraag is alleen hoe lang gaan die kuren nog duren? Bij de andere
roedelleden viel dat al bij al nog goed mee. Na enkele maanden was het terug
binnen de perken en wisten ze wel waar zich aan te houden. En dit kleintje (29 kilo, droog) is bijlange
na niet dom, wel integendeel. Ze zou dus snel moeten begrijpen dat die greep in
haar nek toch wel iets te betekenen heeft.
Ook Jan en
Karin de baasjes van Lobke zullen zich in deze woorden wel herkennen ! Maar
uiteindelijk kan je er hoogstens enkeel minuten kwaad op worden want dan staat
ze alweer tegen je op te flemen en likjes te geven.
Je
verveelt je nooit met een Drent in huis, laat staan met vier
Belle
& co
Nieuws uit
de kwade hoek ergens in de buurt van Zeeland/Zuid-Holland
Lieve mams,
Eindelijk zijn we vandaag weer eens weggeweest. We gingen
naar Kwade Hoek op Goeree-Overflakkee, wat een naam hè! Eerst hebben we door
het gebied achter de duinen gewandeld. Dat was best wel spannend, onze neuzen
maakten overwerk. Er schijnt daar heel veel wild te zitten, nou dat was goed te
ruiken, en we mochten dus niet los. En toen opeens, na een half uurtje,
verrassing .de zee en het strand, joepieee!!! De lijnen gingen af, en rennen
maar Siebe en ik kregen een groep vogels in het vizier op een zandbank, daar
moesten we natuurlijk naar toe. We jaagden ze op, maar dat vonden onze baasjes
niet leuk, dus werden we teruggefloten. We hebben maar geluisterd, maar even
later konden we de verleiding tóch niet weerstaan en zijn we teruggesjeesd. Tof
hoor, hard naar die vogels toe rennen, dan vliegen ze op en kun je er achteraan
rennen. Weer begonnen de baasjes te roepen en te fluiten. Siebe, die brave
Hendrik, ging toen terug, dom hoor, die moest gelijk aan de lijn. Dat had ik
gezien, en dacht er het mijne van. Ruim tien minuten heb ik op die zandbank
heen en weer gerend, van de ene groep vogels naar de andere. Fluiten jullie
baasjes? Doei, heb het even te druk. Uiteindelijk was m n vrouwtje de eerste
die door het water naar de zandbank liep waar ik druk aan het jagen was, het
baasje volgde even later. Lachen mam, het was dieper dan dat ze dachten, en hun
laarzen liepen vol met zeewater, hihihihi ..En als ze nu dachten dat ik van
plan was naar ze toe te komen hadden ze het mis, ben een paar keer heel hard
vlak langs ze heen gerend. Uiteindelijk werd ik toch wel moe, en ben maar gekomen.
Tja, aan de lijn hè, en de baasje waren not amused. Nu begrijp ik waarom
het daar Kwade Hoek heet, ze waren hartstikke kwaad. Ik ben bang dat dit
wel gevolgen voor de toekomst heeft, ze vertrouwen me niet meer. Snap jij dat
nou, mam?
Het was
even een overgangsdag, niet voor ons maar voor het hoofdbestuur. Die hadden
weer wat rekeningen te betalen in het nieuwe jaar en daar ging het baasje voor
op stap.
Ook was er
eten aan te kopen zegt ons baasje. Natuurlijk voor ons, zijzelf hebben nog een
goed voorziene diepvries maar het kippenvlees is zo goed als op. We zullen eens
goed achter Johan de kippenboer moeten blaffen dunkt ons.
De nieuwe
brokjes, die van Multifit die het baasje in de Maxizoo koopt , gaan er nog
altijd goed in bij ons. Multifit is op dit moment ons favoriete brokjes menu.
Dan zegt
ons baasje wel dat hij voor ons was gaan eten kopen maar dat was niet helemaal
zo. We hadden het direkt door dat hij met een nieuwe leesbril op zijn neus
rondliep.
