Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
03-10-2009
Ambtenaren moppen 1
Ambtenaren moppen 1
NIETS DOEN .
Een ambtenaar staat voor het raam van zijn kantoor. Een collega komt binnen en gaat naast hem aan het raam staan. Ze kijken samen naar de plantsoenarbeiders. Zegt de eerste ambtenaar: "Die lui doen nu al zeker drie uur helemaal niets!"
SLECHT EXCUUS .
Een ambtenaar komt 's morgens te laat op z'n werk.Hij zegt tegen z'n chef: "Ik heb me overslapen, mijnheer".Waarop de chef antwoordt: "Verrek, slaap je dan thuis ook nog?"
Het was druk voor de baasjes gisteren, daarom maar twee berichtjes. s Avonds zijn zij nog gaan stappen zoals zij dat vriendenbezoek noemen, wij hadden thuiswacht.
Maar gisteren namiddag zijn we een extra lange boswandeling gaan maken en voor de tegenstanders van de jachtbelletjes neen we moesten ze niet aan. Als wij zo na een langere periode niet op een ons vertrouwde plaats geweest zijn is het de eerste keren toch zo dat wij dichter bij de baasjes blijven, geen belletjes nodig dus
Het was er toch weer gans nieuw, allemaal nieuwe geuren van bosbewoners en viervoetige bezoekers. We hebben wat af gesnuffeld op de paden en in het struikgewas, andere honden hebben we wel niet gezien, het was nog vrij vroeg in de namiddag en dat scheelt zegt het baasje.
Voordien was ik met het baasje al gaan winkelen als een voorbeeldige huismoeder om voor mijn pups te zorgen. Uiteraard doe je dat dan ook op het voor ons meest geschikte adres de Zoomart op de Gierlesteenweg in Turnhout. Ik mocht/moest dan ook mee binnen om de keuzes te maken om wat wij graag zouden hebben voor het diner. Ik heb alvast maar gekozen voor een super grote zak Pedigree Pal brokken, voor mergpijp koekjes, ook de gedroogde pensstaafjes mocht ik zeker niet vergeten.
Nu waren die laatste niet meer voorradig in grote verpakkingen en t baasje heeft er dan maar besteld voor volgende week. Met het kleine zakje zullen we zuinig moeten zijn zegt het baasje.
Ik kreeg weer alle aandacht in de winkel maar dat was heel normaal zoals ik het winkelkarretje bewaakte en van stand naar stand ging om overal aan te snuffelen en hier en daar eens te proeven. Want dat is iets dat niet mag van het baasje, overal ruiken mag, maar ik moet overal afblijven, tot de baas van de winkel zegt dat ik wel mag proeven en hij mij het eerste koekje geeft. Ik hoorde ook in de winkel dat de baasjes van onze Harry s morgens al geweest waren om hun voorraad op te doen, die zal ook wel niets tekort komen daar in Lichtaart
Is daar toch één assertieve hostess, echt niet op haar mondje gevallen aan t werk.
Bezig met het herboeken van een lange wachtende rij passagiers.
Plotseling duwt en wringt een boze passagier zich zijn weg naar haar desk.
Boos kletst hij zijn ticket op de desk en zegt:
ik MOET op deze vlucht zitten en het MOET eerste klasse zijn!!!
De hostess antwoordt:
Sorry mijnheer, ik zal u met veel plezier helpen, maar eerst moet ik de mensen die voor u waren verder helpen, dus , als u achteraan wil aanschuiven dan zal ik u straks met veel plezier helpen.
De passagier was niet onder de indruk.
Hij vroeg zéér luid, zodat de anderen in de rij achter hem, hem konden horen:
HEBT U ER ENIG IDEE VAN WIE IK BEN!!!
Zonder aarzelen nam de hostess glimlachend haar intercom microfoon :
Mag ik even uw aandacht alstublieft weergalmde haar stem door de volledige vertrekhall, we hebben hier een passagier aan Gate 14, DIE NIET WEET WIE HIJ IS.ALS IEMAND HEM KAN HELPEN OM ZIJN IDENTITEIT TERUG TE VINDEN, GELIEVE NAAR GATE 14 TE KOMEN!!
