Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
05-04-2015
Vrolijk paasfeest,
Vosselaar 05 04 2015
Vrolijk paasfeest,
Wij wensen al onze lezers en sympathisanten van de Faesroedel een heel fijn en zonnig paasfeest:
Het baasje is zich al enkele dagen koest aan het houden want hij “worstelt” met een bronchitis, daar zijn meerdere redenen voor, en ééntje was vanavond van tel.
Tante Rita, hier al meermaals gepasseerd als onze tante, meer bepaald de koekjestante, was jarig vandaag, en het hoofdbestuur weet net als wij dat wat je van tante Rita krijgt altijd het beste van het beste is. Zo waren de baasjes vanavond uitgenodigd om bij tante Rita gaan eten.
Tante Rita met Heros
Dat het gesmaakt heeft en dat het gezelschap goed was hoefden we niet te vragen. Dat was weer pico bello zoals altijd.
En wat er steeds bij komt… tante Rita houdt altijd het soepvlees waar zij haar soep mee bereid voor ons apart. Zo ook ditmaal weer, we roken het al aan de handtas van ons vrouwtje. Daar zat weer een plastic zakje met lekkernij voor ons in !
Het baasje snijdt dat vlees dan mooi fijn, want dan verdeelt het beter in onze kommen en komen wij langer toe, tot ook al onze brokken mee opgegaan zijn.
En zo verging onze zaterdag avond, een ganse avond huiswacht met als afsluiting een lekkere maaltijd van brokken gemengd met “grote mensen eten”. En gesmuld hebben we, daar mag je zeker van zijn…
Van Manuela Plaisier kregen we deze ochtend een mail met het verzoek onderstaand artikel op te nemen op het blog of zoveel mogelijk te verspreiden. Nu kennen we Manuela al verschillende jaren als een zeer betrokken en eerlijk Drenteneigenares en dus voldoen we graag aan haar verzoek.
Het is niet de eerste maal dat we merken dat er iets schort aan de diagnose “Giardia” bij de Nederlandse dierenartsen. Beseffen sommige NL dierenartsen dan niet met welk zeer besmettelijke ziekte of parasiet ze te maken hebben ?
Nu is er met Basco van ’t Holtenbos, de vader van Manuela’s Jarno een dodelijk slachtoffer van een door de dierenarts niet erkende Giardia !
WAAROM doen de dierenartsen die eenvoudige test niet die met een eenvoudige microscoop perfect kan herkend worden ?
Wij danken Manuela voor onderstaand bericht dat ons als zeer volledig voorkomt en bij mij de vermelding TE BEWAREN meekrijgt. Een honden eigenaar kan niet genoeg voorgelicht zijn over deze Giardia parasiet.
DE HONDENGRIEP … OF DIE NARE PARASIET G I A R D I A ?? WEES ALERT A.U.B. !!!
Wanneer jullie hond(jes) griepklachten vertonen, kan er misschien wel wat meer aan de hand zijn
dan alleen de hondengriep. Ze zouden ook besmet kunnen zijn met een enorm vervelend en
ziekmakend eencellig parasietje, GIARDIA. Daarom wil ik jullie dringend adviseren om bij een dag
of drie tot vier heftige diarree, slechte eetlust en misschien ook wel overgeven of bij onbedoeld
gewichtverlies, a.u.b. een uitgebreid ontlastingonderzoek te laten doen. Is je hond ziek, neem dan
over 5 dagen van iedere keer ontlasting deponeren een monstertje mee; zet de datum op het
zakje; en laat alles onderzoeken door de dierenarts en vraag om een GROOT onderzoek, niet
alleen de snaptest laten doen! Het kan echt enorm veel ellende voor je hondje(s) en voor jezelf
schelen, als je op tijd een goede diagnose hebt kunnen stellen !!! Dierenartsen denken niet snel
aan dit irritante beestje.
Bij het delen van onze vervelende ervaring met dat monstertje Giardia, wisten heel veel mensen
(waaronder verschillende fokkers) niet waar ik het over had. Vandaar dat ik hierover wil schrijven;
om jullie alert te maken op de mogelijke aanwezigheid van dat akelige kleine beestje, dat de
conditie van je hond enorm kan ondermijnen. Hieronder een uiteenzetting en een link naar meer
informatie over deze eencellige parasiet.
Giardia is een eencellig parasietje, een zgn. protozo dat
- zich maar moeilijk laat bestrijden en leeft in de dunne darm;
- veel voorkomt in de wereld, ongeveer 10% van de wereldbevolking is besmet met de parasiet
zich snel en gemakkelijk voorplant, is zeer besmettelijk;
- zich met tentakels c.q. zuignap in de darmen hecht aan de darmwand,
hierdoor raakt de darm beschadigd en voeding kan niet meer optimaal opgenomen worden;
- zich voortplant via cysten; deze ronde balletjesvormige cysten zijn met het blote oog niet
te zien en bij geringe besmetting ook moeilijk met de microscoop waar te nemen;
- 1 celletje kan zorgen voor een besmetting, uitbreiding van het aantal parasieten gaat snel
- cysten zijn ronde balletjes waar de parasiet in zit en verlaten het lichaam via
de anus en de ontlasting;
- cysten hangen in de broek van de hond en rond de anus, zitten in de ontlasting;
- door snuffelen aan een besmette hondendrol,
door het meenemen aan de poot van een cyste die eraf gevallen is,
door het schoonlikken van de vacht,
of likken bij begroeting van een andere hond,
door het drinken van besmet water,
worden cysten ingeslikt en kan je hond besmet raken met dit parasietje, herbesmetten ze
zichzelf weer;
- van dier op andere diersoort en op mens overdraagbaar is. Al komt dat laatste
zelden of nooit voor, maar met kleine kinderen is het verstandig extra voorzichtig te zijn;
- een levenscyclus van drie tot vier weken heeft;
- resistent is tegen schoonmaakmiddelen;
- blijft leven in water, gaat alleen kapot bij een temperatuur hoger dan 70 graden Celcius! ;
- bij langdurige besmetting bestaat de kans dat de parasiet zich in de galwegen nestelt.
