Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
23-06-2014
Weinig te vertellen momenteel…
Weinig te vertellen momenteel…
de huiswacht als het hoofdbestuur nog eens enkele uren uithuizig is hebben we weinig te vertellen over onze tijdbesteding.
En ook onze baas heeft last van de “writersblock”. Geen toevoer van feiten uit het Drentenhoekje, met de familie gaat alles goed, de auto heeft zijn afspraak voor zijn 30.000km beurt gekregen en over het spel van de Belgische potstampers in Brazilië wil ‘m niet schrijven omdat hijzelf wel heeft gekeken, maar de lezers hier niet met de miserie wil opzadelen welke hij zelf heeft moeten ondergaan. Oh ja toch iets positiefs over Wilmots zijn sjotters… de drie punten zijn binnen want ze hebben gewonnen met 1 -0 van de Russen.
Wat ook nog positief is aan heel het voetbalgebeuren is de nabespreking op TV. Je dient dan af te stemmen op Canvas en daar krijg je dan de enige echte, klare, heldere, keiharde analyse van de match gegeven door Jan Mulder. Nu is Jan Mulder nen Hollander, maar hij heeft zijn centjes destijds wel verdiend in België en soms loopt ‘m wel wat boven zijn schoenen, maar hier vertelt Jan aan jan en alleman rechtuit en niks verbloemend hoe hij de Belgische ploeg ziet spelen.
En het meestal niet fraai, het is praat waar de sjotters zich voor zouden moeten schamen als ze dat in hun luxe ressorts in Brazilië zouden vernemen. Maar het is spijtig genoeg maar al te waar en het zijn spijkers met koppen, grote koppen, die Jan mulder slaat !
Genoeg dus over ’t ploegske van de Wilmots en terug naar de vooruitzichten van de volgende twee weken.
Gisteren is er nog een uitnodiging voor het hoofdbestuur bij gekomen voor 5 juli. Dan gaan broers en zussen van ’t baasje “nog eens” de voetjes onder tafel steken in ’t Ganzennest in Herentals en daar heeft ons hoofdbestuur wel oren naar. De terugtocht naar La Magdeleine zal dus een dag verlaat worden. Met nog de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld volgende zaterdag, en de hondenshow te Genk waar Hera’s zoon Loek zich gaat presenteren en waar ons baasje hem gaat aanmoedigen zijn de weekends hier toch wel goed gevuld.
’t Gaat weer snel 5 juli zijn en kunnen we de bazen weer aanmoedigen wanneer ze in de tuin aan de slag zijn met het pruimen oogsten en de daarbij horende activiteiten in de keuken…
Ze heeft het in grote mate onze Hera, the will to please. Zij wil inderdaad altijd het beste van zichzelf geven voor haar baas. Dat gaat van spelletjes met de frisbee in de tuin in Frankrijk tot wat ze gisteren weer liet zien tijdens de jachthondentraining, samen met drie van haar nakomelingen.
Want gisteren was er weer de maandelijkse training met Lobke, Libre, Lennaert en de twee reuen Gorky en Siebe.
Waar we andere Drenteneigenaren steeds maar horen zeggen dat hun honden veel afwisseling moeten hebben in oefeningen want anders geven ze er al snel de brui aan, is dit met Hera helemaal niet het geval. Ja toegegeven, soms heeft ze al eens haar bokkenpruik op maar dat zijn slechts heel zeldzame gevallen (’t is en blijft een teefje hé).
Maar gisteren gaf ze weer alles wat ze in zich heeft. Apporteren uit het water, over de afsluitingen heen, zwemmen, aangelijnd en los volgen zoals de beste . Zelfs wanneer Libre te ver weg ging van de groep en ons baasje vroeg van Libre te gaan halen deed ze dat met een overtuiging waar een vrije Libre niet tegen op kon !
Nadeel van dat hevig zijn was wel dat ze zichzelf overtroffen heeft en na de pauze mankte Hera op haar linker achterpoot. Waarschijnlijk is ze in haar hevigheid ergens met haar bil tegen een boom aangekwakt. We zijn dan gestopt met verder trainen, zelf zou ze nog wel verder willen hebben gaan maar ’t baasje beslot toch maar haar de rust te gunnen waar ze hard voor gewerkt had.
Deze ochtend was er van enige verwonding of pijn weeral niets meer te merken en was ze weeral haantje de voorste in de roedel.
Het is op alle gebied een toppertje onze Hera. Volgende week zaterdag gaat ze zichzelf en haar twee zonen Lennaert en Lando presenteren op de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging. We hebben al vernomen dat er “bekenden” van het facebook zijn die er naar uitkijken om met haar en ons bazen kennis te maken .
En we zijn het al terug gewoon alsof we nooit zijn weggeweest. We hebben ons te slapen gelegd nadat we ons buikje hadden volgegeten. Van het hoofdbestuur kregen we de overschot van hun klassieke avondmaal na de terugkeer uit Frankrijk. Dat is al vijftien jaar hetzelfde menu: Friet van ’t frietkot met “iets” bij. Voor ’t vrouwtje is dat “iets” gewoonlijk een kipsaté of een vleeskroket en voor ’t baasje is dat nogal dikwijls stoofvlees, maar dat hangt af van welke frituur alles afkomstig is.