Terwijl de mensen in de rij achter hem hysterisch begonnen te lachen, liep de man hoogrood op, staarde naar de hostess en riep luidkeels:
FUCK YOU!!
Zonder te verpinken lachte de hostess en zei:
Het spijt me, meneer, maar daar moet je OOK voor aanschuiven .
Praatjesmakers, onnozel mannekes, leugenaars moeten het zijn die vrienden en familie van ons baasje. Ofwel hebben ze hem naar België willen lokken want tot eergisterenmiddag was het hier nog goed weer en zou het nog goed blijven. Awel, ze hebben ons goed liggen !
Niks is er van waar, we hebben onderweg al smos gehad, van die regen waarvoor je normaal de ruitenwisser niet opzet maar met die wisser automaat in de Masjebashi gaat die wisser toch heen en weer en dan zie je helemaal geen lap meer door de Charentaise vliegenspijs op de voorruit.
14° Celsius was het warmste dat de buitenthermometer in de auto aangaf van toen we in Kortrijk België binnen kwamen. Bij vertrek deze morgen stond daar nog 22°, dat scheelt een fleece vest. Drie weken hebben we geen mouwen gevoeld wegens T-shirt weer. Nu staat daar kiekenvlees.
Zolang we in de auto zaten voelde we dat niet, de airco/verwarming regelt dat allemaal automatisch, en zo krijg je de koude in uitgesteld relais.
t Baasje ondervond wel dat het wakker worden hier ook niet van de orde zoals in La Magdeleine , het is grijs, donker, gans anders dan tot gisterenmorgen waar je wakker wordt met de zon in je ogen.
Maar straks mogen we terug naar t bos zegt het baasje, komen we nog eens soortgenoten tegen en dat is ook weer telkens een belevenis die kan tellen !
Dat is wat ons baasje besluit als we thuis waren aangekomen, super brave hondjes die je niet hoort gedurende 800 kilometer. Zelfs bij het tanken zijn ze kalm en is er geen rumoer om uit de auto te mogen voor het tanken gedaan is.
Wij zijn éénmaal gestopt om een poot te heffen om het met Heros te zeggen, sinds een week plast m als een grote. In het begin met een poot zo hoog dat hij bijna omviel, maar nu lukt het comme il faut
Op een bepaald moment horen wij het baasje zeggen tegen het vrouwtje, kijk eens of we ze wel bij hebben en tel ze eens op ons doelend. Zo rustig zijn we geweest.
We zijn Parijs nog eens gepasseerd langs de westkant. Dan kan je zeggen k ben in Parijs geweest Je ziet de Eiffeltoren vrij dichtbij, je ziet van ver de Sacré Coeur, je gaat over de Seine en je passeert het Stade de France Hiervan zou de Cis, baasjes maat, zeggen daar zie de Sjotplein van Parijs gewoonlijk heeft m het wel over de Sjotplein van Vorselaar maar wie merkt het verschil ?
Dan rij je prima voorbij wereldsteden en alles gaat goed en dan kom je aan zon pijp onder t Scheld en dan kan je zon 7 kilometer daarvoor al beginnen aanschuiven in vier rijen !
Het zal zo eens dik tijd worden dat de politiek wakker begint te worden, vorige maal hebben we hetzelfde gehad op de ring rond Brussel. Willen ze niet of kunnen ze niet die politiekers ? Tijdens de verkiezingsstrijd nochtans
Kan je wachten tot we terug in Vosselaar zijn voor het bericht over de thuisreis ? t Zal wel moeten zegt het hoofdbestuur want zolang er geen internet aansluitingen aan de praatpalen van de snelweg zijn zal er moeten gewacht worden.
t Baasje hoopt om half negen de GPS te kunnen instellen . Niet dat hij de weg naar huis niet meer weet, zelfs wij kennen de weg al, maar die Franse polissen zetten te pas en te onpas van die bakken met een vensterke en een flits in de middenberm.
