Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
10-10-2014
Een trotse Drentenbaas…
Vosselaar 10-10-2014
Een trotse Drentenbaas…
Deze namiddag om 16u00 hadden baas en Lucy terug afspraak bij het Horse Care Center in Meerle voor een zwembeurt.
Tijdens de heenweg was het veel vetrekken en stoppen door het vele (school)verkeer en de omleidingen die langs verschillende schollen o.a. in Hoogstraten lopen. Dat maakte dat de maag van Lucy het niet meer kon houden en dat ze in een hoek van de bench wat had overgegeven. Dat is zelden voorgekomen dat Lucy niet tegen de auto kon…
Dat maakte echter weinig uit aan het enthousiasme waarmee Lucy zich naar het paardenzwembad trok. Baasje hing zowat aan de lijn te bengelen !
Ook aan het zwembad zelf kon ze niet snel genoeg het water in en in haar gekende speedboot snelheid zwom ze naar het eind van het 50 meter lange zwembad.
Na een lengte krijgt ze naar gewoonte even een korte time out om wat op adem te komen, maar dat was dit maal snel over voor Lucy want plots was ze weg. Met de lijn achter zich zwom ze naar het beginpunt waar ze daarstraks in het water was gegaan. Toen het baasje, die naast het zwembad volgde, op ¾ van de lengte vroeg of Lucy mee terug ging, Draaide ze spontaan om en zwom terug, het baasje achterna !
Spijtig dat het vrouwtje er niet bij was vandaag want dan was er ook een fotoapparaat in de buurt geweest. Er zijn vandaag dan ook geen foto’s van Lucy’s mooie prestatie.
Zo maakte Lucy er mooi meer dan 300 meter zwemplezier van vandaag. Verder gaan we de afstand niet meer opdrijven. 300 Meter is lang genoeg om de spieren van de heupen aan te sterken. We letten er best op dat we Lucy niet over vermoeien want dat zou meer kwaad dan goed als resultaat hebben.
Maar trots was het baasje wel over zijn kleine zwemkampioene.
Het baasje heeft gisteren niet verder gedaan met “den bureau” op te rommelen. Hij had een afspraak om een “anti-scheten” installatie te laten plaatsen in de Mitsubishi. Daar bedoelt hij mee dat er ook in deze Mitsubishi een schuif-/klapdak gaat komen.
We waren dus vrij veilig en we konden doen wat we wilden, “onder de voeten liggen” kon dus amper gisteren. Maar gisterenavond is ’t baasje dan aan de slag gegaan met de allereerste foto’s uit de periode dat Belle hier bij ons kwam. Aanleiding hiertoe waren foto’s op facebook van Drentenpups die allerlei kattenkwaad hadden uitgehaald. En daar kunnen wij een klapke over meedoen !
Want onze Oma Belle is ooit ook een pupje geweest. We zouden het haast al voor een groot gedeelte vergeten zijn moesten die foto’s er niet zijn…
Zelfs van de eerste avond dat ze hier bij ons aankwam zijn er getuigen. Belle (Elle op haar stamboom) is vanuit Affligem bij ons gekomen op 25 januari 2006 als 12 weken oud pupje. Bij ons vond ze de toen twaalf jaar oude Bas, die nog drie jaar haar mede opvoeder en beschermer zou zijn.
Dat ze de stofzuiger met enkele beten in het snoer het zwijgen oplegde herinneren we ons nog als de dag van vandaag. Toen heeft ze wel geluk gehad dat een minuut daarvoor de stekker van de lawaaimachine was uitgetrokken.
Kussens uit haar bench heeft ze ook verschillende keren een ander model gegeven. Al een geluk dat ons vrouwtje handig is met naald en draad of ze had dikwijls op de harde koude bodem van de bench gelegen. Echt vervelend was het pas als ze weer eens een kussen met een bolletjes vulling had open gekregen . Dan lag het ganse huis vol van die rotzooi en het opruimen is ook geen sinecure, toch zeker niet als er dan nog eens een stapelzotte pup tussen rondloopt…
Op de wandelingen kreeg ze met zowel droog als nat weer en sneeuw te maken. Wanneer de sneeuw in Vosselaar weg was trokken we met haar eind februari naar La Magdeleine. Daar kreeg ze dan weer opnieuw met het witte goedje waar ze zo gek van werd, te maken …
Twee foto's op dezelfde plaats genomen met enkele dagen verschil...
Ze maakte daar ook kennis met de Engelse overbuurhonden, Fred de Groenendaler en Harley een poedelmix die pas uit een asiel kwam en enkele weken ouder was als Belle. Dat was een kort verslag van de eerste maand met Belle die nu onze roedeloudste en alfa teef is.
