Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
14-09-2009
Bezoek!
Bezoek
Deze namiddag is ons bezoek gearriveerd, Tante Rita en Nonkel Luc zijn aangekomen vanuit Turnhout voor enkele dagen verblijf in Ferret.
Zij hadden ook nichtje An en vriendin Kim bij die na hun vakantiewerk in het ziekenhuisnog enkele dagen verlof inlassen vooraleer hun hogere studies verpleegkunde eind van de maand gaan aanvangen.
Met de komst van tante Rita, in de omgangstaal ook wel eens de koekjestante genoemd, is voor mij het boontjesdieet enkele dagen opgeschort. t Baasje is van mening dat wij geen extra moeite moeten doen terwijl de koekjestante haar bijnaam alle eer aandoet.
We hebben al gesnoept van de wafels die tante bij had, t is godgeklaagd zegt ons baasje, die goei wafels van de bakkerij Willems (ex Verstraelen) zomaar als maaltijd aan ons uitdelen. Maar ons hoor je niet klagen hoor, van ons mogen ze gerust een maand blijven. Dat we daarna met zn drieën op dieet vliegen zijn zorgen voor morgen !
Ken je de mop van Jantje die van de Staatsschool naar de Katholieke nonnekesschool gaat omdat zijn ouders verhuisd zijn ?
Ik heb ze teruggevonden op het blog van Fons Nicolay http://blog.seniorennet.be/keukenweetjes/ en kan ze nog altijd appreciëren. Temeer omdat ik, Jan, steeds heb les gegeven aan de staatsschool en Simonne heeft steeds in t derde leerjaar bij de nonnekes vant Graf in Turnhout gestaan.
De mop gaat zo:
Jantje zit nu in de nonnekes school en de lerares , een nonneke, geeft uitermate gedreven biologie les.
Zij vertelt over een klein bruin beestje dat van de ene boom naar de andere wipt, nootjes eet en een grote pluimstaart heeft.
Dan vraagt ze aan de kindjes in de klas of iemand kan zeggen over welk diertje het hier gaat.
Zij krijgt geen antwoord van de stadskindjes .
Tot Jantje zijn vingertje opsteekt en van het nonnetje mag antwoorden.
Vroeger in mijn vorige school, de staatsschool, zou dat een eekhoorntje geweest zijn, maar hier op de nonnekesschool zal het wel weer zoals gewoonlijk het kindeke Jezus zijn
Typisch voor het begin van het jachtseizoen is dit oude bord reserve de chasse wat aanduid dat dit een jachtgebied is van één bepaald iemand.
Gisteren begon het jachtseizoen in mineur. Toch tegenover enkele jaren terug toen het hier net oorlog leek om acht uur s morgens. Toen begon het jachtseizoen met een salvo geweerschoten dat in lawaai kon wedijveren met de kanonschoten bij een geboorte of overlijden van een prins of koning.
Drie armzalige schoten hebben we gehoord gedurende de ganse morgen. Toen t baasje naar de bakker reed is m welgeteld twee jagers en twee honden tegengekomen. Die ene hond sjokte dan nog achter zijn baas aan alsof hij al vijf jaar op pensioen was !
Neen het was geen begin van het jachtseizoen zoals ons baasje het ons vertelde. We zaten wel veilig achter de afsluiting af te wachten op wat komen zou. Maar als we bleven zitten wachten op actie, dan zaten we er nog
Er waren niet zoveel deelnemers als vorig jaar toen onze baasjes er niet konden bij zijn wegens verplichtingen in België.
Een 25-tal deelnemers half verdeeld onder de Engelsen en Fransen en daar liepen of zaten dan nog twee Belgen tussen.
Om te snoepen waren er de Vlaamse carbonaden van t vrouwtje en veel quiches, pizzas, currys en lekkernijen waar t baasje tot proppensvol van geproefd heeft maar er dan de naam niet meer van kan herrinneren.
Bij de desserten was er tiramissu, regionale kaastaart, cakes gemarmerd en niet, rijstpap met bruine suiker en nog van die lekkere dingen die ons baasje er niet meer bij inkreeg.
Achteraf hebben de mannen nog een klein concourke petanque georganiseerd waarbij het baasje (naar t schijnt) heeft gewonnen samen met Jeff, met zo een naam uiteraard een Engelsman.