Ziekteverschijnselen:
- geen eetlust hebben; kan dagen duren;
- soms ook niet meer willen drinken;
- enorme vermoeidheid / lusteloos / lamlendig;
- heftige diarreeaanvallen; tot wel 20 keer op een dag/nacht naar buiten;
- enorm stinkende en geel gekleurde ontlasting (ouderwetse stopverfkleur van de ontlasting; en
wat stank betreft: understatement …, zelfs met twee zakjes er omheen rook je de lucht nog)
- braken (kan);
- bloed in de ontlasting;
bloeding vanuit de darm; bij zware besmetting en aan het einde van de levenscyclus laten veel
parasieten in één keer los, wat met een enorm bloedverlies vanuit de darmen gepaard kan
gaan;
- gewichtverlies.
Bestrijding in leefomgeving van dit monstertje door:
- alle ontlasting opruimen
- anus direct na deponeren ontlasting goed schoonmaken met een babydoekje
- dagelijks de broek van je hond wassen met shampoo en met zo heet mogelijk water
- poten goed schoonmaken na een wandeling
- de vloeren in je huis iedere dag goed stofzuigen
- gladde vloeren dagelijks reinigen met een stoomapparaat: IS HET ENIGE DAT HELPT !!!
Giardia-cysten zijn resistent tegen warm water en produkten als Dettol en chloor,
een stoomreiniger heeft een temperatuur van 100 gr. Celcius en dood alles.
Het is de investering meer dan waard !
- verplaats alle meubels van de wanden en neem alle meubels, muren, plinten en deuren tot een
hoogte van één meter af met een stoomreiniger. De eerste week dagelijks; vervolgens twee keer
per week totdat besmetting voorbij is. Op die manier krijg je alle cysten te pakken, ze rollen
overal heen …
- alle knuffels op de kookwas wassen of intensief behandelen met de stoomreiniger
- alle ligplaatsen van de hond dagelijks met de stoomreiniger behandelen
- ligbedden/kleden iedere dag op de kookwas wassen; op 60 graden wassen heeft geen effect
op de cysten!
- is de besmetting voorbij, blijf dan toch nog een maand lang twee keer per week de vloeren
reinigen met de stoomreiniger.
Behandeling van je huisdieren:
- Geef een Panacur-kuur van 5 dagen of een kuur Metronazol. Dit is een middel tegen wormen
en parasieten; bij het ene dier werkt Metronazol of Metrazol beter, bij een ander Panacur.
- Heb je meerdere dieren, dan moeten alle dieren eenzelfde kuur krijgen.
- Finidiar tegen de diarree.
- Emperid tegen de misselijkheid.
- Geef twee lepels Isogel-granulaat (= een natuurlijke voedingsvezel) door iedere voeding.
Deze vezels brengen een gel-laagje om de ontlasting en zorgen ervoor dat de darmwand als
het ware schoongepoetst wordt; de ontlasting wordt wat harder wordt en neemt flink toe in
- Laat na een maand de ontlasting weer onderzoeken (grote test, geen snaptest!); één achtergebleven
en opgebarsten cyste zorgt weer voor toename van het aantal parasieten in de
darm, daarom moet je altijd een tweede keer geven.
- Houd je hond tijdens de besmettingsperiode weg van andere honden (dus niet in een groep
trainen, niet naar shows, geen wedstrijden lopen, niet met andere hondjes / dieren laten
spelen, houd kleine kinderen bij je hond weg.
- Er bestaat ook een Chinese kruidenmix die zou helpen, maar ik ken niemand die daar ervaring
mee heeft.
Jullie zullen begrijpen dat wij ons in dat ruim halfjaar absoluut niet verveeld hebben in onze vrije
tijd … en nu zo blij zijn dat we weer overal heen kunnen en weer lekker met hem mogen trainen !!!
Mochten jullie nog meer willen lezen, dan kom je bij uitgebreidere artikelen via de links:
Maar ze hebben ons baasje zitten… Keelpijn, hoesten als een verstokte roker, hoewel hij in zeven jaar niks meer gerookt heeft, en zakdoeken nat maken door een snotneus dat het niet mooi meer is.
Zo is hij gisteren naar de huisdokter geweest en heeft daar een briefje met voorschriften gekregen die hem deden twijfelen, neem ik het zo mee of ga ik eerste bij den Delhaize of de Colruyt een winkelkarreke zou stelen of “lenen”
Deze middag is hij nog met Lucy gaan zwemmen in Meer in het Horse Care Center, en onderweg heeft hij de verwarming van de Drentmobiel zo hoog gezet dat het ook niet prettig meer was.
Het resultaat is dat hij met koorts thuisgekomen is en zijn deelname aan de voorbereiding van een Drentenwandeling aan collega’s heeft overgelaten. En wanneer hij dat doet is ‘m serieus ziek.
