Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
10-08-2010
Van Leo!
Van Leo
Van Leo, t baasje zijn voormalig collega en onze dikke vriend zoals hij zichzelf noemt, kreeg het baasje gisteren een mailbericht dat we met jullie willen delen.
Het is een link naar een site vol herinneringen over van alles en nog wat. Zoek je het in geschiedenis, muziek, gebeurtenissen, bekende en minder bekende mensen, het lijkt op het eerste zicht wel een mini-Wikipedia.
Je weet in elk geval niet waar eerst beginnen. En het werkt nog verslavend ook, eens er aan begonnen zie je telkens weer andere onderwerpen waar je wat meer van wil weten, en voor je het weet ben je daar dan ook in verdiept. Op het einde van dat onderwerp zie je weer iets anders en lees nu maar weer verder aan het begin van deze alinea
We hopen dat je ook niet vergeet van ook nog eens hier terug te komen lezen nadat je aan dit hier begonnen bent .
Kijk hier wat die allemaal mag Annemie zit daar rustig haar boek te lezen en Heros zal daar eens snel gaan helpen
Nu is dat zijn plaatsje want er zijn hier al meer fotos op dit blog verschenen waarop mijnheer Heros zijn plaats op de picknick bank claimt. Mooi uitzicht heeft m daar, vooral over wat er op straat staat te gebeuren en ook de koer heeft m volledig onder controle.
Normaal dus dat m daar eens snel gaat censureren wat het bezoek zoal leest binnen zijn territorium. t Moest zo eens niet binnen de normen zijn, dan zou het baasje klagen dat Heros zijn werk niet goed heeft gedaan ! ! !
Blijkbaar was in dit geval alles in de kabas zoals men dat uitlegt in en om Turnhout. Ook Freddy die op een andere plaats aan het lezen was kwam eens kijken wat Heros aan het uitspoken was daar op tafel bij zijn ega. Die werd dan dadelijk begroet door mij en dan komen Hera en Heros er dadelijk bij,en zo kon t baasje fotos maken die bij hemzelf nooit niet lukken, de baas samen op de foto met zijndrie Drenten
Laatst had ik wat problemen met mijn computer, dus belde ik de Eddy. De Eddy kwam langs en drukte op een paar toetsen en het probleem was meteen opgelost. Omdat hij snel klaar was, schreef hij een minimale rekening uit. Toen hij zijn jas aantrok, kon ik het niet nalaten om te vragen : "Wat was nu het probleem ???" Hij antwoordde : "Het was een ID honderd T probleem."
Ik wilde niet te dom overkomen, dus vroeg ik : "Ahhhh, een ID honderd T probleem. Wat is dat dan, in het geval het nog een keertje optreed ?"
Den Eddy grinnikte ... "Heb je nog nooit gehoord van een ID honderd T fout?" "Mmmmm, nee...." antwoordde ik. "Schrijf het maar op, zei hij, "dan begrijp je het een stuk beter." Toen den Eddy vertrokken was, schreef ik het op.
Gisterenavond waren de baasjes door de vrienden Freddy en Annemie uitgenodigd in het restaurant l Argentor in Nanteuil en Vallee.
Het was een prachtige avond na een warme dag dus konden ze buiten op het terras eten. Het restaurant heeft toch wel faam in de omgeving en het terras zat bomvol, t baasje vertelt zelfs dat er nog twee hondjes aan het meeëten waren met hun baasjes.
Wij mogen enkel mee als er buiten kan gegeten worden maar dan niet alle tesamen, dat is een beetje te veel van het goede zegt de baas.
t Baasje heeft nog een paar fotootjes genomen van het vriendenpaar om op te sturen naar Calgary in Canada waar dochter Rienske aan de universiteit aan het doctoreren is als dierenarts. Dat had het baasje eerder deze week aan Rienske beloofd toen Pa & Ma via Skype met dochter hun wekelijkse babbel deden. De foto met als titel Pa & Ma in de Charente is inmiddels onderweg over de oceaan !
Als er mensen in de buurt van Ruffec komen en plots een aanval van honger moesten krijgen l Argentor is een aanrader. En dan speciaal voor de Belgen, ze hebben er ook nog Leffe van t vat !
Het jaarlijks terugkerende evenement in Villefagnan, het stadje van 2000 inwoners hier vlakbij.
Enkele jaren geleden hebben ze daar hun in verval geraakte windmolen gerestaureerd en sindsdien hebben we het jaarlijkse feest van de wind
Rondom de molen zijn er dan attracties zoals een ploegwedstrijd met allerlei trekdieren, ezels, muilezels, ossen, paarden en alles wat er nog tussen past.
