Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-06-2014
Zijn we weer de eerste ?
Zijn we weer de eerste ?
Eergisteren tijdens de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld sprak Rob van der Meer, de voorzitter van de redactieraad van “onze Drent” ons baasje aan om te melden dat zijn artikel over de eerste reis van onze Bas langs de “route Napoléon”niet in het volgend nummer van onze Drent zou verschijnen wegens ditmaal al copij voldoende.
Dat was wel wat ons baasje had verwacht want ook Jeanny, ’t vrouwtje van Cartouche en Lennaert had al een artikel ingestuurd met onze terugkomdag van 30 maart als onderwerp. Twee artikelen met betrekking op één Drentenkennel hoeft nu ook weer niet voor ons baasje en dus wachten we wel af, en met de komende vakantie voor de deur maken we veel kans dat de perikelen van Bas op de ”Route Napoléon” in volgend nummer est aan bod zou komen.
Met het vooruitzicht van het nakende vertrek van onze roedel voor acht weken naar La Magdeleine vroeg ons baasje ook wanneer het nieuwste nummer van “onze Drent” ging verschijnen. Rob kon ons melden dat dinsdag (morgen) of woensdag (overmorgen) het juni nummer zou verschijnen.
Groot was onze verbazing dan ook dat we op maandagochtend (vandaag) het nummer 3 van jaargang 49 al bij ons in de brievenbus stak !
Ook vorig nummer van “onze Drent” was hier al uitgelezen vooraleer verschillende van onze bekenden , zelfs in Nederland woonachtig, nog op hun lijfblad zaten te wachten….
We willen niemand jaloers maken, maar het is toch plezierig dat we toch weer bij de eerste zijn of zelfs de allereerste zijn die het laatste nieuws uit Drentenland mogen lezen !
En ook dit nog, het bericht van Jeanny over onze jaarlijkse terugkomdag staat met (beperkte) groepsfoto op bladzijde 11…
Was het gisteren huilen met de pet op bij de beoordelingen van onze honden op clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging. Zo was het vandaag een moment van glorie voor fokker en de eigenaar van Loek.
Gisteren een complete off-day voor de twee zonen van Hera en Cartouche met voor beiden een G , daar waar ze op de reuendag beiden een U en een ZG behaalden. Dit behaalden ze dan ook nog eens bij de zelfde keurmeester.
Voor Loek was het vandaag de dag om zich te presenteren op de 34° Grote Prijs van Limburg Hondenshow in de Limburghal te Genk.
Ons baasje had aan Bert, de eigenaar van Loek beloofd van te komen assisteren bij het showen van Loek. Groot was dan ook ons baasje zijn verbazing dat Bert al klaar was met showen om 5 minuten na tien uur. Bert en Loek waren de twee eersten die in ring 12 aan de slag waren geweest.
Nog groter was het baasje zijn verbazing toen ook nog eens bleek dat Loek beste reu was geworden en dus ook gelijk zijn eerste CAC en CACIB heeft behaald. Dat Loek daar dan ook nog eens zijn LOSH attest bovenop kreeg was dan ook nog eens een extra meevaller voor Bert.
De eerste stappen naar het dekreuen “statuut” is dus voor Loek nu ook gezet. Bert en hij kunnen nu dus net als zijn broers Lennaert en Lando , zich klaar maken voor de medische proeven.
Bert heeft ons beloofd van de kopies van de bereikte uitslagen in te scannen of te kopiëren en ze ons morgen toe te sturen !
Ja inderdaad, knoop daar maar eens iets aan vast… Wij zijn vandaag van deze morgen vroeg weg geweest naar de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging.
Wij, dat zijn Hera met het baasje, Lando met Hilde, en Lennaert met Jeanny. Moeder Hera met haar twee zonen op de clubmatch in Barneveld .
Hoewel het voor ons baasje niet echt “zijn ding” is , heeft Hera de verwachtingen volledig waar gemaakt. Hera heeft een ZG behaald met een mooi verslag, waar ’t baasje alleen maar fier over kan zijn. Je kan ook nog een U van uitstekend behalen, maar ’t baasje kent zijn Hera en zichzelf en rekent daar niet op. Dat ligt hoofdzakelijk aan ons baasje die zelf ook best wat ringtraining zou kunnen gebruiken .
Waar we echter geen touw aan kunnen vastknopen is de uitslag van de twee reuen ! Een half jaar geleden behaalden beiden op de reuendag van dezelfde vereniging bij dezelfde dame keurmeester een U en een ZG. Vandaag kregen Lennaert en Lando van diezelfde mevrouw beiden een G !
Knoop daar maar eens iets aan vast mevrouw de keurmeester. Waren beide honden dan vorig jaar dan zoveel beter ? Zijn ze beide aan het aftakelen gedurende de laatste zes maanden ? Was mevrouw een half jaar geleden dan zo vrijgevig met haar beoordeling geweest dat ze vandaag negatief moest compenseren ?
Neen mevrouw, dit is niet serieus. Ware het nu dat ze door verschillende keurmeesters beoordeeld waren geweest dan hadden we daar vrede mee kunnen nemen, maar dit oordeel slaat op niets ! Dit is GEEN PROFESSIONEEL OORDEEL ! ! !