De opruimwoede van het hoofdbestuur heeft al een eerste resultaat opgeleverd.
Een CD-rom die al even spoorloos was, is terug gevonden en bevat foto materiaal van zo’n acht en een half jaar terug in de tijd.
De eerste foto’s op de CD moeten dateren van de tijd dat Belle hier bij ons kwam wonen. Dan spreken we van de winter 2006. Belle is geboren op 02-11-2005 en kwam bij ons in januari 2006 naar ons.
Deze CD bevat dan ook hoofdzakelijk foto’s waarop Bas nog haast overal op aanwezig is. De foto’s zijn nog genomen met ons eerste digitaal fotoapparaat, een Sony Mavica die nog werkte met diskettes als opslagmedium .
Onze hoofdbestuur is aan een late lente grote opruiming begonnen. Daarom een diepe kreet om HELP !
Want…
We liggen overal waar we maar gaan liggen “onder de voet”.
Als we rechtstaan lopen we “onder de voet”
En als we in de bench gaan liggen denken ze dat we ziek zijn ! leg dat maar eens uit aan ‘normale’ mensen.
Onze baas is deze middag begonnen met onze eigen voorraadkast, wat hij noemt ‘uit te mesten’ . Dat wil in feite zeggen dat we alle snoepen en toemaatjes werden gecontroleerd op vervaldag en versheid. Gelukkig was alles nog dik in orde en is er niets in de vuilbak beland.
Daarna is het baasje naar ‘den bureau’ getrokken, dat is in feite meer de voorraadkamer geworden van zaken die volgende keer mee naar Frankrijk moeten. En nu gaat er waarschijnlijk wel een bak gevuld worden met zaken die hier niet meer nodig zijn. In het beste geval gaan er nog zaken in Frankrijk op een volgende bric-à-brac belanden op de stand van Ria of René.
Nu hij daar in den bureau bezig is, valt het onder de voet lopen al wel beter mee. Alleen heeft ons Lucy daarstraks wel de wind van voren gekregen toen ze het in haar Drentenkop kreeg van dan toch maar in de hall te gaan liggen.
Morgen gaat de opruim-/wegwerpwoede zijn tweede dag in. Hopelijk gaat dat geen week duren want de plannen om te emigreren gaan dan wel concrete vormen aannemen ! Dit gedrag gaat elk normaal Drentenfatsoen ver te boven. Wij bollen het af als dat hier zo verder gaat ! ! !
Het was vandaag weer zwemtraining voor Lucy in het Horse Care Center in Meerle. Zoals steeds ging ook het vrouwtje weer mee en zij assisteerde Veronique van het HCC om Lucy ongeveer in het zwembad te houden.
Het baasje was het fototoestel vergeten in de auto en toen hij terug kwam had Lucy al twee banen van 50 meter vol gemaakt. Ze gaat er dan ook als een speedboot vandoor en de begeleiders moeten vast niet treuzelen bij het naast het zwembad meelopen.
Het baasje begint dan ook hoe langer hoe meer zeker te zijn van de wat slappere spieren van onze “kleinste” … Tegen het einde van onze tien zwembeurten gaan we nog eens op afspraak bij Aline en Sarah om de heupspieren van Lucy nog eens te laten inspecteren.
Ook voor Hera en Belle stond er een medisch onderzoek op het programma op de agenda. Vanavond hadden we nog een afspraak bij dr Tine Jansen in Meerhout voor het PRA-oogonderzoek.
Voor Belle was het dan weer voor nazicht van het te smalle traankanaal van haar rechteroog. Daar is ze mee geboren en om de twee jaar brengen we daar een bezoek voor bij dr. Jansen. Die spuit dat traankanaaltje met een minuscuul slangetje nog eens door.
Wie er ook nog een afspraak bij dezelfde oogarts had was Loek, “onze” Loek de zoon van Hera die ook voor het PRA onderzoek daar was.
Moeder en zoon zijn dus met glans (?) geslaagd voor het PRA onderzoek, en ook Belle is weer gerust voor een periode van twee jaar.
En dan vonden we vanavond ook nog een mooie foto in onze mailbox. Jos Grutters, de vader van Anton, schoonvader van Gonda, grootvader van Anna en soms hoeder van Kyra-Belle stuurde ons een foto van het door hemzelf vervaardigde geboortebord dat de voortuin van huize Grutters siert.
Uiteraard “lenen” we maar al te graag de foto en plaatsen ze hier bij dit bericht. Oordeel zelf, zoals ook wij deden, er zit talent voor zulke zaken daar bij de familie Grutters in Heijen !
