Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
23-12-2015
Het wachten loont…
Vosselaar 23 12 2015
Het wachten loont…
Twee weken al was het verwacht, de kuren van Hera, het knibbig zijn naar de roedel, behalve naar haar moeder Belle, Veel slapen en met haar knuffel ijsbeertje de ganse dag rondzeulen. De uitgebreide poets sessies door haarzelf, door Belle en door broer Heros.
Het waren allemaal signalen dat de loopsheid van Hera nakend was. Gisteren vond het vrouwtje toevallig een flauw bloeddruppeltje. Het was heel toevallig want Heros stond al op het punt van het op te likken !
Daarom, omdat het gisteren nog zo vaag was allemaal had ons baasje toch maar een afspraak gemaakt bij onze dierenarts Aline Verschueren in Hoogstraten. Nu doet het baasje dat telkens als er een teefje loops komt en er een nestje staat gepland.
Ondertussen heeft Hera een grondig onderzoek gehad naar hart, longen, en algemene toestand. We moesten eigenlijk niet meer gaan, want vandaag was het al heel wat duidelijker dat het zo ver was bij Hera.
Wat ons opgevallen is, is dat Belle dezelfde voorafgaande symptomen als Hera vertoont. Het baasje zou er echt niet verbaasd van staan moest het weer zijn zoals bij vorig nestje van Hera. Hera had toen dat N-nestje en Belle was toen schijndrachtig. Zij heeft zich toen na een week bij in de werpkist gelegd en de pups van haar dochter Hera mee gezoogd ! En dat was vorig jaar een wonderbaarlijk zicht, twee Drentenmoeders die samen de pups van de jongste moeder zoogden.
Maaaaarrrr… als we even de kalender raadplegen, en met de wetenschap dat teefjes op de tiende dag hun vruchtbaarste moment hebben dan zit daar toch wel een probleempje aan te komen.
Ons baasje liet in het verleden telkens driemaal bloedprikken om progesteron te laten meten. Volgende week woensdag laten we de eerste maal prikken, en gewoonlijk, afhankelijk van de uitslag een tweede maal twee dagen later nog eens. Maar dan is het volgende week vrijdag Nieuwjaarsdag… Zaterdag vroeg in de ochtend dan maar ? Als we dan vroeg genoeg zijn kunnen we toch dezelfde dag nog uitslag hebben…
De dekking zal hoogstwaarschijnlijk iets zijn voor volgend week zondag, of de daaropvolgende maandag. Maar zoals de traditie gaat in de Faesroedel, jullie weten mee als eersten, jullie zitten als het ware op de eerste rij …
Vandaag vierden we de verjaardag van de 7 pups van Hera en Bowies’ N-nestje. Het was de allereerste verjaardagen dus toch wel speciaal.
Ons baasje had op Facebook kort na middernacht al een boodschap met gelukwensen geplaatst. Dat was niet om eerst te zijn maar meer uit zekerheid dat de meeste baasjes het zouden lezen voor ze gingen werken. Want dat is duidelijk, de meeste baasjes zijn nog actief bezig op hun werk en staan dus uren vroeger op dan ons baasjes duo.
Toen de baasjes opstonden waren er al verschillende baasjes die ook de verjaardag van hun eigen Drent al hadden aangekondigd. Tegen de middag waren er vijf van de zeven pups die elk hun eigen verjaardagpagina hadden.
Dat gaf me dan ook een massa aan verjaardagwensen over de verschillende pagina’s te veel om volgen als je zoals wij fokkers van deze hondjes best alles wilden volgen. Het was dan ook haast een onbgonnen werk.
Het is in elk geval niet ongemerkt voorbij gegaan dat Heras’ pups vandaag verjaardag vierden.
Zoals we altijd op school hebben geleerd… vandaag begint de winter 2015 en dat is voor het baasje zeker een reden om de houtkachel aan te steken.
Daar gaan wij Drentjes niets tegen inbrengen want de ruimte voor de kachel is groot genoeg om drie, met een beetje moeite zelfs vier Drentjes van de warmte te laten genieten. En lekker is het er zeker. Enkel Lucy met haar super dikke dubbele vacht ligt zelden zo dicht bij de kachel als de overige roedelleden. Ook was dat wat bas destijds deed. Die ging in de hall tegen de voordeur aanliggen. Die had het dan te warm…
Vandaag hebben we geen wandeling gemaakt. Voor ons baasje is het nog steeds een karwei met zijn gebroken pols om ons met z’n vier een wandeling te laten maken. Want zo gaat het er hier aan toe, alle vier of geen enkele.
Erg hebben we het niet gevonden. Oma Belle heeft weer het beste van zich gegeven bij het spel met kleindochter Lucy. Het is werkelijk een plezier om op te zitten kijken hoe die twee urenlang met elkaar bezig kunnen zijn. Soms is dat met een korte onderbreking wanneer één van de twee naar de tuin moet om te doen wat hondjes gewoonlijk in de tuin doen… Maar ze zijn amper terug binnen of ze hangen weeral terug in elkaar.