We gaan dit voorval zo snel mogelijk vergeten, we weten wat Lennaert en Lando in hun Mars hebben en daar trekken we ons aan op. Het zijn twee goed gebouwde reuen die geen gebreken vertonen en het karakter van hun moeder Hera en grootmoeder Belle hebben geërfd.
En met dat alles bedoelen we ook ALLES ! Deze ochtend had Lucy, want op haar slaat het woord “allesvreter”, een spiksplinternieuw aardappelmesje gestolen uit de bak waar het mee te nemen materaal voor Frankrijk in ligt.
Gisteren op de boodschappentoer had het hoofdbestuur twee aardappelmesjes “molenmes” gekocht omdat de mesjes in de Franse keuken versleten waren of verdwenen samen met de aardappelschillen. Die twee mesjes , nog in de verpakking lagen gereed om mee te nemen in een stapelbak die tegen de grond stond.
Toen het vrouwtje deze ochtend Lucy op iets blinkend kauwend in de tuin zag liggen bleek dat ze de verpakking van het mesje er al vakkundig van ontdaan had . Ze lag nu op het houten heft van het vlijmscherpe mes te kauwen !
Gelukkig had ze zich niet aan haar tong of gebit gekwetst met haar prooi of buit, hoe je het ook noemen wil , want die molenmesjes (de originele) zijn echt wel vlijmscherp.
Ondertussen hebben we van Lucy en Heros een egel moeten afpakken. Deze voormiddag was er kabaal in de tuin en stonden de drie teefjes rond Heros te blaffen die fier met een egel in zijn bek stond te pronken. Het baasje heeft de egel dan afgenomen en heeft aan buurman Ludo gevraagd of hij onderdak wou geven aan een nieuw huisdier . Dat mocht , want Ludo weet ook dat egels nuttige dieren in de tuin zijn (als je tenminste geen Drentsche Patrijshonden hebt).
Maar het baasje was nog maar net terug van het egel wegbrengen of Lucy stond met die egel in haar bek de overige drie roedelleden uit te dagen ! De egel had de kortste weg naar onze tuin genomen terwijl het baasje moest rondgaan om terug thuis te komen !
Tot zo ver de vreet ervaringen van onze jongste altijd honger hebbende Lucy…
Terwijl het baasje op TV voetbal kijkt is er meestal meer plezier en spanning voor de TV als op TV. Meestal presenteert de roedel zich als gezelschap bij het WK voetbalkijken, maar je kan niet verwachten dat vier Drenten een volledige match uitkijken . Zeker niet als ’t baasje weer eens zit te sakkeren en met opperwezens aan het praten is over het “resultaatsvoetbal”
Belle, Hera, Heros en Lucy maken er, meestal tijdens de tweede speelhelft een spelletje van om het baasje af te leiden van het scherm. Daar heeft het baasje al niet veel voor nodig want van gans dat duik- en statisch voetbal”werk” daar baalt ‘m van. De spelers worden dan niet meer met hun voor of familienaam meer genoemd, ook niet meer met hun functie of plaats in de ploeg . Het worden dan klojo’s, sufferds, mislukkelingen, overbetaalde voetbalmiljonairs, dubbel overgehaalde linksvoetigen, blinden die je het doel moet laten voelen en nog van dat fraais. Het is ons baasjes eigenste voetbaljargon.
Als het dan weer zo ver is dat het op TV weer niet wil lukken, dan zet ons baasje zich op het kussen waar Heros gewoonlijk ligt en samen spelen en kroelen ze dat het een lieve lust is. Belle en Lucy amuseren zich met het flostouw dat ze enkele weken geleden van Gerrie hebben gekregen. En Hera die ligt zich te likken want die moet zich prepareren tegen zaterdag wanneer ze samen met haar zonen Lennaert en Lando naar de clubmatch in Barneveld in Nederland trekt.
Gisterenavond heeft het baasje niet veel gespeeld met de roedel. Er speelden Frankrijk en Ecuador tegen elkaar. De match bleef 0 – 0 maar ons baasje zag een mooie match met twee ploegen die voor de overwinning speelden. Frankrijk speelde niet op maximum kracht en Ecuador, na de rust met 10 spelers (baasje heeft de uitsluiting niet gezien wegens onderweg tijdens e pauze) deed zijn best om toch nog het winnende doelpunt te scoren. Het ging dus gelijk op en het baasje, die supportert voo r de Belgen en de Fransen zag zijn Franse favorieten mooi voetbal tonen. Veel beter dan wat de statische Belgen en de Hollanders met vallende ziekte de voorbije week toonden.
Hopelijk willen de Belskes vanavond wel eens een “efforke” doen . Er zit veel kans in dat ze inderdaad eens gaan lopen want volgens de serieuze gazetten gaat Wilmots zijn B-elftal laten spelen. Tactisch is dat misschien wel goed want die gasten willen zich in de kijker spelen om de volgende matchen van bij de aftrap bij de elf op de grasmat te staan ipv op de bank !