En het
baasje zegt dat die nieuwe bril Drentproof is. Dat wil zeggen we kunnen de
baas aanvallen langs welke kant ook, we kunnen zijn leesbril in onze tanden
nemen, we kunnen er mee aan de haal gaan, maakt allemaal niets uit, als we de
bril maar terug meebrengen. Zelfs Heros mag er bovenop gaan zitten met zn 39 kilo en zn dikke kont.
t Is titanium of zo iets en dat krijgt een Drent niet in de vernieling zegt
de baas. Wij zeggen dan, dat zou dan het eerste zijn dat we niet aan flarden
krijgen
Ondertussen
kan m er goed mee lezen en hij ziet nu de letters op zijn laptop ook terug
goed. Dus we gaan nog lang puppenkranten ene berichten kunnen lezen. Wij van
onze kant gaan nog veel dicteren aan de baas. Zo heeft iedereen wat deugd van
de baas zijn prothese voor op zijn neus !
Twee mannen zitten tegenover
elkaar in de trein.
Eén van hen vult een kruiswoordraadsel in.
Plots knikt hij heen en weer met het hoofd en zegt tegen zijn overbuurman
" Ik kan hem niet meer verder invullen, hij is zo moeilijk.
Ik moet een woord invullen met 6 letters en de omschrijving is 'vrouwelijk
geslachtsorgaan'
en het begint met een v ".
Waarop de andere persoon vraagt " Is het vertikaal of horizontaal ?"
Waarop de eerste man antwoordt : " Horizontaal " .
Tja, zegt de tweede : "als het horizontaal is weet ik het ook niet"
Vandaag
een heel praktisch bericht van het Emmanuel, het baasje van Joey van t
Jasperspad, ook nog een neef van onze bende van Cartouche en dus van Lucy &
co.
Vooral de
mensen / lezers met duur parket,of ook met goedkoper parket, zelfs met laminaat
of gewoon hoogglansvloer hebben baat bij wat Emmanuel hieronder ons poogt diets
te maken !
En
opmerkelijk, ieder die al even een Drent in huis heeft, gaat zich bewust worden
van de door hem/haar tot nu toe gemiste kansen.
Volgens
ons kan je na het lezen van deze puppykrant dadelijk aan de slag want ieder
heeft de ingrediënten zeker en vast in huis. Nu eet iedereen wel niet dagelijks
kaasfondue maar volgens ons moet zelfgemaakte spaghettisaus ook best bruikbaar
zijn.
Wie
probeert het voor ons uit ? En laat het ook aan ons weten ?
Wij kunnen
onze roedel niet dadelijk aan de slag laten gaan omdat hier ten huize iedereen
op dit moment op zijn eten let !
Nu is dat
begrip op zijn eten let op verschillende wijzes interpreteerbaar. 1) Zoals de
meesten het begrijpen, ik probeer niet te veel te eten. 2) maar je kan het
ook zo begrijpen ik let op mijn eten en zorg ervoor dat niemand anders er mee
aan de haal gaat en 3) ik let op MIJN eten en zorg er voor dat ook bij de
anderen niets in hun kom overblijft, das ook op eten letten! (methode Heros
& Lucy).
Maar we
wijken af van ons onderwerp, lees hier maar wat Emmanuel ons te vertellen heeft
Belle
& co
Emmanuel,
baasje van Drent Joey van t Jasperspad legt uit
Beste
Zonet ben ik op een uitermate goed idee gekomen die jullie veel tijd en
ambras kan besparen. Zeker als je een vloer hebt die regelmatig ingeboend moet
worden.
Neem een Pyrex-schotel en bereid er uw kaasfondue in. Zorg dat je niet
alles op slobbert en dat de randen en de bodem nog wat aangekoekte
kaasrestanten bevatten. Bevestig aan de onderzijde van de schaal een met
boenwas doordre(n)kte dweil en zet het op de te boenen grond. Roep uw hond (en
puppies) en laat hem of hen de pot(ten) uitlikken. Dit is al een deel van het
werk en je vloer ligt gelijkmatig vol met boenwas. Herhaal dit de volgende dag
met een zachte doek en naarmate er verder gelikt wordt begint je vloer meer te
blinken. Na een tijdje gaan ze zelf zo glijden op de vloer dat hun satijnen
vachtje ook meehelpt. Handschoentjes aan hun poten geeft ook sneller een
resultaat Toch een subliem idee of niet soms. Ik hoor Ali al als praktische
vrouw denken in de trant van en als dit nu eens echt grondig moet gebeuren,
wat dan hé . Geen probleem, neem een grotere Pyrex-schaal waar oor en hoofd
in kan en gebruik een heel erg stinkende kaas. In de plaats van te likken gaan
de hondjes hun oor en hoofd er zo hard mogelijk in drukken zoals bij een
rottend lijk. Bijkomend voordeel is dat als je een teefje hebt dat die door de
bijzondere oorgeur waarschijnlijk heel snel bereden zal worden.
