Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
03-06-2016
De eerste dag zonder regen….
La Magdeleine 03 06 2016
De eerste dag zonder regen….
Echt waar, het heeft vandaag van gans de dag niet geregend. Dat is sinds vorige week niet meer gebeurd in de Charente.
Nu hebben we zelfs de zon al even gezien, heel eventjes maar, maar ze was er écht.
De baasjes hebben van de droge dag gebruik gemaakt om de schade in te halen, want ze hadden toch heel wat plannen die door het rotweer letterlijk in het water zijn gevallen. Maar het is hun gelukt.
De tuin ligt er terug netjes bij en er is een groot deel van het onkruid op de hoop voor de déchetterie ofte containerpark terecht gekomen.
En wij roedel des huizes hebben ons goed vermaakt in de tuin waar we in het kort gemaaide gras kunnen rollen dat het een lieve lust is.
Zondag gaat het terug richting Vosselaar, maar we zullen de grote toer langs Le Mans, Rouen en Amiens moeten maken . De A10 die we normaal nemen richting Parijs blijkt nog steeds afgesloten te zijn tussen Orléans en Parijs. Een omweg van 100 km is dus wel aangewezen willen we niet ergens geblokkeerd geraken…
Na twee jaar hebben we ze terug in de tuin, Mirabellen de Nancy. Toen we het huis kochten was dat veruit het enige fruit dat niet in de boomgaard aanwezig was. Met de superstorm van 28 december 1999 waaide de grootste van de twee notenbomen om en kwam er plaats voor een andere fruitboom. En dat werd onze eerste mirabellenboom. Import vanuit België en die deed het vanaf het tweede jaar geweldig goed. Een achttal jaren gaf dat boompje, want echt groot is hij nooit geworden, een vracht aan heerlijke vruchten. Sommige jaren braken de takken van het gewicht van de vruchten !
Maar plots, en zonder enige teken vooraf was het gedaan met het boompje. Er kwamen geen bladeren aan de takken en geen bloesem en dus ook geen vruchten… Bomen sterven staande zegt men wel eens en dat was hier heel letterlijk te nemen.
Maar twee jaar geleden hebben we twee nieuwe boompjes geplant. Weer import uit België, gekocht bij boomkwekerij Marechal in Turnhout en die blijken het na anderhalf jaar ook al goed te doen. Vorig jaar was er een voorzichtig begin met enkele mirabellen , maar dit jaar gaan we terug kunnen oogsten !
Maar we hebben ook nog een vijgenboom op de koer staan. Die staat netjes beschut tegen koude oostenwind tegen de muur van de hangar aan. Deze boom hebben we een tiental jaren geleden ook zelf geplant en die geeft al vele jaren een weelde aan vruchten af. Zoveel dat we moeten uitdelen aan vrienden en buren want overrijpe vijgen trekken wespen aan, véééél wespen en “frelons asiatique”, dat zijn wespen die zo ’n driemaal het formaat van een gewone wesp hebben. En vermits wij van de roedel naar alles happen wat maar vliegend passeert heeft ons baasje die frelons liever in Azië dan hier in Ferret.
Dus alle vijgen worden hier verwerkt in confituur of weggeschonken aan de schuin overbuurvrouw die gek is op onze vijgen.
Nu we toch bij confituur zijn aangekomen nog even vermelden dat ons baasje geen zoetebek is bij het ontbijt, maar wel bij elk ontbijt hier in Ferret besluit met een stuk verse baguette met confituur.
Bij zijn drie favoriete confituren komen er twee uit onze eigen tuin en eentje van de straatkant. De mirabellen en vijgen uit onze tuin concurreren met elkaar en de derde confituur is bramenconfituur. Daar moeten onze baasjes dan wel schrammen en krassen op handen en armen voor trotseren.
De vruchten worden naar confituur omgetoverd en in potjes gedaan door ons vrouwtje die door de jaren heen een echte reputatie heeft opgebouwd als meester confituur maker. Heel god bekend bij familie, vrienden, buren en andere gourmands.
Nog enkele weken en de keuken geurt dan weer naar lekker fris fruit dat staat te pruttelen in erg grote kookpotten die enkel uit de kast komen om confituur en ….mosselen te koken !
Het was “bijna” droog vandaag. Dat wil nog altijd niet zeggen dat het mooi weer was vandaag. We hebben zelfs wat medelijden gehad met een technieker van de telefoon maatschappij Orange. Die kwam eindelijk, na 2,5 maand na de aanvraag, de vaste telefoonlijn opnieuw kwam aansluiten. En toen …regende het pijpenstelen toen hij op de ladder tegen de telefoonpaal moest opkruipen !
Twee jaar geleden had het baasje, in een Franse coleire het kontrakt opgezegd met Orange omdat we toen twee maanden zonder vaste telefoon zaten en ook de internet verbinding onderbroken was. Vergoeding voor die twee maanden zonder verbinding maar wel betaald was er toen niet. Intussen blijkt de service hier “au milieu du monde sauvage” flink verbeterd te zijn en dus nam ons baasje een nieuwe verbinding. Die is dus vanochtend terug in orde gemaakt.
We hebben dus na 2 jaar enkel bereikbaar geweest te zijn door een stinkend duur GSM gebruik en Skype die extreem traag werkt met veel vertraging omdat alle internet verkeer hier via de satelliet gaat , terug normale telefoon. En we moeten erkennen, met België of Nederland bellen heeft een even goede verbinding als naar de andere kant van het dorp hier bellen !