Ook oude werktuigen zoals oldtimer tractoren. Van de eerste, in hout vervaardigde, dorsmachines, uiteraard in werking gezet door een oude tractor en allerlei landbouw gerei in verschillende staat van onderhoud of moeten we zeggen verval. Alles passeert de revue.
De marché des producteurs, zeg maar de artisanale markt met honoing , confituren, pineau, boerenbrood en landbouwproducten trekt ook altijd veel geïnterresseerden.
Vandaag waren we voor de middag daar wegens de opkomende en voorspelde warmte, en we hebben besloten dat een keertje meer te doen omdat je dan echt meer van het gebodene kan genieten en nog een babbeltje kan doen met de bekenden.
Een jongetje zit bij een vrouw van lichte zeden voor de deur te spelen. Daar kwam de "Klant" naar buiten en deed net alsof hij de jongen niet zag. Maar de Jongen riep hem toe: 'Ik weet wat jij gedaan hebt daar binnen!' Man...: 'Dan geef ik jou 5 Euro en dan hou jij je mond' Toen de man twee straten verder liep hoorde hij het jongetje weer achter hem roepen.... 'Ik weet toch wat jij gedaan hebt. Ik ga het iedereen vertellen.' Man...: 'Dan geef ik je 10 Euro en dan wil ik je niet meer zien!' Toen de man bij hem thuis voor de deur stond kwam weer het jongetje achter hem aan en schreeuwde..... 'Nou weet ik waar je woont ook!' Man...: 'Nou geef ik je nog een keer 10 Euro en dan ga je spelen, anders wordt ik echt boos!'
Thuisgekomen vertelde het jongetje hoe hij 25 Euro verdiend had. Maar zijn moeder zei hem dat hij zo niet aan geld mocht komen en maar naar mijnheer pastoor moest gaan om hem de biecht af te laten nemen. Dus zat het jongetje in het biechthokje en daar ging het luikje open. Waarop het jongetje zegt: 'verdorie Nou weet ik waar je werkt ook!'
Niet dat de andere weekdagen zon zware activiteiten vertonen, maar de zondagmorgen gaat alles nog een beetje langzamer. Zeker als er dan nog goei vrienden op bezoek zijn die dezelfde instelling hebben
De ene gaat naar de bakker, de andere zet het water op het fornuis voor de zachtgekookte eitjes van het moment dat er hoorbaar water loopt in de badkamer. Nog een ander dekt de tafel buiten, er wel oplettend dat de boter niet in de zon staat. De parassol plooit open en de eerste zet zich aan tafel met een tas dampende koffie.
Drie Drenten houden vanuit hun ooghoeken de tafel in de gaten, er moest zo eens iets van tafel vallen. Wij hebben even daarvoor de tuin al onveilig gemaakt door wild achter elkaar te crossen en elkaar tegen de grond te smakken. Het baasje ismoeten wegspringen omdat Heros uit de bocht vloog en uiteindelijk met heel zijn geweld in de boontjes terecht te komen. Daar zijn weeral enkele struikjes die nog weinig zullen opbrengen om te steriliseren.
Och het leven is nog zo slecht niet in de Franse Charente, niet in de week en zeker niet op een luie zondagmorgen !
t Vrouwtje is soms ongerust als we tijdens de wandeling van t baasje los mogen. Het is natuurlijk wel zo dat we na een halve meter in de zonnebloemen totaal onzichtbaar zijn voor de baasjes en dat ze er het raden naar hebben waar we ergens zitten !
t Baasje is er vrij gerust in, die redeneert van zij zijn ongeruster om verloren te lopen dan de baasjes. Gisteren was Heros toch wel de verkeerde weg en in het verkeerde veld terecht gekomen. Daar hebben de baasjes toch wel even op staan roepen en in hun handen staan klappen om de richting aan te geven waar hij naartoe moest.
Dan komt de jongeheer als een pijl uit een boog om de hoek heen gerend want die is inderdaad al in paniek geweest omdat hij bij het verlaten van het veld geen andere Drenten of bazen zag !
Ondertussen waren wij ook al op zoek gegaan naar Heros toen het baasje ons het bevel gaf zoek, zoek Heros Toen stond het baasje even later alleen met Heros op ons te wachten
Dat zijn zo van die momenten dat haast iedereen ongerust is behalve raad eens !