De baasjes hebben zich prima geamuseerd en zeggen dat de afwezigen ongelijk hadden. Volgend jaar krijgen ze een herkansing, dan is het repas Multiculturel aan zijn vijfde uitgave !
Deze middag te 12 uur, worden de baasjes verwacht in de zaal naast het gemeentehuis van La Magdeleine voor het jaarlijkse repas multiculturel . Was da veuriet ? horen we jullie al zeggen.
Wel t is heel simpel een gezamenlijke maaltijd met alle inwoners van de gemeente die willen meedoen en die allen een streekgerecht uit hun geboortestreek meebrengen om samen van de specialiteiten te snoepen.
Ons baasje heeft het hier vier jaar geleden geïntroduceerd om alle nationaliteiten samen te brengen en elkaar bij pot en pint beter te leren kennen. Het baasje heeft er geen marque deposeé op want hij heeft het idee opgedaan in de school van het H.Graf waar het vrouwtje destijds haar kost verdiende in het derde leerjaar. Daar werd ook zon feest gegeven met Moldaviërs, Roemenen, Libiërs, Iraniërs, gewone Russen en speciale Russen, maar ook mensen van Turnhout, Vosselaar, Beerse en Oud-Turnhout. Een kleine internationale samenkomst dus.
Morgen gaan we hier in La Magdeleine een kopie daarvan meemaken. t Vrouwtje heeft Carbonades à la Flamande bereid, op dit moment een tophit in Frankrijk door het succes van de komische film bienvenu chez les Chtis van de regisseur Danny Boon.
In deze typisch Franse komische film leert een vanuit de midi overgeplaatste postoverstede Nord en de Pas de Calais kennen. Uiteraard leert m dus ook stoofvlees op zn Vloms kennen. Door het succes van de film is in zijnkielzog ook het stoofvlees met frietjes razend populair geworden.
Het vrouwtje gaat met haar Vloms stoofvlees met Duvel een gegarandeerd succes tegemoet !
Morgenvroeg, zondag12.09.09 is niet de beste dag van het jaar als je haas bent in de Charente of in Frankrijk in t algemeen. Het is de opening van het jachtseizoen hier te lande, of te velde is misschien beter uitgedrukt.
Met duizenden zijn ze, de jagers die al maanden hun geweren aan het reinigen en nakijken zijn. In de warenhuizen zijn de standjes met cartouches propvol, in afwachting dat de heren en dames jagers hun voorraad terug komen aanvullen.
Je kan er je horloge of uurwerk op juist zetten, tot op de seconde zelfs, morgenvroeg te acht uur breekt hier de hel los. Van alle kanten hoor je gelijktijdig de geweren knallen om de opening van het seizoen aan te kondigen. Onze buurman Maurice, de eigenaar van de grange en face heeft de afgelopen week de bordjes al gaan plaatsen met opschrift reserve de chasse of in t Vloms ga op een ander schieten, hier is t van mij.
Of er volgende week veel wild zal komen op de Charentaise tafels is nog maar de vraag. Veel wild is er niet meer, en dat weinige moet dan nog gedeeld worden door een massa jagers. De verhalen zullen echter wel dezelfde zijn als de voorgaand jaren, sangliers comme des elephants en zo verder. Blijkt dat jagers en vissers toch hetzelfde bloed door hun aders hebben vloeien
Morgen vroeg ga je ons horen hier in de tuin, t baasje gaat vroeger opstaan zegt m en dan kunnen we meehuilen met de andere jachthonden, met hen die wel degelijk mee moeten om te werken voor hun baasje
Tien maanden geleden zaten onze baasjes, stijf van de zenuwen, op hun knieën rond de werpkist. Klaar om mij assistentie te verlenen bij de geboorte van mijn puppies.
Ze hebben zich onterecht zorgen gemaakt, alles is toen verlopen comme il faut, en ik heb het er fantastisch van afgebracht toen zegt iedereen.
Ook nu 10 maanden later is het nog altijd een situatie die je enkel maar dromen kan. Zes gezonde pups die nog steeds groeien als kool en die we nog regelmatig weerzien.
De twee die bij mij zijn mogen blijven, Hera en Heros, plezieren mij en de baasjes nog dagelijks 24 op 24 uur
Een man staat aan de kassa in het warenhuis aan te schuiven waar hij een nette jonge dame meent te herkennen maar niet meer weet van waar hij haar kent.