Vandaag kregen we bij onze brokken kip met een behoorlijke portie friet er bovenop ! We hebben elk onze portie opgegeten en de eetkom is zo uitgelikt dat ze zo “bij ’t goei servies in de kast kon” vertelde ons baasje. Maar van goed eten daar worden we loom van en dus heeft ieder zijn/haar slaapplaatsje opgezocht. Lucy en Heros zochten hun bench op en Moeder en dochter Belle en Hera zochten samen het grote kussen op.
Dadelijk gaan het baasje en Hera op training naar Beerse, Dat gaat voor beide weer fijn zijn omdat ze weer een deel van de “familie” gaan weerzien. Maar dat verhaal doen we vanavond.
Het baasje heeft het kaartje van Parijs met de wegen in en rond ¨Parijs teruggevonden. Dat wilde hij gisterenavond nog bij het bericht bijvoegen maar vondt het toen niet zo dadelijk. Hier dus eventjes te laat maar toch nog tijdig om nuttig te kunnen zijn voor de toekomstige vakantie gangers.
Iets waar we zelden mee te maken krijgen speelde ons vandaag tweemaal parten. Voor Parijs op de A10 gaven de electronische borden boven de snelweg aan dat er file was richting van de A6 snelweg die voor ons richting naar de Porte d’ Italie leidt. Daar had ons baasje nu eens geen morzel zin in vertelde hij.
Dus ging het richting Parijs West via Boulogne- Billancourt en zo verder naar de Porte St. Cloud. Ook op de périfér!que Ouest was het druk en daar gaven de borden aan dat we tussen de Porte St. Cloud en de Porte de La Chapelle ook goed een half uur zouden nodig hebben. We hebben dat stuk périférique dan ook aan een gezapige snelheid afgewerkt. De tijd die aangegeven stond klopte als een “zwerende vinger” zegde het baasje. We hadden inderdaad een half uur nodig voor we aan de porte de la Chapelle de A1 konden opdraaien richting Stade de France / aeroport de Roissy/ Lille.
Ook daar konden we de PK ’s nog niet losgooien en dreunden we aan 60 – 70 km/u richting Noord. Maar eens we het Stade de France (de Parijse voetbaltempel en thuisbasis van PSG) voorbij waren ging het prima vooruit. Aan de péages is het dan weer plezierig wanneer je de snelle mannen, die je even voordien zijn voorbijgestoken, ziet aanschuiven aan de betaalpoorten en wij kunnen dan via de télépéagepoorten aan 30 km/u voorbijrijden zonder te moeten stoppen. Enkele kilometers verder zie je die “snelle mannen” dan verbaasd kijken, zo van “die zijn we toch al eens voorbijgestoken”.
10 kilometer voor Lille was het dan weer “prijs” met file. We hadden het kunnen weten want het was flink druk en met enkele in en uitritten op korte afstand van elkaar geeft dat problemen. Tien kilometer hebben we traag gereden, even stil gestaan, weer enkele honderden meter kunnen rijden. En dat meerdere malen na elkaar ook hier hebben we meer dan een half uur, haast drie kwartuur verspeeld.
Maar het knelpunt waar we haast elke keer mee te maken krijgen, de E17 voor de Kennedy tunnel ging dan weer vlot. Tot we uit de tunnel op de ring van Antwerpen kwamen. Toen stond het daar weer eens vast !
Alles bijeen hebben we 9 uur en een half gereden vandaag. Dat is anderhalf tot twee uren meer dan wat we gewend zijn. Wij Drentjes hebben het niet aan ons hart laten komen. Wij hebben haast de ganse rit geslapen . Alleen Heros heeft meerdere malen rechtop naar de omgeving zitten kijken,heel rustig en zonder lawaai…zoals we het van hem gewend zijn …
De laatste dag La Magdeleine is nog een uiterst vruchtbare geweest. De tuin staat er netjes bij , er zijn gisteren voor onze jonge Franse buren nog kersen geplukt (we hebben er een nieuw buurmeisje bij van twee weken oud) het onkruid is gewied en de koer heeft haar beurt “Round up” gehad.
De laatste spulletjes die we ook in Vosselaar nodig hebben (zoals deze laptop) moeten nog ingepakt worden . De aanhanger is zo goed als geladen, ook daar moet enkel de diepvriesbox nog ingeladen worden.
Dan is er nog een roedel Drenten, maar die zorgen er zelf wel voor dat ze tijdig hun eigen plaats hebben gevonden in de Masjebashi. En als dan het hoofdbestuur zich vooraan zet dan kunnen we terug richting België. Niet voor lang want begin juli, binnen twee weken dus staan we hier al terug. En dan blijven we lang , heel lang zegt het baasje, wel haast twee maanden !
