Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
08-01-2014
Goei gerief
Goei gerief…
Gisteren is de hoogwerker nog eens van stal gehaald… Dat zat zo…
Buurman Richard, Engelsman en sinds een drietal jaren achter ons wonend had ons baasje aangesproken om samen de bomen achter in onze beide tuinen bij te snoeien.
Nu was ons baasje dat zelf ook al van plan geweest en had plannen om dat werkje in de vroege lente aan te pakken. De takken van onze notenboom achteraan de tuin hingen over de tuin afsluiting en ook over en onder de telefoondraden. Nu zijn we via de telefoondraden afhankelijk van …jawel… het internet.
Ook bij Richard in de tuin stonden een dode kersenboom en een spar die hetzelfde euvel vertoonden. Reden genoeg dus om er met groot materiaal aan te beginnen.
Voor alles diende er echter eerst toelating te worden gevraagd op het gemeentehuis. We dienden immers de straat af te sluiten. We kregen van de eerste schepen (mevr. de 1° adjoint) vrij spel hoe we de straat afgrendelden. We mochten onze auto’s dwars in de straat zetten, onze vrouwen als signaalgevers opstellen, kortom “doe maar”…
En zo begonnen we er aan met de hoogwerker achter de Masjebashi en om beurten op de hoogwerker om takken af te knippen of de dikkere takken met de kettingzaag af te zagen.
Bij de kersenboom van Richard stond de hoogwerker echt wel een meter of zeven hoog ! En dan wiebelt het daarboven flink als je aan ’t werk bent. Richard die toen aan beurt was heeft het ondervonden…
Binnen het uur was het werk voltrokken en kon het materiaal terug de schuur in. Deze lente hebben we met Richard afgesproken om de rest van de kersenboom stuk voor stuk neer te halen. Uietraard komt de hoogwerker dan weer van pas. Ons baasje zegt dat ‘m met die hoogwerker de koop van z’n leven heeft gedaan, en Richard knikte instemmend mee (in ’t Engels !)
Ons baasje is wat stil vandaag… want vandaag is er de begrafenis van zijn chef bij de “wacht op de weg” .
Acht jaar heeft ons baasje samengewerkt met DE Manille, we schrijven de met hoofdletters want er was er maar één die we zo kenden.
Op 2 mei 1970 begon ons baasje te werken bij wat toen nog de VTB-VAB “Wacht op de weg” noemde. Met zes waren ze toen voor de sector Limburg. Manille, Freddy, Toine, Theo, Louis en ons baasje waren de autotechniekers die de leden van VAB terug op pad hielpen wanneer hun auto om wat voor reden het vertikte van te doen wat hij moest doen.
Heden zijn er bij het overlijden van Manille nog twee van de zes wegenwachter van toen in leven, Theo en ons baasje… Maar van Theo hebben we ook al enige jaren geen nieuws meer gehoord…
Manille had een ploeg techniekers onder zich die bij ieder respect afdwongen. Zowel bij de directie op de Sint Jacobsmarkt in Antwerpen als bij de leden van VAB. De kameraadschap onder de zes “vrijbuiters” (zo noemde de directeur ons soms) was ongezien ieder van de ploeg stond zonder verpinken de andere bij als er nood aan hulp was. Daar hoefde geen bedank voor te worden uitgesproken, dat was normaal in de ploeg !
Ook nadat ons baasje al in het onderwijs aan de slag was, kwam Manille elk jaar nog eens in beeld. Bij de mondelinge examens van de eindejaarsstudenten autotechniek was hij een voor iedereen gewaardeerd jurylid.
Zelfs tot in Afrika hadden ze al met Manille te maken gehad. In 1986, het jaar dat Thierry Sabine verongelukte in “zijn” rally Paris-Dakar, nam Manille samen met ons baasje zijn beste maat Fred deel aan de “Dakar”. Niet in competitie, maar als assistentieteam voor twee deelnemers in een motor met zijspan. (we denken dat het Herman Verboven was).
Samen reden ze in een op rust gestelde Range Rover V8 van de Europech dienst. Die hadden ze speciaal gestript en geprepareerd voor de “rally der rally’s”. Ze hebben Dakar gehaald en er is destijds nog een hele reportage aan gewijd op Radio 2 omroep Limburg, waar Jos Ghijsen en de directie van VAB Manille en Fred in Dakar gingen opwachten.