Daarjuist vonden we op onze facebook pagina een nieuwtje dat we al enige dagen “in de wacht” hadden staan.
Gonda is gisterenavond om 22u53 bevallen van een bloem van een dochter die de mooie naam ANNA heeft gekregen !
Hiermee feliciteren we Gonda en Anton die al driejaar de fiere eigenaars zijn van de bij ons geboren Drentenpup Kyra-Belle.
Gisterenochtend feliciteerden we Gonda nog met haar verjaardag en wensten we haar nog fijne dagen voor de baby kwam. Nu is Anna er toch nog sneller gekomen dan wij verwachtten !
Vader Anton heeft het nu wel makkelijk om de verjaardagen in de familie te onthouden, vrouw en dochter op dezelfde datum jarig ! Fijn toch…
Gonda en Anton, wij wensen jullie alle geluk van de wereld met jullie bloem van een dichter Anna.
Inderdaad er was gisteren geen bericht op dit blog, en dat nog wel op werelddierendag ! Een schande ? het is maar hoe je het bekijkt.
Het was hier gisteren een hectische dag, wandelen, een feestje, nog een feestje en dan nog de zorgen voor ons. Het was afwegen en passen voor de baasjes, en dan is het plots midden in de nacht en is er geen bericht op het blog geplaatst, dedju dedju,
Maar er is dan toch wel nieuws opgemerkt. Vrijdag hadden we al een bericht over het Belgische hondenbier “Snuffle Dog Beer”. Dat was toen de aankondiging in de krant HLN . Maar vrijdag stond er dan een test van het bier, de testfiguren waren uiteraard honden. Het bier is dan ook voor hen bestemd. Het bier is getest door een Viszla, een Beagle en een dwergpinscher. Het testteam ging dus van groot naar klein in formaat. De Viszla bleek de grootste dronkaard in spe, die lustte wel drie “pintjes”. De Beagle lustte het wel maar enkele slokjes was voldoende voor de kleine jachthond. De Dwergpinscher lustte enkel de biervariant met kipsmaak.
Ook ons baasje wil het wel eens één keer proberen. Als hij het kan vinden in de Zoomarkt brengt hij een pintje meen en houden we jullie op de hoogte van de testresultaten in de Faesroedel. ’t Baasje zelf gaat niet deelnemen aan de hondenbiertest, die houdt het op een Jupiler, Maes of Duvel…
Nog ander goed nieuws komt uit de politiek ! ! !
Ja inderdaad, ’t baasje stond er ook van te kijken, maar als ’t goed is zegt hij het ook, en dus hier komt het nieuws.
Ben Weyts, N-VA minister in de Vlaamse regering, blijkt dan toch goed op weg te zijn, om werk te maken van de malafide hondenhandel. Dat was één van zijn beloften tijdens de laatste verkiezingscampagne. Ons baasje heeft daar toen met het nodige scepticisme “nota van genomen”. Deze belofte was immers al meerdere keren aangebracht door andere politici en daar is , ééns ze verkozen waren, nooit meer iets aan gedaan ! Nu blijkt Ben Weyts zijn belofte toch waar te gaan maken, en ons baasje kan dit alleen maar toejuichen, en hij is niet alleen in Belgenland…
Ons baasje is er wel van overtuigd dat waakzaamheid nodig blijft. En dit op twee vlakken, eerst is/zijn er de malafide dierenhandelaars die moeten in ’t oog moeten worden gehouden, en als tweede moeten we Ben Weyts van heel nabij blijven volgen en hem van tijd tot tijd wakker en allert houden op de problematiek. Want we zijn er nog lang niet, de stal van de dierenwinkels en malafide fokkers is nog lang niet uitgemest. Maar de deur van de stal staat toch al open, en we zeggen het tegen Ben met een populaire uitdrukking “kom aan Ben, vooruit nu met de geit” .
En…als Ben zijn belofte kan uitvoeren heeft hij er volgende maal zker en vast een kiezer meer aan zijn kant. Dat belooft ons baasje op zijn eerste communiezieltje !
Dagmar is geboren op 20 juni 2000 en vandaag 03-10-2014 overleden.
Deze ochtend heeft Roswitha de moedige beslissing genomen van haar Dagmar te laten inslapen. Slechts enkele dagen geleden deden zich de eerste tekenen voor dat het voor Dagmar tijd was om de stap over de regenboogbrug te maken. Ze had in het verleden al wel eens een verwittiging gekregen maar telkens kwam het weer goed. Tot gisterenavond Roos op Facebook meldde dat ze de nacht naast Dagmar zou doorbrengen.