Hopelijk heeft dit dan ook mooi en fair voetbal tot gevolg want een speler die al met een gele kaart belast is heeft zich al met één been buiten het spel gezet. (neen niet “buitenspel” da’s weer iets anders)
Zo zie je maar, we hebben weinig kans dat onze baas veel gaat spelen met ons tijdens de match…
Een slechte nacht voor de twee mannen hier in huis. Met wel twee verschillende uitgangspunten. Heros was niet goed vannacht . Rond drie uur vannacht heeft ‘m met een forse blaf ons baasje wakker gemaakt . Omdat het baasje ook nog in zijn eerste slaap was duurde het toch wel enkele minuten voor het baasje zich bewust was dat er beneden eentje “grote nood” had. Er volgde dan ook al snel een tweede en derde blaf. Het was dus niet om mee te lachen. Heros zat hevig kwijlend in zijn bench en stormde als een tornado naar de tuin.
Daar gedroeg hij zich als een koe met heel grote honger. Hij begon dan ook dadelijk aan het gelukkig nog niet gekortwiekte gazon te eten. De diagnose was dus snel gemaakt door het baasje, maagproblemen bij Heros. Heros is dan een kwartier buiten gebleven en ging bij het binnenkomen dadelijk terug naar zijn bench. Voor het baasje betekent dat zoveel als probleem opgelost.
Om kwart na vier voltrok zich een zelfde scenario. Een blaf vanuit de catacomben en ’t baasje kon zijn blote voeten terug in zijn sloffen steken om Heros nog maar eens buiten te laten. Ook nu ging de tornado dezelfde richting uit. Weer gras eten en een kwartier buiten, en dan terug recht de bench terug in.
Toen o zeven uur het zelfde scenario zich nog eens herhaalde heeft het baasje eens in de “sjakoche” van ’t vrouwtje gekeken, daar is immers altijd wel een stripje Mottilium instant te vinden. Dat heeft ons baasje Heros laten innemen. Bij ons zijn pillen innemen voor de honden geen probleem. Het pilletje zit dan in een half tipje smeerkaas verstopt en gaat er in als een lekker snoepje.
We hebben Heros niet meer gehoord en toen het vrouwtje opstond was er geen vuiltje aan de lucht, Heros was totaal genezen ! Alleen is er een één persoonsverpakking van Zwan leverpaté niet meer te vinden. Zou hij dat nu met aluminium verpakking en al soldaat gemaakt hebben ? Dan gaan we waarschijnlijk één van de volgende dagen een rare hondensigaar in de tuin vinden met waarschijnlijk een sigarenbandje rond.
En ’t baasje… die is deze ochtend blijven liggen om de verloren uren in te halen, wat uiteraard niet lukt op één ochtend.
Vandaag heeft onze baas enkele keren een koopje gedaan. Nochtans stond er maar ééntje op zijn “te doen lijstje”.
’t Baasje moest nog even in Turnhout zijn en gezien de steeds maar wijzigende verkeersituatie daar ( ze zeggen dat ‘m wat meer naar de stad moet komen dan kent ‘m het er beter) moest hij toch nog wel wat straten omrijden om tot zijn bestemming te komen.
Op de hoek van de Korte Gasthuisstraat en de Vianenstraat in Turnhout moet ‘m telkens hij daar passeert naar de groentewinkel van Cools kijken en naar de aanbiedingen van de dag. Gelijk ging zijn rechtervoet zwaar op het rempedaal van de Citroën Drentmobiel toen hij de aanbieding van de asperges zag !
1 Euro voor een pak van een halve kilo mooie rechte tussenmaat asperges ! Eén hele euro, dat laat onze baas niet aan zich voorbij gaan, wees daar maar zeker van ! Met nog een kartonnetje van 10 scharrelkip eieren erbij voor ook één euro had hij weeral drie kwart aankopen voor het avondeten gedaan. Nog een paar aardappelen en wat boter en de aankopen voo het diner van asperges à la flamande was volledig !
Zijn tweede aankoop was het ophalen van de koelkast die ’t baasje vorige week kocht op een veiligsite. Omdat in La Magdeleine niet alleen de laptop en de printer een lapgekregen hadden van de blikseminslag begin maart, maar ook de oude koelkast bij die enige bliksem de geest had gegeven was het baasje op zoek naar een andere koelkast. Die moet enkel dienen in de zomer om drank koel te houden.
Vermits de voetbalmatch België – Algerijë onze baas allerminst kon bekoren heeft hij zich toen aan de laptop gezet en even de veilingsite’s van Troostwijk, Vlavem en Jorisco nageplozen en daar na enkele spannende minuten (dit in tegenstelling met de match) een tafelmodel koelkast op de kop kunnen tikken voor de schrikbarende hoge aankoopprijs van 12 euro !
Vandaag is hij dus met de Citroën Berlingo “Drentmobiel” zonder benches naar Boom gereden om zijn aankoop op te halen. Het koelkastje ziet er netjes uit, heeft wel eens een poetsbeurt nodig. Maar we kunnen er weer zeker van zijn dat de Stella’s, Maesjes, Duvels en flessen spuit- en plat water, zowel als de rosé wijntjes lekker fris gekoeld zullen genuttigd kunnen worden…
Waar een kl*te voetbalmatch al niet goed voor is denken wij Drentjes dan !
de huiswacht als het hoofdbestuur nog eens enkele uren uithuizig is hebben we weinig te vertellen over onze tijdbesteding.