Het baasje
heeft vandaag iet meegemaakt dat m nog nooit heeft meegemaakt EEN LEGE
BOULEVARD PERIFERIQUE in Parijs ! Hij heeft moeten opletten dat hij niet boven
de tachtig kilometer per uur, de max. snelheid daar, want honderdtachtig per
uur kon ook vandaag.
Nu komt
het baasje toch al meer dan veertig jaar minstens tien maal per jaar ginder en
zelfs s nachts tussen 02u00 en 06u00 heeft m dat nog nooit gezien.
O-n-w-a-a-r-s-c-h-ij-n-l-ij-k zonder meer.
We hadden
al heel goed kunnen rijden hoewel het haast zonder onderbrekingregende maar een
gemiddelde van 100/u haalden we vlotjes.
Nu heeft
het baasje de ervaring dat je met regenweer best de grote invalswegen naar de
Franse hoofdstad links laat liggen.
En zo
namen we de afslag op de A10 richting Versailles-Boulogne-billancourt- Porte
St. Cloud.
Ook daar
konden we goed vorderen en er was geen enkel obstakel dat ons kon hinderen.
Toen we over het viaduct over de periferique voor de verkeerslichten stonden
(aan het Prinsenpark waar heel vroeger de tour aankwam) En het baasje trok
toen al grote ogen.
Af en toe
kwam er een auto onder door en ook uit tegenovergestelde richting kwam haast
geen verkeer ! ! !
Op de
electronische borden boven de ring kwam wel de melding dat er een manifestatie
op de ring gaande was, maar voor meer aanduiding was er waarschijnlijk geen
plaats.
Nu bleek
dat er een betoging, langzaam aan actie of boycot van de Parijse taxichauffeurs
aan de gang was. Nu zijn die taxichauffeurs met veel, met héél veel zelfs en ze
stopten met hun taxis met een tiental samen midden op de rijweg en blokkeerden
zo gans het verkeer.
En dat
alles gebeurde IN DE ANDERE RIJRICHTING ! en wij wij konden tegen tachtig per
uur van de PorteSaint Cloud naar de Porte de la Chapelle doorstomen !
De rest
van de rit verliep voortreffelijk tot we Antwerpen naderden en de gebruikelijke
file voor beide richtingen telde, hier was er geen ontsnappen aan !
Vandaag
laten we de berichten volledig over aan de correspondenten uit België en
Nederland. De Franse tak van de familie is onderweg en die zullen het
vanavond of morgenvroeg wel uitleggen.
Hier Lando
en Lobke aan het woord
Lando vertelt over de
jachttraining van zondag
Hier ben ik weer!
Mister Lando. Zondag was het training en pas vandaag is mijn baasje er van bekomen
en schrijft ze het verslag, hihi. Niet waar hoor, ik plaag haar maar. De
training was voor mijn baasje nl spannender dan voor mij. Er werd nl getraind
met echt wild! Fazant en haas. Klein detail: mijn baasje heeft een vogelfobie.
Toen Oscar, de trainer, rond kwam bij elke hond om aan de fazant te snuffelen
bleef ze dan ook stokstijf naast mij staan. Ik vond het allemaal geweldig en
het werd nog beter want toen mochten we om beurt de fazant apporteren. Ik was
zooooo hevig, ik wou er bij elke worp op afgaan maar moest rustig mijn beurt
afwachten. Heel moeilijk voor mij. Toen het aan mij was checkte Oscar even of mijn
baasje het wel zag zitten maar zijn lief vrouwtje, Hansje, kwam assistentie
verlenen en pakte de fazant over van Lando zodat mijn baasje dat (nog) niet
hoefde te doen. Ik heb enorm genoten van de training en voor mijn baasje was
het weeral een stapje dichter bij de overwinning van haar angst. Mijn zus,
Libre, heeft het ook geweldig gedaan! Hopelijk is ons Lucy er zondag ook weer
terug. Voor morgen alvast een veilige rit terug naar huis hé.
Gekke kwispelstaartjes,
Lando
Ook Lobke heeft weer nieuwtjes te
vertellen
Lieve mams,
Hoi, daar ben ik weer. Nog niet weggeweest, maar dat gaat
morgen (vandaag) geloof ik gebeuren.