Goed veertien jaar is Dagmar geworden en zoals Roos het op Facebook schrijft “haar wereldhond , once in a lifetime”
Verschillende nationale en internationale kampioenstitels hebben Roos en Dagmar samen behaald met als kroon op het werk tweemaal wereld veteranen kampioen in 2009 en 2010.
De pups uit ons eigen K-nestje met Kiki, Kibbels, Kyra-Belle, Kyra-Luna, Kona, Kato, Kiet, Kwispel en Kody verliezen vandaag hun overgrootmoeder. Dagmar was de moeder van Felis, die op haar beurt moeder is van Ferron van Drentepassie die de samen met onze Belle het ouderpaar van voornoemd nestje vormt.
Uit ervaring en kennis met de van Drentenpassie roedel weten we dat het voor Roos vandaag een intrieste dag is. Ze heeft immers haar eerste zelf gefokte teefje moeten laten gaan. Uit de laatste opgevangen berichten zijn ook Felis, Lisa en Lana, Roos haar drie resterende Drenten ontredderd door het wegvallen van Dagmar.
De Faesroedel leeft op dit moment met de Van Drentenpassie en haar baasje mee en wensen haar sterkte in de volgende dagen .
Gedicht "De Regenboogbrug"
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Groot (?) nieuws voor honden vandaag in de krant ! Er is sinds enige tijd echt honden bier op de markt. Zo kon ons baasje vandaag in zijn dagelijkse “Het Laatste Nieuws” krant lezen.
Van het bier zegt men dat het in een echte brouwerij haar ontstaan vindt maar het heeft niks komma niks alcohol onder de kroonkurk. Bier voor honden en BOB’s die nog met de auto moeten rijden.
Nu vraagt ons baasje zich af of er dan wel mensen, hondenbaasjes of niet, wel zijn opgezet met “bier” waar rund of kiparomaten zijn aan toegevoegd… En ook of de hondjes die van een pintje willen snoepen opgezet zijn met de smaak van een koe of een valse nepkip ?
Wij van de Faesroedel in elk geval niet ! Sinds we de eerste maal in ons prille puppy leven bij onze baasjes buiten op het terras mochten, hebben we al kennis gemaakt met “the right stuff” ! Daar op het terras stonden toen een bak Maes Pils en een bak Duvel, en als puppy hebben wij al die flessen teutjes netjes proper gelikt.
Daar was toen geen alcohol meer mee gemoeid want de flesjes waren netjes leeg gedronken maar de geur en smaak hing nog altijd rond de flesjes !
Misschien brengt ons baasje wel eens een flesje mee om door ons te laten proeven. Hij heeft alvast beloofd dat hij het gaat vragen aan “den Tim” van de Zoomarkt. We houden jullie uiteraard op de hoogte als het zo ver geweest is !
Niet in de krant, maar in de bench vond ons baasje daarstraks twee Drentjes. Heros was gaan liggen slapen in de bench van Hera, dat gebeurt wel meer omdat het kussen in de bench van Hera zachter is dan bij hemzelf. Dat komt omdat Hera nooit iets vernielt en al jààààren op hetzelfde zachte kussen ligt.
Maar Hera wilde ook wel eens op haar zachte kussen een dutje doen, maar daar lag haar grote broer al lui te wezen… Ze heeft dan maar haar stoute schoenen aangetrokken door zich bij haar broer te voegen en half achter hem en half op hem bij in de bench te gaan liggen . Lang heeft Heros het niet meer vol gehouden in de bench want even later lag hij alweer achter het baasje zijn bureaustoel. Daar moest dan weer opgepast worden dat er geen venijnige wieltjes over gevoelige honden oren zouden walsen !
Lucy is vandaag terug gaan zwemmen bij het Horse Care Centre te Meerle, iets ten zuiden van Breda maar juist nog in België. http://horsecarecenter.be/
Het zwembad daar is speciaal ontworpen om paarden die aan revalidatie toe zijn te kunnen laten zwemmen. Het water is verwarmd tot een aangename temperatuur en wordt regelmatig op zuiverheid en gezondheid gecontroleerd.
Wat plezant voor ons is dat Lucy niet moet gepord worden om aan de 50 meter lange baan te beginnen. Daarstraks was ze al weg naar de overkant toe, vooraleer het baasje er erg in had. Ze heeft vandaag 200 meter of vier lengtes gezwommen, vrijdag gaan we terug en als het niet te vermoeiend is maken we vrijdag 300 meter vol.
En ze gaat snel, ze gaat heel snel in het zwembad en je ziet haar genieten van haar zwembeurt. Het water is zo helder dat je ook goed de beweging van de poten ziet. En de zwemslagen die Lucy maakt zijn mooie lange slagen. Zowel van haar voor als achterpoten.