We zijn daarstraks ook eens samen met baasje en zijn kodakske door de tuin gelopen om een gedacht te hebben van hoe regen en wind hebben huisgehouden in het rozen bestand.
De bloemen hebben duidelijk van de regen geweten maar er is buiten wat afgewaaide rozenblaadjes geen windschade aan de struiken zelf, en daar zijn we blij om. Enkel de witte pioenroos is, ondanks het steundraad die er rond staat totaal uit elkaar geregend/gewaaid.
Hopelijk krijgen we nog enkele mooie dagen zodat we voor zondag nogmaals het gazon kunnen kortwieken. We horen met dit regenweer het gras immers groeien terwijl we erover lopen ! Ook wil het baasje nog eens het gras op de koer te lijf gaan met een sproeimiddel dat daarstraks nog voor 1,5 jaar een vergunning heeft gekregen. Ons baasje maakt dan een Roundje up met dat spul in de sproeier van het moment dat we al vertrekkensklaar in de auto zitten. Want daar is hij wel van overtuigd, het is goed spul tegen onkruid, maar goed voor mens en dier is het zeker niet …
Van een halfuurtje droog weer heeft het baasje geprofiteerd om met zijn Sony “kodakske” de ronde van de tuin te maken. Wat overal opvalt op de koer en in de tuin zijn de rozen in alle kleuren , grootte en vormen.
De meeste rozen stonden hier al in de tuin toen de baasjes in de lente van ’99 het huis hier in La Magdeleine kochten. Meestal zijn de rozen de zorg van ’t vrouwtje, tenzij ze moeten opgebonden worden of geplant of herplant, dan komt het baasje ten tonele.
Waar je nu, tijdens en na de buien, niet naast kan is de geur van “rozekeszeep”. De meeste van de rozen verspreiden de geur uit onze jeugd toen er zowat in alle kleerkasten en schuiven wel een stukje zeep met rozenopdruk te vinden was. Niet dat ze dienden om je mee te wassen, neen…de geur , daar was het om te doen. En zo ook dezer dagen, maar nu zijn het de echte planten en bloemen van wie de geur de koer en tuin beheersen.
Nu door de hevige regens van de laatste dagen zijn er al veel bloemen op hun retour. De wind verspreid dan ook de blaadjes over gans de tuin. Het lijkt dan ook haast de processies uit onze jeugd toen de straat bestrooid werd met wit zand en rozenblaadjes om het sacrament een waardige bestrating te gunnen . Maar dat laatste hebben wij van horen zeggen, want buiten de heel bekende jaarlijkse processies in Brugge, Hoogstraten, Hakendover en dergelijke blijft er van de meeste processies enkel nog de herinnering over.
Wat we nog wel herinneren was de uitspraak van één van baasjes nichtjes (toen 13 jaar). Toen haar vader vertelde dat de pastoor van de parochie nog maagdekes zocht om mee te gaan in de processie, was haar antwoord “als het maagdekes moeten zijn zal mijnheer pastoor hard moeten gaan zoeken”….
En zo gaan we morgen en de volgende dagen weer van het zicht en geur van onze rozen kunnen genieten.
Wat een dag vandaag… de ganse dag heeft het geregend. Het regende zelfs vanochtend al toen de baasjes ons uitlieten, en…. het regent nog altijd.
We zijn vandaag driemaal met het baasje tot achteraan in de tuin geweest toen het even over was. We hebben vandaag dan toch zeker 600 meter gelopen. De tuin is ongeveer 100 meter lang, dan moet je nog eens terug dat maakt per keer 200 meter en dat drie keer…
We weten, het is belachelijk maar op dagen als deze rekenen we haast per meter uit hoeveel we wandelen(?). Van de drie keer dat we achter in de tuin geweest zijn hebben we twee keer moeten lopen om droog terug binnen te komen. IJdele hoop natuurlijk, nat waren we toch.
De hondenhanddoeken hebben dan vandaag hun nut bewezen. Moesten we niet telkens bij het binnenkomen afgedroogd zijn dan stond nu de damp als in een sauna tegen de vensters.
Morgen “zou” het droger worden volgens de krant, maar tegen de avond toch weer kans op regen. Daar kunnen we vrede mee nemen, het is dan toch al beter dan wat we vandaag over ons kregen…
Inderdaad , toch kijk je even anders naar je teefje na zulke berichten als we gisteren te horen kregen. E-mail, Skype, telefoon e.d. zijn dan de gebruikelijke middelen om het goede nieuws te vernemen.
Want het was niet anders dan goede nieuws dat ons bereikte vanuit het “thuisland” en vanuit Nederland. Lennaert, Nova-Hera en Nazca-Hera hadden immers gisteren schitterende resultaten behaald op de clubmatch van de Belgische Drentenvereniging.
De U’tjes (U van uitmuntende) vlogen ons om de oren toen Jeanny en Ann ons de resultaten doormailden. Nu zijn die drie wel door hun baasjes zo hoog geraakt op de ladder van de Drentenkeuringen, het is toch maar “ons kleintje” die ze met de hulp van twee knappe reuen op de wereld heeft gezet. Want ook Cartouche en Bowie delen in de eer van de mooie beoordelingen.
Lennaert is een zoon van Hera x Cartouche en de twee teefjes Nova en Nazca heeft Hera samen met Bowie. Lennaert is dus een halfbroer van de twee teefjes. Lennaert en Nova zijn samen met Jeanny naar Nederland verhuisd op de leeftijd van 8 weken, ,maar ze houden heel close voeling met hun geboorteland want hun overburen zijn allemaal Belgen want enkel de Maas scheidt hen van België. Naca is in België gebleven en woont in Hasselt met Bjorn en Ann. Beide baasjes gaven destijds te kennen dat ze een teefje uit het nest wilden omdat ze fokplannen hadden met hun toekomstig hondje. En de eerste stappen naar het “fokkerzijn” zijn gisteren duidelijk gezet.