Later begin de 80’er jaren toen ons baasje tijdens de zomermaanden voor VAB Europech gestrande auto’s ging ophalen in het buitenland kwam Manille ook weer in beeld. In Limonest “porte de Lyon” had de Nederlandse ANWB een steunpunt voor hulp aan gestrande Nederlanders op vakantie in Frankrijk. Vanaf half juli tot begin september was Manille daar een gewaardeerd medewerker die menig auto via de telefoon terug aan de praat heeft gekregen. Want dat was een super gave bij Manille, hij kon de meest geroutineerde Franse garagehouder perfect aan de telefoon uitleggen wat de garagist moest testen om een (meestal niet Franse auto) terug rijklaar te maken. Waar het hem dan niet lukte omdat de vervang onderdelen niet voorradig waren of wanneer het om een ongeval ging kwam ons baasje en zijn collega’s in actie.
Wanneer we dan Limonest passeerden was het een kleine moeite om even binnen te wippen in het ANWB alarmcenter om even goeiedag te zeggen. Wanneer het dan tegen de avond liep gebeurde het dat ons baasje samen met Manille samen iets gingen eten in de “Courte Paille” in Lyon “la demi lune” vlak voor de fameuze tunnel van Lyon. In dat restaurant had Manille ’s avonds zijn eigen gereserveerde tafeltje en spraken de mensen van de bediening hem aan met zijn voornaam !
Ons baasje kan zo nog bladzijden met anekdotes vullen maar dat gaat hij houden voor een volgende gelegenheid.
Vaarwel Manille, het gaat je goed, ons laat je achter met alleen maar goede herinneringen aan wie je was !
Belle & co
PS: baasje heeft geen foto’s gevonden die bij dit bericht passen, sorry daarvoor…
Een kanjer van een Marokkaan, atletisch gespierd, bijna 2 meter groot, om en bij de 120 kilo, zit in zijn stamcafé al een tijdje aan de bar wanneer er plots een homofiel binnenkomt. De homo - vol bewondering voor de lichaamsbouw en de zongebruinde teint van de Marokkaan - zet zich neer op het stoeltje naast hem en bestelt een Bailey's. Na enige tijd raapt hij al zijn moed bijeen, schraapt zijn keel en fluistert in het oor van de Marokkaan: "Moet ik u eens een super lekkere blowjob geven?" De Marokkaan aarzelt geen seconde en geeft de homo een vuistslag pal in zijn aangezicht, waardoor deze van zijn barkruk valt en plat op zijn rug terechtkomt. De Marokkaan staat recht en schopt de homo penalty-gewijs het café uit. Buiten verkoopt hij hem nog het pak rammel van zijn leven zodat de homo volledig uitgeteld naast de afvalcontainer achterblijft. De Marokkaan, enigszins gekalmeerd nu, gaat terug het café binnen en neemt weer plaats aan de toog. De cafébaas zegt: “Amaai Jamal, zo kwaad heb ik u nog nooit gezien. Wat heeft die homo u gezegd om u zo van de wijs te krijgen?” De Marokkaan antwoordt: "Ik heb het niet volledig begrepen, maar het was iets in verband met een job .."
Vandaag 6 januari betekent in België Driekoningendag . Destijds gingen we als “bengel” op die dag langs de straten om aan de deuren Drie koningen te zingen. Met een door onze moeders in sterk linnen gemaakte buidel om onze nek, trokken we dan vanaf ’s morgens vroeg door de straten van het dorp.
Na we hadden aangebeld zongen we tientallen keren per dag hetzelfde liedje …
Drie koningen , drie koningen geef mij ne nieuwe hoed,
De ouwe is versleten, ons moeder mag het niet weten,
Ons vader heeft het geld op de rooster geteld…
Als we dan gezongen hadden kregen we daar een geldstuk of wat snoep voor. Dat verdween dan in de grote buidel, de snoep ging gewoon in de buidel, en het geld in een washandje dat we daar speciaal voor bij hadden !
Na verloop van tijd werd die buidel flink zwaar en als je niet goed oplette waar je liep, tuimelde je gewoon voorover met je snuffel op de grond, zo zwaar konden die buidels tegen het einde van de ronde worden.
Als je nu nog drie Koningenzangertjes ziet zijn die kinderen steeds vergezeld door één van de ouders en gaan ze gewoonlijk enkel nog bij familie en vrienden zingen. Wij gingen destijds, na een transformatie te hebben ondergaan naar een witte, een zwarte en een gele koning met z’n drietjes de straat op (bij ons was dat één mannelijke koning en twee vrouwelijke ”koningen”) en bleven we minstens een ganse voormiddag weg.
De “man koning”, ik dus, (de twee andere vrouwelijke koningen waren mijn zussen) ging dan voorop met de ster op een stok die je kon laten draaien door aan een koordje te trekken. Ik was de oudste en dus de grootste, en kon dus ook aan de meeste deurbellen aan. Het was in elk geval allemaal goed geregeld.