De gevlochten fleecetouwen die de Sint in het sintenpakket bracht zijn bij dat spel favoriet. Maar ook in elkaars snoet of/en poten bijten doen ze graag. Nooit is het agressief en als er al eens eentje een piep geeft is het waarschijnlijk één van de baasjes die bij het passeren op één of andere staart gaan staan is.
Hopelijk is het morgen, wanneer het écht winter is, en wanneer de dagen “in theorie” weeral langer worden en de nachten korter, beter weer en kunnen we terug “droog” naar het bos.
Sinds gisteren zijn we terug aan het wandelen. Het zijn nog niet de lange wandelingen, dat durft ons baasje nog echt niet aan met zijn gebroken pols. Maar sinds gisteren gaat ons vrouwtje ook terug mee wandelen en dat wil zeggen dat wij elk één ronde kunnen lopen en de baasjes telkens twee wandelingen hebben.
Ons baasje wil nog geen twee Drenten voor zijn rekening nemen. Wij zijn te krachtig voor twee honden voor één hand zegt hij. Er zal wel niets gebeuren wat zijn ongerustheid waar zal maken, maar dat was dat draadje twee weken geleden ook niet toen het baasje in duikvlucht de aarde, wegdek en boordsteen ontmoette.
Neen we lopen een beperkte wandeling met dit nog uitstekende wandelweer en voorlopig zijn we daar meer dan tevreden mee. Voor Heros is het de gelegenheid om al die andere honden uit de buurt te laten weten dat “hij er ook nog is” en ook Belle plast een tiental malen op de niet lange wandeling. Ook zij gaat naar een loopsheid toe en wil de reuen laten weten “Oma wil ook nog wel een pretje” Maar dat is nu juist de schrik van ’t baasje, stel je voor dat oma ook “met een pakske” naar huis komt ! We mogen er niet aan denken, een geplande dekking voor Hera en daar bovenop nog een verrasser van Belle !
Foto’s zijn er nog niet gemaakt van de wandelingen, dat is er nog wat te veel aan voor ’t baasje. Die heeft nog te veel zijn (ene) hand vol met ons en met de andere hand valt nog niet te veel aan te vangen, jullie zullen het dus moeten doen met archief materiaal uit “ons bos”….
Het baasje is vandaag in de “doos” van oude foto’s gedoken. Nu is “doos” in dit geval de harde schijf van de laptop.
Hij heeft nog wat foto’s uit Belle’s jeugd gevonden, maar toch moeten er in één of andere map nog foto’s te vinden zijn die hier nog nooit getoond zijn. Maar die komen ook nog wel eens boven water en is dan ook weer goed voor een blog bericht.
We beginnen hier met een foto van Freya, de moeder van Belle toen die bij ons in La Magdeleine op bezoek was.
Elke dag komt er wel ééntje, via Facebook, een bericht, e-mail, of een telefoontje van Drenten baasjes die een pup van ons hebben.
Meestal zijn het de baasjes van de pups uit de laatste nestjes die de vorderingen van hun schatten willen meedelen met de grote wereld.
Uit ons eerste nestje zien we haast dagelijks reacties van Ronny bij wie de tweeling op de eerste plaats komt maar zwaar concurrentie heeft van “onze” Harko. De baasjes van Harrhy, Harko ’s broer komen dan meestal vrijdag middag even bij ons thuis langs als ze op terugweg van boodschappen in Turnhout komen.
Van Kiki hebben we dagelijks nieuws. Zij is met voorsprong het bekendste Drentje uit onze roedel afkomstig, maar ook Annemie het vrouwtje van Kibbels laat dikwijls van zich horen. Kibbels laat het zich ook geen tweemaal zeggen als ze weer eens op vakantie mag komen in Vosselaar of La Magdeleine wanneer het vrouwtje weer eens op reis is voor het werk of een reisje waar Kibbels niet mee naar toe kan. Van Kiet en zijn baasjes zijn het ofwel nieuwtjes over Kiet zijn sexuele prestaties in Denemarken die hem al een zoon/huisgenoot heeft opgeleverd, of zijn stoere prestaties tijdens de praktische jacht… En ook Gonda bericht regelmatig over de belevenissen van haar dochtertje Anna en onze Kyra-Belle. Dat geven telkens prachtige foto’s op van kinderen en Drenten, en daar zijn we echt fier op.
Uit het L-nest horen we dagelijks nieuwtjes van Lennaert en zijn vrouwtje Jeanny en de prestaties van Lennaert bij de jachttraining. Maar ook Lando die hier als het ware “om de hoek” woont zijn we goed op de hoogte van zijn trainingen met Hilde, net als Libre die in Arendonk bij Karine en Georges in de schaduw van de Nederlandse grens woont. Ook van Louis in het verre Oost-Vlaanderen laten de kinderen Stan , Lore en Bo regelmatig weten hoe het met hun speelmaat is.