En nu nog naar de bakker voor proviand voor “on the road” en we kunnen vertrekken.
Ga nooit in discussie met een vrouw! Op een morgen komt een man terug van een vistochtje van verschillende uren en besluit om een dutje te doen. Ondanks het feit dat ze niet vertrouwd is met het meer, besluit zijn vrouw toch om de boot van haar man eens te gebruiken. Ze vaart een eindje op het meer, gooit het anker uit en leest een boek.
Plots komt er een man, de terreinbeheerder langs met zijn boot. Hij vaart tot naast de boot van de vrouw en zegt, “Goede morgen mevrouw. Wat bent u aan het doen?”
'Een boek aan het lezen' antwoordt ze, (denkend, 'Is dat nietduidelijk ?')
'U bent in een Verboden Te Vissen zone' informeert hij haar.
'Sorry vriend, maar ik ben niet aan het vissen. Ik ben aan het lezen'.
'Ja, maar u hebt al het gereedschap. Voor zover ik weet, kunt u er op elk ogenblik mee beginnen.”
Ik moet u een bekeuring geven en uw materiaal in beslag nemen'.
'Als u dat doet, zal ik u moeten aangeven voor seksuele intimidatie' zegt de vrouw.
'Maar ik heb u zelfs nog niet aangeraakt' zegt de man.
'Dat is waar, maar u hebt al het gereedschap om het te doen bij u. Voor zover ik weet, kunt u er op elk ogenblik mee beginnen ', zegt de vrouw.
'Nog een prettige dag verder mevrouw', en hij vertrok.
MORAAL:Discussieer nooit met een vrouw die aan het lezen is. Waarschijnlijk kan ze ook nadenken.
Het is weeral de laatste volledige dag van deze periode dat we hier in La Magdeleine doorbrengen. Ons hoofdbestuur heeft nog “teen en tander” (het een en ander) af te handelen vooraleer we terug komen voor de maanden juli en augustus.
Deze periode is een drukke geweest met hoofdzakelijk werk in de tuin met als uitschieter het kersenplukken en verwerken tot confituur, siroop, en ingemaakte (geweckte) kersen. Zo is gisteren ook schuinoverbuur Dave nog komen kersenplukken want zijn vrouw is van plan Cherry Brandy te gaan maken.
Voor ons Drenten die zoals gewoonlijk onder boom waken over de goeie gang van zaken was het wel raar dat er plots in plaats van vogelgekwetter nu Engels gesproken getater kwam. Als ’t baasje alleen bezig is in de boom is het gewoonlijk stil tenzij er een passant is die een woordje wisselt met onze “hooggeplaatste” baas. Nu ze met twee bezig waren met plukken waren de commentaren als “nice cherry’s, very sweet, more than enough, enz. Ja dat krijg je zo als je omgeven door Engelsen woont.
Gisterenavond voor ons hoofdbestuur richting Angoulême trok, heeft het baasje nog een half uur voetbal gekeken. Holland tegen Australië was het en na wat Van Gaal en co vorige maal brachten was het baasje hoopvol om toch nog een halfuur mooi voetbal te zien. Dat die Australiërs ook een stukske kunnen voetballen bleek al snel en de Nederlandse ploeg kwam danig onder druk te staan.
Ons baasje vreesde even dat Van Persie en zijn maatjes dezelfde tactiek als de Belgen gingen toepassen en anti-voetbal zouden gaan spelen. Maar daar kwam door een mooie goal van Robben verandering in. Maar Nederland had maar één minuut tijd om te juichen. Een tegengoal van de Australiër Cahill maakte daar binnen de minuut een einde aan .
Wat het vervolg was moet je op een ander lezen want toen vertrokken de baasjes naar “Léon” in Angoulême. Bij thuiskomst wisten de bazen te vertellen dat we waarschijnlijk nog wel eens huiswacht zouden krijgen want dat het restaurant uitstapje goed was meegevallen en voor herhaling vatbaar is.
Wat promotie, reclame, media kunnen doen met iets… Een heel land kunnen ze zot krijgen als je het maar dikwijls genoeg zegt, dikwijls genoeg schrijft en laat zien. Als je het dan nog eens mooi kan presenteren dan heb je gegarandeerd succes.
Maar aan het eind van de rit val je door de mand ! ! !
Dat is wat er gisteren in de vooravond op TV en in Brazilië is gebeurd. Ons baasje voelt zich”gepakt, bedrogen en in ’t zak gezet” door een campagne van “gebakken lucht”.
De elf van Wilmots, de onverslaanbare Rode Duivels, de kandidaat finalisten zijn in de ogen van onze baas in een tijdspanne van 45 minuten terug gedegradeerd tot een stelletje voetbal miljonairs die te tam waren om te lopen. Nu ja er zijn sporten waar wandelen gewenst is en de waar lopen niet gewaardeerd wordt. Maar dat is golf of gewoon wandelsport. Wat de Rode Duivels / les Diables Rouges gisteren lieten zien was nog niet de naam van snelwandelen waard !