« Schat, ik heb groot nieuws: ik ben al een maand overtijd. Ik denk dat wij een kindje gaan krijgen ! Ik heb bij de dokter een zwangerschapstest gedaan en binnen een dag of twee zullen wij het resultaat hebben. Zolang wij het resultaat niet kennen, vertellen wij aan niemand iets. »
De volgende dag telefoneert er bij hen een klantenadviseur van ELECTRABEL i.v.m. een onbetaalde factuur. « U bent mevrouw Tilleul? » « Ja » « Mevrouw, U bent een maand over tijd. » « Maar.hoe weet jij dat? »
« Wij hebben computers, het is ingeschreven in onze gegevensbank. » « Wablieft? Ingeschreven in uw computers? »
« Zeker weten! »
's Avonds vertelt mevrouw dit verhaal aan haar echtgenoot, die, wild van woede, zich de volgende dag naar de hoofdzetel van de elektriciteitsmaatschappij begeeft.
« Wat is dat hier voor een toestand, jullie schrijven in de computer dat mijn vrouw een maand over tijd is? Met wat bemoeien jullie zich? » « Luister, zegt de klanten adviseur, blijf kalm, het is niet zo erg. Ze is nog niet voldaan. » « Niet voldaan? Wat zeg jij nu? Voldaan of niet voldaan, jij moet je daar niet mee bemoeien! » « In dat geval moet ik je verwittigen dat hij zal worden afgesneden. » « Wat? Afgesneden? Maar jij bent gek! En wat gebeurt er dan met mijn vrouw? » «Dat weet ik niet. Zij zal zich van een kaars moeten bedienen! »
Of in één woord Hondentips van Rudy en Nanny Van Dyck.
Hondentips is een gratis hondenmagazine dat je zomaar, gratis en voor niks in je mailbox kan krijgen. Ja, echt waar, gratis en voor niks waar kan je zoiets nog vinden ?
Waarom maken we daar vandaag melding van op ons blog ? Wel, het zit zo Hondentips viert vandaag zijn 100° nummer, en nu vinden wij dat zoiets toch wel een proficiat of een virtueel bloemetje waard is.
Wij zelf krijgen al jaren, om de twee weken, het meest recente nummer in de mailbox. Hondentips maakt in zijnnummers melding van verzorging, opvoeding, leuke verhaaltjes van lezers, boekentips, kortom, te veel om op te noemen.
Het mailadres van hen staat dan ook al van in het begin dat we Rudy en Nanny leerden kennen bij onze favorieten in de linkse kolom van dit blog.
Kennen jullie Rudy en Nanny, de kinderen en de Berner Sennenhond Fynn nog niet ? Aarzel niet en ga hier op deze link eens kijken, wedden dat je het volgende nummer ook gratis in je bus krijgt ?http://www.hondentips.com/
En het ene heeft niets te maken met het andere. Die Romas zijn niet de zigeunerstam maar de soort tomaten die het baasje enkele maanden geleden heeft geplant en nu voor de eerste maal heeft geoogst !
De bezoekers zijnFreddy en Annemie. Annemie is onze baas zijn gewezen directrice van op school. Zij is een tiental jaar geleden van t baasje zijn school naar een school in Gent getrokken maar die twee zijn altijd bevriend gebleven.
Het is al wel de Xte keer dat Freddy en Annemie hier te gast zijn. De eerste maal zijn ze hier de eeuwwisseling, het millenium komen vieren. Toen was het een beetje hectisch omdat we drie dagen er voor de hevigste storm sinds mensenheugenis over ons gekregen hadden. Er was toen drie dagen geen elektriciteit geweest en alles moest gebeuren met kaarslicht.
Nadien zijn ze nog verschillende malen komen Nieuwjaar vieren en ook tijdens de zomervakantie maakten zij graag een tussenstop onderweg naar hun definitieve vakantiebestemming. Een omweggetje langs de Charente toen ze uit Griekenland kwamen was niet meer dan normaal voor hen !
En de Romas, dat is een verhaal voor morgen, die moeten we eerst proeven voor we er iets over durven schrijven. Het baasje heeft die enkele jaren geleden ook eens geplant en toen waren het heel lekkere, vaste, tomaten met weinig sap, ideaal om op slaatjes en pizza te gebruiken.
Plots knikt hij heen en weer met het hoofd en zegt tegen zijn overbuurman
" Ik kan hem niet meer verder invullen, hij is zo moeilijk. Ik moet een woord invullen met 6 letters en de omschrijving is 'vrouwelijk geslachtsorgaan' en het begint met een v ".
Waarop de andere persoon vraagt " Is het vertikaal of horizontaal ?"
Waarop de eerste man antwoordt : " Horizontaal " .