En dan mag die madam van TomTom nog eens iets zeggen tegen het baasje, liefsttweehonderd meter op voorhand zodat we niet alle moeten dichtsmijten om onze Euros een beetje te sparen.
Vanavond het reisverslag deze paginas nog efkes wachten dus !
Rond sluitingstijd staat een agent bij een café te wachten , om te zien of hij nog wat mensen kan betrappen die met een slok of twee teveel op achter het stuur willen kruipen.
Op een gegeven moment strompelt er een vent zo blauw als een balletje en stom lazarus de kroeg uit, struikelt over de drempel, schopt de kat, hangt enige tijd aan een paal, zwalkt dan rond over de parkeerplaats, probeert zijn sleutel op 5 verschillende auto's uit in alle gaatjes vooraleer hij zijn eigen auto gevonden heeft en is nog zeker 10 minuten bezig om zijn sleutel in het deurslot te krijgen .
Alle overige bezopen bezoekers zijn intussen al lang en breed zwalkend vertrokken, maar de agent heeft enkel oog voor deze ene dronkelap.
Eindelijk lukt het hem om in de auto te komen .
Als hij uiteindelijk al startend, hortend en stotend met de auto wil wegrijden, laat de agent de bestuurder stoppen om een blaastest te ondergaan.
Zelfs na meerdere pogingen en andere batterijen geeft het apparaat nog steeds 0,0 promille aan.
De agent vraagt stom verbaasd aan de man hoe dat in 's- hemelsnaam mogelijk is, waarop de man antwoordt:
Nu blijkt uit de reacties dat men denkt dat Heros de wereldkampioen vernielzucht met voorsprong is. Dat is echter niet zo, het is hoofdzakelijk zijn kussen in de bench dat er telkens aan moet geloven.
Met andere zaken vernielen is hij de minst vernielzuchtige van de drie. Het is Hera die een voorliefde heeft voor bloempotten en planten, zet niets tegen de grond of laag geplaatst of ze is er mee weg. Je kan je planten dan ergens gaan zoeken in de tuin en meetsal ligt er in de buurt dan ook nog een deel stuk gebeten plastic of een kapotte bloempot.
Hera heeft nu ook ontdekt dat de baasjes steigeren wanneer ze van die brokken compost mee binnen wil brengen, met wormen en al erin uiteraard ! Ze heeft dat al snel gemerkt toen het baasje die compost aan het verdelen was over de open plaatsen van de moestuin.
Het baasje was er nog niet mee klaar of er lag al een brok compost in de living...
Ikzelf ben de specialist in al wat zachte plastic is. Speelgoedbeestjes, bijtringen, zaken die het liefst van al ook nog piepen. Zo kan iedereen horen dat ik mijn woede weer aan het koelen ben op pieperij. Zelfs een onverwoestbare Kong vertoont al een scheur omdat dat laatste snoepje er maar niet uitkwam
Het baasje was alleen maar wat teleurgesteld deze morgen omdat hij dacht dat Heros er nu wel overheen is met dat vernielen, niet dus, en hij zal nu de winter moeten doorkomen op zijn tapispleinke. Want voor de rest is dat best een heel braaf bijna pupje af !
Je geraakt er de tel bij kwijt, het aantal kussens en of dekens in de bench van Heros loopt al in de tientallen. Alles wat je hem geeft om op te slapen moet in de vernieling, zo lijkt het toch.
Nu gisteren namiddag gaf het baasje hem een kussen uit een ligzetel waarvan een onderdeel gebroken is en dus is de zetel verhuisd naar de dechêterie (containerpark) en het kussen lag er dus toch maar ongebruikt.
Deze morgen kan het baasje terug naar de dechêterie, nu om het kussen weg te brengen. Heros heeft zich vannacht weer eens goed verveeld denken we, of wil m niet op een zacht warm kussen slapen ? Hij zal het eens moeten uitleggen.
Al enkele weken sliep hij op een stuk vasttapijt dat het baasje voor de bench op maat maakte en dat liet hij op enkele stukjes te na gesproken heel. Nu dat het toch kouder gaat worden dacht het baasje van hem te plezieren met dat kussen, maar mister Heros wil koud en hard liggen.