Soms gebeurde het dat er niet werd open gedaan na het aanbellen. Daar hadden we dan ook een liedje voor, en dat ging zo…
We gaven er hier gisteren op deze plaats al melding van, Hera’s zoon Lennaert ging zich nog eens presenteren op een hondenshow aan een keurmeester. Na de clumatch in Oud Turnhout, de reuendag van de NL vereniging in Dieren en de show in Cuijk twee weken waar Lennaert telkens een U behaalde, stonden de verwachtingen ook hier flink hoog.
Maaar… hier kregen Jeanny en Lennaert te maken met een Italiaanse keurmeester en die hield niet van blaffende Drentjes zo meldde Jeanny ons via het smoelenboek.
Maar we laten het Jeanny hieronder even zelf vertellen:
Pffff....dat was afzien. We begonnen goed, rustig en geconcentreerd. Het betasten en tandjes laten zien ging perfect. Daarna het rennen met voor en achter een reu, en daar had Lennaert toch andere gedachtes over. Springen, inhouden en lekker blaffen. De keurmeester kon dit niet waarderen en stond op het punt hem te diskwalificeren. Dat gebeurde gelukkig niet en kreeg hij dan toch nog een ZG. De keurmeester was een Italiaan die wel wat Engels sprak en hij zei tegen mij "The dog is oké, but I dont like WoW WoW" en hij maakte daar met zijn handen kwekgebaren bij. Zou dat op mij slaan? Voorlopig gaan we maar eens met Lennaert "werken"! We hebben in feiten op dit moment wat we willen en hij heeft nog tijd! Hilde en Louis hebben ervoor gezorgd dat de dag snel voorbij ging. We zaten tussen kaptafels en krulspelden ingeklemd en onze ogen stonden stijf van de hairspray en Hilde heeft wat leuke ideeën hoe je een kaptafel nog meer kan gebruiken.
Ons baasje heeft er al mee gelachen en aan Jeanny gevraagd of de keurmeester wel de WoW WoW van Lennaert bedoelde, en niet die van Jeanny, want die haar tater staat ook zelden stil…
Uiteindelijk is ZG nog altijd de afkorting van ZEER GOED, en dat is wat het zegt… en niks anders, zo simpel is het !
Van ons, oma, moeder, zus en nonkel van Lennaert, een dikke proficiat vent !
Inderdaad wanneer we nog 5000 bezoekers op het blog krijgen tegen 14 februari dan hebben we 350.000 views in 6 jaar.
Op 14 februari 2008 zijn immers met dit blog gestart en inmiddels zijn we vandaag aan 344.900 views gekomen. Die 5000 overblijvende moeten haalbaar zijn zegt onze baas, en hij kan het weten ! Al zes jaar houdt hij een oogje in het zeil over alles wat het blog betreft, dus ook de bezoekers aantallen.
Wie gaat de 350.000° worden, en wie gaat als dusdanig eeuwige roem verwerven op dit blog zoals Monica, Ute en Karin al voor deden. Wie komt er net als de drie dames met foto in de linkerkolom te staan in gezelschap van voornoemd illuster trio ?.
De kandidaten kunnen al in de startblokken gaan staan om over vijf weken de sprint in te zetten naar die 350.000° plaats …
Wij zijn alvast benieuwd wie gaat meedingen en vooral wie gaat het worden ? Gaat het een spannende strijd worden of een lauwe, waarbij we nog meermaals moeten porren om de lezers gratis eeuwige www-roem te bezorgen.
Vandaag en morgen gaat in Hoogstraten de jaarlijkse hondenshow van de Koninklijke Kempische Kynologenclub (de KKK) uit Turnhout door.
Er zijn vijf Drentsche Patrijshonden ingeschreven waaronder ééntje die zijn roots bij ons in de living heeft. Jeanny heeft haar Lennaert ingeschreven en komt vandaag uit in ring 19 bij een Italiaanse keurmeester.