Tja, zegt de tweede : "als het horizontaal is weet ik het ook niet"
Afscheid zoveel deze vakantie al. Gisterenavond zijn Hadise , Jago en hun baasjes, Jean-Pierre, Ute en de Oma terug vertrokken naar hun vakantiewoning in Ambernac dichtbij Confolens.
Voorlopig komen ze niet meer terug wegens nakend eind verlof en terugkeer naar een nat Belgikske. t Zal hun nog geen klein beetje tegenvallen, van de stralende zon naar de grijze hemel en de straten overstroomd
Vanavond vertrekken ze terug en het volgende weerzien is voorzien voor 28 augustus op de Drenten clubmatch in Heurne. Daar gaan we trouwens al onze hondengasten van deze plus Harry terug ontmoeten.
Harko die hier met Ronny en Carine eind juni hier een dag waren, Zeppos en Hercule die enkele dagen ten huize Faes verbleven en ook Hadise en Jago die enkele keren vanuit Ambernac zijn komen spelen.
Het was een fijne vakantie voor ons en de baasjes zo de (bijna) ganse hondenfamilie hier over de vloer te hebben gehad.
t Was plezant zo met gans de troep samen te kunnen ravotten en we hopen dat zoiets in de voor herhaling vatbaar is. Ze blijven in elk geval welkom
En dat is verdomd spijtig. Vandaag waren Hadise en Jago terug de ganse dag op bezoek bij ons. Reuze lol verzekerd en er is weer duchtig gespeeld en geravot met ons vijven. Daar heeft het baasje wel fotos van, maar niet van wat nu volgt
De grote lol kwam echter pas toen de baasjes met ons gingen wandelen. Op het stoppelveld waar tot voor twee weken nog aan graanjumping werd gedaan heb ik en Jago een slangetje gevonden. Een echt slangetje, geen tuinslang maar eentje dat al enige tijd het heden met het eeuwige had gewisseld. Dat konden we merken aan de geur dat het ding verspreidde.
Vermits zowel de kleine Jago van bijna 4 maanden oud als ik het slangetje gelijktijdig gevonden hebben, hebben we daar geen ruzie om gemaakt maar na even trekken in twee verschillende richtingen hadden we beide een aardig stuk in onze bek.
Hadise, Hera en Heros konden er alleen maar op staan gapen. Jago had wel het stuk met de kop en hij paradeerde er fier mee over het veld. Ondertussen lag ik mijn stuk mals te kauwen en tegen dat het baasje bij mij was restte mij enkel nog één slik en t slangetje was helemaal verleden tijd.
Jago heeft zijn stuk dan nog gedeeld met Heros en Hadise. Jean Pierre, hun baasje heeft dan nog een klein stukje afgenomen maar dat had hij beter niet gedaan. Zijn handen stonken een uur in de wind naar rotte slang
En ons baasje die liep maar te sakkeren dat m nu eens voor één keer geen Kodakske had meegenomen !
Ze bedriegt ons zelden die neus van ons. Deze morgen was het herrie op de koer tegen de gevel van het huis. t Baasje heeft daar enkele maanden geleden een zaaibakje geplaatst om de zelfgekweekte tomatenplanten af te harden . Dat bakje had hij al lang moeten opruimen omdat het er overbodig staat, maar je kent bazen hé
Deze morgen roken we dat er iets achter dat zaaibakje zat. Dat is in onze ogen dus iets te veel en dan moeten we ons daar mee bezig houden.
We hadden me onze snoet het deksel al opgelicht, dat gaat goed als je met zn drieën bent, ééntje licht op en de andere twee steken hun kop onder het deksel, teamwork zegt het baasje.
Vermits binnenin niets dan droge aarde te vinden was hebben we met vereende krachten dat bakje maar opzij geduwd.(nu moet de baas het wel opruimen) en daarachter zat een kever, een grote zwarte !
We zijn er gezamenlijk de tuin mee ingevlucht en hebben hem eerlijk gedeeld . Tegen de tijd dat t baasje bij ons in de tuin kwam was er al niets meer van terug te vinden !
De kinderen van een lagere school krijgen les over moraal. Ze krijgen als opdracht thuis aan hun ouders te vragen een verhaal te vertellen waaraan een moraal aan verbonden is. Wanneer ze terug in de klas komen, mogen ze vertellen wat ze gehoord hebben.
Mieke vertelt :'Mijn ouders zijn kippenboeren, ze hebben een legbatterij. Op een dag hadden ze in de auto een mand eieren staan. Ze reden over een grote bobbel in de weg, waardoor de eieren braken' de moraal luidt: 'Wees zeer voorzichtig met fragiele voorwerpen'.