Uit ons laatste nestje, het N-nest zijn Magda en Boris, Karin en Bowie, Jeanny en Nova, Bjorn en Nazca, de meest actieve in meldingen. Maar ook Eva en haar Nox, en Elke met Noxx laten regelmatig nieuwtjes over e strapatsen van hun pups. Met Luk en Doreen van Jack hebben we dan weer meer kontakt wanneer het over Luk zijn job gaat en met Doreen wanneer het over haar werkplek aan de Ugent gaat.
Maar ook met de andere eigenaars hebben we nog veel kontakten, we vernoemen hier maar de baasjes waar we haast wekelijks kontakt hebben en dat doet ons werkelijk goed.
Wat nu ook een nieuwe trend is zijn de telefoontjes van kandidaat pupeigenaars die naar de toestand en gezondheid van onze Hera vragen. Ook dat is telkens fijn nieuws en geeft de betrokkenheid van de kandidaten aan met onze roedel, en daar doen we het eigenlijk toch voor…
Op dit moment worden er hoofdzakelijk vragen gesteld over twee zaken… Het baasje zijn arm / pols en “is Hera nog niet loops ?”
De eerste vraag geeft meestal een goed, bemoedigend antwoord. Het gaat goed met de breuk en ook met de pijn. De doos met Dafalgan bruistabletten komt hoogstens nog éénmaal per dag uit de kast. Meestal wanneer het baasje zich weer eens sterker achtte dan wat in deze omstandigheden mogelijk is.
Bij het bestellen van de brace waren er wel wat problemen, het was maar juist kantje randje met de grootste maat XL of maat 5. Dat was afhankelijk van het merk en de winkel. Het was maar één winkel die een passende brace in huis had. Het baasje blijkt buitenmaatse polsen te hebben ! En dan nog een geluk dat het zijn linker pols is want zijn rechterpols is beduidend dikker dat merkt hij aan zijn uurwerk dat wreed spant nu hij het uurwerk aan zijn rechterpols wil dragen !
Een ander onderwerp waar een heel eenvoudig antwoord op mogelijk is maar niet als voldoende ervaren wordt door de vraagsteller. “Is Hera al loops ?” kan eenvoudig beantwoord worden door “neen”, en dat is ook zo. Als we Heros, onze perfecte signaalgever in deze materie, kunnen geloven is er wel wat op komst maar het kan nog “een tetteke” duren (een tijdje). Ondertussen zijn er al een paar afspraken gemaakt met kandidaat pup eigenaars om op “interview” te komen. Dat is ditmaal vroeger dan bij de vorige nestjes maar wij zitten daar niet mee. Wij als fokkers weten graag welk vlees we in de kuip hebben bij het toewijzen van de pups. En tot onze grote tevredenheid is het steeds goed verlopen en stellen onze pups het nog steeds goed.
Vanavond heeft het baasje nog twee “tunnels” op een internet veiling gekocht om de toekomstige pups het nodige socialisatie speelgoed te bezorgen. De tunnel die we ooit van Willeke kregen was na xx aantal nesten (bij ons en bevriende fokkers) toch echt wel aan vervanging toe. https://www.youtube.com/watch?v=vPsAiRpS6mQ
En zo leven we twee maal “in verwachting”. Eénmaal met de genezing van de pols van het baasje en de andere maal wanneer is Hera er klaar voor ?
Maar voor dat laatste heeft het baasje steeds eind december tot half januari voor ogen gehouden. Nu maar zien hoe goed ons baasje zijn kleine meisje kent…
Gisteren was ons baasje op controle in het ziekenhuis bij de chirurg die hem een week geleden geopereerd heeft aan zijn linker pols.
Hoe het baasje zich voelde konden we de afgelopen dagen al lezen op deze plaats, hoe het er uitzag op zondagavond 06-12-2015 konden we ook al zien. Maar gisteren zijn er dan ook nog eens foto’s gemaakt van baasjes binnenkant.
De chirurg had het baasje al verteld hoe ze zijn pols hadden “gefixt”, maar hoe het er in de praktijk uitzag “met platen en bouten en moeren” was voor ons baasje een raadsel. Hoe hij het zag zoals in zijn job als autotechnieker en wat de chirurg had klaargespeeld verschillen in feite heel weinig. Enkel het gebruikte materiaal zal wel “iets” verschillen maar het systeem is krak hetzelfde.
Intussen mag het baasje zijn spalk weg laten maar toch heeft hij die spalk gisteren in het hospitaal mee gekregen, al was het alleen maar om zijn pols te beschermen tegen vier enthousiaste Drenten die steeds weer blij zijn van het baasje te zien. Ons baasje zou het niet erg kunnen appreciëren moest een van ons te wild met zijn arm omgaan. Neen daar zou hij nu niet mee kunnen lachen…
Morgen krijgt hij zijn brace of steunverband. Dat zal heel wat comfortabeler zijn dan het gedoe met de spalk en windels om de spalk op zijn plaats te houden. Inmiddels is het verbruik van Dafalgan ook behoorlijk geslonken. Het baasje is niet zo ’n groot pillenslikker en wanneer het niet strikt noodzakelijk is neemt hij dan ook geen pillen…
Het ziet er goed uit met de verwonding, mede dank zij de goede zorgen en de vakkundigheid van de ploeg in de operatiezaal waar de chirurg heel goed werk heeft geleverd.