Vandaag weer gewoon hier naar het bos geweest, maar heb wel
leuke dingen beleefd.
Mn vrouwtje was vandaag erg trots op mij. Ik vond een dode
mol, en was eigenlijk van plan hem zelf te houden. Maar mn vrouwtje vroeg weer
zó lief of ik hem kwam brengen, en dat heb ik dan maar gedaan. Heel netjes ben
ik voor haar gaan zitten, en heb haar zelfs even de tijd gegeven om er fotos
van te maken, ik bleef keurig zitten. Ze pakte hem niet aan, dat vond ik wel
kinderachtig. Ze vond hem te erg stinken. Ik heb hem dus maar netjes voor haar
op de grond gelegd. Ze heeft hem toen aan het puntje van zn staart vastgepakt
en hem zó de sloot ingekieperd. Nou vraag ik je, DAN HAD IK HEM TOCH BETER ZELF
KUNNEN HOUDEN?? Nou ja, ik heb nog wel wat lekkers gehad als beloning.
Even later kwam er op de dijk opeens een hond achter me aan
geraced. Jaaaaa, daar was tie weer, mr.N. de Drent die ik een tijdje geleden ook
al heb ontmoet, dat gigantische stuk!! Wow, wat een mooierd is dat. We hebben
heeeeel hard achter elkaar aangerend, zó hard dat mn vrouwtje er geen goede
fotos van kon maken jammergenoeg. Ik was er zó moe en warm van geworden dat ik
maar even languit plat op mn buik in een grote plas (stinkend) water ben gaan
liggen. Het baasje van mr.N keek wel vreemd, want zíjn hond wil niet in water.
Hij vertelde nog dat de oma van mr.N ook Lobke heet, leuk hè!
Weer genoeg gekletst voor vandaag, misschien heb ik morgen
weer andere verhalen.
Lieve, stinkende knuffels voor jou, mam, en de rest van mijn
familie!
Het was
een rommeldag vandaag, zoals gewoonlijk de dag voor ons vertrek terug naar belgenland.
Het baasje doet dan de laatste werkjes,
Die
werkjes die hij niet graag doet en die steeds voor hem uitgeschoven worden.
Normaal
pakt m die te doen werkjes steeds als eerste aan, maar alleen als t mooi
weer is. Als het zo grijs is zoals deze week dan blijft alles liggen tot het
mooi weer is. En dat is er niet van gekomen deze week.
Lusters
verhangen en vervangen was zo een van die jobkes die al maanden geleden eens de
eerste keer op de agenda van te doen verscheen. Nu is dat een werkje dat niet
van het weer afhangt maar het baasje vond het te donker in huis als den
ellentrikafgezet was. Van t vrouwtje mocht
m daar niet aan werken als de stroom op stond !
t
Vrouwtje vond het boven de salon te licht en slecht leeslicht boven de tafel. Die
moderne LED verlichting van boven de tafel is naar de schroothoop verwezen.
Modern en niks waard zegt het vrouwtje. Stinkend dure lampjes , weinig licht en
dan nog niet om aan te zien ook nog. Het baasje heeft dus en hele tijd met zijn
armen omhoog gestaan, wat niet zijn favoriete houding is. je krijgt er kramp
van naar het schijnt, wij kennen dat niet, met ons poten omhoog staan, ben je
gek ?
Ook de
schotel voor satelliet verbinding voor het internet, indertijd gekocht toen de
frustratie voor de slechte internetverbinding van Wanadoo nog hoog zat, heeft
m van het dak gehaald. Daar gaat m in Vosselaar nog wat mee experimenteren
zegt m. We zijn eens benieuwd
Ook de
aanhanger staat zo goed als geladen klaar, dat wil zeggen, hij gaat zo goed als
leeg achter de auto aanbengelen. Dat heeft het baasje niet graagwant leeg, dan trilt dat en dat kan m niet
hebben in zijn Masjebashi. Dat moet vlot bollen, zo simpel is dat. Ondertussen
lopen Hera en Heros kans dat ze weer diep zitten achteraan in de auto, want
die koffers waar ze de laatste tijd lekker hoog op zaten liggen morgenvroeg in
de aanhanger, gewicht hé, tegen het trillen zegt het baasje en die twee die
maffen toch de ganse weg
Morgen
kunnen we dus vroeg op stap, het baasje zou eens graag voor den donkere
terug in Vosselaar zijn. Hij zou ook graag voor 12 uur Parijs in zijn
achteruitkijkspiegel zien liggen. Maar eens te meer, eerst zien en dan geloven.