Hij spreekt haar aan en vraagt waarvan hij haar kent
Ben jij niet de vader van één van mijn kinderen? antwoord zij de man
De man schrikt zich rot en gedenkt die ene maal dat hij zijn vrouw ontrouw is geweest.
Ben jij die strip-teaseuse die ik ooit op de biljart genomen heb in café bij hete Jeanne?
Al mijn kameraden stonden erbij toen ik zo zat als een tempelier met jouw aan t rampetampen was? Toen was jou vriend met een slappe natte selder op mijn rug aan het slaan en een komkommer in mijn achterste aan het duwen
De nette jonge dame kijkt de man onwaarschijnlijk verbaasd aan en zegt,
neen mijnheer, ik ben de lerares Engels van uw zoon
Nu al het afgevallen fruit opgeraapt en verwerkt is in de grote ton, gaat het baasje het gazon eens onder handen nemen vertelt hij ons. Hij bedoelt waarschijnlijk het onkruid kortwieken en dat ellendige kleefkruid uittrekken.
Ook die zaadbolletjes hangen constant in onze flaporen. Het is zo erg dat het baasje terug een asbak aan het gebruiken is, en dat een jaar nadat m gestopt is met roken ! Die asbak moet dan dienen om die zaadbolletjes in te werpen als we weer eens met volle oren willen gestreeld worden en bij 't baasje komen "flodderen".
Gisteren heeft het vrouwtje, gewapend met een heuse riek, de eerste preien geoogst. Dat gaf twee uren later verukelukeluke preisoep. Wij drieën zijn echte soepboeren zegt het hoofdbestuur. Ze hebben gelijk, t moest maar zo lekker niet zijn. Er is maar één nadeel aan soep, ze mag niet te warm zijn, niet op de temperatuur zoals de baasjes ze eten, want dan blijft ze staan tot ze op onze temperatuur is en dat duurt ons gewoonlijk te lang
Straks toch maar het baasje helpen in de tuin, het is tenslotte het meest voor ons dat hij het doet. Eens zien hoe lang het deze maal duurt voor we onder ons poten krijgen omdat we weer te goed helpen !
Daar heb ik vandaag voor gezorgd zegt ons baasje. En blijkbaar is m er niet goed van omdat hij het na drie uren nog niet vergeten is.
Het is deze namiddag gebeurt tijdens onze wandeling. Hera en Heros hadden nog maar eens een vers bewoond muizenhol ontdekt. Niks ongewoons, de randen rond de velden krioelen van de muizenholletjes.
Ikzelf was al verder door gelopen en had meer oog voor de laatste zwaluwen die hier nog rondhangen, de meeste zijn blijkbaar al vertrokken, en had even de pups uit het oog verloren. Toen bleek dat ze ver achter gebleven waren heeft ons baasje mij terug geroepen enn me een trainingskoekje laten zien.
Nu dacht die toch wel dat ik naar hem , met zijn trainingskoekje, kwam aangelopen zeker ?
Ik ben hem straal voorbijgelopen naar Hera en Heros toe. Daar was de actie ! Niet bij de baas met zijn minuscuul trainingskoekje.
En daar is m nu ontgoocheld over maar wij denken dat het meer is omdat het vrouwtje hem uitgelachen heeft omdat m daar zo stom stond met zijn koekje en ik hem het nakijken gaf .
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik volgende keer dat koekje wel mee door neem hoor, al is t maar in de vlucht ! Das veel diplomatischer naar t schijnt
t Baasje zal uit zijn pijp kunnen komen de eerstvolgende dagen denken wij als we door de tuin lopen. De appelboom, de late, heeft een flink deel van zijn opbrengst laten vallen, dat dient dan ook al verwerkt te worden.
Ook de tomaten planten hebben vruchten die niet zouden misstaan op een kruispunt om als rood licht te fungeren.
Verder is het onkruid al flink opgeschoten, het gras van het gazon is niet geroeid wegens de droogte, en daarom valt het onkruid beter op.
Dat gras heeft ook al een hele tijd geleden zijn fris groene kleur verloren door de ongenadige zon. Het enige wat nog groen is noemt onkruid !
Nog eventjes voor proviand zorgen in de Super U zegt t vrouwtje en dan zullen we er ens invliegen.
Het liep als een trein vandaag, het liep zelfs als een bijna TGV. We vertrokken deze middag omdat we zoals we deze morgen zegden dat Heros nog naar de dierenkliniek moest voor controle van de operatie wonden.