Wat sommigen ook mogen beweren, het St Elisabeth ziekenhuis is vanop het gelijkvloers van aan de spoedopname en ontvangstafdeling tot op het hoogste niveau een echte aanrader in geval van nood. Vooral de verpleging op de kamers verdiend een pluim door vriendelijkheid, zorg en bereidwilligheid. En dat mag ook wel eens een keertje meer gezegd worden !
Maar heel kort vanavond , ons baasje is vandaag op controle geweest in het ziekenhuis voor zijn gebroken pols.
De spalk is verwijderd en morgen krijgt hij de daarstraks bestelde braise. Ondertussen heeft hij al enkele malen “gejoenkeld” van de pijn als hij weer eens een onverwachte beweging maakte met zijn linkerarm.
Dat gaat vanavond een flinke portie Dafalgan worden om goed te kunnen slapen. Zelf hebben wij al verschillende keren goed naar onze poten gekregen wanneer we heel vrolijk en spontaan tegen het baasje zijn arm opsprongen… en we waren nog zo blij dat hij terug kwam van het ziekenhuis.
Morgen meer nieuws, het baasje heeft te veel hinder met typen en hoopt morgen op beterschap…
Is ons baasje een trendsetter aan het worden ? Het lijkt er wel op als we de belevenissen van vorige week zondag en van hetzelfde tijdstip vandaag.
Vorige week zondag om 19u00 maakte ons baasje de duikvlucht met een gebroken pols als resultaat. Maar dat verhaal is hier en op Facebook al genoeg uit de doeken gedaan.
Vandaag om 19u00 schrokken wij wakker van een serieuze bots. Het was te zwaar om op de verdere E34 gebeurt te zijn, want daar kunnen we ook al van meepraten. Neen het was in onze eigen straat te doen en nog wel op het kruispunt hier vlak bij ons. Een BMW GT en een Skoda Octavia waren onzacht met elkaar in aanraking gekomen. De BMW die van rechts kwam moet wel een serieuze snelheid gehad hebben want de Skoda die in de flank gepakt was stond met zijn snuit terug in de richting van waaruit hij gekomen was.
Ja… donker en regen, het zijn niet de beste momenten om je in het verkeer te begeven. De ene gaat wat snel, de andere is even onaandachtig, en als dat samen gebeurt op dezelfde plaats… dan is het koekenbak.
Twee ongevallen in één week tijd bij ons in de wijk, het is sinds mensenheugenis niet meer gebeurd. Hopelijk hebben volgende weekend beter nieuws…
Beter nieuws hadden we deze ochtend toen de baasjes er voor gezorgd hebben dat het afgekoelde hertenvlees in de diepvries is terecht gekomen. Toch hebben de baasjes er nog twee uren werk aan gehad voor er 21 bakjes van 400 gram hertenvlees naar boven in de eigen hondendiepvries terecht was gekomen. 21 Bakjes wil dan ook zeggen dat we drie weken elke dag super hormonenvrij en antibioticavrij vlees kunnen eten !
Afgezien van de ongevallenserie, hebben we nog fijne culinaire hondenmaaltijden in het verschiet !
Gisteren namiddag kregen wij bezoek van Luc, bij heel veel jagers en Drenten liefhebbers heel goed gekend. Luc rook verrukkelukeluk naar vlees en bloed en jacht, en daar zijn wij vier van de Faesroedel stapelgek en smoorzot van. Luc was bezig geweest met een hert te versnijden in “hapklare brokken” voor mensen. Uiteraard zijn er dan ook lekkere hapjes voor Drenten te rapen…
Het viel op dit moment een beetje ongelukkig door de polsbreuk van ons baasje, maar aan de botten en knoken die Luc voor ons bij had zat echt nog te veel vlees om het maar zozo te laten.
’t Baasje , maar ook ’t vrouwtje zijn dan maar aan de slag gegaan om het vlees verwerkt te krijgen om er smakelijk Drentenvoer van te maken.
Ook de ribben van het hert zijn verwerkt en steken nu in de frigo als extra buitengewoon snoepspul voor uitzonderlijke situaties. Dat zoals we iets te vieren hebben of we zijn extreem braaf geweest, zoiets in die aard en dan krijgen we ijsribben als snoeperij !
Het vlees, dat het vrouwtje gekookt heeft staat nog af te koelen en gaat straks ook nog eens de diepvries in. Tegen dan is het verpakt in bakjes van 400 gram/stuk. Voor ieder van ons dus 100 gram uiterst lekker en gezond hertenvlees die dagen.
