Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
17-07-2008
En toen waren ze nog met zeven...
En toen waren ze nog met zeven
Deze morgen zijn nonkel Luc samen met Joris en Glenn terug richting regen vertrokken. Luc is gisteren langs gekomen om die neefjes die op te halen. Zondag waren die hier aangekomen als last minute gasten en zouden maar enkele dagen blijven. Wij verwachten rond vier uur een telefoontje van uit Belgen/regenland dat zij netjes zijn aangekomen.
Ook de gasten die gisteren gearriveerd, zijn blijven nog enkele dagen zodat we heden nog met zijn zeven zijn, en daar zijn wij, de Drenten, nog niet bij inbegrepen.
Dat zijn voor ons toch wel topdagen, veel volk over de vloer = veel kliekjes te rapen aan tafel. Een tent verkennen op het onverwachts en eens grondig doorsnuffelen. Veel aaien over t hondenkopje. Iedereen die met ons wil spelen met de bal. Dat zijn leuke dingen voor een Drent
Dat zijn de hoofdkleuren hier van de omgeving, goudkleur van het graan dat dit jaar in overvloed gezaaid is. De krant Charente Libre heeft het vandaag nog in het nieuws, meer dan 12% meer dan vorig jaar. Met de gestegen graanprijzen in het achterhoofd kunnen we besluiten dat de Charentaise boeren goed boeren dit jaar.
Ook de zonnebloemen staan nu in volle bloei, op enkele velden na, die later gezaaid zijn allicht, is de Charente nu knalgeel gekleurd door de bloemen, als je dan voorbij het veld bent, kleurt het weer groen als je tegen de achterkant van de bloemen kijkt. Het is prachtig die lappendeken, gezien vanuit de lucht moet het allicht nog mooier zijn.
Het is daarom misschien ook dat de patchwork club hier zoveel succes en aanhangers heeft, zij vinden hun inspiratie zomaar in de natuur. Of zou het aan de Belgische voorzitster van de patchwork club/raadslid in de gemeenteraad hier liggen. Ria zal zich nu wel aangesproken voelen als ze dit leest, en zij is een trouwe lezeres van dit blog, dat weten we
t staat er maar wat eenzaam onder de kersenboom. De vorige jaren stonden ze er met vier, soms vijf. Dat was het moment dat de jeugd uit de familie naar de nonkel en tante in Frankrijk trokken.
Tijden veranderen, de ene moet werken , de andere trekt naar Italië, nog een andere gaat dit jaar nog een boeleke kopen. Joris en Glenn de huidige bewoners van het tentje hadden samen verlof terwijl de lieven moesten werken en hadden de gelegenheid om met Bart samen tot bij ons te komen. Morgen gaan ze terug naar België en is ook dit last minute bezoek voor hen weeral afgelopen.
t Zal dan nog eenzamer zijn onder de kersenboom, moest die boom kunnen denken, hij wist niet wat er gaande was dit jaar
Bart en Jo zijn deze morgen vertrokken voor nog enkele dagen Bretagne, niet vooraleer ze een decadent ontbijt hebben genomen. Bart was gisteren op Ile d Oleron en als je daar passeert zonder oesters mee te brengen dan lust je geen oesters (en wat heb je dan te zoeken op Oleron?) of zoals die jonge gasten zelf zeggen dan is er een hoek van jeaf
Door de GPS en file problemen op de terugweg waren die oesters blijven liggen, wel lekker fris onderaan in de koelkast, maar die moeten gegeten worden en dat doe je het liefst in compagnie.
De baasjes hebben dan maar geholpen, na eerst een paar gewone boterhammetjes te hebben gegeten. Er lag nog een fles Cava in de koelkast en die hebben ze dan ook maar niet laten bederven.
t Baasje vertelt nu dat zoiets decadent is maar hij heeft er toch maar lekker van genoten. Belle is met een oesterschaal gaan lopen en t baasje heeft de oesterschaal later teruggevonden in de tuin. De sluitspier van de oester was er wel volledig uitgegeten. Belle lust nu ook oesters !