Gisterenavond
hoorden we van Frankske D.B. van het TV-weer dat er al meer dan vijf dagen geen
zon meer te zien was in t Belgikske. We kunnen jullie melden dat ook hier in
de Charente het niet veel beter is. Enkel hebben wij er geen metingen of
notities van gemaakt. Maar in een poëtische bui durft ons hoofdbestuur ons, de
vier Drenten, wel eens hun zonnekens noemen! Als dat niet goed gevonden is in
deze grijze dagen na Nieuwjaar
Ons baasje
leest deze morgen in de krant dat de gezondheidszorg in Ruffec* weer een grote
stap voorwaarts heeft gemaakt. Daar is gisteren een nieuwe scanner in gebruik
genomen in het ziekenhuis. Nu zullen verschillende lezers zeggen, ja zo staat
er hier om elke hoek haast eentje. Maar als je weet dat tot vorig jaar het
ziekenhuis daar, enkel nog zou dienen om eerste zorgen toe te dienen. Al wat
meer zorg behoefde zou dan naar Angoulême, zon 45 kilometer verder,
door verwezen worden. Toch goed nieuws voor al die 60+ ers die al eens een
kwaaltje meer vertonen
Ook in
Angoulême zijn ze volop bezig met de voorbereidingen van het jaarlijkse strip
festival. Le festival BD of festival de la bande dessineé zoals het hier heet.
Angoulême gaat er prat op dat het (naar het schijnt) het grootste festival van
de strip ter wereld is ! Kunnen we natuurlijk niet controleren, maar dat het
geen ééndagsvlieg is blijkt wel omdat ze dit jaar aan de veertigste editie
zijn.
Dat de
Belgische striptekenaars hier ook goed bekend zijn blijkt wel, de
hoofdstraatvan Angoulême is enkele
jaren geleden herdoopt in rue Hergé ter ere van de tekenaar van de reeks
Kuifje.
Van onze
pa en broer uit Roosteren mochten we ook vandaag nog een bericht ontvangen.
Lennaert maakt zich een beetje zorgen over zijn nog altijdplasmethode op zijn juffers. Ons baasje
heeft dat destijds voor gedaan voor Heros, die zat immers midden tussen de
teefjes. Dus Chris als Cartouche het hem niet leert, wat houd je tegen ?
Belle
& co
Hier dan
het Roosters nieuws.
Hallo mijn beste beste familie.
Ja ik kreeg al eens commentaar van Karin dat ik jullie Lieve, lieve
familie noemde, maar ik doe het toch. beste, beste.
Ik kom er steeds meer achter dat ik heeeel veeeeel familie heb. Normaal
zie je je hondenfamilie maar zelden tot niet terug. Gelukkig door de
inspanningen van Ome Faes en tante Simonne weet ik alles over mijn moeder, mijn
oma, mijn nonkel enz. Dit is toch echt apart.
Wat nog aparter is dat binnen onze familie veel verschillende typetjes
rondlopen maar wel met dezelfde streken. Bij tante Hadise heb ik gehoord dat ik
het stelen van eten via de Elle tak heb geërfd.
Die tante Hadise kun je ook niet alleen in de keuken laten en de
vuilnisbak was 2 meter
hoog aan de muur getimmerd!
Mijn vrouwtje is samen met zoonlief Christian een buitenhok voor mij aan
het maken. Tijdens de kerstdagen hebben ze met veel meten en passen iets in
elkaar getimmerd. Ik denk toch dat het wel mooi wordt. Als het klaar is stuur
ik een foto.
Vrouwtje vroeg zich vanmorgen af of de kat weer niet zwanger is!? Ze
krijgt wel de katte pil, maar ze heeft best wel een dik buikje. Ja, kijk wij
honden pakken dat toch wat verstandiger aan, al weet ik nog altijd niet waar ik
het over heb. Ik plas nog altijd met vier pootjes stevig op de grond, en zolang
ik het pootje niet optil hebben mijn hormonen nog niet mijn doen en laten
overgenomen.