Voor een hondenbaasje is het puur genieten als hij zijn hondje zo ziet zwemmen, pure klasse voor onze Lucy, en ’t baasje meer dan trots.
Wij gaan daar zwemmen om de spieren en ligamenten van de heupen van Lucy te versterken . Die konden wat stevigheid gebruiken omdat ze bij Lucy te soepel waren. Bij de Duitse Dog van onze dierenarts Aline Verschueren hebben de zwembeurten spectaculaire resultaten laten optekenen. En dat was de hoofdreden waarom wij aan de zwembeurten begonnen. Dat Lucy het zo graag doet is alleen maar een heel prettige bijkomstigheid.
Gisterennamiddag is Hera met de baasjes op controle geweest bij onze dierenarts. Het was dierenarts Sarah die Hera heeft onderzocht op mogelijke kwaaltjes.
Want het was niet zo dat de baasjes vermoedden dat er wat mis was met Hera, maar omdat we bij haar volgende loopsheid een dekking plannen met haar en een knappe Hollandse Drent wilden de baasjes zekerheid wat gezondheid betreft. Op een € kijken onze baasjes niet als het op gezondheid aankomt.
Het was wel zo dat Hera tekenen aangaf dat er verhoogde hormonen werking aan de hand was en daar wilde het hoofdbestuur wel het fijne van weten. Het kan immers altijd verschillende richtingen uit zoals schijndracht of de aanloop naar een loopsheid binnen korte tijd.
Maar Sarah kon ons vrij gerust stellen. Er is nog geen loopsheid op komst de eerst volgende weken en voor schijndracht zijn onze baasjes steeds op de hoede en ze kennen ook de tekenen en de te nemen voorzorgen .
Het is hier op Drentengebied heel rustig in huis. Buiten een overdreven honger gevoel en een voortdurende jacht op voedsel valt er weinig te gebeuren. Het lijkt er sterk op dat Belle & co de komst van de koudere periode perfect aanvoelen en zich een extra laagje vet aan het aanleggen zijn om de winter gerust aan te vatten !
Die jacht op voedsel (zij krijgen nochtans genoeg, bij meer eten moeten ze achteraf weer op dieet) heeft bij het hoofdbestuur tot gevolg dat ze iets meer moeten opletten bij het wegzetten van voedsel op het aanrecht of keukentafel. Je kan er donder op zeggen dat wanneer er voedsel binnen “bekbereik” staat, er van verdwenen is. Je kan dan als baas wel vermoeden wie de dader is, want Belle en Hera zijn kleiner dan Heros en Lucy , en die beide laatste kunnen veel verder reiken om iets “te scoren”, maar zekerheid krijg je nooit. Zo was vorige week de inhoud van het botervlootje plots gehalveerd en stond Heros de bek van Belle af te likken en niets andersom.
De twee kleinsten in gestalte zijn dan ook niet de minder verdachten zo blijkt dan achteraf !
We hebben zoals steeds het geval is, gisteren een rustige terugreis gehad . De eerste tweehonderd kilometer hebben Hera en Lucy het hoofdbestuur wel laten sakkeren…
Dat kwam zo, die twee hebben vanaf het vertrek in La Magdeleine tot aan de péage voorbij Tours, en dat is zo ’n dikke twee honderd kilometer, de lucht in de auto verpest door aan de lopende band scheten te laten !
Niet te harden zegde het baasje en hij heeft verschillende keren gezegd, “hadden we maar zoals in die vorige Mitsubishi een schuifdak”. Ja, “hadden we maar” dat konden Hera en Lucy ook al kunnen zeggen, want het was zo dat die twee een dringende grote boodschap hebben achter gelaten van zo snel ze de kans kregen.
Die kans kregen ze op de parking bij de péage toen Hera aan de zetel begon te krabben om aan te geven dat er iets mis was binnen in haar. Geen vijf tellen later in het hoge gras tegen de afsluiting lag daar plots een hoop diarree ! Fijn van ons meisje dat ze zo kon zeggen dat het baasje dringend hoefde te stoppen. Bij Lucy ging het net zo en net als bij haar moeder om dezelfde reden, diarree ! ! !
Toch wel raar dat Belle of Heros geen tekenen van enig ongemak lieten zien. Zij hebben immers zondag avond net hetzelfde met veel smaak opgegeten.
Toch gaan we dat vanavond een vertellen aan Aline de dierenarts bij wie we verleden donderdag al een afspraak hadden gemaakt voor een generale gezondheidsinspectie, in het kader van een dekking van Hera bij de volgende loopsheid.