Ondertussen zijn Bart en Jo onderweg naar t Noorden (Bretagne en Normandië) en dus ook naar de regen en de kou, wij weten wel waar het goed is en blijven stillekes hier
Rare titel misschien die wat verklaring vereist. Als t baasje nu het volgende schrijft is dat voor iedereen duidelijk: ***restaurant. Een drie sterren restaurant.
***dag betekent dus een drie sterren dag waarmee het baasje wil zeggen een uitstekend mooie dag, met voor elke ster een maaltijd die we buiten hebben kunnen nemen. Wij hebben dus op de nationale feestdag van ontbijt tot avondmaal kunnen buiten eten.
Bart en Jo waren op uitstap gegaan naar Ile d Oleron om eens te gaan snoepen van de wijd en zijd bekende oesters en zeevruchten. Zij zouden om acht uur terug zijn maar en file op de brug tussen Ile d Oleron en Marennes bezorgde hen direct driekwartier vertraging. Als de GPS dan ook nog eens tilt slaagt ( waar hebben we dat nog gehoord) of je de verkeerde kant uitstuurt heb je het spek aan je been en is de hond over tafel geweest. Hier ten huize is dat natuurlijk spreekwoordelijk, wij zijn net opgevoede Drenten, wij zouden zoiets nog niet durven ! ( hier heeft het baasje getwijfeld tussen een uitroepteken en een vraagteken).
Bart en Jo hebben toch nog wat te eten gekregen, t vrouwtje kookt nogal royaal als er gasten zijn. Je hebt uiteindelijk grote en kleine eters en je kan maar beter zeker zijn, wij zijn er trouwens ook nog om te helpen
Joris en Glenn hebben samen met het baasje Tour gekeken omdat het ten 1° te warm was in de zon, ten 2° het een spannende Pyreneeënrit was, en ten 3° omdat Evans de gele trui kon veroveren en Cadelleke rijdt dan toch ook voor een Belgische ploeg. De baasjes gebruiken nu alleen nog de familie naam van Evans omdat, telkens ze Cadelleke zegden ons Belleke kwam aangelopen, fonetisch trekken de namen dan ook nogal op elkaar.
Gisteren hadden er dorsfeesten plaats in Sigogne, hier zon halfuurtje vandaan. De pas aangekomen neven hadden belangstelling om eens een bezoekje te brengen. De rit naar La Magdeleine was blijkbaar nog niet lang genoeg om hen te vermoeien.
Er werd wel gedorst maar de nadruk lag voornamelijk op het gebruikte materiaal uit het prille begin van vorige eeuw. Een dorsmachine, volledig in hout, werd aangedreven door een werkende mobiele stoommachine, oude tractoren in onberispelijke staat gerestaureerd, old-timer autos en handgereedschap vielen er te bewonderen.
Bart en Jo kenden chi-chi niet en wilden zich gelijk een portie kopen, ondanks de waarschuwing van de baasjes dat het spul ontzettend zwaar op de maag ligt. De baasjes hebben gelijk gekregen, er is een halve portie op de parking achtergebleven, en dan hadden wij beiden met onze sterke magen al geholpen.
Voor de baasjes was het een geslaagde uitstap maar voor ons Drenten met onze fijne speurneuzen waren het allemaal grote, rokende en stinkende machines die ons maar weinig konden bekoren. Daar stond dan weer tegenover dat er genoeg andere honden waren. Wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens grondig kennis te maken terwijl de baasjes de machines bewonderden
We hebben de nationale Franse feestdag in alle kalmte gevierd, zoals de Fransen zelf allicht. Het zwembad nog eens stofzuigen was wel hoognodig. Als de buren met hun grote machines colza en graan beginnen oogsten sta je er van versteld wat stof er in de lucht hangt. Op het zwembad drijft dan een grijze film en de zwaardere deeltjes zakken naar de bodem. t Is geen zicht en t baasje heeft dat dan maar snel verholpen.