Liever een wandeling afzeggen dan de voorbereiding en de organisatie afzeggen. Zo zit onze baas in elkaar. Hopelijk is ‘m tegen het weekend terug de oude en is er van bronchitis geen sprake meer tegen de tijd dat de klokken van Rome hun lading chocolade eieren in de verschillende tuinen droppen.
Het is niet plezant maar ook niet anders, tot nu toe hebben zij de slechte weders en de daaraan verbonden risico’s, tesamen met de besmettingen van buitenaf goed weerstaan. Maar aan alle mooie liedjes komt een eind, en zo ver staan we momenteel…
Morgen hopelijk beter nieuws van de kant van het hoofd bestuur ….
We kregen de afgelopen dagen nog wat foto’s binnen van de pups die inmiddels al 14 weken oud zijn. De bijhorende commentaren geven bij al de foto’s niets anders dan vrolijke woorden.
Bij al de eigenaars is de pup van onze Hera de animator in huis en dit tot tevredenheid van alle huisgenoten.
Storm, wind, regen, hagel, vliegende vuilnisbakken, tuintafels die enkel bleven staan met een zak potgrond er boven op en veel werk voor de brandweer.
Vanochtend had het baasje haast een ongeval met een dame op de fiets die haast niet vooruit geraakte en dan maar plots met fiets en al voor de auto van ’t baasje belande. ’t Baasje geschrokken en die dame de doodschrik in haar ogen want zo’n Mitsubishi Outlander toont nog groter als je op e achterste op het wegdek zit ! Maar ja, niks gebeurt buiten de schrik, niks geraakt, eind goed, al goed .
Een wandeling zat er echt niet in vandaag, het bos was te onveilig door de dikke dode takken die uit de oude beukenbomen vielen. De radio meldde dat in Brussel verschillende parken gesloten waren voor alle verkeer en wandelaars wegens vallende taken en omwaaiende bomen. Men meldde ook dat men in Duitsland sprak van orkaankracht met windsnelheden van meer dan 150 km/u
En dan zou je toch wel gek zijn om buiten te gaan wanneer binnen het kacheltje ronkt en niemand je verbied van daar niet voor te gaan liggen !
We waren deze ochtend wel danig balorig. In die mate zelfs dat het baasje een oproep deed of iemand extra sterk behangpapier had liggen en ook extra sterke lijm. Benodigdheden om ons achter het behang te plakken voor een geruime tijd .
Van het moment dat we dat wisten zijn we dan toch maar gekalmeerd. Hij moest het zo eens menen, en zoiets hebben we nog niet meegemaakt en het lijkt ook niks om naar uit te kijken …
Morgen hopelijk beter weer en opgeruimder mensen (en brave honden)
Het moet zowat vier maanden geleden zijn dat we nog in Meer tussen Hoogstraten en Breda in het zwembad van het Horse Care Center waren .
Lang geleden maar in die vier maanden zaten wel de pups van Hera en de verzorging van hen tussen. Maar daarstraks hadden we terug een afspraak om met Lucy voor een zwembeurt .
En we kunnen zonder blozen zeggen “zij kijkt er naar uit”. Daarstraks zetten we haar aan het begin van het zwembad voor paarden en voor we het wisten en zonder aanporren was ze vertrokken voor haar eerste “lijntje” van 50 meter.
Eigenlijk had ze ons verrast met zo snel te vertrekken en ze draaide na een meter of vijf terug omdat ons baasje en Veronique van het Horse Care center niet dadelijk volgden. Want dat moet nog wel, ze wil “begeleiding” in haar zwemexploten. Als een atleet die zich verloren voelt wanneer de trainer niet in de buurt is !
Op het einde van het eerste “baantje”, zo ’n vijf meter voor het droge draait ze uit zichzelf terug om de terugweg aan te vatten. Na 100 meter te hebben gezwommen laten we haar een recuperatie periode van een vijftal minuten. Dat deden we ook na 200 meter en na 300 meter vonden we het wel geweest.
Dan krijgt ze een spoelbeurt met handwarm water waar ze duidelijk van geniet en de afdroogbeurt is dan ook weet een waar genot voor onze jongste. Omdat het vandaag zulke felle koude wind was kreeg ze ook haar windjack om.
Van het moment dat ze in haar bench in de Drentmobiel kwam ging ze toch dadelijk liggen want na vier maanden gelijk de volle afstand van 300 meter is toch wel een behoorlijk moe makende prestatie vind ons baasje, die zelf ook behoorlijk graag en goed zwemt.
Donderdag hebben we een nieuwe afspraak in Meer en het baasje kijkt er alweer naar uit om te zien hoe zijn kleine meisje met mooie krachtige slagen de afstanden zwemt !
Het is een trieste natte, verregende zondag en er is buiten weinig vreugde te rapen. Het is zelfs geen weer om een Drentsche Patrijshond door te jagen.
En dan wil ons baasje jullie deelgenoot laten worden van wat er volgend weekend, het paasweekend in de buurt van onze tweede “thuis” de Franse Charente te beleven valt.
In Rochefort op een 100 km van La Magdeleine staat de stad volledig op stelten om het feit te vieren dat twee weekends later de remake van de Hermione, het schip waarmee in het jaar 1780, de jonge Gilbert Motier, markies de La Fayette naar Boston in Amerika voer om deel te gaan nemen en de Amerikaanse vrijheidsoorlog.