Voor ons Drentjes is het nog de grootste tegenvaller, onze baas gaat zich voor die potstampers zeker niet meer in de zetel installeren voor de duur van twee uren. Voor ons betekent dat: geen geknuffel, geen stuk chips meer en niet meer dicht tegen de baas aankruipen met een smachtende blik om iets lekkers af te snoepen. Neen, de mannen van Wilmots hebben al onze mooie plannen van prettig voetbalpret danig in de vernieling geholpen.
Al een geluk dat er bij voetbal vervangingen toegestaan zijn. Onze baas veerde op toen Fellaini en Mertens ten tonele werden gebracht. En terecht , zo bleek het na enkele minuten al. Er waren er vanaf toen toch al drie (De Bruyne viel gans de tijd al in de smaak bij ’t baasje en heeft gans de match tenminste gewerkt voor z’n centen) die de wil hadden er iets van te maken. Proficiat voor dat trio, ze hebben dan toch nog voor een klein maar laat stukje voetbalplezier gezorgd.
En voor die voetbal “analisten” achteraf… wees eens realist en zeg waar het om gaat en wat er ten toon is gesteld… een rotmatch die bij hen blijkbaar toch nog een euforisch gevoel te weeg bracht WANT … 3 punten binnen wegens gewonnen ! Als ’t zo zit krijgt de slogan van Jupiler “Jupiler, mannen weten waarom !” toch een andere betekenis. Voor onze baas gaat Jupiler dan een probaat middel worden om eens goed zat te zijn om de voetbalmiserie een beetje te verbloemen…
Vanavond spelen de Hollanders tegen de Australiërs om 18u00. Daar wilde het baasje zich nog wel eens voor in de zetel laten zakken, maar ook dat zal niet waar wezen. Het hoofdbestuur heeft een afspraak om vanavond een bezoek te brengen aan het nieuwe restaurant van de keten “Léon de Bruxelles” . Die openden enkele weken geleden een nieuw restaurant in Angoulême Noord en zij zijn gespecialiseerd in mosselen en vis. Het baasje kent de keten van in Parijs, daar zijn verschillende vestigingen met het bekende groene dak waarop in sierlijke letters de naam van het restaurant. Zo o.a. eentje langs de snelweg A86 waar je langs komt wanneer je de richting Bordeaux – Lyon hebt genomen en ook eentje vlak achter de hoek van het grote Hotel Concorde – Lafayette aan de westkant van Parijs in de buurt van het Bois de Boulogne.
We brengen jullie morgen op de hoogte hoe het er was en wensen jullie veel voetbal pret vanavond met de Hollanders !
Belle & co
PS: voetbal supportersvlag te koop, aan elk aannemelijk bod of gratis.
In de overvolle bus staan de mensen bijeengeperst, er stappen aan iedere halte meer mensen op, dan er afstappen. Franske...... staat er ook tussen, en staat toevallig met zijn voorpartij tegen de achterkant van een mooi meisje aangedrukt.
Ze vraagt hem opeens: “*Is het da wattak denk, da ge tegen mij aanduwt ?” Zegt de Frans : ”*Hela, hela, nee nee, da's een rolleke Euro muntstukskes da in mijnen broekzak zit : ik waark in de Bank en ‘k heb just mijn pree gekregen”* Zegt zij: “*Amaai, dan hedde gij tussen de leste 2 haltes wel neserieuzen oepslag gekregen'*!
Wat er met ons hoofdbestuur aan de hand is weten we eigenlijk niet goed op dit moment. Ze zijn het noorden (kan ook het zuiden kwijt) lijkt het ons.
Onze baas is een hele tijd bezig geweest met tentstokken. Wij dachten al dat we hier één van de dagen één full-house gingen krijgen en dat er voor extra leefruimte moest gezorgd worden… Maar niks van dat alles, toen de tentstokken een lengte hadden om een mini Eiffeltoren op te zetten verscheen de vlag die het baasje twee weken geleden kreeg bij de slager Galantine bij ons in Vosselaar. Nu, voor de eerste keer in 15 jaar, wappert er een vlag bij ons op de hof !
Wijzelf kregen van het baasje een hard opgepompte lederen voetbal in ’t zwart/geel/rood. Die bracht het baasje mee van de Makro waar ze die ballen cadeau gaven bij after shave…
Het zal dan toch iets te maken hebben met de voetbal in Brazilië denken we zo stilaan. Een Belgische vlag in een klein gehucht in de Franse Charente, een Belze voetbal voor Belze Drenten op Franse bodem en allemaal voor een Wereldbeker voetbal in het Zuid-Amerikaanse Brazilië…
En wacht efkes… ’t is nog niet gedaan ! De klap op de vuurpijl moet nog komen ! ! ! Vanuit Nederland, uit het Limburgse Roosteren, (wel uit de eerste straat in Nederland als je in Maaseik de Maas oversteekt, dus nog bijna België) kregen we foto’s in onze mailbox van een voetbalgekke Rode Duivel die normaal als ene Lennaert door het leven gaat ! Onze eigenste Lennaert, zoon van Hera en broer van Lucy, heeft een Dracula kostuum aangemeten gekregen.