Nadat de postbode was langsgekomen diende het baasje nog maar eens naar Beerse te rijden. Nu om nog een betaling uit te voeren die niet mocht blijven liggen tot eind maand.
Om half één reden we dus de afrit af, en nog wel in de goede richting, de richting die de GPS madam aangaf. Nu niet dat ons baasje naar die madam luistert, zij mag van t baasje alleentut tut zeggen we op 200 meter van een flitspaal komen, voor de rest zegt het baasje, moet ze zwijgen in alle talen.
In Parijs gaven de borden boven de Périférique aan dat er een ongeval gebeurt was op de snelweg A6b, dat is de snelweg vanaf de Porte dItalie richting Bordeaux, 35 minuten wachttijd in de file
Dan zegt ons baasje foert, we gaan eens kijken aan de Porte d Orleans, dat is maar een anderhalve kilometer verder en de snelweg A6a gaat in dezelfde richting en loopt naast de A6b. Je mag daar 110 km/h rijden en dat heeft het baasje dab ook gedaan . Op de snelweg naast ons stonden ze ondertussen 35 minuten aan te schuiven. chance gehad zegt het baasje, voor t zelfde geld staan ze op ons vak te gapen naar het ongeval
Te kwart na acht zijn we dan de koer opgedraaid in Ferret. Thuis zegt het baasje, we zullen de aanhanger eens lossen terwijl het vrouwtje iets te bikken maakt, nadien zorgt het baasje voor onze x-aantal gangen menu.
Saluukes en tot straks, placht t baasje al eens te zeggen als m weggaat. Zo ook vandaag want we zijn vandaag weer en route richting Frankrijk.
Het hoofdbestuur heeft plannen om een drietal weken ginds te blijven en zo stillekesaan de winter te gaan voorbereiden.
Ondertussen moeten we nog een viertal dagen wachten voor de familie op bezoek komt, daar kijken we toch echt wel naar uit, zeker nu we van ons baasje weten dat haast gans het assortiment van hondensnoepen van de Zoomart met tante Rita meekomt . Het baasje zegt dat die ons rot bederft en daar heeft hij een probleem mee zegt m. Wij in elk geval niet !
Ondertussen heeft het baasje de aanhanger geladen en zijn we haast klaar om te vertrekken, enkel nog een bezoekje aan de dierenkliniek met Heros voor wondcontrole en we kunnen weg.
Deze voormiddag mocht ik mee met het baasje, ik alleen, Hera en Heros moesten bij t vrouwtje thuis blijven. In het begin zag ik het niet goed zitten. Heros is maandagmorgen ook alleen mogen meegaan en die is pas in de namiddag terug gekomen, half suf van een spuit en twee snees in zijn buik.
Maar het ging niet richting Beerse, we gingen de autostrade op en reden toch wel een uur en een kwartier lang, niet naar de dierenkliniek deze keer, oef
Toen we na een lange (?) rit stopten hoorde ik, dadelijk twee honden blaffen. Eén daarvan kwam me wel héél bekend voor. We waren bij ons Hadise en Sammy in Budingen. Was me dat een verrassing. Het was toch weeral twee weken geleden, op de clubmatch, dat we elkaar nog zagen .
Onze baasjes hadden het druk met fotos van het fotoapparaat van Jean-Pierre op ons baasje zijn laptop te zetten. Dan kan hij het fotoalbum aanmaken op het seniorennet.
Er zijn van verschillende portrettentrekkers fotos die in het album moeten komen en J.P. had dan wel twee CDs met fotos geleverd maar ons baasje kon ze niet meer verwerken omdat ze waren aangemaakt met een Apple computer.
Nu kan m verder en als het van de week eens een regenachtige dag is dan kunnen jullie de dag later de clubmatch nog eens beleven via het fotoalbum op het seniorennet.
Terwijl onze baasjes bezig waren heb ik met Hadise en Sammy gespeeld en ook gezwommen samen met Hadise in de vijver, dat is nog eens wat anders dan in de Charente, hier zwommen de Kois tussen onze poten door. Was dat nog eens een speciale sensatie .
En leraar wil op een meisjes school beginnen werken. De eerste contacten met de directie waren uitstekend, alles in orde met diplomas en papieren.
Totdaar alles in orde, er mankeert alleen iets fysisch aan de man. Hij heeft een zenuwtrek op één oog.