Ik heb nu ook een knuffelkoe, maar ze is niet groot en heeft mijn kleurtjes,
correctie, ze had mijn kleurtjes! Nu heeft ze een egale vuile modderkleur en
papa probeert ze steeds te stelen. Hopelijk leeft ze volgende week nog.
Vele hondse knipoogjes van Lennaert en een dikke lebber!
Buiten het
bijregelen van de kogellagers van de aanhangwagen, het maken van een speciaal
hulpgereedschap om het sluiten van dehoofdwaterkraan niet telkens te beeindigen met vieze handen en vieze
knieën is voor ons baasje de dag eentje geweest om snel te vergeten.
Het begon
al in de voormiddag toen er terecht reactie kwam dat het bericht van het baasje
in de puppenkrant te grof was. Daar wasinderdaad wat op te zeggen en het baasje heeft zich uitgebreid
verontschuldigt bij de schrijfster van de reactie. Hij heeft dan ook dadelijk
het bericht verwijderd en een puppenkrant bis geschreven.
En dan
hebben we nog iets in huis dat het vrouwtje tegen de muren doet oplopen. Het
vrouwtje denkt aan een rat. Het baasje denkt meer aan een steenmarter. Van die
steenmarters komen er meer en meer voor in de gehuchten op de buiten. En bij
het vernieuwen van het dak enkele jaren geleden hebben ze een geraamte van iets
dergelijks gevonden onder de pannen. Nu voedt zon steenmarter zich voornamelijk
met muizen en dergelijke maar ook het oude brood dat normaal ons Petit
déjeuner vormt, samen met brokken verdwijnt in de dief zijn/haar maag. http://nl.wikipedia.org/wiki/Steenmarter
Wat ons
baasje wel raar vindt is dat niemand van ons reageert terwijl het brood boven
op de bench van Heros opgeslagen is en dat buiten Heros ook Hera en Lucy er
vlakbij slapen en geen van de drie geven s nachts een kik !
Maar wat
het baasje het meest verontrust met die marter, die zouden verzot zijn op de
isolatie van elektrische bedrading van voornamelijk autos ! Naar wat het
baasje heeft horen vertellen, zouden elektrische bekabeling van Honda hun
voorkeur hebben. Dan zit onze baas nog goed met zijn Masjebashi hoewel het geen
garantie is, zoveel van die Outlanders rijden er nu ook weer niet hier in de
buurt en ze kennen de smaak van Hollandse draden* misschien nog niet.
Er zijn
dan toch wel mindere kanten aan het leven op den buiten of zoals ze hier
zeggen à la campagne
Belle
& co
*Mitsubishis
zoals de onze, maakten ze tot vorige week in bij Nedcar in Born in NL-Limburg.
Een intriest, waar verhaal dat zich afspeelt op Kerstdag 2012
Een intriest, waar verhaal dat zich afspeelt op Kerstdag 2012
Triest,
intriest is het volgend verhaal dat Rossano Deroose ons deze morgen toestuurde
via mail.
Probeer het
even droog te houden, mij is het niet gelukt hoewel ik het verhaal al enkele
dagen kende. Het heeft Rossano zeker ook de nodige moeite gekost om dit verhaal
aan papier toe te vertrouwen.
Jan
van hemel tot hel
Alles
begon met een leuke wandeling op Kerstdag met Fenna,onze lieve Patrijs.
De
ingrediënten om een Drentenhart te verblijden waren volop aanwezig : open
veld,heuvel en dal,rietkragen en water.
Na
een uurtje wandelen, begaven we ons op de terugweg.
Ik
verheugde mij er nog op dat de hond vandaag zo kort in mijn gezichtsveld bleef
lopen,met uitzondering van het eventjes speels laten opvliegen van enkele
fazanten.
Op
een gegeven moment werd het geurinstinct haar echter even te machtig en moest
ze blijkbaar zonodig even op de snuffel in de dichte nabijheid.
Toen
ik korte tijd later langs kwam volgde ze me zo goed als onmiddellijk.
We
sloten af met wat apporteer- en oproepspelletjes en mijmerend over het feit dat
de hond ,op haar +/- 4,5 jaar nog steeds beter en aanhankelijker werd,begaven
we ons na een wandeling van 1 ½ uur met de fiets terug naar huis.
Thuis
afgedroogd en lekker te drogen en te rusten gelegd in haar bench.