En ook onze baas heeft last van de “writersblock”. Geen toevoer van feiten uit het Drentenhoekje, met de familie gaat alles goed, de auto heeft zijn afspraak voor zijn 30.000km beurt gekregen en over het spel van de Belgische potstampers in Brazilië wil ‘m niet schrijven omdat hijzelf wel heeft gekeken, maar de lezers hier niet met de miserie wil opzadelen welke hij zelf heeft moeten ondergaan. Oh ja toch iets positiefs over Wilmots zijn sjotters… de drie punten zijn binnen want ze hebben gewonnen met 1 -0 van de Russen.
Wat ook nog positief is aan heel het voetbalgebeuren is de nabespreking op TV. Je dient dan af te stemmen op Canvas en daar krijg je dan de enige echte, klare, heldere, keiharde analyse van de match gegeven door Jan Mulder. Nu is Jan Mulder nen Hollander, maar hij heeft zijn centjes destijds wel verdiend in België en soms loopt ‘m wel wat boven zijn schoenen, maar hier vertelt Jan aan jan en alleman rechtuit en niks verbloemend hoe hij de Belgische ploeg ziet spelen.
En het meestal niet fraai, het is praat waar de sjotters zich voor zouden moeten schamen als ze dat in hun luxe ressorts in Brazilië zouden vernemen. Maar het is spijtig genoeg maar al te waar en het zijn spijkers met koppen, grote koppen, die Jan mulder slaat !
Genoeg dus over ’t ploegske van de Wilmots en terug naar de vooruitzichten van de volgende twee weken.
Gisteren is er nog een uitnodiging voor het hoofdbestuur bij gekomen voor 5 juli. Dan gaan broers en zussen van ’t baasje “nog eens” de voetjes onder tafel steken in ’t Ganzennest in Herentals en daar heeft ons hoofdbestuur wel oren naar. De terugtocht naar La Magdeleine zal dus een dag verlaat worden. Met nog de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld volgende zaterdag, en de hondenshow te Genk waar Hera’s zoon Loek zich gaat presenteren en waar ons baasje hem gaat aanmoedigen zijn de weekends hier toch wel goed gevuld.
’t Gaat weer snel 5 juli zijn en kunnen we de bazen weer aanmoedigen wanneer ze in de tuin aan de slag zijn met het pruimen oogsten en de daarbij horende activiteiten in de keuken…
Ze heeft het in grote mate onze Hera, the will to please. Zij wil inderdaad altijd het beste van zichzelf geven voor haar baas. Dat gaat van spelletjes met de frisbee in de tuin in Frankrijk tot wat ze gisteren weer liet zien tijdens de jachthondentraining, samen met drie van haar nakomelingen.
Want gisteren was er weer de maandelijkse training met Lobke, Libre, Lennaert en de twee reuen Gorky en Siebe.
Waar we andere Drenteneigenaren steeds maar horen zeggen dat hun honden veel afwisseling moeten hebben in oefeningen want anders geven ze er al snel de brui aan, is dit met Hera helemaal niet het geval. Ja toegegeven, soms heeft ze al eens haar bokkenpruik op maar dat zijn slechts heel zeldzame gevallen (’t is en blijft een teefje hé).
Maar gisteren gaf ze weer alles wat ze in zich heeft. Apporteren uit het water, over de afsluitingen heen, zwemmen, aangelijnd en los volgen zoals de beste . Zelfs wanneer Libre te ver weg ging van de groep en ons baasje vroeg van Libre te gaan halen deed ze dat met een overtuiging waar een vrije Libre niet tegen op kon !
Nadeel van dat hevig zijn was wel dat ze zichzelf overtroffen heeft en na de pauze mankte Hera op haar linker achterpoot. Waarschijnlijk is ze in haar hevigheid ergens met haar bil tegen een boom aangekwakt. We zijn dan gestopt met verder trainen, zelf zou ze nog wel verder willen hebben gaan maar ’t baasje beslot toch maar haar de rust te gunnen waar ze hard voor gewerkt had.
Deze ochtend was er van enige verwonding of pijn weeral niets meer te merken en was ze weeral haantje de voorste in de roedel.
Het is op alle gebied een toppertje onze Hera. Volgende week zaterdag gaat ze zichzelf en haar twee zonen Lennaert en Lando presenteren op de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging. We hebben al vernomen dat er “bekenden” van het facebook zijn die er naar uitkijken om met haar en ons bazen kennis te maken .
En we zijn het al terug gewoon alsof we nooit zijn weggeweest. We hebben ons te slapen gelegd nadat we ons buikje hadden volgegeten. Van het hoofdbestuur kregen we de overschot van hun klassieke avondmaal na de terugkeer uit Frankrijk. Dat is al vijftien jaar hetzelfde menu: Friet van ’t frietkot met “iets” bij. Voor ’t vrouwtje is dat “iets” gewoonlijk een kipsaté of een vleeskroket en voor ’t baasje is dat nogal dikwijls stoofvlees, maar dat hangt af van welke frituur alles afkomstig is.