Samen met Jeanny en Ann zijn wij uiteraard fier op de drie honden en hun moeder. Hoewel ze niets verandert is tegenover vrijdag kijk je toch iets anders naar dat mooie teefje dat hier samen met moeder Belle, broer Heros en dochter Lucy kuren ligt uit te halen op het gazon.
Het geeft een fijn gevoel van erkenning, zeker omdat zij en haar kinderen zo hoogt scoort op uiterlijk op hondenshows, want dat is nooit een hoofddoel bij ons geweest. Gezondheid, een lage inteelt- en verwantschapscoëfficiënt zijn steeds belangrijker geweest dan het uiterlijk van de hond.
Morgen is er weer een dag en zal Hera en de baasjes wel terug op een normaal niveau bekeken worden, maar vandaag was het een waar supermoedertje van kampioenen in spe.
Spijtig dat we er vandaag niet bij konden zijn in Heurne op de clubmatch van de Belgische Drentenvereniging. Maar je kan namelijk maar op één plaats tegelijk zijn, en zeker als die plaatsen 800 kilometer uit elkaar liggen.
De “pups” van onze Hera hebben het super gedaan en togen met mooie resultaten huiswaarts. Onderstaand bericht hebben we overgenomen van het blog van Jeanny, die met Lennaert en Nova-Hera twee “pups” van Hera in competitie had.
Als een blog zou kunnen glimmen dat moeten de lezers nu een zonnebril opzetten.
De “2de rasspeciale met CAC” of te wel de Belgische clubmatch is zeker speciaal geworden.
Speciaal voor Ann en Nazca een zus van Nova. Samen kwamen ze uit in de “klasse Intermediair”. De keurmeesteres en haar stagiaire namen voor alle honden de tijd. Alle teefjes in hun nog jonge klasse kregen een uitmuntend en toen glommen we al van trots. Maar nu moest er nog een teef worden gekozen die het ging opnemen tegen de andere klassen. Tot onze grote verbazing belandde Nova op de 2e plek en Nazca op de 1e plek. Nou ja!….we keken elkaar aan…en nu? Eerst maar eens afkoelen in een tent. Nazca en Ann stegen boven zichzelf uit want kregen zij in de eerste keuringsronde nog “extra” punten omdat Nazca ook de onderkant aan de keurmeester liet zien, en die was mooi wit zoals het hoorde…werd tijdens de volgende ronde het uiterste van hen gevergd. Toen waren er nog twee lege plaatsen bij de bordjes 1 en 2 en nog vijf honden in de ring. Het was me niet meer geheel duidelijk welke klasse, en wie wat waar, maar het ging duidelijk tussen Nazca en de stoere reu Cooper. Ik probeerde foto’s te maken en de kansen in te schatten.
Cooper werd Clubmatchwinnaar…en Nazca…zo uit het niets de beste teef van allemaal. Ann onderging het allemaal redelijk stoïcijns terwijl ik uit mijn dak ging. Wat een mooie prestatie van de twee nestgenoten. Allebei een U, allebei een plaatsing en dan uiteindelijk de amper 17 maanden oude Nazca beste teef…… Maar er past nog een pareltje bij. Lennaert kwam uit in de “Open klas” reuen. Hij had de concurrentie van 8 potente ervaren reuen. Nu is Lennaert ook wel ervaren maar ook nog altijd een ongeduldige ping pong bal. Ook tijdens deze keuring steeg de spanning. Uiteindelijk werd Lennaert 2e achter Cooper, de latere winnaar.
Hera met haar 2 lovers, Bowie van Jantine uit Barendrecht en Cartouche, de witte reus, hebben iets moois voortgebracht.
Als een blog zou kunnen glimmen en de donkere nacht invalt en je kijkt naar het zuiden, ver weg richting Atlantische oceaan, richting Cognac, dan zie je een gloed in de verte….
Gisteren meldden we het al op het eind van ons dagelijks bericht. Een serieus onweer dreigde en ons baasje moest stoppen met het plaatsen van de nep haag.
Vandaag konden we in de krant Charente Libre lezen wat het onweer heeft aangericht. Gelukkig heeft het gans in het noorden van de Charente maar enkele druppels geregend. Maar de foto’s die we in de krant zagen en de hoeveelheden regen die er zijn gevallen zijn niet min.
Over de hoeveelheid regen , in Cognac hebben ze 27,5 mm regen in 15 minuten gemeten, nooit gezien in Cognac schrijft de krant.
Dat er bij zo ’n onweer ook hagel valt daar is niet aan te ontkomen, en DAT is nu weer wat alle wijnboeren het ergste vrezen. Op grote delen van de wijngaarden is er heel wat schade. Gelukkig zijn de druiventrossen nog maar piepklein, en dat is dan weer een geluk bij een ongeluk.
Wij zijn er gelukkig aan al de miserie ontsnapt hoewel het in de verte toch flink gerommeld heeft…
Een WAT zullen de trouwe lezers zich nu afvragen… Want al zeventien jaar zegt ons baasje dat Ferret, een gehucht van La Magdeleine een oord van rust is. En dat is ook zo, tot…
Ja tot wij een kat op straat hebben gezien of de postbode door de straat hebben zien racen met haar geel Renaultje. Dan moeten we onze grote klep telkens open zetten en dat hebben de baasjes toch niet zo graag.