Mijn
vrouw en ik profiteerden van de gelegenheid om bij de buren een koffie te gaan
drinken.
Na
een half uurtje keerden we terug en schrokten ons te pletter toen Fenna
onbeweeglijk op haar rug aangetroffen werd.
In
allerijl werd geprobeerd om er nog leven in te krijgen maar het kwaad was
geschied.
Geen
sporen van braaksel,geen sporen van doodsstrijd.
Onwaarschijnlijk!Hoe
kon dit nu?
In
gezamenlijk familieoverleg werd besloten om ons die avond nog met Fenna naar de
dierenarts te begeven.
Het
afscheid was zéér zwaar.
Een
confrontatie met onze dode hond de volgende morgen, zou het vermoedelijk voor
ons en de kinderen echter nog veel moeilijker maken.
De
dierenarts kon er niet veel aan toevoegen, maar vond het toch ook zeer
verdacht dat zon gezond dier plotseling kwam te overlijden.
Conclusie
: mogelijke vergiftiging ?
Vervolgens
werd de verantwoordelijke boswachter van Natuur & Bos gecontacteerd en
gingen we ter plekke op onderzoek.
De
snuffelplek kwam me als enige mogelijke verdachte plek in gedachten.
Daar
aangekomen vlogen onmiddellijk 2 buizerds op en wat we daar vonden lijkt
irreëel :
-met
opzet ingegraven vlees- en vogelresten
-konijnenkadavers
en pluimage allerlei op meer dan 10 locaties in de directe nabijheid
-2
latexzakjes met bruine smurrie in (eentje open en eentje verscheurd)
Alles
werd verzameld en ook onze Fenna werd opgevraagd(mits toestemming)om een
autopsie en onderzoek op te laten gebeuren aan de Faculteit dierengeneeskunde
in Gent.
PV
en klacht tegen onbekenden zijn neergelegd.
Het
is niet te vatten dat mensen zulke laffe daden presteren waardoor ze de dieren-
en natuurliefhebber danig in zijn hart raken.
Het
opzettelijke ontnemen van het genot en de toewijding naar onze geliefde
jeugdige dieren in volle ontwikkeling tart alle verbeelding.
De
Prettige Kerstdagen zullen nooit meer zijn als voorheen.
Toch
bedank ik je Fenna, voor het speur- en gehoorzaamheidswerk,de stapjes in de
doggy-danswereld en al je sportieve en mooie momenten die je ons in die luttele
jaren hebt bezorgd.
Vandaag
een uitgebreid verslag over het bezoek van Lennaert, Cartouche en hun baasjes
aan de Budingse helft van de aent Grotenhoutbosch kennel. Deze krant is voor
de eerste maal in de geschiedenis van de krant een puppenkrant bis- versie.
De
hoofdredacteur, onze baas had zich een beetje vergallopeerd in zijn commentaar
en heeft daarom de beslissing genomen van de commentaar die op het bericht
geleverd is ernstig te nemen en daarom puppenkrant 08-01-2013 versie één te verwijderen.
Lees
hier dan het verslag van de België reis van Lennaert en Cartouche
Belle
& co
Hier
het verslag van de reis naar België van Cartouche & Lennaert
Beste familie,
Vandaag hebben papa en ik de open dag bezocht bij het kennel Aent
Grotenhoutbosch nummer 12111. FCI nr.: 111/2012. Na wat gecross over Belgische
binnenwegen zijn we toch nog te vroeg aangekomen. Zo als altijd hadden papa en
ik vlak voor het einde van de rit vakkundig onze maaginhoud in de kofferbak
geledigd.
We werden hartelijk ontvangen door de helft van de directie van de
kennel. De andere helft vertoeft in warmere oorden en liet zich
verontschuldigen. Wij waren de enige kijkers op het moment en hebben we
uitgebreid de Drentmobiel, de buiten uitloop en de werpkamer bekeken, dat wil
zeggen de baasjes. Er liep daar zon rossige jongen rond die allerlei rare
spelletjes met me wilde doen. Ik ging maar steeds op mijn kont zitten want zijn
stiefmoeder was daar de baas en dat is niet altijd een makkelijk type. Wilde ik
die rossige jongen zeggen dat hij moest kappen met die handel kwam zij hem
steeds helpen. Papa had niet echt oog voor mijn problemen. Hij liep maar te
pronken met zijn witte pluimstaart om indruk op mevrouw te maken!