Nu de Hollanders vorige week de Spanjaarden hebben afgetroefd zal dat in de straten van Roosteren wel geduld worden schatten we zo in. We vinden het wel sympathiek dat een tot Nederlander genaturaliseerde Belgische Drent aan de overkant van de Maas gaat supporteren voor de Belgische ploeg.
Die Belgen gaan vanavond pogen tegen de ploeg van Algerije het resultaat van de Hollanders tegen de Spanjoolen lichtjes over te doen en zo mogelijk nog te verbeteren. Wij hebben onder ons vier in de roedel besloten van ons deze avond tussen 18u00 en 20u00 maar stilletjes en gedeisd te houden. ’t Zou zo wel eens verkeerd kunnen aflopen als we te veel kabaal zouden maken vanavond, met als resultaat dat we heel vroeg naar bed zouden vliegen als we niet super braaf zouden zijn…
Mag ik mij voorstellen. Ik ben Eska en ben 8,5 jaar. Mijn baasjes haalden mij 2,5 jaar geleden uit het asiel en sinds ben ik een supergelukkige hond.
Zo begon het bericht op Facebook dat onmiddellijk onze 100 % belangstelling kreeg. Dat moest ze zijn, de 4° Drent uit het nest van onze (B)Elle die al geruime tijd “verloren” was of toch voornamelijk “uit zicht”.
Wij hebben Eska nooit gezien in levende lijve want zij was al weg toen wij onze Belle kochten bij fokkers Guido en Marie-Ghislaine Bockstal. Wij kochten Belle (die eigenlijk Elle heet) toen ze twaalf weken oud was. Toen was er nog enkel moeder Freya en Ella die nu, ook na enige omzwervingen bij Ingrid Mestdagh is terecht gekomen. Het vierde “pupje” is bij Henk en Marita Castelijns in Mol terecht gekomen.
Via de Drentenvereniging wisten we al enige tijd dat Eska terug in een normale situatie was terecht gekomen en terug een warme mand had gevonden, maar waar en hoe ze er was terecht gekomen was ons niet duidelijk.
Nu met het bericht van Elise Wetering van Drent Yron (Yron heeft ook zijn eigen blog): http://www.bloggen.be/yron/archief.php?ID=2492086 kregen we echter meer zicht op de zaak. Yron en Eska zitten samen op jachttraining en zo kennen de twee vrouwtjes elkaar. Op Facebook deed Elise een verhaal over een wandeling die beide dames samen met hun honden hadden gemaakt.
Wij zijn er op verheugd dat uiteindelijk de vier teefjes, het volledige nest, want er waren geen reutjes in dat nest, terug gekend en gelokaliseerd zijn. Wij zouden het fijn vinden dat de twee zusjes Belle en Eska elkaar eens zouden kunnen ontmoeten. Waarschijnlijk komt dat er ooit wel eens van …
Inderdaad, egels en ZO, met de nadruk op ZO ! Die ZO zijn namelijk het contact en de gevolgen daarvan tussen ons Drenten/egelvangers en de stekelige tuinbewoners.
VLOOIEN zijn het gevolg van onze avondlijke activiteiten. Bij Lucy met haar hoofdzakelijk lichte vacht vielen ze het beste op maar ook Hera die het minste interesse heeft in egels is al “porteur” geweest van die kleine spring beestjes.
Dus komen de pipetjes weer boven om in de hals te wrijven. Ons baasje is niet zo ’n grote voorstander van al die chemische brol en gif maar wat moet dat moet is zijn standpunt. Het is lang geleden dat we nog eens last hadden van parasieten. Bij wandelingen in Vosselaar gebeurt het al eens dat we een teek mee naar huis brengen maar omdat we nogal frequent geknuffeld en gestreeld worden zijn die vieze bloedzuigers geen lang leven beschoren ! Als ze fatsoenlijk hun pensioen willen halen blijven die teken beter bij ons weg .
Maar om terug te komen op de egels… Wij dachten dat die beestjes het amusant vonden van door ons naar de baasjes te worden gedragen, maar ze gaan er toch na twee weken hun buik van vol hebben. Er is al twee dagen geen egel meer op den hof gezien. Geen grote of geen kleine egel.
Belle graaft nog wel in de voormalige schapenstal maar we weten niet of het is omdat ze de geur van egels in haar neus heeft of omdat ze nog een allerlaatste restje stokoude schapenmest heeft gevonden ?
Je merkt het, met Drenten in huis is er nooit verveling voor het hoofdbestuur. En als er echt niets te beleven valt dan moet het baasje gewoon het draagoor van een emmer in Heros zijn bek te geven en zeggen “komaan vent, we gaan kersen plukken” Heros draagt dan de emmer tot onder de ladder terwijl hij en de teefjes zich neerleggen in de schaduw van de boom…
In Ronse (België) ligt Maxime Vanmaercke op zijn sterfbed, wetende dat het einde nabij is.