Vandaag kregen we bij onze brokken kip met een behoorlijke portie friet er bovenop ! We hebben elk onze portie opgegeten en de eetkom is zo uitgelikt dat ze zo “bij ’t goei servies in de kast kon” vertelde ons baasje. Maar van goed eten daar worden we loom van en dus heeft ieder zijn/haar slaapplaatsje opgezocht. Lucy en Heros zochten hun bench op en Moeder en dochter Belle en Hera zochten samen het grote kussen op.
Dadelijk gaan het baasje en Hera op training naar Beerse, Dat gaat voor beide weer fijn zijn omdat ze weer een deel van de “familie” gaan weerzien. Maar dat verhaal doen we vanavond.
Het baasje heeft het kaartje van Parijs met de wegen in en rond ¨Parijs teruggevonden. Dat wilde hij gisterenavond nog bij het bericht bijvoegen maar vondt het toen niet zo dadelijk. Hier dus eventjes te laat maar toch nog tijdig om nuttig te kunnen zijn voor de toekomstige vakantie gangers.
Iets waar we zelden mee te maken krijgen speelde ons vandaag tweemaal parten. Voor Parijs op de A10 gaven de electronische borden boven de snelweg aan dat er file was richting van de A6 snelweg die voor ons richting naar de Porte d’ Italie leidt. Daar had ons baasje nu eens geen morzel zin in vertelde hij.
Dus ging het richting Parijs West via Boulogne- Billancourt en zo verder naar de Porte St. Cloud. Ook op de périfér!que Ouest was het druk en daar gaven de borden aan dat we tussen de Porte St. Cloud en de Porte de La Chapelle ook goed een half uur zouden nodig hebben. We hebben dat stuk périférique dan ook aan een gezapige snelheid afgewerkt. De tijd die aangegeven stond klopte als een “zwerende vinger” zegde het baasje. We hadden inderdaad een half uur nodig voor we aan de porte de la Chapelle de A1 konden opdraaien richting Stade de France / aeroport de Roissy/ Lille.
Ook daar konden we de PK ’s nog niet losgooien en dreunden we aan 60 – 70 km/u richting Noord. Maar eens we het Stade de France (de Parijse voetbaltempel en thuisbasis van PSG) voorbij waren ging het prima vooruit. Aan de péages is het dan weer plezierig wanneer je de snelle mannen, die je even voordien zijn voorbijgestoken, ziet aanschuiven aan de betaalpoorten en wij kunnen dan via de télépéagepoorten aan 30 km/u voorbijrijden zonder te moeten stoppen. Enkele kilometers verder zie je die “snelle mannen” dan verbaasd kijken, zo van “die zijn we toch al eens voorbijgestoken”.
10 kilometer voor Lille was het dan weer “prijs” met file. We hadden het kunnen weten want het was flink druk en met enkele in en uitritten op korte afstand van elkaar geeft dat problemen. Tien kilometer hebben we traag gereden, even stil gestaan, weer enkele honderden meter kunnen rijden. En dat meerdere malen na elkaar ook hier hebben we meer dan een half uur, haast drie kwartuur verspeeld.
Maar het knelpunt waar we haast elke keer mee te maken krijgen, de E17 voor de Kennedy tunnel ging dan weer vlot. Tot we uit de tunnel op de ring van Antwerpen kwamen. Toen stond het daar weer eens vast !
Alles bijeen hebben we 9 uur en een half gereden vandaag. Dat is anderhalf tot twee uren meer dan wat we gewend zijn. Wij Drentjes hebben het niet aan ons hart laten komen. Wij hebben haast de ganse rit geslapen . Alleen Heros heeft meerdere malen rechtop naar de omgeving zitten kijken,heel rustig en zonder lawaai…zoals we het van hem gewend zijn …
De laatste dag La Magdeleine is nog een uiterst vruchtbare geweest. De tuin staat er netjes bij , er zijn gisteren voor onze jonge Franse buren nog kersen geplukt (we hebben er een nieuw buurmeisje bij van twee weken oud) het onkruid is gewied en de koer heeft haar beurt “Round up” gehad.
De laatste spulletjes die we ook in Vosselaar nodig hebben (zoals deze laptop) moeten nog ingepakt worden . De aanhanger is zo goed als geladen, ook daar moet enkel de diepvriesbox nog ingeladen worden.
Dan is er nog een roedel Drenten, maar die zorgen er zelf wel voor dat ze tijdig hun eigen plaats hebben gevonden in de Masjebashi. En als dan het hoofdbestuur zich vooraan zet dan kunnen we terug richting België. Niet voor lang want begin juli, binnen twee weken dus staan we hier al terug. En dan blijven we lang , heel lang zegt het baasje, wel haast twee maanden !
En nu nog naar de bakker voor proviand voor “on the road” en we kunnen vertrekken.
Ga nooit in discussie met een vrouw! Op een morgen komt een man terug van een vistochtje van verschillende uren en besluit om een dutje te doen. Ondanks het feit dat ze niet vertrouwd is met het meer, besluit zijn vrouw toch om de boot van haar man eens te gebruiken. Ze vaart een eindje op het meer, gooit het anker uit en leest een boek.