De dagelijkse wandeling gaf dan weer een verrassing, ook dat andere colzaveld was gedurende de nacht gemaaid en dus zijn ook daar die venijnige stoppels opgedoken. Het was flink warm en we hebbende baasjes maar alleen over de weg laten lopen. In het zonnebloemenveld was het veel frisser in de schaduw. Er zitten ook meer vogels in de zonnebloemen velden, dus ook meer poezen die op de vogels azen. Als we er zo een ontdekken, dan is het natuurlijk kermis voor ons.
De baasjes zien er niks van, soms horen ze het wel aan ons geblaf dat we weer een kat ontdekt hebben. Het probleem is gewoonlijk dat die katten zo snel zijn en altijd de verkeerde richting uitlopen. Als die kat dan een boom ingespurt is staan we daar te koekeloeren en kunnen op zoek naar de baasjes. Soms moeten we driekwart van het veld rond om de roedel terug volledig te maken. Stomme katten denken wij zo
14 juli, de dag dat de Fransen de bestorming van de Bastille herdenken. Dat was de aanzet tot de Franse revolutie in 1789. Vorige week vroeg ik nog aan een Franse kennis of hij ook wist wat er gebeurd was op 14 juli 1790 kon hij daar geen antwoord op geven. Toen ik hem vertelde dat ze dan het eerste bal van de oud-strijders hebben gevierd kon hij er maar matig mee glimlachen. 14 juli is immers een serieuze aangelegenheid.
Het openbare leven ligt haast volledig stil, je kan s avonds naar het bal populaire en naar het vuurwerk, of naar de grote défilé op de Champs Elysee. Het laatste in Parijs, de twee eersten in haast elk dorp.
Veertien jaar geleden waren de baasjes samen met mij in Parijs op veertien juli. t Vrouwtje wou van de gelegenheid gebruik maken om ook naar het vuurwerk te gaan kijken. Omdat wij op terugreis naar België waren en toevallig daar waren, wisten we ook niet waar het vuurwerk zou afgestoken worden. t Baasje wist de oplossing, we trokken met zijn drieën naar Montmartre en zouden van aan de Sacré Coeur naar het vuurwerk gaan kijken. De heuvel van Montmartre is immers het hoogste punt van Parijs.
Nu waren er toch naar schatting zon honderdduizend Parijzenaars en toeristen die op hetzelfde idee gekomen waren en moesten wij tussen al die toeschouwers de trappen op naar de kerk op de heuveltop. Nu zijn die Parijzenaars op 14 juli totaal geschift, ze steken zelfs vuurpijlen af die ze tussen de voegen van de trappen steken en dan afsteken. De vuurpijlen vlogen mij dus letterlijk tussen de poten door. t Baasje heeft mij, toen 8 maanden oud en nog flink wat lichter, opgepakt en mij als het schaap bij goede herder op zijn schouders gelegd.
Wij zijn onder commentaar in vele talen zoals der arme hund, look that poor dog enz. maar snel de trappen terug afgedaald en hebben het vuurwerk achter ons in de achteruitkijkspiegel van de auto gezien toen we Parijs buitenreden
Sindsdien heb ik het niet meer zo met vuurwerk en alles wat te hard knalt. Het was niet het beste idee ooit van de baasjes
Het baasje herinnert zich ook nog dat bij terugkomst aan de auto er een papiertje onder de ruitenwisser stak met de uitnodiging om een boete wegens stationnement gênant te komen betalen op het politiekantoor. t Baasje heeft dat nooit betaald maar het papiertje steekt nog steeds als bladwijzer in de inmiddels verouderde reisgids van Parijs.
Deze namiddag zijn de gasten aangekomen. Ze zijn vanmorgen in Turnhout om zes uur vertrokken en om half twee hier aan de poort gestopt. De afstand van 820 kilometer in zeven uur en een half, dat noemen we goed gereden Bartje.