Aan zijn bed zitten; de verpleegster, zijn vrouw, zijn dochter en zijn schoonzoon.
Hij richt zich tot zijn dochter en zegt;
“Heidi, ik wil dat jij de huizen in de Zandstraat neemt”!
“Rita, ik wil dat jij al de kantoren en de residentiegebouwen in de Zonnestraat neemt”!
“Pascal, jij krijgt de flatgebouwen in ‘t stadspark”!
De verpleegster is helemaal sprakeloos als zij dit aanhoort. Dan als Maxime er tussen uit knijpt zegt zij;
“Madame Rita wat is uw man een hard werkend mens geweest, dat hij zoveel eigendommen heeft verworven”! Rita antwoord verbolgen: “Eigendommen”??? “De klootzak heeft het over zijn gazetten ronde”!!!!!!!
Zou er één file geweest zijn in Nederland gisterenavond tussen 20u00 en het affluiten van de match Spanje – Nederland ?
Wij veronderstellen van niet, tenzij ze al door een ongeval op de snelweg was veroorzaakt lang voor de match een aanvang nam. Uit de commentaren “te velde” blijkt dat Willem – Alexanders onderdanen danig uit de bol zijn gegaan toen bleek dat de stand 1 – 5 de definitieve eindstand bleek te zijn geworden.
En ja, we hebben ook gekeken. En we hebben ons ook geërgerd toen de penalty viel ! We hebben ons toen ernstig afgevraagd “ ga ik hier naar blijven kijken of ga ik verder doen met de kersen die nog moeten gesteriliseerd worden. Toen waren het nog twee ploegen die elkaar aan het testen waren en ook de scheidsrechter was niet bepaald onpartijdig. TOEN was het nog zo. Naar onze mening is die penalty een godsgeschenk geweest, en hebben Robben , Van Persie & co op dat moment gedacht “als ’t zo zit gaan we daar eens verandering in brengen zie”.
Je moet het natuurlijk ook kunnen, want anders brengt zo een mening weinig aarde aan de dijk. En ze deden het. De mannen van Van Gaal (toch mot ik die man niet) overspeelden het Spaanse elftal die blijkbaar al in een euforie leefden van “we hebben ze weer in de tang, die Hollanders).
Een wereldgoal bracht daar verandering in. Op één moment, weg euforie en wat toen moest gebeuren gebeurde niet , terug met beide voetjes terug op de grond terecht komen was er niet bij. Voor de Spanjoolen was de vaste grond blijkbaar verdwenen onder hun voetbalschoenen. Het zieligst was nog hun doelwachter, die stond er wat zielig bij in zijn doel dat meer een schietkraam op de kermis leek, en waar elf ontketende Hollanders elke keer raak schoten wanneer ZIJ het wilden !
En ook nog dit… de kersen zijn nog gesteriliseerd geraakt hoewel het al een hele tijd na middernacht was toen de steriliseerketel leeg gemaakt is.
Met dank aan het Nederlands elftal voor een fijne voetbalavond…
Belle & co
PS: de foto’s zijn van het Facebook geleend, het zijn Boris en Joep van Herma Nijland – Rabe die zich hadden geprepareerd voor de match
Dan sta je hoog op de ladder kersen te plukken en dan denk je er aan “ik weet nog een toepasselijk liedje” wanneer ik vanavond nog een bericht op het blog ga zetten, eentje gezongen door Banana Mouskouri… “Le temps des cerises”.
En dan, wanneer de emmer vol is met kersen ga je die binnen brengen en ga je even “googelen” naar de link van het liedje op You Tube. En dan kom je dit tegen…
https://www.youtube.com/watch?v=Q91sSU-Wx4Q Geen Nana Mouskouri maar Bobbejaan Schoepen (den Bob voor de mensen ui Lichtaart en grote omgeving) samen met Geike Arnaert van Hooverphonic ! Bobbejaan Schoepen, oprichter/eigenaar van het welbekende pretpark Bobbejaanland in Lichtaart, ten tijde van de opname 83 jaar en reeds serieus getekend door de fatale ziekte zingt zeer aandoenlijk “ le temps des cerises”. De kommentaren onder het liedje liegen er niet om, wij zijn niet alleen die in de overtuiging is dat dit een onvergetelijk moment moet zijn voor iedereen die “den Bob” heeft gekend. En wie is dat niet bij ons in de Kempen…
Zelfs “onze Harrhy”, zoon van Belle en broer van Hera en Heros kende “den Bob” als buurman op 100 meter van bij hem thuis !
En dan google je nog wat verder en kom je deze link tegen . Dan zingt Geike alleen, …want Bobbejaan is er niet meer …http://www.youtube.com/watch?v=Pg3qH71QF9Q Heike zingt le temps des cerises tijdens de uitvaartdienst van Bobbejaan Schoepen in het bijzijn van al wat zingt in Vlaanderen en van al wie bezig is in de showbizz , en tevens van al die mensen die Bobbejaan Schoepen een warm hart toedroegen.