Hera van haar kant die ligt nu al een half jaar op hetzelfde kussen. Toen hebben ze beiden hetzelfde kussen gekregen, dat van Heros is al lang de verbrandingsoven van de vuilophaal dienst gepasseerd.
Ikzelf doe nu toch ook al meer dan een jaar met mijn kussen in de bench. Een familietrek is het dus niet die vernielzucht.
Even voor we naar Frankrijk kwamen kocht het baasje een stinkend duur kussen in de Zoomart voor hem. Een kussen in een soort dekzeilstof, zo ééntje dat weerstand kon bieden aan Drententanden en gebit. Daar wil nu geen van de drie op liggen, waarschijnlijk omdat het in plaats van een synthetische watten vulling een bolletjes vulling heeft. t Baasje is er al op gaan liggen om het voorbeeld te geven maar niks helpt
Ondertussen zal het baasje maar terug een stuk vasttapijt op maat snijden want het vorige is ook met de vuilkar gisteren opgehaald.
Spulletjes die normaal buiten staan worden binnen gezet, preien uit de tuin worden in ganse rijen gerooid, tafels en stoelen verdwijnen in de schuur en kroon op het werk, de aanhanger zijn ze weer aan het laden.
Er staan al een paar bakken gereed met afgevallen appelen, die zullen voor de Stan bestemd zijn. Stan is de ezel van ozze Dré, baasjes broer en ook eigenaar van Yndhy, de boxer. Ozze Dré heeft het baasje ook verteld dat Stan ook heel graag walnoten eet maar dat is dik gelogen want het is voor hemzelf. t Baasje zegt dan, het is juist, het is voor nen ezel maar wel voor een die met ne Scania rijdt.
t Baasje vertelt ons dat we moeten doen wat we nog van plan waren want donderdag gaat het weer richting noorden. De auto is ook al proper gemaakt, zowel van binnen als van buiten. Dat in combinatie met een geladen aanhanger..dan kan dedonderdag niet ver meer zijn !
WAAROM IK MIJN SECRETARESSE ONTSLOEG Ik werd 's morgens gedeprimeerd wakker, omdat het mijn verjaardag was en ik dacht: Alweer een jaartje ouder. Nadat ik me had gewassen en geschoren ging ik richting ontbijt met de gedachte dat mijn vrouw me met een dikke kus zou feliciteren. Aan tafel zat mijn vrouw zoals gewoonlijk de krant te lezen en zei geen woord. Ik schonk me zelf een kop koffie in en dacht bij mezelf: Ze is het vast vergeten maar zo meteen komen de kinderen en die zingen samen 'Happy Birthday' en komen met een leuk cadeautje. Genietend van de koffie wachtte ik op de kinderen. Uiteindelijk kwamen de kinderen: Ook niets! Op kantoor aangekomen begroette mijn secretaresse me met een glimlach,feliciteerde me met mijn verjaardag, gaf me een zoen en haalde een kop koffie. Ik begon me al een stuk beter te voelen. Later in de morgen kwam mijn secretaresse op mijn werkkamer en zei : Je bent jarig vandaag, zullen we samen gaan lunchen? Met de gedachte dat ik me dan nog beter zou gaan voelen zei ik: Dat is een goed idee, waarom gaan we niet naar een leuk tentje buiten de stad in plaats van de gebruikelijke McDonalds. Op weg terug naar kantoor zei mijn secretaresse dat het vandaag niet druk was op kantoor en ze stelde me voor om mee te gaan naar haar flatje om nog wat te drinken. Dat klonk goed, dacht ik en mijn humeur begon aardig op te klaren. Na een paar drankjes zei ze tegen mij: Neem me niet kwalijk, ik wil even wat makkelijks aantrekken, ik ben zo weer terug. Wauw, dacht ik, en niet alleen mijn humeur werd opgebeurd. Na een paar minuten ging haar slaapkamer open, ze kwam binnen met een grote verjaardagstaart en in haar kielzog volgden mijn vrouw en kinderen en een heleboel vrienden en familie . ................ en ik zat op de bank met alleen mijn sokken nog aan.