Elsje vertelt : 'Mijn grootouders hebben ook een kippenboerderij, maar zij kweken kuikentjes. Op een dag hadden ze wel twintig eitjes. Ze verwachtten dus ook twintig kuikentjes. Ze verzorgden de eitjes heel goed, maar toch zijn er maar vijftien van uitgekomen'. De moraal luidt : 'Tel je kuikentjes pas als ze uitkomen'.
Dan nu aan Anneke :'Mijn papa heeft verteld over ons tante Magda; ons tante Magda is piloot bij de luchtmacht en heeft meegevochten in Dessert Storm. Op een dag werd haar vliegtuig geraakt en moest ze springen. Het enige dat ze bij had was een fles whisky, een machinegeweer en een zakmes. Terwijl ze aan haar parachute bengelde, dronk ze de fles whisky leeg, dan was ze die al kwijt. Toen ze beneden kwam, werd ze omsingeld door wel zeventig Irakezen. Ze pakte haar machinegeweer en schoot het leeg,vijftig Irakezen vielen dood neer. Met haar zakmes kon ze er nog vijftien doden, toen brak het mes af. De vijf laatste heeft ze met haar blote handen gedood'.De juf kijkt Anneke ontdaan aan en vraagt na enige stilte, 'En ', vraagt de juf, 'Wat is de moraal van dit verhaal?'
Anneke antwoordt: 'Blijf uit de buurt van tante Magda als ze gezopen heeft !'
Hééél kalm hier in Ferret, het bezoek van Zeppos en Hercule heeft ons de das omgedaan zoals het baasje het noemt.
Gisteren hebben we amper onze kop opgeheven en meer dan de klok rond geslapen. Het baasje kan het niet begrijpen, drie gezonde, jonge Drenten die moe zijn van vier dagen bezoek van soortgenoten, familieleden zelfs, en dan strike liggen.
Dan begint m van in ozze tijd was t anders , toen werd niemand moe, toen konden ze wekenlang feesten, spelen en op de lappen gaan zonder moe te zijn. ZEGT M
Dan denken wij bij onszelf, hij kan zeggen wat m wil, er zijn toch geen getuigen die heel zijn verzinsels kunnen bevestigen !
Waarschijnlijk is het ten huize Beke in Oudenaarde hetzelfde scenario geweest, Zeppos en Hercule languit tegen de vloer, gerekt en gestrekt, de slaap der gelukzaligen slapend.
Zo, we hebben ons berichtje gepleegd, taak voor deze morgen volbracht, tijd om terug om te vallen en verder te maffen .
Nu de appelen beginnen te rijpen vallen er af en toe al wat appelen van de boom, niet ver van de boom, want dan zou het spreekwoord niet geldig meer zijn maar ze vallen op de pétanquebaan.
Daar loopt af en toe een Drentje langs die die wel appeltjes lust. Het zijn zoete gele appelen en t baasje moet telkens goed kijken wat ze vast heeft, een appel of een van die gele tennisballen.
Daarstraks rook het in de keuken wel sterk naar rijpe appel. Want de appelen verspreiden ook nog eens een heel lekker appelaroma. Het hoofdbestuur heeft hier in de keuken met allerlei getuig op zoek geweest van waar de geur kwam. Op hun knieën met pillichten hebben ze onder de kasten aan het loeren geweest tot ze bij Heras bench kwamen, waar achterin de bench een halve appel verborgen lag
Waarschijnlijk heeft ze die verborgen om vannacht een appeltje voor de dorst te hebben zegt het baasje.
Ze blijven verbazen die Drenten en een dag dat we met hen niet gelachen hebben of verbaasd zijn geweest kunnen de bazen zich niet herinneren !
De Joden, algemeen bekend voor hun zaken doen, zegt dat zwarte Bh's zeer zeldzaam zijn, en dat er praktisch geen meer te krijgen zijn. Ze kosten dan ook 50 .
De Arabier koopt er zes.
Enkele dagen later komt hij terug en bestelt er een dozijn extra.
De Jood zegt dat ze nog zeldzamer worden en verkoopt ze aan 60 . Een maand later komt de Arabier opnieuw langs en koopt de rest voor 75 .
De Jood, toch een beetje verrast door de grote vraag, vraagt aan de Arabier wat hij doet met al die zwarte Bh's.
De Arabier antwoordt: ik snij ze in twee en maak er keppeltjes van en verkoop ze aan de Joden voor 100 .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