Ja dat is het zeker … een feest voor Drentjes ! En dat zullen we eens netjes “explikeren” zie. Op duizenden kilometer van Europa, in Brazilië, heeft op dit moment de wereldbeker voetbal plaats. Dat brengen ze in geuren en kleuren op TV met matchen, praatshows , geleuter en gezever van “analisten” en ook nog eens veel randgebeuren .
Neen , we gaan er niet naartoe, en ons hoofdbestuur ook niet. Van Vosselaar naar de Charente met de roedel is voor hen al ver genoeg . Ons baasje heeft sinds gisteren zijn plaats in de zetel terug opgeëist om naar de matchen te kijken op TV. En dan begint voor ons het feest ! ! !
Onze baas is namelijk geen TV kijker, hij zit liever aan de laptop ’s avonds om berichtjes als dit te schrijven, of post na te kijken, of de digitale krant te lezen… En nu zit hij samen met ons TV te kijken.
Soms moet hij wel één of ander roedellid vriendelijk verzoeken zijn of haar kop of kont even te verleggen zodat hij ook zijn plaatsje voor de “buis” kan innemen. Dat gaat dan kortstondig gepaard met even tegensputteren maar uiteindelijk krijgt iedereen waar hij recht op heeft.
Ook Heros lukt het soms (met zijn 40 kilo)van bij de baas te kruipen !
En dan begint het geschuifel. Naar de zetel rechts van het baasje ontstaat dan een sprint tussen twee of drie roedelleden om aan die kant van het baasje te kunnen liggen. De verliezer neemt dan gewoonlijk genoegen met de plaats tussen zetel en salontafel. Hij of zij die het geluk had van al in de zetel te liggen toen de match begon bekijkt de ganse situatie uit de meest comfortabele positie en houdt zich rustig en gedeisd. Opstaan of aanstalten daartoe maken is plaats kwijt, daar geeft ’t baasje zelfs garantie op. In de hoek tussen de twee zetels ligt een dik hondenkussen, dat is dan gewoonlijk de plaats voor hem of haar die te laat de situatie heeft ingeschat. Dat is nochtans ook een goei plaatsje om gekriebeld te worden door het baasje. Het is namelijk de plaats vlak onder zijn rechterhand… Even met de snuit tegen zijn elleboog duwen is altijd wel goed voor enkele minuten gekriebel over kop of buik !
Wanneer nu één van de roedelleden of de baas om één of andere reden opstaat begint gans het hiervoor beschrevene van begin af aan opnieuw. Alleen voor ’t baasje is er verschil… hij moet verdraaid goed uitkijken dat hij bij het opstaan uit de zetel (de Hollanders zeggen “bank”) niet op een kop of staart gaat staan want hij is totaal omgeven door Drenten die niet alleen naast of voor hem willen liggen maar liefst van al nog op z’n schoot zouden kruipen of in zijn nek !
Vanavond is het weer van dat… De match van de waarheid voor de Hollanders. Nederland – Spanje en dat op een vrijdag de dertiende ! Nu is het zo dat het voor beide ploegen de dertiende is en dus zal de ploeg met de meeste bijgelovigen er het meest onder lijden zegt onze baas die zich tegenwoordig (sinds gisterenavond) ook al voetbalanalist begint te voelen.
Hij kijkt er al naar uit hoe de beide Hollandse “analisten” Johan Boskamp en Jan Mulder, die ingehuurd zijn door de Belgische TV, hun commentaren zullen kleuren (allicht oranje)en de hun toegewezen tijd zullen vollullen met onzinnige klap van hoe het “zo” en “dan” zou geweest zijn als ze “zus en zo” zouden gespeeld hebben. “Als” gaat weer een heel veel gebruikt woord worden de volgende vier weken.
Vier weken voetbalfeest voor ons, in en rondom een zetel in Ferret, 16240 La Magdeleine in de Franse Charente. Van één zaak zijn we zeker…wij Drentjes van de Faes-roedel gaan dat kunnen volhouden.
Een man gaat met de nachttrein naar de wintersport. In de slaapcoupe komt hij tot de ontdekking dat hij de ruimte moet delen met een vrouw.
Ze stellen zich aan elkaar voor. De vrouw gaat boven slapen,de man onder. Ze gaan in bed liggen,maar na een kwartier roept de vrouw:
'Buurman,slaapt u al?'
'Nee', zegt de man.
'Ik heb het nogal koud',zegt de vrouw,'wilt u misschien het raampje dicht doen?';
'Natuurlijk', zegt de man.
Hij stapt uit bed, doet het raampje dicht en gaat weer liggen.
Na een kwartier roept de vrouw: 'Buurman, slaapt u al?';
'Nee', zegt de man.
'Het wordt nogal benauwd', zegt de vrouw, 'wilt u misschien het raampje weer open doen?';
'Oke', zegt de man. Hij stapt uit bed, doet het raampje open en gaat weer liggen.