Een blik op de voorraadketel enkele weken terugwas duidelijk, met nog 10 cm mazout in de ketel gingen we de winter niet doorkomen. En wachten tot het hoognodig is vindt ons baasje ook maar niks.
Dus heeft Ria, weet je nog, ons Belgisch gemeenteraadslid in La Magdeleine,even gebeld naar de Weldom om voor ons beiden Fioul te bestellen. Als je het met meer dan 1000 liter besteld is het goedkoper. Das zo in België en in Frankrijk doen ze ook mee !
Volgens Ria zouden ze dinsdag of woensdag langskomen met de vrachtwagen. Gisteren in de late namiddag waren ze er echter al. Die hebben toch niet gedacht dat wij hier zaten kou te lijden zeker, terwijl het buiten makkelijk 30° Celsius haalt ?
Laat ze dan snel zijn bij Weldom, er zijn firmas hier in Frankrijk, en niet de kleinste zoals France Telecom e.a. Oranges/Wanadoos die daar een puntje aan kunnen zuigen !
Vorige maal heeft het baasje ook bij Weldom mazout besteld en hij herinnert zich dat toen ook de hoorn nog maar juist op het telefoontoestel was gelegd toen de vrachtwagen al kwam voorgereden.
Zo zie je maar, niet altijd sakkeren op die Fransen Hier blijkt dat er ook andere zijn !
Het baasje heeft de belletjes gekocht om ons te kunnen lokaliseren wanneer we vrij mogen lopen in het bos wanneer we terug in Vosselaar zijn.
Er is teveel struikgewas in het bos en wanneer we op vijf meter van de paden zijn zien de baasjes ons niet meer. Ze weten dus ook niet waar we ons ergens bevinden en dat vinden ze niet prettig, daarom de belletjes enkel in het bos !
Belle gaat te veek achter de konijnen aan en dan zit ze regelmatig in de fabriek van Janssen Pharmaceutica en daar is ze niks verloren. Dan weet het baasje dat m nog eens een keer de afsluitdraad moet oplichten om haar terug aan de goede te krijgen !
Gisteravond werd ik op weg van het café naar huis aangehouden door de politie. 'Alcohol-controle; papieren!' snauwde de agent. Ik gaf hem de papieren. Heeft u gedronken?' vroeg hij. Ik zei: ' Ik heb geen druppel alcohol gedronken.'
Agent: 'Ok, een kleine test. Stel, u rijdt in het donker op straat en er komen u plotseling twee lichten tegemoet, wat is dat?' Ik: 'Een auto.' Agent: 'Tuurlijk, maar welk merk? Een Mercedes, een Audi of een BMW?' Ik: 'Weet ik veel!' Agent: 'Dus toch gedronken?' Ik: 'Ik garandeer u dat dat niet zo is!!'
Agent: 'Ok, nog een test: Stel u rijdt in het donker op straat en er komt u plotseling één licht tegemoet, wat is dat?' Ik: 'Een motor!' Agent: 'Tuurlijk, dat klopt, maar welk merk? Een Honda, een Kawasaki of een Harley?' Ik: 'Weet ik veel!!!' Agent: 'Dus toch gedronken?'
Ik werd langzamerhand kwaad, dus ik vroeg: 'Zo, meneer de agent. Ook een vraagje: er staat een vrouw langs de weg. Ze is schaars gekleed, draagt een mini-rokje, netkousen en hoge naaldhakken. Wat is dat?' Agent: 'Da's duidelijk, dat is een prostitué, oftewel plat gezegd een hoer!' Ik: 'Tuurlijk, klopt, maar welke? Uw dochter, uw vrouw of uw moeder?'
Sinds gisteren hebben we geen blauwe of rood halsbandje meer aan. t Baasje heeft de jachtbelletjes aan die halsbandjes vastgemaakt.