Plots komt er een man, de terreinbeheerder langs met zijn boot. Hij vaart tot naast de boot van de vrouw en zegt, “Goede morgen mevrouw. Wat bent u aan het doen?”
'Een boek aan het lezen' antwoordt ze, (denkend, 'Is dat nietduidelijk ?')
'U bent in een Verboden Te Vissen zone' informeert hij haar.
'Sorry vriend, maar ik ben niet aan het vissen. Ik ben aan het lezen'.
'Ja, maar u hebt al het gereedschap. Voor zover ik weet, kunt u er op elk ogenblik mee beginnen.”
Ik moet u een bekeuring geven en uw materiaal in beslag nemen'.
'Als u dat doet, zal ik u moeten aangeven voor seksuele intimidatie' zegt de vrouw.
'Maar ik heb u zelfs nog niet aangeraakt' zegt de man.
'Dat is waar, maar u hebt al het gereedschap om het te doen bij u. Voor zover ik weet, kunt u er op elk ogenblik mee beginnen ', zegt de vrouw.
'Nog een prettige dag verder mevrouw', en hij vertrok.
MORAAL:Discussieer nooit met een vrouw die aan het lezen is. Waarschijnlijk kan ze ook nadenken.
Het is weeral de laatste volledige dag van deze periode dat we hier in La Magdeleine doorbrengen. Ons hoofdbestuur heeft nog “teen en tander” (het een en ander) af te handelen vooraleer we terug komen voor de maanden juli en augustus.
Deze periode is een drukke geweest met hoofdzakelijk werk in de tuin met als uitschieter het kersenplukken en verwerken tot confituur, siroop, en ingemaakte (geweckte) kersen. Zo is gisteren ook schuinoverbuur Dave nog komen kersenplukken want zijn vrouw is van plan Cherry Brandy te gaan maken.
Voor ons Drenten die zoals gewoonlijk onder boom waken over de goeie gang van zaken was het wel raar dat er plots in plaats van vogelgekwetter nu Engels gesproken getater kwam. Als ’t baasje alleen bezig is in de boom is het gewoonlijk stil tenzij er een passant is die een woordje wisselt met onze “hooggeplaatste” baas. Nu ze met twee bezig waren met plukken waren de commentaren als “nice cherry’s, very sweet, more than enough, enz. Ja dat krijg je zo als je omgeven door Engelsen woont.
Gisterenavond voor ons hoofdbestuur richting Angoulême trok, heeft het baasje nog een half uur voetbal gekeken. Holland tegen Australië was het en na wat Van Gaal en co vorige maal brachten was het baasje hoopvol om toch nog een halfuur mooi voetbal te zien. Dat die Australiërs ook een stukske kunnen voetballen bleek al snel en de Nederlandse ploeg kwam danig onder druk te staan.
Ons baasje vreesde even dat Van Persie en zijn maatjes dezelfde tactiek als de Belgen gingen toepassen en anti-voetbal zouden gaan spelen. Maar daar kwam door een mooie goal van Robben verandering in. Maar Nederland had maar één minuut tijd om te juichen. Een tegengoal van de Australiër Cahill maakte daar binnen de minuut een einde aan .
Wat het vervolg was moet je op een ander lezen want toen vertrokken de baasjes naar “Léon” in Angoulême. Bij thuiskomst wisten de bazen te vertellen dat we waarschijnlijk nog wel eens huiswacht zouden krijgen want dat het restaurant uitstapje goed was meegevallen en voor herhaling vatbaar is.
Wat promotie, reclame, media kunnen doen met iets… Een heel land kunnen ze zot krijgen als je het maar dikwijls genoeg zegt, dikwijls genoeg schrijft en laat zien. Als je het dan nog eens mooi kan presenteren dan heb je gegarandeerd succes.
Maar aan het eind van de rit val je door de mand ! ! !
Dat is wat er gisteren in de vooravond op TV en in Brazilië is gebeurd. Ons baasje voelt zich”gepakt, bedrogen en in ’t zak gezet” door een campagne van “gebakken lucht”.
De elf van Wilmots, de onverslaanbare Rode Duivels, de kandidaat finalisten zijn in de ogen van onze baas in een tijdspanne van 45 minuten terug gedegradeerd tot een stelletje voetbal miljonairs die te tam waren om te lopen. Nu ja er zijn sporten waar wandelen gewenst is en de waar lopen niet gewaardeerd wordt. Maar dat is golf of gewoon wandelsport. Wat de Rode Duivels / les Diables Rouges gisteren lieten zien was nog niet de naam van snelwandelen waard !
Voor ons Drentjes is het nog de grootste tegenvaller, onze baas gaat zich voor die potstampers zeker niet meer in de zetel installeren voor de duur van twee uren. Voor ons betekent dat: geen geknuffel, geen stuk chips meer en niet meer dicht tegen de baas aankruipen met een smachtende blik om iets lekkers af te snoepen. Neen, de mannen van Wilmots hebben al onze mooie plannen van prettig voetbalpret danig in de vernieling geholpen.