De directeur is van mening dat zoiets toch een probleem kan vormen voor een volle klas met meisjes met een constant knipogende leraar
De directeur heeft daar toch een klein probleem mee en maakt de man er dan ook attent op.
Och zegt deze, dat is zo verholpen, als ik een aspirientje neem is dat weg. De directeur vraagt om eens te laten zien of dat inderdaad werkt.
De leraar neemt gaat in zijn broekzak en haalt er eerst een handvol condooms uit welke hij op het bureau van de directeur legt. Uiteindelijk kan hij een aspirientje vinden tussen al die condooms.
Hij neemt een pilletje en plots verdwijnt ook de tic nerveux. De directeur is overtuigd maar heeft toch wel zo een raar gedachte over de condooms. Het is niet gepast dat een nieuwe leraar op een meisjesschool met zijn broekzakken vol condooms rondloopt.
De directeur vraagt daarvoor een verklaring.
Ja zegt de man, heb jij al eens bij de apotheker een aspirientje gevraagd als je constant knipoogt?
Druk voor t baasje, kalm voor ons. Morgen trekken we terug voor een drietal weken richting Frankrijk. Er zijn nog werken in de tuin en aan de bomen. De boontjes zullen wel kunnen geplukt worden, de tomaten zullen al wel verder gerijpt zijn en de zomerprei mag ook worden geoogst.
We krijgen dan nog bezoek van tante Rita, de koekjestante en nonkel Luc. Het baasje vertelt dat hij gisteren nog bij tante Rita is geweest en daar een bomvolle tas heeft zien staan met het goed gekende opschrift Zoomart. Das duidelijk voor ons want bij hen in de familie zijn geen honden of poezen
Ook nichtje An komt met hen mee en nog een vriendin die nog naar onze pupjes is komen kijken toen we nog met zn allen waren.
Het baasje is vroeg opgestaan omdat hij nog met de auto nar de garage moet voor een prulletje dat vrijdag niet kon ingesteld worden en dan boodschappen doen en naar de bank. En dan, als al zijn belangrijke zaken (?) zijn afgehandeld gaat hij ons Hadise nog opzoeken omdat Jean-Pierre nog fotos heeft van de clubmatch die ons baasje kan gebruiken voor het fotoalbum op het seniorennet. J.P. heeft al wel twee CDs bezorgd maar JP werkt met het beste van het beste op gebied van computers, iets met appelen of peren, dat hebben we niet zo goed verstaan maar ons baasje kan er niet mee overweg op zijn PC, dus vlamt m nog maar eens naar Budingen met de laptop om daar Jean-PierresSony kodak leeg te gaan maken !
En dan de aanhangwagen nog laden en donderdagmorgen weg wezen, maar dan zullen we eerst nog met Heros langs dr. Nelly geweest zijn om zijn snee te laten controleren.
Onze Heros broeit alle eieren uit die er onder gelegd worden op dit moment, en dat zijn er nogal wat ! Zo kreeg hij gisteren een nieuw kussen voor in zijn bench, een met teflon doek om niet meer stuk te krijgen, ons baasje zegt dat het een half gepensioneerden salaris heeft gekost, maar we kennen hem, overdrijven is zowat zijn tweede natuur als het hem uitkomt.
Heros heeft vannacht mee boven mogen slapen, iets wat niemand van ons ooit mocht, zelfs Bas niet. Het argument van t baasje was ik ga hem drie dagen en nachten in t oog houden dat m niet aan de wonde likt.
Heros dus mee naar boven om te slapen op zijn nieuw kussen (?) Twee minuten heeft m daar opgelegen en toen lag m gerekt en gestrekt naast het baasje. Het vrouwtje wist waarschijnlijk van het komende scenario af en was al maar naar de logeerkamer getrokken. Ocharme die Heros (?) zo gaat dat dan !
Nu heeft hij, superbrave hond en goed karakter dat hij is, zich heel goed en rustig gedragen. Een keer of twee heeft het baasje moeten ingrijpen omdat hij aan het poetsen was maar voor de rest heeft het baasje hem niet gehoord. Je zou wel gek zijn als je zon kans krijgt en dan nog van uw oren gaan maken. Zo gek is zelfs onze Heros niet.