Nog ander groot nieuws… Het gaat niet zo lang meer duren voor Hera echt loops gaat worden. De vervelende vrouwenkuren die aan de loopsheid vooraf gaan zijn al duidelijk te merken. En de kop van jut is…. Heros natuurlijk. Die sukkelaar verdraagt, zoals telkens trouwens wanneer zijn zus loops moet komen, haar nukken en kuren met bewonderingswaardige kalmte.
Zoals het er nu uitziet gaat het tegen eind volgende week of de week daarna een lange rit worden richting Okke…
Op de site van “deredactie.be” lezen we vandaag een opmerkelijk bericht. Wat tot nu toe nog niet bij honden was gelukt hebben wetenschappers aan de Universiteit van Ithaka in de staat New York, USA klaar gespeeld. Lees hieronder het verhaal, wij vonden het de moeite om het hier op het Bas & Belle blog te plaatsen…
Eerste proefbuispuppy's ter wereld geboren
Wetenschappers verbonden aan het Cornell University College voor diergeneeskunde in Ithaca, New York zijn er na jaren proberen voor het eerst met succes in geslaagd bevruchte eicellen in te brengen bij een teefje. De zeven puppy's, een kruising van beagle, labrador en cocker spaniel, werden in juli geboren en stellen het uitstekend. De eerste menselijke proefbuisbaby werd al in 1978 geboren. Maar pogingen om ivf ook toe te passen op honden mislukten tot nu keer op keer.
De surrogaatmoederhond wierp op 10 juli van dit jaar zeven gezonde pups van elk zo'n 200 gram. De puppy's, vijf beagles en twee kruisingen van beagle en cocker spaniel, blaken vijf maanden later nog steeds van gezondheid. Zes pups hebben intussen een nieuwe thuis gevonden. Eentje, een teefje, bleef in het lab voor verder onderzoek.
De techniek van in vitro fertilisatie, waarbij een eicel buiten het lichaam met sperma wordt bevrucht, is intussen gemeengoed geworden bij menselijke vruchtbaarheidsbehandelingen. Bij honden echter wou het maar niet lukken.
"De biologie van honden is helemaal anders dan die van mensen", licht Dr. Pierre Comizolli, een fysioloog gespecialiseerd in reproductieve biologie verbonden aan het Smithsonian Conservation Biology Institute in Front Royal, Virginia, die ook samenwerkt met Cornell University.
"Een hondendracht duurt maar twee maanden en teefjes zijn bovendien maar een of twee keer per jaar loops. De eicellen die op dat moment vrijkomen zijn niet rijp. Voor ivf heb je echter rijpe eicellen nodig."
Gigantische doorbraak
Bij een eerder experiment in 2013 slaagden de onderzoekers van Cornell er al in om een puppy, Klondike, te kweken uit een bevroren embryo. Een beagleteefje werd toen via kunstmatige inseminatie bevrucht. De embryo's werden bevroren en ingeplant bij een surrogaatmoederhond.
De onderzoekers zijn in elk geval opgetogen met het nieuwe resultaat, dat ze "een gigantische doorbraak" noemen. Ivf-technologie bij honden kan gebruikt worden voor het kweken van bedreigde soorten in gevangenschap en om schadelijke trekken bij andere rassen uit te roeien. Maar ook de mens kan er baat bij hebben. Honden en mensen hebben immers meer dan 350 genetische afwijkingen en ziekten gemeen.
Ons baasje is gehandicapeerd zegt hij van zichzelf. In zijn links voorpootje is een beentje gebroken door een duik in een plantsoen met onkruid waar een boordsteen de breuk finaal maakte. En nu zit ‘m hier met één , af en toe met twee vingers een blogbericht te typen.
Zondagavond bij het avond rondje is hij op een plaats waar wij al honderden malen zijn langsgekomen over een staaldraad gestruikeld. Met een fraaie duikvlucht is zijn linkerarm tussen zijn lichaam en de boordsteen van de straat terecht gekomen.
’t Baasje voelde dadelijk “hier is meer aan de hand dan morgen een blauwe plek” en nadat hij Heros en Lucy terug had afgeleverd is hij naar de spoedafdeling van het St Elisabeth ziekenhuis gereden.
Daar hebben ze dan een röntgen foto gemaakt van zijn linkerarm en hand en nadien nog een 3D CT-scan. Wat nadien kwam was een logisch gevolg… Een steunverband met spalk en een afspraak om zich maandagmorgen nuchter terug aan te bieden voor dag hospitaal. Dat van dat dag hospitaal viel lelijk tegen want het was pas om 19u00 ’s avonds dat het baasje geopereerd werd.
Nadien nog mee naar huis gaan na een volledige narcose was niet echt aangewezen en dus had hotel Sint Elisabeth er nog een gast bij voor de nacht…
Dinsdag middag kon het baasje dan ’t vrouwtje bellen om hem te komen halen.