Ondertussen worden bagage uitgeladen en een tent opgesteld in de tuin. Joris en Glenn houden van kamperen en hebben hun tent opgesteld in de schaduw van de grootste kersenboom. Dat is tevens hun traditionele plaats, het is er rustig en ver van nonkel en tante. Niet dat oudjes zich veel bemoeien maar toch ze houden van hun vrijheid. Dat ze dan 80 meter moeten lopen voor het toilet nemen ze er maar bij.
Belle heeft ondertussen die jonge gasten proberen moe te maken met haar bal. Er is meer achter Belle aangelopen dan dat Belle achter haar bal gelopen heeft. Wie het meeste uihouding toonde moet niet gevraagd worden
Je merkt het eraan dat de bouw met verlof gegaan is. In gans Frankrijk in de richting Noord-Zuidstonden er kilometer lange files. Vanaf Dijon op de A7 tot in Perpignan en op de A10 richting Bordeaux ging het soms stapvoets richting zon.
Ook bij ons beginnen de gasten toe te stromen, allen familie of de beste vrienden komen eens kijken hoe nonkel, tante , broer en schoonzus, of gewoon Jan & Simonne het dit jaar stellen in hun zuiders oord.
De week die volgt zal de drukste van het jaar worden, we hopen nu maar dat het weer wat mee wil werken. De vooruitzichten zijn niet slecht maar echt warm met de normale juli temperaturen zal het niet worden.
Wijzelf, Bas en Belle zitten er ook niet mee in, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, in Drententaal vertaald: hoe meer volk over de vloer, des te meer er te rapen valt aan tafel, en hoe meer we vertroeteld worden. Mooie vooruitzichten toch
Gisteren was ze ons nog maar eens kwijt. Onze ontdekkingsreizigster was nog maar eens achter iets aangegaan in het zonnebloemenveld. Voor t baasje en Bas geen reden tot ongerustheid, zij komt wel terug is de ervaring.
Zo blijkbaar niet voor Belle zelf, zij was aan een totaal andere kant uit het veld gekomen en zag de rest van de roedel niet ! Nu zijn die velden hier van een iets grotere afmeting dan de Kempense velden. Als je dan nog de verkeerde kant uitloopt heb je nog geluk dat het baasje af en toe eens roept en in zijn handen klapt. Dan heb je toch iets waarop je je kan oriënteren.
Komt ze uit de bocht gevlogen aan het einde van het veld, vanuit een andere weg, toch zon tweehonderd meter ver, alsof ze de d achturenmojjer *achter zich heeft. Je merkt het dadelijk aan gans haar houding dat ze blij is van ons te zien, de eerst volgende twintig meter blijft ze dan bij Bas en t baasje. En daarna is ze terug foetsie, het veld in
Bas en Belle
* d achturenmojjer,Turnhouts voor iets dat niet bestaat maar in t AN moet klinken als de achturenmoeder. Een begrip waar ze in onze jonge tijd de kinderen mee bang maakten. Als je niet voor achten thuis was kwam dachturenmojjer en die nam je dan mee. Tijden veranderen, nu is dat in Turnhout voor de -12 jarigen waarschijnlijk den twaalfurenpollis geworden.
Even duidelijk maken voor de niet ingewijden. Het artikel van gisteren over het HD onderzoek van Belle gaat niet over een ziekte van Belle. Integendeel, Belle is kerngezond en in de fleur van haar leven !
Het HD-onderzoek is samen met het PRA-onderzoek een voorbereiding om volgens de normen van de rasvereniging een nestje puppys te hebben. Het is ook een vorm van zekerheid voor de baasjes van Belle en de toekomstige eigenaars van een pup dat ze zon maximaal mogelijk gezonde pup krijgen.
Er is ook al onderzoek gedaan inde stamboom van Belle naar eventuele dragers van epilepsie bij Belles voorouders. Daar is in elk geval geen spoor van te vinden, bij geen van de Belgische Drenten trouwens ons bekend.