Nu is het niet de bedoeling van 24 op 24 met zon rammelend spul aan onze nek te lopen, wij en de baasjes zouden er stapelzot van worden. Daarom heeft het baasje ons de metalen traininghalsbanden terug aan gedaan. Het blauw en rood halsbandje gaat dan aan als t nodig is in het bos dus.
Of het zo gaat blijven betwijfelen we want het baasje heeft zich al vergist met mij en Heros, als m een blauw halsbandje zag wist m dadelijk dat het Heros was. We gelijken nu ook zo sterk op elkaar. Het zijn niet alleen vreemden die zich in ons vergissen, ook het hoofdbestuur hier heeft er soms last van.
Gisteren kreeg Belle naar haar voeten omdat zij aan de afsluiting stond te blaffen naar iets. Ik stond evenwel vlak achter het baasje en het was Heros die van zijn g*t stond te geven ! Eerlijk is anders, naar uw voeten krijgen omdat de baasjes zich vergissen en dat nog door hun eigen stomme schuld.
Wij willen onze halsbandjes terug en zonder belletjes ! (zou een nieuw te vormen actiegroep een oplossing zijn ?)
Ze zijn alle drie in hetzelfde bedje ziek, maar vandaag spant Heros de kroon, juist na de middag zijn we al een rondje gaan wandelen en lopen we toch knal op een nestje jonge katten zeker, chatons noemen ze dat hier.
Jonge poezen of chatons, voor ons hetzelfde ! daar moeten we achteraan is ons oordeel. Die vliegen alle kanten uit en vermits wij maar één kant tegelijk uit kunnen ontsnappen ze dus allemaal Weer niks dus, maar we hebben toch ons werk gehad met opzoeken waar ze gebleven waren.
Dat zoiets energie vraagt spreekt voor zich en toen we eindelijk terug thuis waren hingonze tong uit onze beken waren we pompaf. Blij waren we dat we in ons badje konden duiken om wat verfrissing op te doen. Tot zolang ging alles goed maar toen is Heros in het stof gaan rollen en dat was er nu net iets over voor het baasje. Die is snel naar binnen gelopen om de deur te sluiten zodat dat vetlapje niet in de zetel kon gaan liggen in die toestand !
Het is ons baasje gelukt en vermits we ons soms gedragen zoals de drie musketiers één voor allen, allen voor één zijn we met zn drieën een half uur buiten gebleven tot we terug droog waren. Het baasje heeft ons dan eens op de zij geklopt om zoals op een tapijt om het stof uit onze vacht te krijgen.
Uit het dagboek van een jonge, moedige vrouw , op cruise in de Antillen....... Dag 1: Ik heb er weken naar uitgekeken om deze schitterende reis te kunnen maken. Ik heb al mijn mooiste kleren ingepakt. Ik ben helemaal opgewonden Dag 2 : Héél de dag op zee. Ik heb dolfijnen en walvissen gezien. Wat een prachtige vakantie. Vandaag heb ik de kapitein ontmoet. Het is een knappe man. Lijkt op Brad Pitt. Dag 3 : Ik heb een beetje gesurft en ik heb leren golfen. De kapitein heeft me aan zijn tafel uitgenodigd voor het diner. Het was een hele eer en ik heb me héél goed geamuseerd. Het is een heel aantrekkelijke en attent volle man met prachtige blauwe ogen.
Dag 4 : Ik ben naar het casino op het schip geweest en ik heb veel geluk gehad. De kapitein heeft me uitgenodigd om in zijn hut te lunchen. Een werkelijk uitmuntende maaltijd met kaviaar en champagne. Hij heeft me gevraagd om de namiddag samen door te brengen in zijn hut maar ik heb geweigerd. Ik heb hem gezegd dat ik mijn echtgenoot niet wou bedriegen. Dag 5 : Ik ben weer naar het zwembad gegaan en na een tijdje heb ik besloten om de rest van de dag door te brengen in de pianobar. De kapitein heeft me daar gezien en hij heeft me uitgenodigd om samen een glas te drinken. Het is werkelijk een zeer charmante man. Hij heeft me gevraagd of ik de nacht in zijn cabine wil doorbrengen. Ik heb geweigerd. Hij heeft gezegd dat hij het schip zal laten zinken als ik niet van gedacht verander.