L'Hermione tijdens zijn proefvaart
Toen in 1996 de plannen ontstonden voor het bouwen van de replica van de l’ Hermione, hadden we onze tweede woning nog niet in de Charente maar vanaf ’99 hebben we de bouw vanop afstand gevolgd. De krant “Charente Libre” hield ons perfect op de hoogte van de vorderingen. En nu 19 jaar na het ontvouwen van de plannen, ligt de l’ Hermione klaar om de legendarische overtocht van La Fayette opnieuw te maken.
Op 18 april 2015 is het de grote dag. Dan vertrekt het schip voor een 38 daagse overtocht richting west naar de oostkust van de Verenigde Staten van Amerika.
Op zee, de kanonnen in positie
Hieronder enige toelichtingen en links, de meeste zijn eenvoudige te vertalen uit het Frans of Engels naar het Nederlands, veel leesplezier op deze regendag…
Belle & co
L’ Hermione
Een schip voor altijd verbonden met de legende van La Fayette
"Vanaf het eerste moment hoorde ik de naam van Amerika, ik vond het geweldig; vanaf het moment dat ik wist dat het gestreden voor de vrijheid, ik werd verteerd door het verlangen om mijn bloed te vergieten voor haar zal ik tel de dagen kreeg ik de kans om het te serveren, overal en op elk moment, onder de gelukkigste dagen van mijn leven. "La Fayette
Zomer 1776, wordt de pauze bereikt tussen Engeland en de «opstandelingen», de voorstanders van de onafhankelijkheid van het Engels kolonies in Noord-Amerika.
In januari 1779 terug uit Amerika waar hij als vrijwilliger aan de Amerikaanse zaak te dienen, Gilbert Motier, markies van La Fayette, een Franse man van 21, deed zijn best om de officiële steun van Frankrijk te verkrijgen.
Hij slaagde erin om koning Lodewijk XVI en zijn staf te overtuigen om militaire en financiële hulp aan de troepen van generaal Washington bieden.
Op 21 maart 1780, de jonge majoor-generaal La Fayette aan boord van de Hermione. Hij ging naar vechten samen met de Amerikaanse opstandelingen die vochten voor hun onafhankelijkheid.
Hij landde in Boston na een 38 dag kruising en ontmoette Generaal Washington om de dreigende komst van de Franse wapening aan te kondigen.
18 maanden later, de Amerikaanse opstandelingen, waarmee La Fayette had aangesloten, won beslissende overwinningen, eerst in Chesapeake Bay, daarna in Yorktown, met de steun van de Franse troepen onder leiding van Rochambeau en de Grasse.
Het was vandaag de eerste training van het nieuwe seizoen en ons baasje was er niet over te spreken. Vooral over de inzet van Lucy met wie we dit seizoen wat meer gaan (moeten) werken. Hera gaat dat dan ook wel merken dat zij af en toe ook eens een plaatsje moet inleveren.
We waren vandaag maar met drie honden, Louis was er met Gorki, Jeanny met Lennaert en Baasje met Lucy. Was het voor Lucy de lange tussentijd ? Was de reden het slechte weer met regen en veel wind, of was het haar verjaardag van gisteren die nog nawerkte ?
Wie wel goed meewerkten waren Gorki en Lennaert, die twee apporteerden alsof het een lieve lust was. Te land over hindernissen, in het water, in diep water, geen hindernis was te zwaar voor hen.
En ons Lucy stond er bij , keek er naar, en dacht “FOERT”. Wat ze wel goed deed was het los en aangelijnd volgen. Bij het los volgen ging ze toch wel eens broer Lennaert storen bij zijn oefeningen. Dat was ook alweer geruime tijd geleden dat die twee elkaar nog gezien hadden, en daar zal de reden dan wel gelegen hebben.
Gorki had dan weer belangstelling voor alles wat er te besnuffelen viel onder ons meisje haar staart. Dat Lucy daar niet mee opgezet was liet ze ook luidruchtig weten. En dan ging Gotrki nog maar even afkoelen met een zwembeurtje …
Neen het baasje gaf als beoordeling voor Lucy vandaag een dik F-I-A-S-C-O op haar rapport. Daar gaan we de volgende dagen aan werken. Maandag hebben we terug een afspraak voor een zwembeurt in Meerle in het paardenzwembad van het Horse Care Center. Daar zal ze wel wat meer activiteit aan de dag leggen hopen de baasjes !...
Ja die datum staat er tweemaal maar dat heeft zo zijn reden, De eerste maal is niet meer dan normaal. Elke dag kondigen wij daar de datum aan en de plaats waar we ons op dat moment bevinden. De tweede keer is dan wel niet zo “normaal” maar wel als we zeggen dat 27 maart nu al de derde keer is dat de datum wel speciaal is voor ons.
Het is namelijk vandaag de derde verjaardag van ons L-nestje, 27 maart 2012 was een datum voor ons om nooit meer te vergeten. Die dag kreeg onze Hera 12 schattige pupjes, 6 teefjes en 6 reutjes kwamen tevoorschijn alsof ze er al maanden op geoefend hadden geboren te worden. Op drie en een half uur baarde Hera haar kroost met een gemak die aan het onvoorstelbare grensde .
De baasjes en Nelly onze dierenarts, konden haast niet bij houden met droog maken, wegen , merklintje omknopen, en gewichten noteren en aanleggen bij Hera om te leren drinken aan moeders’ tepels.