Verder liep de reis zoals we ze al tientallen keren hebben gemaakt, rustig… met druk verkeer rond Parijs en vlot verkeer voor en na Parijs.
Eens terug in België nam het baasje plots veel te vroeg “naar onze doen”, de afrit van de snelweg. Het baasje ging in Oudenaarde onze “oude” laptop binnen brengen bij Peter en Hilde, de baasjes van Hercule de zoon van Belle en de broer van Hera en Heros. De laptop had enkele kleine herstellingen nodig waar Peter voor kon zorgen !
Door dat rondrijden in het zuiden van de provincies West- en Oost Vlaanderen en de omleidingen die daar plaats hebben door wegeniswerken was het nog laat geworden toen we thuis kwamen. En zoals de traditie het wil is onze baas nog frietjes gaan kopen in het frietkot in ’t dorp. Bij onze brokken kregen we dus het overschot van de frietjes en voor ieder nog een halve frikandellenworst. Voor ons nog een feestmaal bovenop de reis, waarin we ons weer voortreffelijk hebben gedragen !
We zijn terug in Vosselaar, morgen namiddag geven we meer uitleg en een bericht over vandaag. We zijn laat vertrokken in La Magdeleine en dus ook laat thuis in Vosselaar aangekomen, Iets te laat om nog een uitgebreid reisverslag te maken.
We zijn twaalf dagen hier geweest en we hebben twaalf dagen mooi weer gehad. De bedoeling was aanvankelijk van nog tot woensdag e.k. te blijven, maar de begrafenis van een goede kameraad en gewezen collega van ’t baasje nu volgende maandag heeft een vervroegde terugkeer tot gevolg.
Er is toch flink wat werk gepresteerd. De veranda is op de dakbedekking na klaar gekomen, maar dat dak is een werkje voor begin november, wanneer we terugkomen voor enkele weken.
Ook het afsluiten van het seizoen en de terugkeer van spulletjes die gewoonlijk de winter in België doorbrengen is ook afgewerkt en/of ingepakt en op de aanhanger geladen. Zo onder meer de bloembakken die nog altijd heel mooi staan en waar we nog makkelijk een maand plezier in Vosselaar van kunnen hebben.
Ook de zitmaaier gaat mee terug voor een grote nazichtbeurt. Die neemt dan ook het grootste deel van de lading van de aanhanger voor zich.,
Ook de tuin heeft nog een degelijke onderhoudsbeurt gehad. Het gras is gemillimeterd en in de herfst moet dat volstaan om bij de terugkeer geen “brousse” aan te treffen. Mooi is dat voor ons Drentjes, geen kleefkruid meer in onze oren of vacht. Ook geen natte poten meer van de dauw in het te lange gras… Spijtig dat we er niet langer van kunnen genieten.
Maar volgende week kunnen we ook weer kennismaken met de Vosselaarse hondjes uit de buurt en kunne we weer een frisse duik nemen in een of ander ven tijdens onze Vosselaars wandelingen !
Morgen is het terug de thuisreis die veruit het enige zal zijn waar iets over kan gezegd worden. Je hoort of leest het morgen wel weer….
Het werk is ten einde, de veranda staat ! Wat wil zeggen , datgene wat we op die veiling kochten, staat er, netjes en keurig opgebouwd. Het baasje wil er nog elektriciteit en verlichting onder brengen en er dienen zich ook nog schilderwerken aan.
Het hoofdbestuur wil nu ook nog dwarsbalkjes tussen de langsliggers plaatsen maar dat alles is voorzien voor midden november wanneer we de volgende maal terug tot hier komen. De lichtplaten hebben al op de veranda gelegen en passen als gegoten. Maar het baasje wil die pas definitief plaatsen als alles zijn kleurtje heeft gekregen.
Morgen dient er zich nog een drukke dag aan, de tuin moet nog “gefatsoeneerd” worden . Wat wil zeggen dat er nog honden sigaren moeten bijeen geraapt worden en het baasje moet nog een keertje het gazon goed kort afrijden. Daar is ‘m zowat specialist in geworden om te weten hoe kort het gras moet, in welk seizoen. Zeker nu wanneer het zes weken duurt voor we terug komen !
En dan moet ook “den Husq”, de zitmaaier nog netjes worden gemaakt. Die komt de eerste maal mee terug naar België voor zijn grote onderhoudsbeurt. Na drie seizoenen maaiwerk mag dat wel eens. Er is dit jaar ook veel meer gras afgereden dan andere jaren omdat we toch wel een groene zomer hebben gekregen dit jaar.