Vandaag in de loop van dag was er aan Heros niet veel meer aan te merken. Alles verliep zoals anders en het T-Shirt is alleen nog maar verder in de vernieling geraakt. Nu moet het baasje mij telkens tot de orde roepen omdat ik nog steeds mijn pups proper probeer te houden en ik ook aan de wonde van Heros durf te likken en dat mag niet van de baasjes !
Een vrouw van ongeveer 75 jaar rijdt met haar splinternieuwe Ferrari op de E40 tegen ongeveer 35 km/u. Een GTI van de Rijkswacht merkt dit op en zet de moeizame achtervolging in. De Ferrari wordt tegengehouden en een flik stapt uit, benadert de wagen en vraagt om de venster naar beneden te doen.
De flik, die ziet dat het een bejaarde dame is vraagt: 'Madam, u rijdt hier op een autostrade en de minimumsnelheid is hier 70 km/u...'
Madam: 'Ahzo, jamaja, ik zie hier een plakkaat met 'E40' op dus dacht ik dat ik hier maar 40 mocht...' Flik: 'Nenieje madammeken, ge moet hier minimum 70 rijden.' Naast de oude dame zit een oud ventje die rilt als een pasgeboren veulentje... De flik die blijkbaar geamuseerd is door de situatie, zegt: 'Wat is er meneer, gaat het wa te rap voor u?'
Oude man: 'Wilde zwijgen, we komen juist van den E314!!'
Gisterenavond, even voor slapengaan is de roedel nog eens in de tuin geweest om hun plas voor de nacht te gaan maken. Het bescherm VAB T-Shirt had ons baasje naar voor geschoven om niet nat geplast te worden. Bij het binnenkomen was Heros zijn kleding kwijt, stond m terug in zijne blote en stond Hera met het T-Shirt in haar bek.
Het T-shirt zag er toen al uit alsof het al de oorlogen ter wereld had meegemaakt sinds WO II en het T-Shirt van Rambo zag er daar in vergelijking nog uit als een zondagkostuum.
Dat laat het baasje toe van zo zijn twijfels te hebben over al dat dure speelgoed aan ballen, nep-eenden en kiekens dat meestal wel de avond haalt maar dan ook maar één avond de volgende dag is het dan gewoonlijk al onderweg richting verbrandingsoven !
Een rotversleten T-Shirt, PET flessen, afgevallen fruit, een lege emmer,(soms een volle) een borstel,(type straatkeerder) zulke zaken zijn speelgoed voor een Drent. Hoewel, we hebben het Bas en Belle nooit in die mate weten doen zoals dat jonge grut dat hier nu zijn gangen gaat.
Deze morgen hadden wij met Heros een afspraakin dierenkliniek t binnenhof voor een knipje op een cruciale plaats. We hebben er maanden over gedaan voor we een afspraak maakten met Dr.Nelly en Dr. Bart. Destijds met Bas en Belle hebben we ook zo lang gewacht om bij Bas eencastratie te laten uitvoeren.
Bij Heros hebben we gekozen voor een sterilisatie door het doorknippen van de zaadleider. Kwestie van de hormonenhuishouding niet te verstoren en zo zwaarlijvigheid, verandering in de vacht e.d. te voorkomen.
Belle en Hera kunnen nu met een gerust hart loops worden zonder dat er ongelukken gebeuren waar hun zoon en broer voor verantwoordelijk is. Het alternatief was Heros twemaal drie weken per jaar in een hok zetten of hem uitbesteden wat ook geen optie is wanneer we in Frankrijk zijn. Daarom , met lichte tegenzin, deze oplossing na rijp beraad !
Om tien uur zijn we met Heros naar Beerse gereden en t baasje is bij Heros gebleven tot de verdoving was toegediend. Iets na drie zijn we hem dan klaarwkker (?) terug gaan ophalen. Hij heeft bij de dierenkliniek zon doorzichtige trechter aangekregen waardoor t leek dat het baasje net het onkruid aan het sproeien was toen Heros met zijn kop naar de grond liep.
Thuis gekomen bleek die trechter een fantastische aantrekkingskracht te hebben op Belle en Hera.Zo sterk dat we hebben geopteerd voor een oude T-shirt Van t baasje uit zijn VAB Europech tijd. Hij loopt nu met Europech simply the best op zijn rug. Morgen even naar Wim Vos bellen om t vragen wat zoiets opbrengt. Heros moet er toch zon 10 dagen mee rondlopen, da s toch een ruime vergoeding waard is het niet?
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