We hadden er acht weken serieus werk aan. Vooral Hera die we haast moesten dwingenom even buiten te gaan voor een plas en een kakje. Want ze week geen meter van de werpkist en zorgde er voor dat ze van ieder respect kreeg voor haar zware taak. Vier weken heeft Hera de pupjes met haar melk gevoed, geholpen door de baasjes die met puppymelk uit de fabriek moesten inspringen want er waren gewoon te weinig tepels voor de hongerige twaalf.
En dan kregen al de pups deze nacht rond 01u00 een jacqui Lawson e-card in de mailbox van hun baasjes, zoals ze ook de vorige jaren een kaard aankregen van Belle, Hera en Heros en hun zus Lucy.
Toen het baasje de foto’s voor dit blog bericht aan het bij elkaar zoeken zag hij dat Jeanny, het vrouwtje van de ook jarige Lennaert dat werk al had opgelost op haar eigen blog. En vermits ons baasje niet houdt van dubbel werk heeft hij om het werk makkelijk te maken hier de link naar Jeanny’s blog geplaatst… https://www.facebook.com/jeanny.bustin.2/posts/652654084862718
Wij hopen dat ze allemaal een fijne dag gehad hebben, de honden net als de baasjes. Dat ze vooral plezier aan elkaar en met elkaar hebben gehad…
Gisteren kregen we nog vier foto’s in onze mailbox uit Kapellen. Daar woont de familie Van Den Eede die sinds goed een maand onze Noxx bij zich hebben.
Veel uitleg was er niet bij de foto’s maar wat we er kunnen van maken is dat Noxx in zijn socialisatie “programma” mee is geweest naar de boerderij en daar kennis heeft gemaakt met de daar aanwezige dieren.
Ook weten we van Elke, het bazinnetje van Noxx dat zij beide op hondenschool zitten en les krijgen van Renate die zelf een Drentje, de Jarre, heeft.
Dat is dus een optimale situatie, les krijgen van de lesgeefster die al verschillende jaren zelf een Drent heeft en er dus alle knepen van het vak kent.
We kijken er naar uit om de familie en Noxx nog eens terug te zien en van zijn vorderingen in de grote Drentenwereld te kunnen opvolgen.
Vandaag was het Lucy die mee op stap mocht /moest.
Dat zat zo… toen Hera in december haar nestje had kregen wij van de baasjes van Lando het aanbod van hun hondenhuisje te mogen gebruiken omdat hun Lando er amper gebruik van maakte.
Nu was dat een welkom aanbod want het baasje wilde er zo al eentje kopen omdat de periode te koud was en omdat de pups iets nodig hadden wanneer ze op de korte periode dat ze buiten waren toch iets moesten hebben om uit de wind en beschut te zitten.
En zo kwam het huisje bij ons onder de open veranda te staan en de pups hebben er toch wel enkele keren plezier van gehad. Het was mooi dat ze dan toch buiten konden en in het huisje op een lekker dik tapijtje dicht tegen elkaar een uiltje konden vangen.
En vandaag gingen we dat huisje terug brengen en daar mocht Lucy mee naartoe. Vooral om nog eens goed te kunnen ravotten met Lando. Die is ook altijd “in” om met zijn zus eens goed te ravotten. Volgens Hilde, Lando’s vrouwtje, stond Lando al een uur op uitkijk omdat hij wist dat Lucy naar hem onderweg was !
En dat ze gespeeld hebben… dat hebben we geweten. Na een dik half uur waren ze wat gekalmeerd en lagen ze uitgeteld naast ons baasje zijn stoel uit te hijgen !
Gisteren was ik, Hera met ons baasje in het Waasland in België en het zuidelijke deel van Zeeland in Nederland.
Het baasje ging kijken of hij in Hulst industrielampen kon kopen bij een veilingmaatschappij, en daar was het gisteren kijkdag voor de te verkopen spullen. Normaal ga ik daar niet mee naartoe maar ik heb daar twee pups wonen in die buurt.
En daarom mocht ik mee… Voor Bowie jr. hadden we ook nog een bench met kussen mee en daar heb ik goed van geprofiteerd om eens te ravotten met Bowie.
Daar liep ook nog een ros geval rond uit de kattenfamilie en die stond naar mij goed te blazen, naar Bowie deed ze dan weer niets het valse beest ! Neen als ze bij de eerste ontmoeting al zo ’n tegengoesting van mij hebben dan hoef ik ze ook niet En ik was dan nog zo voorzichtig en beleefd naar haar toe !
Op de terugweg passeerden we in Stekene een huis waar ik vroeger ook al eens geweest was. In het heen rijden naar Hulst was het baasje op een bepaald moment al trager gaan rijden en hij had daar een Drent achter een poort zien zitten.
Dus dat wist hij dan al, Lesco was thuis en kon ons verwachten wanneer we op de terugweg waren.
En zo gebeurde ook, al van het moment dat het baasje op de oprit stopte stond er aan de andere kant al een mooie Drentenreu op ons te wachten. Ook Kjell, de zoon des huizes was thuis, en dus kon ik al gelijk met mijn zoon uit het L-nestje gaan ravotten voor de tweede keer in twee uren tijd.
Lesco is een heel mooie reu geworden, groot ook, maar dat wil niets zeggen want hij luisterde nog steeds heel goed naar wat ik en ons baasje tegen hem zegde. Toen hij ons baasje zag ging hij helemaal uit de bol en dat was des te opmerkelijk omdat hij ons baasje toch haast een jaar niet gezien had. Met de terugkomdag eind augustus was hij er niet bij omdat zijn beide baasjes toen een huwelijksverjaardag te vieren hadden !