Ons lawaai zorgt tevens voor een kettingreactie in gang van blaffende honden. Wanneer wij in actie komen zijn het ook die twee keffende ruwharige teckels van de overburen die niet willen achterblijven.
Ook Barney van de schuin overburen denkt dan dat hij op zijn eentje het kan halen van vier Drenten en twee lawaaiteckels. En eerlijk gezegd, soms lukt het hem nog ook.
En om dat allemaal wat rustiger aan te laten verlopen heeft het baasje vandaag voor een deel “kunsthaag” tegen de afsluiting aangebracht. De vorige poging tot een niet doorzichtige afsluiting was duidelijk de mist in gegaan. Het was van die groene doek die rond bvb tennispleinen gespannen wordt. Maar dat is meer met de bedoeling van wind te breken.
Ondertussen is er zo ‘n 7 meter nep haag aangebracht en deze is wel wat ze moet zijn : een haast ondoorzichtig scherm dat niet meer toelaat dat onze katten hatende Drentjes de poezen over straat zien paraderen.
Het overige deel van de afsluiting op de koer zal ook nog aan de beurt komen, maar ’t baasje wilde vandaag al een eerste indruk opdoen van hoe het zou worden. Hij moest trouwens stoppen want er dreigde een serieus onweer. Het onweer heeft maar enkele druppels hier gebracht maar het was wel hevig genoeg om de satelliet internet verbinding te verbreken…
Gisteren namiddag waren we te gast bij vrienden die we enkele maanden geleden hebben leren kennen. Zij kennen ons al veel langr dan wij hen, want het blijken dagelijkse Bas & Belle bloglezers te zijn.
Vlamingen die net als wij ook uitgeweken zijn naar de Charente. Met dit verschil dat wij maar halftime zijn uitgeweken en zij fulltime.
Zij wonen op een 20 kilometer van La Magdeleine en we mochten de honden meebrengen want de grote tuin is volledig afgesloten. Om te testen dat een tuin Drentproof is afgesloten namen we Belle mee. Als er een opening in de afsluiting is waar een kat door kan dan vindt Belle die opening gegarandeert. Ook Lucy mocht mee. Want de ganse roedel meenemen voor een eerste maal was wat hoog gegrepen want…. John en Anne hebben ook nog een hond(je) Broer en zus Heros en Hera hadden thuiswacht.
Dat hondje (?) luistert naar de naam Deon en zijn ras heeft de naam van een stad aan de rand van het Schwarzwald in Duitsland. De naam van die stad ? Rottweil… Yep, Deon hoort bij de Rottweilers !
De eerste minuut was het wel even schrikken voor onze Drentjes Belle en Lucy, want zulke mastodonten van honden van 65 kilo hebben wij niet veel in onze kennissenkring. Maar na enkele minuten was de toon gezet en was het Lucy die met de hulp van de oma Belle achter Deon aanzat. Wij vermoeden dat Belle enkel meeliep om Lucy te beschermen wanneer Deon zich zou omdraaien om die kleine herriemaker even op haar plaats te zetten. Maar dat gebeurde helemaal niet ! Integendeel zelfs, het waren de Drenten die op het eigen terrein van Deon het bewind overnamen… Zoiets hadden John en Anne nog vanzeleven niet meegemaakt. Hun Loebas ging uiteindelijk bij hen onder tafel rust zoeken.
Het ging heel goed tussen Belle , Lucy en Deon maar onze twee hadden wel duidelijk laten weten dat spelen OK was, maar dat onder staarten snuffelen nog niet aan de orde was , daar was het nog wat vroeg voor bij een eerste kennismaking volgens onze dames.
Wanneer de honden toch wel even aan rust toe waren zochten ze alle drie een plaatsje in de schaduw en Belle lag zelfs even nadien te snurken. Tot ons baasje een balletje van Deon wegwierp om te laten apporteren bleven Lucy en Belle liggen met een air van “een balletje, pfff… dat gaat de baas zelf wel terug ophalen” Maar hier liet Deon zien dat hij het balletje wel wilde gaan ophalen en terugbrengen.
Maar toen gebeurde iets heel knap. Het balletje werd niet tot bij het baasje gebracht, maar Deon legde het balletje netjes voor de voorpoten van Lucy. Nu dachten al die baasjes dat zoiets louter toevallig was, maar neen hoor een tweede en een derde maal belande het balletje weer voor de neus van Lucy ! Die grote brave, vervaarlijk uitziende Rottweiler wilde op een goed blaadje komen bij onze jongste ! En bij Rottweilers is dat blijkbaar door zijn speeltjes te komen aanbieden aan zijn uitverkorene.
En dan heb je al zovele jaren Drenten in huis, toch kom je nog regelmatige voor verrassingen te staan zoals deze. We weten nu dat Deon helemaal geen dominante hond is en mogelijk laten we hem ook eens kennismaken met Hera en Heros. Met die laatste zullen we wel wat moeten oppassen want onze reu Heros is nogal heel beschermend naar zijn teefjes toe, maar dominant is Heros ook niet echt. Hij kan dan in elk geval merken dat Lucy niet alleen over hem baas speelt, maar dat ook bij andere, nog grotere reuen, doet.