Dat zij niet alleen moet gaan, daar is ook voor gezorgd. Dat kan je lezen in onderstaand Facebook bericht dat ze ons gisteren stuurde…
Morgen zullen zich 5 fellows ontmoeten in Hoogstraten tijdens de 41ste schaal der Kempen, Hilde, Louis, Lennaert, Chris en ik. Louis heeft afspraken bij wel 3 ringen en Hilde neemt de chocolade jenever mee. De dag zal hopelijk omvliegen door de aangename afleiding! Foto's, filmpje en uitslagen kunnen jullie morgen verwachten: http://www.kkk.be/
We leven dus in blijde verwachting van de foto’s en behaalde uitslag, ons baasje heeft ze in elk geval een schitterende uitslag gewenst. Zoiets zoals twee weken geleden in Cuijk (NL) waar Lennaert toen een 2°U behaalde en zich zo klaar maakte om te prijken op de officiële lijst van dekreuen van de Nederlandse Drentenvereniging. Daar was toen ook Lando aanwezig en hij plaatste zich met zijn ZG toen ook als kandidaat “met papieren” voor dezelfde lijst.
Twee heel knappe honden die het waard zijn om hun genen door te geven aan de kleine Drentenpopulatie. Hopelijk gaan er binnen afzienbare tijd enkel mooie Drentenpuppies rondlopen die onmiskenbaar de Lennaert en Lando kentekens dragen.
En of Lennaert vanavond met een mooie uitslag terug naar Roosteren gaat… daar zijn we wel zeker van !
Iedereen maakte de afgelopen dagen goede voornemens voor het komende jaar . Iedereen zal je zeggen ? Ja dachten wij maar niet bij Orange/Wanadoo bleek gisterenavond eens te meer.
Vier uur heeft het internet er weer eens uitgelegen hier op de boerenbuiten in La Magdeleine. Neen het niet plezant meer wanneer je bezig bent met iets, en dan merkt dat al je moeite voor niks geweest is.
Komt er nog bij dat de service ook niet hét van hét is. De traagheid van gans het systeem zijn we zo stilaan wel gewend, maar het is toch steeds weer storend als iemand een filmpje op you tube plaatst en je dat dan in drie-vier keer moet bekijken.
Meestal is dat wanneer Marian of Jeanny, hier op het blog wel bekend, een filmpje op Facebook plaatsen over Kiki of Lennaert/Cartouche. Je kan ondertussen een boterham gaan smeren bij de eerste onderbreking en hem opeten tijdens de tweede en de derde oponthoud.
’t Baasje gaat nu toch wel ernstig werk maken van het internet via de satelliet . Het enige probleem is een behoorlijk serieuze provider vinden die ook nog eens betaalbaar is…
Na de feestdagen met uitgebreide diners en familiefeesten moeten we ook nog eten, om in leven te blijven zegt het baasje. Het hoofdbestuur en ook wijzelf gaan het iets minder doen dan de afgelopen twee weken. Het was trouwens niet vol te houden.
Zo heeft het vrouwtje, op vraag van ’t baasje gisteren een grote pot witte bonensoep gekookt. Daar had het baasje al enkele weken zin in maar het kwam er maar niet van, en toen de feestdagen er aan stonden te komen waren er andere prioriteiten in de keuken dan bonensoep.
Dinsdag was het hoofdbestuur dan op zoek gegaan naar een pak gedroogde witte bonen in de supermarkten Lidl en Leader Price in Ruffec. Maar in geen van beide warenhuizen was er één gedroogde witte boon te vinden. Dan maar naar de Super U in Sauzé-Vaussais en daar waren er bonen “à volonté” te krijgen.
Met de prei, wortelen, selder, ui en de geweekte witte bonen heeft het vrouwtje een grote pot witte bonensoep gebrouwen die als ’t van ’t baasje en ons afhangt geen lang leven tegemoet gaat .
Nadeel van de witte bonensoep … Het baasje vraagt zich af of wij wel van dezelfde soep gegeten hebben want hij vermoedt dat wij een soort “Turbosoep” hebben gegeten. Dit is namelijk te horen en te ruiken aan de geproduceerde uitlaatgassen van ons !
Lucy is naar gewoonte kampioen in het produceren vanwat de “groenen” biogas noemen. Ze is dan de volgende dagen “personna non grata” in de zetel naast iemand van het hoofdbestuur. En ook zijzelf maakt dat ze wegkomt na een korte “prrt” afkomstig van onder haar staart, zijzelf gaat dan enkele meters verder liggen !
Belle & co
Witte bonensoep recept
300 gram droge witte bonen
30 gram spekzwoerd (of een lekker dik stuk spek met flink wat vet)
We hadden een rustige oudejaarsnacht, de baasjes hielden het ook rustig en we hebben met ons zes, vier Drentjes en twee baasjes ook afgeteld naar de jaarwisseling.
Na twaalf uur heeft het baasje nog wat in de mailbox binnengekomen berichtjes beantwoord en dan zijn we met onze “slaapkoek” rustig in onze bench onder de wol gegaan. We veronderstellen dat de baasjes dat ook gedaan hebben (wel zonder bench) maar dat hebben we niet bewust meer meegemaakt.