De baasjes gingen zich te buiten aan koffie, appeltaart en likeurtjes,
daarna weer koffie, lekker eten, wijntjes De trouwe volgers van dit blog
zullen er inmiddels achter zijn dat we op bezoek zijn geweest bij Jago en
Hadise. Met zijn vieren hebben we lekker door de tuin gerend en gespeeld. Ik
werd een paar keer onder de voet gelopen en ik stond duidelijk niet op de
hoogste rang. Wat ikzelf nog niet weet is dat ik nota bene de grootste van het
stel ben en als ik mijn lange poten, stevige kaken en sterke lichaam eens zou
gebruiken ik misschien een rangetje zou stijgen, maar ja ik ben pas 9 maanden.
Het is nu wachten op tante Hadise wanneer zij eens bij ons op bezoek
komen. Jago zal ik dan wel niet zien, want dan moeten grote hondenzaken
geregeld worden. Later dan gepland vertrokken we weer huiswaarts. Het was moeilijk
voor de baasjes zich los te rukken van het aangename gezelschap en mooie
verhalen van Ute, Jean Pierre en de moeder van Ute.
In de toekomst gaan we ook de kennel van de andere helft van de directie
inspecteren al moeten we daar helemaal voor naar Frankrijk, want we blijven
kritisch.
De kennel het Aent Grotenhoutbosch nummer 12111. FCI nr.: 111/2012
heeft voorlopig het predicaat Veelbelovend verworven, maar een jaarlijkse
inspectie is niet uitgesloten!
Geen fluit
te beleven vandaag, toch voor ons niet. De baasjes hebben deze namiddag bezoek
gehad van Mieke en Hugo. Hugo is de broer van baasjes kameraad in België.
Beiden wonen hier permanent een eindje vandaan en houden een oogje in t zeil over
het huis en aanhorigheden wanneer wij in België zijn.
Daardoor
is onze namiddagwandeling er bij ingeschoten Nadien is er mist gekomen en was
het door de verschillende kachels waarvan de rook naar beneden sloeg niet echt
prettig buitenkomen meer.
Waarschijnlijk
zouden we daar in België niet eens gemerkt hebben maar hier met de zuivere
landbouwlucht merk je dadelijk dat er vuiligheid in de lucht hangt.
We
dicteren ons baasje speciaal landbouwlucht omdat hier deze morgen al een
luchtje hing met een koeiengeur aan gekoppeld. Niet echt stinkend, maar
ongewoon in deze kontreien waar je goed moet rondkijken om ergens wat vee te
zien. Ditmaal was het de geur van dampend stalmest. Nog van dat echte, zoals
vroeger, met echt stro in !
Ja geef
ons dan maar het ochtendluchtje met een vleugje koe. Vanavond zijn het
houtkachels met hier en daar een vleugje kolenkachel tussen die gestookt is met
vette antraciet, om nog te zwijgen van de geur van een slecht afgestelde
brander van de centrale verwarming.
En zo zijn
we dan aanbeland bij de hoofdbezigheid van onze baas vandaag. Die is deze
middag bezig geweest met fioul, zijnde de Franse benaming voor
huisbrandmazout.
Ook onze
centrale verwarming is aan vervanging/vernieuwing/modernisering toe. Ons baasje
zegt dat die nog stamt uit de tijd dat Julius Caesar schreef de Belgen zijn de
dappersten onder alle Galliërs de tijd van Asterix en Gerard Depardieux zeg
maar. Het baasje wil in de lente overstappen op een systeem met elektrische
radiatoren en die grote verouderde mazoutbrander buiten kieperen.
Nu was het
wel zo dat we die brander enkel nodig hebben wanneer wij niet hier zijn, gewoon
om het huis te beschermen tegen eventuele vorst. Maar hij had geen fioul
genoeg om de winter door te komen en men levert niet onder de vijfhonderd liter,
wat veel te veel is voor vier maanden verwarming.
En zo is
baasje maar aan de slag gegaan met bidons om de voorraad aan te vullen. En
stinken naar mazout dat m achteraf deed
Om in
jachttermen te zeggen zijn verwaaiïng was vrij intens, maar de meeste mensen
zeggen dan hij stonk een uur in de wind.
Hopelijk
hebben we hier morgen terug open lucht met een frisse bries !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