Maar het is toch opmerkelijk dat de hondjes die bij ons geboren zijn nog steeds ons hoofdbestuur van ver herkennen, ook al is het langere tijd geleden dat ze elkaar ontmoetten !
Ik had een fijne namiddag en het was spijtig dat ons moe Belle niet wilde meegaan toen het baasje het vroeg en zij in haar bench bleef liggen ! Maar ja dat was haar eigen keuze ….
Onze belevenissen van vandaag komen morgen hier op het blog, en die zijn toch op zijn minst ook serieus vermeldenswaardig, om niet te zeggen bijna sensationeel en nog niet uitgegeven.
We kregen van Jeanny weer een bericht over Nova, en met wat geluk hebben we de foto’s ook terug kunnen opvissen uit het verwijder vak ! Maar ze zijn terug en ze staan uiteindelijk toch terug in het blog.
We laten hier Jeanny en Nova aan het woord.
Hee mams,
Poeh…het was me het weekje wel, en ik heb weer vele kilometers gemaakt kris kras door het Belgische land! Ik ben zelfs langs een land gekomen met de naam “Pajottenland” en de baasjes moesten direct aan ene Urbanus denken. Ik niet!, ik dacht aan Dé Nox mijn broer want daar ging ik op bezoek. Het was een leuk knuffelweerzien met hem en tante Lana, en weet je wat mams, in de zomer gaan we samen op vakantie en dan komen we vast en zeker ook bij jou op bezoek.
Vrijdag moest ik naar Hoogstraten voor mijn prikjes en toen kwam ik broer N’Bowie tegen. Pffff… wat is die groot en samen hebben we even ouderwets bij jou in de tuin geravot met ome Faes. Ik vind Bo best wel op ome Heros lijken en daar is niets mis mee want dat is een knapperd die menig teefjeshart sneller doet kloppen.
Dr. Sarah gaf me een prik en was ik opeens niet meer zo vrolijk en heb even flink gehuild!
Bowie niet, die hield zich dapper en groot. We werden weer grondig geïnspecteerd en onze “Medische dossiers” aangevuld met belangrijke informatie. Daarna mocht ik nog even met jou naar huis en liet ik zien dat ik toch wel een dapper dametje ben en voelde me weer helemaal thuis tussen De Faesroedel. Tante Lucy en ome Belle pakte mijn hele koppetje in hun bek, maar ik was niet bang want dat is nu eenmaal hun manier om mij te laten weten dat ze me lief vinden en ik nog altijd deel uitmaak van het roedel.
De vorige keer heb ik me niet zo positief uitgelaten over de poezen hier in huis, maar dat neem ik terug. Vroeg in de ochtend liet vrouwtje me even buiten voor een plasje en toen kreeg ik van één van de poezen een cadeautje…….een echte levende muis. Daar was vrouwtje niet zo blij mee want het was donker, koud en ze was enigszins schaars gekleed, en om nu in die omstandigheden een levende muis tussen mijn scherpe tandjes uit te peuteren…………
Vandaag was het terug zo ver, de dagelijkse wandelingen zijn terug gestart. Tijdens de tijd dat Hera haar nestje had waren de wandelingen fors teruggeschroefd uit schrik dat we een of andere ziekte zouden mee binnen brengen.
Het baasje vond het trouwens te gek dat we bezoek zouden weigeren terwijl wij Drenten zelf langs alle plaatsen waar besmettingsgevaar bestond zouden gaan wandelen.
Toen de pups weg waren hadden we de grote grenswandeling in een prachtig gebied met meer dan veertig baasjes en 25 Drentjes en een “épagneul bleu de Picardie” en een Duitse Herder. Ook de twee voorbereidingen van de wandeling waren serieuze trips waar we behoorlijk moe van waren.
Nu zegt het baasje dat we weer iets aan onze conditie gaan doen. In Frankrijk de vorige twee weken hadden we al een goed begin gemaakt, maar een grote wandeling was er ook daar niet bij. Daarstraks heeft het baasje dan een grote wandeling gemaakt met Hera en Heros. Wel aangelijnd aan de lange lijn maar het ging dan ook via het pad langs de snelweg en daar is het los niet veilig genoeg volgens ons baasje.
Nadien heeft het baasje dan nog een zelfde toer gemaakt samen met het vrouwtje die met Belle wandelde en het baasje Lucy aan de lijn hield.
Er is wat geplast langs het parcours, want de vlaggen dienden opnieuw uitgezet te worden na al die tijd. Heros moet geen druppel meer in zijn lijf gehad hebben, zo heeft hij geplast alsof zijn leven er van afhing !
De baasjes zeggen dat we vanaf nu terug elke dag een behoorlijke stap in de wereld gaan zetten, want het is echt nodig voor onze conditie.
Jullie kunnen dus terug verslaggeving vanuit het bos verwachten met de onverwachte ontmoetingen die het wandelen zo plezant maken .
Gisteren was het weer vaccinatie beurt, de jaarlijks terugkomende uitstap naar Hoogstraten naar onze dierenartsen Aline en Sarah. We hebben er gisteren al over bericht op deze plaats maar we willen toch nog even de ontwormingspillen toelichten die Aline ons aanraadde .
De nieuwe pillen zijn van het merk Milbemax en bestrijden buiten de longwormen ook de lintwormen, spoelwormen en de meeste van bij een hond voorkomende wormen. Morgen of maandag krijgen we ze toegediend en volgens Aline zouden we niet de moeite moeten doen om met La vache qui rit smeerkaasjes de pillen makkelijker te laten in nemen. Honden zouden ze aannemen als snoepjes !