Vandaag is het wat het baasje “treiterdag” noemt. In zijn jeugd was dat de dag van de nieuwjaarsbrieven voor ouders, grootouders, peter en meter…
Begin december begon de miserie dan al op school. Je diende dan de nieuwjaarsbrieven te kiezen welke je wilde afgeven aan de betrokkene. Van welke hielden de grootouders, van welke peter en meter en de ouders die hadden zelf inzage.
Dan kwam het grote stressmoment, het schrijven van de brieven met een ballonpen die moest “gesopt” worden in de inktpot in de schoolbank. Stress om toch zeker maar geen vlekken te maken op die mooie nieuwjaarsbrief, want voor je het wist “had je het zitten” met die ballonpennen !
Als dan alles zonder vreselijke accidenten tot een goed einde was gebracht kreeg je de brieven vlak voor het kerstverlof mee naar huis. (toen bleven de kinderen nog op school tot de dag dat het verlof écht begon).
En dan… nieuwjaarsdag…! Na de middag ging het richting grootouders, weer stress dus want nu mocht de nieuwjaarsbrief zeker niet gekreukt worden.
Bij de grootouders verzamelden dan alle kinderen met hun eigen kroost… Het was er wel “volle bak” en na de taart en koffie kwam dan het moment suprême…, het voorlezen van de nieuwjaarsbrief ! ! !
Met als toehoorders grootouders, tantes, nonkels, neven en nichtjes, zonder de eigen broers en zussen + ouders te vergeten was dat niet de minst stressvrij moment van het jaar dat nog pril was. Zeker niet hakkelen, rustig lezen en de goeie klemtonen en nuances niet vergeten. Het was er ons op school allemaal willens nillens ingestompt. Tientallen malen hadden we dat stom versje moeten afdreunen tot we het uit ons hoofd kenden.
Na afloop kregen we dan van de bestemmeling van de brief tegen inruilen van de brief een cadeautje of wat centjes toegestopt. Meestal was dat zelfs een BRIEFJE. (20 Bfr was het kleinste briefje, 50 bestond ook en iemand die 100 Bfr incasseerde was ne rijke stinkerd in die dagen)
Voor ons baasje was nieuwjaarsdag in de fifty’s /sixty’s niet bepaald de plezantste dag van het jaar. Enkel het cadeautje was een plakker op de wonde.
En dus wensen wij jullie alle een heel gelukkige nieuw jaar, gezondheid bij de vleet, en dat al jullie dromen en plannen tegen 31 december 2014 mogen verwezenlijkt zijn .
En hiervoor hoeven jullie niet eens een treiterbrief voor ons af te lezen ! ! !
Gisteren avond Frankske van t’ TV-weer bezig gehoord… Oei dus… gene vette voor oud- en ook niet voor Nieuwjaar.
Dan was het weerbericht “France météo” in onze Franse gazet heel wat milder met de voorspellingen op de laatste bladzijde. Daar waren het ook wel donkere wolken maar er viel maar één druppeltje uit… Miezerregen dus.
We zien wel, we kunnen ons netjes proper houden in de tuin als we eens goed willen ravotten. Het baasje neemt ons niet dadelijk mee “buiten”, dwz buiten de tuin de velden in. Er is daar recent nog geploegd en geëgd en daar de regen op geeft mizerie want die vette grond plakt in klodders in ons wit/bruin frakske !
We mogen dan ook niet in de zetels van het salon, dat mogen we in Vosselaar ook al niet meer en dus letten we er wel op dat we dit voorrecht hier ook niet verspelen. Het vrouwtje heeft de laatste keer dat we zo in het salon neerploften met onze vettige lijven te veel werk gehad om het leder terug een beetje fatsoenlijk te krijgen.
Gisteren heeft het hoofdbestuur de nieuwe kussens die we kregen onder de kerstboom een beetje aangepast. De vulling met bolletjes was flink te dik om in de benches te worden gebruikt. Heros diende haast op zijn buik zijn bench binnen te kruipen. ’t Baasje en ‘t vrouwtje hebben dan de helft van de bolletjes uit de twee zakken die we bij hadden uitgeschept en er een nieuwe zak mee gemaakt. Er zijn dus nu van twee zakken drie gemaakt en ’t vrouwtje heeft een extra stevige zak gemaakt. Nu hebben dus zowel Heros en Hera plus Lucy een nieuwe ligplaats in hun bench. Belle had al enkele weken geleden een nieuw kussen gekregen.