De operatie is blijkbaar prima uitgevoerd want na twee dagen is de pijn haast verdwenen. Het baasje neemt nu enkel nog een Dafalgan voor de nacht om een goede nachtrust te hebben.
Maandag namiddag moet hij dan op controle komen in het ziekenhuis bij de chirurg. Als de botten dan goed gehecht zijn mag de spalk weg en moet het metalen plaatje en de bouten alles netjes op zijn plaats houden. Het enige waar hij dan nog op moet letten is de eerste weken die linker pols wat te sparen en zeker niet over te belasten.
Daarstraks haalde ons vrouwtje een wens/steunkaart uit de brievenbus, afkomstig van “twee Arnhemse meisjes”… Bedankt Marian en Kiki voor de originele wenskaart…
Deze avond rond 19u00 nog twee rondjes hondjes uitlaten is niet helemaal verlopen zoals we gewend zijn. Met Belle en Hera ging alles nog best naar wens.
Bij de tweede ronde met Heros en Lucy heeft een dwars gespannen oud draadje op zo ‘n 20 cm hoogte abrupt een einde gemaakt aan de wandeling.
’t Baasje is over dat draadje gestruikeld en met zijn linker pols onder zijn lichaam tegen de aarde op een boordsteen gevallen.
Resultaat… twee uren ziekenhuis, röntgen opname van de pols. Wachten op de foto’s (4) en dan doorverwezen naar de CT-scan . Dan een voorlopige steungips, en morgen terug naar het ziekenhuis voor een kleine operatie waarbij de chirurg een plaatje tegen het bot gaat bevestigen.
Daarna naar het gemeentehuis om klacht te gaan neerleggen om oude draadjes niet weg te nemen die vlak naast de rijbaan in het onkruid, hondenuitlatende buurtbewoners aan het vallen brengen .
Vermits één arm en hand op non-actief staat, gaat het typen “iets” moeilijker dan anders. We houden het dus de volgende dagen wat korter op het blog…
Ook voor ons Drentjes is het blijkbaar Sinterklaasavond. De baasjes weten alleen nog niet de geplogenheden hoe het echt in zijn werk gaat bij de Drentjes in Nederland. Blijkbaar komt daar de Sint een dag vroeger dan bij de Belskes.
Het zit zo… enkele weken geleden schreef ons baasje ons vier in bij de Drentsche Patrijs liefhebbers https://www.facebook.com/groups/166916173360381/ om samen sinterklaas te vieren door een Klaas pakket te maken en verzenden naar een ander lid van het forum.
Ons baasje deed dus ijverig mee en maakte een pakket voor…. En liet dat door het baasje van Cartouche, Lennaert en Nova versturen naar een adres in Nederland. Toen wij vorige weken in La Magdeleine waren kwam in Vosselaar ook een pakket aan van de brave Sint. En dat werd door onze lieve buren in ontvangst genomen en opgeslagen tot wij terug in het land waren.
En zo ver zijn we nu… het pakket staat sinds donderdag hier boven de bench van Belle en het is wachten tot de brave man uit Spanje het speciaal hier voor ons Drentjes komt klaar zetten.
Alleen is het baasje iets vergeten. Als hier zo een rare snuiter ’s nachts in nze woonkamer komt ronddolen samen met zijn “zwette mennekes” dan liggen wij hier meteen klaar wakker en wees maar gerust dat de baasjes en allicht ook de brave buren gaan wakker worden. Daar gaan wij vier wel voor zorgen.
Het gaat dus voor alle huisgenoten een verrassing zijn wat de nacht gaat brengen… Lawaai als de Sint hier langskomt, of moet het baasje de Sint morgenvroeg een handje helpen. Of is het de derde mogelijkheid ? Beschikt de heilige man uit Spanje over genoeg heilige toverkracht om dat allemaal “in de sjakoche” te krijgen zonder dat we er iets van merken ?
Wie gaat het zeggen ? Maar van één zaak zijn we zeker, voor morgen ochtend weten we hoe de vork aan de steel zit….
We hadden een rustige, kalme en zonnige dag vandaag in onze thuishaven Vosselaar. Kort na de middag hoorden we vlakbij enkele autodeuren slaan. Dat is het signaal om met z’n allen in de zetel van ons oren te maken en alle snoodaards weg te blaffen. Dat mag wel niet van ’t vrouwtje maar di was boven aan de slag.
Bij de “ding-dong” van de huisbel steken we nog een tandje bij, want dan zijn die snodaards van daarjuist ook nog eens niet onder de indruk van ons vierstemmig alarmsignaal.
Bleken het de baasjes van onze zoon, broer en nonkel Harrhy te zijn. Ja die twee zijn helemaal niet bang van Drentengeblaf en net als anders krijgen we dan van Dymphna een heel lekker kauwbeentje.
Welkome gasten zijn het altijd die twee want telkens valt er wel iets lekkers te rapen bij hen, het zijn dan ook onze beste vrienden !