Dag 6: Vorige nacht heb ik 1600 mensenlevens gered. 4 keer zelfs.......
Gisteren bij de aankoop van de jachtbelletjes heeft t baasje van de winkelier een catalogus meegekregen. Een dik boek waar volgens de inhoudsopgave 5360 verschillende artikelen zijn opgenomen op 448 paginas. Dat is zo ongeveer iets als de nieuwe Belgische witte telefoongids of de cataloog van Ikea.
Maar de laatst vernoemde boekdelen bevatten heel wat vreedzamer artikelen dan wat ons baasje gisteren kreeg. Als t niet is om dood te schieten (we wisten niet dat er zoveel verschillende geweren bestonden, en dan staat er nog geen Kalasjnikov in !) dan is het toch om dood te steken met messen allerlei. Een mes om de keel over te snijden, te villen, om op te plooien, gekartelde en vriej scherpe, korte en lange, ge noemt het en t staat er tussen.
En tussen al die moordtuigen staan daar onschuldige belletjes voor om aan hondenhalsbanden vast te maken. Maar dan staan er enkele blzn verder ook weer van die apparaten die elektrische schokken geven als we iets verkeerd doen.
Iets verder staan dan toch ook weer mooiere zaken als jassen, pulls, broeken, botten (laarzen voor de NL lezers) hoeden en klakken (NL petten) Om de catalogus af te sluiten hebben ze nog dozen vol met kogels, cartouches, scherp of losse flodders, in kleine doosjes en in familiepak. Cartouches met veel bolletjes, tot en met één bol, das voor de sangliers zegt het baasje, voor ons lijkt het meer voor olifanten. Alles samen is het een kleurrijk geheel al die cartouches zo bijeen want elke soort heeft dan weer zijn eigen kleur. Het kan natuurlijk niet dat een jager de verkeerde neemt en een eend schiet met zon zwaar geval. Dan heeft m gelijk kip kap eend of alleen nog wat losse pluimen .
Als alles normaal was geweest dan stond hier nu een bericht over Barrobjectief een jaarlijkse openlucht fototentoonstelling in het piepkleine dorpje Barro, juist achter Ruffec.
Hera was mee, dat gaan we telkens doen wanneer we ergens naartoe gaan want zo goed ze gesocialiseerd waren toen ze 2 maanden waren, zo slecht is het nu. Alle dagen wandelingen in de velden met als enig gevaar éénmaal in de week moeten oppassen voor een auto en tweemaal in het jaar voor een landbouwmachine dat lukt dus van geen kanten als we eens t stad ingaan.
Bedoeling was enkele portretjes te nemen van de portretjes maar dat was buiten de batterij van t kodakske gerekend. Plat als een vijg . Geen portretjes van portretjes dus.
Op de terugweg zijn we dan maar langs Ruffec gereden om daar in de winkel voor jacht en visvangst eindelijk drie jachtbelletjes te gaan kopen. Niet dat we nu dadelijk gaan jagen, want dan had het baasje beter een schietijzer gekocht, of een jachtvergunning gaan halen.
Jachtbelletjes, om te horen waar we zitten in het bos als we terug in België zijn, of we nog in t bos zijn of onder de afsluiting van de fabriek geslibberd zijn. Of we voor of achter de baasjes zijn. Dat de baasjes kunnen horen waar we zijn.
De man in de winkel toonde het baasje ook zon elektronisch marteltuig dat stroomstoten geeft als we te ver weg zijn . Het baasje heeft gezegd dat zoiets nog niet in vraag komt en dat zoiets eigenlijk moest verboden worden. De man was daar mee akkoord maar er was vraag naar en dus moest hij het in stock hebben Niet voor ons dus !
Van zo vlug we terug zijn gaan de belletjes aan de halsbanden en gaan ze in Vosselaar klagen over die rammelende honden van de Jan
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