Het roedeltje ligt dus terug zacht en warm in hun bench en we hebben niet gereclameerd vannacht.
Gisteren kregen we ook nog het bericht dat Frodo, het hondje van Bernard en Annemie ook een nieuwe warme mand heeft gevonden. Die herplaatsing heeft dus ook een happy end gekregen !
En dit bericht in de internet versie van de krant HLN geeft aan dat Laurent, onze “prins van de hondjes” nog steeds goed werk levert voor de daklozen met een hond:
Twee berichtjes van “voormalige roedelleden”, want beide zijn bij ons in de living geboren, bereikten ons gisteren en vandaag.
Het eerste bericht komt uit Oostkamp, uit de West-Vlonders, waar Carine en Ronny (van den Harko) enkele maanden geleden fiere grootouders van een tweeling zijn geworden. Ons baasje had vorige week even geïnformeerd hoe Harko zich gedroeg bij de komst van de twee “boelekes” en dus kregen we gisteren volgend bericht in onze mailbox.
Hier Harko aan het woord…
Dag Jan en Simonne,
Ja, Harko doet dat supergoed hoor met de kleintjes. Maar dat stond toch in de Faessengarantie nie? )
Eind november zijn de meisjes al eens tot bij ons gekomen i.v.m. gewenning Harko. Eerder kon niet gezien ze te prematuur waren. Voor Harko was het tegelijk feest want neef Baron kwam mee.
‘t Was grappig om Harko z'n smoelwerk te zien wanneer niet één maar opeens twee baby’s begonnen te huilen ! Wat hebben we gelachen. Hij was héél nieuwsgierig. Even snuffelen, heel voorzichtig likje geven en dan ontspannen languit op de grond gaan liggen (liefst zo dicht mogelijk bij de kleintjes maar niet opdringerig).
Harko heeft er geen moeite mee om, wanneer het bevel af of neen gegeven wordt dit te aanvaarden.
We hebben ook de indruk dat hij van Baron leert hoe hij met die kleine pagadders moet omgaan. Kerstdag is dan ook supergoed verlopen. Ook tussen de honden onderling in combinatie met de kleintjes gaat het goed.
We zijn benieuwd hoe Harko verder zal reageren wanneer de meisjes actiever gaan worden. Jullie en Belle mogen dus trots zijn op den Harko ! Doen wij ook ! Nog fijne eindejaarsdagen en een verrijkend nieuw jaar.
groetjes van ons drie.
(Carine, Ronny & Harko)
Ook vanuit een andere hoek van ’t land, uit de provincie Antwaarepe, meer bepaald uit Berlaar (Balder zeggen ze daar) komt er bericht van één van onze puppelaars. De familie Jacobs is ook na drie jaar nog altijd even fier over hun Kiet. Kiet is één van de drie reutjes uit het tweede nestje van Belle. (Harko is van Belle’s eerste nestje)
Kiet is zo een Drentje die vooral zijn jagershartje kan ophalen als baasje Luc met hem gaat jagen. Meestal doet hij dat samen met zijn vader Ferron van Drentenpassie die enkele kilometers verderop woont. Ook van Ferron zijn baasjes ontvangen we regelmatig nog jacht en familie nieuwtjes .
Maar we laten Kiet en zijn baasjes zelf hun verhaal hier onder doen…
Kiet aan ‘t woord
Hey Jan, Simonne en drentenfamilie,
Eindelijk nog eens nieuws uit Berlaar hé, want dat is weeral een tijdje geleden.
Hier alles goed hoor, ook wij zijn nu aan het aftellen naar het nieuwe jaar.
We hebben een zeer druk najaar achter de rug.
We zijn wel 9 keer mee gaan tracken sinds de opening van het jachtseizoen.
Kiet is ondertussen echt wel "bejaagd".
Voorstaan, uitstoten en apporteren, alles doet onze makker prima.
Vele fazanten, een paar konijnen en al eens een haas heeft onze makker geapporteerd.
Alleen als diene haas nog leeft durft Kiet wel eens twijfelen en moet pa Ferron ter hulp schieten.
Zo een aangeschoten haas durft dan wel eens oorverdovend krijsen, gelijk nen baby maar dan nog veel harder.
Dat dit Kiet nog wat afschrikt is geen erg, het schijnt zelfs veel voor te komen en verdwijnt vanzelf met het ouder worden.
Vanaf dit weekend hebben we allemaal verlof en dat doet ons allen veel deugd.
Uitslapen, lekker ontbijten en lange wandelingen maken met Kiet, meer staat er niet op het programma deze dagen.
Ook Kiet geniet mee natuurlijk, rustig in huis en vol energie tijdens de wandelingen.