De baasjes zijn best tevreden over de gezondheidstoestand van onze kleine meid, voor periodieke onderzoeken in de dierenkliniek loopt ze nog altijd blij en vrolijk mee voorop. Bij Bas is dat telkens weer een karwei een bezoek aan de dierenarts, die gebruikt al zijn middelen om toch maar niet mee binnen te moeten gaan
De laatste maanden is hier ten huize een probleemke ontstaan. Het heef alles te maken met de spreekwoordelijke gevoeligheid van de Drentsche Patrijshond. Bas is de oorzaak van het probleem, sinds enige maanden is zijn gehoor flink achteruit gegaan. Soms denken de baasjes dat hij potdoof is, maar dat is niet altijd zo. Als er een doos koekjes of een zak chips opengetrokken wordt mankeert m duidelijk niets !
De baasjes losten dat op door iets luider te praten tegen Bas. Eerst op normale geluidssterkte , komt er geen reactie , dan iets luider. Echter zonder ooit te roepen.
Maar dan komt het probleem, Belle die denkt dat we dan boos zijn op Bas, de roedelleider na de baasjes. Belle trekt zich voor een tijd terug en dan zien we ze niet meer. Ze zit dan onder tafel, achter de zetel, of als ze buiten is onder de auto of aanhanger.
Dit heeft alles te maken met de gevoeligheid van een Drent. Als er tussen de baasjes al eens harder gepraat werd, wat nogal eens gebeurt als er meer mensen in huis zijn en er werd duchtig gediscussieerd, was Bas ook uit het zicht verdwenen.
We hebben er toch enige tijd over gedaan voor we wisten waarom Belle telkens verdwenen was. Als Bas het weer eens niet gehoord heeft praten we niet meer harder maar zeggen het desnoods vijf maal of we fluiten eens even om zijn aandacht te trekken.
Soms zijn goede eigenschappen, in dit geval gevoeligheid, toch wel minder plezierig
Vandaag niet wegens de regen maar gisteren en eergisteren was er rond Ferret,het rustigste gehucht van het westelijk halfrond, een kabaal van jewelste. De regen van vandaag was voorspeld en dus hebben de buren landbouwers hun grootste alaam buiten gehaald om zoveel mogelijk te oogsten voor de regen kwam. De machines rijden dan de klok rond, dag na dag. Als je ziet rijden s nachts, is het precies een rijdende fabriek met hun sterke lampen rondom.
Het graan dat de omgeving hier nu goud kleurt wordt massaal afgereden en in de velden komen torenhoge strobalen te staan. De strobalen blijven staan tot de vrachtwagens ze afvoeren naar de Charente Limousin, de streek van Confolens, om daar in de stallingen van het vee gebruikt te worden of om afgevoerd te worden naar de papier en karton fabrieken. t Baasje zegt dat hij een van de volgende weken aan de Charente Libre krant kan voelen dat hij het stro van de buurman in handen heeft. Hij is weer aan t overdrijven denken we
Ook de colza of het koolzaad zijn ze aan het oogsten. Zo mooi als het is in de lente, als de fel gele kleur de komst van het goede weer aankondigt, zo lelijk verdroogd staat het nu op de velden. Wij houden niet van de stoppels die nu overblijven en blijven staan tot ze in het najaar omgeploegd worden. Ze prikken en kwetsen Drentsche Patrijshonden als we weer eens door zon stoppelveld achter iets aan gaan, geef ons dan maar zonnebloemen !
Belle heeft de werkzaamheden op de voet gevolgd vanuit de tuin. Als die machines bezig zijn worden de wandeling naar een later uur verplaatst, veel te gevaarlijk voor een jachthond. t Zou de eerste niet zijn die in zon machine terecht komt zegt het baasje, en nu overdrijft m niet
Ik hoop dat er niet veel mensen zijn die vandaag naar ZW Frankrijk op reis vertrekken want het regent hier pijpenstelen. En dat is ideaal voor onze baas zijn potager oftewel moestuin. Gisteren prei en broccoli geplant en vandaag automatische beregening, beter kan niet.