Zelfs dat is een erkende vogelsoort “speelvogels” in de Charente. En die zie je meestal in de gedaante van Drentsche Patrijshonden. Terloops nog even vermelden dat er ook plaagvogels en zelfs pestvogels hier te vinden zijn. Die vliegen hier echt rond in de vorm van uilen. Die verkiezen het om rond vier uur in de ochtend te zitten krijsen op de nok van het dak. Waarschijnlijk was het madam uil die haar vent, mijnheer Uil goed zijn kot aan het vol geven was want het klonk best boos ! Maar ons baasje heeft het maar al te goed gehoord die huiselijke uilen twist !
Maar terug naar de speelvogels. Wanneer we vorige week nog twijfelden of het nu voorjaarsmoeheid was of lentekriebels bij onze roedel, het baasje is er nu uit.
Sinds we hier in Ferret zijn is het duidelijk dat het lentekriebels zijn. Dat is duidelijk wanneer we aan het ravotten zijn in de tuin. Het zijn duidelijk vaste duo’s die steeds met elkaar spelen. Belle en Lucy spelen en ravotten het meest met elkaar. Die jongste houdt duidelijk die oudste jong. Het gaat gewoonlijk met veel gegrom gepaard, in die mate dat vreemden een verkeerd beeld zouden kunnen vormen van het spelen van Belle en Lucy. Maar het gaat er steeds vrolijk en speels aan toe.
Hera en Heros, broer en zus doen het onderling rustiger aan. Beide zorgen er voor dat ze de ganse dag zo dicht mogelijk bij het baasje liggen. Ook wanneer hij zoals vandaag haast de ganse met de bosmaaier bezig is. En dat is soms wel gevaarlijk want die razend ronddraaiende snijdraad durft nog al eens spullen wegslingeren. En die spullen kan allerhande zijn. We hebben al steentjes, dikke en dunne takken, maar ook oude en verse hondendrollen weten rondvliegen. Dat komt er van als je zoals wij steeds hoog gras onder onze kont willen weten wanneer we ons zetten voor een grote boodschap. Het baasje is zich daar ook van bewust en de ondervinding heeft ‘m geleerd dat je best een bril opzet en je gezicht beschermt tegen rondvliegende worsten… En daar komen Hera en Heros vlakbij liggen.
We moeten ook nog vermelden dat we vandaag een schitterende dag hadden wat het weer betreft. Het was haast de ganse dag hemelsblauw, en pas tegen dat de avond viel verschenen de eerste wolken. Maar dat konden we gisteren al lezen op de laatste pagina van de Charente Libre…
Wat een constante is van alle dagen is, dat is het weer. Het is daarom dat de laatste bladzijde van de krant “Charente Libre” de populairste is en het eerst gelezen is. Ook al weten we op voorhand dat het rotzooi gaat worden met regen en wind (’t baasje voelt dat aan zijn in december gebroken pols met metalen inhoud), toch raadplegen we eerst de zonnetjes en wolken met of zonder inhoud. Niet dat we er over gaan zeuren (als ’t tenminste geen weken duurt) want bij minder goed weer doen we binnenskamers dingen.
Wat ons dan weer bezig houd is dikwijls iets dat binnenin de krant te lezen valt. Vandaag was dat het wereldschokkend nieuws uit de stad Ruffec. Daar meldt de verslaggever van dienst een pensionering in het korps van de gendarmerie. Dat is goed nieuws zegt het baasje, dat moesten alle gendarmen doen, en zeker die met hun verrekijker in hun geparkeerde auto die ook nog eens snelheidsboetes geven !.
Maar ditmaal was het geen gendarme maar het is “Khéops”, de meest sympathieke gendarme van gans het korps. Khéops is namelijk de speurhond van één van die pakkemannen en de enige speurhond in de brigade van Ruffec. Er staat in de krant niet hoeveel pensioen Khéops gaat krijgen, want we zouden er niet van schrikken dat Khéops als officiële medewerker ook een officieel pensioen zou krijgen van “l’etat”
En dan is er nog een andere staatszaak in het land van de Swa Hollande… de Swa, “François” voor de niet intimi, gaat een wet door de Assemblee Nationale drukken , “Loi travail” genoemd die voor zacht gezegd voor wat contestatie zorgt. Die constestatie zorgt dan weer voor stakingen in alle gelederen van de samenleving. Ja horen wij jullie al zeggen met stakingen hebben ze hier al wel leren leven, maar wij zeggen bij ALLE geledingen van de samenleving . Zo ook het transport ! En dat weten de vakbonden ook, zonder transport valt alles stil…
Zo ook de bevoorrading van de benzinestations… en daar zijn wij als Belg in Frankrijk uiteraard nogal gevoelig voor. Zonder “diesel” verzet ook de Mitsubishi geen band.
Dat het leeft bij de fransoos in het algemeen merkten we deze ochtend ook aan de pomp van het warenhuis Super U in Sauzé-Vaussais. Daar waren we nummer acht in één van de even lange vier rijen aanschuivende wagens. Het leek wel terug Suez-crisis voor hen die zich dat nog herinneren en de autoloze zondagen uit de vroege jaren ’70 toen we op de snelweg mochten fietsen ! Benzine hamsteren…dat we dat nog eens mochten meemaken…
Het zal ons niet erg spijten wanneer we door stakende petrolboeren niet terug in België geraken, er zijn tenslotte ergere plaatsen in de wereld dan het platteland van de Charente. En dat is dan iets wat ons eigenlijk maar matig kan beroeren…
Het was een rustig zondagnamiddag ritje vandaag. We vertrokken vrij laat deze middag, het was al 11u30 toen we de poort in Vosselaar uitreden.