Na een kwartier roept de vrouw: 'Buurman, slaapt u al?';
'Nee', zegt de man.
'Het begint nu toch weer koud te worden', zegt de vrouw, maar ik heb gezien dat daar in het kastje nog een deken ligt. Wilt u die misschien voor mij pakken?';
'We zouden natuurlijk ook kunnen doen of we getrouwd zijn', zegt de man.';
'O, zou u dat willen?', vraagt de vrouw.
'Ja hoor', zegt de man.
'Nou, dat lijkt me ook wel fijn', zegt de vrouw.
'Mooi' zegt de man, 'Kom uit je nest, pak zelf die deken, kruip weer in je nest ,houd je bakkes en laat me slapen.'
Eergisteren hadden we het voorspeld, als er hier in de Charente ergens hagel valt is een deel van de druivenoogst naar de vaantjes, foutu, perdu. En wat lazen we gisteren in de krant… 10 % van de druivenoogst vernield. Nu moeten we zeggen (stilletjes opdat ze het niet zouden horen) dan blijft er nog altijd 90% over is onze mening.
Dat is het verschil met de tuinders in Wingene en omgeving die niet alleen hun serres maar ook 100 % van hun oogst verloren zijn… Nu is het resultaat van je werk verliezen voor iedereen dramatisch en we hebben dan ook begrip voor de wijnbouwers die hun druivenstruiken verloren hebben zien gaan.
Intussen is het weer rustiger geworden op météo gebied, en dit zowel in Frankrijk als in België en Nederland. We kregen vandaag dan ook foto’s van Lando die aan het pootje baden was.
Wijzelf hebben het de ganse dag rustig gehouden. We zijn amper buitenshuis geweest en toen het baasje toch wilde gaan onkruid wieden tussen de tomaten zijn we met hem mee gegaan maar we hebben ons netjes in de buurt in de schaduw gelegd. We stonden er van te kijken dat hij het nog zo lang heeft vol gehouden. Ons niet gezien in de vlakke zon !
De stand van de rijping van de tweede kersenboom gaat sneller dan verwacht. Het hoofdbestuur denkt dat we overmorgen aan het plukken kunnen beginnen. Bij deze kersen is het opletten, ze moeten goed donker zijn voor ze echt rijp zijn, maar ze zijn ook erg gevoelig om te barsten wanneer het een nat voorjaar was. En wat was dit voorjaar in de Charente… juist geraden … NAT ! ! !
De weersvoorspellingen zijn goed voor de komende dagen met mogelijk een bui laat op de avond of ’s nachts. Zo hebben we het graag, zon overdag en wanneer we slapen zorgt de regen er voor dat het fris blijft en de zon de kans niet krijgt van een stoffige boel te maken van de koer en de tuin. Geef ons maar een fijn groen gazonnetje in de zon…
Zo begonnen in vroegere tijden de lange duur autoraces, zoals de 500 miles van Indianapolis, waarna de hel van bulderende motoren losbrak. Ook hier in de tuin stond zo ’n racer gereed om het gazon aan te vallen met alles wat maar door een motor werd aangedreven.
Vorige week had onze baas al een deel van het gazon gekortwiekt maar een groot deel was blijven staan omdat… jawel, het begon te regenen. En zo kwam het dat er geen kans meer bestond tussen vrijdag en gisteren om het gazon nog droog te kunnen afrijden. Tot gisteren, laat in de namiddag er toch nog genoeg zon en wind was geweest om het gras droog te krijgen.
Plots kwam al het gemotoriseerd gerief uit de stal en werd het in slagorde opgesteld. De zitmaaier voor het grote werk, de kleine “mulcher”gazonmaaier om kort rond de bomen te maaien en de bosmaaier om de kanten van de tuin netjes te zetten. Onze baas is zover geraakt dat ‘hij vandaag nog met de bosmaaier dient rond te gaan’.
Dat met die bosmaaier moet ‘m omzichtig doen want dat is een gevaarlijk spul voor struiken. Al menige rozenstruik is daar al door gesneuveld. Het minste dat je met die razendsnel roterende nylondraad een tak raakt is de struik “om zeep”, en dat gebeurt zo snel als je er niet de volle aandacht aan geeft. Ook jonge boompjes durven al eens hun schors te verliezen door de draad. Dus, als de dauw op het gras verdwenen is gaat het baasje terug met de maaiwerken verder. Nu is het toch wel beginnen regenen zeker terwijl ons baasje dit verslag aan het uittypen was. Het is niet veel dat er valt maar wel genoeg om zijn plannen in duigen te sturen. En ook het vervolg van het kersenplukken is nog niet voor eerstdaags. De kersenboom die de volgende in het rijtje is om geplukt te worden is nog niet helemaal klaar. Nog een paar dagen geduld en we kunnen terug onder of naast de ladder de wacht houden terwijl onze baas in hogere sferen zich in de kruin van de boom bevindt !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