Zondag gaat het dan terug richting Belgikske om maandag mee afscheid te gaan nemen van een goed collega en vriend, waar ons baasje goed 15 jaar in allerbeste samenwerking collega mee is geweest. Vele uren hebben die twee samen gestaan met twee klassen in het zelfde werkhuis. En dat schept een band, een hele sterke band zelfs.
Dan zijn er ook de volgende weken nog de klassieke verjaardagsfeestjes en op 18 oktober de fokdag van de Nederlandse Drentsche Patrijshonden vereniging. Daar gaat Hera nog eens kennismaken met Bowie. Het baasje hoopt dat Hera samen met Bowie begin volgend jaar een mooi lentenestje pupjes gaan voortbrengen.
Maar dat is toekomstmuziek, we zien wel wat er komt maar voor ons hoofdbestuur hoeven twaalf pups zoals vorige keer, helemaal niet meer…
Den “travaux” lag stil vandaag en op enkele kleine zaakjes na was het hier rustdag .
Er moest nog wat aangeschaft worden vandaag en ook Hugo was vandaag “belet” zodat er weinig activiteit op den hof te merken viel.
Niet voor ons Drentjes, want bij ons zat de actie er ten vollen in. Het is niet dat het bij de baasjes rustdag is dat wij daarom ook niks doen.
Vanochtend heeft het baasje de vrucht van onze nachtelijke arbeid ontdekt. We hadden gisteren gemerkt dat er een muis in een gaatje tussen de stenen van het afsluitmuurtje tussen koer en tuin was weg gevlucht. Daar hebben we iets aan gedaan. We hebben als het ware een deel van de muur gesloopt !
Grote stenen die haast zoveel wegen als wijzelf, hebben we uit de muur gehaald. Natuurlijk hebben we dat gedaan zoals altijd, met vereende krachten, en dat heeft zon zijn vruchten (?) afgeworpen.
Wij hadden deze ochtend de indruk dat ons baasje ons liever een schop onder onze kont had willen verkopen in plaats van liefdevol eten te maken voor ons…
Het baasje heeft dan maar beslist dat het herstel van onze destructie arbeid in de maand november zal hersteld worden . Ditmaal met cement in plaats van met de leemgrond als bindmiddel tussen de stenen.
En de muis en haar nest… de ene is verorberd en het nest keurig opgedoekt, geen spoor meer te vinden van geen van beiden !
Met goeie moed is het baasje en Hugo deze ochtend terug begonnen aan het verder opbouwen van de veranda.
Het was vandaag vermoeiend werk, vooral omdat het heel warm was en geen middel aanwezig om even van schaduw te genieten. Het was alsof het terug mid-zomer was.
Het plan dat bijgevoegd was hebben de beide timmerlui wat aangepast zodat het geheel nu flink wat steviger staat. Daarvoor moest dan heel wat zaag en paswerk bij toegevoegd worden wat dan ook weer meer tijd vraagt. Het timmerwerk vorderde dus niet zoals gepland, maar het is wel beter en steviger.
Morgen heeft Hugo andere afspraken dus morgen doet het baasje alleen verder en maakt hij vooral voorbereidingen voor vrijdag. Het werk zal met verhoogde spoed verder afgewerkt gaan worden.
Het baasje heeft deze avond de melding gekregen dat een collega waar hij jaren meeheeft samengewerkt op school en die ons baasje heeft opgevolgd, vandaag overleden is.
Wij gaan dus twee dagen vroeger naar België terugkeren om op de begrafenis op maandag aanwezig te kunnen zijn. De stemming was door dit bericht er eentje in mineur vanavond in de Faes roedel…
Vandaag is ons baasje begonnen aan het optrekken van de nieuwe open veranda… Twee weken geleden heeft ons baasje het houtwerk voor de veranda gekocht via een online veilingsite. Samen met zijn neef Hans, die een zelfde veranda had gekocht zijn ze die samen gaan halen in Nederland.
En vanaf vandaag is hij bezig met de samenbouw van de veranda. Eerst moesten er drie gaten geboord worden in de grond. Nu is grond wel wat zwaar onderschat want het is hoofdzakelijk een dikke laag keien waar de metalen pennen voor de veranda ondersteuning moeten in komen, de grond moeten worden ingedreven.
Hij heeft dan wel een door een motor aangedreven grondboor ter beschikking, maar zonder de grond kletsnat te maken geraakt je hier geen 5 centimeter in de grond ! Uiteindelijk is alles in orde gekomen met veel zweet en moeite.
Dan zijn de steunpalen op lengte gemaakt en in de steunvoeten geplaatst. De dwarsbalken pasten gelijk op de steunpalen en lagen ook nog eens perfect waterpas !