De reden was dat het baasje de reserve band van de aanhanger niet kon vinden. En vermits er nogal veel gewicht op de aanhanger zat riskeerde het baasje het niet van zonder reserve band te vertrekken. Het zijn wielen van een VW Golf die passen onder de aanhanger en dus is een reserveband vinden geen probleem. Alleen heeft het baasje twee weken geleden onze VW Golf van 1985 aan petekind Joris geschonken, die gaat er van de zomer met enkele kameraden met 3oldtimers een rondrit door Frankrijk mee maken.
Dus Joris uit zijn bed gebeld met de vraag of we het reserve wiel twee weken mogen lenen. Dat was geen probleem maar met het ophalen was er toch al gauw een uur gepasseerd. (het oorspronkelijke reserve wiel stond hier in La M. in de hangar…) We hebben nu voor de terugweg 2 reservewielen !
Onderweg was het droog tot iets voor Parijs. Madam TomTom gaf aan dat de snelste wijze om langs Parijs te geraken langs de Porte de la Chapelle was en dan tot aan de Porte St Cloud. Die weg kennen we op ons duimpje maar het was als op ijs rijden, zo regende het, en ondanks de vier spiksplinter nieuwe banden onder de Mitsubishi hadden we meermaals last van aquaplanning. Het was dus kwestie van goed afstand houden wat toch wel een echt probleem is met de rijstijl van veel Parijzenaars.
Op een minimumtijd waren we nochtans snel door Parijs omdat er geen opstoppingen waren, en tussen de Porte St Cloud en Boulogne – Billancourt sprongen alle verkeerslichte op groen wanneer ze ons zagen komen ! Super rijden …
Na Parijs hadden we goed 250 kilometer afwisselend regen en regen. De afwisseling lag ‘m in de hoeveelheid water !
Maar we kwamen met droog weer aan . We konden zelfs de TV-Vlaanderenschotel op het dak herstellen. De aansluiting was losgeraakt en dan krijg je bitter weinig “beeld”
Het lossen van de auto en aanhanger gebeurde ook nog met droog weer, maar tijdens het eten trokken ze de hemelsluizen opnieuw open. Morgen voorspellen de verschillende weersvoorspellers unaniem regen…
We zien wel en laten het jullie morgen weten hier de eerste dag was !
En toch waren er fijne nieuwtjes te melden vandaag, maar de drukte voor het vertrek van morgen liet niet toe dat er een behoorlijk verhaal op het blog kon van komen.
Maar geen erg, de vooruitzichten zijn dat we vrij vroeg kunnen vertrekken en dat we morgenavond wel de tijd hebben om onze “pennenvruchten” aan het www kunnen toevertrouwen.
Tot morgenavond, en dan luid de aanhef weer “La Magdeleine 22 05 216”
Het gaat er weer heftig aan toe tussen onze oudste Belle en de jongste Lucy. Niet dat er ruzie of wrijvingen in de roedel zijn, neen helemaal niet.
Het gaat ‘m om het spel dat die twee hier in huis en in de tuin laten zien. Wat we van Belle moeten denken weten we echt niet. Als ze ’s ochtends uit haar bench komt staat ze hier in de woonkamer te springen als een jong veulen. Ze vertoont helemaal niet het gedrag van een oma van meer dan tien jaar. Als ze dan in de tuin geweest is voor haar plas en om te drinken staat daar al een Lucy klaar om mee te spelen.
Meestal draait het dan om Koebeest van Lucy die ze steevast mee naar buiten mee neemt. Oma en kleindochter hangen dan achter elkaar aan op een manier dat de baasjes er op staan kijken en zouden vergeten dat ze ook nog koffie moeten zetten !
Dat ritueel duurt zo een 15 tot 30 minuten en dan komen ze binnen. Dan zijn ze even rustig waarna ze na een uur terug het spel hervatten. Dan draait het niet meer om koebeest maar wordt er in staarten, oren en poten gebeten en ligt Belle op haar rug te rollen dat het een lieve lust is. Lucy poogt dan Belle bij haar halsband te nemen en trekt en sleurt dan tot Belle meedraait in de richting die Lucy aangeeft.
Prachtig is het hoe de verschillende generaties met elkaar spelen. Daar alleen al zou je een grote roedel Drentjes in huis nemen !
Het waren vermoeiende dagen, de week voor de Drentenfamiliedag en ook de twee dagen nadien was het hier voor de baasjes nog “uitbollen”.
Maandag en dinsdag was het een sorteren van spullen die van alle kanten te voorschijn kwamen. En dat ging van grote tenten tot kleine tenten en windzeilen tot warmhouders op het bain-marie systeem. Een ding is er tot nu toe niet uitgekomen, de zwarte plastic doos van de microfoon van de omroepinstallatie. Die is tot nu toe vermist…
Vandaag is het laatste stuk op zijn plaats geraakt, en de baasjes zijn er best blij mee. Het leek hier op sommige plaatsen in huis en ook in de garage een echt rommelskot waar je de meest onverwachte spullen op de raarste plekken kon terug vinden.
Maar alles voelt terug goed aan als je de commentaren over de Drentenfamiliedag er op na leest. Unaniem zijn ze alle schitterend. Vooral de verschillende onderdelen van de dag en de organisatie van het geheel worden geroemd.