Deze namiddag hebben we dan de baasjes geholpen met een hele grote pot soep te maken. Dat is ook zo plezant want als ons baasje soepballetjes maakt dan valt er af en toe wel eens iets verkeerd. En wij zorgen er dan voor dat het “iets” dan geen grond raakt. Plezante sport hoor soepballetjes happen ! Ons baasje kookt die balletjes altijd vooraf vooraleer ze in de soep belanden. Daar blijft dan een flink deel kookvocht over dat wij dan krijgen. Super lekker en wanneer dat kookvocht afgekoeld is vliegen wij daar op af alsof het ons laatste eetmaal is.
Dit keer had ons baasje er ook nog wat groenten uit de soep bij gedaan. Dat maakt dat wij eigenlijk beter eten kregen dan de baasjes zelf. Zuiver krachtvoer was het !
Morgen voorspellen de weermannen en vrouwen van TV nog een mooie dag en staat er weer een flinke boswandeling op het programma. Nu de bladeren van de bomen zijn gaat ons baasje liever met ons het bos in omdat we dan beter in ’t oog te houden zijn.
Niet dat we zouden weglopen maar omdat hij er dan beter op voorbereid is wanneer we weer stadsmadammen met chi-chi hondjes tegenkomen, die zich dan weer rotschrikken van zo ’n vier grote “kleine hondjes opvretende” jachthonden tegen te komen. Dat is althans toch de uitleg die de madammen daar aan geven, terwijl ze die hondjes zo hoog mogelijk optillen zodat wij er zeker niet aan kunnen !
Och ze zouden beter moeten weten, dat wij geen andere honden kwaad doen, maar overtuigen kan je hen toch heel moeilijk ….
Je kan er donder op zeggen, maar telkens we van Frankrijk terug in Vosselaar komen is het hier luierikkendag in de Drenten roedel.
De baasjes snappen het niet echt. We hebben dan wel gerakkert van ’s morgens tot laat in de namiddag wanneer de zon ondergaat. We zijn dan goed moe maar toch hebben we genoeg slaap en dan komt er nog bij dat we gisteren een negental uren geslapen hebben in de auto .
En toch deden we vandaag amper een oog open en sliepen haast de klok rond. Moest hier een vreemde binnenkomen die ons zo door het huis zou zien liggen op de kussens her en der, die zou denken dat ons baasje ons voor de auto had ingespannen om ons naar huis te laten trekken. Zoiets als een hondenslee van de Lappen of de Eskimo’s.
Maar het is zo als in de titel is aangegeven, het is een steeds terugkerend ritueel en morgen is het weer voorbij.
Wat we ook telkens weer ervaren is het lawaai dat hier overal waar je gaat allesomvattend is. Enkel tussen twee en vier uur ’s nachts is het betrekkelijk rustig. Dan hoor je de E34 snelweg enkel als het forse zuidenwind is. Als je daar de buren over aanspreekt bekijken die alsof je van een andere planeet komt. “Hier is toch geen lawaai” krijg je dan te horen… Maar dat ligt er gewoon aan dat de mensen dat lawaai hier zo gewend zijn dat ze het echt niet meer merken. Het zal er wel aan liggen dat wij uitermate begunstigd zijn met de rust en de kalmte van La Magdeleine.
La Magdeleine waar we eens om de twee weken op maandag rond zeven uur ’s morgens gewekt worden door de vuilniswagen die dan het geselecteerde plastic, metaal en papier komt ophalen. Die werkt volledig automatisch en pikt met het nodige lawaai in één keer de afval container op, schud hem leeg en plaatst de container op zijn plaats terug. De chauffeur is alleen en bekijkt het ganse laadproces vanop zijn TV schermpje vanachter het stuur van zijn geautomatiseerde vachtwagen. En voor de rest is er alleen maar rust en kalmte. Wat een verschil met het luidruchtige Vosselaar…
We zijn terug in Vosselaar… En we hebben nog eens de route via Le Mans, Alençon, Rouen, Amiens gevolgd. Dat was ook weeral even geleden. Meestal volgen we die route op zwarte zater- en zondagen in de zomer wanneer de wegen rond Parijs over verzadigd zijn.
Vandaag namen we de route omdat we in de krant hadden gelezen dat die milieuconferentie in Parijs een zware belasting zou zijn op de périférique en de A1 snelweg van Parijs naar de luchthaven Charles de Gaulle. Men zou ganse delen van de weg afsluiten wanneer die hoge staatspiefen zich verplaatsten !
We kunnen ons best voorstellen dat den Barak met zijn driedubbel gepantserde Cadillac niet graag in de file staat aan de Porte de Vincennes of de Port d’Italie. Neen hoor die mens moet net als de Russische Poet in beweging kunnen blijven.
Vanochtend was het een heel mooie zonsopgang in La Magdeleine, baasje heeft er knappe foto’s van gemaakt terwijl wij over de bevroren gazon holden ! ook onderweg hadden we voor het grootste deel zonnig weer en vooral… het is droog gebleven onderweg.