We hadden het weer naar onze zin bij de dierenartsen, van de twee prikken hebben we niks gevoeld. Althans we hebben toch niet laten merken dat we iets voelden. In het bos krijgen we wel meer te verduren als we weer eens door de braamstruiken door gaan, of de netels en distels trotseren.
Ons hoofdbestuur was weeral fier op ons dat we alles zo goed lieten over on komen. Het ergste wat ons overkwam was die vloeistof die Sarah in onze neus spoot. Dit was een vaccin tegen kennelhoest blijkbaar. Waarom dat het dan in onze neus moest aangebracht worden is ons een raadsel, is het misschien niet beter dat ze het dan tegen “kennelnies” noemen ?
We kunnen er weeral een jaar tegenaan gaan en we gaan ook minder naar onze poten krijgen wanneer we de slakken uit de Franse tuin met huisje en al en rauw naar binnen spelen ! Ook bij een eventuele controle gaan ze ons nie veel kunnen doen, in onze paspoorten staat alles netjes genoteerd waartegen we allemaal gevaccineerd zijn. En dat is een “gerustigheid” zegt het baasje …
We hadden vandaag een Drentmobiel vol met Drentjes. De twee grote benches achteraan in de Berlingo huisvesten Belle en Lucy in de ene bench en broer en zus Hra en Heros in de andere bench.
Einddoel van de trip was Hoogstraten waar onze dierenartsen Aline en Sarah tijd hadden vrijgemaakt voor ons jaarlijks nazicht en vaccinaties, de verplichte en wenselijke.
Zo lichtte Aline ons in over de sterke opkomst van de longworm en de mogelijkheid om een preventieve vaccinatie hiertegen. De longworm ontwikkeld zich bij de hond wanneer de hond slakken eet. Nu is het zo dat in de Charente waar we toch de helft van het jaar verblijven de streek is van de wijngaardslakken of ook wel huisjesslakken.
De baasjes lusten die beestjes wel als ze lekker klaar gemaakt zijn met kruidenboter en veel look, maar onze viervoeters eten ze rauw en zelfs hoe meer hoe liever. Tot nu toe was het baasje daar niet rouwig om want die slakken kunnen lelijk huishouden op de jonge plantjes in de moestuin. Slakkengift strooien kwam ook niet in vraag want wat dodelijk is voor de slakken, is ook giftig voor de honden.
En zeker nu het hoofdbestuur weet wat voor gevolgen die rauwe slakken voor ons viertal kunnen hebben was het baasje blij met de tip van Aline. Belle & co krijgen één van de volgende dagen hun ontwormingspil die zowel tegen spoel- , draad als longworm helpt.
We wachten nog even met het toedienen van de ontwormingspil want vandaag twee vaccinaties en druppels in de neus tegen kennelhoest moet wel volstaan op één dag zegt het baasje.
Met deze vaccinaties zijn we weeral een jaar gerust en als we dan tegen de zomer ook nog eens een nieuwe antivlooien- en tekenband krijgen zijn we weeral bestand tegen de grootste plagen van parasieten en ongedierte.
Het baasje heeft ons vertelt dat hij fier is op onze moedige Drentjes die al kwispelstaartend bij de dierenarts binnen gingen en er even kwispelstaartend terug buitenkwamen…
Een prachtrit hadden we wat het verkeer betrof vandaag . La Magdeleine - Vosselaar, de TomTom gaf 8 uren en 15 minuten reistijd aan. En we deden beter dan TomTom kon voorspellen, tot we Gent waren gepasseerd.
Vlak voor de R4 de ring rond Gent kregen we op de borden boven de snelweg “file tot Beervelde”. Dat kan steeds gebeuren, en daar hebben we enkel nog maar file gehad bij wegenwerken of een ongeval.
Geen nood voor ons baasje, de R4 geeft verbindding tussen Gent en Zelzate en daar loopt ook een snelweg naar Antwerpen. Eens op de E34 richting Antwerpen geeft de wegeninfo ook een file voor de Kennedytunnel vanaf Haasdonk. Zoiets had ons baasje nu eerlijk gezegd wel verwacht, ’t is daar nooit anders tussen 17 en 19 uur. En op de ring rond Antwerpen was het oo aanschuiven in 4 rijen richting Noord !
Maar een tweede keer geen nood voor ons baasje, De snelweg waar we op rijden geeft aansluiting o de Waaslandtunnel, de oude “konijnenpijp” zoals ze de tunnel in de volksmond genoemd wordt. Maar…. Het baasje heeft niet alleen zulke schitterende ideeën, twee rijen auto’s staan enkele kilometer voor de tunnel aan te schuiven om op één rijstrook onder de Schelde door naar Antwerpen centrum te kruipen.
Maar derde keer geen nood voor het baasje, er is ook nog zoiets als de Liefkenshoektunnel om op de andere helft van de wereld, de overkant van de Schelde te geraken. Klein omtoerke maken via de haven en dan naar de ingang van de tunnel. De Liefkenshoektunnel is een betalende tunnel, een péage zullen we maar zeggen. Normaal is dat betalen geen probleem met de tankkaart van VAB en Esso. Daar komen we normaal gans Frankrijk mee door ! Maar niet door de Liefkenshoektunnel !
Met een bankkaart (pinnen zeggen de Nederlanders) lukt het ook niet en ook een tweede kaart van een andere bank lukt het niet ! De vrachtwagen chauffeur achter ons kreeg het al (terecht) op zijn heupen en zijn luchtklakson moet minstens tot de andere kant van de tunnel hebben geklonken.