Op onze blog hebben we hierover ook een bericht gezet met de nodige foto's om te illustreren.
Verder hebben wij van onze achterbuurman in de kerstnacht een kerstboom gekregen.
De storm "Dirk" heeft die tot in onze hof geblazen, gelukkig maar zonder veel schade.
Samen met Kiet, die versleept alle takken, is heel die opkuis ook tot een goed einde gebracht.
Enfin, eind goed al goed.
Ook wij hopen op een rustig oudjaar, al zal het hier in de buurt wel op meerdere plaatsen knallen.
Blijkbaar is vuurwerk voor sommige een absolute must...
In alle geval gaat ons mama wat in de potten roeren zodat wij thuis kunnen vieren.
Beste wensen en vele knuffels.
Luc, Katia, Jef, Fien, Kiet en Ciara.(de poes)
Het is altijd fijn om als fokker zulke nieuwtjes te ontvangen, en als we deze door ons blog ook met jullie kunnen delen, geeft dat ook bij jullie nog eens een tof gevoel.
Wanneer we gisterenavond schreven dat het zonnig, droog en windstil was kunnen we vandaag juist het tegenovergestelde melden.
Het is grijs, het is mistig, en er waait een zure wind uit het westen. Koud is het niet echt maar de acht graden (10° C in Parijs gisteren) halen we bijlange niet. Op dit moment hangt er geen thermometer buiten omdat ons baasje die een paar weken geleden alle op verschillende plaatsen in huis heeft gelegd om de werking van de nieuwe verwarmingsketel te kunnen controleren !
De verwachtingen voor de volgende dagen zijn ook maar “belabberd”. Het kan alle kanten uit maar duidelijk is wel dat de eindejaarsnacht regen zal brengen. Ons baasje zegt “da’s nog altijd beter dan vuurwerk” en hij wenst de honden en diereneigenaars in België en Nederland dan ook een flink doorregende eindejaarsnacht. Regen en vuurwerk gaan nu eenmaal niet goed samen….
Inmiddels hebben wij de tuin aan een inspectie onderworpen en we hebben niets gevonden dat niet eigen is aan het seizoen. De mooiste tijd van het jaar is het niet, maar dat is de winter op het platteland nooit geweest. Voor een mooie wintertijd kan je beter naar de bergen trekken. Maar dat heeft ook zo zijn gevaren als je op het TV nieuws hoort dat M. Schumacher zijn bol gestoten heeft aan een rots en er verdraaid slecht aan toe is…
Als je het zo allemaal op een rijtje zet is La Magdeleine nog zo slecht niet op dit moment ! Geen rotsen om je aan te stoten…, geen vuurwerk uren in de omtrek…, een grotetuin om in te ravotten… Wat moet je nog meer als Drents Patrijshondje …
Het was fijn rijden vandaag. We waren Deinze al voorbij voor we de eerste vrachtwagen inhaalden. Het weinige verkeer liep op rolletjes (letterlijk) en het weer werkte ook prima mee.
Een droog wegdek, zonnig, weinig wind…kortom fijn rij weer. Ook Parijs waar we toch wel even file hadden voor de Porte Bagnolet (de GPS gaf 6’30” wachttijd aan) ging overigens vlot.
Plots hoorden we het baasje zeggen “ja gelukt deze keer! “waar hij mee bedoelde dat hij nu eindelijk eens een foto kon maken van een vliegtuig wanneer we er knal onderdoor reden bij de luchthaven Roissy (zeg maar Charles de Gaulle) . De snelweg kruist daar de start/landingsbanen en de vliegtuigen gaan dus soms snel, dan weer traag als ze taxieën over de snelweg heen.
Nu probeert ons baasje elke maal wanneer we daar passeren DE foto te maken, en daarstraks was het zover ! Knal onder een Airbus onderdoor. Alleen daarjuist hebben we een grof GVD… gehoord toen hij de foto’s van ’t kodakske over zette op de laptop …
Er staat alleen een klein bovenste tipje van het staartvlak duidelijk op de foto. Al de rest is zwart wegens pal tegenlicht ! ! ! Miljaar Miljaar, weer niks…
Ondertussen zijn we goed aangekomen, zijn de honden en de mensenbuiken gevuld, de auto uitgeladen en ook de aanhanger is leeg. De houtkachel ronkt goed door en ook de nieuwe verwarmingsbrander heeft het huis op 14°C gehouden. Dus koud was het niet toen we toekwamen. Commentaar van ’t baasje “’t was veel geld maar we hebben er toch deugd van” en we geven hem gelijk. En laat ons nu maar even doen, we liggen voor het kacheltje en dat gaat ons prima af.