Maar toen moest het oude “afdak” boven de voordeur nog afgebroken worden… Zeven stukken ijzer moesten doorgeslepen worden wat eigenlijk niet zonder gevaar was. Het “afdak” was namelijk nog gemaakt in “de goeien ouwe tijd” en dus loodzwaar. Met de nodige planning van de volgorde van doorslijpen en ondersteunen werd dit sloopwerk tot een goed einde gebracht.
Het afdak is op een veilige manier tegen de grond beland !
Morgen gaan we verder met de opbouw van de veranda. De sloopwerken zijn alle teneinde .
Dat was de uitspraak van Richard onze Engelse achterbuur deze middag toen de laatste tak uit zijn dode kersenboom was opgeruimd.
Richard had, zoals hij vorig najaar ook al deed, gevraagd om met de hoogtewerker te komen helpen om de boom en speciaal de takken te komen afdoen.
Hijzelf was al bezig geweest vanop de ladder maar de takken waren zo dood dat ze onberekenbaar waren geworden en dus gevaarlijk voor iemand met een (ketting)zaag in de hand op een ladder.
Net zoals we vorig jaar al hadden opgemerkt “goed gerief is het halve werk” was dat ook nu het geval.
In goed anderhalfuur waren de takken gesnoeid en opgeruimd. Het grootste gevaar bij het snoeien bestond er in dat de boom in een hoek in de buurt van twee draden stond. De elektriciteitsdraad voor twee woningen en de telefoon/internet draad naar de woning van Richard en Victoria. Die moesten dus ten allen prijze gevrijwaard worden van vallende takken !
Terwijl we vanop de hoogtewerker een touw rond de bepaalde tak legden, trokken Richard en zijn vader de tak weg van de draden, en zaagde ons baasje vanop de hoogtewerker de tak door met de kettingzaag.
Veiligheid eerst was het werkmotto en zo gebeurde het ook, geen schade aan materiaal of bedrading en Victoria die deze winter extra brandstof heeft voor haar houtkachel en ook verzekerd is van elektriciteit en telefoon en internet.
Aan Richard en onze baas zal het zeker niet liggen wanneer er deze winter nog eens een panne aan de nutsvoorzieningen plaats heeft…
Ook hier in de Charente, net als in gans Frankrijk en ook België kennen ze hier een open monumenten dag.
Midden vorige week maakten wij in de Lidl aan de kassa kennis met een Zwitsers / Frans echtpaar. Toen wij elk naar de respectievelijke auto’s trokken kregen we een papiertje van hen waarin aangekondigd werd dat de watermolen van Bayers opengesteld was in het kader van de jour de la patrimoine.
Nu is Bayers een miniskuul dorpje op een 15 kilometer van La Magdeleine, maar het heeft in tegenstelling van ons dorp heel wat meer aan “monumenten” te bieden. Zo is er de al genoemde watermolen op de rivier Charente, maar ook een heus kasteel.
Wij waren dus van mening dat daar wel iets aan cultuur kon gedaan worden, en zo togen we naar Bayers. Sinds vandaag geloven we alle Zwitsers /Franse echtparen als het over cultuur gaat. Want de schoonzus van onze “kennis” uit de Lidl gidste de ruim opgekomen nieuwsgierigen door de molen.
Dat de molen op het Unesco werelderfgoed staat was ons na afloop heel duidelijk. En hoewel de molen niet meer productief is , is hij heel mooi onderhouden en deels gerestaureerd. De uitleg van de dame was heel duidelijk een begrijpelijk. Haar echtgenoot was een van de laatste molenaars die nog effectief met de molen werkte. Nu zijn de twee broers bezig met het onderhouden en verfraaien van het kleine museum over molenaars attributen dat in de molen gehuisvest is.
We waren dan toch in Bayers en dus gingen we ook nog even langs in het kasteel van Bayers dat op een boogscheut van de watermolen ligt.
Was het nu omdat het bezoek aan de watermolen zo indrukwekkend was, of omdat de mensen van het kasteel niet zo beslagen aan de start kwamen ? We denken dat het wel eens het laatste zou kunnen zijn. Het professionalisme kwam van bij de molenaars !
In het kasteel waren maar enkele kamers te bezichtigen en de tuin, van waaruit je wel een prachtig zicht kreeg, bleek maar een gewoon grasveld te zijn van waaruit je een mooi zicht kreeg op de Oostkant van het kasteel. En nu kan er een blad met uitleg over het kasteel niet wedijveren met een zeer degelijke uitleg van een dame die haar métier heel goed beheerste !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