Uiteindelijk gaat de slagboom open nadat de betaalautomaat aan onze Visakaart heeft gelikt ! Wat een boel, en waarschijnlijk zal dat wel ergens aangeduid zijn van de betaalkaarten maar wij hebben het niet gezien. De vorige keren dat we daar langs kwamen betaalden we met de Duitse DKV kaart die algemeen gebruikt wordt door vrachtwagen bestuurders en jaren geleden gebruikten wij die ook, maar dat is verleden tijd wegens te duur in gebruik als je niet meer professioneel bezig bent.
Eens de overkant van de Schelde bereikt ging alles weer letterlijk en figuurlijk op wieltjes en goed 40 minuten later stonden we thuis in Vosselaar. Onderweg bij het “ronden” van Antwerpen hebben we nog gedacht over het feit dat zo veel Antwerpenaren zo fier zijn op hun stad, die werkelijk prachtig is en een bezoek meer dan waard, maar als je er zo, op deze wijze moet komen, dan is het toch bij de meeste mensen “éénmaal, en nooit meer”… erg hé…!
Het baasje is druk bezig geweest met de spullen bij elkaar te zoeken die mee terug naar Vosselaar moeten, en dus is de aanhanger zo goed als klaar om achter de Mitsubishi te hangen.
Enkel de valies en nog wat persoonlijke spullen moeten ingepakt en geladen worden. Zo kunnen we de kussens uit onze benches nog niet geladen worden. We moeten immers nog slapen vannacht hé.
Dat geldt ook zo voor de baasjes, maar zij moeten toch nog wel aan wat meer denken dan benche kussens.
Van daag heeft het baasje de koer een goei anti-onkruid behandeling gegeven. Toen we hier aankwamen twee weken geleden viel het allemaal best mee dat onkruid op de koer. Ondertussen hebben we twee weken mooi weer achter de rug met een regendag en dat merk je . Dus is de Round up er aan te pas gekomen. Product dat het baasje niet graag gebruikt maar het is in ons geval de beste en makkelijkste oplossing. Alleen gebruikt het baasje het spul pas op het einde van ons verblijf zodat we er geen weken met onze blote poten op moeten lopen.
Zelfs de pétanque baan is “geprepareerd” tegen het onkruid en het onkruid dat nog denkt zijn kop op te steken. Wanneer we volgende keer terugkomen is het zwembad aan de beurt. Het baasje is bezig aan een hond-vriendelijke trap zodat Lucy ook uit het zwembad kan wanneer ze het nog eens in haar kop krijgt van in haar eentje te gaan zwemmen !
Wanneer we binnen enkele weken terugkomen is het al volop lente en werken en leven we al met het zomeruur. Ook dat is weer wat om naar uit te kijken, en dan is het wachten op de eerste bloesems die van onze tuin een Drentenparadijs maakt. Maar eerst terug naar Belgenland, vrijdag de spuiten gaan halen bij Aline en Sarah, anders mogen we nog niet mee terug komen volgende keer wegens vervallen vaccinaties .
We hebben er een bewoner bij in het gehucht en het is er eentje met Belgische roots. Barney is wat het baasje noemt “a Belgian sheperd” wij vertalen dat naar “ne Mechelaar” of om voor iedereen hier in de hameau verstaanbaar te zijn “un Malinois”.
Barney, en hij heeft niks te maken met die andere Barney die maat en buurman was van ene Fred Flintstone, is deze namiddag toegekomen uit het asiel waar hij tien dagen verbleven heeft vooraleer Suzie en David hem geadopteerd hebben.
Barney is goed drie maanden oud volgens de dierenarts en als geboortedatum heeft hij 15-12-2014 gekregen. Dat is dus juist een week voor de puppy’s van Hera geboren zijn . Maar Barney is intussen al gedumpt geweest door zijn voor ieder onbekende vorige baasjes. Onbekend want gechipt is hij pas sinds deze ochtend. Voordien was het eigenlijk een illegaaltje, want dat kennen ze hier ook, zowel bij de mensen als bij de dieren !
Maar nu is hij in huis genomen door David en Susie en de poezen, geadopteerd voor een leven lang want zo kennen we onze Engelse schuin over buren al wel veel langer, dierenvrienden pur sang.
Onze baasjes zijn daarstraks al eens gaan kennismaken met Barney en het baasje is al druk bezig geweest met hem te laten wennen aan zijn naam en ook door in zijn handen teklappen om zijn aandacht te trekken en hem te laten komen. Dan klinkt het als come, come Barney, in plaats van kom, kom, Barney…en hij verstaat toch wel de beide zeker ! Het is er dan ook eentje met Belse roots hé, die zijn nogal soepel in vreemde talen aanleren en spreken !
Morgen mogen wij één voor één eens mee gaan kennismaken zegt het baasje. Als er tenminste niet zo veel bezoek komt als vandaag. Want het was nadat onze baasjes terug waren van het puppysnuiven een komen en aan van auto’s met het stuurwiel aan de foute kant, en die stopten alle aan de overkant van de straat bij David, Susie en ….Barney.
We gaan Barney allicht de komende jaren hier op ons blog nog tegenkomen want als hij sociaal is als zijn baasjes gaan we er niet naast kunnen kijken ….
We wensen Barney en zijn baasjes veel wederzijds geluk met elkaar en welkom in Ferret, ons gehucht .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
oog gezet dat het ook niet prettig meer was.