Al een geluk dat er bij voetbal vervangingen toegestaan zijn. Onze baas veerde op toen Fellaini en Mertens ten tonele werden gebracht. En terecht , zo bleek het na enkele minuten al. Er waren er vanaf toen toch al drie (De Bruyne viel gans de tijd al in de smaak bij ’t baasje en heeft gans de match tenminste gewerkt voor z’n centen) die de wil hadden er iets van te maken. Proficiat voor dat trio, ze hebben dan toch nog voor een klein maar laat stukje voetbalplezier gezorgd.
En voor die voetbal “analisten” achteraf… wees eens realist en zeg waar het om gaat en wat er ten toon is gesteld… een rotmatch die bij hen blijkbaar toch nog een euforisch gevoel te weeg bracht WANT … 3 punten binnen wegens gewonnen ! Als ’t zo zit krijgt de slogan van Jupiler “Jupiler, mannen weten waarom !” toch een andere betekenis. Voor onze baas gaat Jupiler dan een probaat middel worden om eens goed zat te zijn om de voetbalmiserie een beetje te verbloemen…
Vanavond spelen de Hollanders tegen de Australiërs om 18u00. Daar wilde het baasje zich nog wel eens voor in de zetel laten zakken, maar ook dat zal niet waar wezen. Het hoofdbestuur heeft een afspraak om vanavond een bezoek te brengen aan het nieuwe restaurant van de keten “Léon de Bruxelles” . Die openden enkele weken geleden een nieuw restaurant in Angoulême Noord en zij zijn gespecialiseerd in mosselen en vis. Het baasje kent de keten van in Parijs, daar zijn verschillende vestigingen met het bekende groene dak waarop in sierlijke letters de naam van het restaurant. Zo o.a. eentje langs de snelweg A86 waar je langs komt wanneer je de richting Bordeaux – Lyon hebt genomen en ook eentje vlak achter de hoek van het grote Hotel Concorde – Lafayette aan de westkant van Parijs in de buurt van het Bois de Boulogne.
We brengen jullie morgen op de hoogte hoe het er was en wensen jullie veel voetbal pret vanavond met de Hollanders !
Belle & co
PS: voetbal supportersvlag te koop, aan elk aannemelijk bod of gratis.
In de overvolle bus staan de mensen bijeengeperst, er stappen aan iedere halte meer mensen op, dan er afstappen. Franske...... staat er ook tussen, en staat toevallig met zijn voorpartij tegen de achterkant van een mooi meisje aangedrukt.
Ze vraagt hem opeens: “*Is het da wattak denk, da ge tegen mij aanduwt ?” Zegt de Frans : ”*Hela, hela, nee nee, da's een rolleke Euro muntstukskes da in mijnen broekzak zit : ik waark in de Bank en ‘k heb just mijn pree gekregen”* Zegt zij: “*Amaai, dan hedde gij tussen de leste 2 haltes wel neserieuzen oepslag gekregen'*!
Wat er met ons hoofdbestuur aan de hand is weten we eigenlijk niet goed op dit moment. Ze zijn het noorden (kan ook het zuiden kwijt) lijkt het ons.
Onze baas is een hele tijd bezig geweest met tentstokken. Wij dachten al dat we hier één van de dagen één full-house gingen krijgen en dat er voor extra leefruimte moest gezorgd worden… Maar niks van dat alles, toen de tentstokken een lengte hadden om een mini Eiffeltoren op te zetten verscheen de vlag die het baasje twee weken geleden kreeg bij de slager Galantine bij ons in Vosselaar. Nu, voor de eerste keer in 15 jaar, wappert er een vlag bij ons op de hof !
Wijzelf kregen van het baasje een hard opgepompte lederen voetbal in ’t zwart/geel/rood. Die bracht het baasje mee van de Makro waar ze die ballen cadeau gaven bij after shave…
Het zal dan toch iets te maken hebben met de voetbal in Brazilië denken we zo stilaan. Een Belgische vlag in een klein gehucht in de Franse Charente, een Belze voetbal voor Belze Drenten op Franse bodem en allemaal voor een Wereldbeker voetbal in het Zuid-Amerikaanse Brazilië…
En wacht efkes… ’t is nog niet gedaan ! De klap op de vuurpijl moet nog komen ! ! ! Vanuit Nederland, uit het Limburgse Roosteren, (wel uit de eerste straat in Nederland als je in Maaseik de Maas oversteekt, dus nog bijna België) kregen we foto’s in onze mailbox van een voetbalgekke Rode Duivel die normaal als ene Lennaert door het leven gaat ! Onze eigenste Lennaert, zoon van Hera en broer van Lucy, heeft een Dracula kostuum aangemeten gekregen.
Nu de Hollanders vorige week de Spanjaarden hebben afgetroefd zal dat in de straten van Roosteren wel geduld worden schatten we zo in. We vinden het wel sympathiek dat een tot Nederlander genaturaliseerde Belgische Drent aan de overkant van de Maas gaat supporteren voor de Belgische ploeg.