Morgen meer nieuws, het is koud buiten en open hemel, duuuus…’t kan vriezen vannacht in de Charente…
Een kort berichtje kunnen we nu geven, voor het grotere, normale nieuws moet je vanavond nog effe terugkomen.
We staan bijna klaar om te vertrekken naar het vuurwerkvrije La Magdeleine, klein dorpje verscholen tussen de landbouwgewassen van de Charente in Frankrijk.
Het is bijna de intro van de boeken van Asterix de Galliër, dat klonk ook ongeveer zo.
Vanavond krijgen jullie dus verslag over de rit van een 800 kilometer tussen Vosselaar en Ferret, gehucht van negen huizen, en onderdeel van La Magdeleine.
Dat is zo’n uitdrukking van onze baas “’t ligt er dik op” waar hij dan mee wil zeggen dat het heel duidelijk is. Nu zal je zeggen “wat is heel duidelijk” ?
Zoals je gisteren al kon lezen op dit blog zijn de voorbereidingen voor het vertrek naar Frankrijk duidelijk merkbaar. Zeker vandaag is het hoofdbestuur druk bezig met allerlei spullen bij elkaar te zetten om mee te nemen op de aanhanger.
Het lijkt wel dat het baasje morgenochtend voor dag en dauw wil vertrekken. Toen wij (Hera en Heros) begin deze maand in la Magdeleine waren toen de nieuwe brander van de verwarming geplaatst was, zijn we ook heel vroeg in de ochtend terug naar Vosselaar vertrokken. Het was toen wel 05u30 en nog “pikkendonker”.
Maar het is het een of het ander zegt het baasje, ofwel vertrek je in het donker en kom je ‘met de lichte’ aan of je vertrek wanneer het terug dag is en dan kom je onvermijdelijk met de nacht aan. Als het amper acht uur licht is per dag kan je hier niet aan ontkomen…
Het baasje heeft in elk geval goed de météo nagekeken. Hij rijdt liever met goed weer en vermits we toch vrij zijn van te vertrekken wanneer het ons het beste uitkomt, heeft het hoofdbestuur besloten van morgen ochtend de kar richting zuid-west Frankrijk te sturen.
Het weer is daar ook niet sensationeel veel beter dan hier maar het is er stukken rustiger dan hier. Al voor de vijftiende keer (sinds het millennium) trekken onze baasjes naar ginds tijdens de nieuwjaarsperiode . Rustig Nieuwjaar ‘doordoen’ met vrienden of netjes met de roedel, er zijn dit jaar geen concrete plannen, maar in elk geval zonder vuurwerk !
Moest er dus morgen voor de middag geen bericht op dit blog verschenen zijn, dan zijn we onderweg en was er ’s morgens geen tijd over om nog een bericht te plegen . Uitkijken tot ’s avonds dan maar….
Het hoofdbestuur doet hier weer “raar”. Ze zeulen met spulletjes die normaal enkel gebruikt worden als er weer eens een verplaatsing naar La Magdeleine in het verschiet is.
Het baasje kreeg vorige week nog een mailtje in ’t Engels in de mailbox van de overburen in Ferret. Die vertrekken half deze maand definitief terug naar Engeland. Hun huis is een tijdje geleden verkocht en ze hebben plannen zich te vestigen op het eiland Wight. Dat ligt in het kanaal, tegenover de Normandische kust. Wij zullen hun hondje Harley missen. Harley is een Franse vondeling uit het asiel die twee weken ouder is als onze Belle. Die twee hebben samen met Bas nog veel gespeeld. Harley is zelfs nog bij ons op vakantie geweest toen Mick en Min naar Engeland moesten en Harley nog te jong was om al zijn vaccinaties voor Engeland te mogen krijgen.
We gaan dus een afscheid van buren tegemoet en moeten dan maar afwachten of het met de volgende eigenaars even goed klikt als met Mick en Min.
Afmelding…
Gisteren meldde Mirjam van Hoef ons dat een reservatie van een pupje is geannuleerd in het nestje waar Roef, de reu van Mirjam, de vader van de pups is.
De pups zijn geboren bij de familie Wielders van de kennel het Limburgsland. Er zijn daar in de Sinterklaasnacht van 05-12-2013 drie reutjes en zes teefjes geboren.
De pupjes hadden alle al een bestemming maar voor één pupje is er nu dus een annulatie. Misschien een kans voor iemand die al een hele tijd op zoek is naar een pupje. De hondjes mogen begin februari naar hun definitieve baasjes .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
)