Dat de opbrengst voor het goede doel, het onderzoek naar de test om epilepsie te kunnen opsporen bij de Drentsche Patrijshond is ook wat we ongeveer verwacht hadden. Er komen nog steeds inkomsten binnen van de verkoop van armbandjes , hondenlijnen , sleutelhangers en sieraden. En daar zijn we nog steeds heel blij mee
Morgen starten de baasjes met het maken van de bagage voor een verblijf van twee weken in Frankrijk. Door de stakingen die Frankrijk momenteel treffen heeft het baasje beslist van pas volgend weekend te vertrekken naar La Magdeleine. Baasje heeft er niet veel zin in van geblokkeerd te geraken voor meerdere uren op een volle snelweg en dat met vier Drenten in de auto .
De baasjes kijken met argusogen naar de evolutie van de politiek toestand in La douce “en grève”…
Het was een druk, héél druk weekend, en we zijn blij dat het voorbij is. Het was gewoon slopend !
We hadden namelijk de Drentenfamiliedag gepland, met als doel geld te verzamelen om de tweede ronde van de bloedcollecte te financieren voor het onderzoek naar de test om epilepsie op te sporen bij de Drentsche Patrijshond.
En ons werk heeft geloond. Met z’n vijven hadden we een programma opgesteld en uitgewerkt waar iedere hondenliefhebber zich kon vinden. Met nog toevoeging van enkele specialisten terzake hadden wij een echt fijn programma opgesteld.
Na de verwelkoming konden we onder begeleiding een fijne wandeling door de Kempen aanbieden. Voor het eerst bij een door ons georganiseerde wandeling vroegen we aan de deelnemers van hun honden aan de leiband te houden ter bescherming van de weidebroedvogels en de reekalfjes die her en der in de weilanden liggen. Voor d wandeling hadden de meeste honden zich al uitgelaten geamuseerd op de grote oefenweide waar op een bepaald moment 5 verschillende rassen het mooie weer maakten.
En wanneer we toch over het weer spreken kunnen we wel zeggen dat de weergoden ons welgezind waren. Zaterdag avond, toen we de tenten wilden opstellen hadden we nog met zes mensen aan een tent gehangen om haar tegen de grond te houden. Regen en stormwind liet niet toe van met zulk weer tenten op te stellen. Dat maakte natuurlijk wel dat er nog heel wat werk te doen viel op zondagochtend. Maar het weer was ons goed gezind en in geen tijd ontstond er een tentendorp waar gasten en medewerkers een veilig onderkomen onder vonden.
Karin de Wolf en Sjoukje ter Meulen stonden zusterlijk naast elkaar met hals- en leibanden, armbandjes, sleutelhangers en zelf vervaardigde sieraden. De opbrengst van de verkoop was … ten voordele van Fokken zonder Gokken.
Zo zorgde Jeanny Bustin er voor dat de Rubensen en Rembrandts in spe hun eigen Drent onder begeleiding op doek konden schilderen, wij zagen daar een moderne versie van de oude schilderscholen aan het werk de Bustin school, moderne versie van de Rubensschool voor Drenten portretering !
Helena MeisenSchrijnemakers zorgde er dan weer voor dat iedereen zich na een deug doende nek, rug of voetmassage een stuk beter voelde. Ook hier was de opbrengst voor Fokken zonder Gokken !
Willek Loots zorgde voor een duidelijke jacht en apporteer demonstratie die op veel belangstelling mocht rekenen van de toeschouwers “achter de draad”.
Dan werd er omgeroepen dat de BBQ klaar was en dat ieder kon aanschuiven voor een prima verzorgde en gebakken BBQ… en dat er werd gesmuld was duidelijk. Ook de fokker van onze Belle was aanwezig, en dat nog wel met zijn specialiteit. Guido Bockstal bakt namelijk Brusselse wafels op een door hem zelf gebouwde wafelbakmachine. Hierbij geholpen door Marie-Ghislaine en de beide zonen Robin en Kevin. Guido stond er van te kijken hoe zijn wafels met suiker, met slagroom en met de twee vorige + aardbeien in de smaak vielen.
Rond 20u00 viel stilaan het doek over een uitstekend geslaagde Drentenfamiliedag, moe en voldaan werd de weide terug ontdaan van tafels, stoelen en tenten en met afgeladen aanhangers en auto’s trokken we terug naar Vosselaar.
Neen niet bij ons, helemaal niet zelfs bij ons, maar we weten wel dat er maandag toch heel wat Drentenliefhebbers gaan zijn met spijt dat zij er niet bij waren als ze de verhalen gaan vernemen over de Drentenfamiliedag die vanaf zondagavond gaan verschijnen op de blogs, mail’s en fora.
Wijzelf van de werkgroep Fokken zonder Gokken zijn heel tevreden en fier dat we zoveel respons hebben gekregen op onze organisatie. Er leeft stilaan iets in het besef dat er wat moet gedaan worden aan de gezondheid van de Drentjes.
Ook het verhaal van Sproet en het leed en ellende dat epilepsie veroorzaakt, heeft zeer zeker mensen bewust gemaakt dat het de hoogste tijd is voor actie. En dat is een heel prettig gegeven voor ons. Waar we nog wel aan moeten werken is de bron waar epilepsie vandaan komt. We moeten vanaf nu vooral de fokkers gaan bewust maken dat ZIJ vooral voorzichtiger moeten gaan fokken en dit met de keuze van de combinaties reu en teefje.
Er is genoeg Know how aanwezig om vrij veilige combinaties te kunnen samenstellen zonder de genenpoel onrecht aan te doen. We hebben er veel vertrouwen in dat we de strijd tegen epilepsie tot een goed einde kunnen brengen.
Als we met de inkomsten die we maandag nog een vijftigtal bloedstalen kunnen verzamelen gaat het mogelijke foutpercentage in het onderzoek duchtig dalen, en hoe kleiner de foutpercentage hoe betrouwbaarder de mogelijk ontwikkelde test.