Die Belgen gaan vanavond pogen tegen de ploeg van Algerije het resultaat van de Hollanders tegen de Spanjoolen lichtjes over te doen en zo mogelijk nog te verbeteren. Wij hebben onder ons vier in de roedel besloten van ons deze avond tussen 18u00 en 20u00 maar stilletjes en gedeisd te houden. ’t Zou zo wel eens verkeerd kunnen aflopen als we te veel kabaal zouden maken vanavond, met als resultaat dat we heel vroeg naar bed zouden vliegen als we niet super braaf zouden zijn…
Mag ik mij voorstellen. Ik ben Eska en ben 8,5 jaar. Mijn baasjes haalden mij 2,5 jaar geleden uit het asiel en sinds ben ik een supergelukkige hond.
Zo begon het bericht op Facebook dat onmiddellijk onze 100 % belangstelling kreeg. Dat moest ze zijn, de 4° Drent uit het nest van onze (B)Elle die al geruime tijd “verloren” was of toch voornamelijk “uit zicht”.
Wij hebben Eska nooit gezien in levende lijve want zij was al weg toen wij onze Belle kochten bij fokkers Guido en Marie-Ghislaine Bockstal. Wij kochten Belle (die eigenlijk Elle heet) toen ze twaalf weken oud was. Toen was er nog enkel moeder Freya en Ella die nu, ook na enige omzwervingen bij Ingrid Mestdagh is terecht gekomen. Het vierde “pupje” is bij Henk en Marita Castelijns in Mol terecht gekomen.
Via de Drentenvereniging wisten we al enige tijd dat Eska terug in een normale situatie was terecht gekomen en terug een warme mand had gevonden, maar waar en hoe ze er was terecht gekomen was ons niet duidelijk.
Nu met het bericht van Elise Wetering van Drent Yron (Yron heeft ook zijn eigen blog): http://www.bloggen.be/yron/archief.php?ID=2492086 kregen we echter meer zicht op de zaak. Yron en Eska zitten samen op jachttraining en zo kennen de twee vrouwtjes elkaar. Op Facebook deed Elise een verhaal over een wandeling die beide dames samen met hun honden hadden gemaakt.
Wij zijn er op verheugd dat uiteindelijk de vier teefjes, het volledige nest, want er waren geen reutjes in dat nest, terug gekend en gelokaliseerd zijn. Wij zouden het fijn vinden dat de twee zusjes Belle en Eska elkaar eens zouden kunnen ontmoeten. Waarschijnlijk komt dat er ooit wel eens van …
Inderdaad, egels en ZO, met de nadruk op ZO ! Die ZO zijn namelijk het contact en de gevolgen daarvan tussen ons Drenten/egelvangers en de stekelige tuinbewoners.
VLOOIEN zijn het gevolg van onze avondlijke activiteiten. Bij Lucy met haar hoofdzakelijk lichte vacht vielen ze het beste op maar ook Hera die het minste interesse heeft in egels is al “porteur” geweest van die kleine spring beestjes.
Dus komen de pipetjes weer boven om in de hals te wrijven. Ons baasje is niet zo ’n grote voorstander van al die chemische brol en gif maar wat moet dat moet is zijn standpunt. Het is lang geleden dat we nog eens last hadden van parasieten. Bij wandelingen in Vosselaar gebeurt het al eens dat we een teek mee naar huis brengen maar omdat we nogal frequent geknuffeld en gestreeld worden zijn die vieze bloedzuigers geen lang leven beschoren ! Als ze fatsoenlijk hun pensioen willen halen blijven die teken beter bij ons weg .
Maar om terug te komen op de egels… Wij dachten dat die beestjes het amusant vonden van door ons naar de baasjes te worden gedragen, maar ze gaan er toch na twee weken hun buik van vol hebben. Er is al twee dagen geen egel meer op den hof gezien. Geen grote of geen kleine egel.
Belle graaft nog wel in de voormalige schapenstal maar we weten niet of het is omdat ze de geur van egels in haar neus heeft of omdat ze nog een allerlaatste restje stokoude schapenmest heeft gevonden ?
Je merkt het, met Drenten in huis is er nooit verveling voor het hoofdbestuur. En als er echt niets te beleven valt dan moet het baasje gewoon het draagoor van een emmer in Heros zijn bek te geven en zeggen “komaan vent, we gaan kersen plukken” Heros draagt dan de emmer tot onder de ladder terwijl hij en de teefjes zich neerleggen in de schaduw van de boom…
In Ronse (België) ligt Maxime Vanmaercke op zijn sterfbed, wetende dat het einde nabij is.
Aan zijn bed zitten; de verpleegster, zijn vrouw, zijn dochter en zijn schoonzoon.
Hij richt zich tot zijn dochter en zegt;
“Heidi, ik wil dat jij de huizen in de Zandstraat neemt”!
“Rita, ik wil dat jij al de kantoren en de residentiegebouwen in de Zonnestraat neemt”!
“Pascal, jij krijgt de flatgebouwen in ‘t stadspark”!
De verpleegster is helemaal sprakeloos als zij dit aanhoort. Dan als Maxime er tussen uit knijpt zegt zij;
“Madame Rita wat is uw man een hard werkend mens geweest, dat hij zoveel eigendommen heeft verworven”! Rita antwoord verbolgen: “Eigendommen”??? “De klootzak heeft het over zijn gazetten ronde”!!!!!!!
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