Het regenweer zal maar één dag duren en voor de volgende tien dagen geeft het weerbericht van HLN behoorlijk weer. Het baasje zijn favoriete weerbericht is echter een weerbericht van een firma van bouwmaterialen uit Poperinge, je moet hier maar ens klikken: http://www.menu-vandewiele.be/Weerbericht%20Belgie%20online/index.asp .
Als je dan nog niet weet wat er voor de deur staat zal je het nooit weten zeg het baasje.
Tot deze namiddag zullen we ons dus maar in huis of in de stal amuseren we zijn vandaag al drie keer kletsnat geweest en voor een voormiddag volstaat dat wel vinden wij zelf ook
Vanmiddag heeft de facteur de lang verwachtte enveloppe gebracht. De enveloppe met Belles uitslag van het HD of heupdysplasie onderzoek. En de uitslag iiiissss .. HD B1.
Dat hadden we verwacht na de uitleg die dierenarts Bart van de dierenkliniek t Binnenhof in Beerse ons gaf na de beoordeling van de fotos. Nu is het ook officieel gemaakt door de St. Hubertusvereniging.
Met deze beoordeling zijn de baasjes best tevreden, als je Belle ziet te keer gaan op de wandelingen en in de tuin dan ziet zelfs een niet-kenner, dat is een gezond teefje.
Dit is al de tweede beoordeling want in januari heeft Belle al een oogonderzoek op PRA ondergaan wat ook positief is uitgevallen.
Wat nu volgt is eindelijk een prettige ervaring voor onze kleine meid, de onderzoeken waren echt niet prettig voor haar. Voornamelijk dat HD onderzoek, van de verdoving is ze een ganse dag "van slag" geweest.
Wie gaat de liefdespartner worden voor Belle. Als we haar zelf laten kiezen (?) dan zal ze snel naar Zeppos trekken, dat is een van haar grote liefdes van tijdens de wandelingen, ook met Cobe kan ze goed opschieten of wordt het Aiko, die heeft Ella, Belles zus al in zijn roedel. Uiteindelijk zullen de baasjes toch het advies van de vereniging maar volgen in het bepalen van Belles partner. Op de clubmatch mag ze al eens rondloeren. Een voordeel van Belle is wel dit, zij kan met alle honden opschieten, van Pitt-Bull, over Poedel tot Duitse Dog. Goed in t oog houden die griet als ze loops is
Al jaren hebben wij hier in Ferret dezelfde postbode, hij kent ons allen met naam en toenaam, ook ons, Bas & Belle. De postbode komt hier laat op de dag, zo tussen twee en half drie. Op dat moment liggen wij gewoonlijk in platte rust op de zetel.
Op het moment dat het gele cliotje de hoek omkomt stormen wij buiten om naar de brievenbus te spurten. Het lawaai dat wij maken alarmeert het ganse gehucht zodat ieder die post verwacht al buiten staat tegen dat de postbode bij hen arriveert.
Bas is al van de eerste dag dat wij hier wonen zo nijdig op die brave man. Als de postbode (facteur hier) aan het einde van het gehucht is gekomen maakt hij halve draai en komt terug langs ons. Dat is (of was) voor Bas het signaal om naar de tuin te spurten om luidkeels naar het gele wagentje te blaffen dat aan de andere kant van de afsluiting reed. Om Bas te jennen toeterde de facteur nog eens extra aan het einde van de tuin.
Nu Bas al niet meer zo snel is, zou ik normaal zijn taak moeten overnemen, dat is wat ieder zou denken. Neen, ik pak liever die lawaaimakende Bas bij zijn staart, of wanneer hij de spurt inzet, vlieg ik hem nog eens gauw naar zijn poten. t Baasje zegt dat ik een klein krapuleke ben omdat ik Bas, in zijn oude dagen,hinder bij wat m al jaren elke dag trouw doet, die facteur wegjagen van onze propriété !