En daar kunnen jullie aan meewerken door je aan te melden om bloed van je Drentje aan te bieden voor het onderzoek. Neem contact op via de site van Fokken zonder Gokken en binnen de kortst mogelijke tijd krijg je antwoord i.v.m. de werkwijze van de bloedcollecte.
En spijt… ja dat gaan de afwezigen hebben want we staan voor een ommekeer in de mentaliteit en er gaan er veel zijn die gaan zeggen, “spijt dat we er niet bij waren” !
We lazen het woord begin deze week voor het eerst in de krant Het Laatste Nieuws in het column van Sven Ornelis.
Maandag 9 mei, de dag na een schitterend warm en zonnig Onze Heer Hemelvaart weekend, lazen we dat artikel in de krant. Enig opzoekwerk op het internet geeft aan dat het woord daar ter plaatse, aan de schrijftafel van Sven Ornelis is bedacht, of ontstaan , of geboren. Wat doet zo ’n woord eigenlijk ?
Het woord “stoefkruiden” is in elk geval een synoniem voor de Provençaalse kruiden die gebruikt worden als vuurkruiden, om de geur van een BBQ wat extra in de verf te zetten. Als we eerlijk zijn, ook ons baasje bezondigde zich er in het verleden ook aan, maar hij zette dat onder de noemer “de buren ook wat gunnen”.
Met de zomer in het verschiet gaan de stoefkruiden zoals we ze in het vervolg gaan noemen weer met de kilo’s gelijk uit de schabben in de warenhuizen verdwijnen, om vervolgens in de zonovergoten tuinen terug op te duiken om daar aan de goegemeente te laten weten “het gas- of elektrisch fornuis” is vandaag ook met verlof.
Ook bij ons is de zak stoefkruiden al gebruikt om de strooibus terug bij te vullen en na volgende zondag gaat ze weer moeten bijgevuld worden.
We gaan met Fokken zonder Gokken immers de eerste Drentenfamiliedag beleven waarbij de BBQ’s een grote rol te vervullen hebben. De weide achter de hondenschool “Samen sterk” gaat vollopen met Drenten liefhebbers en sympathisanten (er is zelf een Engelse Cocker fokker met drie honden ingeschreven) die het initiatief van Fokken zonder Gokken komen steunen.
Als de wind een beetje gunstig staat, en schoonbroer Luc (nonkel Luc, voor de roedel) gebruikt goed wat stoefkruiden, gaan de bestuurders op de E34 snelweg richting Eindhoven ook het water in de mond krijgen wanneer dikke rookwolken afkomstig van de stoefkruiden over de snelweg drijven ! Ze gaan het tot in Polen en de Baltische staten te weten komen dat FzG hun eerste BBQ in Oud Turnhout gaat houden. En dat alles door een nieuw woord met een oud synoniem… Stoefkruiden…
Het is organiseren, nakijken en controleren, rondrijden , telefoneren en mailen, stockeren en bedank mailtjes sturen. Allicht zijn er nog zaken gebeurd tussendoor die met Drenten en honden te maken hebben, want daar draait het hier ten huize al dagen om. De Drentenfamiliedag. !
We zijn er al veel langer mee bezig en de eerste ideeën moeten zo rond de jaarwisseling hebben plaatsgevonden. Er zijn enkele vergaderingen rond het thema van de familiedag geweest. Soms was het brainstormen, over hoe we alles, en waar, gingen organiseren.
Waar was niet een echt probleem. We kenden de huidige locatie in Oud Turnhout al van de Faesroedel terugkomdagen. De uitbaters zijn toffe mensen, die organisaties en clubs graag helpen om hun doel te bereiken. In ons geval met Fokken zonder Gokken is dat geld inzamelen om de tweede bloedcollecte om de test om epilepsie op te sporen te doen lukken.
We hebben daar uitstekende condities en faciliteiten gekregen en de plaats, vlak aan de afrit 25 van de E34 snelweg vlakbij de grens met Nederland is prima bereikbaar voor wie uit eender welke windrichting komt.
De organisatie van de verschillende activiteiten hebben we met de leden van werkgroep netjes verdeeld en we moeten eerlijk zijn…het ziet er goed uit. We kunnen concluderen dat, wanneer nog een derde ronde noodzakelijk zou blijken te zijn , we het spreekwoordelijke klappen van de zweep al goed onder de knie hebben. We hebben veel geleerd en de ervaring die er al aanwezig was tot op de bodem gebruikt.
Wat we niet kunnen voorzien of grip op hebben is het weer, maar ook daar hebben we een fijne nette kantine ter beschikking en een aantal tenten waarvan we er enkele van verwarming kunnen voorzien !
Morgen bestellen we bij de eigenaar van de hondenclub voor 55 deelnemers een super BBQ en ook Guido Bockstal de fokker van onze Belle komt met zijn Luikse wafelbakmachine naar Oud Turnhout afgezakt. Op het menu daar: Luikse wafels met naar keuze met suiker, met slagroom, met verse aardbeien of met ingelegde kersen uit onze eigen Franse tuin.
Nog drie dagen voorbereiding, nog drie dagen suspense en dan zijn we klaar om al die sympathisanten van Fokken zonder Gokken te ontvangen. Met een 80 personen mogen we zeggen dat we ons doel, meer dan verwacht hebben gehaald. Nu zien dat we het goed hebben aangepakt en dat we op maandag 16-05-2016 een mooie som op de bankrekening mogen plaatsen.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