De weg via Rouen is volgens de tripmaster 130 kilometer langer dan de weg via Parijs. Maar je hebt dan ook geen meter druk verkeer. Wij haalden zonder te snel te rijden een gemiddelde van 106 km/u op dat stuk tussen Tours en Rouen. Dus super goed en rustig gereden !
Juist na Rouen heeft een kraai of iets anders groot zwart waarschijnlijk een flinke buil opgelopen toe die zo maar tegen het midden van de voorruit van de Mitsubishi geknald. Die zal het wel niet meer kunnen navertellen want het gebeurde in een flits aan 130km/u. De sporen waren duidelijk tegen de voorruit te zien en wij dachten dat de ruit er aan most geloven, zo ‘n luide knal gaf dat.
Toen we terug op de A1 snelweg richting Noord gingen rijden gaf madam TomTom aan dat we best over Valenciennes en Brussel konden rijden ipv over Lille en Gent. We hebben dat gedaan en het bleek een prima raad. Enkel bij het naderen van Antwerpen (hoe zou het anders kunnen) hadden we terug wat file maar het baasje heeft de hoek over de Antwerpse ring afgesneden en dat was ook netjes gedaan.
Wij reden vandaag 9 uur en een kwart, wat overeenkomt met een gemiddelde van 100 km/u, en dat noemen wij prima gereden !
Vandaag lezen we op Facebook het resultaat van de actie “Sporten voor muco 2015” De actie bracht dit jaar de recordsom van 36.000 euro op. Nu weten we wat onze vriend en baasje van Drent Gorky, Louis Michielsen aan inzet heeft voor deze actie. We zeggen niet dat hij het allemaal zelf op poten zet maar samen met nog andere vrijwilligers is de inzet van Louis overweldigend.
De keren dat we Louis bellen om iets mee te doen en we krijgen als antwoord “efkes in m’n agenda kijken” en dan “oh neen dan is er ….te doen voor Muco” zijn ontelbaar. En ook zullen veel Drentenliefhebbers Louis kennen als de koptrekker van veel wandelingen die wij en de Drentenvereniging organiseren. En dat mag ook wel eens gezegd worden en in de verf gezet worden.
Louis je bent een kanjer !
Louis staat helemaal links op de foto
Hieronder het nieuws zoals we het van Facebook “geleend” hebben
Op zondag 29 november is in De Kapelhoeve in Turnhout de cheque-overhandiging doorgegaan van Sporten voor Muco 2015.
Dit jaar gaat de opbrengst van het evenement opnieuw naar een initiatief van de Belgische Mucovereniging, namelijk het MucoJOVO*LEEFfonds (www.muco.be). Onder het goedkeurend oog van vele van onze vrijwilligers, sponsors, burgemeester Eric Vos en schepen van Sport Hannes Anaf kon de werkgroep het mooie (record)bedrag van € 36 000 overhandigen aan de Belgische Vereniging voor de Strijd tegen Mucoviscidose; een geweldige som die het resultaat is van een enorm geslaagde jubileum-editie.
Na enkele woordjes van dank en appreciatie door voorzitter Tonnie Steeman en burgemeester Vos werd er geklonken op het mooie resultaat en reeds vooruit gekeken naar de volgende editie.
30 November weeral geweest… Wat gaat het jaar snel, Morgen al de eerste dag van de laatste maand van het jaar.
Het baasje en Hera waren deze voormiddag bij onze Cognacboer voor enkel flessen XO cognac om tot het einde van het jaar toe te komen. Daar werden ze uitgenodigd om te komen kijken bij het distillatieproces dat net aan de gang was. Hera heeft daar fijn gespeeld met Gaspar de Berner Sennenhond van de familie Lasoudière. Daar heeft het baasje vandaag de eerste keer dit jaar de mensen fijne eindejaarsfeesten gewenst. Waarschijnlijk zullen we voor het einde van het jaar niet meer bij hen komen. Zij hadden dus de primeur dit jaar.
Het was een rustige droge dag vandaag. Enkel deze avond is er plots tijdens het avondeten bewolking opgekomen waaruit natuurlijk het nodige nat gevallen is. De baasjes hadden het nog niet gemerkt waren de honden niet nat waren binnengekomen ! Dan waren we al blij dat we een droge dag hadden. Want morgen wil het baasje de koer nog sproeien tegen onkruid en daar zou het 24 uur droog voor moeten blijven om een optimale werking te hebben.
Ook is er vandaag al een deel bagage in de auto geladen die zeker niet mag vergeten worden. Net als in de heenreis moet er duchtig geselecteerd worden want alle moet in de auto kunnen. We hebben immers geen aanhang wagen bij. En woensdag komen we terug richting België, en we gaan niet langs Parijs met al zijn drukte met die klimaatconferentie en al die drukte makende staatshoofden die zo maar snelwegen laten afsluiten .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