Bas, die goeie lobbes trekt er zich echter niks van aan en als m terug komt uit de tuin zijn we even goede maatjes
Een schopje, een plantstok, koord, waterslang mét water en mooi plantgoed. Meer heeft het baasje niet nodig om zijn voormiddag nuttig door te brengen. En t ziet er weer goed uit zoals m het gefikst heeft. Netjes op een rij, netjes dezelfde afstand tussen de plantjes.
Alleen met een grote professionele machine kan je het mooier.
Ondertussen heeft het vrouwtje een courgette en een broccolibloem geoogst. Dat wordt weer lekker vanavond. Met eigen rooi patatjes, en een varkensgebraadje. Als de baasjes zo beginnen smullen blijft er voor ons ook zeker wel een extraatje over. Belle zal de courgette/wortelsoep ook wel lusten, zij is een echte soepkenner, Bas laat zijn portie soep gewoonlijk voor Belle staan, hij lust liever knapperig met veel vlees.
Het baasje heeft twee soorten prei gekocht, blauwe en gele, nu zijn die kleuren heel betrekkelijk want eigenlijk zijn ze beiden groen, zoals een prei moet zijn. De ene soort is een beetje donkerder dan de andere die wat lichter geler is. De smaak van die gele is ook wat zoeter dan die blauwe. De gele voor bij de rooi patatjes en de blauwe voor in de soep. Er staan ons nog kleurrijke bordjes te wachten binnen enkele maanden !
En nu maar wachten tot die preien en nieuw geplante broccolis ook weer oogstrijp zijn, we laten het jullie weten als het zover is
Gisteren heeft het baasje nog wat plantjes van broccoli en prei gekocht om te planten op de vrijgekomen plaats van de aardappelen. Veel keuze in plantjes was er niet meer, nog een geluk voor t baasje dat die laatste broccoli plantjes er nog goed uitzagen. Preiplantjes waren er nog in twee variëteiten te koop in "La Garenne", het plaatselijk tuincentrum hier in Ruffec.
Koolplanten waren er nog in tal van soorten, maar de directie hier is niet zo gek op witte kool en savooikool op hun bord. Ook van sla was er nog een ruim aanbod maar telkens als t baasje sla plant komen de slakken en vogels hun buik vullen voor de baasjes de kans hebben, dus ook geen sla.
t Baasje heeft gisteren de grond nog wat geprepareerd om deze voormiddag terug met plantstok en schop aan de slag te gaan.
Binnen enkele maanden hebben we de borden en etenbakken terug vol met lekkere groenten uit eigen tuin
Het was te warm om in de volle zon in de tuin te werken, daarom heeft het baasje zich na de wandeling in de zetel geplaceerd en Tour de France gekeken.
Wij waren het volledig met hem eens en hebben ons dan maar links en rechts van de baas genesteld. Er was een lange ontsnapping aan de gang met drie renners waaronder de Franse kampioen Vologny. Het leek dat ze uit de greep gingen blijven van het peloton en we voelden de spanning bij t baasje stijgen. Springt die Vologny na meer dan tweehonderd kilometer nog weg van zijn medevluchters en het leek erop dat hij ritwinnaar ging worden.
Helaas, driemaal helaas, vijftig meter voor de streep stormt de ganse groep hem voorbij.
Reactie van t baasje dedju, dedju, t is om uw kl n op te vreten. Een koers van zulke lengte en die etappe is dan vijftig meter te lang ! Om dood te vallen, na eerst het vorige gedaan te hebben.
t Baasje is vriê benieuwd wat de Franse kranten daarover morgen te vertellen hebben.
Als de krant morgen nat is, dan is het van de tranen voor het geleden verlies van hun kampioen, je zou voor minder als Fransman
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
